AMBITIES: 1) 1/2 marathon blijft mijn ding!!! 2 Nog een marathon? 3) Een goeie 5km tijd?? ! 4) Plezier onder vrienden 5) Gezondheid boven alles
Zoeken in blog
hard tegen hard
lopen in vlaanderen ... zoals het is ... Een relaas van mijn loopleven ... als stratenloper J. Dewaele
07-05-2012
Dwars door Desselgem
(klik op foto voor meer fotos van desselgem)
Naar (bijna) jaarlijkse gewoonte hebben we (ulrike en mezelf) dit jaar terug deelgenomen aan deze bovengenoemde klassieker.Zoals verwacht mocht de 10(,4)km wedstrijd rekenen op een sterke bezetting.Naast trainingsmakkers Dimitiri Delombaerde, Dieter Vandewalle, Pedro Dujardin en Stephen Soetaert stonden immers ook Bert Deschodt, Dimitri Caby, een sterk terugkerende Kristof Reynvoet, Kobe Witdouck en latere winnaar Francis Vansteenbrughe aan de start.Het deed vooral deugd om de trainingsmakkers in goeie doen te zien.Bij de vrouwen liep Ulrike een goeie wedstrijd, en eindigde als 4de dame.Op een of andere manier slaagde ze erin meer dan 1min sneller te lopen dan vorige jaar.Haar vorm lijkt er snel aan te komen.
Ikzelf wilde van de gelegenheid gebruik maken om de 5km te lopen.Gezien mijn 12km wedstrijd van vorige week en 2 geplande 12 en 13km wedstrijden in volgende 2 weken achtte ik het niet nodig nu een langere wedstrijd te lopen.Toch vond ik het opportuun om de snelheid wat bij te scherpen.Vorig jaar deed ik dit ook waarmee ik tevens de 5km kon winnen.Uiteraard was ik benieuwd of ik dit nog eens zou kunnen herhalen.
Bij de start noteerde ik vooral de aanwezigheid van Michael Vannieuwenhuize en Stijn Vermeulen.Gezien de horsepower van die laatste wist ik dat dit geen makkelijke opdracht zou worden.Ik mistte ietwat mijn start maar kon mits een stevige inspanning mijn weg naar voor terugvinden.Na een 200m voerde ik de wedstrijd aan maar leek ietwat op mijn adem te hebben getrapt.Na enkele pijnlijke prikken van Stijn liepen we toch met zijn 2´en op kop en leek het idd op een verwachtte 2-strijd uit te draaien.Na de eerste km (3m05sec) besloot ik tempo te blijven maken in de hoop Stijn in de problemen te brengen.In de 3de km kon ik enkele meters pakken, wat voldoende was om stand te houden tot de finish en alsnog met wat bloemen naar huis te keren.Ook ik ben tevreden over de huidige conditie en kijk al uit naar de volgende wedstrijden.Met 16m28sec deed ik het iets beter dan vorig jaar (5,2km), maar dit is waarschijnlijk te wijten aan het uitstekende loopweertje.
beste, 2 weekjes na het marathon-uitstapje Parijs lijkt het stilaan tijd om uit een ander vaatje te tappen. Eigenlijk heb ik best wel het goeie gevoel te pakken op training. Ik hou het kilometeraantal eerder beperkt, maar geniet van de trainingen. Nu nog wachten op het betere weer... Zaterdag besloot ik voor de 2de maal dit jaar af te zakken naar het achro -criterium. De in titel genoemde wedstrijd over golvend parcours had ik niet eerder gelopen. Uiteraard keek ik uit naar deze conforntatie met Dimitri Delombaerde en met mezelf. Eerdergenoemde had me gewaarschuwd voor dit parcours. Nu ja, elke wedstrijd in dit landsgedeeltje is zelden vlak te noemen, aldus zat de schrik er zeker niet in. Bij de start beet ik me vast in het spoor van Jose Istace. Met deze kerel had ik ook gestreden eerder dit jaar in Bury. Ik geloofde nooit hem vandaag te kunnen volgen, maar de start was niet verschrikkelijk snel. De eerste km deden we in 3m22. hoewel ik het meeste kopwerk aan hem overliet toonde ik herhaaldelijk eens mijn goeie wil. We werden gevolgd door Delombaerde en Locquet, maar die leken niet zinnens ons tempo te volgen. Na 3km vond ik het tempo net wat te hoog. Ik koos mijn eigen tempo, wat enkele secondjes per km trager was dan dat van jose. Indien die laatste niet in zou storten (weinig waarschijnlijk), dan was de wedstrijd gestreden. Ik bleek de kilometers vlot te verteren, maar moest idd vaststellen dat Jose iets sterker bleek. Van achteruit kwam ook Locquet niet meer aandringen. Deze 2de plaats was zeker een opsteker van formaat. Ondanks een gebrekkige voorbereiding kon ik toch een tempo van 3m25 per km aanhouden. Hopelijk kan ik dit ritme eventjes aanhouden.
Enkele dagen na terugkeer moet ik bekennen nog steeds na te genieten van een topweekendje te Parijs. Reeds eind vorig jaar had ik 15 april 2012 als piekmoment aangeduid. Helaas heb ik dit persoonlijk niet kunnen waarmaken. Opeenstapeling van blessurelast en tandproblemen hadden er juist voor gezorgd dat ik tijdens de cruciale voorbereidingsweken nauwelijks aan trainen toekwam. Hoewel dit een serieus mentaal dipje veroorzaakte kon ik me nog net op tijd herpakken in de laatste week. Conditioneel kon ik niet zo veel rechtzetten, maar door een betere trainingsweek net voor afreis had ik er in elk geval zin in gekregen.
Samen met Dieter Van de Walle, Shana Dewaele, Els Dewaele, Frederic Van den Heede en mijn vrouwtje Ulrike trokken we vorige vrijdag dan ook bijzonder goedgeluimd richting Parijs. Met een numeriek overwicht aan Dewaele´s leek het wel een gezellige familieuitstap. Het was zeker gezellig. Doch de belangen waren groot en de zenuwen waren gespannen. Iedereen, incluis mezelf waren gefocust op zondag.Frederic moest en zou een zondag een ticket afdwingen voor de paralympics in Londen.Dieter en mezelf zouden hierin zo lang als mogelijk als haas fungeren.Vrijdag stond in het teken van het ophalen van de nummers.Gezien we oorspronkelijk voorzien waren om te starten in de startbox voor 3u-3u15 heeft het nogal wat overtuigingskracht gekost om de organisatie te overtuigen van ons doel en ons kunnen (met dank aan Dieter).So far, so good.
Ook zaterdag bleven we geheel op schema. Na ontbijt trokken we gezamelijk op pad voor een lichte ochtendtraining en parcoursverkenning.Ook de dames hadden met de bevoorrading immers een belangrijke taak te vervullen.Gezien de looptijden zou het geen sinecure worden om de gemerkte bevoorradingsposten op tijd te halen.Namiddag betekende platte rust, voorbereiding van de bevoorrading, en opslaan van zoveel mogelijk koohydraten.
Na een behoorlijke nachtrust (in hoeverre dit kon) was 5u s morgens het startsein voor een bijkomend koolhydraat-rijk ontbijt.Om 6u30 was er tijd voor een 2de ontbijtje in het hotelrestaurant hetwelke voornamelijk werd bezocht door marathoniens.In een opperbeste sfeer trokken we om 7u15 richting start.Inmiddels werd duidelijk dat de wind een belangrijke rol zou spelen.Gelukkige leek het een bewolkte maar droge dag te worden.
De start bleek reuze mee te vallen.We konden ons vrij vlot omkleden, voldoende tijd maken voor een late sanitaire stop, om alsnog plaats te nemen op zowat de 10de startrij, terwijl toen ook de dames hun bevoorradingsrace reeds hadden aangevangen.Ook de start zelf (8u45) verliep uitstekend.Na het omzeilen van een gevallen atleet konden Dieter en mezelf vrij snel de uitstekend gestartte Frederic bereiken en plaats nemen in een uiteengerekt lint van marathonlopers.De eerste km deden we in 3min34 zoals verwacht.Daarna bleef het tempo zowat schommelen tussen de 3min33 en 3m42, afhankelijk van de aard van het parcours.Al snel bleek het niet zo makkelijk om Frederic uit de wind te zetten.We waren door het beoogde tempo niet in staat om ons in een groepje te nestelen.Alle groepjes voor ons leken snel gestart en nu wat gas terug te nemen.Het was voortdurend laveren tussen groepjes en individuen op zoek naar het juiste ritme.De NO wind bleek bij het begin vooral zijwaarts op ons in te blazen.Belangrijkste taak was om een goed tempo aan te geven, en de bevoorrading te verzorgen.Al snel bleek dat we op een strak schema van 3m37 liepen.Hoewel we zinnens waren op 3m38-3m39 te lopen maande Frederic ons aan zo verder te doen.Hij leek in goeie doen.Toegegeven, voor mij mocht het gerust 2sec per minuut trager...
Gezien Dieter en mezelf niet wisten waar we zelf aan toe waren hadden we geen onderlinge rollen afgesproken wat betrof kopwerk.Al spoedig bleek hoe sterk Dieter die dag wel was.Hij verzette heel veel werk, maar ook ik probeerde mijn rol te spelen.Ik hoopte zo lang mogelijk mee te gaan en had dus ook mijn plaatsen aangeduid voor bevoorrading.Bij km 9 nam ik dan ook mijn eerste gelleke.
Op km11 kreeg ik helaas steken en vreesde het ergste.Ik haalde reeds mijn laatste gelleke tevoorschijn (frederic zijn lunch voor km 15 J)om dit aan Dieter te geven indien ik niet verder kon.Ik probeerde mij even te verschuilen in de hoop wat te recupereren.Helaas kon ik niet langer diep ademhalen, en bleef het pijnlijk. Aan km15 was ik blij het gelleke toch nog aan Frederic te kunnen overhandigen.Mijn steken verergerden gelukkig niet, en iets later maande frederic me aan om een loper voor ons geleidelijk terug te halen.Ondertussen was het duidelijk dat ik niet tot aan de verhoopte 25km zou raken.Toch was ik blij om nog wat werk te kunnen opknappen.Km per km , meter per meter verder op de tanden bijten om toch dit kleine groepje op sleeptouw te nemen.De persoon voor ons terug nemen bleek echter niet eenvoudig.Hij leek te versnellen terwijl ik inmiddels een km had gelopen aan 3m34 en 3m29.Op km 19,4 was ik wat blij om aan het 2de bevoorradingspunt van de dames de benen te kunnen stilhouden.
Veel tijd om te rusten kreeg ik niet.Samen met de dames snelden we naar de metro om net op tijd terug aan te komen op het 30km punt.Het was fantastisch te zien dat Dieter nog steeds op kop liep (fenomenale prestatie), terwijl frederic en nog steeds fris uit zag en op schema zat.
Na de bevoorrading op 30 stapte Dieter uit wedstrijd en vertrokken we spoedig naar de aankomst.Het bleef spannend, maar Fredje snelde in een tijd van 2u33min33sec naar de finish.Gezien de wind was dit een formidabele prestatie.Een besttijd zat er niet in, maar dit was nooit het opzet.Met een ticket naar de paralympics te londen en een sterke tijd mogen we spreken over een voortreffelijke oogst.
Na de inspanning werd de spanning weggespoeld in de hotelkamer met een glaasje bubbels.Ook trainer Johan Santens en Carlo Verleyen waren hier zeker aan toe na het leveren van een bijzondere inspanning om in de wedstrijd op andere geeikte punten frederic van het nodige te voorzien.Bij momenten zagen die 2 er slechter uit dan Fredje.Ook in de namiddag werd het nog nagenieten met een bezoekje aan Montmartre.Voor herhaling vatbaar zou ik zeggen... hieronder fotoke voor , tijdens , na ...
Een geknelde zenuw, tendinitis aan knie, en vooral een getrokken tand verder lijkt mijn marathonconditie op zijn minst heel ver te zoeken. Met weekvolumes in de voorgaande 4 weken van 35-50km is er van vertrouwen weinig sprake. Nu ja, de laatste week had ik mij enigszins kunnen herpakken en kon ik rustig 100km lopen. Aldus had ik eigenlijk wat hoop. Met name: alle kwaaltjes lijken achter de rug behalve een wat weerbarstige knie. Toch lijkt de pijn ook daar onder controle. Zolang ik extreme belastingen vermijd, lijk ik dagelijks wat training te kunnen verteren.
Aldus kan ik mezelf terug mentaal opladen om naar Parijs af te zakken. Hoewel ik geen persoonlijke ambities koester voor de marathon hoop ik er wel enig haaswerk te verrichten in dienst van paralympier Frederic Van den heede. Met dit in gedachten besloot ik een behoorlijke trainingsweek af te sluiten met een wedstrijd te Ichtegem. Tijdens de 10,5km lange prestoloop plande ik een doorgedreven training aan marathontempo (3min38sec/km). Met een behoorlijke wind en regen bleek het doseren niet zo eenvoudig. Ik startte rustig, maar in de stroken met wind in de rug liep ik echter te snel. Uiteindelijk deed ik de wedstrijd in 37min(3min32s /km), en behaalde hiermee de 26 ste plaats. Enfin, ik liep eigenlijk wat te snel, maar voelde me vrij lekker en haalde hiermee het nodige vertrouwen om in Parijs mijn taakje op te knappen. Zo, ik ben klaar om te pakken en kijk uit naar dit avontuur. Na deze wedstrijd hoop ik me terug te kunnen mengen in het stratencircuit in eigen streek
blessureleed blijft aanslepen: neurologische pijn aan linkerscheenbeen + tendinitis linkerknie. De voorbije weken hebben dan ook niet veel km's opgeleverd. Van verdere wedstrijdplanning is dan ook tijdenlijk geen sprake... Spijtig, spijtig, tja, komt wel goed.
Na een 2-tal halve marathons eerder dit jaar was het stilaan tijd om ook op het kortere werk wat vertrouwen te zoeken. Dit langere werk was hopelijk niet slecht in de voorbereiding van een marathon, en om de winter te overbruggen. Tot voor heden was de voorbereiding zeker niet vlekkeloos. Lichte verrekkingen aan hamstrings, een stevige verkoudheid, wat kniepijn en ook mijn scheenbeentje baren me ernstig wat zorgen. Met ietwat aangepaste trainingen -en vooral weinig snelheidswerk-was het dan ook afwachten wat de wedstrijd in Bury me zou brengen. Ik had er bij het aangename weer van zaterdag best wel zin in. Hoewel het zonnetje er in de morgen bij was was het in de namiddag wat weer overtrokken en inmiddels ook behoorlijk wat wind.
Bij de start nestelde ik me in pakweg 8-ste positie. Vooraan waren het enkele jonge snaken die de forcing voerden. Nog voor het einde van de eerste km was het echter Locquet die stevig overnam. Het peleton werd op een lint getrokken, maar ik begon meer en meer naar voor toe op te schuiven. De eerste km was er eentje in 3min 16. Ook de volgende km's waren tegen wind. Locquet was ervandoor met 1 kompaan terwijl ik me samen bevond met Jose Istace en een mij onbekende kerel. Iets later moest de kompaan van Locquet de rol lossen, waarna ik snel het gat dichtmaakte. Samen met Istace voerde ik de achtervolging. Door de felle tegenwind was het echter onbegonnen werk om samen met istace weg te lopen. Eigenlijk heb ik ook helemaal niet tactisch gelopen, iets te veel met de neus in de wind. Tja, ik kwam hier niet om te profiteren maar om te werken he. Door de wind waren de volgende km's in 3min30. Daarna ging het wel wat sneller en kwam ook Istace stevig meewerken. Spoedig bevonden we ons nog met drie in de achtervolging. Rond km4 besloot Istace alleen te gaan. Ik liet begaan en koos mijn eigen tempo. Mijn kompaan -Paul Bara- volgde gezwind maar weigerde halsstarrig over te nemen. Bij km 5 besloot ik dan ook het tempo wat op te voeren bergop. Ik had geen zin om hem zonder slag of stoot naar de derde plaats te loodsen, en hem aldus netjes uit de wind te blijven zetten. Die strategie had snel resultaat, waarbij ik vrij snel terrein goedmaakte op Istace. Bij km 7 kon ik aldus bij Istace terug aansluiting vinden, waarna we behoorlijk wisten samen te werken. Op km 9.5 versnelde hij opnieuw. Eigenlijk voelde ik me best nog ok, maar ik had geen zin me kapot te lopen. Ik had nog behoorlijk wat angst omtrent mijn hamstrings en wilde niet opnieuw een verrekking riskeren. Uiteindelijk liep ik netjes als derde binnen in 35m23sec, waar ik heel tevreden mee was. Ondanks een voortreffelijk gevoel in wedstrijd, en de schijnbaar volledig verdwenen pijn in de hamstrings , had ik zondag spijtig genoeg terug last van scheenbeen waardoor ik helaas nog niet ben verlost van alle kwaaltjes. Indien dat ook nog eens achterwege blijft, dan hoop ik terug vertrokken te zijn.
Na een eerder moeilijke week (<60km) kon ik deze week gelukkig terug wat ritme terugvinden. Ik kreeg helaas geen fantastisch gevoel in de benen, maar kon toch de nodige kilometers afmalen. Na een lange duurloop op zaterdag van 32km kon ik aldus een weektotaal van 140km noteren. Hopelijk ben ik hiermee terug wat vertrokken. Volgend weekend overweeg ik alsook een wedstrijdje in het waalse landsgedeelte (Bury 10,45km), maar eerst afwachten hoe ik de trainingen verteer, en wat de weerberichten vertellen.
Op 1 of andere manier heeft de wedstrijd te Cadzand precies wat sporen nagelaten. Mijn verkrampte hamstrings bleken de dagen nadien serieus op te spelen. Vermoedelijk mag ik dan ook wel van een lichte verrekking spreken. De eerste dagen van de week heb ik dan ook serieus wonden mogen likken. Van stevig trainingswerk in voorbereiding van een marathon was dan ook geen sprake. Zaterdagmorgen ben ik dan toch naar de gavers afgezakt met de intentie een lange duurloop af te werken. Hoewel het er na een km of 6 niet goed uitzag lukte het elke ronde wat beter en werkte ik uiteindelijk toch de 2u30 af. De rest van het weekend voelde ik me eigenlijk nogal beroerd. Een verkoudheid speelde me parten, waardoor ik de rest van mijn zaterdag en zondag in de zetel doorbracht.
2 weken terug reeds (toen was het 10 graden warmer) had ik me ingeschreven voor bovengenoemde wedstrijd, oftewel het open Zeeuws kampioenschap.Deze morgen was mijn enthusiasme echter serieus getemperd.Na een verhelderende maar vooral warme koffie begon ik gelukkig toch het positieve in deze zinloze onderneming terug te vinden.
Na het inpakken van enkele winterplunjes en oppikken van Nico Recour bevonden we ons op weg naar een mooi winterlandschap aan zee.Bij aankomst was het bar koud, maar de wind bleek mee te vallen.Na een opwarming van een km of 6 klonk het startschot stipt om 11u30.
De eerste kms liepen we aan ~3min30, maar het weer nodigde niemand uit te versnellen. Nadat we het duinenpad waren opgedraaid (9 man) begon er toch afscheiding te komen.Op besneeuwde en heuvelachtige paden bleek het niet makkelijk te lopen.Toen 2 man wegsnelden aarzelde ik even.Bij km4 kwam ik terug aansluiten om vervolgens wat te versnellen op een technische strook.Na de doorkomst aan de finish (na 5km) kregen we een eerste zandstrook voorgeschoteld.Zodra we het strand opkwamen was het tijd voor me om de eersten te laten begaan.Dit bleek niet bepaald mijn specialiteit.Het afwerken van deze stroken op mul zand had eigenlijk nog weinig met lopen te maken.Na een eerste strook van een 3-tal km kregen we de tijd terug even wat ritme te zoeken.Helaas kregen we vrij snel een 2de strook te verwerken.
Rond km 13-14 kwamen we terug op het duinenpad terecht.Uiteraard was dit een verademing.Helaas waren ondertussen mijn beste krachten verdwenen, en kreeg ik last van tegenwerkende hamstrings.Ik kon een redelijk tempo onderhouden maar ook niets meer.Voor mij was het gat heel groot geworden, terwijl ik ook geen gevaar zag komen van achteruit.Uiteindelijk liep ik binnen in 1u19min16sec, wat een derde plaats opleverde.Dit was zeker niet mijn beste wedstrijd van deze eeuw, doch was het terug een leuke ervaring.
Reeds in het allerprilste begin van 2012 besloot ik naar de halve marathon van Watervliet te trekken (14jan). Gezien ik reeds een 3-tal weken behoorlijk wat km's had afgewerkt, zou een wedstrijd zeker een leuke afwisseling zijn. Hoewel een kortere wedstrijd mischien wel een meer logische keuze zou kunnen zijn geweest, besloot ik toch maar in de halve te starten bij wijze van leuke uitdaging. Het weer was in elk geval een meevaller. Het zonnetje was aanwezig en het was windstil. Al even belangrijk was het feit dat het al enkele dagen droog was. Dit betekent dat het parcours op wegeltjes langs de waterlopen er betrekkelijk droog zou bijliggen, wat direct een stuk aangenamer is.
Kort voor de start had ik echter wel wat bedenkingen. De concurrentie had ook wel de weg gevonden naar het verre St-Laureins. Ik had vooraf besloten niet snel te starten, en de aanwezigheid van stevige concurrentie zou die ambitie niet makkelijk maken. Van bij de start werd er dan ook stevig ingevlogen. Davy Stieperaere plaatste onmiddellijk een eerste versnelling, en werd geschaduwd door een stevig op dreef zijnde Bart Bleyaert. Hierdoor kregen we al snel de tegenreactie van Jochen Neyrinck, Guy Deblander en Thomas Beirnaert. Van bij de start had ik dan ook alle moeite om in hun spoor te blijven. Eigenlijk probeerde ik wel het tempo te volgen, maar het lukte me helemaal niet: Ik draaide serieus vierkant.
Reeds voor de eerste km moest ik het 3-tal achtervolgers op Bleyaert/Stieperaere laten gaan. Na een eerste km in 3min12sec koos ik noodgedwongen mijn eigen tempo. In eerste instantie probeerde ik de schade te beperken en harkte enkele km's verder in 3m25sec. Daarna moest ik nog verder gas terugnemen. Omstreeks km 6-7 had ik er eigenlijk bitter weinig zin in en zakte mijn tempo tot 3m40. Hoewel de wegeltjes er niet slecht bijlagen had ik alle moeite om wat ritme te vinden. Toch raapte ik mijn moed terug samen. Vooraan was Stieperaere duidelijk gaan vliegen (op zoek naar een parcoursrecord) terwijl Neyrinck en Bleyaert elkaar hadden gevonden. Ondertussen waren ook Deblander en Beirnaert tot een eenzame tocht genoodzaakt. Inmiddels had ik stilaan een achterstand van 30 of 40sec op de laatste.
Iets na het keerpunt (11km) begon ik toch wat meer op stoom te raken. Het besef dat we onderwijl terug op weg waren naar de stal gaf me wat moed. Rond km13 had ik mijn ritme teruggevonden en kon ik terug km's draaien van net onder de 3m35. Eigenlijk was dat niet sneller dan de enkele km's daarvoor, maar het voelde veel beter. De vermoeidheid ebde weg en dit vertaalde zich in een slinkende achterstand op Thomas Beirnaert. Rond km 19 kon ik ternauwernood bij hem aansluiten. Toch had die laatste ook nog een versnelling in zijn benen. In de laatste km had ik nog weinig zin om verder aan te dringen. Ik lag op schema om binnen te rollen in een tijd onder de 1u15, en was hiermee tevreden ! (for the record: werkelijke afstand bleek 21.08km).
Hallo, Geen (dus goed) nieuws deze week. Mijn eerste intervalsessie van dit jaar zit erop. 6x800m a 2min40. Hoewel dit niet vrij snel is was het toch behoorlijk afzien. Waarschijnlijk hadden de kilometerkes van de dagen ervoor er veel mee te maken. Het zal me zeker deugd hebben gedaan. Deze week doe ik iets minder kilometers en ben ik zinnens om naar zaterdag naar Watervliet te trekken. Een wedstrijdje zal een leuke afwisseling worden op de eenzame trainingen in winterweer.
Zo, het loopjaar 2011 zit er ondertussen helemaal op.Ik heb terug netjes >4000km op zitten .Kwa wedstrijden werden het er 21 in totaal.Dit is iets minder dan verhoopt.Doch, 30 wedstrijden of meer is dan ook weer niet aan mij besteed.Ik verkies immers nu en dan eens toe te leven naar een vormpiekje, afgewisseld met voldoende rust en stevige trainingsweken.
Toch moet ik bekennen dat het me dit jaar niet voor de wind ging.Ik had me voorgenomen toe te leven naar een 3 a 4 piekmomenten.Wel, in geen enkel doel ben ik volledig geslaagd.
Na een slechte winter met bekkenproblemen kon ik pas vrij laat opbouwen naar een behoorlijke conditie.Tot mijn eigen verrassing kwam de vorm er net op tijd aan voor de brigandsloop.Ik liep een goeie wedstrijd, maar vond het net niet voldoende.De weken daarna kon ik gelukkig de vorm nog eventjes doortrekken en aldus enkele mooie wedstrijden neerzetten.Ik ben vooral tevreden met een goeie prestatie in Oostrozebeke (ginsteloop) en de st-rembertscorrda te Torhout.Verder kon ik ook nog in Desselgem de overwinning pakken op de 5km, en in Harelbeke zegevieren tijdens de run for fun.Overigens kwam ik ook voor de eerste keer aan de start van een trail (enfer des collines) wat best een leuke openbaring was.
Met terug opspelende bekkenproblemen besloot ik te rusten.Geheel onverwacht werd ik tijdens deze rust gevraagd om te hazen tijdens de nacht van vlaanderen (BK marathon).Dit was een leuke ervaring ondanks de ietwat ontbrekende conditie.Hoewel ik hiermee betrachtte het pad te vereffenen naar een mooie zomer en najaar speelden de bekkenproblemen me terug parten.De ganse zomer bleef het kwakkelen.Verdere najaarsmarathonambities moest ik noodgedwongen al vroeg opbergen.Alsook de klassieker te grijsloke moest ik aan me laten voorbij gaan.
Pas in september kon ik ietwat opbouwen om eind september een eerste wedstrijdje in eigen vichte te lopen.Pas eind oktober maakte de conditie terug een stap voorwaarts met enkele behoorlijke prestaties in wallonie (achro criterium).In Flobecq kon ik reeds redelijk meedraaien voorin, in Rumes kon ik zowaar terug een mooie en verdiende overwinning optekenen .Helaas was dit al evensnel voorbij toen ik de week erna van de trap viel en mijn ribben kneusde.Geen corridas voor mij
In 2012 bleef ik aldus voornamelijk op mijn honger zitten.Gelukkig heb ik er me van kunnen vergewissen dat prestaties kunnen mits het even meezit.Met dit vertrouwen en bijzondere gretigheid kijk ik dus zeker uit naar 2012!!! Happy new year aan iedereen, met veel sportief success!
Yoyo, vorige week hebben mijn ribbekes het mij toegelaten om zowaar 3 maal de loopgympies aan te trekken. Aldus was ik goed voor 3 uitjes van respectievelijk, 9, 10 en 12km. Een 30+ week aldus op de teller . Ok, dit stelt idd niks voor, maar ik hoop dat dit een goed begin is. De pijn lijkt geleidelijk te verminderen, en deze week reken ik op een 50+ week. Hopelijk op weg naar een goed voorjaar ... Aan motivatie zal het me niet ontbreken. En ik zal zeker voldoende zijn uitgerust
verder een dikke Proficat met hoofdletter aan alle deelnemers van de kerstcorrida deerlijk: mooie prestaties en scherpe tijden...
Na ekele dagen van 40 a 45min joggen moest ik tot de conclusie komen dat pijn aan ribben ietwat erger werd. De rest van de week heb ik dan maar de handdoek in de ring geworpen. Het heeft weinig zin om dingen te forceren. Uiteraard geen kerstcorridas voor mij. Ik lijk aan een ietwat al te lange winterstop begonnen. Hopelijk kan ik de lengte toch nog ietwat beperken. Wel stilaan tijd om reeds na te denken over 2012...
Hallo, Na een waarschijnlijk niet zo wijze beslissing om in Herseaux te lopen was ik genoodzaakt te rusten. Vorige week heb ik aldus geen kilometers op de teller kunnen bijplaatsen. Het lijkt eerder onwaarschijnlijk dat ik nog dit jaar mijn wedstrijdschoenen vuil maak. Ondertussen heb ik wel foto'kes laten maken van mijn ribben. Alles leek intact, en aldus moet ik mij daar ook verder geen al te grote zorgen over maken. Ook de pijn is inmiddels fel gebeterd. In principe zou ik dan ook lichtjes mogen beginnen trainen in zoverre de pijn dit toelaat. Met pijnstillers verder blijven lopen doe ik echt niet meer. Vanavond alvast een eerste uitstapje!!
14 dagen na een geheel bevredigende wedstrijd in Rumes leek ik perfect op koers voor een mooi eindejaars-circuit.Ik keek zeker uit naar de 10km te Waregem, maar vooral naar de 15km te Deerlijk, alwaar ik hoopte sterk voor de dag te komen voor (nou ja) eigen publiek. Als voorbereiding tijdens een stevige trainingsweek had ik Herseaux aangestipt als laatste warm-up.
Zaterdag stond ik bij uitstekende weersconditities dan ook rond 14u aan de inschrijvingstafels van deze laatste wedstrijd uit het achro regelmatigheidscriterium.Helaas waren mijn ambities inmiddels sterk getemperd.Vorige zaterdag was ik immers van de trap gedonderd.Laten we duidelijk zijn, niemand heeft mij geduwd Al was het hoogteverschil minimaal (2 tredes), vliegen kan ik blijkbaar toch nog altijd niet.
Enfin, ik gleed dus uit, en kwam behoorlijk stevig met mijn flank op de tredes terecht.Ogenblikkelijk had ik best veel pijn, maar dit belette me niet om s avonds nog naar een feestje te trekken.S anderdaags wist ik al snel dat ik mezelf serieus had bezeerd.Gezien het om gekneusde (en/of gebroken ribben) ging achte ik het niet opportuun om naar de dokter te gaan.Ik wist dat ik moest rekenen op een 3 tot 6 weken herstel, en een voorschrift tot rust kon ik missen als kiespijn.
Met enige pijnstillers deed ik dan ook flink mijn zondagtraining en lange duurloop op maandag.Toen de pijn niet milderde (integendeel) kreeg ik dinsdag toch al behoorlijk wat moeite om me op te laden voor een training met wat tempo.Woensdag moest ik noodgewongen toch forfait geven voor mijn intervaltraining.Klaarblijkelijk is rust het enige wat me leek te helpen.Om toch niet de conditie te verliezen besloot ik alsnog om zaterdag naar Herseaux af te zakken.
Van bij de start van de wedstrijd schoof ik mee.Al snel liep ik samen met Bert Deschodt voorop.Iets later werden we bijgehaald en achtergelaten door Thomas Loquet.Toch was de eerste km in dalende lijn best snel (2min58).Na de 2de km moest Bert passen waarna ik de wedstrijd tot kort voor het einde in 2de positie heb gelopen.In de laatste km werd ik ingehaald door ploegmakker Gregory Billet, die a propos een dijk van een wedstrijd heeft neergezet.Hij kon vanuit een achtervolgende groep alleen het verschil op me toelopen.Tijdens de wedstrijd probeerde ik een goed tempo te zoeken, maar moest snel afrekenen met stekende pijn aan de ribben.Ademen was niet makkelijk, en aldus heb ik nooit een goed gevoel gehad in wedstrijd.Ondanks die derde plaats heb ik zeker niet mijn beste krachten kunnen aanspreken.
In eerste instantie was het positieve uit dit verhaal wel dat ik toch een doorgedreven training had afgewerkt.Helaas had ik ondanks de pijnstillers achteraf snel pijn.Later in de avond, s nachts en de dag erop heb ik me de wedstrijd-deelname menig maal beklaagd.Ik vrees dat ik dit niet opnieuw wil herhalen.De komende week ga ik noodgedwongen over tot rust, en moet ik aldus ook forfait geven voor waregem.Of ik hiermee de laatste keer dit jaar mijn wedstrijdplunje aanhad of niet laat ik in het midden: Deerlijk lijkt ook heel twijfelachtig.We zien wel, maar na dit weekend is het voor me duidelijk geworden dat herstel op de eerste plaats zal komen.Hasta luego,
Hallokes, een drietal weken terug liep ik mijn laatste wedstrijd te Flobecq.Een wedstrijd waar ik overigens heel tevreden over was, en wat smaakte naar meer.Daarna moest ik echter eventjes op mijn honger blijven zitten wegens een werkbezoek naar Cincinnati, VS.Ondertussen draaide ik echter een voortreffelijke trainingsweek voorafgaand aan, en ook de week volgend op mijn tripje.Ook tijdens mijn verblijf heb ik niet stilgezeten. Bij deze was ik ervan overtuigd dat ik over de nodige papieren beschikte om in Rumes een mooie wedstrijd neer te zetten over 9,2km.Zo geschiedde .
Samen met vrienden Dimitri Delombaerde en Bjorn Desmet trok ik vanmorgen goedgeluimd richting dit rustige plaatsje in de buurt van Doornik.De zon scheen en er was geen wind: het leek een niet al te frisse november-ochtend te worden.Ideale omstandigheden zonder meer! Reeds tijdens de opwarming beschikte ik over een lekker gevoel, heel anders dan tijdens Flobecq.Net voor de start was er toch wel enige tumult aan de startlijn.Met 800 deelnemers starten op een smalle strook en zonder de nodige begeleiding lijkt steeds moeilijker te worden.Het wordt stilaan tijd voor de achro om tijdens de start de teugels wat strakker aan te trekken.
Na wat gebikkel om een mooie startpositie stond ik stipt om 10u netjes op de eerste startlijn.Ik vertrok stevig, in het zog van 2 snelle starters.Tijdens de eerste strook in een boswegje werd ik voorbijgesnel door Rafael Lelong die snel de 2 vluchters kon bijbenen.Ik volgde snel en kon bij het verlaten van de gravelstrook als eerste de weg betreden.Al snel kwamen de 2 vluchters in de problemen terwijl ook Rafael me liet begaan.Bij de eerste km kwam ik reeds alleen door (3min10).Gezien ik niet zinnens was mijn bijeengesprokkelde voorsprong prijs te geven besloot ik ook de 2de km stevig door te jassen (3min15).Bij het verlaten van dezelfde bosweg voor de 2de keer (km 2.5) bleek ik een mooie voorsprong te hebben.
De derde km was er behoorlijk wat wind, maar inmiddels was ook Raphael verwikkeld in een eenzame achtervolging (het werd man tegen man).Ik besloot niet langer achterom te kijken en bereikte de 5km in 16min05sec.Ik leek toen reeds gewonnen spelt e hebben, maar toch was ik helemaal niet zeker.In het verleden was ik wel vaker na een km of 5 -6 voorbijgesneld door een atleet van beter allure.Deze keer moest ik echter niet vrezen.Niemand kwam terug, en ik kwam ook mezelf niet tegen.Ik bereikte de finish (9.2km) in 29min50sec, wat 40 sec sneller is dan mijn besttijd van 2 jaar terug (toen ook voldoende voor de overwinning).
Misschien had ik wel een ietwat geluk.Deze week waren er geen echte toppers aanwezig.Doch, het deelnemersveld in de achro mag zeker niet worden onderschat.En met geluk alleen lukt het niet J.Uiteraard deed deze overwinning heel veel deugd.Al wie mij kent weet dat ik geen al te makkelijke sportieve zomer kende.Na een 8-tal weken stevig trainen kon ik eindelijk aanknopen met mijn conditie van weleer.Misschien wel ietsje te vroeg met het oog op de nakende kerstcorridas. Doch, wie weet kan ik dit een goed maandje aanhouden en tja, deze ovewinning pakken ze me nie meer af he!
Ulrike liep overigens op vrijdag de wedstrijd te Ronse, en werd er 4de: heel mooie prestatie na een rustiger periode!
Hmm, jawel, t is een beetje stillekes op mijn blog. Vandaar dit berichtje: na mijn wedstrijd te Flobecq heb ik noodgedwongen geen wedstrijden gelopen. Ik moest immers voor het werk een weekje naar US, ttz, 5 dagen Cincinnati, uitgebreid met een dagje New York City om de transit naar Belgie terug wat aantrekkelijker te maken (en merkwaardig genoeg ook goedkoper).
Uiteraard gaat zo een tripje gepaard met enige noodzakelijk voorbereiding en enig ongemak, zeker op gebied van training. De week voorafgaand aan dit tripje heb ik bijgevolg de trainingen wat bijgesteld door wat meer kilometers te maken. Eenmaal in Cincinnati heb ik mij echter niet bij de pakken neergelegd. Ondanks de lange dagen in het bedrijf (7-7 of langer) heb ik elke morgen mijn kilometertjes afgemaald op de loopband. Enkel de dag voorafgaand aan NY, en de dag in NY kon ik niet trainen. Bij deze heb ik dan ook geen trainingsachterstand opgedaan, en lijk ik klaar om na 3 weken terug de degen op te nemen in een wedstrijd. Vermoedelijk start ik vrijdag te Ronse, of zondag in het waalse Rumes ! O ja, uiteraard heb ik van mijn tripje gebruik gemaakt om naast een flitsbezoek van Manhatton ook mijn ogen de kost te geven tijdens de marathon te NY, en aldus ook die tripje te kleuren met deze uit de hand gelopen passie ps,
14 dagen terug had ik een heel verdienstelijke wedstrijd gelopen te Tiegem, waar ik hopelijk definitief heb afgerekend met Bursitis.Na 2 weken behoorlijk trainingswerk was het eigenlijk wel uitkijken naar een volgende wedstrijd.Gezien ik enkel op zaterdag vrij was verkoos ik de wedstrijd te Flobecq.Zowiezo vind ik het ten aller tijde heel aangenaam af te zakken naar mijn waalse vrienden in Pays des Collines.De streek is er echt wel schitterend en de sfeer uiterst gemoedelijk.Bij een mooi najaarszonnetje begon ik omstreeks 14u15 aan een opwarming van 20minuutjes.Eigenlijk voelde ik me helemaal niet zo fris.De benen leken niet echt mee te willen en mijn ademhaling stokte wat. Maar naar het schijnt is dit wel vaker een goed voorteken.
De favorieten waren reeds bij voorhand gekend.Eigenlijk was er maar 1.Thomas Locquet had vooraf aangekondigd stevig tekeer te gaan.Ik vertrok dan ook zonder schroom naar de start.We zouden wel zien.Ik was in elk geval niet zinnens om mezelf pleuris te lopen in het begin, wetende dat op km 4 de mont de la Houppe op het programma stond.Bij de start bevond ikme in de buurt van Lieven Demeestere in pakweg 6de positie.De start van Locquet was inderdaad bijzonder snel.Valerian Dupont en enkele andere boden wat weerwerk, maar ook zij moesten al snel ondervinden dat dit ritme waanzinnig was.
De eerste km liep ik eenzaam in 5de stelling.Halfweg de 2de km schoof ik wat op, en kwam al snel op de 4de plaats.Ondertussen was er een redelijk gat achter mij, en ook voor mij.Ik moest kiezen, en tja, besloot dan maar snel het gat op Shany Boesmans en Valerian te dichten.Ik slaagde in mijn opzet tegen km3, en kon daarna een klein beetje recupereren.De eerste 2km op licht geaccidenteerd parcours deden we in 6min30.Tijdens de 3de km voelde ik Dimitri Delombaerde naderen in een klein groepje en besloot dan maar het tempo te voeren.Ook de derde km bleven we op hetzelfde schema (9m45).Daarna wisselden Shany, Valerian en mezelf wat af, terwijl Locquet nu toch al ver was uitgelopen.
Op km 4 begon de fameuze klim (mont de la houppe), en werd het man tegen man.Valerian liep wat uit, terwijl ik wat ruimte kreeg op Shany.De verschillen op de top waren ongeveer 20sec in beide richting.Ik wist toen wel dat dit niet voldoende zou zijn om Shany af te houden.Reeds 1km in de afdaling kon deze bijzonder sterke afdaler mij terug bijbenen, om me op een steile strook op km 7 heel snel achter te laten.Het gat groeide snel.In de afzink merkte ik een sterke Dimitri Delombaerde en Guy Deblander op korte afstand.
Eenmaal beneden kon ik terug het verschil onder controle houden.Tijden een karreweg op km9 tot 10.5 kon ik zelfs terug sluipen tot op een seconde of 4 van Shany.Helaas was dit niet voldoende.Shany is op dreef en kon voor mij de finish bereiken.Met een tijd van 37m31sec mag ik echter heel tevreden zijn.Eenmaal liep ik dit parcours ietwat sneller (37m28sec in 2006).Toch, dit jaar liep ik 1min sneller dan vorig jaar.Blijkbaar hebben enkele weken van stevig trainingswerk toch wel vruchten opgeleverd.Ik lijk op schema voor hopelijk een behoorlijke winter!
Zaterdag laatstleden hadden we met de ganse familie besloten deel te nemen aan de bergloop Tiegem. Terwijl op dezelfde dag ook de wedstrijd van Geluwe (15km) lonkte besloten we gezamelijk deze wedstrijd in eigen streek voorrang te geven, en aldus deze streekeigen organisiatie een hart onder de riem te steken. Hoewel de vorige edities telkens van een herfszonnetje konden genieten was het zaterdag eerder grijs weer, en vooral veel wind. Reeds om 13u30 stonden we op de plaats des afspraak. Het luchtkasteel was dan ook een welgekomen vertier om onze jongsten (net 5 jaar geworden) genoeg afwisseling te bieden. Om 14u15 stonden we toch nog net op tijd aan de start van hun wedstrijd over 300m bergop. Helena stond wat te dromen en had aldus haar start gemist, maar kon zich mooi herpakken tot in het spoor van Matteo. Samen hielden ze gelijk tred om mooi in het pak te eindigen. Tot grote verbazing was Matteo het eerste jongentje en kreeg zowaar een stevige ruiker in zijn handen gedrukt. Hij wist niet echt wat doen, maar zijn smile sprak uiteraard boekdelen. Zijn eerste overwinningske heeft em beet
Iets later konden Ulrike en mezelf aan onze opwarming beginnen, terwijl onze kindjes met goede zorgen werden omringd (waarvoor dank)! Vooraf wist ik eigenlijk best wel waar ik aan begon. Deze wedstrijd met een goeie 60 lopers kende een kwalitatief stevig bezet deelnemersveld. Samen met Frederic Vandenheede, Stephen Soetaert, Kurt Douterloigne, Bjorn Desmet, Pedro Dujardin en Dimitri Delombaerde en enkele anderen liepen we een verkenningsronde. Meteen konden we onze metgezellen voor de daaropvolgende wedstrijd wat prikkelen.
Om 15u45 was het dan zover. Van bij de start was het alle hens aan dek: Vandenheede en Doutreloigne trokken behoorlijk van leer, en het was echte bikkelen om hun tred te volgen. Tijdens de eerste aanloopronde van 1km was het mijns insziens van belang te volgen gezien de helling naar de aankomst tegen wind bergop was. Tijdens deze helling had ik samen met Delombaerde en Soetaert de aansluiting kunnen vinden. Bergop kon ik dan ook ietwat recuperen. Toch had deze aanvat heel wat schade aangericht. Tijdens de eerste grote ronde bleken Kurt D. en Frederic V. geenszins van plan snelheid te minderen. Tijdens de afdaling bleven ze de wedstrijd mennen. Omstreeks de 3de kilometer werd het stilaan tijd om kleur te bekennen. Indien ik zinnens was deze wedstrijd uit te lopen was het meer dan tijd om een eigen tempo te zoeken. Delombaerde was zeker niet mistevreden om te zien hoe ik eventjes het gas losliet. Voor Stephen Soetaert echter het sein om pijlsnel de aansluiting te zoeken vooraan. Iets later moest ook Kurt vooraan de rol lossen. Terwijl we stilaan terug tegen wind liepen vond ik het verstandig om zo snel mogelijk het gat met Douterloigne te dichten. Ik probeerde wat te recupereren in zijn zog om dat stilaan met hem mee te werken bergop. Dimitri had de aansluiting niet kunnen maken en bevond zich nu bij Pedro Dujardin. Eenmaal de 2de ronde was begonnen kreeg Kurt D. het terug lastig. Ik ging voluit door in de rekenschap dat Frederic en Stephen nog niet zo ver voorop waren. Je weet maar nooit of die nog stilvallen... Halfweg de 2de ronde kreeg ik het toch wel lastig. Ik moest nu alleen tegen wind lopen en had al snel door dat Dujardin bezig was aan een knappe wedstrijd. Eenmaal de Tiegem boven had hij dan ook de aansluiting kunnen vinden. In de laatste ronde was hij duidelijk de betere van ons 2. Toch kon ik zijn tred volgen en bij momenten overnemen. Tijdens de laatste helling deed hij de eerste helft waarna ik nog eens stevig doortrok. Bijna boven nam hij echter over en moest ik het in de sprint ontgelden. Ik werd 4de in 34min12sec.
Ulrike werd nogmaals de eerste dame, en kon eveneens een ruiker mee naar huis nemen. Ook thuis moet ik het nu ontgelden als "looser van de dag". Meermaals komt matteo me deudleuk vertellen dat hij en mama gewonnen hebben en papa niet. Hoedanook; het werd een leuke wedstrijd waar ik zeker tevreden op terugblik. We zijn er terug klaar voor. Hopelijk word het een leuke sportieve winter.
1. Frederic Vandenheede 33m33s 2. Stephen Soetaert 33m45s 3. Pedro Dujardin 34m08s 4. Joost Dewaele 34m12s 5. Kurt Douterloigne 34m59s 6. Dimitri Delombaerde 36m14s 7. Carlo Verleyen 37m16s 8. Lode Schamelhoudt 37m32s 9. Bjorn Desmet 38m02s 10. Bob Michels 38m18s
hard tegen hard
Door de wind waren de volgende km's in 3min30. Daarna ging het wel wat sneller en kwam ook Istace stevig meewerken. Spoedig bevonden we ons nog met drie in de achtervolging. Rond km4 besloot Istace alleen te gaan. Ik liet begaan en koos mijn eigen tempo. Mijn kompaan -Paul Bara- volgde gezwind maar weigerde halsstarrig over te nemen. Bij km 5 besloot ik dan ook het tempo wat op te voeren bergop. Ik had geen zin om hem zonder slag of stoot naar de derde plaats te loodsen, en hem aldus netjes uit de wind te blijven zetten. Die strategie had snel resultaat, waarbij ik vrij snel terrein goedmaakte op Istace. Bij km 7 kon ik aldus bij Istace terug aansluiting vinden, waarna we behoorlijk wisten samen te werken. Op km 9.5 versnelde hij opnieuw. Eigenlijk voelde ik me best nog ok, maar ik had geen zin me kapot te lopen. Ik had nog behoorlijk wat angst omtrent mijn hamstrings en wilde niet opnieuw een verrekking riskeren. Uiteindelijk liep ik netjes als derde binnen in 35m23sec, waar ik heel tevreden mee was. Ondanks een voortreffelijk gevoel in wedstrijd, en de schijnbaar volledig verdwenen pijn in de hamstrings , had ik zondag spijtig genoeg terug last van scheenbeen waardoor ik helaas nog niet ben verlost van alle kwaaltjes. Indien dat ook nog eens achterwege blijft, dan hoop ik terug vertrokken te zijn. 
