Zaterdag trokken we dus met een beperkte delegatie (Stefan, Marie-Anne, Gilbert en ikzelf) richting Héron. Ik had hier 2 jaar geleden nog eens gelopen en had dus wat beperkte parcours kennis. Niet extreem zwaar naar Waalse normen maar vlak kunnen we deze wedstrijd toch ook niet meteen noemen. Neem daar nog eens de pittige  wind bij (4 Bft) die het gevoel van de stralende zon meteen deed verdwijnen en dan weet je dat het een pittige opdracht zou gaan worden. Normaal was het de bedoeling van deze wedstrijd op ralenti af te leggen :) maar éénmaal die nummer op je trui .... tja dan wordt het een moeilijke opdracht om het rustig aan te doen.

Vanaf de start van de wedstrijd open veld en wind op kop, meteen stevige kost dus en steeds vals plat omhoog. Ik vertrok niet al te snel en was in het gezelschap van Stefan. Na een 2-tal kilometer moest ik zelfs een gaatje laten om mijn estafette-vriend, en dat gaatje werd steeds wat groter. Richting bevoorrading aan km 5, kregen we opnieuw een lange rechte strook voorgeschoteld. Bij aanvang van deze  strook bedroeg mijn achterstand ongeveer een 25-tal secondjes. Naar het einde van de strook +- 1 km was deze teruggebracht tot een handvol seconden. Maar ik was blijkbaar wat diep gegaan en in de eerst volgende strook met een stevige afdaling erin, kon Stefan de kloof opnieuw wat uitdiepen. Maar gelukkig kregen we nu een langere hellende strook waar ik momenteel nog wat sterker in ben als Apo, te wijten aan de vele trainingskilometers die ik meer kan lopen als hem. Op deze strook wist ik hem definitief bij te benen, en kon ik meteen een klein kloofje slaan. Even getwijfeld om samen richting finish te lopen, maar de wedstrijdgeest was effe te groot :) . Maar veel voorsprong kon ik niet meer nemen en zo wist ik met een kleine 50 meter voorsprong de finish te bereiken in 50'34 voor 11 km of 4'37/km gemiddeld, goed voor een 29e plaats op 130 deelnemers. Met dit resultaat kon ik leven, en was onmiddellijk benieuwd wat dit zou geven voor de benen de volgende dag.

Zondagochtend trokken we (de ploeg van zaterdag aangevuld met David, Martine & Lutgarde) dus naar Berloz, nauwelijks over de grens, hometown van collega loper Kristof. Hij had me het parcours mooi beschreven en ik wist dus perfect waaraan me te verwachten. Opnieuw naar Waalse normen een niet echt moeilijk parcours, maar toch geaccidenteerd genoeg om verschillen te maken. En opnieuw stond er een stevige wind (3 à 4 Bft) die het opnieuw koud deed aanvoelen. Na een korte opwarming, 1 km, voelden de benen niet echt slecht aan, maar ook niet supergoed na de wedstrijd van de dag ervoor. 

Enfin we zouden ervoor gaan, en wel zien waar het schip zou stranden. Na enkele honderden meters kwam ik in het gezelschap van Marc Geyskens en dat zou zo blijven tot aan de finish. Na een goeie kilometer pikten we Martine op, die voor de korte afstand ging, en zij bleef tot aan de splitsing mooi in ons spoor en liep zo naar een mooie 2e plaats bij de dames in de korte wedstrijd. Voor mezelf was het vandaag vooral op karakter overleven. Marc gaf enkele malen aan tegen de limiet aan te lopen, maar dat was ook voor mezelf het geval maar dat gaf ik niet aan. Vooral de onverharde passage rond kilometerpunt 6 deed pijn aan de benen, en zeker de gladde modderpassage deed het tempo wat stokken. Gelukkig konden we op het asfalt het tempo terug opkrikken. Door de info van Kristof wist ik dat de zwaarste passage nu kwam. Een klim over de brug van de autostrade, gevolgd door een lange strook rechtdoor vals plat tegen de wind in. Hier was het tegen zeg maar over de limiet gaan. Gelukkig draaiden we op het einde van de weg naar rechts en ging het nu in dalende lijn richting finish. En net als gisteren werd opnieuw de finish na 11 km overschreden in 50:33 dus opnieuw 4'36/km gemiddeld. Meer dan tevreden met dit resultaat en toch een beetje fier dat ik dit 2 opeenvolgende dagen wist te presteren, al is dit zeker niet om wekelijks te doen :)

Volgende wedstrijd : zondag 20 maart, Vijverrun, 12 km, HaspengouwChallenge