22-10-2013 om 13:45 geschreven door joost  

Na een tegenvallende halve marathon te Kuurne lijkt de tijd rijp om de wedstrijdkalender wat te herzien.  Reeds 25 wedstrijden staat er op de teller in kalenderjaar 2013.   Misschien dient de tijd zich aan om wat te rusten, maar misschien was de tegenvallende wedstrijd gewoon een samenloop van omstandigheden: verkoudheid, slechte dag… wie zal het zeggen.  Ik heb wel vaker eens een slechte wedstrijd gelopen op een moment waar de conditie goed leek. Aldus wil ik er niet al te lang bij stilstaan.    Hoogstwaarschijnlijk schrap ik wel de halve marathon van Nazareth van mijn planning.

Desalniettemin, na Kuurne volgt traditioneel de bergloop Tiegem.  Bij het vallen van het blad is dit andermaal een klassieker in groot-anzegem.  Deze eerder kleinschalige wedstrijd –die nauwelijks reclame maakt- blijft immers een leuke wedstrijd op heel mooie omloop waar jaar na jaar hevig strijd wordt geleverd.  Bovendien had ik vorig jaar de wedstrijd -na een felle strijd- naar mijn hand kunnen zetten.  Toen was het pokkeweer.

Dit jaar kregen we een prachtige herfstdag voorgeschoteld.  14C, windstil, zonnetje, prachtig allemaal.  Doch de strijd zou er niet minder om zijn.    Vooraf had de wedstrijd zich nogmaals aangekondigd als een duel tussen Delombaerde-Dewaele-Soetart, aflevering nr 37 volgens de lokale kranten.  Zo hadden we die idd al vaker gekregen dit jaar.  Nu ja, meestal prijkt een naam niet zomaar tussen de favorieten.  Ik had er alvast wel zin in.  Hoewel ik de voorbije wedstrijden keer op keer het onderspit moest delven tegen Dimitri Delombaerde leek het me verstandig het vel van de beer nog niet te verkopen.  Bij de start kregen we tevens nog mooi gezelschap onder de namen van Thomas Callewaert , Nico Vandamme, en trainingmakkers Pedro Dujardin, Steven Hocedez en Carlo Verleyen.  Het was duidelijk dat er snel zou gelopen moeten worden.

Van bij de start koos ik voor een kopstart.  Nadat good-old  Carlo Verleyen eventjes overnam kon ik hernemen en zoals gepland als eerste de bocht nemen.  Al snel nam dimitri over waarna we gezamenlijk de eerste keer de Tiegem voor onze rekening namen.  Hierbij werden we geschaduwd door Thomas Callewaert en Nico Vandamme.  Eenmaal boven was het notabene die laatste die het nodig achtte om te demarreren.  Dit lieten Dimi en mezelf niet gebeuren.  In de afdaling hielden we het tempo heel hoog, rekening houdend met het feit dat Stephen op afstand volgde.  In die eerste ronde waren het terug Dimi en mezelf die het tempo bepaalden.  In de 2^de beklimming van de Tiegem moest Nico als laatste dan uiteindelijk ook het hoofd buigen. 

Ondertussen voelde ik me best wel in mijn sas.  Hoewel het tempo iets lager mocht was het tijd om ook Dimitri zijn weerbaarheid wat te testen.  In de 2^de grote ronde bleef het tempo dusdanig heel hoog, doch, dit leverde geen schade op.  Integendeel, dimi bleef dapper overnemen, terwijl we tevens niet konden beletten dat Stephen enigszins aan het naderen was.

Ook in de laatste ronde was het nodig om de snelheid hoog te houden.  Aan de kant van Bassegembos werd het duidelijk dat Stephen niet meer zou terugkomen.  Van daaraf kreeg ik het zwaar en besloot ik dimitri wat voorgift te gunnen.  Hij wachtte me echter op om het in de laatste klim te kunnen afmaken.  Zo geschiedde, ik herpakte me wat ,en besloot nu ook voluit mee te werken tot aan de voet van de laatste klim.  Daar versnelde dimitri zoals verwacht, op een moment waar ik me al lang bij de 2^de plaats had neergelegd.  Ik werkte mijn klim af, en moest tevreden vaststellen dat we deze wedstrijd aan een gemiddelde snelheid van 18.5km/u (3min15sec) hadden afgelegd.

Bij deze was ik gerustgesteld dat er blijkbaar heel weinig met mijn conditie aan de hand was.  Tevens kon ik met fierheid de hand schudden van Delombaerde, in de wetenschap dat hij me echt wel op mijn waarde had geklopt (in Kuurne en Houtaing had ik niet dat gevoel).  Ik had het beste van mezelf  gegeven, maar had geen verhaal tegen zijn kunnen op de Tiegem, anno 12 oktober 2014. 

Stephen werd overigens derde, voor Nico Vandamme, Thomas Callewaert en Pedro Dujardin.  Verder werd mijn vrouwtje –net zoals de voorbije 4 edities- overwinnaar bij de vrouwen.   Dank aan Hans Omey en andere toeschouwers voor de talrijke fotos… mooie herinneringen!

14-10-2013 om 20:24 geschreven door joost  

De voorbije weken werd er in vichte en omstreken behoorlijk wat strijd geleverd in tal van wedstrijden uit de buurt, met name vooral dan in Grijsloke, maar evenzeer in eigen Vichte.  Toch zat ik tijdens deze wedstrijden reeds met mijn gedachten in Kuurne.  Graag had ik maar wat daar een mooie prestatie neergezet. 2 weken terug nog was ik in voorbereiding nog naar het Waalse Houtaing afgezakt.  Hoewel het daar niet echt scheen te vlotten door een vervelende verkoudheid moest ik achteraf toch vaststellen dat ik er sneller had gelopen over de 12km dan het jaar ervoor (toen ik de wedstrijd had gewonnen).  Nu moest ik het in de laatste km afleggen tegen Dimitri Delombaerde, die terug zijn topconditie bevestigde.

Inmiddels waren we 14 dagen later, en had ik toch wel bijzonder veel zin in de wedstrijd.  Ik had stevig getraind, en de voorafgaande wedstrijden had mijn vertrouwen doen groeien.  Vooraf waren reeds vele scenarios besproken tijdens de trainingen.  Samen met Dimitri wilde ik vooral graag een goeie eindtijd behalen.  Wie de snelste was aan de eindstreep was eerder bijzaak.  Het was eventjes twijfelen, maar we besloten vol voor de 1u12min te gaan. Dit is zeker geen sinecure in Kuurne, waar het niet makkelijk lopen is met de vele dubbelaars, alsook omwille van het bochtenwerk. 

Van bij de start koos ik voor een eerder behouden start.  Dit is niet echt mijn gewoonte, maar ik bevond me al snel in mooi gezelschap.   Samen met Luc van asbroeck, guy deblander, dimitri delombaerde enkele anderen hadden we een mooi groepje.  Bij de eerste kleine ronde bleken we zoals verwacht enkele secondes het schema te snel af.  Toch waren we niet overmoedig gestart.  Onderwijl hadden we de heel fel gestartte frederic creupelandt bijgehaald.  Bij de eerste grote ronde was het vooral Dimitri die het tempo bepaalde.  Ik deed ook wel enig kopwerk, maar bleef wat reserve houden gezien het allure van enkele andere sluipschutters die in alle luwte de wedstrijd aan het afwachten waren. Na de eerste grote ronde moest Frederic de groep lossen terwijl we inmiddels de andere fel gestartte Yves d halluin hadden bijgehaald.  Inmiddels lagen we nog steeds perfect op schema. De 2^de ronde verliep eigenlijk volgens hetzelfde scenario, met vooral Dimitri op kop.  Na een km of 8 besloot Luc van Asbroek echter een halt toe te roepen aan enige vorm van samenwerking.  Na een stevige demarrage bleven ikzelf en Guy deblander achterop, terwijl dimitri het gepaste antwoord in huis had.  Ik moest eventjes serieus slikken, en kon enkel maar ondervinden dat ik niet over de krachten beschikte die nodig waren.  In de resterende momenten van de 2^de ronde vroeg ik me vooral af of het zin had de wedstrijd uit te lopen. 

Na enig peinswerk besloot ik de beproeving verder te zetten (what doesn’t kill you, makes you stronger).  Een opgave zou me immers weinig opleveren, terwijl een mindere wedstrijd niet het einde van de wereld betekent.   Inmiddels had ik op 1 of andere manier samen met Guy Deblander toch nog het gat kunnen toelopen op de fel gestartte Lieven Vandeweghe. Gezien die zijn snelheid duidelijk lager lag dan dat van Guy besloot ik bij Lieven te blijven.  Blijkbaar hadden we beiden niet al te veel meer over.  Doch, het was zaak om de snelheid niet verder te laten zakken, gezien we van achteruit werden belaagd.  In de laatste ronde werden we tevens nog bijgehaald en achtergelaten door 1 atleet .  Uiteindelijk haalde Lieven het van me, en werd ik 15^de in een eindtijd van 1u15min02sec over 21.4km. 

Bij nader toezien werd dit zeker geen hoogdag.  De voorbije editie en 2 jaar ervoor kende ik zeker wel een topdag, maar dit jaar was het wel wat minder.  Uiteraard is dit spijtig indien je vooraf behoorlijk wat trainingsarbeid hebt geleverd.  Doch, dit is sport, en geen wiskunde.

Verder was ik vooral heel tevreden over 2 andere prestaties.  In de eerste plaats met name over de prachtige 3^de plaats van mijn vrouwtje bij de masters.  Met 1u31min over deze afstand en dit parcours mag ze zeker spreken over een topprestatie.  Ze lijkt elke wedstrijd nog beter te worden, en kijkt dan ook al uit naar de komende confrontaties.

In de 2^de plaats over de prestatie van loopmakker Dimitri Delombaerde.  Na vele jaren -waar het misschien wel iets minder was- kon hij eindelijk nog eens een PR neerzetten op de halve marathon.  De manier waarop hij deze wedstrijd heeft gelopen was indrukwekkend.  Van bij het begin reeds ging het vanzelf, waarbij hij in de finale kon afrekenen met Luc van Asbroek.  Op de tijd van 1u12 mag hij heel fier zijn. 

tot de volgende...
joost

07-10-2013 om 20:08 geschreven door joost  

 14 dagen na de clash te Grijsloke was het terug tijd om de schoentjes aan te binden.  Gezien de 5 mijl van Vichte (aka dwars door de Kazerne) slechts enkele jaren bestaat kunnen we hier zeker nog niet spreken over een klassieker.  Doch, de belangen waren er niet minder om.

Hoewel Grijsloke zowat de voorbereiding inluidt naar de halve marathon van Kuurne toe, stond ook in Vichte heel wat op het spel.  Gezien dit de laatste van 2 zomerwedstrijden te Vichte is, kan de beste vichtenaar hier zichzelf een jaar lang kronen tot Vichts kampioen. Om die titel wat glans bij te zetten, gebeurt dit het liefst door de wedstrijd overall te winnen.

Enkele jaren terug was ik daar in geslaagd.  Helaas, in de voorbije 2 jaar moest ik de eer aan anderen laten.  Vorig jaar werd in nog 2de (de kampioenschapstitel was wel de mijne), terwijl ik het jaar ervoor forfait had moeten geven wegens blessure.

Dit jaar zou het zeker een spannende strijd worden.  Stephen Soetaert uit Otegem was na zijn 4de plaats in Grijsloke tuk op revanche.  Zijn vorm was zeker goed, en dit was een zekere klant om rekening mee te houden.  Daarnaast had running-mate Dimitri Delombaerde met een topprestatie vorige week zijn ambities extra kracht bijgezet.  Hij zat duidelijk in bloedvorm, en het was me eigenlijk niet duidelijk hoe ik hem zou moeten verslaan.  Als laatste had ook Hans Omey zijn ambities kenbaar gemaakt.  Hoewel die laatste niet in piekvorm zit was hij naar Vichte gekomen om zijn overwinning van de voorbije 2 jaar nog een jaartje te verlengen.  Het mag duidelijk zijn dat deze halve-fond specialist naast een goeie sprint ook over een hele lange adem beschikt.  Soit, met 4 kemphanen in de strijd was het vooraf reeds duidelijk dat er geen plaats genoeg zou zijn op het podium dit jaar.  Wel was zeker dat de verschillen vooraan heel klein zouden zijn.

Het weer was overigens barslecht, ttz, een druilerig miezerweertje bracht mij alvast niet in de juiste stemming om er een serieuze lap op te geven.  Soit, het was niet anders.  Zowel tijdens de opwarming, wedstrijd en loslopen kregen we telkens natte omstandigheden voorgeschoteld.  Bij de start kwam ik alvast goed weg.  De regen was eventjes opgehouden, en ik kon snel positie kiezen na Hans Omey die een traditioneel snelle start inluidde.  Al even snel bleek Delombaerde bij de pinken om me deze 2de stek af te snoepen.  In derde stelling had ik best wel moeite het ritme in de bochten te volgen.  Mits enkele tussenversnellingen kon ik mijn wagonnetje toch aanhaken.  Na een eerste km in 3min04 bleek Stephen Soetaert niet in ons gezelschap aanwezig.  Dit was voldoende informatie voor Hans en Dimitri om ook de volgende kilometers stevig door te lopen.  Ik kon me voorin handhaven, maar had zeker geen overschot om bij dit tempo nog enig kopwerk te verrichten (2de en 3de km in 3min07).  Toen het tempo wat werd gematigd in de 4de km (3min19) was voor mij de tijd rijp om er een snokje aan te geven.  Hoewel dit zich zeker liet gevoelen, kwam niemand echt in de problemen.  Integendeel, in de technische stroken werd ik steevast in derde stelling gemanouvreerd waarna ik telkens het gat moest dichten.  Een halve kilometer voor het einde zat ik dan ook terug in laatste stelling voor een 2-tal fiets-poortjes.  Ik sneed mijn bocht verkeerd aan terwijl Hans net een aanval plaatste.  Ik wist meteen hoe laat het was en kon enkel nog toekijken hoe er voor me om de knikkers werd gestreden.   Het was zeker geen verrassing om te zien hoe Hans de overwinning voor de derde maal binnenhaalde.  Hele knappe prestatie van hem, maar uiteraard mogen ook Dimitri en ikzelf trots zijn op onze prestatie.  Met een snelheid van ~18.7km/u over 7.77km hebben we zeker 1 van onze betere wedstrijden gelopen uit onze ‘prille’ loopcarriere.    Kort na ons kwam Soetaert als 4de aan, eveneens in een best wel verdienstelijke tijd (top 20 toegevoegd hieronder).  Tot slot wil ik Dimitri nog feliciteren met zijn Vichtse kampioens-titel.  Ongetwijfeld zal hij deze titel met het gepaste respect dragen.  ;-)

Verder nog:
*Mijn vrouwtje Ulrike werd 2de bij de dames, en ook Helena & Matteo deden het voortreffelijk in hun reeks bij de kinderen. 
*De organisatie in Vichte stond er volledig: met hulp van brandweer en andere sympathisanten werd dit ondanks het slechte weer een success-editie.   Wegens de techniciteit van het parcours en de unieke afstand heeft deze wedstrijd iets te bieden wat andere wedstrijden niet kunnen.  Tevens ging dankzij de goodie-bag voor jong en oud niemand met lege handen naar huis.  Hopelijk kan de organisatie hier op voortbouwen.

16-09-2013 om 14:44 geschreven door joost  

 Al reeds enkele weken was  de voorbeschouwing op bovengenoemde loopwedstrijd het onderwerp op training, barbeque of op gelijk welk ander evenement.  Vreemd hoe elk jaar opnieuw deze wedstrijd de gemoederen kan prikkelen van tal van lopers in de ruime omgeving van de vlaamse leiestreek.  Ook dit jaar dus niet anders.   Hoewel ik vroeger al wel had getwijfeld nog aan deze wedstrijd deel te nemen, bleek het telkens onmogelijk dit spektakel zomaar links te laten liggen.  Dit jaar was ik dan ook zinnens er een doel van te maken.  Meer nog, gezien ik de voorbije jaren telkens op het podium stond was ik gebeten opnieuw een podiumplaats te bemachtigen. 

Net zoals de voorbije jaren koos ik voor de korte afstand (7km).  Dit maakt de opdracht er echter niet makkelijker op.  Ondanks de afwezigheid van geldprijzen is de concurrentie ook elk jaar aanwezig op deze afstand.  Ook dit jaar mocht de organisatie alvast rekenen op de komst van Francis Vansteenbrugge (winnaar vorig jaar), en leek de overwinning voor mij alvast buiten schot.  Daarnaast zou het zeker moeilijk zijn om Frederic Vandenheede (terug van stage sankt moritz) en Stephen Soetaert (thuisloper + man-in-vorm) te kloppen.  In afwachting van andere kandidaten leek een podium alvast een heel moeilijke opdracht.

Van bij de start kon ik makkelijk meeschuiven.  Al snel had Francis zoals verwacht enkele meters genomen.  Eenmaal onderweg  naar de beruchte Pikkelstraat bleken enkele lopers in staat om het gat richting Francis te dichten.   Hierbij enkele onbekende atleten, maar ook Stephen Soetaert die toch volop voor de overwinning leek te gaan.  Gezien de zware beklimming voor de boeg besloot ik mijn eigen ritme te kiezen.  Ik werd hierbij geschaduwd door Fredje raketje en enkele andere atleten.  Nog voor halfweg de beklimming hadden we de snelle starters (behalve Stephen en Francis) opgeraapt en achtergelaten.  Tevens had Stephen voorin inmiddels de rol van Francis moeten lossen.  In de afdaling gingen we heel fors door, dit ten koste van de enkele atleet die fredje en mezelf had weten te volgen in de beklimming.  Toch konden we niks goedmaken op Stephen.  In het vlakke stuk na de afdaling wisselden we wat af, waarna ik in de beklimming van de karreslag (dolderstraat) het voortouw nam.  Gezien dit soort werk op mijn lijf is geschreven was dit het moment om het gat op Stephen wat te doen laten slinken.  Dit lukte aardig en eenmaal dit stuk voorbij leek het gevecht om de 2de plaats zeker nog niet gestreden.  Vanaf toen begon de wind wat te spelen, maar ik voelde me nog prima.  Toen ik ietwat gas terugnam nam Fredje terstond over, en liepen we gecontroleerd richting Stephen.  Eenmaal bij hem gaf hij zich gewonnen en wist ik me vrijwel zeker van de verhoopte maar duur bevochten podiumplaats.  Vanaf toen leek fredje de beste van ons getweeen.  Toch weken we niet van elkaars zij, en was ik niet zinnens de 2de plaats zomaar weg te geven.  In de laatste beklimming bleek hij echter net te sterk.  Toch ben ik maar wat blij naast fredje en francis op het podium te mogen staan. Wat tijden betreft kan er niet zoveel worden gezegd.  Met een vernieuwd parcours kan je het moeilijk vergelijken met de vorige jaren.  De garmin wees echter eenzelfde gemiddelde snelheid aan.  Na een enkele teleurstellende wedstrijd vorige week in frankrijk blijk ik wel degelijk over de gewenste vorm te beschikken.  Hoewel de loopkalender er iets minder druk zal uitzien de komende weken hoop ik mijn vorm verder te tonen in eigen gemeente (5mijl te vichte) om dan terug toe te werken naar een –hopelijk- goeie halve marathon te Kuurne!
Verder kon Ulrike net als mezelf ook de 3de podium-stek bemachtigen.  Ze liep eveneens een uitstekende tijd, met dank aan Yves Noppes voor het voortreffelijke haaswerk.  In de sprint ging Axana d Heedene (eerste) Hilde Vanessche vooraf (2de). 

03-09-2013 om 19:07 geschreven door joost  

Op reis in de franse pyreneeen (12-23aug) kreeg ik de uitgelezen kans om deel te nemen aan een lokale 10km wedstrijd in Bagneres-de-luchon (ter gelegenheid van de bloemenfeesten). In de vallei gelegen (650m hoogte) werd de atleten overigens een behoorlijk vlak parcours voorgeschoteld.  Een ideale kans om de grijsloke -conditie wat te testen.
In een onbekend deelnemersveld was het vooral zaak om het juiste tempo te zoeken.  Ik kon me dit keer niet spiegelen aan de onbekende concurrentie.  Tijdens de eerste km liet ik me gangmaken door een krasse 50-plusser.  Daarna nam ik over en legde ik er duchtig de pees op.  Ik kreeg echter 2 atleten in het spoor met me mee, en die leken na de 2de km geen kick te geven.  Ik liet hen overnemen, waarna ik direct een versnelling mocht pareren.  Ik moest eventjes laten gaan, maar kon bij het begin van de 2de ronde terugkeren en terug overnemen.  In de 2de ronde probeerde ik opnieuw de wedstrijd zwaar te maken door een hoog tempo te voeren.  Ik kon mijn 2 companen hier echter niet mee in verlegenheid brengen.  Bij het begin van de 3de ronde volgde terug een versnelling, op dewelke ik niet kon reageren.  Ik werd 3de in 34min07sec (op10.07km).  Ondanks de eerder zware omstandigheden (warm, vochtig) was ik niet bijzonder tevreden over deze wedstrijd.  Dit was niet de ideale test richting Grijsloke.  Doch, ik ben zeker tevreden deze wedstrijd toch nog te hebben gedaan.  Nu kijk ik uit naar Grijsloke, en een verdere conditie-opbouw richting enkele halve marathons in het najaar... 

27-08-2013 om 10:36 geschreven door joost  

27-08-2013 om 10:23 geschreven door joost  

Om mijn vakantie in te luiden leek het aangewezen op vrijdagavond de jogging van de Tassche mee te nemen.  Deze wedstrijd over 15km leek te gaan plaatsvinden in eerder extreemwarme omstandigheden.  In extremis bleek een zeebriesje toch nog enige verkoeling te schenken. 
Gezien een de afstand leek het verstandig niet al te gek van start te gaan. Ik schoof mee in een groepje met Kristof Reynvoet, Steven Broucke, Joris Moeyaert en Dries Busselot.  Na een eerste km kwamen we terug in het spoor van een fel gestartte Karel Moerman.  Nadat die laatste terug wat versnelde kwam er ook beweging in onze groep.  Dries Busselot maakte de sprong terwijl ik ternauwernood moest afhaken.  Ik koos mijn eigen ritme, en na de eerste ronde bleven we met de andere 3 samenwerken.  In het begin van de 3de ronde moesten Broucke en Reynvoet afhaken waarbij ik aan Joris Moeyaert een uitstekende metgezel bleek te hebben. We maakten samen de 3de ronde vol, waarna ik uiteindelijk de sterkste bleek van ons 2-tal.  In de 4de ronde kon ik Dries Busselot (die zichzelf had overschat) bijhalen en achterlaten.   Inmiddels had Karel Moerman wel een grote voorspong, maar ik kon deze wedstrijd met een heel goed gevoel als 2de afsluiten.

27-08-2013 om 10:13 geschreven door joost  

Na een wedstrijdloos weekend was het reikhalzend uitkijken naar de jogging de la Marcotte.  Na een weekje stevig trainen had ik het vooral de vorige week heel rustig aan gedaan.   Met 2 rustdagen had ik écht wel de bedoeling om te starten met een paar extra frisse benen.

Gezien het warme zomerweer zou dit zeker geen overbodige luxe worden.  In de prille ochtend leek het wat te zijn afgekoeld na een fikse onweersbui.  Doch, al snel begon de ochtendkilte terug plaats te ruimen voor opnieuw een zwoele namiddag.  Zo geschiedde, eenmaal ter plaatse was het alweer heet geworden.  Ook de gemoederen waren inmiddels verhit.  Samen met running mate Delombaerde hadden we vooraf een rechtstreeks duel aangekondigd, en nu was het aan ons beiden om er ook iets van te maken.  Uiteraard was de oorlog mentaal al reeds langer op gang.  Het regende dan ook verbale speldenprikken.  Kwa strategie werd weinig gelost, maar we hadden duidelijk beiden ons plannetje klaar -op papier-.

Ook vlak na ons leek het spannend te worden.  Carlo Verleyen was paraat, en hij wilde vooral in voorbereiding op Grijsloke een goeie wedstrijd neerzetten.  Tegelijkertijd was ook trainer Johan Santens aanwezig, met de stiekeme bedoeling om het duel met Carlo aan te gaan (op een afstand die de zijne niet is).  Ook de supporters waren paraat (mijn vrouwjte en kinderen; els verthez en kinderen; en kinderen van johan).

Van bij de start koos ik voor een stevig wedstrijdbegin, maar dit zonder forceren.  De eerste km legde ik af in 3min12, waarbij ik samen met delombaerde de kop afwisselde.   Dit was voldoende om de gezamenlijke tegenstand op achterstand te plaatsen.  Dit werd duidelijk een rechtstreeks duel, met de overwinning als inzet.  In de 2^de km moet er reeds wat worden geklommen.  Ik besloot het spel hard te spelen en liep de 2^de km aan gelijkaardig tempo (3min14).  In het laatste stukje van de beklimming besloot ik wat te forceren, wel beseffende dat het niet alleen mezelf pijn deed.  Dimitri kreeg het duidelijk lastig, maar bleef me schaduwen.   In de afdaling zette ik dapper voort, waarna ik in een strook vals plat eindelijk een kleine voorsprong kreeg .  Ik kon nu niet anders dan vol doorzetten, terwijl ik wel degelijk in zuurstofnood verkeerde.

Op km 4 stonden de supporters, maar ik had er weinig oor naar.  De hitte begon toch wel te spelen terwijl ik nu volop mijn voorsprong moest uitbouwen.  De eerste ronde kwam ik door aan 16min20 wat snel is voor dit parcours.  Het was maar zeer de vraag of ik dit nog eens kon herhalen in de 2^de ronde.  Hmm, al snel werd duidelijk van niet.  Ik probeerde door te gaan op mijn elan, maar moest toch stilaan kleur bekennen.  De km-tijden begonnen ernstig te tanen, en recupereren zat er niet meer in.  Doch, de voorsprong was geruststellend.     Als dusdanig kon ik eindigen met een eindtijd van exact 34min (dit was 15sec sneller dan mijn tijd van 2009, maar bijna 1min trager dan 2010 ).  In het duel Carlo/johan bleek Carlo ditmaal over de beste papieren te beschikken.  Hij liep een goeie wedstrijd, terwijl Johan een mindere wedstrijd had neergezet.  Volgende wedstrijd: Ardooie…

29-07-2013 om 09:46 geschreven door joost  

In het prachtige dorpje Ellezelles -midden in het“pays des collines”- vond op za 13 juli de “course des sorcières” plaats over 11.4km.  Het mag het duidelijk wezen dat het parcours zich over heuvelachtig terrein begeeft.  Het was reeds van februari in Dottignies geleden dat ik present tekende in het acrho criterium.  Toen was het nog ijskoud.  Nu staat het koren in volle groei, en kregen we af te rekenen met droge, warme en stoffige omstandigheden.  Vooraf was het een blij weerszien met enkele vrienden van Popuelles Dream Team.  Terwijl ik me opmaakte voor mijn wedstrijd hadden Ulrike en Matteo samen besloten om er een training-fietsritje van te maken.  Voor Matteo zou deze 11.4km zeker ook geen makkelijke opdracht worden.

Reeds voor de start werd de aanwezeigheid van ene Geoffrey Kiplagat meegedeeld.  Gezien deze Keniaanse topper een tijd staan heeft op de marathon van 2u09 was het al snel duidelijk dat de overwinning niet voor mij zou zijn weggelegd.  Toch liet ik het niet aan mijn hart komen.  Ik was niet gekomen om te winnen, maar om hard af te zien.  Mijn conditie is behoorlijk, maar er moeten nog een paar scherpe hoekjes worden afgevijld.  Hier zou ik er zeker werk van kunnen maken.

Bij de start koos ik een ietwat behouden tempo gezien de aard van het parcours.  Zoals gewoonlijk waren er wel wat atleten die voor een snellere start kozen.  Hen zou ik onderweg wel terug tegen komen. Na de eerste km (3min20) lag ik zowat in 5^de positie, terwijl Kiplagat en Shany Boesmans niet zo heel ver vooruit liepen.  Na de 2^de km  (3min20) lag ik reeds in 3^de positie, terwijl Kiplagat nu toch definitief het hazepad had gekozen.  Inmiddels was het duidelijk dat het parcours zijn tol zou eisen.  De vlotte eerste km’s (km3  in 3min25) werden al snel afgewisseld door tragere bergop (km 4: 3m40, km5: 3m50, km6: 3m40), terwijl dit helemaal niet het geval was voor onze Keniaan voorop.

Omstreeks km 4 kon ik bergop aansluiten bij Shany die me terstond veel succes wenste in het verdere verloop van de wedstrijd.  Inmiddels was Kiplagat reeds ver uit het zich verdwenen.  Na km 7 (3m40sec) was het zwaarste leed in de wedstrijd geleden en konden we terug wat recupereren tijdens enkele langere afdalingen.  Toch hadden de beentjes het zwaar te verduren gekregen, en was het moeilijk om ook bergafwaarts een hoog ritme te ontwikkelen.   Aldus beëindigde ik mijn wedstrijd als 2^de (40min22sec : tijden op de website kloppen niet), een minuutje voor Shany uit.  Hoewel ik hiermee een 4-tal minuten trager dan Kiplagat was, kan ik best tevreden terugblikken op de wedstrijd.  In 2009 liep ik hier 2minuten trager…

Onderwijl hadden Matteo en Ulrike er een mooie inhaalwedstrijd op zitten.  Ze waren als laatste van het pak start gegaan, en waren uiteindelijk nog in de eerste helft geëindigd.  Dit was zeker een leuke belevenis voor Matteo alwaar deze 6-jarige zijn fietskwaliteiten wat heeft kunnen bijschaven.

15-07-2013 om 09:48 geschreven door joost  

Derde wedstrijdweek op rij.   Onwaarschijnlijk is dit niet meteen de allerverstandigste keuze in opbouw na een rustperiode.  Doch, dit is waar het hem allemaal om te doen is. 

Gewoontegetrouw zak ik reeds enkele jaren af naar Kuurne voor in titel vermeldde wedstrijd over 15km (hele mooie organisatie!). Gezien ik de voorbije wedstrijden nog steeds verval ken over een wedstrijd van 10km zou het zeker zaak zijn om niet overmoedig van start te gaan.

De start (3min10 over eerste km) was niet supersnel, en ook de daarnavolgende kilometers kon ik mooi plaats nemen in een mooie groep.  Van bij de start was Frederic Colpaert vertrokken, waarna we in een groter peleton samen bleven bij de eerste lopers van de 5km.  Op het einde van de eerste ronde kon ik ternauwernood deze eerste achtervolgende groep volgen, terwijl een aantal ervaren rotten toen reeds hadden afgehaakt.  Ik vreesde terug overmoedig te zijn geweest, maar kon nu niet anders dan volhouden in de groep Vandewalle, Dujardin, Vandeweghe en Reigel.

Nog voor de helft van de 2^de ronde (5km per ronde) kreeg ik een moeilijk moment, waarna ik besloot niet langer aan te dringen.  Al snel moest ik een behoorlijk gat toestaan terwijl de voorsprong op mijn belagers serieus aan het slinken was.  Gelukkig was mijn dipje van niet al te lange duur.  Tegen het begin van de 3^de ronde kreeg ik er terug zin in, en was ik overtuigd mijn 6^de plaats te kunnen behouden.  Uiteindelijk finishte ik in 49min53sec (over 14.75km).  Gezien de afstand is dit resultaat zeker bemoedigend (even snel als mijn 10km vorige week).  De wedstrijd werd gewonnen door Colpaert voor Reigel, Vandeweghe, Vandewalle en een beresterkte Pedro Dujardin.  Na mij kwamen Luc Van Asbroeck, Frederic Vandenheede, Guy Deblander en Yve d’ Halluin.

29-06-2013 om 23:09 geschreven door joost  

Nacht van vlaanderen.  Hoewel ik duidelijk wat conditie-achterstand heb weg te werken, besloot ik toch terug het wedstrijdcircuit op te zoeken.  Wegens de aangename sfeer valt het me moeilijk om afwezig te blijven tijdens dit loopfeest.  Uiteraard leek het wijselijk om voor de “korte’ afstand van 10km te kiezen.

Door de vele andere wedstrijden elders in vlaanderen en de halve marathon leek de tegenstand op deze klassieker in eerste instantie wel mee te vallen.  Zoals verwacht werd het in elk geval een snelle start.  Al snel werden we door wat hazen in de eerste km op een lint getrokken, waardoor we de  eerste km in 3min0sec hadden afgelegd.  Uiteraard had ik daarmee ferm op mijn adem getrapt.  Vooraan was Davy Stieperaere reeds vertrokken voor een mooie solo.  Daarna kregen we echter een mooi groepje met Dieter Vandewalle, Patrick van petegem, Mischa Declercq en ene Bert Vermander.  Ik kon een kort eindje volgen, maar moest omstreeks de 2^de km een gat laten vallen.  Afstopwerk van Dieter kon niet verder baten.  Na een km of 4 begon ik mezelf wat tegen te komen, en kwam het besef dat dit niet mijn makkelijkste wedstrijd zou worden.  In de stroken tegen wind werd het stilaan afzien. Halfweg de wedstrijd werd ik tevens voorbijgeraasd door Thijs Vandermeersch die in extremis naar een 2^de plaats is toegesneld.  Toch bleek mijn inspanning verder voldoende om andere belagers als Serge Deblauwe en Bart Bleyaert af te houden.  10km in exact 34minuten was reeds een verbetering in vergelijking met Rekkem.

29-06-2013 om 22:44 geschreven door joost  

Na een loop-arme tussenperiode van 14dagen (met 8 dagen loopstop door wat knieproblemen) besloot ik de draad snel terug op te nemen in wedstrijd.   Een 10km lange wedstrijd te Rekkem leek mij daar uitermate geschikt voor.  Bij de start ging het eerder aan de tragere kant.  Na een versnelling van trainingsvriend Dieter Vandewalle besloot ook ik de wedstrijd na een kleine km mee in gang te steken.  Snel daarna waren Dieter en mezelf samen op weg voor een behoorlijk snelle eerste wedstrijdhelft.  Ik probeerde mijn deel van het werk te doen, maar was me bewust van het risico dat ik had genomen.  In de achtervolging hadden we gelukkig best snel een mooie voorsprong op Andy Vanhaelewijn en Stijn Vermeulen.  Ietwat na halfweg de wedstrijd moest ik Dieter laten gaan, waarna ik op eigen tempo naar de finish kon lopen.  Door de pittige aard van het parcours en de stevige wind was het echt wel werken.  In iets minder dan 34km kon ik de 9.75km afwerken.  Al bi al leek de schade dus wel mee te vallen.   Toch was het duidelijk dat de conditie een serieus deukje had gekregen in vergelijking met de wedstrijden van een 3-tal weken terug.

29-06-2013 om 22:30 geschreven door joost  

Op 25mei stond de 2^de editie van hierboven vermeldde sponsor gepland. Gezien ik de eerste editie had mogen zegevieren kon ik moeilijk een mogelijke favorietenrol naar iemand anders schuiven.  Toch was het in eerste instantie koffiedik kijken wie er allemaal aan de start zou verschijnen.  Al eerder was gebleken dat de conditie uitstekend was.  Doch, ik heb de voorbije weken wat boven mezelf uitgestegen, terwijl de vermoeidheid nu toch wat begint te wegen. 

De tegenstand op de 12km bleek vooral te komen van Pedro Dujardin en Yves d Halluin.  Die laatste heeft een voortreffelijke start, en kan bij momenten veel mannen verbazen. De eerste is behoorlijk op dreef op training, maar bleek wat verkouden.  Al bij al zag ik het vooraf best wel zitten, maar iedere wedstrijd moet gelopen worden. 

Na een vlotte start was het idd Yves die het peleton mende.  Dit leverde een snelle eerste km op, en meteen al een stevige schifting.  Wij liepen alleen weg, waarna ik tevens de druk nog wat opvoerde.  Na de 2^de km lag ik  alleen op kop.  Eigenlijk had ik dit niet echt gepland, maar ik hou wel van een snelle start (slecht temperament).    Inmiddels had Yves zich laten terugzakken tot een drietal met Pedro Dujardin en Joris Moeyaert.  Gezien we 12km moesten overbruggen , zou het zeker nog behoorlijk afzien betekenen.  

In de tweede ronde gaf ik het volle pond, met de bedoeling de tegenstand wat te ontmoedigen.  Ik kon mijn voorsprong wat uitdiepen tot 100m, terwijl Pedro alleen de achtervolging inleidde.  In een man op man gevecht had ik nu het volle vertrouwen.  Toch moest ik mijn tempo iets laten zakken.  In de derde ronde kon Pedro terug wat inlopen, maar in de laatsteronde was ik zegezeker.  Pedro eindigde als 2^de op minder dan 30 secondes (heel sterke prestatie ondanks verkoudheid), terwijl Joris Moeyaert het podium compleet maakte. Ulrike liep overigens een goeie 6km bij de dames, en werd hiermee derde.   

Zo, na deze wedstrijd is het tijd voor een korte looprust.  Dit was een behoorlijk lang, maar toch heel erg geslaagd voorjaar.

Greetz,

joost

28-05-2013 om 06:07 geschreven door joost  

Met een puike organisatie  en mooie prijzen heeft bovengenoemde stratenloop best wel wat te bieden.    Niet geheel onverwacht kan deze wedstrijd dan ook elk jaar een mooi deelnemersveld aantrekken, zowel bij de prestatieloop als de voorafgaande kinderlopen en jogging.  Ook dit jaar was dit het geval, ondanks het geheel tegenvallende weer (veel wind, fris, vervelende regen). 

Voor de start was het dan ook wat aanpassen tijdens de opwarming.  Toch was ik klaar voor de strijd.  Na een goeie start was het wat wikken en wegen hoe ik best mijn wedstrijd zou indelen. Voor 13km bij niet al te makkelijke omstandigheden moeten de krachten toch wat worden gedoseerd.  Al snel vormde zich een kopgroep met Christophe Clyncke, Frederic Colpaert, Davy Stieperaere, Matthijs & Tom Casteele.  Vanuit het groepje daarna maakte Dieter Vandewalle nog de sprong, terwijl ik samen met Bert Deschodt en Guy Deblander de achtervolging leidde.  Net na de eerste km (3min04) kon ik eveneens de aansluiting vooraan maken.  Helaas kwam er toen een versnelling in dat groepje, waardoor ik genoodzaakt was de kopgroep terug te laten gaan.  In een eerste ronde verrichte ik behoorlijk wat kopwerk, maar keeg ook steun van een sterke Bert en Guy.  Tegen het einde van de eerste ronde liet Dieter de kopgroep gaan, waarna hij bij ons kwam aansluiten (iets later kreeg Dieter echter last van steken waarna hij onze groep moest laten gaan).  Het vlotte aardig, maar de koplopers hadden nu toch wel een 20à25-tal secondes weten uit te lopen. 

In de 2^de ronde voelde ik me best sterk, en kon dan ook in de stroken tegen wind (halfweg de 2^de ronde) Bert en Guy achter me laten.  Voor me werd inmiddels om de knikkers gestreden:  Christophe Clyncke lag voorop, maar hij moest duidelijk nog vrezen voor Matthijs Casteele die zijn broer Tom (in 5^de stelling) uit de wind aan het zetten was.  Naar het einde van de 2^de ronde zette Matthijs dan ook zijn inhaalsrace in, wat voor mij het startsein was om hetzelfde te doen maar met Tom Casteele als mikpunt.

Dit koste me best wat moeite, maar net voor de strook tegen wind in de 3^de en laatste ronde kon ik bij hem aansluiten.  Hij hield me een behoorlijke lange tijd uit de wind (waarvoor dank), waarna ik met een mooie tijd naar de finish kon toesnellen.  Matthijs won de wedstrijd, voor Christophe, Frederic Colpaert en Davy Stieperaere.  Maar met een 5^de plaats en 3^de bij de masters (+35) ben ik alvast heel tevreden!  Na me volgde de Guy Deblander, Bert Deschodt en Dieter Vandewalle.  Verder liep ook Ulrike een bijzonder puike wedstrijd (3min sneller dan vorig jaar), en werd mijn dochter Helena 3^de in haar reeks.  Ziezo… dit was goed… op naar de volgende…

13-05-2013 om 20:46 geschreven door joost  

Vrij snel na de ginsteloop en de Ekiden te Evergem stond zondag Dwars door Desselgem op het programma.  Gezien deze wedstrijd toch wel een klassieker is in de buurt kon ik hier naar gewoonte ook dit jaar niet ontbreken.  De voorbije 2 edities koos ik voor de 5km.  Dit jaar vond ik het echter tijd om nog eens vol voor de 10k te gaan. 

Het weer was alvast perfect: een kleine 20C en voor een keer windstil.  Door wedstrijden in Harelbeke (run-for-fun), Kortrijk (pius-x), Heule (tinekescross), dwars door Brugge, wallonie (rumillies) en Gistel was het afwachten welke lopers ook de weg naar Desselgem zouden vinden (spijtig dat al deze wedstrijden in hetzelfde weekend plaatsvinden).  Toch kon ik wel rekenen op de aanwezigheid van Pedro Dujardin, die hier een thuiswedstrijd kwam lopen.  Vooraf hadden we elkaar gevonden en had het er alle schijn van dat het deelnemersveld niet al te sterk zou worden.  Toch kregen we kort voor start het gezelschap van Aaron Deliveyne.  Gezien die voor mij was op de halve marathon van Kuurne in okt 2012 (waar ik sterk liep) leek het alvast geen kado te worden. 

Van bij de start probeerde Aaron reeds het verschil te maken.  Ik liet niet begaan, en nestelde me in zijn spoor.  Halfweg de eerste km nam ik over, waarna hij vrij snel een gaatje liet vallen.  Het was Pedro Dujardin die het gat kon toelopen, waarna we beiden vertrokken waren voor een hele snelle race.  (eerste km in 3m04,  2^de en 3^de in 3m10).  Na de eerste ronde nam ik wat afstand en leek ik vertrokken voor een lange solo.  Ondanks het snelle aanvangsritme kon ik eenzelfde tempo handhaven in de 2^de en derde ronde.  In de laatste ronde was de wedstrijd gestreden en kon ik het tempo ietwat matigen (mijn beste krachten waren tevens op).

Met een eindtijd van 34min 54sec (3min12 per km) over de 10.9km (volgens GPS) heb ik hier duidelijk een van mijn allersnelste 10km wedstrijden afgehaspeld.  Aaron Deliveyne werd 2^e, en Pedro Dujardin derde.

07-05-2013 om 22:43 geschreven door joost  

04-05-2013 om 18:19 geschreven door joost  

04-05-2013 om 18:03 geschreven door joost  

22-04-2013 om 09:59 geschreven door joost  

Helaas, 14 april 2013 heeft niet kunnen brengen waarop ik had gehoopt.  t was een floppertje ... Na 31km moest ik kleur bekennen en stokte de marathondroom van dit voorjaar.  Een bikke achterklap toch maar …

Het extreem koude voorjaar bracht zeker niet de ideale omstandigheden qua training.  Toch heb ik nimmer meer werk verzet.  Op training draaide het allemaal prima en ook in de voorbereidingswedstrijden kon ik ternauwernood aanknopen met mijn beste tijden op de halve afstand.  Enkel wat snelheid betrof voelde ik me iets minder goed in mijn vel.  Door de aanhoudende koude miste ik het bevrijdende gevoel om in short en t-shirt tempowerk te verrichten.  Doch, ik dacht ik er helemaal klaar voor te zijn.  Ik had terug het gevoel van 2010 waar ik in Antwerpen mijn besttijd heb kunnen neerpoten (2u36).  Toen kwam ik halfweg door in 1u16, en kende nadien enig verval door de wind en eenzame wedstrijdomstandigheden. 

Na enkele maanden voorbereiding was het eindelijk zover.  Ondanks de aangekondigde wind en warmte (20graden is niet heet, maar een stuk warmer dan de voorbije weken) leek dit een ideale kans om een PR na te streven. Integendeel, deze ambitie niet nastreven zou ik me achteraf enkel maar kunnen beklagen… dit was een unieke
kans. Met een bijzonder sterk deelnemersveld mocht ik zeker rekenen op heel wat steun in wedstrijd, en dus besloot ik het er maar op te wagen.  Uiteraard stonden de zenuwen best wel gespannen:  42km is een een pokke-afstand…

Na een korte opwarming konden Frederic Vandenheede en mezelf makkelijk onze plaats innemen in startbox A, alwaar we ook vlaamse collega-lopers Cedric Decaluwe en Peter + Christophe Deketelaere nog een laatste welgemeende succes konden toewensen.   Eenmaal gestart was het ietwat zoeken naar een goeie positie.  Gezien de tegenwind in de start leek het vooral zaak om nauw aan te sluiten in de staart van een mooi groepje.  Dit lukte aardig.  Tijdens de eerste maal over de erasmus-brug (km3) kon ik enkel vaststellen hoe makkelijk het leek om een tempo van 3min31/km te lopen.  Tegelijkertijd was er wel het besef dat dit eigenlijk veel te snel was (3min36 was mijn geeikte tempo).

Ik besloot achteraan het groepje te hangen om op die manier over te kunnen schakelen op een iets trager tempo.  Toch viel het me moeilijk om dit groepje te laten gaan.  Uiteindelijk kwam ik in een klein groepje terecht van een man of 4 waarbij het tempo uiteraard nog steeds vrij hoog bleef.  Ondertussen was het groepje met Fredje wat uitgelopen.  In de daarnavolgende km´s hield ik mijn focus op innemen van het geplande gelleke en water, waarna ik de tijden wat uit het oog verloor.  Inmiddels waren we ingelopen door een grotere groep, die terug terrein leek goed te maken op het groepje met fredje.  Op km 13 kwamen we dan ook terug aansluiten, waarbij fredje en mezelf beiden moesten vaststellen dat we nog steeds op een veel te snel schema van 3min31/ km liepen.  Op dat moment was de keuze om het groepje te laten gaan enkel maar moeilijker geworden.  Toch was fredje de eerste die liet begaan.  Omstreeks km 15 leek ik eindelijk bereid om mijn tactische blunder te erkennen en koos ook ik voor een meer behouden tempo. 

Helaas kwam ik daarbij alleen te zitten in een strook met stevige tegenwind.  Dit leverde enkele zwakke kilometers op.  Cedric decaluwe maande me nog aan bij hem te blijven, maar ik besefte toen reeds dat ik verschrikkelijke goeie benen zou moeten hebben om dit nog recht te zetten.  Omstreeks km 19 kreeg ik dan ook het gezelschap van de gebroers deketelaere.  Die hadden het perfecte ritme te pakken en ik verzamelde wat moed om hun te volgen.   Dit lukte best aardig tot halfweg (halve in 1u15min15sec), maar aan km22 liet ik hun gaan.  We zaten in een strook met rugwind, en dus was het beter mijn eigen ritme te kiezen. 

Gezien ik stilletjesaan werd voorbijgesneld door nog meer, meer en meer en meer lopers werd het er op het mentale vlak niet direct makkelijker op.  De Erasmusbrug omstreeks km25 was dan ook niet onmiddellijk een pleziertje.  Het moet gezegd, het publiek was ronduit fantastisch: het gonzde aanmoedingen langs alle kanten, doch, ik geraakte stilletjesaan meer en meer ontmoedigd.

Aan km 28 kreeg ik nog een gelleke toegereikt van Johan Santens, maar de gedachte om op te geven was in de maak.  Ik had mezelf verplicht de 30km te passeren om daar een laatste stand van zaken op te nemen.  Daar passeerde ik aan 1u50 (schema 2u35) met het besef dat de wedstrijd eigenlijk nog moest beginnen.  Gezien ik geen zin had in een calvarietocht met een uiteindelijk toch ontgoochelende eindtijd heb  ik aan km 31 besloten de benen stil te houden.  Niet zomaar… dit met veel spijt en twijfel: uiteindelijk ben ik na wat terugwandelen nog tot 2 x toe terug aangezet (wegens de aanhoudende aanmoedingen, en het besef dat dit niet alleen voor mij een ontgoocheling was).  Doch, diep in gedachten verzonken moest ik er mij uiteindelijk toch bij neerleggen.  Niks aan te doen… langs het achterpoortje naar huis.  Onderweg naar de finish moest ik spijtig genoeg ook vaststellen dat fredje niet volgde en alsook had uitgestapt.  Verder, geen excuses: perfecte voorbereiding, perfecte bevoorrading, ook het weer was ok,  geen steken, niks. Ik moet het helaas in eigen buidel zoeken: geen superdag en wat te ambitieus geweest...  

Enige troost… we hebben het geprobeerd, en we kunnen onszelf weinig verwijten.  Voor de rest hebben we er in groep toch een interessant weekend van gemaakt, met dank aan de meegekomen echtgenotes, coach johan santens en carlo verleyen!

16-04-2013 om 14:42 geschreven door joost