AMBITIES: 1) 1/2 marathon blijft mijn ding!!! 2 Nog een marathon? 3) Een goeie 5km tijd?? ! 4) Plezier onder vrienden 5) Gezondheid boven alles
Zoeken in blog
hard tegen hard
lopen in vlaanderen ... zoals het is ... Een relaas van mijn loopleven ... als stratenloper J. Dewaele
19-12-2011
intermezzo
Yoyo, vorige week hebben mijn ribbekes het mij toegelaten om zowaar 3 maal de loopgympies aan te trekken. Aldus was ik goed voor 3 uitjes van respectievelijk, 9, 10 en 12km. Een 30+ week aldus op de teller . Ok, dit stelt idd niks voor, maar ik hoop dat dit een goed begin is. De pijn lijkt geleidelijk te verminderen, en deze week reken ik op een 50+ week. Hopelijk op weg naar een goed voorjaar ... Aan motivatie zal het me niet ontbreken. En ik zal zeker voldoende zijn uitgerust
verder een dikke Proficat met hoofdletter aan alle deelnemers van de kerstcorrida deerlijk: mooie prestaties en scherpe tijden...
Na ekele dagen van 40 a 45min joggen moest ik tot de conclusie komen dat pijn aan ribben ietwat erger werd. De rest van de week heb ik dan maar de handdoek in de ring geworpen. Het heeft weinig zin om dingen te forceren. Uiteraard geen kerstcorridas voor mij. Ik lijk aan een ietwat al te lange winterstop begonnen. Hopelijk kan ik de lengte toch nog ietwat beperken. Wel stilaan tijd om reeds na te denken over 2012...
Hallo, Na een waarschijnlijk niet zo wijze beslissing om in Herseaux te lopen was ik genoodzaakt te rusten. Vorige week heb ik aldus geen kilometers op de teller kunnen bijplaatsen. Het lijkt eerder onwaarschijnlijk dat ik nog dit jaar mijn wedstrijdschoenen vuil maak. Ondertussen heb ik wel foto'kes laten maken van mijn ribben. Alles leek intact, en aldus moet ik mij daar ook verder geen al te grote zorgen over maken. Ook de pijn is inmiddels fel gebeterd. In principe zou ik dan ook lichtjes mogen beginnen trainen in zoverre de pijn dit toelaat. Met pijnstillers verder blijven lopen doe ik echt niet meer. Vanavond alvast een eerste uitstapje!!
14 dagen na een geheel bevredigende wedstrijd in Rumes leek ik perfect op koers voor een mooi eindejaars-circuit.Ik keek zeker uit naar de 10km te Waregem, maar vooral naar de 15km te Deerlijk, alwaar ik hoopte sterk voor de dag te komen voor (nou ja) eigen publiek. Als voorbereiding tijdens een stevige trainingsweek had ik Herseaux aangestipt als laatste warm-up.
Zaterdag stond ik bij uitstekende weersconditities dan ook rond 14u aan de inschrijvingstafels van deze laatste wedstrijd uit het achro regelmatigheidscriterium.Helaas waren mijn ambities inmiddels sterk getemperd.Vorige zaterdag was ik immers van de trap gedonderd.Laten we duidelijk zijn, niemand heeft mij geduwd Al was het hoogteverschil minimaal (2 tredes), vliegen kan ik blijkbaar toch nog altijd niet.
Enfin, ik gleed dus uit, en kwam behoorlijk stevig met mijn flank op de tredes terecht.Ogenblikkelijk had ik best veel pijn, maar dit belette me niet om s avonds nog naar een feestje te trekken.S anderdaags wist ik al snel dat ik mezelf serieus had bezeerd.Gezien het om gekneusde (en/of gebroken ribben) ging achte ik het niet opportuun om naar de dokter te gaan.Ik wist dat ik moest rekenen op een 3 tot 6 weken herstel, en een voorschrift tot rust kon ik missen als kiespijn.
Met enige pijnstillers deed ik dan ook flink mijn zondagtraining en lange duurloop op maandag.Toen de pijn niet milderde (integendeel) kreeg ik dinsdag toch al behoorlijk wat moeite om me op te laden voor een training met wat tempo.Woensdag moest ik noodgewongen toch forfait geven voor mijn intervaltraining.Klaarblijkelijk is rust het enige wat me leek te helpen.Om toch niet de conditie te verliezen besloot ik alsnog om zaterdag naar Herseaux af te zakken.
Van bij de start van de wedstrijd schoof ik mee.Al snel liep ik samen met Bert Deschodt voorop.Iets later werden we bijgehaald en achtergelaten door Thomas Loquet.Toch was de eerste km in dalende lijn best snel (2min58).Na de 2de km moest Bert passen waarna ik de wedstrijd tot kort voor het einde in 2de positie heb gelopen.In de laatste km werd ik ingehaald door ploegmakker Gregory Billet, die a propos een dijk van een wedstrijd heeft neergezet.Hij kon vanuit een achtervolgende groep alleen het verschil op me toelopen.Tijdens de wedstrijd probeerde ik een goed tempo te zoeken, maar moest snel afrekenen met stekende pijn aan de ribben.Ademen was niet makkelijk, en aldus heb ik nooit een goed gevoel gehad in wedstrijd.Ondanks die derde plaats heb ik zeker niet mijn beste krachten kunnen aanspreken.
In eerste instantie was het positieve uit dit verhaal wel dat ik toch een doorgedreven training had afgewerkt.Helaas had ik ondanks de pijnstillers achteraf snel pijn.Later in de avond, s nachts en de dag erop heb ik me de wedstrijd-deelname menig maal beklaagd.Ik vrees dat ik dit niet opnieuw wil herhalen.De komende week ga ik noodgedwongen over tot rust, en moet ik aldus ook forfait geven voor waregem.Of ik hiermee de laatste keer dit jaar mijn wedstrijdplunje aanhad of niet laat ik in het midden: Deerlijk lijkt ook heel twijfelachtig.We zien wel, maar na dit weekend is het voor me duidelijk geworden dat herstel op de eerste plaats zal komen.Hasta luego,
Hallokes, een drietal weken terug liep ik mijn laatste wedstrijd te Flobecq.Een wedstrijd waar ik overigens heel tevreden over was, en wat smaakte naar meer.Daarna moest ik echter eventjes op mijn honger blijven zitten wegens een werkbezoek naar Cincinnati, VS.Ondertussen draaide ik echter een voortreffelijke trainingsweek voorafgaand aan, en ook de week volgend op mijn tripje.Ook tijdens mijn verblijf heb ik niet stilgezeten. Bij deze was ik ervan overtuigd dat ik over de nodige papieren beschikte om in Rumes een mooie wedstrijd neer te zetten over 9,2km.Zo geschiedde .
Samen met vrienden Dimitri Delombaerde en Bjorn Desmet trok ik vanmorgen goedgeluimd richting dit rustige plaatsje in de buurt van Doornik.De zon scheen en er was geen wind: het leek een niet al te frisse november-ochtend te worden.Ideale omstandigheden zonder meer! Reeds tijdens de opwarming beschikte ik over een lekker gevoel, heel anders dan tijdens Flobecq.Net voor de start was er toch wel enige tumult aan de startlijn.Met 800 deelnemers starten op een smalle strook en zonder de nodige begeleiding lijkt steeds moeilijker te worden.Het wordt stilaan tijd voor de achro om tijdens de start de teugels wat strakker aan te trekken.
Na wat gebikkel om een mooie startpositie stond ik stipt om 10u netjes op de eerste startlijn.Ik vertrok stevig, in het zog van 2 snelle starters.Tijdens de eerste strook in een boswegje werd ik voorbijgesnel door Rafael Lelong die snel de 2 vluchters kon bijbenen.Ik volgde snel en kon bij het verlaten van de gravelstrook als eerste de weg betreden.Al snel kwamen de 2 vluchters in de problemen terwijl ook Rafael me liet begaan.Bij de eerste km kwam ik reeds alleen door (3min10).Gezien ik niet zinnens was mijn bijeengesprokkelde voorsprong prijs te geven besloot ik ook de 2de km stevig door te jassen (3min15).Bij het verlaten van dezelfde bosweg voor de 2de keer (km 2.5) bleek ik een mooie voorsprong te hebben.
De derde km was er behoorlijk wat wind, maar inmiddels was ook Raphael verwikkeld in een eenzame achtervolging (het werd man tegen man).Ik besloot niet langer achterom te kijken en bereikte de 5km in 16min05sec.Ik leek toen reeds gewonnen spelt e hebben, maar toch was ik helemaal niet zeker.In het verleden was ik wel vaker na een km of 5 -6 voorbijgesneld door een atleet van beter allure.Deze keer moest ik echter niet vrezen.Niemand kwam terug, en ik kwam ook mezelf niet tegen.Ik bereikte de finish (9.2km) in 29min50sec, wat 40 sec sneller is dan mijn besttijd van 2 jaar terug (toen ook voldoende voor de overwinning).
Misschien had ik wel een ietwat geluk.Deze week waren er geen echte toppers aanwezig.Doch, het deelnemersveld in de achro mag zeker niet worden onderschat.En met geluk alleen lukt het niet J.Uiteraard deed deze overwinning heel veel deugd.Al wie mij kent weet dat ik geen al te makkelijke sportieve zomer kende.Na een 8-tal weken stevig trainen kon ik eindelijk aanknopen met mijn conditie van weleer.Misschien wel ietsje te vroeg met het oog op de nakende kerstcorridas. Doch, wie weet kan ik dit een goed maandje aanhouden en tja, deze ovewinning pakken ze me nie meer af he!
Ulrike liep overigens op vrijdag de wedstrijd te Ronse, en werd er 4de: heel mooie prestatie na een rustiger periode!
Hmm, jawel, t is een beetje stillekes op mijn blog. Vandaar dit berichtje: na mijn wedstrijd te Flobecq heb ik noodgedwongen geen wedstrijden gelopen. Ik moest immers voor het werk een weekje naar US, ttz, 5 dagen Cincinnati, uitgebreid met een dagje New York City om de transit naar Belgie terug wat aantrekkelijker te maken (en merkwaardig genoeg ook goedkoper).
Uiteraard gaat zo een tripje gepaard met enige noodzakelijk voorbereiding en enig ongemak, zeker op gebied van training. De week voorafgaand aan dit tripje heb ik bijgevolg de trainingen wat bijgesteld door wat meer kilometers te maken. Eenmaal in Cincinnati heb ik mij echter niet bij de pakken neergelegd. Ondanks de lange dagen in het bedrijf (7-7 of langer) heb ik elke morgen mijn kilometertjes afgemaald op de loopband. Enkel de dag voorafgaand aan NY, en de dag in NY kon ik niet trainen. Bij deze heb ik dan ook geen trainingsachterstand opgedaan, en lijk ik klaar om na 3 weken terug de degen op te nemen in een wedstrijd. Vermoedelijk start ik vrijdag te Ronse, of zondag in het waalse Rumes ! O ja, uiteraard heb ik van mijn tripje gebruik gemaakt om naast een flitsbezoek van Manhatton ook mijn ogen de kost te geven tijdens de marathon te NY, en aldus ook die tripje te kleuren met deze uit de hand gelopen passie ps,
14 dagen terug had ik een heel verdienstelijke wedstrijd gelopen te Tiegem, waar ik hopelijk definitief heb afgerekend met Bursitis.Na 2 weken behoorlijk trainingswerk was het eigenlijk wel uitkijken naar een volgende wedstrijd.Gezien ik enkel op zaterdag vrij was verkoos ik de wedstrijd te Flobecq.Zowiezo vind ik het ten aller tijde heel aangenaam af te zakken naar mijn waalse vrienden in Pays des Collines.De streek is er echt wel schitterend en de sfeer uiterst gemoedelijk.Bij een mooi najaarszonnetje begon ik omstreeks 14u15 aan een opwarming van 20minuutjes.Eigenlijk voelde ik me helemaal niet zo fris.De benen leken niet echt mee te willen en mijn ademhaling stokte wat. Maar naar het schijnt is dit wel vaker een goed voorteken.
De favorieten waren reeds bij voorhand gekend.Eigenlijk was er maar 1.Thomas Locquet had vooraf aangekondigd stevig tekeer te gaan.Ik vertrok dan ook zonder schroom naar de start.We zouden wel zien.Ik was in elk geval niet zinnens om mezelf pleuris te lopen in het begin, wetende dat op km 4 de mont de la Houppe op het programma stond.Bij de start bevond ikme in de buurt van Lieven Demeestere in pakweg 6de positie.De start van Locquet was inderdaad bijzonder snel.Valerian Dupont en enkele andere boden wat weerwerk, maar ook zij moesten al snel ondervinden dat dit ritme waanzinnig was.
De eerste km liep ik eenzaam in 5de stelling.Halfweg de 2de km schoof ik wat op, en kwam al snel op de 4de plaats.Ondertussen was er een redelijk gat achter mij, en ook voor mij.Ik moest kiezen, en tja, besloot dan maar snel het gat op Shany Boesmans en Valerian te dichten.Ik slaagde in mijn opzet tegen km3, en kon daarna een klein beetje recupereren.De eerste 2km op licht geaccidenteerd parcours deden we in 6min30.Tijdens de 3de km voelde ik Dimitri Delombaerde naderen in een klein groepje en besloot dan maar het tempo te voeren.Ook de derde km bleven we op hetzelfde schema (9m45).Daarna wisselden Shany, Valerian en mezelf wat af, terwijl Locquet nu toch al ver was uitgelopen.
Op km 4 begon de fameuze klim (mont de la houppe), en werd het man tegen man.Valerian liep wat uit, terwijl ik wat ruimte kreeg op Shany.De verschillen op de top waren ongeveer 20sec in beide richting.Ik wist toen wel dat dit niet voldoende zou zijn om Shany af te houden.Reeds 1km in de afdaling kon deze bijzonder sterke afdaler mij terug bijbenen, om me op een steile strook op km 7 heel snel achter te laten.Het gat groeide snel.In de afzink merkte ik een sterke Dimitri Delombaerde en Guy Deblander op korte afstand.
Eenmaal beneden kon ik terug het verschil onder controle houden.Tijden een karreweg op km9 tot 10.5 kon ik zelfs terug sluipen tot op een seconde of 4 van Shany.Helaas was dit niet voldoende.Shany is op dreef en kon voor mij de finish bereiken.Met een tijd van 37m31sec mag ik echter heel tevreden zijn.Eenmaal liep ik dit parcours ietwat sneller (37m28sec in 2006).Toch, dit jaar liep ik 1min sneller dan vorig jaar.Blijkbaar hebben enkele weken van stevig trainingswerk toch wel vruchten opgeleverd.Ik lijk op schema voor hopelijk een behoorlijke winter!
Zaterdag laatstleden hadden we met de ganse familie besloten deel te nemen aan de bergloop Tiegem. Terwijl op dezelfde dag ook de wedstrijd van Geluwe (15km) lonkte besloten we gezamelijk deze wedstrijd in eigen streek voorrang te geven, en aldus deze streekeigen organisiatie een hart onder de riem te steken. Hoewel de vorige edities telkens van een herfszonnetje konden genieten was het zaterdag eerder grijs weer, en vooral veel wind. Reeds om 13u30 stonden we op de plaats des afspraak. Het luchtkasteel was dan ook een welgekomen vertier om onze jongsten (net 5 jaar geworden) genoeg afwisseling te bieden. Om 14u15 stonden we toch nog net op tijd aan de start van hun wedstrijd over 300m bergop. Helena stond wat te dromen en had aldus haar start gemist, maar kon zich mooi herpakken tot in het spoor van Matteo. Samen hielden ze gelijk tred om mooi in het pak te eindigen. Tot grote verbazing was Matteo het eerste jongentje en kreeg zowaar een stevige ruiker in zijn handen gedrukt. Hij wist niet echt wat doen, maar zijn smile sprak uiteraard boekdelen. Zijn eerste overwinningske heeft em beet
Iets later konden Ulrike en mezelf aan onze opwarming beginnen, terwijl onze kindjes met goede zorgen werden omringd (waarvoor dank)! Vooraf wist ik eigenlijk best wel waar ik aan begon. Deze wedstrijd met een goeie 60 lopers kende een kwalitatief stevig bezet deelnemersveld. Samen met Frederic Vandenheede, Stephen Soetaert, Kurt Douterloigne, Bjorn Desmet, Pedro Dujardin en Dimitri Delombaerde en enkele anderen liepen we een verkenningsronde. Meteen konden we onze metgezellen voor de daaropvolgende wedstrijd wat prikkelen.
Om 15u45 was het dan zover. Van bij de start was het alle hens aan dek: Vandenheede en Doutreloigne trokken behoorlijk van leer, en het was echte bikkelen om hun tred te volgen. Tijdens de eerste aanloopronde van 1km was het mijns insziens van belang te volgen gezien de helling naar de aankomst tegen wind bergop was. Tijdens deze helling had ik samen met Delombaerde en Soetaert de aansluiting kunnen vinden. Bergop kon ik dan ook ietwat recuperen. Toch had deze aanvat heel wat schade aangericht. Tijdens de eerste grote ronde bleken Kurt D. en Frederic V. geenszins van plan snelheid te minderen. Tijdens de afdaling bleven ze de wedstrijd mennen. Omstreeks de 3de kilometer werd het stilaan tijd om kleur te bekennen. Indien ik zinnens was deze wedstrijd uit te lopen was het meer dan tijd om een eigen tempo te zoeken. Delombaerde was zeker niet mistevreden om te zien hoe ik eventjes het gas losliet. Voor Stephen Soetaert echter het sein om pijlsnel de aansluiting te zoeken vooraan. Iets later moest ook Kurt vooraan de rol lossen. Terwijl we stilaan terug tegen wind liepen vond ik het verstandig om zo snel mogelijk het gat met Douterloigne te dichten. Ik probeerde wat te recupereren in zijn zog om dat stilaan met hem mee te werken bergop. Dimitri had de aansluiting niet kunnen maken en bevond zich nu bij Pedro Dujardin. Eenmaal de 2de ronde was begonnen kreeg Kurt D. het terug lastig. Ik ging voluit door in de rekenschap dat Frederic en Stephen nog niet zo ver voorop waren. Je weet maar nooit of die nog stilvallen... Halfweg de 2de ronde kreeg ik het toch wel lastig. Ik moest nu alleen tegen wind lopen en had al snel door dat Dujardin bezig was aan een knappe wedstrijd. Eenmaal de Tiegem boven had hij dan ook de aansluiting kunnen vinden. In de laatste ronde was hij duidelijk de betere van ons 2. Toch kon ik zijn tred volgen en bij momenten overnemen. Tijdens de laatste helling deed hij de eerste helft waarna ik nog eens stevig doortrok. Bijna boven nam hij echter over en moest ik het in de sprint ontgelden. Ik werd 4de in 34min12sec.
Ulrike werd nogmaals de eerste dame, en kon eveneens een ruiker mee naar huis nemen. Ook thuis moet ik het nu ontgelden als "looser van de dag". Meermaals komt matteo me deudleuk vertellen dat hij en mama gewonnen hebben en papa niet. Hoedanook; het werd een leuke wedstrijd waar ik zeker tevreden op terugblik. We zijn er terug klaar voor. Hopelijk word het een leuke sportieve winter.
1. Frederic Vandenheede 33m33s 2. Stephen Soetaert 33m45s 3. Pedro Dujardin 34m08s 4. Joost Dewaele 34m12s 5. Kurt Douterloigne 34m59s 6. Dimitri Delombaerde 36m14s 7. Carlo Verleyen 37m16s 8. Lode Schamelhoudt 37m32s 9. Bjorn Desmet 38m02s 10. Bob Michels 38m18s
Na mijn koerske in Vichte heb ik een tweetal weekjes behoorlijk wat kilometers kunnen afleggen. Soms heb ik al eens een mindere dag, maar toch lijkt het met mijn heupje de goeie kant op te gaan. Aldus ben ik zinnens om volgende week nog eens te starten in de bergloop te Tiegem. Gezien de aard van het parcours wordt dit zeker geen makkelijke wedstrijd om te hervatten, maar ik heb er in elk geval zin in. Dit weekend moest ik met enige spijt in het hart Kuurne aan me laten voorbijgaan. Doch, Ulrike heeft daar opnieuw een hele mooie prestatie neergezet. Met 1u35min50sec liep ze er haar 2de beste tijd op de halve marathon. De resultaten van de meeste atleten bevestigden nachtans dat de omstandigheden niet eenvoudig waren. Stilletjesaan wordt het voor haar tijd om een rustperiodeke in te bouwen (na tiegem).
Hallookes, Na 2 maanden afwezigheid in het wedstrijdcircuit heb ik me laten overhalen present te tekenen aan de start van de 5mijl te Vichte. Tot de avond ervoor was ik dat helemaal niet van plan. Al enkele maanden probeer ik van een hardnekkige slijmbeursontsteking vanaf raken. Maar die laat me tot op heden niet met rust. Ik wissel goeie trainingen af met heel wat mindere, en met heel wat rustdagen. Toch heb ik de voorbije 4 weken telkens 80 km per week kunnen afmalen. Voor mij eigenlijk nog te weinig naar mijn goesting, maar toch toch genoeg om mee te doen in eigen parochie. Vrijdagavond was ik lekker aan het doorlopen in waregem, en had best een goed gevoel. Na wat aandringen van fredje van den heede, en een telefoontje van delombaerde op zaterdag, heb ik dan maar besloten om toch maar van start te gaan. Wie weet zou ik er misschien wel deugd van hebben.
Bij de start was het uiteraard een leuk weerzien. Het deed deugd terug van de sfeer te kunnen proeven. Dit had ik best gemist. De psychologisch oorlogsvoering startte reeds in de kleedkamers. Er stond immers veel op het spel. Na de schalienhofloop konden de parochianen hier immers terug dingen om de titel der Vichternaren. Ondanks de wat vreemde bocht in de start waren we om 15 u vlotjes vertrokken. Ik besloot in eerste instantie te volgen, en moest toezien hoe er in een vrij grote kopgroep werd gestreden om de eerste plaatsen. Met behoorlijk wat bochtenwerk en drempels was het dan ook vooral uitkijken om niet ten val te komen. Zoals verwacht was het favoriet Hans Omey die het commando voerde. De andere favoriet Stephen Soetaert(winnaar van shalienhofloop) besloot zoals gewoonlijk heel tactisch te lopen (uit de wind). Na de eerste km (3min15) besloot ik zelf wat mee te werken. We hadden nog steeds een kopgroep van een man of 8, en ik had niks te verliezen. Op kop had ik het zwaar, maar was zeker dat ik dit gevoel mocht delen met de meeste anderen. Na een versnelling van Hans was het alle hens aan dek. Ik kon nog net in 4de stelling inpikken (met delombaerde en soetaert). Daarna werd het tempo wat gemilderd, en liepen we gezamelijk (met douterloigne en demeestere) richting eerste doortocht aan de kazerne. Ik probeerde me terug voorin te nestelen in deze technische zone. Na de doortocht plaatste Hans een 2de en beslissende versnelling. Ik wist als enige in te pikken, maar had hiermee eventjes in het rood moeten gaan. Toen Hans vroeg over te nemen moest ik kleur bekennen en hem laten gaan. Iets laten (km5) was het Soetaert die terug tot bij mij kwam. Ik probeerde in te pikken maar moest vrij snel laten gaan. Hans had inmiddels een mooi voorsprongetje bijeengesprokkeld en zou vrij makkelijk de wedstrijd kunnen winnen. Ikzelf kon een mooi ritme blijven ontwikkelen en aldus mijn derde plaats veilig stellen tegen Kurt Douterloigne en Dimitri Delombaerde. Enfin, als eerste vichtenaar was ik uiteraard heel tevreden. Des te meer omdat ik zeker niet had verwacht hier zo vlot te kunnen lopen. Ondanks mijn blessure blijk ik nog steeds over een behoorlijke conditie te beschikken. Ik weet echter nog niet of ik hier snel kan op voortbouwen en/of ik nog een tijdje zal last blijven ondervinden van mijn heupje. We zien wel. Ik heb in elk geval een leuke dag beleefd.
Hallokes, Zaterdag stond de schalienhofloop in eigen gemeente op het programma, het kampioenschap van vichte zeg maar... Op wandelafstand van bij ons thuis wilden we graag allen deelnemen. Om 15u30 startten de jongsten (<6jaar), waar Matteo en Helena met hun 4jaar een mooie wedstrijd hebben gelopen. Beiden uiteraard heel trots op hun medaille, en heel tevree met een mooie kado en een zakje chips.
Ulrike had na een schitterend prestatie in Grijsloke zeker ook haar zinnen op deze wedstrijd gezet. Hoewel ze wel moet werken in de nacht had ze speciaal opgestaan om toch aan deze wedstrijd deel te nemen. Ze kon haar ambitie terug waarmaken en deze wedstrijd winnen voor Charline Dewaele.
Bij de heren had ook ik graag aan de start gestaan, maar mijn slijmbeursontsteking stond het nog niet toe. Het gaat wel beter en beter, maar hier mocht ik helaas nog niks forceren. De favorietenrol bleek te worden ingevuld door Pedro Dujardin en Stephen Soetaert. Andere Vichtenaren Delombaerde en Bjorn Desmet hadden immers verstek gegeven voor de 10km, en zich bij het extreem warme weer ingeschreven voor de 5km. Stephen bevestigde ook zijn vorm van Grijsloke en liep een hele sterke wedstrijd. Dit kon helaas niet worden gezegd van Pedro die een off-day kende. Ook Delombaerde kende een hele slechte dag, en moest zijn meerdere erkennen in Smetje. Hoedanook, over 14 dagen staat reeds de herkansing op het programma met de officiele 5mijl te Vichte. Wie weet worden de kampioenschapstitels dan reeds terug herverdeeld.
Hallo, hallo, In de voorbije 2 weken heb ik terug ietwat opgebouwd na mijn blessure. Hoewel ik wat kilometers heb kunnen afmalen vrees ik dat mijn blessure nog niet echt volledig voorbij is. Doch, niet getreurd, mijn vrouwtje Ulrike kon wel aantreden en stond paraat in Wingene voor 11km, en in Grijsloke voor de 7km.
Hoewel ze de voorbije weken geen intensieve trainingen had afgewerkt, blijft ze teren op een hele goeie conditie. In Wingene werd Ulrike 5de dame met 46min36sec over de 10.8km. Het echte doel werd echter Grijsloke. Al jarenlang is dit een echte klassieker in het loopcircuit, en voor streekgenoten is dit zeker een wedstrijd om naar toe te leven. Reeds van s morgens vroeg merkte ik een behoorlijk geconcentreerde en gespannen Ulrike... meestal een goed teken.
In de voorbije jaren slaagde ze er telkens in haar besttijd op deze afstand te verbeteren, met 29min10sec als resultaat vorig jaar. Dit jaar beter doen leek me heel moeilijk, maar toch slaagde ze erin. Bij goede weersomstandigheden deed ze er terug 45sec af (28min24sec). Van bij de start kwam ze door als 2de dame, op een 10sec van de eerste. Nog voor de helft kon ze haar concurrente voorbijsteken en verder afschudden bergop. Deze overwinning was onverhoopt maar daarom niet onverdiend. Dikke proficiat aan mijn vrouwtje. Deze klassieker kan haar niet meer worden afgepakt! In de rand van dit gebeuren deden ook onze 4-jarigen mee in de wedstrijd voor -6j, en werden respectievelijk 35 en 36ste van 50 deelnemers (valpartij incluis)
Zo, het kind heeft een naam. Enkele weken terug is bursitis of slijmbeursontsteking vastgetgeld op mijn heup. Dit is op zich niet zo erg, maar zal wel enige tijd nodig hebben om te genezen. Na een tweetal weken van 20km train ik nu terug een 4 -tal keer (60km) per week, en dit eindelijk bijna pijnvrij. Benieuwd of die trend zich voortzet en of bijkomende behandeling nodig is. Het zomerseizoen is zowat in het water gevallen, maar wie weet kan ik terug aantreden in het najaar. hasta la vista,
Zondag vond in Diksmuide het BK halve marathon plaats. Gezien dit niet veraf was vond ik het leuk deze afstand nog eens op mijn kalender te plaatsen. Na een rustperiode in juni hoopte ik via Eegem en een duo-duathlon te Kortrijk mijn staat van paraatheid wat bij te scherpen bij het naderen van deze opdracht. Toch moet het gezegd dat mijn bekken de voorbije weken mij menig trainingen heeft doen bijschaven of overslaan. Ik hoopte op een goeie dag, maar wist dat het heel moeilijk zou worden een goeie tijd neer te zetten. De conditie liegt zelden over deze afstand.
Van bij de start kon ik me ternauwernood aansluiten in een 2de groepje waaruit Guy Gays (de latere winnaar) de sprong maakte naar voren. Ik koos het zog van Bert Deschodt en Steven Vandecasteele. Reeds vanaf km 2 moesten Bert en mezelf het groepje laten gaan. Km-tijden van 3min10 zouden te hoog zijn gegrepen. Omstreeks km 3 kwam Luc Van Asbroeck ons vergezellen. Ik wisselde het kopwerk met Bert, maar die besloot ons te laten lopen op km 4. Samen met Luc vervolgde ik mijn wedstrijd. Het tempo was hoog, maar ik had gegokt op een snelle aanvang. Het was te laat om deze strategie aan te passen. Ondertussen hadden we Steven Dobbelaere bijgebeend, die duidelijk over een stel povere benen beschikte. Bij km 8 kwam een stevig atleet ons vergezellen. Hij bood ons drinken aan en zette zich terstond aan de kop. Overnemen hoefde niet meer, en hij leek zinnens ons gezamelijk in een goeie tijd richting finsish te loodsen. Helaas moest je daarvoor wel iets betere benen hebben. Op km 10kwamen we door in 34min16, maar dat was voor mij het moment om af te haken. Ik beleefde mentaal een moeilijke wedstrijd, en koos daarna een iets behoudener tempo. Onderweg had ik wel gezien dat de wedstrijd achter ons in vol ornaat afspeelde. Ik wist dat het niet lang zou duren voor een groepje mij zou passeren. Bij km12 was het zover. Een heel sterk op dreef zijnde Didier Verstraete voerde een groepje aan met Marc Bultynck, Bert Dechodt, Eddy Bossier en enkele anderen. Ik kon helemaal niet aanpikken en kreeg heel snel 50m aan mijn broek. Tja, er zat niks anders op dan de weg op mijn tempo verder te zetten. Eenmaal ik 100m achter was besloot ik toch terug een vuist te maken. Ik vond terug een iets hogere versnelling en kon stilletjesaan terug terrein goedmaken op de groep voor me. Op km14 kon ik dan ook op karakter terug aansluiten. Hoewel mijn benen het nog behoorlijk deden bleef ik het mentaal moeilijk hebben. De km´s passeerden tergend traag. Ik was echter niet de enige. Tot mijn verrassing kende ook Bert geen opperbeste dag. Bij km20 was het Eddy Bossier die eventjes aan de boom schudde. Ik had er helemaal geen boodschap meer aan en liet het zijn beloop, met de wetenschap dat ik op pad leek naar 1u15. Onderweg naar de finish kon ik toch nog een Marrokkaan passeren, en werd zo 16de in deze wedstrijd, in 1u14min45sec.
Ondanks de uitstekende weerscondities en het vlakke parcours bleek dit geen echt makkelijke wedstrijd. Menig ander atleet had duidelijk af te rekenen met een "mindere" dag. Ook de afstand bleek volgens velen iets langer dat die had behoeven te zijn. Wat er ook van zij, excuses zijn er altijd. Een mindere prestatie moet men vrees ik voornamelijk in eigen buidel zoeken. De andere kant van de medaille toont immers aan dat er ook hele goeie prestaties werden geleverd. Ik zag een sterke come-back van Steven Vandecasteele. Na een hele zware blessure liep hij een mooie 1u10. Daarnaast kon mijn vrouwtje Ulrike zonder specifieke voorbereiding hier een persoonlijk record lopen van 1u35 (goeie minuut beter dan vorige tijd). Voor mij werd dit zeker de prestatie van de dag. Dikke proficiate aan haar. Dit moeten we zeker vieren, samen met onze huwelijksverjaardag van inmiddels 8 jaar! De uitslag moet ik jullie schuldig blijven (staan nog niet op internet), maar hieronder enkele fotokes:
Al enige weken had ik afgesproken met duathleet Olivier Vandevoorde om deel te nemen aan de duo-duathlon te Kortrijk op zat 2juli. Deze wedstrijd over 9km-40.5km-6km vond plaats in de marge van het BK over diezelfde afstand. Wij vertrokken een 6-tal minuten na de titelstrijd bij de heren duathleten, en een 3-tal minuten na de dames. Het moet gezegd dat de concurrentie bij deze duo-duathlon nogal beperkt was in kwantiteit: slechts 7 koppels hadden zich ingeschreven voor deze wedstrijd... spijtig Tijdens de eerste 9km kon ik na 1km wat afscheiding creeren op mijn eerste achtervolger waarna ik me liet terugvallen in een stevig tempo. Ik had behoorlijk goeie benen die dag, en genoot van het best wel aardige parcours met een leuke helling, stukje over grave en stukje doorheen een wijk. Doordat we na de individuele duatleten hadden gestart kon ik een leuke inhaalrace lopen waarbij ik voortdurend andere atleten in het vizier had. Over de eerste 9km had ik een goeie 31min nodig, en had hiermee reeds een voorspong van een 3-tal minuten op mijn achtervolger uitgebouwd. Olivier Vandevoorde deed daarna een goeie fietsbeurt waarna we vermoedelijk reeds 10min reserve hadden. Tijdens mijn laatste loopbeurt was ik zinnens het rustig aan te doen. Echter, doordat ik terug voortdurend atleten in het vizier kreeg bleef ik toch maar stevig doorlopen. Overall, een leuke wedstrijd, maar een iets te makkelijke overwinning. Verder hoop ik vooral volgende week over goeie benen te beschikken tijdens de halve marathon te Diksmuide. De conditie bleek in Kortrijk best mee te vallen, doch vrees ik niet over alle krachten te beschikken. Na mijn rust kon ik terug wat opbouwen en enkele wedstrijden lopen. Echter, helaas, mijn bekkentje bezorgt me dezer dagen te vaak kopzorgen. Na wedstrijd en intervaltrainingen heb ik telkens pijn waardoor ik zelden mijn beoogde weekvolumes kan halen. Enfin, we zien wel wat het wordt, maar na Diksmuide zal ik het vermoedelijk wat rustiger aan moeten doen met wedstrijdjes,
Met ietwat vertraging volgt toch nog een beknopt verslag van de saladekermisloop te Egem. Een weekje na mijn haaswerk op de marathon te Torhout plande ik terug een wedstrijdje waar het snellere beenwerk werd verwacht. Na mijn rustperiode, een off-day in Hulste, en het haaswerk was het me niet duidelijk wat dit zou brengen. Bij afwezigheid van enkele voorname toppers werd ik vooraf zowaar tot een der favorieten bestempeld. Eigenlijk kon het me niet zozeer schelen, wat zou het. Op het pittige parcours te Eeghem over 11.6km werden we getrakteerd op behoorlijk wat wind, die voornamelijk de hellende strook op die manier nog zwaarder maakte. Van mij de start waren het de mannen van MACW die het voortouw namen, zijnde Karel Moerman en Didier Verstraete. Ik volgde in hun spoor maar voelde me niet in staat om over te nemen. Iets na aanvang van de zwaardere strook werd met toch wat de kop opgedrongen. Ik deed mijn best om mee te werken maar voelde dat de benen zeker niet superfris waren. Het was wennen aan de snelheid, maar ik knapte mijn deel van het werk op om achteraf niet als profiteur te worden bestempeld. Na de helling moest verrassend genoeg Steven Broucke afhaken, waarna we met 4 man samen bleven: Tim Soenens was de 4de man. Tijdens dezelfde en volgende 2 rondes werden regelmatig enkele speldeprikjes uitgedeeld. Ik probeerde het ook enkele keren, maar wist snel genoeg dat ik geen verschil kon maken. Tijdens de 3de ronde besloot ik niet meer te reageren op versnellingen en bleek het stilaan Tim die de gaten toeliep. Hij had zich tot dat oogenblik afzijdig gehouden maar bleek inmiddels de sterkste in ons midden. Bij het einde van de 3de rond plaatste hij een versnelling waarbij Didier, Karel en mezelf het antwoord schuldig waren. In de laatste ronde hield ik behoorlijk temp om uiteindelijk als derde te eindigen na Karel, en vooral na een heel sterke Tim Soenens. Didier Verstraete werd 4de, Pieter Vanroose 5de.
Na een rustperiodeke in Mallorca enkele weken terug werd ik gevraagd om Frederic van den Heede te helpen op het BK marathon te Torhout. Dieter van de walle was immers wat gekwetst en aldus hoopten ze op wat extra gewicht in de schaal om dit tot een goed einde te brengen. Had ik dit vooraf geweten, dan had ik mij waarschijnlijk iets beter kunnen voorbereiden. Doch vond ik dit op zich al een leuke uitdaging. In extremis heb ik 2 weken voor aftrap een weekje met volume ingebouwd (140km), om daarna nog een weekje af te bouwen, alsof ik een ganse marathonvoorbereiding achter de rug had. Na een barslechte wedstrijd in Hulste was het vertrouwen echter niet echt groot, en had ik wel degelijk enige twijfel of ik het nodige werk kon opknappen. Tegelijk was er wel het besef dat de prestatie vooral zou afhangen van de benen van Fredje zelf.
De weken daarvoor voelde ik me op training dan ook niet zo lekker. Toch voelde ik mij prima op D-day. Ik had stevig gegeten, en voelde me sterk. Bij de start lieten we ons niet verleiden tot gekke toestanden en vormden we snel een klein groepje waar Dieter direct het voortouw nam. We hadden geen haast om te jagen op de mannen voor ons. Dieter liep een strak maar perfect egaal schema terwijl de veelbetekende blik van Frederic aangaf dat dit prima was. Inmiddels waren we een groepje geworden van een man of 8 met o.a. Steven Broucke en Filip Vanhaecke, terwijl Bart Bleyaert zich reeds achter ons bevond na een plaspauze. Omstreeks km 10 bleek Dieter er nog steeds zin in te hebben, waarbij hij gestaag maar zeker terrein won op de groep voor ons met Jochen Tourlousse, Luc Van Asbroeck, Hans Reigel etc. Op km 15 kwamen we aansluiten waarbij Dieter dan ook uit de wedstrijd stapte. Ondanks zijn blessure had hij schitterend werk geleverd, en lagen we reeds een klein minuutje voor op schema.
In dit eerste stuk had ik vooraan meegedraaid, maar dit zonder al te veel werk te verrichten. In de eerste km´s na de samensmelting besloot ik hetzelfde te doen: vooraan meedraaien, maar niet alle werk op mij nemen. Halfweg kwamen we door op 1u16m30 (1min voor op schema). De groep kreeg het ondertussen wat moeilijker, en enkelen hadden het tempo niet kunnen volgen. Ondertussen begonnen we ook enkele opgevers in te halen. Het tempo bleef strak, maar stilaan werd er bijna niet meer overgenomen. Hoewel ik vooraf had overwogen de wedstrijd uit te lopen, begon het me hier te dagen dat ik idd beter de wedstrijd niet uitliep. Ik nam dan ook met plezier het verdere werk op mij, en voelde me eigenlijk prima. Ok, de benen werden wel zwaarder bij het verstrijken van elke kilometer, maar eigenlijk had ik er nog veel plezier aan. Omstreeks km 29 gaf ik dan ook aan dat ik bij 30 zou uitstappen. Gezien ik geen trainingen van 28+ had afgelegd (en gezien het werk tegen wind) zou het mannetje met de hamer zeker achter 1 van de volgende hoekjes op me wachten. Op km 30 stapte ik uit, met de wetenschap dat ik mezelf niet had kapot gelopen, en vooral met de wetenschap dat Frederic er nog bijzonder goed uitzag.
Dit kon eigenlijk niet meer mislopen (1min30 voor op schema). Daarna jogde ik rustig naar de kleedkamers, en na de douche kon ik bij de finish de tevreden blikken van Fredje en co terugvinden. Zijn missie was met 2u33 (2minuten te snel ) zeker geslaagd, en ik had er heel veel plezier in hiervan deel te hebben uitgemaakt. Hopelijk is dit voor hem een goeie stap richting Londen!
Verleden zondag liepen Matteo, Helena en Ulrike de Watewyloop te Tielt. Ulrike deed het opmerkelijk goed ondanks de rustperiode te Mallorca. Ze liep 2 minuten sneller dan vorig jaar, werd 11 de vrouw in een sterk bezette wedstrijd, en heeft duidelijk onze vakantieperiode goed verteerd. Bij de mannen won El Hachimi op imponerende wijze. Hieronder enkele foto ´kes van de Watewyloop, en 1 kiekje uit de moestuin
Na 10dagen rustperiode in Mallorca was ik zinnens zondag de Watewyloop te starten te Tielt. Daar wilde ik mijn overgebleven staat van paraatheid testen na deze 10-daagse periode van "je m´en fou". Tevens hoopte ik wel wat punten te pakken voor het Molenlandcriterium. Gezien ook Ulrike de Watewy-loop wil lopen en aldaar haar kansen in het Molenlandcriterium wenste te verdedigen werd bij familie Dewaele de knoop doorgehakt dat vrouwkelief zich kon toeleggen op het criterium, terwijl papa aldus een alternatief parcours kan afleggen in de komende weken (geen kinderopvang tijdens de Watewy). Terwijl ik s morgens na de nachtvlucht nog een training had afgewerkt begon ik toch om 18u mijn plunje te pakken om omstreeks 20u de Oud gemeenteloop te Hulste te betwisten. Zo stond het immers ook in de krant . Ondanks de wetenschap dat het wel eens fout zou kunnen aflopen besloot ik de wedstrijd te starten zonder schroom. Tijdens de eerste ronde was het Dimitri Caby die snel vertrok met Pedro Dujardyn in achtervolging op enkele juniores die slechts 1 ronde dienden te lopen. Ik kon mijn wagonnetjes aanpikken, om iets later in de eerste ronde zelf aan de kop te sleuren. Het duurde niet lang vooraleer we de laatste juniores hadden bijgebeend. Samen met de 1 ste junior passeerde ik met Dimitri de eerste ronde in een klaarblijkelijk veel te snelle start. Ondertussen had Pedro de rol moeten lossen. Tijdens de 2de ronde moest ik gas terugnemen terwijl Dimitri iets op mij bleef wachten (moest ook waat bekomen). Dit was echter zinloos. Alle kracht leek bij me verdwenen, en toen wist ik dat ik nog 3 rondes serieus ging afzien. Halfweg de 2de rond kwam dan ook Pedro op en over mij, vol ambitie om het nog steeds kleine gaatje op Caby dicht te lopen. Tijdens de derde ronde moest ik ook toezien hoe Pascal Debersacques en Yves d' Halluin mij voorbijsnelden. Reageren kon ik zeker niet. Tijdens de laatste ronde werd het een behoorlijke lijdensweg. Ik eindigde de wedstrijd als 5de aan een snelheid van 16km/u , beseffende dat ik niet beter kon. In de komende weken zal ik wat mogen bijpikkelen vrees ik .... komt wel goed . Tijdens deze spannende wedstrijd moest Pedro overigens tijdens de sprint de duimen leggen voor Dimitri Caby (op karakter).
hard tegen hard
. Ok, dit stelt idd niks voor, maar ik hoop dat dit een goed begin is. De pijn lijkt geleidelijk te verminderen, en deze week reken ik op een 50+ week. Hopelijk op weg naar een goed voorjaar ... Aan motivatie zal het me niet ontbreken. En ik zal zeker voldoende zijn uitgerust 
