22-04-2013 om 09:59 geschreven door joost  

Helaas, 14 april 2013 heeft niet kunnen brengen waarop ik had gehoopt.  t was een floppertje ... Na 31km moest ik kleur bekennen en stokte de marathondroom van dit voorjaar.  Een bikke achterklap toch maar …

Het extreem koude voorjaar bracht zeker niet de ideale omstandigheden qua training.  Toch heb ik nimmer meer werk verzet.  Op training draaide het allemaal prima en ook in de voorbereidingswedstrijden kon ik ternauwernood aanknopen met mijn beste tijden op de halve afstand.  Enkel wat snelheid betrof voelde ik me iets minder goed in mijn vel.  Door de aanhoudende koude miste ik het bevrijdende gevoel om in short en t-shirt tempowerk te verrichten.  Doch, ik dacht ik er helemaal klaar voor te zijn.  Ik had terug het gevoel van 2010 waar ik in Antwerpen mijn besttijd heb kunnen neerpoten (2u36).  Toen kwam ik halfweg door in 1u16, en kende nadien enig verval door de wind en eenzame wedstrijdomstandigheden. 

Na enkele maanden voorbereiding was het eindelijk zover.  Ondanks de aangekondigde wind en warmte (20graden is niet heet, maar een stuk warmer dan de voorbije weken) leek dit een ideale kans om een PR na te streven. Integendeel, deze ambitie niet nastreven zou ik me achteraf enkel maar kunnen beklagen… dit was een unieke
kans. Met een bijzonder sterk deelnemersveld mocht ik zeker rekenen op heel wat steun in wedstrijd, en dus besloot ik het er maar op te wagen.  Uiteraard stonden de zenuwen best wel gespannen:  42km is een een pokke-afstand…

Na een korte opwarming konden Frederic Vandenheede en mezelf makkelijk onze plaats innemen in startbox A, alwaar we ook vlaamse collega-lopers Cedric Decaluwe en Peter + Christophe Deketelaere nog een laatste welgemeende succes konden toewensen.   Eenmaal gestart was het ietwat zoeken naar een goeie positie.  Gezien de tegenwind in de start leek het vooral zaak om nauw aan te sluiten in de staart van een mooi groepje.  Dit lukte aardig.  Tijdens de eerste maal over de erasmus-brug (km3) kon ik enkel vaststellen hoe makkelijk het leek om een tempo van 3min31/km te lopen.  Tegelijkertijd was er wel het besef dat dit eigenlijk veel te snel was (3min36 was mijn geeikte tempo).

Ik besloot achteraan het groepje te hangen om op die manier over te kunnen schakelen op een iets trager tempo.  Toch viel het me moeilijk om dit groepje te laten gaan.  Uiteindelijk kwam ik in een klein groepje terecht van een man of 4 waarbij het tempo uiteraard nog steeds vrij hoog bleef.  Ondertussen was het groepje met Fredje wat uitgelopen.  In de daarnavolgende km´s hield ik mijn focus op innemen van het geplande gelleke en water, waarna ik de tijden wat uit het oog verloor.  Inmiddels waren we ingelopen door een grotere groep, die terug terrein leek goed te maken op het groepje met fredje.  Op km 13 kwamen we dan ook terug aansluiten, waarbij fredje en mezelf beiden moesten vaststellen dat we nog steeds op een veel te snel schema van 3min31/ km liepen.  Op dat moment was de keuze om het groepje te laten gaan enkel maar moeilijker geworden.  Toch was fredje de eerste die liet begaan.  Omstreeks km 15 leek ik eindelijk bereid om mijn tactische blunder te erkennen en koos ook ik voor een meer behouden tempo. 

Helaas kwam ik daarbij alleen te zitten in een strook met stevige tegenwind.  Dit leverde enkele zwakke kilometers op.  Cedric decaluwe maande me nog aan bij hem te blijven, maar ik besefte toen reeds dat ik verschrikkelijke goeie benen zou moeten hebben om dit nog recht te zetten.  Omstreeks km 19 kreeg ik dan ook het gezelschap van de gebroers deketelaere.  Die hadden het perfecte ritme te pakken en ik verzamelde wat moed om hun te volgen.   Dit lukte best aardig tot halfweg (halve in 1u15min15sec), maar aan km22 liet ik hun gaan.  We zaten in een strook met rugwind, en dus was het beter mijn eigen ritme te kiezen. 

Gezien ik stilletjesaan werd voorbijgesneld door nog meer, meer en meer en meer lopers werd het er op het mentale vlak niet direct makkelijker op.  De Erasmusbrug omstreeks km25 was dan ook niet onmiddellijk een pleziertje.  Het moet gezegd, het publiek was ronduit fantastisch: het gonzde aanmoedingen langs alle kanten, doch, ik geraakte stilletjesaan meer en meer ontmoedigd.

Aan km 28 kreeg ik nog een gelleke toegereikt van Johan Santens, maar de gedachte om op te geven was in de maak.  Ik had mezelf verplicht de 30km te passeren om daar een laatste stand van zaken op te nemen.  Daar passeerde ik aan 1u50 (schema 2u35) met het besef dat de wedstrijd eigenlijk nog moest beginnen.  Gezien ik geen zin had in een calvarietocht met een uiteindelijk toch ontgoochelende eindtijd heb  ik aan km 31 besloten de benen stil te houden.  Niet zomaar… dit met veel spijt en twijfel: uiteindelijk ben ik na wat terugwandelen nog tot 2 x toe terug aangezet (wegens de aanhoudende aanmoedingen, en het besef dat dit niet alleen voor mij een ontgoocheling was).  Doch, diep in gedachten verzonken moest ik er mij uiteindelijk toch bij neerleggen.  Niks aan te doen… langs het achterpoortje naar huis.  Onderweg naar de finish moest ik spijtig genoeg ook vaststellen dat fredje niet volgde en alsook had uitgestapt.  Verder, geen excuses: perfecte voorbereiding, perfecte bevoorrading, ook het weer was ok,  geen steken, niks. Ik moet het helaas in eigen buidel zoeken: geen superdag en wat te ambitieus geweest...  

Enige troost… we hebben het geprobeerd, en we kunnen onszelf weinig verwijten.  Voor de rest hebben we er in groep toch een interessant weekend van gemaakt, met dank aan de meegekomen echtgenotes, coach johan santens en carlo verleyen!

16-04-2013 om 14:42 geschreven door joost  

Na  overwinningen in 2009 en 2010, en een 2^de plaats in 2011 kon ik terug present tekenen tijdens de brigandsloop 2013 (blessureleed in 2012).  Met een parcours dat me op het lijf is geschreven laat ik deze voorjaarsklassieker niet graag passeren.  Gezien het mooie deelnemersveld was duidelijk dat er nog enkelen zo over dachten.  Met de aanwezigheid van pedro dujardin, dimitri delombaerde, henk vandermeersch, bart bleyaert, steven vandecasteele, stephen soetaert en frederic vandenheede stonden in elk geval genoeg kandidaat winnaars aan de start.

Tijdens een voorlopig meer dan geslaagde voorbereidingscampagne (richting marathon van Rotterdam)  was het eventjes afwachten hoe de benen zouden reageren(na een stevige trainingsweek), maar ik had er goeie hoop op.  In de voorbijgaande weken heb ik goeie resultaten neergezet, en zaterdag werd dan ook niets anders verwacht. 

In de start koos ik een eerder behouden tempo.  Doch, na een eerste prik van Dirk Lannoo kwam al snel de reactie van Stephen Soetaert en zodoende werd alsnog tijdens de eerste km het gashendeltje opengedraaid.  Ik liet niet begaan en kon een kleine km later terug aansluiten.  Nog tijdens de strook langs het water nam ik over, en kon mijn tempo aan de kopgroep opleggen. 
In het begin van de 2^de ronde noteerde ik vooral dat we slechts met 4 man overbleven:  steven vandecasteele, stephen soetaert en frederic van den heede.  Na even taxeren merkte ik dat niemand onmiddellijk wilde overnemen, en aldus besloot ik terug tempo te maken.  In voorbereiding op de marathon wilde ik immers graag een harde wedstrijd.  Tijdens die 2^de ronde had ik een sterk gevoel, maar ik leek niet in staat om het de anderen moeilijk te maken. 

In het begin van de derde ronde was het Frederic die overnam en zijn goeie benen demonstreerde.  De anderen bleven volgen, maar leken het steeds moeilijker te krijgen. Inmiddels besloot ik stilletjesaan iets minder kopwerk te doen.  Ik voelde me nog prima maar vreesde het deksel van het eerdere kopwerk op mijn neus te krijgen. 
Nog voor het einde van de laatste ronde moesten stephen en steven echter een gaatje laten vallen.  Vanaf toen was het duidelijk dat frederic en mezelf naar plaats 1 en 2 zouden snellen. We wisselden nog enkele kopbeurten af, en gingen op het einde alle 2 onze eigen kans.  Frederic had nog net wat extra power in de benen en kon zo de overwinning meer dan verdiend pakken.  Ik was alvast tevreden met mijn 2^de plaats.  .  3de werd stephen soetaert.

Met dit laatste wapenfeit achter de rug staat de blik nu volledig gericht op Rotterdam.  Met 2 weekjes resterende voorbereiding lijkt er nog weinig wat me tegen kan houden om aldaar van start te kunnen gaan.  Hopelijk blijven de goden fredje en mezelf nog eventjes goedgezind, en dan kunnen we alle 2 op jacht naar een goeie tijd.   Of dit zal lukken is maar zeer de vraag.  Doch, de voorbereiding was prima, en dan mogen we zeker wel ambitieus zijn... wish me luck!!!  

02-04-2013 om 20:42 geschreven door joost  

Hallo, hallo, na Kortemark heb ik behoorlijk inactief geweest op blog-gebied:  Als gevolg van  behoorlijk wat trainingsarbeid ontbrak het me aan tijd en energie, en aldus kan ik hier dan ook geen welgemeende excuses voor aanbieden.  Doch, daags na de wedstrijd te sluis, vind ik het zeker geschikt een passend berichtje te plaatsen. 

In de aanloop naar Sluis toe was het wel tijd om een weekje te temperen.  Met de nodige arbeid en recup in de benen hoopte ik dan ook op een voorspoedige wedstrijd.  S morgens was ik opgestaan met wat pijn in de borststreek (op buik geslapen), maar ik voelde behoorlijk wat kracht in de benen.  Onderweg naar Sluis heb ik trainings-kameraad Frederic van den Heede en zijn vrouwtje opgepikt, waarna we ons tijdens de rit nog wat moed konden inpraten.  Het weer zag er behoorlijk goed uit, maar toch moesten we in Sluis rekening houden met wat onvermijdelijke zijwind (4 beaufort). Vooraf had ik er best wel zin in gekregen. 

Eenmaal gestart had ik snel een goeie positie kunnen kiezen, en kon in een groepje aansluiten eenmaal we het centrum verlieten (eerste km in 3min05).  Ondertussen was een kopgroep van een man of 4 gaan vliegen.  Eenmaal op het jaagpad langs de Damse vaart eiste ik mijn plaats op voorin in deze groep, doch zonder zelf de kop te nemen.  In deze strook was de  zijwind lichtjes tegen, en het ging er behoorlijk rap aan toe. Met versnellingen van Nico Serroen en reacties van Frederick Colpaert was het vooral zaak om nog geen onnodige krachten te verspillen.  Na 5 km kwamen we door aan 16min25sec.

Omstreeks km 7 was het tijd voor een eerste gelleke, met deskundige waterbevoorrading van trainer Johan Santens (dank hiervoor).  Op dat moment voelde ik me prima, en liet ik me ook de kop wat opdringen (niet onterrecht, de anderen hadden al veel gewerkt).  Tot mijn verrassing merkte ik dat deze groep inmiddels ferm was uitgedund (slechts 6man: Philip van Lierde, Elias Schack, Nico Serroen, Jonas Roels, Frederick Colpaert en mezelf bleven over).

Na 7.5 km was het tijd om rechtsomkeer te maken.  In de daarnavolgende strook met zijwind in het voordeel voerde ik de groep aan, maar werd onmiddellijk gepasseerd door Nico Serroen.  Dit leidde tot reactie van Philip, Jonas en Elias.  Ik probeerde mijn wagonnetje aan te haken, maar vreesde over mijn toeren te gaan.  Ik liet begaan maar kon een heel vlot tempo behouden.  Frederick moest op zijn beurt ook de rol lossen.  Op dat moment was het toch even twijfelen.  Met mannen als frederic van den heede, luc van asbroeck, cedric decaluwe, guy deblander en steven vandecasteele achter me leek ik begonnen aan een behoorlijk waanzinnige actie.   Er restten nog 13 lange kilometers, en ik stond er alleen voor.  Gezien de wind nu eerder in het voordeel blies leek het echter zinloos om te wachten.  Ik bleef vol gas geven en merkte dat het groepje voor me ook uiteen aan het vallen was na verdere versnellingen van Nico.  Omstreeks km 10 kon ik Jonas Roels bijbenen (ondertussen had ik een uitstekende tussentijd van 33minuten rond).  Ook Elias en Philip hadden Nico nu moeten laten gaan, maar die hadden toch nog ruwweg een voorsprong van een 15 secondes(nog steeds 2 tegen 1).

Omstreeks km 13 kon ik rekenen op een 2^de bevoorrading van Johan Santens (die een drukke dag had).  Terwijl de voorsprong van E. en P. niet was gewijzigd blaasde hij me terug wat moed in.  Vanaf km13 moesten we rechtsweg op een grindwegeltje.  Op dat stuk zat de wind wat tegen, maar dergelijke stroken liggen me bijzonder goed.  Ik kon mijn achterstand terugdringen tot een seconde of 3.  Helaas kon ik de aansluiting net niet maken voor we terug op de grote weg kwamen.  Daar speelde terug het voordeel van 2 tegen 1, en bleef ik spelen met een achterstand van 5 a 8 secondes.  Hoedanook, de strijd was nog niet gestreden en aan 15km kwam ik nog steeds netjes door met een tijd van 50minuten rond.  Dit was heel mooi, schitterend zelfs.   Doch, met nog 6km te gaan wist ik dat een tijd beneden de 1u10 dit jaar niet haalbaar zou zijn (laatste stuk was tegenwind).  Iets voor km17 versnelde Philip waarna Elias eraf moest.  Met dat gegeven en het nakende stuk tegen wind besloot ik in allerijl de laatste secondes dicht te lopen op Elias.  Philip had duidelijk nog overschot en was gaan vliegen voor de 6^de plaats. 

Op dat moment was ik best wel tevreden en was ik zinnens om samen te werken en het met elias aan de finish uit te vechten.  Doch, na een iets tragere km kwam trainer johan me duidelijk maken dat de wedstrijd nog niet gedaan was, en dat ik niet lang moest wachten om te versnellen.  Zo gezegd, zo gedaan.  Na wat te recupereren vond ik het mijn moment gekomen omstreeks km19.  De eerste versnelling leek voldoende waarna ik kon controleren tot de finish.  Eindtijd 1u10m44 (volgens mijn horloge) en een afstand van 21km070m. 

Conclusie: Op deze prestatie ben ik ferm trots.   Gelet op wie allemaal na mij finishte heb ik duidelijk een dijk van een wedstrijd gelopen.  Dewaele heeft blijkbaar terug aangeknoopt met zijn form uit 2010 .  De omstandigheden in Sluis waren best ok, maar toch was de wind een belangrijke factor.  Ik heb zeker al halve marathons gelopen in betere omstandigheden, doch kan hier huiswaarts keren met mijn 2^de beste tijd op die afstand. 

Uiteraard wijzigt dit niks aan het hoofddoel van dit jaar.  We zijn aan het trainen voor Rotterdam, en dus moeten we nog een 4-tal weekjes verder werken.   Er volgen 2 zware trainingsweken, met in die 2^de week nog een wedstrijd (brigandsloop), en daarna nog 2 afbouwweekjes.  Het wordt vooral hoofdzaak om gezond te blijven, en de concentratie niet te verliezen.  Als het weer eventjes meezit, dan mag ik gerust in Rotterdam met ambitie starten.  Ik wil nog niet over eindtijden spreken, maar het mag duidelijk zijn dat ik niet start met de ambitie om mijn vorige tijd van in flanders field te herhalen (2u46).  Mijn besttijd uit 2010 te antwerpen (2u36) wordt een meer relevante referentie.

20-03-2013 om 06:12 geschreven door joost  

Ondanks wat zonlicht in de loop van vorige week kregen we zondag terug ferm wat sneeuw.  Ze bleef niet hardnekkig liggen, doch het werd een eerder miezerig dagje.  Niet direct de beste omstandigheden om te vertrekken naar een wedstrijd over 20km.  Gelukkig kon ik rekenen op het gezelschap van Kristof Benoit en Frederic Van Den Heede.  Met een opperbest gemoed besloten we er het beste van te maken.

Tijdens de opwarming en parcoursverkenning bleek het parcours er behoorlijk bij te liggen.  Enkel de gravel-dolomietstrook rond de spaarbekkens in Kortemark was wat plakkerig van het vele smeltwater.  Frederic en mezelf kozen bewust voor een behouden start.  Het was de bedoeling om de wedstrijd op een tempo van 3min25 a 3min28 per km te lopen. Op zich is dat eigenlijk niet zo traag, en zeker al niet bij deze omstandigheden.  Na een eerste km in 3min10 waren de betere lopers al snel vertrokken, maar wij bleven zweren bij een behouden tempo.  De 2^de km liepen we dan ook perfect volgens schema in het spoor van Didier Verstraete en Joris Moeyaert.  Daarna namen Frederic en mezelf afwisselend beurten aan kop zonder het tempo te veranderen.  Ik had er best een goed gevoel bij.  Bij km 5-7 had ik het echter wat moeilijker.  Ik weet niet wat er juist scheelde, maar ik vreesde aan dit tempo niet de wedstrijd te kunnen volmaken.  Na een gelleke kwam ik verrassend genoeg terug in mijn ritme.  Vanaf omstreeks km 10was het vooral ikzelf die terug het tempo aanvoerde, waarna we terrein konden goedmaken op de atleten voor ons.  Eerst haalden we Thomas Beirnaert bij, en daarna het groepje Christophe Deketelaere, Decaluwe, Reigel.  Al snel konden we daar ook de forcing voeren, nog steeds aan dezelfde km-tijden.  In de laatste km had Frederic –zoals meestal- nog een laatste versnelling in de benen, waabij we respectievelijk als 6^de en 7^de over de finish kwamen in een heel bevredigende tijd (1u08m17 en 1u08m23).
Tevens liep compagnon Kristof ook een heel voortreffelijke tijd (1u25m35sec), wat zijn besttijd moet zijn op die afstand!  Uitslag, zie foto...

25-02-2013 om 08:27 geschreven door joost  

Juist.  Hoe zit het ook al weer.  Laatste wedstrijd dateert van 13 januari, en daarna een winterstopje van 14 dagen.  Daarna heb ik ondanks het tegenvallende weer niet stilgezeten.  We bevinden ons in de voorbereiding op Rotterdam en dit betekent op dit moment kilometertjes maken.  Voorlopig blijven de lange duurlopen (+30) nog achterwege, maar toch zijn de km-totalen per week niet minnetjes.  Vorige week telde ik vlotjes 140km, en deze week zouden dit er 160 worden.  Om dit totaal te halen moest ik wel deze zondag vroeg uit de veren om de start te halen voor de 10km te dottignies om 10u (ter vervanging van de .  Naast de 10km wedstrijd moest ik wel nog een 6-tal km inlopen en km te Herseaux) .  Hoedanook, mijn kilometers heb ik alvast gehaald. 

Daarnaast moest er uiteraard ook nog een wedstrijd worden gelopen.  Het was bang afwachten hoe de benen zouden reageren op een behoorlijk zware trainingsweek.    In de opwarming had ik best wel een ok gevoel .   Het was wat frisjes, en vooral de mist was vervelend.  Mijn bril dampvrij houden leek al snel een onmogelijke opdracht.  Kort voor de start ontmoette ik Stephen Soetaert.  Gezien hi j de week ervoor een sterk staaltje loopkunnen had voorgeschoteld in Velaines leek de winnaar reeds gekend.  Toch startte ik zonder enige schroom. 

Ik nam een kopstart en was verbaasd door het uitblijven van de typische snelle starters.  De eerste km nam ik voor mijn rekening, met Stephen in mijn zog.  De eerste km deden we in 3min09sec, waarna Stephen overnam en ietwat versnelde.  Hoewel dit zeker geen bruusk manoevre was, bleek dit tempo net iets te hoog, en moest ik een gat laten van enkele meters.  Inmiddels was Pedro Dujardin 3^de in wedstrijd maar met een 10-tal secondes achterstand.  In de daarna volgende kilometers kon Stephen het gat ietwat uitbouwen tot een 8-9-tal secondes, maar ook niets meer.  Ik had best wel een goed gevoel in de benen, en besefte ik dat ik dat tempo mooi tot het einde zou kunnen vasthouden.  Op die manier had ik er zeker geen erg in 2^de te worden. 

Omstreeks km 6 begon het verschil echter te slinken waarna Stephen zich liet inlopen.  Ik hoopte wat te herstellen, maar om het tempo niet te laten stilvallen liet ik me de kop opdringen.  Iets later liet Stephen een gat vallen en kon ik tot grote verrassing naar de overwinning lopen.  Mijn eindtijd was exact 33min op 10,02km, en dus goed voor een 18.2km/u op een vrij vlak parcours.  Spijtig genoeg is de tijdsopname van de wedstrijd verkeerd gelopen (blijkbaar zijn er enige problemen met het nieuw ingevoerde chip-systeem).   Deze overwinning was alvast onverhoopt, maar zeker een leuke opsteker.   Ook dit jaar heb ik alvast een overwinning kunnen schenken aan Popuelles Dream Team.  De komende week wordt het een rustige aanloop naar de wedstrijd te Kortemark, alwaar het nog niet duidelijk is of ik al dan niet voluit zal gaan.  Nog 55 dagen …

Bijlagen:
dottignies.JPG (71.3 KB)   

De voorbije 14dagen had het weer niet al te veel te bieden.  Bijtende koude is helemaal niet aan mij besteed.  Tevens lagen de loopparcoursen uit de streek er warempel niet al te best bij.  De vele sneeuw leverde best wel wat winterpret en een tikje charme.  Doch, ik ben alvast blij dat het voorbij is.

Gisteren kreeg we reeds flinke dooi, en dat is voor mij dan ook het startsignaal om mijn 14 dagen rust een halt toe te roepen.  Ik heb alvast genoten van dit 14-daagse, maar nu is de tijd rijp om er terug stevig in te vliegen.  Tijdens mijn rust zijn er immers wel wat plannetjes gesmeed.  Het is dan ook geen geheim dat dit voorjaar terug in het teken van een marathon staat.  Op 14 april trek ik mijn stoute schoenen aan te Rotterdam.  Naar het schijnt een snelle en bijzonder aangename wedstrijd.

Ik kijk er alvast naar uit, maar dat betekent wel dat ik snel aan mijn voorbereiding moet beginnen.  Er resten slechts 11weken.  Toch, flink uitgerust en met een goed winterseizoen in de benen heb ik best wel vertrouwen, en de nodige ambitie. 

Onderwijl pik ik in voorbereiding waarschijnlijk nog een wedstrijd te dottignies (17feb), kortemark (24feb), sluis (17maart) en brigandsloop (30maart) mee.  Hopelijk kan ik rekenen op een vlekkeloze voorbereiding… fingers crossed!

28-01-2013 om 10:39 geschreven door joost  

Na een 3-tal jaar afwezigheid op één of andere cross-circuit trok ik vandaag naar Diksmuide, samen met Carlo Verleyen ... en mijn spikes.  Bij een licht winterzonnetje en temperaturen omstreeks het vriespunt kregen we behoorlijke omstandigheden voorgeschoteld.  Het parcours bleek bij opwarming vrij technisch omwille van enkele moeilijk te nemen bultjes en bijhorende afdalingen.  Voor de rest waren er enkele gladde stroken (ietwat blubber), maar eveneens behoorlijk wat stroken rechtdoor.  
Bij de start liet ik me wat verrassen en moest vrede nemen met een plaats omstreeks 10-de stelling.  Halweg de eerste korte ronde kon ik opschuiven tot de 2de plaats (waar enkele moeilijke bochten lagen) net na de fel gestartte Didier Verstraete.  Bij doortocht van de 1ste kleine ronde bleken we met een 4-tal licht afgescheiden van de rest (mezelf en 3 juniores).  Samen met die mannen konden we de volgende ronde vlotjes ronddraaien.  Na de eerste grote ronde bleven we met 2 over, maar met de andere 2 kort na ons.  Ik nam vooral de rechte stroken voor mijn rekening, terwijl de junior duidelijk sterker bleek op de heuveltjes.  In de derde grote ronde moest ik dan ook mijn meerdere erkennen in de junior (Lennert Van Breusegem) op de heuveltjes.  In de laatste ronde liep ik stevig door om mijn 1ste plaats bij de masters de consolideren.
Het was in elk geval een leuke opsteker om deze wedstrijd bij aangeslotenen te kunnen winnen.  Na een geslaagd winterseizoen is het nu tijd om de riem eventjes te lossen.  De komende 14 dagen doe ik het heel rustig aan.  Dit zal me ook de tijd gunnen om me eens te beraadslagen over de voorjaarskalender van 2013... denk , denk , denk  
  


Org: MACW Diksmuide 3de Memorial Willy vandaele 13 januari 2013, Diksmuide

1 846 Van Breusegem Lennart Jun 94 MACW 23'12 CK

2 9808 DEWAELE Joost Mas 74 NA 25'35

3 338 Vandamme Matthias Jun 95 FLAC 25'55

4 754 Crevits Arne Jun 95 MACW 26'10

5 4801 Keersebilck Frederik Mas 75 AVR 26'16

6 5938 Verstraete Didier Mas 67 MACW 26'46 CK

7 4709 Vandenabeele David Mas 75 FLAC 26'59

8 5097 Vandekerkhove Filiep Mas 65 FLAC 27'03

9 9810 OLIVIER Johan Mas 68 NA 27'14

10 6398 Musseeuw Danny Mas 66 AVR 27'29

11 4800 Huyghe Kristof Mas 74 AVR 27'29

12 640 Quatacker Feinse Jun 95 FLAC 28'10

13 759 Vercruyce Tyson Jun 94 MACW 28'28

14 5936 Alleman Dominique Mas 72 MACW 28'35

15 4761 Naert Frank Mas 65 HCO 28'36

Bijlagen:
lopen02.jpg (216.3 KB)   
podium.jpg (120.3 KB)   

3 dagen na Deerlijk toch besloten om deel te nemen aan de wedstrijd te Tielt.  s morgens was ik nog wat gaan loslopen, en ik had al spoedig ondervonden dat de beentjes nog niet volledig waren hersteld.  Toch kon ik het niet laten om toch naar Tielt af te zakken. Ik had immers vakantie, en dus meer dan tijd genoeg om me nog maar eens naar de start van een wedstrijd te begeven. Met tal van interessante geldprijzen was uiteraard een sterke opkomst te verwachten.  Ik maakte me dan ook geen illusies wat betreft een hele dichte ereplaats of zelfs podium. 
Bij de start werd er naar jaarlijkse gewoont flink de beuk in gegooid.  Ik had me een plaats voorin weten te bemachtigen en ging voluit mijn kans, met wat zin voor risico.  Na de eerste strook heuvelafwaarts met wind in rug draaide ik op met de tenoren om vol met de neus in de wind te komen.  Ik moest vrij snel de groep laten gaan, in de hoop in een volgende groep te kunnen aanpikken.  In de strook bergop vond in aansluiting in de groep karel Moerman, maar het was toch alle hens aan dek om heuvelopwaarts mee te zijn.  Eenmaal in het centrum van Tielt leek het te beteren, en ik kon de 2de ronde mijn weg vervolgen in het zog van Moerman.  We liepen op kleine afstand van een koppel enkelingen voor ons, en ik begon stilaan hoop te krijgen in een goeie wedstrijd.   Helaas kreeg ik halfweg wedstrijd te maken met steken omstreeks middenrif.  Blijkbaar had ik de start helemaal niet verteerd, en moest dus mijn tempo drukken.  Iets later ging het van kwaad naar erger, en moest ik mijn km-tijden laten zakken tot 3min53.  Het bleef eventjes wachten tot mijn belagers mij te grazen namen, maar het kwam er toch van (o.a Peter deketelaere).  Omstreeks km8 waren de steken onder controle en kon ik mijn tempo terugvinden.  Terwijl ik hoopte vredig mijn wedstrijd uit te lopen mocht ik plotseling toch nog uitpakken met een eindsprintje om Yves d Halluin en Christophe Deketelaere voor te blijven.
Enfin, zeker geen al te beste wedstrijd wat ik vermoedelijk geheel te danken heb aan een overmoedige start.  Toch is het al bij al nog behoorlijke afgelopen.  Eindverdict: 14de plaats met 35min10sec op 10.3km.  Zo, met dit wapenfeit trek ik dan toch finaal een streek onder het seizoen 2012.  met 26 wedstrijden en behoorlijk wat goeie wedstrijden mag ik terug tevreden terugblikken. 

31-12-2012 om 14:47 geschreven door joost  

Na 3 jaar afwezigheid was ik behoorlijk gebrand op een deelname in bovenvermelde wedstrijd.   3 jaar terug werd de wedstrijd afgelast door sneeuw.  2 jaar terug moest ik forfait geven wegens bekkenproblemen, en vorig jaar viel ik van de trap met gekneusde ribben tot gevolg.

Dit jaar verliep alles zoals gepland.  Na een uitstekende herfstperiode nam ik wat gas terug om daarna naar Deerlijk toe te werken.  Ik had zeker niet al te veel km´s op te teller, maar voelde me lekker op training en op de voorafgaande wedstrijden. 

Naar jaarlijkse gewoonte brengt Deerlijk behoorlijk wat teweeg bij de lopers uit de streek.  Steevast was deze wedstrijd dan ook gespreksonderwerp bij uitstek op training.  De sfeer en aanwezigheid van de vele opgekomen supporters (ondanks de weersomstandigheden) maken van deze wedstrijd steevast een uniek gebeuren. 

Zondag was het eindelijk zover.  Geen sneeuw die dag.  Integendeel, met 12°C kregen we zowaar een hittegolf.   Logischerwijs kregen we die dag dan ook heel nat weer, met tevens behoorlijk wat wind.   Gelukkig bleek de regen op te houden een goed uurtje voor de start.  Aldus konden we ook gaan opwarmen in ideale omstandigheden.  Iets voor 15u trok ik samen met Kristof Benoit en mijn vrouwtje Ulrike naar de start.  Ik was ietwat bezorgd omwille van een verkoudheid die de avond ervoor was opgedoken.  Ik hoopte er geen last van te hebben (net zoals museeuw in zijn beste tijden J), en kende alvast geen druk noch zenuwen.  Inmiddels was gebleken dat Dieter Brouckaert en Nico Serroen de favorieten van de dag waren.

Om 15u15 stipt klonk het startsein en ik was vertrokken met de allereersten.  In de eerste honderden meters plaatste Nico S.  een versnelling waar Dieter B. onmiddellijk op reageerde.  Ik besloot niet te reageren en koos positie na Bert Deschodt in het achtervolgende groepje.  Iets later liep ook Frederic Vandenheede alleen naar de kop van de wedstrijd.  Ik besloot wat af te wachten maar besloot daarna snelheid te maken in de achtervolgende groep.  Nog voor het keerpunt moest Frederic de kopgroep laten gaan waarna hij bij ons groepje aansloot en mee hiep om de forcing te voeren.  Ik voelde me prima bij dit tempo en besloot mee te werken zonder alle kopwerk op mezelf te nemen.  Na doorkomst van de eerste grote ronde kreeg ik echter steeds meer kopwerk voorgeschoteld.  Ik liep samen met Fredje, Stephen Soetaert, Bert Deschodt en Patrick Vanderstraeten.  Omstreeks het keerpunt bleek tot mijn verrassing dat Frederic moeite had het tempo te volgen.  Ik hield een heel strak tempo, maar daarmee kon ik verder niemand echt in de problemen werken.  Toch had ik het gevoel nog overschot te hebben.   Inmiddels was het vooral Patrick die zich bereid toonde me nog af te lossen.  In de daaropvolgende strook tegen wind werd behoorlijk tactisch gelopen.  Patrick en /of ikzelf versnelden om beurten, maar het gat werd telkens gedicht waarna het tempo werd gedrukt… iets waar ik me op dat moment wel behoorlijk druk om maakte.   Op het einde van deze 2^de grote ronde was het eindelijk Stephen Soetaert die een serieuze versnelling plaatste.  Ik moest op mijn tanden bijten, maar was op mijn beurt nu ook niet zinnens om anderen van mij te laten weglopen.  Na wat uit de wind te hebben gezeten nam ik over en bleek al snel een klein gaatje bijeen te lopen.  Bij doorkomst liep ik alleen en kon nu niet anders dan mijn eigen weg vervolgen. Door de eerdere versnellingen was de groep uiteen gevallen, en was het nu een eerlijkere strijd van man-tegen-man...  In de laatste ronde kwam ik dan ook niet meer in de problemen, waarna ik fier-als-een-pauw afstevende op deze zwaar bevochten 3^de plaats (49min 17sec over 14,92km).

Gezien de kerstcorrida zowat de plaats is waar ik ben begonnen lopen is deze podiumplaats me dan ook heel veel waard.  Zoals verwacht werd het geen makkelijke strijd, en dat maakt het dan ook extra mooi.  Om de vreugde compleet te maken bleek Ulrike dan ook nog eens als 4^de vrouw door te komen in een voor haar heel erg scherpe tijd (3^de vrouw bij de seniores).  Bedankt aan de vele supporters om mij en mijn vrouwtje vooruit te schreeuwen!

25-12-2012 om 22:32 geschreven door joost  

Na de wedstrijd te Waregem bleek er een vrij lange periode te overbruggen naar de kerstcorrida Deerlijk toe.  Om niet te verslappen leek het voor mij dan ook zaak om nog een wedstrijdje mee te pikken tussenin.  Gezien Langemark niet kon wegens het toch wel niet geheel onverwachte bezoek van de Sint, besloot ik zondag voormiddag mijn kans te wagen in de winterjogging Deinze. 

Voor mij was het de eerste maal dat ik afzakte naar deze jaarlijks terugkerende winter-wedstrijden.  Gezien er meestal genoeg alternatieven zijn kon deze wedstrijd me nooit eerder overtuigen.  Doch, toegegeven, de organisatie en het parcours hebben wel wat te bieden.  Ik besloot te starten op de lange afstand (12km) om aldus wat broodnodige km’s op te doen richting deelrijk.

Zoals verwacht werd er vrij snel gestart op de looppiste in de Brielmeersen.  Ik kon vrij makkelijk opschuiven en liep als 3^de (of was het 4^de) het park van de Brielmeersen in.   Ik liep samen met Kristof Reynvoet, waarna we na enig woordenwissel besloten om wat samen te blijven.  Na wat tempo-maken konden we de eerste en 2^de plaats opeisen van dit deelnemersveld, waarbij heel wat lopers ook voor een kortere afstand van 4 of 8km hadden gekozen.  Halfweg de eerste ronde had Kristof het blijkbaar moeilijk om te volgen.  Ik besloot niet te vertragen daar ik uiteindelijk in deze wedstrijd behoorlijk diep wenste te gaan.  Na de eerste ronde had ik zowat 150m voorsprong op Kristof genomen. 

Ondertussen was gebleken hoe technisch het parcours wel was.  Hoewel de Brielmeersen er zeker niet slecht bij lagen zorgde het voortdurende draaien en keren op smalle paadjes er wel voor dat het onmogelijk was om snelle km-tijden te draaien.  Na elke km moest ik vaststellen dat 3min30 het hoogst haalbare was.  Tijdens die ene asfalt-strook bleek notabene dan ook nog eens de wind tegen te zitten.  Hoedanook, ik had me in de eerste ronde niet verbrand en kon ook in de 2^de eenzelfde tempo aanhouden.  Na de 2^de grote ronde had ik zowat 1 ronde voorsprong op de atletiekpiste. 

Ook in de laatste ronde wilden de benen nog volgen en kon ik voluit doorgaan.  Toch werd het wat uitkijken bij het dubbelen van andere deelnemers.  Na 41min02sec klokte ik af, over een afstand die volgens mijn garmin slechts 11,65km bleek.  Toegegeven, in bosrijke omstandigheden kan een garmin wel wat afwijking vertonen.  Toch kan ik me niet voorstellen 12,2km te hebben overbrugd.  Wat er ook van zij, deze wedstrijd heb ik kunnen winnen, en uiteraard mag ik hier heel tevreden mee zijn.  Tevens proficiat aan de 2^de (Kristof Reynvoet) en 3^de (Garry Vandewalle)!!!

10-12-2012 om 11:40 geschreven door joost  

Terugblikkend op een paar erg geslaagde wedstrijden vorige maand, gevolgd door een weekje rust  keek ik vol vertrouwen uit naar de decembermaand.  Wat wedstrijden betreft gaat het hem voor mij vooral toch om de kerstcorrida Deerlijk. Toch wilde ik ook in Waregem geen mal figuur slaan.  In de vorige week liepen de trainingen uitstekend en had ik er best wel zin in. 

Tijdens de nacht van zaterdag op zondag kreeg ik echter af te rekenen buikkrampen en buikloop.   Reeds in de loop van de voormiddag voelde ik me een stuk beter.  Doch, eerdere ervaringen hiermee  hadden reeds uitgewezen dat dit tot behoorlijk slappe benen kon leiden.  Vooraf had ik er aldus geen te best oog in. 

Bij de start van de wedstrijd besloot ik de malaise van eerder die dag volledig van me af te schuiven.  Toch bleek het bij de start niet echt te vlotten.  In de eerste honderden meters moest ik al snel een gat laten op een groepje van een man of 12-15.  Ik had zeker gehoopt om een groepje te vormen met Luc Van Asbroeck, Stephen  Soetaert en/of  Yves d’Halluin, met dewelke ik in de start meestal toch weet mee te schuiven.  Ik slaagde er echter in geen kanten in, en bleek snel nog wat terrein te verliezen.  Na het eerste klein klimmetje wist ik de schade wat te beperken, en  iets later kwamen we in de strook tegen wind.  Hier had ik uiteraard gehoopt deel uit te maken van de groep voor me, en ik vreesde hier heel veel krachten te verspelen.  Gelukkig liep het voorafgaande groepje in die strook wat op reserve en kon ik op karakter toch nog mijn wagonnetje aanhaken.   Vrijwel onmiddellijk was dit het startsein voor een aanval van Stephen, waarna ook Luc een versnelling plaatste.  Ondertussen bleef ik over met een 3-tal andere lopers (jente samson, yves d halluin en dimitri dejonckheere). 

Toen na de eerste ronde het tempo dreigde terug te vallen besloot ik zelf tempo te maken.  Tot mijn verrassing was dit tempo nu te snel voor mijn belagers, en bleek ik alleen in de achtervolging op Luc. Halverwege de 2^de ronde in de strook tegen wind bleek Luc duidelijk te sterk.  Hij haalde Stephen terug bij, en liet hem achter zich.  Na aanmaningen van het publiek besloot ik dan ook nog maar eens een vuist te maken.  Tegen het einde van de 2^de ronde kreeg ik Stephen terug in het vizier.  Hij had duidelijk een moeilijk moment en ik besloot mijn kans te gaan.  Net voor het klimmetje in de 3^de en laatste ronde had ik hem te pakken waarna ik tevens wat afstand van hem kon nemen. Uiteindelijk binnen gelopen in 32min 17sec over de 9.75km. 

Samenvatting:  mindere start van de dag resulteerde in een zwakke start, maar uiteindelijk kwam ik nog redelijk onder stoom.   Het kon heel wat slechter zijn afgelopen, maar toch hoop ik het in de komende wedstrijden iets beter te doen!

02-12-2012 om 20:58 geschreven door joost  

Nog nagenietend van mijn wedstrijdje te Avelgem vorige week was het dit weekend terug tijd voor het grotere werk.  In Ploegsteert stond immers de  Course du souvenir geprogrammeerd over een afstand van 21km.

Helaas kreeg ik in de loop van vorige week geen vlekkeloze aanloop.  Woensdag voelde ik me wat ziekjes, en zodoende vielen de trainingen wat in het water.  Op zaterdag voelde ik me wel beter tijdens wat loslopen, maar toch had het vertrouwen een aardig deukje gekregen.  Toch bleef ik zinnens op zondag vollen bak te geven. 

Bij de start stond ik op de 2^de rij, en kon ik vrij vlotjes in een groepje aansluiten.  Hoewel het ideaal weer was bleek het toch nuttig om zichzelf wat uit te wind te zetten tijdens de eerste kilometers. Bij de 2-3^de km zat ik in een groepje met Stieperare en  Moerman, en het ging best wel snel.  Ik voelde me echter goed en bleef zweren bij mijn alles of niks poging J. 

Tijdens de 5^de km besloot ik echter dat het tijd was om een iets trager tempo te kiezen.  Eenmaal gelost kwam Moerman op en over mij, en kon ik me tijdens de rest van de wedstrijd op mezelf concentreren.  Eigenlijk bleef het vrij vlotjes vlotten, en bij km9 kwam ik terug tot bij een geloste afrikaanse atleet.  Die had blijkbaar moeite met een zwaardere karrewegel, maar kwam iets later terug aansluiten.  Op km 10 had ik een tussentijd van 33min20sec, wat zeker vrij snel was gezien de afstand die ons nog restte.  In de volgende strook tegen wind op de grote weg naar Ploegsteert werd het echter iets moeilijker.  Ik had moeite om 3min40 /km te lopen, en kreeg geen steun van die zwarte atleet.  Met momenten plaatste hij een tussenversnelling, maar hij kon zijn inspanning niet volhouden.  Rond km 12 liepen we het bos in, waarbij ik nu definitief astand kon nemen op deze technische strook. 

De km-tijden werden er helaas echter niet noodzakelijk beter op.  Ik moest dan ook toezien hoe omstreeks km15 Henk Vandermeersch (klasse!!!) kwam aansluiten samen met een andere atleet.  Ik probeerde mijn wagonnetje aan te haken, maar er volgde helaas op dat moment een vervelend klimmetje waardoor ik een gat moest laten vallen.  Daarna kon ik geen vuist meer maken.  Het vet was duidelijk van de soep, maar ik deed wat ik kon om in een behoorlijke eindtijd te kunnen eindigen.  Ik eindigde vermoedelijk als 20^ste, in een tijd van 1u12min28sec.  Dit was zeker niet mijn verstandigste wedstrijd, maar al bij al blijft het een meer dan behoorlijke tijd.   Nu tijd om een weekje van wat rust te genieten voor we ons proberen klaar te stomen voor de kerstcorridas!

11-11-2012 om 15:56 geschreven door joost  

Tijdens het verlengde weekend kon ik zaterdag blijgezind van start tijdens de feesteloop te Avelgem.  14dagen terug had ik wat last van mijn bil en moest ik Flobecq laten schieten.  Vorig weekend verbleef ik aan zee met loopvrienden waarbij er stevig werd getraind, maar waarbij er gelukkig voldoende tijd overbleef voor het laven van de dorst.

Hoewel de titel van de wedstrijd waarschijnlijk meer te maken heeft met de sponsor van de wedstrijd (peperkoek), was ik alvast zinnens er een feestje van te maken.  We kregen met kille temperatuur,  windstilte en een droge avond alvast ideale omstandigheden voorgeschoteld.  Tevens kan men op het met fakkels verlicht parcours over 2,5km telkens rekenen op menig supporter langsheen de dorpskern.  De sfeer was zeker aanwezig en de organisatie stond er.  Enige minpuntje was de grote afstand tussen de inschrijvingen en de kleedruimtes.  Samen met Dimitri Delombaerde had ik mij alvast laten verrassen waardoor we een leuke wandeling werden voorgeschoteld, en waardoor onze opwarming wat in het 100 liep.  Het was dan ook wat stressen om op tijd de start te halen.

Toch wilde ik mezelf hier niet door laten intomen.  Bij de start was het vooral uitkijken naar de favorietenrol.  Met aanwezigheid van Francis Vansteenbrugge en Davy Stieperaere was die rol zeker niet voor mij weggelegd.  Van bij de start koos ik een hoog tempo, maar ik besloot vrij snel om mij niet te mengen in het duel van eerder vermeldde heren.  Reeds omstreeks de eerste km had Francis met Davy afgerekend, en was het ieder voor zichzelf.  Ikzelf werd belaagd door Richie Azombo, maar ik besloot iets te versnellen voor hij kon aansluiten.  Daarna kon ik de afstand op Davy behoorlijk onder controle houden.  Na de eerste ronde had ik km-tijden van 3min10 gedraaid en kende ik een 15-tal secondes achterstand op Davy.  Achter mij had ik geen idee wat er zich afspeelde, maar gezien de aanmoedigingen leek het erop dat er geen directe bedreiging volgde.  Na de 2^de ronde had ik nog steeds dezelfde achterstand, en bleef ik dezelfde tijden lopen.  Tijdens de derde rond vreesde ik steken te krijgen en moest ik het tempo iets laten zakken.  Toch bleef ook hier de achterstand op Davy dezelfde (maar misschien was hij de wedstrijd aan het controleren).  In de 4^de ronde kon ik terug het ritme van de eerste 2 rondes heroppikken , en eindigde ik in
31min26sec, over 9km750m.  Dit is zeker een van mijn betere 10km wedstrijden dit jaar, zoniet de beste.  Uitslag, zie hieronder.

Dit was zeker een opsteker in het vooruizicht van de 20km te Ploegsteert volgende week.  Daarna volgt er een weekje rust.  Misschien moet ik me afvragen of dit wel verstandig is gezien het niveau dat ik nu haal…. Maar toch…. Als ik de kerstcorridas wil halen zal dit nodig zijn.

Zondag was het tijd voor Ulrike en de kindjes tijdens de jongerencross te Waregem.  Helena en Matteo deden elk de 300m , en werden respectievelijk 11^de en 22^ste.  Naar mijn gevoel hadden ze beiden uitstekend gelopen!  Iets later was het aan Ulrike tijdens haar vreselijk korte wedstrijd van 2000m.  Ook zij deed het voortreffelijk.  Op een afstand waar ze helemaal niet op was voorbereid kon ze zeker een vuist maken, en eindigde ze als 5^de dame, en 3^de in haar reeks.  Zie hieronder enkele foto’kes.

04-11-2012 om 20:36 geschreven door joost  

25-10-2012 om 19:40 geschreven door joost  

Zaterdagnamiddag ben ik zoals gepland naar bergloop Tiegem getrokken, dit samen met Ulrike en dochtertje Helena.  Na een regenachtige voormiddag kondigde de namiddag zich niet al te mooi aan.  Om 14u15 mocht Helena als eerste van start voor haar 300m op de Tiegem.  Gelukkig was het toen droog.  In een eerder beperkt deelnemersveld deed onze pupil het uitstekend, en werd ze eerste meisje van haar reeks.  Na de overwinning van Matteo vorig jaar kon ze op deze manier uit zijn voetsporen treden, en alsook trots de bloemenruiker aan mama overhandigen.

Om 15u45 was het onze beurt.  Tijdens de opwarming bleef het behoorlijk droog, maar helaas konden wij van start tijdens een fikse regenbui.  Ik had mijn start ietwat gemist, maar kon al snel vooraan aansluiten.  Frederic Vandenheede was zoals verwacht stevig van start gegaan, maar ik kon mijn wagonnetje ternauwernood aanhaken.  Hoewel hij uit een welverdiende rustperiode kwam, was hij voor velen toch wel de favoriet van de dag.  Ik was echter niet zinnens om deze wedstrijd zomaar af te geven.  Stephen Soetaert was een adere gevaarlijke kandidaat voor de overwinning, maar die had bij de start reeds moeite en moest een gaatje laten. 

Na de eerste aanloopronde van 1,1km (eerste km in 3m03) had ik best wel moeite om het ritme van Frederic te volgen.   In een strook tegen wind langsheen bassegembos moest ik kleur bekennen.  Op deze licht hellende strook bleek Frederic heel krachtig, en moest ik een 10-tal meters prijsgeven.  In de daarnavolgende afdaling kon ik de schade beperken, maar ook in de daarnavolgende helling richting finish moest ik wat extra meters prijsgeven. 

Ik had echter in de eerste ronde reeds gevoeld dat ik iets vlotter leek te dalen, en waagde in de 2^de grote ronde dan ook mijn kans.  Na een sterke afdaling kon ik net voor bassegembos terug aansluiten, waarna ik ook in staat was om eindelijk wat kopwerk op mij te nemen.  Na een km samenwerken besloot ik het tempo heel hoog te houden in de afdaling na bassegembos.  Daar merkte ik dan ook dat ik op mijn beurt nu een aantal meters had genomen.  Tijdens de klim naar de finish kon ik de voorsprong nog ietsje uitdiepen.

In de afdaling bij het begin van de derde ronde rook ik dan ook mijn kans.  Ik wilde niet meer afgeven, en bleef vechten voor elke meter.  Voor de laatste beklimming bleek ik een geruststellende voorsprong te hebben.  Heel tevreden bereikte ik dan ook als eerste de finish (10,07km) in 33min16sec.  Uiteraard was deze overwinning een heel mooie bevestiging van de voorbije weken.  Fredje eindigde tweede,  Stephen werd derde.  Om het familie-succes compleet te maken, eindigde ook Ulrike nog als 1^ste vrouw op de 10km!   Een meer volledige uitslag vind je ongetwijfeld straks op de site van assa ronse ....

14-10-2012 om 21:04 geschreven door joost  

Na enkele jaartjes afwezigheid op de halve marathon “rapper dan een ezel” te Kuurne, was ik ten allerzeerste benieuwd over hoe deze hernieuwde kennismaking zou verlopen.  Ik had er behoorlijk kunnen naartoe leven, en hoopte dan ook op een oerdegelijk resultaat.  Na de marathonvoorbereiding heb ik wat kunnen afbouwen, en dit was de conditie in de voorbije weken zeker ten goede gekomen. Toch was ik er me zeer van bewust dat deze wedstrijd geen gemakkelijke opdracht zou worden.  Gezien deze wedstrijd ook de Belgische en Vlaamse Kampioenschapstitels zou verdelen, rekende ik op een sterke bezetting.  Op zich is dit een goeie zaak, maar toch is het oppassen.  Op een BK is het wel vaker zo dat diegenen met iets mindere conditie verstek geven, terwijl zij die wel van de partij zijn, 100% zijn voorbereid.   Tevens mag men altijd rekenen op een hele snelle start.  Zo geschiedde…

Na een heel natte en stormachtige vrijdagvoormiddag was de wind tegen de vroege namiddag reeds gaan liggen.  Ondanks wat overblijvende motregen konden we blijkbaar rekenen op goeie weersomstandigheden.  Met een goeie eindtijd en een mooie klassering als inzet trokken we aldus ambitieus naar de start.  Na wat geharrewar kon ik aanspraak maken op een plaatsje op de eerste startrij, en hiermee verder gewriemel vermijden na de start.  In tegenstelling tot de vorige editie kon ik dan ook vlot meeschuiven in een grotere groep.  Toch was het direct alle hens aan dek.  De eerste kleine ronde (1,1km) moest ik doorkomen in 3m40, en dit werd 3m21.  Hoewel ik hiermee eensklaps 20seconden voor was op het geplande schema (1u12min30sec), zou dit zeker zijn sporen nalaten.  Na een verschroeiende start bleef een grotere groep aangevoerd door Moerman, Stieperaere en Deliveyne een heel strak schema aanhouden (3m10 en 3m13 op 2de en 3de km).  Ik was zeker vragende partij voor een iets trager (en egaal) tempo, maar kon in het bijzijn van Bleyaert, Soetaert, d Halluin en andere notabelen enkel maar besluiten  dat ik nog even de groep moest volgen.

Na de eerste grote ronde kwamen we door in 20min20sec, en dus inmiddels 40sec voor op het geplande schema.  Tijdens de 2de ronde werd het tempo iets gematigd, maar toch mijns insziens nog veel te snel.  Samen met een 4-tal anderen (o.a Bleyaert en d Halluin) besloten we de grotere groep te laten gaan.   In het spoor van een 40+-atleet hield ik wat reserve in de 2de ronde (na overleg bleek die evenzeer op zoek naar een eindtijd van 1u12).  Ik voelde me prima, maar had ook genoteerd dat Bart Bleyaert besloten had niet langer te volgen.   Gezien die laatste meestal wel weet waarmee hij bezig is voelde ik me niet geneigd sneller te lopen.  Na de 2de ronde kwamen we door op 38min, wat exact op het beoogde schema leek.   Helaas, gezien het lichte verval over die laatste ronde leek het halen van de voorop gestelde eindtijd stilaan een utopie.  Toen ik na de 2de ronde enkele malen had overgenomen van mijn overgebleven metgezel, besloot die laatste met mij af te rekenen met enkele tussenversnellingen.  Ik stond er nu alleen voor, en kreeg eventjes af te rekenen met een moeilijk moment. 

Inmiddels was het heel moeilijk de wedstrijd te volgen.  Ik bevond mij tussen groepjes gedubbelde lopers, waardoor het noodzaak werd telkens te versnellen en/of te vertragen om in de bochten die groepjes net voor of achter te kunnen blijven.  Toch had ik ook wel in de gaten dat er achter mij stevig op mij werd gejaagd.  Iets later vond ik gelukkig het goeie ritme terug, waarna ik iets na halfweg Stephen Soetaert in het vizier kreeg.  Die had zich duidelijk overschat toen hij de grotere groep met o.a Stieperaere bleef volgen.  Ik maande hem aan mijn spoor te volgen, maar dit bleek niet meer haalbaar.  Ook tijdens de derde ronde hield ik mijns insziens een mooi tempo vast.  De benen (hamstrings) begonnen stilaan wat tegen te pruttelen, maar conditioneel voelde ik mij prima. Op het einde van de derde ronde (55min50… 50sec trager dan schema) kwam ik plotseling terug in het spoor van de 40+ atleet die van me was weggesneld.  Ik had hem snel beet, en ook hij drong niet langer aan.  Halfweg de laatste ronde kwam ik verrassend genoeg nog in het spoor van Aman Gemeda te zitten.  In de laatste km kon hij de maat van me nemen, maar toch eindigde ik mooi als 20ste van dit deelnemersveld.  Over de afstand van deze halve marathon is waarschijnlijk het laatste woord nog niet gezegd.  Er lijkt algemene eensgezindheid bij gps-afstand-meter-eigenaars omtrent een bijkomende afgelegde weg van 500meter.  Over mijn eindtijd van 1u13m45sec durf ik me dan ook niet verder uitspreken.  Voor mezelf onthoud ik dan ook enkel het positieve: goeie wedstrijd, solide chrono.  Hieronder nog enkele fotokes van aluminium allaert lopers.  Voor de uitslag verwijs ik je graag verder naar de website van rapper dan een ezel…

08-10-2012 om 20:27 geschreven door joost  

1 week voor het BK halve marathon te Kuurne vond ik het alsnog gepast de beentjes te strekken op waalse bodem. Zaterdag vertrok ik dan ook samen met Dimitri Delombaerde, Bjorn Desmet en Geert van Praet naar het dorpje Houtaing. Onderweg werd ons geduld ietwat op de proef gesteld omwille van de wielerwedstrijd Franco-Belge.

Doch, deze beproeving werd bij aankomst ruimschoots gecompenseerd bij aansziens van prachtige zonovergoten glooiende landschappen. Vervolgens werden we getrakteerd op een stevige wandeling van de inschrijftafel naar de kleedkamers in het bosrijke kasteeldomein van Berliere.Toch hadden we nog tijd genoeg voor een behoorlijke opwarming.Tijdens de opwarming mochten we al snel ondervinden dat het pittoreske karakter van deze wedstrijd ook zijn gevolgen had op de omloop.

Bij de start trokken direct enkele kerels in de aanval. Met de komende wedstrijd te Kuurne in gedachten, besloot ik bij het begin zeker niet over mijn toeren te gaan.Ik volgde niet, maar nam zelf het voortouw in de achtervolging. Nog voor de eerste km liep slechts 1 man voor me uit (Paul Bara).Tijdens een korte afdaling kon ik bij hem aansluiten, waarna Dimitri D. ons al even vlotjes kwam vervoegen.Na een eerste stevige klim hadden Dimitri en mezelf ons afgescheiden van de rest van het deelnemersveld.Het tempo lag heel hoog, en ik vreesde met een sterke Dimitri te moeten afrekenen.
Rond km 4 voerde ik het tempo tijdens het ingaan van een karreweg.Hier moest Dimitri een gaatje laten vallen, waarna ik niet meer aarzelde.Ik kon snel een mooie voorsprong nemen, en gaf die niet meer uit handen. Deze overwinning is zeker mooi meegenomen, maar geen tijd om er lang bij stil te staan.. Kuurne komt eraan…

01-10-2012 om 12:08 geschreven door joost  

18-09-2012 om 08:25 geschreven door joost  

2 dagen na de IFF marathon lijkt het stilaan tijd voor een kleine analyse en wat achterklap.  Wat zijn de feiten: 42,33km, tijd 2u46min02sec (7de). 

In t kort: wedstrijd werd geen hoogvlieger, en ik kwam gewoon wat tekort op verschillende vlakken.  Vanaf km30 werd het vrij lastig, en steken vanaf km33 deden me de compleet das om.

In t lang:  In een laatste voorbereidingsweek  leek het eeuwen wachten op zondag.  Eigenlijk was het reeds sedert april 2010 geleden dat ik nog eens een marathon tot een goed einde bracht.  De voorbije 2 jaar heb ik het niet verder kunnen brengen dan km30:  dit tijdens haaswerk voor de inmiddels ferm gelauwerde paralympier Frederic Vandenheede.  Uiteraard kan ik enkel maar met trots en dankbaarheid terugkijken op de bijdrages in dienst van deze Kampioen (met hoofdletter).  Desalniettemin betekende dit wel dat ik eigenlijk nauwelijks nog weet wat het betekende om een wedstrijd over 42km te lopen.  Het was dan ook niet zonder enige schrik dat ik naar deze wedstrijd toeleefde.

Met een vooropgesteld schema van 2u38 was ik me bewust dat ik risicos nam.  Mijn besttijd is slechts 2minuten beter, en die liep ik in voortreffelijke condities te antwerpen tijdens een vormpiek van jewelste.  Toen de dagen voor de wedstrijd ook de weersvoorspellingen hoge temperaturen en zwakke tegenwind voorspelden zou het risico er heus niet kleiner op worden.  Toch besloot ik die tijd te ambieren en geen rekening te houden met de tegenstand.

Van bij de start bleek de temperatuur idd snel op te klimmen.  Hoewel de thermometer slechts 20C aanwees was de zon reeds stevig van de partij.  Na het startsignaal was ik heel benieuwd naar het wedstrijdverloop.  Ik besloot niet al te traag te starten en te zien of ik bij een groepje kon aansluiten.  Nauwelijks 200m verder moest ik helaas vaststellen dat een klein groepje zich voor me had gevormd en dat ik die boot had gemist.  In de kopgroep uiteraard de te verwachten Nico Serroen en Dieter Brouckaert, maar daarnaast ook Karel Moerman en Steven Broucke.  Hoewel het me zeer de vraag was of dit voor die laatsten wel een verstandige beslissing was, zat ik inmiddels vooral verveeld met het feit dat ik er helemaal alleen voor stond.  Na de start-km liet ik me vooral leiden door mijn garmin –geeikt op 3m45/km- en mijn gevoel, terwijl ik nauwlettende de kopgroep in de gaten hield.  Na een versnelling voorin had Steven broucke de rol gelost, maar die kon later weer aansluiten vooraan.  Eenmaal op het 12km punt was ik blij mijn fietsbegeleider te vergezellen tijdens zijn rit over de resterende 30km .  Ondertussen had ik 2 gellekes verteerd, so far so good. 

Ik voelde me ok, maar had wel reeds gemerkt dat de geplande tegenwind van 2beaufort lichtjes in het gezicht blies.  Die bood enigszins afkoeling, maar zou ongetwijfeld zijn sporen nalaten.  Ondertussen had Steven Broucke de aansluiting met de kopgroep verloren, waarna hij vrij snel terrein bleek te verliezen.  Hoewel dit geen verrassing was, was het wel een verrassing dat hij halfweg de race niet bij me kon aanpikken, en dan ook iets later opgaf.  Ondertussen gaf mijn chrono nog steeds de beoogde tussentijden aan.

Ondanks deze korte ontmoeting en de aanwezigheid plus schitterende diensten van mijn fietsbegeleider (Kristof Benoit) was deze wedstrijd toch stilaan aan het ontaarden in de vooraf gevreesde eenzame strijd.  Toegegeven, op enkele geeikte punten stonden er tal van supporters langs de kant, en hun steun was ten allerzeerste geapprecieerd.  Doch, op de andere stroken zou het lopen in een leuk groepje heel wat meer steun kunnen bieden.  Stilaan eisten de km’s dan ook hun tol,  terwijl allerlei mindere gedachten zich door mijn hoofd spookten.  Vanaf km 30 leek 2u38 niet langer haalbaar.  Doch, met een tijdsverlies van 5 a 10sec/km hoopt ik nog op 2u40/41.  Met een gelleke erbij hoopte ik het tij alsnog te keren. 

Helaas, na km 33 kreeg ik last van steken.  Ik kon me enkel maar bedenken dat het dit keer eigenlijk vrij lang had geduurd: tijdens eerdere marathons kreeg ik hiermee immers vaak eerder af te rekenen.  Spijtig genoeg leken die niet over te gaan wanneer ik mijn tempo liet zakken tot 4min30/km.  Iets verder kon ik enkel vaststellen hoe Dimitri Delombaerde me voorbijraasde op km35.  Hij was onherroepelijk op weg naar een topchrono, maar ik kon hem geen steun meer verlenen.  Inmiddels was bij mij alle resterende strijdlust verdwenen, en kon ik enkel nog moed putten uit de woordwisselingen met eerdervermeldde dimitri voor de race.  Daarbij hadden we elkaar plechtig beloofd de race uit te lopen, whatever happens. 

Hoewel Kristof me nog attent maakte op enkele nakende inhalers, had ik er geen oren meer naar (sorry kristof).  Ik kon me niet meer druk maken over een mogelijks nog haalbare eindtijd van 2u45.  In gedachten was deze wedstrijd reeds gelopen, en keek ik al uit naar de volgende.  Ik vroeg me vooral af waar het verkeerd was gelopen, en wat ik de volgende keer anders / beter moet doen.  Had ik verkeerd ingedeeld, was het gewoon te warm of had ik teveel gegeten voor de wedstrijd en moet ik vooral stoppen met sportdrank in de wedstrijd.  Geen idee eigenlijk.  Misschien moet ik er vooral niet al te lang bij stilstaan.   Ondanks een matige eindtijd maakte de ongoocheling dan ook al snel plaats voor andere , meer positieve emoties.  Ik kan me enkel maar verheugen over de prachtige prestatie van Dimitri tijdens zijn eerste marathon, en ben blij deel te hebben uitgemaakt van ZIJN race.  Tevens was ik (en ik niet alleen uiteraard) er me heel erg van bewust dat er zich onderwijl ook op ander front een wedstrijd had afgespeeld.  Bij aankomst wachtte me dan ook het onwezenlijke sms´je dat fredje raketje zijn brons heeft binnengehaald op de paralympics te Londen.  Het delen van sportief succes maakte van dit weekend dan ook een heel bijzondere sportieve hoogdag.    Verder ook heel veel respect voor alle andere lopers die deze tocht bij moeilijke omstandigheden tot een goed einde hebben gebracht, en bedankt aan alle supporters langs de kant om me aan te moedigen!!! 

13-09-2012 om 21:16 geschreven door joost