AMBITIES: 1) 1/2 marathon blijft mijn ding!!! 2 Nog een marathon? 3) Een goeie 5km tijd?? ! 4) Plezier onder vrienden 5) Gezondheid boven alles
Zoeken in blog
hard tegen hard
lopen in vlaanderen ... zoals het is ... Een relaas van mijn loopleven ... als stratenloper J. Dewaele
29-07-2012
10km Huissignies
Gisteren trok ik samen met Dimitri Delombaerde, zijn pa en trainingsmakker Carlo Verleyen naar het Waalse dorpje Huissignies. Dat had ik woensdag beslist op training. Ik had na enkele weekjes trainingsijver wel zin om de benen nu maar eens te gaan testen. Tijdens die voorgaande weken was ik wat belemmerd door opspelende kniepijn (patela-pees). Dit euvel heeft me op training niet veel kunnen deren, mar bij wedstrijden moest ik het de 2 daarna telkens stevig ontgelden. De pijn was echter gemilderd, en ik hoopte op een behoorlijk herstel na 2 weekends zonder wedstrijd.
Voor de wedstrijd vreesde liep ik samen met Dimitri een goeie 6km los. Dit zou zeker moeten volstaan om de benen wat los te werken na behoorlijk trainingswerk de voorgaande dagen. De benen voelden zwaar, maar dat gevoel heb ik wel vaker voor wedstrijden. Vooral verrassend was het te zien dat het parcours 100% was gewijzigd. Het enige wat bleef was het feit dat we 2 rondes van 5km lopen. Om 16u15 klonk het startsignaal, en al snel voerde ik samen met Dimitri de wedstrijd. Ik had me voorgenomenom niet al te snel te starten, en hield me daar ook aan. Toch bleek niemand zinnens over te nemen. Hmm, deze wedstrijd zou ik vermoedelijk van start tot finish met de neus in de wind lopen. Gelukkig was er bijna geen wind, tenzij dan als gevolg van de snelheid die we maakten .
De eerste km deden we in 3m28, alsook de 2d, maar die eerste km's waren behoorlijk pittig. Daarna deed Dimitri een km in 3m30, waarna we naar beneden konden lopen richting finish (3m22 en 3m18) waarna we op eenzelfde 2de ronde werden getrakteerd. Inmiddels waren we nog met 3 lopers, Pierre Denays, Dimitri en mezelf. Bij het begin van de 2de ronde liet Dimitri ons begaan. Hiermee was de wedstrijd zowat gelopen. In eerdere confrontaties met Pierre Denays wist ik dat hij zoals gewoonlijk geen meter zou doen, en mij dan later aan de meet zou kloppen.
Ik besloot dus stevig door te gaan , maar vooral dan met de bedoeling een 2de ronde te lopen in een tijd even snel als de eerste. Zo geschieedde: na km8 versneldde Pierre en ik kon enkel toekijken. Toch eindigde ik verdienstelijk 2de in 33min52sec (9,82km), 3de was delombaerde, en 4de Demeestere!. Het moet gezegd, beide heren na me hebben een mooie prestatie neergezet . Voor verdere uitslagen, zie www.acrho.be . Over de tijd kan niet zoveel worden gezegd gezien ik niet kan vergelijken met de voorgaande jaren. Het kan zeker nog een stukje beter, maar ik ben alvast tevreden...
Vrijdag laatstleden kwam ik nog eens aan de start van en wedstrijd van het Harelbeeks criterium. Gezien de vlekkeloze organisatie en het mooie parcours is de Vlerkejogging dan ook een wedstrijd waar ik vaker naartoe trek. Onderweg naar Harelbeke bleken de onweerswolken aan het opkomen. Ik vreesde kort voor apocayptische omstandigheden zoals een jaar of 2 terug, waar we bijna verzopen in de Gavers. Gelukkig bleek het nog mee te vallen. Samen met Lieven Demeestere, Dimitri Delombaerde en Steven Hocedez werkten we 1 ronde van het parcours (5,3km) als opwrming af in regenachtige omstandigheden. Zo konden we meteen kennis maken met de iets technischere stukken (plassen) van het parcours. Voor de start was ik er niet zo gerust in. Conditioneel ben ik behoorlijk ok, maar de mechaniek laat het terug wat afweten. Wegens knieproblemen na Kuurne vertrok ik dan ook met een bang hartje. 500m na een ietwat rustige start kwam ik in het spoor van Francis Vansteenbrughe terecht. Gezien dit een kans was om afstand te nemen van de concurrentie besloot ik eventjes mijn wagonnetje aan te haken. Na een goeie km koos ik mijn eigen tempo, maar merkte al snel dat de knie idd niet voldoende was geheeld. Ik had echter voor de aanval gekozen en moest nu verder. Tijdens de 2de ronde werd het behoorlijk moeilijk (ingehaald door tom casteele), maar ik kon toch nog mooi beslag leggen op de 3de plaats voor D. Delombaerde en Yves d Halluin.
Uitslag (10,64km) 1 Francis Vansteenbrughe 35:22 2. Tom Casteele 36:29 3. Joost Dewaele 36:52 4. Dimitri Delombaerde 36:58 5. Yves d Halluin 37:25 6. Steven Hocedez 38:44 7. Frederic Creupelandt 38:46 8. Henk Omey 39:04 9. Jonas Vandevyvere 39:13 10. Abdellah Ifisse 39:13
Vrijdagavond waren Ulrike en mezelf vqn de partij tijdens de bovengenoemde wedstrijd over 15km. Niet geheel onverwacht kon de wedstrijd rekenen op een sterke bezetting. Toch was het even schrikken bij de start. Ondanks de nacht van Vlaanderen te Torhout, saladekermisloop te Eegem en enkele andere stratenlopen dit weekend was de opkomst best indrukwekkend. Van bij de start werd er stevig doorgetrokken. Mathijs Casteele besloot aan te vallen, en dit lokte uiteraard de nodige reactie uit. Bij de eerste km (3m02) keek ik tegen een achterstand aan van enkele secondes op een kopgroep van een man of 8. Gezien de wind kon ik dit echter niet meer rechtzetten. Tot zover dan ook mijn plan om een tactische wedstrijd te lopen in een groepje (gezien de hevige wind). Hoewel vooraan ook Guy Deblander en Frederic Van den Heede uit de kopgroep hadden gelost kon ik geen meter dichter sluipen. De eerste ronde deed ik in een scherpe tijd, maar het liep steeds moeizamer. Na de eerste ronde heb ik in Yves D Halluin een metgezel gevonden. We deden ons best, maar toch konden we niet beletten dat er na de 2de ronde nog meer "versterking" volgde. In de laatste ronde moest ik Stephen Soetaert laten gaan, maar kon ternauwernood aanpikken bij een behouden gestartte Pedro Dujardin. Ik eindigde in zijn spoor op een 10de plaats, en kon aldus mijn 2de plaats bij de +35 verzekeren. Ulrike werd overigens 6de dame. Met een tijd van net iets boven de 50min moet ik zeker tevreden zijn na een rustweek.
Na mijn laatste wedstrijd in Maubray ben ik 10 dagen met vrouw en kinderen naar Turkije (Kusadasi) getrokken. Dit betekende meteen ook het inluiden van een korte rustperiode. Zo had ik het althans gepland. Toch kon ik het de eerste dagen niet nalaten om wat te gaan trainen. Een loopje langs de rotskust bleek immers een welkome afwisseling in een dag die vooral werd ingevuld met luieren. Op enkele bezoekjes van een bergdorpje, historisch erfgoed, en wat marktjes na was dit immers het hoofddoel van de reis: genieten van de zon, en tevens onze kinderen wat vaardigheid in het zwemmen bijbrengen. Wegens een dagje ziek en insectenbeten op voet werden mijn loopplannen echter gedwarsbomd. Aldus ben ik toch moeten overschakelen naar de eerder geplande looprust. Na een 5-tal weken van wedstrijden was dit waarschijnlijk best wel welkom. Eenmaal terug in Belgie zijn we terug in actie geschoten, en lijkt het stilaan tijd om de zomerkalender wat op te maken. Vrijdag kom ik reeds een eerste keer in actie in Kuurne (15km). Daarna weet ik het nog zo niet. Wedstrijdplanning lijkt niet echt aan mij besteed . Verdere wedstrijden in mijn kalenderke zijn aldus onder zwaar voorbehoud. We zien wel he. Hopelijk tot binnenkort in de arena.
Op deze prachtige pinkstermaandag trok ik samen met goeie vrienden / trainingsmakkers Dimitri Delombaerde en Pedro Dujardin naar het Waalse dorpje Maubray. Ondanks de eerdere hoge temperaturen waren we allen tuk op een mooie prestatie. Dimitri had iets recht te zetten na een mindere prestatie op vrijdag in Harelbeke. Pedro rekende op een mooie prestatie na ziekte. Ikzelf wilde graag een vervolg breien aan een mooie reeks, en vooral eens starten met frisse benen na een minder zware trainingsweek. Tijdens de opwarming leek het niet zo te vlot. Tja, een iets minder gevoel voor de wedstrijd heb ik wel vaker, maar deze morgen leek mijn maag - darmkanaal niet zo in orde. De benen voelden echter wel goed. Bij de start besloot ik snel de forcing te voeren. Het was direct klimmen, maar ik kon het blijkbaar niet laten. Ondanks een hevige eerste km week Pedro Dujardin me van geen meter. Hoewel we vrienden zijn naast de wedstrijd is de concurrentie in de strijd niet minder. Ik kon niet terug komen op mijn keuze en besloot de volgende km verder stevig tekeer te gaan. Ergens op het einde van die 2de km liet hij me gaan en kon ik gelukkig ook eventjes wat gas terug nemen. Dit was meer dan nodig. Op km5 draaide ik een boswegel op. In mijn ooghoek moest ik echter vaststellen dat Dimitri mijn eerste belager was op slechts 15secondes. Er was dus geen sprake van deze wedstrijd rustig uit te lopen. Gelukkig bevond ik me nu op mijn geliefkoosd terrein. Na 7km was ik vrij zegezeker. De voorsprong was een stukje groter, maar de benen begonnen nu ook wel serieus door te wegen. Geleidelijk aan moest ik de km-tijden wat laten zakken terwijl de warmte van het asfalt zijn tol begon te eisen. In 38min19sec beeindigde ik deze wedstrijd over exact 11,06km. Gezien de aard van het parcours en de warmte moet ik zeker vrede nemen met een km tijd van 3m28sec /km (17,67km/u. Het was me tevens een groot plezier te zien hoe Dimitri als 2de over de eindstreep liep in een eveneens heel sterke tijd, net voor Pedro Dujardin. Vlaanderen haalde vandaag duidelijk de overhand in het Waalse landsgedeelte . Belangrijker was het feit dat we gezamelijk hadden genoten van deze collectief sterke prestatie. top 10:
Na een behoorlijk fris voorjaar trokken we op een blakend zonnige zomerse zaterdag richting de herdenkingsloop Rudy-Bekaert te Rollegem-Kapelle. Naar jaarlijkse gewoonte kan deze goed georganiseerde wedstrijd rekenen op een stevige bezetting. Dit was nu niet anders.
Vooraleer Ulrike en mezelf de start namen op de 13km konden onze klein mannen een eerste keer dit jaar deelnemen aan de voorafgaande kleuterloop.Gezien ze er deze keer niet bij zijn gaan liggen werd dit alvast een succes!Daarna was het onze beurt.
Ik kende een goeie start, maar moest snel bijschakelen toen Matthijs Casteele de aanval koos.Daarop reageerden Dries Depoortere, Nico Serroen, Francis Vansteenbrugge, Guy De Blander en vervolgens ook Frederic van Den Heede.Ik probeerde mijn wagonnetje aan te haken, maar moest nog voor de eerste km laten begaan.Ik bleef wat tegenspartelen in de hoop de volgende gelosten te kunnen bijbenen.Helaas bleek dit heel lang wachten.
Halfweg de eerste ronde kon ik eindelijk een eerlijke strijd aangaan tegen de eenzame Frederic Van den Heede.De anderen bleven gezamelijk jagen op Mathijs.In het begin van de 2de ronde kon ik de aansluiting vinden bij Frederic waarna we goed konden samenwerken.Dit was ook nodig gezien de sterk presterende Yves d´Halluin die ons van kortbij volgde.
In de derde ronde had ik het mentaal (en waarschijnlijk ook fysischJ ) iets moeilijker en besloot Frederic te laten gaan na een korte aflossingsbeurt.Ik gaf snel wat meters prijs maar kon de laatste km´s ietwat consolideren.Ik eindigde als 6de (3de master), en moet tevreden zijn met het resultaat.Het liep iets moeizamer dan vorige week in Harelbeke.Misschien moet ik een weekje rust inbouwen, ... of net niet??? Hmm, ok, neen dus.Geen zin in rust... nog eventjes doorgaan maar .
uitslag:
PL NR Naam GBJ Tijd GEM KM-Tijd
1 54 Casteele Mathijs 1989 0:40:59 19,03 3:09
2 161 Depoortere Dries 1985 0:42:12 18,48 3:15
3 51 Serroen Nico 1978 0:42:16 18,45 3:15
4 146 De Blander Guy 1967 0:43:10 18,07 3:19
5 142 Van Den Heede Frederic 1974 0:43:43 17,84 3:22
6 77 Dewaele Joost 1974 0:43:57 17,75 3:23
7 171 D'Halluin Yves 1969 0:44:37 17,48 3:26
8 96 Vermeulen Stijn 1986 0:44:56 17,36 3:27
9 128 Vander Meiren Thijs 1985 0:45:00 17,33 3:28
10 69 Verstraete Didier 1967 0:45:10 17,27 3:28
11 141 Casteele Tom 1986 0:45:46 17,04 3:31
12 117 Keersebilck Frederik 1975 0:45:53 17,00 3:32
Na enkele wedstrijden opbouw stond dit weekend de wedstrijd op het programma van het Allaert Aluminium-Sportivo dualtlon-Run Team, een 12km lange wedstrijd op het prachtige parcours in het provinciedomein de gavers te Harelbeke.Als lid van deze groep van een 25-tal atleten(s) mocht ik zeker niet op deze afspraak ontbreken.Meer nog, na behoorlijk goeie prestaties in Athen Desselgem ontbrak het me zeker niet aan ambitie.
Uiteraard was het koffiedik kijken wie van de concurrentie bij deze 1ste organisatie present zou tekenen.Ik verwachtte weerstand van enkele lopers die vaker aanwezig zijn in het Harelbeeks joggingcriterium, alsook van enkele lopers uit bovengenoemd team.Wegens omstandigheden konden enkele lopers er helaas echter niet bij zijn.Al spoedig werd de favorietenrol bijgevolg in mijn voeten geschoven.Deze eer liet ik me graag welgevallen, doch, ik was niet even gerust in de goeie afloop als menig supporter langs de zijlijn.
Met 150 lopers aan de start bleek de wedstrijd dadelijk een success.Bij de start liet ik me leiden door een 2-tal jonge atleten die er stevig vandoor gingen.Al spoedig hadden we enkele meters op enkele achtervolgers.Toen ik mij losmaakte van die 2 besloot ik meteen om de eerste kilometers stevig tempo te maken.De eerste km´s liep ik in 3m12 en 3m18.Toch was dit niet voldoende om mij te ontdoen van een sterk achtervolgende Yves d´Halluin.Gezien goeie prestaties van die laatste in de voorbije weken was dit niet echt een verrassing.In de 2de ronde kon ik iets meer afstand nemen en wist ik dat de wedstrijd was gelopen.In 40m21sec (3m24/km) bereikte ik de eindstreep, en haalde aldus een mooie zege voor mezelf en het Team binnen.Yves dHalluin werd 2de, net voor Henk Vandermeersch (allert aluminium team).Steven Hocedez werd 5de en vervolledigde na een sterke prestatie het Allaert aluminium podium.Ook Ulrike liep een uitstekende wedstrijd (6km) en eindigde als derde dame (1ste allaert).Gezien een povere start van dit seizoen mag ik zeker tevreden zijn over de resultaten in mei! Hopelijk meer van dit!
Naar (bijna) jaarlijkse gewoonte hebben we (ulrike en mezelf) dit jaar terug deelgenomen aan deze bovengenoemde klassieker.Zoals verwacht mocht de 10(,4)km wedstrijd rekenen op een sterke bezetting.Naast trainingsmakkers Dimitiri Delombaerde, Dieter Vandewalle, Pedro Dujardin en Stephen Soetaert stonden immers ook Bert Deschodt, Dimitri Caby, een sterk terugkerende Kristof Reynvoet, Kobe Witdouck en latere winnaar Francis Vansteenbrughe aan de start.Het deed vooral deugd om de trainingsmakkers in goeie doen te zien.Bij de vrouwen liep Ulrike een goeie wedstrijd, en eindigde als 4de dame.Op een of andere manier slaagde ze erin meer dan 1min sneller te lopen dan vorige jaar.Haar vorm lijkt er snel aan te komen.
Ikzelf wilde van de gelegenheid gebruik maken om de 5km te lopen.Gezien mijn 12km wedstrijd van vorige week en 2 geplande 12 en 13km wedstrijden in volgende 2 weken achtte ik het niet nodig nu een langere wedstrijd te lopen.Toch vond ik het opportuun om de snelheid wat bij te scherpen.Vorig jaar deed ik dit ook waarmee ik tevens de 5km kon winnen.Uiteraard was ik benieuwd of ik dit nog eens zou kunnen herhalen.
Bij de start noteerde ik vooral de aanwezigheid van Michael Vannieuwenhuize en Stijn Vermeulen.Gezien de horsepower van die laatste wist ik dat dit geen makkelijke opdracht zou worden.Ik mistte ietwat mijn start maar kon mits een stevige inspanning mijn weg naar voor terugvinden.Na een 200m voerde ik de wedstrijd aan maar leek ietwat op mijn adem te hebben getrapt.Na enkele pijnlijke prikken van Stijn liepen we toch met zijn 2´en op kop en leek het idd op een verwachtte 2-strijd uit te draaien.Na de eerste km (3m05sec) besloot ik tempo te blijven maken in de hoop Stijn in de problemen te brengen.In de 3de km kon ik enkele meters pakken, wat voldoende was om stand te houden tot de finish en alsnog met wat bloemen naar huis te keren.Ook ik ben tevreden over de huidige conditie en kijk al uit naar de volgende wedstrijden.Met 16m28sec deed ik het iets beter dan vorig jaar (5,2km), maar dit is waarschijnlijk te wijten aan het uitstekende loopweertje.
beste, 2 weekjes na het marathon-uitstapje Parijs lijkt het stilaan tijd om uit een ander vaatje te tappen. Eigenlijk heb ik best wel het goeie gevoel te pakken op training. Ik hou het kilometeraantal eerder beperkt, maar geniet van de trainingen. Nu nog wachten op het betere weer... Zaterdag besloot ik voor de 2de maal dit jaar af te zakken naar het achro -criterium. De in titel genoemde wedstrijd over golvend parcours had ik niet eerder gelopen. Uiteraard keek ik uit naar deze conforntatie met Dimitri Delombaerde en met mezelf. Eerdergenoemde had me gewaarschuwd voor dit parcours. Nu ja, elke wedstrijd in dit landsgedeeltje is zelden vlak te noemen, aldus zat de schrik er zeker niet in. Bij de start beet ik me vast in het spoor van Jose Istace. Met deze kerel had ik ook gestreden eerder dit jaar in Bury. Ik geloofde nooit hem vandaag te kunnen volgen, maar de start was niet verschrikkelijk snel. De eerste km deden we in 3m22. hoewel ik het meeste kopwerk aan hem overliet toonde ik herhaaldelijk eens mijn goeie wil. We werden gevolgd door Delombaerde en Locquet, maar die leken niet zinnens ons tempo te volgen. Na 3km vond ik het tempo net wat te hoog. Ik koos mijn eigen tempo, wat enkele secondjes per km trager was dan dat van jose. Indien die laatste niet in zou storten (weinig waarschijnlijk), dan was de wedstrijd gestreden. Ik bleek de kilometers vlot te verteren, maar moest idd vaststellen dat Jose iets sterker bleek. Van achteruit kwam ook Locquet niet meer aandringen. Deze 2de plaats was zeker een opsteker van formaat. Ondanks een gebrekkige voorbereiding kon ik toch een tempo van 3m25 per km aanhouden. Hopelijk kan ik dit ritme eventjes aanhouden.
Enkele dagen na terugkeer moet ik bekennen nog steeds na te genieten van een topweekendje te Parijs. Reeds eind vorig jaar had ik 15 april 2012 als piekmoment aangeduid. Helaas heb ik dit persoonlijk niet kunnen waarmaken. Opeenstapeling van blessurelast en tandproblemen hadden er juist voor gezorgd dat ik tijdens de cruciale voorbereidingsweken nauwelijks aan trainen toekwam. Hoewel dit een serieus mentaal dipje veroorzaakte kon ik me nog net op tijd herpakken in de laatste week. Conditioneel kon ik niet zo veel rechtzetten, maar door een betere trainingsweek net voor afreis had ik er in elk geval zin in gekregen.
Samen met Dieter Van de Walle, Shana Dewaele, Els Dewaele, Frederic Van den Heede en mijn vrouwtje Ulrike trokken we vorige vrijdag dan ook bijzonder goedgeluimd richting Parijs. Met een numeriek overwicht aan Dewaele´s leek het wel een gezellige familieuitstap. Het was zeker gezellig. Doch de belangen waren groot en de zenuwen waren gespannen. Iedereen, incluis mezelf waren gefocust op zondag.Frederic moest en zou een zondag een ticket afdwingen voor de paralympics in Londen.Dieter en mezelf zouden hierin zo lang als mogelijk als haas fungeren.Vrijdag stond in het teken van het ophalen van de nummers.Gezien we oorspronkelijk voorzien waren om te starten in de startbox voor 3u-3u15 heeft het nogal wat overtuigingskracht gekost om de organisatie te overtuigen van ons doel en ons kunnen (met dank aan Dieter).So far, so good.
Ook zaterdag bleven we geheel op schema. Na ontbijt trokken we gezamelijk op pad voor een lichte ochtendtraining en parcoursverkenning.Ook de dames hadden met de bevoorrading immers een belangrijke taak te vervullen.Gezien de looptijden zou het geen sinecure worden om de gemerkte bevoorradingsposten op tijd te halen.Namiddag betekende platte rust, voorbereiding van de bevoorrading, en opslaan van zoveel mogelijk koohydraten.
Na een behoorlijke nachtrust (in hoeverre dit kon) was 5u s morgens het startsein voor een bijkomend koolhydraat-rijk ontbijt.Om 6u30 was er tijd voor een 2de ontbijtje in het hotelrestaurant hetwelke voornamelijk werd bezocht door marathoniens.In een opperbeste sfeer trokken we om 7u15 richting start.Inmiddels werd duidelijk dat de wind een belangrijke rol zou spelen.Gelukkige leek het een bewolkte maar droge dag te worden.
De start bleek reuze mee te vallen.We konden ons vrij vlot omkleden, voldoende tijd maken voor een late sanitaire stop, om alsnog plaats te nemen op zowat de 10de startrij, terwijl toen ook de dames hun bevoorradingsrace reeds hadden aangevangen.Ook de start zelf (8u45) verliep uitstekend.Na het omzeilen van een gevallen atleet konden Dieter en mezelf vrij snel de uitstekend gestartte Frederic bereiken en plaats nemen in een uiteengerekt lint van marathonlopers.De eerste km deden we in 3min34 zoals verwacht.Daarna bleef het tempo zowat schommelen tussen de 3min33 en 3m42, afhankelijk van de aard van het parcours.Al snel bleek het niet zo makkelijk om Frederic uit de wind te zetten.We waren door het beoogde tempo niet in staat om ons in een groepje te nestelen.Alle groepjes voor ons leken snel gestart en nu wat gas terug te nemen.Het was voortdurend laveren tussen groepjes en individuen op zoek naar het juiste ritme.De NO wind bleek bij het begin vooral zijwaarts op ons in te blazen.Belangrijkste taak was om een goed tempo aan te geven, en de bevoorrading te verzorgen.Al snel bleek dat we op een strak schema van 3m37 liepen.Hoewel we zinnens waren op 3m38-3m39 te lopen maande Frederic ons aan zo verder te doen.Hij leek in goeie doen.Toegegeven, voor mij mocht het gerust 2sec per minuut trager...
Gezien Dieter en mezelf niet wisten waar we zelf aan toe waren hadden we geen onderlinge rollen afgesproken wat betrof kopwerk.Al spoedig bleek hoe sterk Dieter die dag wel was.Hij verzette heel veel werk, maar ook ik probeerde mijn rol te spelen.Ik hoopte zo lang mogelijk mee te gaan en had dus ook mijn plaatsen aangeduid voor bevoorrading.Bij km 9 nam ik dan ook mijn eerste gelleke.
Op km11 kreeg ik helaas steken en vreesde het ergste.Ik haalde reeds mijn laatste gelleke tevoorschijn (frederic zijn lunch voor km 15 J)om dit aan Dieter te geven indien ik niet verder kon.Ik probeerde mij even te verschuilen in de hoop wat te recupereren.Helaas kon ik niet langer diep ademhalen, en bleef het pijnlijk. Aan km15 was ik blij het gelleke toch nog aan Frederic te kunnen overhandigen.Mijn steken verergerden gelukkig niet, en iets later maande frederic me aan om een loper voor ons geleidelijk terug te halen.Ondertussen was het duidelijk dat ik niet tot aan de verhoopte 25km zou raken.Toch was ik blij om nog wat werk te kunnen opknappen.Km per km , meter per meter verder op de tanden bijten om toch dit kleine groepje op sleeptouw te nemen.De persoon voor ons terug nemen bleek echter niet eenvoudig.Hij leek te versnellen terwijl ik inmiddels een km had gelopen aan 3m34 en 3m29.Op km 19,4 was ik wat blij om aan het 2de bevoorradingspunt van de dames de benen te kunnen stilhouden.
Veel tijd om te rusten kreeg ik niet.Samen met de dames snelden we naar de metro om net op tijd terug aan te komen op het 30km punt.Het was fantastisch te zien dat Dieter nog steeds op kop liep (fenomenale prestatie), terwijl frederic en nog steeds fris uit zag en op schema zat.
Na de bevoorrading op 30 stapte Dieter uit wedstrijd en vertrokken we spoedig naar de aankomst.Het bleef spannend, maar Fredje snelde in een tijd van 2u33min33sec naar de finish.Gezien de wind was dit een formidabele prestatie.Een besttijd zat er niet in, maar dit was nooit het opzet.Met een ticket naar de paralympics te londen en een sterke tijd mogen we spreken over een voortreffelijke oogst.
Na de inspanning werd de spanning weggespoeld in de hotelkamer met een glaasje bubbels.Ook trainer Johan Santens en Carlo Verleyen waren hier zeker aan toe na het leveren van een bijzondere inspanning om in de wedstrijd op andere geeikte punten frederic van het nodige te voorzien.Bij momenten zagen die 2 er slechter uit dan Fredje.Ook in de namiddag werd het nog nagenieten met een bezoekje aan Montmartre.Voor herhaling vatbaar zou ik zeggen... hieronder fotoke voor , tijdens , na ...
Een geknelde zenuw, tendinitis aan knie, en vooral een getrokken tand verder lijkt mijn marathonconditie op zijn minst heel ver te zoeken. Met weekvolumes in de voorgaande 4 weken van 35-50km is er van vertrouwen weinig sprake. Nu ja, de laatste week had ik mij enigszins kunnen herpakken en kon ik rustig 100km lopen. Aldus had ik eigenlijk wat hoop. Met name: alle kwaaltjes lijken achter de rug behalve een wat weerbarstige knie. Toch lijkt de pijn ook daar onder controle. Zolang ik extreme belastingen vermijd, lijk ik dagelijks wat training te kunnen verteren.
Aldus kan ik mezelf terug mentaal opladen om naar Parijs af te zakken. Hoewel ik geen persoonlijke ambities koester voor de marathon hoop ik er wel enig haaswerk te verrichten in dienst van paralympier Frederic Van den heede. Met dit in gedachten besloot ik een behoorlijke trainingsweek af te sluiten met een wedstrijd te Ichtegem. Tijdens de 10,5km lange prestoloop plande ik een doorgedreven training aan marathontempo (3min38sec/km). Met een behoorlijke wind en regen bleek het doseren niet zo eenvoudig. Ik startte rustig, maar in de stroken met wind in de rug liep ik echter te snel. Uiteindelijk deed ik de wedstrijd in 37min(3min32s /km), en behaalde hiermee de 26 ste plaats. Enfin, ik liep eigenlijk wat te snel, maar voelde me vrij lekker en haalde hiermee het nodige vertrouwen om in Parijs mijn taakje op te knappen. Zo, ik ben klaar om te pakken en kijk uit naar dit avontuur. Na deze wedstrijd hoop ik me terug te kunnen mengen in het stratencircuit in eigen streek
blessureleed blijft aanslepen: neurologische pijn aan linkerscheenbeen + tendinitis linkerknie. De voorbije weken hebben dan ook niet veel km's opgeleverd. Van verdere wedstrijdplanning is dan ook tijdenlijk geen sprake... Spijtig, spijtig, tja, komt wel goed.
Na een 2-tal halve marathons eerder dit jaar was het stilaan tijd om ook op het kortere werk wat vertrouwen te zoeken. Dit langere werk was hopelijk niet slecht in de voorbereiding van een marathon, en om de winter te overbruggen. Tot voor heden was de voorbereiding zeker niet vlekkeloos. Lichte verrekkingen aan hamstrings, een stevige verkoudheid, wat kniepijn en ook mijn scheenbeentje baren me ernstig wat zorgen. Met ietwat aangepaste trainingen -en vooral weinig snelheidswerk-was het dan ook afwachten wat de wedstrijd in Bury me zou brengen. Ik had er bij het aangename weer van zaterdag best wel zin in. Hoewel het zonnetje er in de morgen bij was was het in de namiddag wat weer overtrokken en inmiddels ook behoorlijk wat wind.
Bij de start nestelde ik me in pakweg 8-ste positie. Vooraan waren het enkele jonge snaken die de forcing voerden. Nog voor het einde van de eerste km was het echter Locquet die stevig overnam. Het peleton werd op een lint getrokken, maar ik begon meer en meer naar voor toe op te schuiven. De eerste km was er eentje in 3min 16. Ook de volgende km's waren tegen wind. Locquet was ervandoor met 1 kompaan terwijl ik me samen bevond met Jose Istace en een mij onbekende kerel. Iets later moest de kompaan van Locquet de rol lossen, waarna ik snel het gat dichtmaakte. Samen met Istace voerde ik de achtervolging. Door de felle tegenwind was het echter onbegonnen werk om samen met istace weg te lopen. Eigenlijk heb ik ook helemaal niet tactisch gelopen, iets te veel met de neus in de wind. Tja, ik kwam hier niet om te profiteren maar om te werken he. Door de wind waren de volgende km's in 3min30. Daarna ging het wel wat sneller en kwam ook Istace stevig meewerken. Spoedig bevonden we ons nog met drie in de achtervolging. Rond km4 besloot Istace alleen te gaan. Ik liet begaan en koos mijn eigen tempo. Mijn kompaan -Paul Bara- volgde gezwind maar weigerde halsstarrig over te nemen. Bij km 5 besloot ik dan ook het tempo wat op te voeren bergop. Ik had geen zin om hem zonder slag of stoot naar de derde plaats te loodsen, en hem aldus netjes uit de wind te blijven zetten. Die strategie had snel resultaat, waarbij ik vrij snel terrein goedmaakte op Istace. Bij km 7 kon ik aldus bij Istace terug aansluiting vinden, waarna we behoorlijk wisten samen te werken. Op km 9.5 versnelde hij opnieuw. Eigenlijk voelde ik me best nog ok, maar ik had geen zin me kapot te lopen. Ik had nog behoorlijk wat angst omtrent mijn hamstrings en wilde niet opnieuw een verrekking riskeren. Uiteindelijk liep ik netjes als derde binnen in 35m23sec, waar ik heel tevreden mee was. Ondanks een voortreffelijk gevoel in wedstrijd, en de schijnbaar volledig verdwenen pijn in de hamstrings , had ik zondag spijtig genoeg terug last van scheenbeen waardoor ik helaas nog niet ben verlost van alle kwaaltjes. Indien dat ook nog eens achterwege blijft, dan hoop ik terug vertrokken te zijn.
Na een eerder moeilijke week (<60km) kon ik deze week gelukkig terug wat ritme terugvinden. Ik kreeg helaas geen fantastisch gevoel in de benen, maar kon toch de nodige kilometers afmalen. Na een lange duurloop op zaterdag van 32km kon ik aldus een weektotaal van 140km noteren. Hopelijk ben ik hiermee terug wat vertrokken. Volgend weekend overweeg ik alsook een wedstrijdje in het waalse landsgedeelte (Bury 10,45km), maar eerst afwachten hoe ik de trainingen verteer, en wat de weerberichten vertellen.
Op 1 of andere manier heeft de wedstrijd te Cadzand precies wat sporen nagelaten. Mijn verkrampte hamstrings bleken de dagen nadien serieus op te spelen. Vermoedelijk mag ik dan ook wel van een lichte verrekking spreken. De eerste dagen van de week heb ik dan ook serieus wonden mogen likken. Van stevig trainingswerk in voorbereiding van een marathon was dan ook geen sprake. Zaterdagmorgen ben ik dan toch naar de gavers afgezakt met de intentie een lange duurloop af te werken. Hoewel het er na een km of 6 niet goed uitzag lukte het elke ronde wat beter en werkte ik uiteindelijk toch de 2u30 af. De rest van het weekend voelde ik me eigenlijk nogal beroerd. Een verkoudheid speelde me parten, waardoor ik de rest van mijn zaterdag en zondag in de zetel doorbracht.
2 weken terug reeds (toen was het 10 graden warmer) had ik me ingeschreven voor bovengenoemde wedstrijd, oftewel het open Zeeuws kampioenschap.Deze morgen was mijn enthusiasme echter serieus getemperd.Na een verhelderende maar vooral warme koffie begon ik gelukkig toch het positieve in deze zinloze onderneming terug te vinden.
Na het inpakken van enkele winterplunjes en oppikken van Nico Recour bevonden we ons op weg naar een mooi winterlandschap aan zee.Bij aankomst was het bar koud, maar de wind bleek mee te vallen.Na een opwarming van een km of 6 klonk het startschot stipt om 11u30.
De eerste kms liepen we aan ~3min30, maar het weer nodigde niemand uit te versnellen. Nadat we het duinenpad waren opgedraaid (9 man) begon er toch afscheiding te komen.Op besneeuwde en heuvelachtige paden bleek het niet makkelijk te lopen.Toen 2 man wegsnelden aarzelde ik even.Bij km4 kwam ik terug aansluiten om vervolgens wat te versnellen op een technische strook.Na de doorkomst aan de finish (na 5km) kregen we een eerste zandstrook voorgeschoteld.Zodra we het strand opkwamen was het tijd voor me om de eersten te laten begaan.Dit bleek niet bepaald mijn specialiteit.Het afwerken van deze stroken op mul zand had eigenlijk nog weinig met lopen te maken.Na een eerste strook van een 3-tal km kregen we de tijd terug even wat ritme te zoeken.Helaas kregen we vrij snel een 2de strook te verwerken.
Rond km 13-14 kwamen we terug op het duinenpad terecht.Uiteraard was dit een verademing.Helaas waren ondertussen mijn beste krachten verdwenen, en kreeg ik last van tegenwerkende hamstrings.Ik kon een redelijk tempo onderhouden maar ook niets meer.Voor mij was het gat heel groot geworden, terwijl ik ook geen gevaar zag komen van achteruit.Uiteindelijk liep ik binnen in 1u19min16sec, wat een derde plaats opleverde.Dit was zeker niet mijn beste wedstrijd van deze eeuw, doch was het terug een leuke ervaring.
Reeds in het allerprilste begin van 2012 besloot ik naar de halve marathon van Watervliet te trekken (14jan). Gezien ik reeds een 3-tal weken behoorlijk wat km's had afgewerkt, zou een wedstrijd zeker een leuke afwisseling zijn. Hoewel een kortere wedstrijd mischien wel een meer logische keuze zou kunnen zijn geweest, besloot ik toch maar in de halve te starten bij wijze van leuke uitdaging. Het weer was in elk geval een meevaller. Het zonnetje was aanwezig en het was windstil. Al even belangrijk was het feit dat het al enkele dagen droog was. Dit betekent dat het parcours op wegeltjes langs de waterlopen er betrekkelijk droog zou bijliggen, wat direct een stuk aangenamer is.
Kort voor de start had ik echter wel wat bedenkingen. De concurrentie had ook wel de weg gevonden naar het verre St-Laureins. Ik had vooraf besloten niet snel te starten, en de aanwezigheid van stevige concurrentie zou die ambitie niet makkelijk maken. Van bij de start werd er dan ook stevig ingevlogen. Davy Stieperaere plaatste onmiddellijk een eerste versnelling, en werd geschaduwd door een stevig op dreef zijnde Bart Bleyaert. Hierdoor kregen we al snel de tegenreactie van Jochen Neyrinck, Guy Deblander en Thomas Beirnaert. Van bij de start had ik dan ook alle moeite om in hun spoor te blijven. Eigenlijk probeerde ik wel het tempo te volgen, maar het lukte me helemaal niet: Ik draaide serieus vierkant.
Reeds voor de eerste km moest ik het 3-tal achtervolgers op Bleyaert/Stieperaere laten gaan. Na een eerste km in 3min12sec koos ik noodgedwongen mijn eigen tempo. In eerste instantie probeerde ik de schade te beperken en harkte enkele km's verder in 3m25sec. Daarna moest ik nog verder gas terugnemen. Omstreeks km 6-7 had ik er eigenlijk bitter weinig zin in en zakte mijn tempo tot 3m40. Hoewel de wegeltjes er niet slecht bijlagen had ik alle moeite om wat ritme te vinden. Toch raapte ik mijn moed terug samen. Vooraan was Stieperaere duidelijk gaan vliegen (op zoek naar een parcoursrecord) terwijl Neyrinck en Bleyaert elkaar hadden gevonden. Ondertussen waren ook Deblander en Beirnaert tot een eenzame tocht genoodzaakt. Inmiddels had ik stilaan een achterstand van 30 of 40sec op de laatste.
Iets na het keerpunt (11km) begon ik toch wat meer op stoom te raken. Het besef dat we onderwijl terug op weg waren naar de stal gaf me wat moed. Rond km13 had ik mijn ritme teruggevonden en kon ik terug km's draaien van net onder de 3m35. Eigenlijk was dat niet sneller dan de enkele km's daarvoor, maar het voelde veel beter. De vermoeidheid ebde weg en dit vertaalde zich in een slinkende achterstand op Thomas Beirnaert. Rond km 19 kon ik ternauwernood bij hem aansluiten. Toch had die laatste ook nog een versnelling in zijn benen. In de laatste km had ik nog weinig zin om verder aan te dringen. Ik lag op schema om binnen te rollen in een tijd onder de 1u15, en was hiermee tevreden ! (for the record: werkelijke afstand bleek 21.08km).
Hallo, Geen (dus goed) nieuws deze week. Mijn eerste intervalsessie van dit jaar zit erop. 6x800m a 2min40. Hoewel dit niet vrij snel is was het toch behoorlijk afzien. Waarschijnlijk hadden de kilometerkes van de dagen ervoor er veel mee te maken. Het zal me zeker deugd hebben gedaan. Deze week doe ik iets minder kilometers en ben ik zinnens om naar zaterdag naar Watervliet te trekken. Een wedstrijdje zal een leuke afwisseling worden op de eenzame trainingen in winterweer.
Zo, het loopjaar 2011 zit er ondertussen helemaal op.Ik heb terug netjes >4000km op zitten .Kwa wedstrijden werden het er 21 in totaal.Dit is iets minder dan verhoopt.Doch, 30 wedstrijden of meer is dan ook weer niet aan mij besteed.Ik verkies immers nu en dan eens toe te leven naar een vormpiekje, afgewisseld met voldoende rust en stevige trainingsweken.
Toch moet ik bekennen dat het me dit jaar niet voor de wind ging.Ik had me voorgenomen toe te leven naar een 3 a 4 piekmomenten.Wel, in geen enkel doel ben ik volledig geslaagd.
Na een slechte winter met bekkenproblemen kon ik pas vrij laat opbouwen naar een behoorlijke conditie.Tot mijn eigen verrassing kwam de vorm er net op tijd aan voor de brigandsloop.Ik liep een goeie wedstrijd, maar vond het net niet voldoende.De weken daarna kon ik gelukkig de vorm nog eventjes doortrekken en aldus enkele mooie wedstrijden neerzetten.Ik ben vooral tevreden met een goeie prestatie in Oostrozebeke (ginsteloop) en de st-rembertscorrda te Torhout.Verder kon ik ook nog in Desselgem de overwinning pakken op de 5km, en in Harelbeke zegevieren tijdens de run for fun.Overigens kwam ik ook voor de eerste keer aan de start van een trail (enfer des collines) wat best een leuke openbaring was.
Met terug opspelende bekkenproblemen besloot ik te rusten.Geheel onverwacht werd ik tijdens deze rust gevraagd om te hazen tijdens de nacht van vlaanderen (BK marathon).Dit was een leuke ervaring ondanks de ietwat ontbrekende conditie.Hoewel ik hiermee betrachtte het pad te vereffenen naar een mooie zomer en najaar speelden de bekkenproblemen me terug parten.De ganse zomer bleef het kwakkelen.Verdere najaarsmarathonambities moest ik noodgedwongen al vroeg opbergen.Alsook de klassieker te grijsloke moest ik aan me laten voorbij gaan.
Pas in september kon ik ietwat opbouwen om eind september een eerste wedstrijdje in eigen vichte te lopen.Pas eind oktober maakte de conditie terug een stap voorwaarts met enkele behoorlijke prestaties in wallonie (achro criterium).In Flobecq kon ik reeds redelijk meedraaien voorin, in Rumes kon ik zowaar terug een mooie en verdiende overwinning optekenen .Helaas was dit al evensnel voorbij toen ik de week erna van de trap viel en mijn ribben kneusde.Geen corridas voor mij
In 2012 bleef ik aldus voornamelijk op mijn honger zitten.Gelukkig heb ik er me van kunnen vergewissen dat prestaties kunnen mits het even meezit.Met dit vertrouwen en bijzondere gretigheid kijk ik dus zeker uit naar 2012!!! Happy new year aan iedereen, met veel sportief success!
hard tegen hard
.
, maar vooral dan met de bedoeling een 2de ronde te lopen in een tijd even snel als de eerste. Zo geschieedde: na km8 versneldde Pierre en ik kon enkel toekijken. Toch eindigde ik verdienstelijk 2de in 33min52sec (9,82km), 3de was delombaerde, en 4de Demeestere!. Het moet gezegd, beide heren na me hebben een mooie prestatie neergezet
. Voor verdere uitslagen, zie www.acrho.be . 
.
