De ondernemingszin van DESIRÉ WILLEMARCK,

’t Molentje. Deel V-C.

De Noordstraat Deel XXXX.

De veertien kinderen van Petrus Willemarck (03 10 1825) en Julia Van Landschoot (10 08 1838) waren: Maria, Charles-Louis, Eduard, Mathilde, Camillius, Elisa (1864 1941), Victor, Theophile, Hortensia, Clementine, Augusta, Désiré, Alphonse en Henri. Charles-Louis (1856), Camillius (1862), Elisa (1864 - 1941) en Victor (1865 – 1947) kwamen reeds aan bod, nu volgt: Désiré Willemarck (20 juni 1874 – 17 02 1948).

Het is het verhaal van een dynamisch ondernemer, zoals iedereen er wel enkele kent, met dit verschil dat Désiré en zijn gezin wel zwaar beproefd werden doorheen de jaren.

Wij beseffen niet altijd hoe verwend we worden in Maldegem, in het Westen door de gezondheidszorg. Honderd jaar geleden stierven heel veel kinderen en jonge mensen bij gebrek aan de nodige medicijnen. Je kan je afvragen hoe de ouders en het gezin omgingen met die kinderdoodsklokken. Je voelt ook mededogen met hen die nu nog leven zoals wij honderd jaar geleden. Hoe de mensen in de Derde Wereld overleven, met weinig middelen en beperkte gezondheidszorg, dat beseffen wij niet altijd. Mensen die overeind krabbelen als hun kinderen genadeloos worden afgemaakt in verwoeste dorpen en steden in oorlogsgebied. Je wordt er stil van, bij al dit verdriet.

Désiré Willemarck was een Maldegems ondernemer en had veel arbeiders in dienst, die in hun eigen dorp, Maldegem, hun brood verdienden. Hij had een groothandel in varkens. De varkens werden uitgevoerd tot in Londen met de trein, wat toen toch een hele onderneming was, begin en verloop vorige eeuw.

Désiré was afkomstig van de Noordstraat maar woonde in de Stationsstraat 57, waar later het accountantsbureau van Germain Vrielynck en August Standaert, boekhouding en fiscaliteit gevestigd werden. De heren Vrielynck-Standaert waren Accountants (NCAB), verzekeringsagenten (Verzekeringskantoor van ’t Meetjesland) en hadden een sociaal secretariaat (VZW Sociale Werkgeverscentrale). Het kantoor was aanvankelijk  gevestigd in het “Peurken”  of de Edestraat, later in de Mevrouw Courtmanslaan en nadien in de Stationsstraat 57. Het kantoor fiscaliteit, boekhouden en verzekeringen wordt nu nog verdergezet door de twee zonen van August Standaert, Geert en Godfried Standaert.

Het Boekhoudingskantoor Standaert is een prachtige patriciërswoning, van binnen en van buiten afgewerkt met eerbied voor het verleden. Het gaat om een statig oud herenhuis, met telkens twee vertrekken achter elkaar, gescheiden in het midden door een smalle gang met trap. Deze mooie kamers met hoge plafonds en brede houten deuren vloeien naar de  koepel of veranda achteraan over de hele breedte van de eigenlijke woning. De matglazen ramen met zacht invallend licht gaven vroeger waarschijnlijk zicht op de  tuin en bijgebouwen.

Samen met zijn eerste echtgenote Livina Louise Marie Van de Genachte (22 09 1873 - 09 1924) had Désiré drie kinderen: Omer Willemarck (1900), Alix Willemarck werd geboren op 05 11 1901 en is overleden op 15 juni 1928, nauwelijks 27 jaar. Jeanne Willemarck werd geboren op 14 02 1906 maar zij stierf op 13 mei 1922, amper zestien jaar oud. Omer werd niet meer vermeld op de rouwbrieven van zijn ouders, dus waarschijnlijk stierf hij ook als kind.

Penicilline was nog niet voorhanden en vroeger stierven veel kinderen en jonge mensen. Twee kinderen, misschien drie in één gezin die heengaan, was zeer waarschijnlijk ontzettend zwaar om dragen. Moeder Livina Van de Genachte stierf in september 1924, zij was pas 51. Bij haar overlijden had zij nog één kind van de drie, Alix, die dan ook gestorven is vier jaar later.

Désiré Willemarck hertrouwde na het overlijden van zijn eerste echtgenote in 1924, vier jaar later, op 29 september 1928 met Raphaelle De Coeyere. Hij was toen al 54 jaar maar best nog een knappe man. En zijn twee dochtertjes, waarschijnlijk ook zijn zoon Omer uit het eerste huwelijk waren al gestorven.

Er werd toch uitgebreid feest gevierd op de huwelijksdag van Désiré en Raphaëlle, Désiré bleef moedig en toekomstgericht.

Het menu op het huwelijksfeest luidde als volgt:

crème d ’aspergesoep, huwelijksbootjes, tarbot met aardappelen en botersaus, filet met groenten krans, tong met tomatensaus, kip met salade en mayonaise en als dessert, fruit, pralinen en pasteigebak…. zes gangen en een nagerecht …… Vroeger werd er getafeld van ’s middags tot ’s nachts.

Désiré Willemarck (20 juni 1874 – 17 02 1948) en Raphaelle De Coeyere hadden opnieuw drie kinderen: Antoon (1930), Alix (1931) en Jeanne Willemarck (29 10 1935 – 11 april 1985).

De twee jongste kinderen uit het tweede huwelijk hadden dezelfde namen als de twee overleden kinderen uit het eerste huwelijk. Raphaëlle had respect voor het leed van haar echtgenoot. De tweede Jeanne Willemarck stierf op 50 jarige leeftijd in de kliniek Maria Middelares op 11 april 1985. Het bidprentje vermeldt ook het woonzorgcentrum Sint-Bernardus in Bassevelde, ofwel verbleef zij daar, ofwel werkte zij daar.

Het bidprentje van Desiré Willemarck spreekt over oneindig hard werken en heel veel verdriet, dat is de droevige boodschap die hij gaf aan zijn kinderen bij zijn overlijden.

Op de foto’s: Désiré en zijn tweede echtgenote Raphaelle De Coeyere, de andere foto’s tonen zijn kinderen voor het mooie huis Stationsstraat 57 en achteraan in de tuin aan de veranda. Alix en Antoon worden nog vermeld op zijn bidprentje, dus was zeer waarschijnlijk was ook de oudste zoon Omer uit het eerste huwelijk vroeg overleden. Van de zes kinderen van Désiré Willemarck heeft Antoon Willemarck een nageslacht: Martine (1956) en Patrick (1959) Willemarck. Het nageslacht van de meisjes Willemarck werd niet vermeld in de stamboom omdat zij de naam niet verder zetten allicht.

Met dank voor de info en de foto’s aan de Heren Rian Crul (stamboom), Rik Van de Rostyne, Walter Notteboom, Louis Posman, Theo de Vreeze, Jacky Lazoen (Klapper 1950), Hubert Savat, Erik Blomme van het Archief Maldegem, Geert Standaert, Mevrouw Marie-Jeanne Willemarck, echtgenote Rik Van de Rostyne en Mevrouw Katrien De Clerck-Seifert.

De Noordstraat deel XXXX, ’t Molentje deel V-C.

29-05-2016 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

MOLENTJESFEEST, NOORDSTRAAT MALDEGEM, 10 juli 2016.

De beelden die fotografe ELS STEVENS maakte van het Molentjesfeest in de Noordstraat, Maldegem op 10 juli spreken voor zich.

https://picasaweb.google.com/116688562905656264433/6306049296848775041?authuser=0&feat=directlink

Klik op de link en u kan zien dat  “Vlaanderen feest”, in dit geval ‘’t Molentje feest” opnieuw een voltreffer was.

Jong, heel jong, tieners, jeugd, ouders, grootouders, de jonge en de oudere generaties van de wijk ’t Molentje’ in Maldegem hadden een hele dag een stralende zon, een lekkere en uitgebreide BBQ, frisse drankjes bij de vleet dank zij het dynamisch Molentjesteam rond PETER VAN HECKE (VLD) die een hele dag, de bewoners van ’t Molentje bedienden en entertainden met de GLIMLACH.

Jong en oud verbroederden, wisselden herinneringen uit en zongen mee met de liedjes uit de oude en de nieuwe doos in de prachtig versierde zaal. Peter Van Hecke sprak een dankwoordje uit aan de vele sponsors voor de onovertroffen tombola.

Hij bracht ook DENIS POSMAN, de ziel van Molentjeskermis van weleer hulde en dankte de echtgenote van Denis Posman voor haar aanwezigheid aan de festiviteiten. De foto van Denis stond ten toon in de eetruimte, een stil eerbetoon aan de organisator van het feest comité ’t Molentje van weleer.

Het spreekt vanzelf dat achter dit vlot, feilloos georganiseerd feest, een enorm goed lopend team achter zat, dat urenlang vergaderd en gewerkt heeft om van die dag een spetterend Bourgondisch-Vlaams feest te maken. Want sfeer was er. Grote parasols op het zonnig terras, een glanzende en versierde  eetzaal, een vlotlopende bar, een smakelijke BBQhoek, stemmige muziek, speelruimte en springkasteel voor de kinderen in het Sint-Annapark.

Proficiat aan de organisatoren, zij hebben een prachtig feest gerealiseerd en heel wat mensen een blije, zonnige en unieke feestdag bezorgd.

Wie meer wil weten over de geschiedenis van ’t Molentje leest:

Boek II : “NOSTALGIE NAAR HET LEVENDIGE DORP.” Herinneringen aan Moerhuize, Broekhuize, de Rapenbrugstraat, het Molentje en de Noordstraat in Maldegem.

Biografie, herinneringen en stambomen van de families Cochuyt, Colmann, Van de Straete en Van de Velde.”

Boek III : “MOORDEN IN ’t MOLENTJE”, is een misdaadverhaal.

dat zich afspeelt in het mooiste restaurant in de wijk ’t Molentje in Maldegem. Dit landelijk dorp in Oost-Vlaanderen wordt opgeschrikt door een reeks verontrustende sterfgevallen. Oudere mensen sterven schijnbaar een natuurlijke dood, maar de frequentie stijgt plots onrustwekkend. De speurders starten met het onderzoek maar zij staan voor een reeks ogenschijnlijke onoplosbare moorden………

Boek IV: “Talent in Maldegem”, is een samenvatting van ondernemings- en artistiek talent in Maldegem, met een beschrijving van de Noordstraat van weleer.

Of leest de blog: http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

30-04-2016 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

De Terugkomdag Instituut Zusters Maricolen

op 25 juni 2016

was een overweldigend succes.

Eind juni 2016 was het 50 jaar geleden dat een groep meisjesleerlingen afstudeerden aan het ‘Instituut Virgo Sapientiae’, Zusters Maricolen, Markt 15, Maldegem. Alle leerlingen van de toenmalige vierdes (1960 – 1963), de Wetenschappelijke B en de Economische (1963 – 1966), hun oud-leraars, met of zonder partner waren welkom op de reünie, georganiseerd door de directies van het Instituut Zusters Maricolen voor de vijfde keer.

Een halve eeuw geleden was er amper sprake van een gemengde school, meisjes en jongens werden streng gescheiden in openbare gelegenheden, kerk, jeugdbeweging, jeugdkampen, sportclubs, school, zwembad, begeleide bioscoopbezoeken, reizen enz. ….

Het ‘Instituut Virgo Sapientiae’ van de Zusters Maricolen was een meisjesschool tot 1978, hoofdzakelijk begeleid en onderwezen door dynamische en strenge religieuzen, de Zusters Maricolen en vrouwelijke, ongehuwde leerkrachten. Het aantal meisjes dat toen mocht of wilde verder studeren was nog niet zo hoog als nu. Hogeschool en universiteit waren toen ook niet evident voor meisjes, de meesten zochten en vonden werk bij de vele zelfstandigen in Maldegem en omstreken tijdens en na het middelbaar onderwijs.

Terwijl nu meer dan 750 leerlingen les volgen in het Instituut Zusters Maricolen waren er in de jaren zestig ongeveer 200 meisjes die ‘humaniora’ volgden en min of meer 200 meisjes die beroeps- of technische richting volgden in het Sint- Jozefsinstituut in hetzelfde klooster. De 200 jongens van het Sint-Vincentius college kwamen er geleidelijk bij vanaf 1978. In 1981 met het V.S.O. maakten de meisjes van de technische en beroepsschool deel uit van de schoolgemeenschap op de markt. De leerlingen waren toen ook niet alleen afkomstig uit Maldegem, maar uit alle randgemeenten en verbleven op internaat onder leiding van Zuster ‘Soeur’ Marie - Christine. Nu worden ze gebracht per wagen en komen met het openbaar vervoer. Pas vanaf 1962 werden enkele jonge, mannelijke leerkrachten, Maurits Van Zele, André Maes, Laurent Osaer, Louis Van de Straete, Frans De Clercq, Florent Borgonjon, Eric Wille, Eli Union, François Van Gool, Jan Leemans, Herman Verhaegen, Herman De Laender enz. ‘gedoogd’ in de meisjesschool en op handen gedragen door het vrouwelijk geslacht.

Deze ‘apartheid’ belette de meisjes niet om veel plezier te maken tussen, voor en na de lessen, er werden vriendschapsbanden gesmeed die zelfs na al die jaren hun glans niet hebben verloren. Van mensen die je hebt gekend in je kind- en jeugdjaren houd je een speciale maar vooral een blije herinnering over. Iedereen kende elkaar op de school. De ‘grote’ van de ‘Hogere Cyclus’ gingen vriendschappelijk en hulpvaardig om met de ‘kleintjes’ van de ‘Lagere Cyclus’. De partners hadden al een plaatsje in de meisjesdromen. Allen verlangden een lang en gelukkig leven. Het leven lachte iedereen vrolijk toe.

Na een rondgang aan de school door de heer directeur P. Remmerie, werden de oud leerlingen een drankje en een hapje aangeboden door de schooldirecties van het Instituut Zusters Maricolen in de vroegere kapel met mooie glasramen, nu moderne polyvalente zaal. Waar vroeger veel gebeden en gebiecht werd, was er feest! Ludwina De Busscher en Magda Van den Hauwe namen deel aan de ontvangst op de school.

In het welkomstwoordje door oud-leerkracht Laurent Osaer werden de medeleerlingen die heengingen vernoemd: Erika De Windt, Greta Raeman en Lucrèce Defreyne. Aan Ghislaine De Vuyst, die er zo naar had uitgekeken maar er niet meer kon bij zijn, werd een kaartje bezorgd met een dikke knuffel van de klasgroep.

Daarna ging het richting Huyze De Baere om gezellig bij te praten. Nadia Bongiovanni, Florine Coppejans, Christine Cockhuyt, Arlette De Prest, Emmy Melens, Annemie Van Hoorickx, Annie Cromheecke, Lucrèce Bauwens, Caroline Heysse, Anita Lamotte, Hedwige De Busscher, Louisa Ballegeer, Maria Deleyn, Geertrui Baert, Marianne Posman en de oud leerkrachten, Laurent Osaer (Nederlands, Engels, Duits), Frans De Clercq (Frans) en Louis Van de Straete (boekhouden en economie) vormden een hele groep mensen die verheugd waren elkaar terug te zien, om een halve eeuw en soms meer, bij te praten. In een mum van tijd was er een vrolijke sfeer zoals vroeger in de klas, tussen de lessen, op de speelplaats, voor en na school. Het bezoek aan het Instituut Zusters Maricolen, Markt 15 Maldegem na een halve eeuw, de verzorgde receptie in de kapel, het gezellig tafelen in het sfeervol interieur in Huyze De Baere, het hartverwarmend weerzien waren de beste ingrediënten voor een grandioze dag.

Link naar de foto’s, zie: http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

https://picasaweb.google.com/115021349650121482292/6301145164695418721?authuser=0&feat=directlink

Met dank aan het Instituut Zusters Maricolen, aan de motor achter de reünie Laurent Osaer en aan allen die er bij waren.

Foto’s: Els Stevens en Maria Deleyn.

Bijlagen:
DSC_0142.JPG (213.1 KB)   
EStevensbedrijfs67.JPG (510.4 KB)   
Klas met Maurits Van Zele.jpg (12.7 KB)   
Retraite Abdij Van Maele W.B..jpg (11.3 KB)   
Retraite Van Maele Economische.jpg (21 KB)   

HARTVERWARMENDE ONTMOETING

van de  FAMILIE MARTENS-DHOORE: 

DE DOCHTER van Annie MARTENS EN DE KLEINDOCHTERS van Marcella DHOORE uit Amerika,

ontmoetten, neven nichten en vriendinnen van hun moeder en grootmoeder in Maldegem.

 %%%Foto1%%%  

27-04-2016 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

DRIE AMERIKANEN, Lee en Michele Dettmann – Richardson van Los Angeles, California en Bobbie Bickford, Iowa, 

KOMEN NAAR MALDEGEM

om familieleden van hun grootouders MARCELLA DHOORE en RICHARD MARTENS te begroeten.

Hun grootmoeder Marcella Dhoore (24 januari 1908) baatte samen met haar echtgenoot Richard Martens (6 juni 1901 – 18 november 1937) het café-restaurant-pension Botermarkt uit in de Marktstraat 36 Maldegem, telefoon nummer 143, met groot afgebakend terras, versierd met bloemenkorven en een houten kelner die ’t menu aanbood. Bieren Aigle Belgica (gebrouwen van 1928 tot 1970) en Koningsbronnen werden er aangeboden, toen spuitwater nog een delicatesse was. Nu is de “Botermarkt’ een stijlvol appartementsgebouw met onderaan kantoor RANDSTAD nummer 33, eigendom van Christine Verplaetse en Bart De Baets de uitbaters van  het historische pand ‘De Gouden Leeuw’ er rechtover, Marktstraat 16. Verder naar de hoek toe volgen ’t Wit Peerd en (nu residentie) De Grand Café, resp. nummers 31 en 29.

De Amerikaanse familieleden kijken er naar uit het geboortedorp Maldegem, van hun moeder en grootmoeder te bezoeken. Jarenlang hoorden zij de vele geromantiseerde verhalen van hun oma MARCELLA DHOORE en van hun moeder ANNIE MARTENS over Maldegem, de familie en de vriendenkring.

Oma Marcella Dhoore hertrouwde na het smartelijk ongeval in 1937 van haar echtgenoot Richard Martens, met een Amerikaanse G. I. soldaat  GI. THEODORE (TED) JAYNES, die zij nareisde na de oorlog samen met dochter Annie Martens.

Nooit zijn beide dames hun vaderland en hun geboortedorp vergeten en de 67 nakomelingen van Marcella Dhoore zijn goed op de hoogte van hun Vlaamse roots en de voorgeschiedenis, de geschiedenis van de BOTERMARKT, Markt 36 Maldegem .

Wie de volledige voorgeschiedenis en de stamboom Martens – Dhoore nader wil bekijken, surf naar: http://www.Marianne Posman en Maldegem in de kjker.be

CONTACT:

Danny  Dheuninck, danny.dheuninck@gmail.com, 0471 500 934 en

Marianne Posman,  livinaleonie@live.be, 050 71 29 11

Richard Martens is geboren  op 6 juni 1901. 

Hij was de zoon van Camiel Martens , geboren te Eede op 6 maart 1862 en Stéphanie Van Bellegem ,geboren te Middelburg op 7 januari 1863. Er waren 10 kinderen in dit gezin, allen geboren in Maldegem.

1. Andreas Martens, geboren op 14 september 1888.

2. Augusta Martens , geboren op 22 oktober 1889.

3. Malvina Martens , geboren op 2 augustus 1892.

4. Helena Martens , geboren op 4 maart 1894.

5. Maurits Martens , geboren op 6 oktober 1896, gehuwd op 16 februari 1926  met Clara Van Rie. Ze hadden drie kinderen, m.n. Frida, André en Georges Martens. Ze woonden in de Brielstraat.

6. Adolf Martens sigarenfabrikant, geboren op 15 juli 1899 , gehuwd op 7 april 1926 te Gent met Anna Roegiers. Ze hadden vier kinderen, m.n. William, Antoine (Tony), Jacques en Michel Martens (Moerkerke). Ze woonden in de Nieuwstraat 37. Tony Martens (1934) was postbediende, getrouwd met Yolande Rieberghe (1934) uit de Brielwegel. De sigarenproductie bracht welstand. Adolf werd meteen de voogd van Annie Martens bij overlijden van haar vader Richard Martens.

7. De tweelingbroer van Adolf, Alfons Martens , geboren op 15 juli 1899 , gehuwd op 16 februari 1926  met Martha De Zutter. Ze hadden drie kinderen, m.n.: Flora, Diana en Eric Martens. Ze woonden in de Noordstraat. Diana Martens is getrouwd met de kunstschilder Nestor Martens uit de Nieuwstraat. Hoewel ze dezelfde naam hebben, waren Nestor en Diana geen familie.

8. Richard Martens (6 juni 1901 – 18 november 1937) is overleden op 18 november 1937 in een auto-ongeval in  Ruddervoorde. Hij werd begraven op 23 november 1937 onder grote belangstelling. Hij was lid van de BVOS en talrijke Vlaamsgezinde leden waren aanwezig. Verder had Richard nog twee zussen:

9. Laura Martens , geboren op 16 februari 1903  en

10. Ida Martens , geboren op 23 juni 1910

Rond de eeuwwisseling was het adres van Camiel Martens in de Bloemestraat, later wijzigde dit naar de Noordstraat waar Camiel Martens zich specialiseerde in het maken van sigaren.

Opmerkelijk is dat Camiel Martens prachtige huizen liet optrekken voor hem en zijn kinderen ‘Huizen Martens” naast de huidige juwelierszaak Vanparrys in de Nieuwstraat, die er nu nog staan, 80 jaar later, erfgoed als het ware. Adolf Martens en Alfons Martens een tweeling bouwden samen de sigaren uit en Adolf startte later de handelszaak, RAP en REIN.

Daarvoor verkochten zij het huis Juwelen Vanparrys om de nieuwe zaak te kunnen opstarten. Het huis Juwelen Vanparrys was eigendom van de  grootouders van de Maldegemse ELS MARTENS, verpleegkundige uit de Stationsstraat, maar werd verkocht om de zaak Rap en Rein te bouwen.

Het eerste beroep van zoon Richard Martens was het vervaardigen van sigaren, later wijzigde zijn beroep naar handelsreiziger dat hij combineerde met het uitbaten van hotel-restaurant Botermarkt.

Martens Richard trouwde met  Dhoore Marcella, op  31 aug 1929. Hun naaste buren zijn in 1931, D'Aubioul Frans op nr. 42 gehuwd met Ivonna De Smet. De nr. 38 en 40 zijn dan twee woningen tussen de Botermarkt en de Grand Café. De familie  Martens woonde altijd op de Marktplaats, eerst in nummer 34 en vervolgens in nummer 36 waar Richard Martens en Marcella Dhoore ook introkken na hun huwelijk, samen met hun dochter Annie Martens, geboren  op 19 november 1929 (+ in 1965).

Marcella Dhoore is geboren  op 24 januari 1908. Zij was de dochter van Edmond Dhoore (geboren  op 10 december 1869) en Sophie Gobeyn (geboren  op 12 maart 1868 - 1921). Sophie Gobeyn stierf toen Marcella amper 13 jaar oud was, en samen met haar vader runde zij de Botermarkt. Marcella Dhoore had een broer en een zus:

Camiel Dhoore  werd geboren op 5 juli 1901  en is vroeg overleden nl. op 24 december 1937 en

Clarisse Dhoore , geboren op 11 januari 1904 , gehuwd op 30 maart 1932 te Sijsele met Alois Van Reybrouck. Ze hadden drie kinderen,. Bertha, Georges en Richard. Ze woonden te Donk.

Na het overlijden van Richard Martens (in 18 november 1937, kwamen Marcella samen met haar dochtertje tot rust op het platteland. Toen Marcella besloot om terug aan het werk te gaan, begon de oorlog en brachten moeder en dochter  vele nachten door in een kelder in de buurt van het restaurant-hotel in het centrum van Maldegem.  Maldegem was bezet door de Duitsers tijdens de oorlog en op het einde, toen de Duitsers werden verdreven was een deel van maldegem oorlogsgebied.

Tenslotte besloot Marcella een zaak te beginnen in Gent. Zij en haar dochter trokken naar Gent met de steun van de broers Martens van haar overleden echtgenoot.

Het is daar waar zij een Amerikaans soldaat  GI. Theodore (Ted) Jaynes, leerde kennen met wie zij trouwde. Samen met haar dochter Annie Martens volgde Marcella haar Amerikaanse echtgenoot, als Marcella Jaynes , eerst naar Duitsland, Bremerhaven daarna naar de Verenigde Staten. Zij kwamen aan in New York en trokken dan verder naar Ted’s thuisland, Waterloo Iowa.

Marcella  begon te werken in Florida en startte een eigen  restaurant gefinancierd door een zekere Mr. Tunick in Davenport Iowa. Iedereen bewonderde haar werkkracht en – lust, omdat zij als, anderstalige in een vreemd groot land een bloeiende zaak kon verwerven.

Annie Martens volgde een verpleegsteropleiding en trouwde met een neef van haar stiefvader, Jean W. Richardson in 1951.

Ze hadden 9 kinderen Lynn, Linda (Jorgensen), Greg, Gary (overleden op zee), Eric, Jannine (Daniel), Genevieve (Beller), Lisa (Bickford) en Michele (Dettmann – Richardson, de persoon die dus Maldegem komt bezoeken. Michele Dettman heeft haar moeder Annie Martens nooit gekend want die stierf bij haar geboorte in 1956. Ondanks het vroege overlijden van moeder Annie Martens zijn al haar kinderen goed terechtgekomen, ze werden computerdeskundigen, apothekers, ingenieurs, artiesten enz …. Marcella DHOORE heeft 67 klein- en achterkleinkinderen in de V.S., die het allemaal goed stellen.

DE BIJEENKOMST WORDT EEN SUCCES:

ERNA LAMPO (°1931), echtgenote ROBERT BAELE (88 jaar), Gidsenlaan  was de beste vriendin van Annie Martens, voor en tijdens de oorlog. Marcella Dhoore, weduwe van Richard Martens, was intussen verhuisd naar de woning naast Domein Soenen (nu notaris De Rop). Het huis werd intussen afgebroken en vervangen door een appartement. Rosa Van Poucke had er even verder een geheim cafeetje.Erna heeft de beste herinneringen aan Annie Martens. Zij liepen school bij de Zusters Maricolen en verbleven er onder de hoede van Moeder Alberta en Zuster  Gudula, de nicht van Moeder Alberta.  Erna Lampo herinnert zich Marcella Dhoore als een heel strenge dame. Annie Martens was een heel braaf meisje. Erna en Annie  mochten samen spelen op de slaapkamer, niet in het restaurant.

Jenny Neirynck, zus van Marc en Janvier was ook een hartsvriendin van Annie Martens. Zij heeft jarenlang gecorrespondeerd met Annie. Annie was niet altijd gelukkig in Amerika. Haar moeder woonde ook heel ver weg. Annie had veel heimwee naar Maldegem maar telkens als ze besloot eens naar Maldegem terug te komen was ze in verwachting zegt Jenny. Wat waarschijnlijk waar is. Annie had negen kinderen en bij de geboorte van de jongste Michèle, stierf zij.

Tony Martens, zoon van sigarenfabrikant Adolf Martens zal ook van de partij zijn, samen met zijn echtgenote Yolande Rieberghe, die jarenlang kokkin was in het Rustoord, toen nog onder leiding van Zuster Elisabeth.  Adolf Martens was de broer van Richard Martens, dus de overgrootoom van Michele. Tony is dus haar neef.

De dochter Els Martens, verpleegkundige zal even langs komen met  haar drie knappe zonen. Achternichtje dus. Haar broer Peter Martens komt ook begroeten.

Angèle Van den Abeele, echtgenote van Willy Dhoore komt waarschijnlijk ook.

Zij is de oma van JOLIEN DHOORE, bronzen medaille van Olympische Spelen 2016.

Willy Dhoore was de zoon van Cyriel Dhoore, uitbater van café De Krone in Donk, , Zijn moeder,  Sophie Gobeyn was de zuster van Louis en Edward Gobeyn. Cyriel Dhoore was een kozijn van Marcella Dhoore. Hun vaders waren broers.

Angele Van den Abeele, was uitbaatster van TEXACO, Kattenhoek.

Nog een weetje: de Botermarkt werd afgebroken, vervangen door de Bank ASLK, opnieuw afgebroken en nu is het Randstad.

Georges  en zijn zus Maria Gobeyn komen Michele en haar familie begroeten. Marcella Dhoore is geboren  op 24 januari 1908. Zij was de dochter van Edmond Dhoore (geboren  op 10 december 1869) en Sophie Gobeyn (geboren  op 12 maart 1868 - 1921). MARIA GOBEYN HEEFT EDMOND GOED GEKEND. Maria is de moeder van Katrien, Gino, Dirk en Chantal De Brabander.

Bijlagen:
DSC_0006.JPG (626.7 KB)   
Martens vroeger.png (42.1 KB)   
Michèle detteman and husband.jpg (54.2 KB)   
Ongeval Richard Martens 2.jpg (124.8 KB)   
R_ Martens.jpg (189.9 KB)   

OXFAM WERELDWINKEL

KOFFIEACTIE VANAF 1JANUARI 2016

OXFAM CONGOLESE KOFFIE ACTIE

VANAF 1 JANUARI 2016:

Je koopt een pakje Congolese koffie  en

Je schenkt gratis een pakje koffie  aan je vriend(in).

OXFAM Wereldwinkel
Noordstraat 124,  Maldegem

Bijlagen:
Reui vorpagina.jpg (26.7 KB)   
Trui flap.jpg (20.6 KB)   
trui P 14.jpg (53.2 KB)   
trui p 18.jpg (53.7 KB)   

De ondernemingszin in het breedste deel van de NOORDSTRAAT, ’t Molentje

Deel IV.

De Noordstraat deel XXXVII.

We startten op de hoek van ’t Molentje met ‘Het Molentjesplein’, Huize Ryheul en enkele andere woningen. Nu komen we halverwege de linkerkant van ’t Molentje.

In nummer 188 woonden André (°1898) Lazoen, echtgenoot van Alice Hutsebaut, de ouders  van Cécile Lazoen,  getrouwd met garagehouder Firmin Blomme (°1935) die rechtover Krugermotoren een handelszaak hadden in nummer 243. Firmin Blomme had nadien een garage in de Kleine Buurstraat. André Lazoen was een gekend fietsenmaker. André was de oom van Jacques Lazoen en afkomstig van het huis juist naast de dagbladhandel ’t Hoekske of ‘t Hoekje. De grootouders woonden langs de kant van de Molenberg.

Dan volgde in nummer 190,  Bakker Camiel Martens - De Jaeger,  die twee zonen had, Janel en Etienne, een onderwijzer en een directeur van de lagere school. Er waren heel veel bakkers langs de Noordstraat en blijkbaar konden zij allemaal goed hun brood verdienen, hun gezin onderhouden en hun kinderen laten studeren. Bakkers hebben een lastige job want de klanten willen vers brood, dus alles moet ’s nachts gebakken worden…. De warme bakkers in Maldegem centrum zijn aanzienlijk uitgedund, en daar waar er nog een bakker is, staan de mensen tot op de straat  aan te  schuiven…… Kruidenierszaken en dagbladhandels voorzien vaak in de noden van de mensen en bieden ook een assortiment brood en gebak aan.

Nummer 192 was  de ouderlijke woning  van Liliana Wyffels (°15 04 1931), onderwijzeres bij de Zusters Maricolen en dochter van de Nederlandse buschauffeur  August Wyffels en van de kleermaakster Livina Van Landschoot. Lilana Wyffels is redelijk laat getrouwd met Marcel Schoonooghe uit Assebroek en zij hadden een zoon Peter  en een dochter Nathalie, twee knappe jonge mensen.

Livina was de tante van Maria Van Landschoot, de moeder van Rita De Ceuninck, uit Kleit. Rita mocht er in de winter haar boterhammetjes gaan eten. Heel veel kinderen van het platteland hadden familie in het centrum waar ze altijd welkom waren om iets te eten en zich te verwarmen. August Wyffels en Livina Van Landschoot huurden voordien het huis waar vroeger de kapper en parfumerie van Meneve was.

Dit huis van Liliana Wyffels is nu bewoond door Lise-Anne Dobbelaere en haar echtgenoot Richard. Zij kochten het huis van de ouders van Liliana Wyffels.

De  vader van Lise-Anne was André Dobbelaere (°30 03 1920), de broer van meester Omer Dobbelaere (°13 08 1905) die getrouwd was met  Maria Van Hulle. Later heeft hun zoon lang les gegeven, in de Broederschool, Meester Marnix. De moeder van Lise-Anne Dobbelaere  was Cécilia Verstraete uit Eeklo. Ze woonden in de Vakekerkweg, 10.

Op de hoek in nummer 194 was het café ‘DE VOERMAN’ en de woning van voerman Gerard  INGELS, vader van Julien (°1934), Marcel Ingels (°1939), Yolande, Etienne, Adelin (overleden op 18 jarige leeftijd), Marie-Louise en Eric. Op het terrein achter  hun café stond een autoscooter tijdens de kermis.

De zoon van Gerard, Marcel Ingels eveneens voerman kocht in de jaren zeventig de Villa ‘Sneeuwwitje’ van vlashandelaar Albert Willemarck (°03 12 1892) en Magdalena Geirnaert in de Brielstraat nummer 79. Het perceel rond de villa is heel uitgestrekt en loopt tot aan de Edebeek en biedt nog altijd genoeg ruimte voor een onderneming, nu nog altijd Ingels BVBA TRANSPORT.

De huizen op de hoek van Gerard Ingels werden afgebroken en er staat daar reeds lang een smaakvol appartementsgebouw ‘Residentie ’t Molentje’ met de praktijk van Dierenarts Alain Art.

De Noordstraat wordt onderbroken door een inrijweg naar de Buurtstraat, maar de huizen die er langs stonden staan vermeld in de Noordstraat: kolenhandelaar Armand Verbeke en Anna Cornelis (nr. 196), veekoopman, later vleeswarenfabrikant Henri Claeys (°1904) en Helena Sekeet in nummer 200, kolenhandelaar Laurent Claeys (°1899) en Camilla Claus in nummer 202, lastdrager Alfons Roels (°1900) en Maria Meisschaert, nummer 204.

Op de hoek aan de andere kant van de weg naar de Buurtstraat woonden lange tijd biggenkoopman César Van den Abeele (°25 06 1897) en Bertha  Sekeet (11 01 1893  - 10 01 1980). Ze woonden langs de Noordstraat, meer richting Aardenburgkalseide in nummer 206. Ze waren getrouwd in 1928. César dreef handel in biggen samen met zijn broer Frans Van den Abeele (08 01 1908 - 17 06 1966), getrouwd met de zuster van Mauritz Matthys, Clara Matthys, die er praktisch rechtover woonden en een kruidenierswinkel hadden.

Bertha Sekeet had een kruidenierswinkeltje maar verkocht vooral klompen en heel lekkere pekelharing. Cesar en Bertha  hadden drie kinderen, Fernand, Marie-Madeleine en Roger. Fernand werd biggenhandelaar, Marie-Madeleine was lerares bij de Zusters Maricolen en Roger werd priester.

Roger was leraar Latijn in Ronse en Dendermonde, pastoor in Belsele bij Sint - Niklaas, het Waasland, een zestal jaar pastoor in Sint - Niklaas H. Hart en een vijftal jaar pastoor in  Zwijndrecht. Toen hij zeventig jaar werd ging hij  op rust in het rustoord Het Hof in Sint Niklaas. 

Bertha Sekeet, was de dochter van Petrus Sekeet gehuwd met Ida Van Landuyt. Petrus Sekeet woonde op de plaats waar Paula Claeys gewoond heeft (nu in de building) in de Bloemestraat.

Paula's moeder was Martha Sekeet, de zus van Bertha en Helena, moeder van Walter, Antoine, Christiane en Liliane Claeys.  Er waren nog twee kinderen Sekeet gestorven aan de Spaanse griep.

De ouders van Cesar Van den Abeele waren Ferdinand Van den Abeele en Leonie Van Ootegem (verwant met de stam in Moerhuize). Beide families hebben heel interessante stambomen.

Hun nicht, Ida Van Landuyt had het huis waar vroeger Cesar en Bertha woonden in hun bezit. Cesar kon (gedeeltelijk door halve erfenis langs zijn vrouw Bertha) dit huis verwerven.

Die nichten Van Landuyt bezaten ook huizen en grond  waar nu het mooie appartementsgebouw ‘Residentie ’t Molentje’ staat.

Cesar Van den Abeele had een van de eerste vrachtwagens op het Molentje (zie foto’s). de familie Van den Abeele poseert voor een van de eerste vrachtwagens in het Molentje.

De dochter van César Van den Abeele, Marie - Madeleine trouwde met de onderwijzer – schrijver – cultureel ambassadeur Walter Notteboom, die er samen in het ouderlijk huis bleven wonen met hun drie zonen Peter, Wouter en Bruno.

Marie-Madeleine was regentes snit en naad in het Sint Jozefsinstituut in Maldegem en haar ranke figuurtje dook overal op. Het was indrukwekkend welke prachtige kledingstukken, mantels, mantelpakjes, jurken, rokken en bloesjes de leerlingen onder haar bekwame leiding konden verwezenlijken. Zij is pas recent overleden.

We lopen langzamerhand naar het einde toe van de beschrijving van de Noordstraat door de jaren heen. Voor alle teksten werd een beetje speurwerk gedaan maar de artikeltjes werden vooral aan elkaar gebreid met de mondelinge herinneringen van talrijke meestal oudere Noordstraat bewoners die nog altijd met heimwee en trots terugdenken aan de tijd van toen. De ene had een groot huis, de andere moest het doen met een kleine rijtjeswoning, de ene had een mooie tuin, terwijl de andere heel zijn leven op een muur aankeek achteraan, de een keek een beetje neer op de ander of omgekeerd,  maar samen waren zij eensgezind en fier op hun straat en hielden van het drukke leven in de Noordstraat.

De mondelinge informatie voor deze tekst komt van de Heren Walter Notteboom, Hubert Savat en Jacques Lazoen.  De foto’s geven zicht op het huidige Molentje met wisselende sprekende gevels en geveltjes. Verder nog de vrachtwagen van César Van den Abeele en de familie van César Van den Abeele.

De huisnummers dateren van de Klapper van Maldegem en Adegem, 1950 uitgegeven door Univerreclame, Eeklo, in bezit van Jacques Lazoen. Wie nog met nostalgie terugdenkt aan de Noordstraat, moet eens surfen naar CAMERA OBSCURA MALDEGEM, waar je een schat van beelden met gebouwen, straten en personen, kan bekijken vanaf de jaren 70 tot heden. Pure nostalgie naar het verleden. Werkelijk de moeite waard.

Bijlagen:
't Molentje.png (1.3 MB)   
César Van den Abeele en gezin, bij de camion..jpg (60.3 KB)   
Cesar van den Abeele en zijn camion..jpg (67.7 KB)   
gezin César Van den Abeele..jpg (78.4 KB)   
M.M. Van den Abeele..jpg (70.8 KB)   

’ t Molentje deel III.

De Noordstraat deel XXXVI.

In de Noordstraat, wijk het Molentje waren er naast talrijke winkels en cafés, heel veel  vlas- en bierhandelaars, biggen- en veekwekers en - handelaars, en landbouwbedrijven. Alle erven rechts hadden een uitweg op de Molenberg en hadden ook percelen landbouwgrond in de omgeving om te bewerken. De landbouwers kweekten dieren, bewerkten hun grond en verkochten melk, boter en eieren aan particulieren. Nu zijn alle landbouwgronden achteraan de woningen, bouwgrond geworden en hebben hun eigenaars schatrijk gemaakt.

In de Noordstraat zijn handel en nijverheid praktisch verdwenen op enkele stevige bolwerken na, Huyze De Baere, Van Canneyt Home Store, Bakkerij Lanckriet (voorheen David, Norbert, Armand, Hubert En Luc Savat), Slager Filip, een paar banken, dagbladhandel “’t Hoekske” en enkele andere zelfstandige beroepen.
Het handelsmerk van de zaken die nu nog floreren in het centrum is de kwaliteit van het product dat zij aanbieden en de onvermoeibare, geduldige, onverstoorbare en uiterst vriendelijke zaakvoerders en hun personeel, hun ondernemingstalent en hun werkijver. Graag werken is hun lijfspreuk.

Dank zij de recente renovatie van de voetpaden, de weg en de parkeerstroken oogt de Noordstraat overzichtelijker. Enkele prachtige lange gevels springen in het oog maar er tussen slobberen er nog een  klein aantal bouwvallige woningen die wachten op renovatie of op een hoge verkoopprijs voor appartemensblokken. Door het groeiend verkeer, andere koopgewoonten, de opkomst van de grotere handelszaken langs de N9, de teloorgang van de kleinhandel, door de misschien te lang uitgestelde  renovatiewegenwerken zijn de laatste jaren de meeste welvarende handelszaken voorgoed uit het straatbeeld verdwenen wat op zich betreurenswaardig is.

Blijkbaar miste de wijk een bezielende en stimulerende kracht die de handel en nijverheid in stand hield. Elke wijk heeft een boegbeeld nodig om activiteiten of mogelijkheden te scheppen voor groei en bloei van de handelszaken, kortom voor meer welvaart.

Vanaf nu pik ik er de voornaamste handelszaken of bedrijven uit die al bestonden en evolueerden in de jaren 50, dus 65 jaar geleden. Sommige bewoners van dit stukje Noordstraat kan ik me nog herinneren maar niet allemaal. Sommige families zijn verhuisd of zijn gewoon uitgestorven.

De huidige Elektrohandel H. en M. Derijcke is gevestigd in nummer 156 (jaren 50). De ouders van Henri Derijcke (1930) woonden in het huis er rechtover, nummer 165 waar nu Garage De Jaeger gevestigd is. De familie Derijcke had talrijke kinderen, vijf zonen en vier dochters: Elvira, Liliane, Henri, Prosper, Omer, Cecile, Rosanne, Jacques, Lucien, enz.

Terug naar de overkant, in het huis naast nummer 156 van Alfons Verstuyf (Henri Derijcke) woonden de bediende Georges Cauwels (31 03 1899) en Pelagie Hoste  in een brede lage woning met een garenwinkeltje. Deze woning is reeds lang mooi gerenoveerd door de nieuwe eigenaars in nummer 158, Alex De Clercq, zoon van Rafaël De Clercq uit de Gentsesteenweg.

Bakker Alfons Van de Walle (1897) en winkelierster Celesta Chauvin woonden ernaast in nummer 160, een fraaie woning met garage, aan de inkomdeur en  het raam kan je merken dat er ooit een winkel was. Een pittig detail:  Celesta Chauvin (13 06 1897) werd honderd jaar in 1997! Er moet recent een handelszaak geweest zijn want in google maps staat nog steeds ‘Piece of Cake’.

Dan volgt in de Noordstraat nummer 162 de vroegere Végéwinkel, een handel van koloniale waren van Charles-Louis Deyne (27 06 1888) en Lucie Van de Walle, later de kruidenierszaak van Germaine De Loof  (21 02 1932) en de bediende Paul D’Haese (30 09 1923). Hun dochter Ann D’haese (1959) is getrouwd met bakker Jan De Windt, broer van Erica De Windt.

In nummer 164  (voorheen 166) was ooit  de brede handelszaak en het bedrijf  van Georges Van Hoorne (1899) en Maria Van Ootegem. Zij waren de ouders van Florentine Van Hoorne getrouwd met Ghislain Van Kerrebrouck. Moeder en dochter konden heel goed naaien en zij hadden een vitrine aan de straatkant en verkochten alle textiel: zakdoeken, schortjes, stoffen voor schortjes of kleedjes, slaapkleedjes, pullovers maar ook naaibenodigdheden. Tussen het bedienen van de klanten naaiden zij ijverig om hun winkel van de nodige kledingstukken te voorzien.

Maria Van Ootegem was geboren in Gent en bracht tijdens de oorlogsjaren (W.O. I) haar kinderjaren door bij August Versieck in Moerhuize aan het Leopoldkanaal. Ze bleef er na de oorlog en Eduard Versieck, vader van Walter en Eric werd haar familie. Zij werd meter van Gaston Versieck.

De echtgenoot van Maria Van Ootegem, Georges Van Hoorne (1899) was veekoopman en is vroeg overleden. Dochter Florentine (15 08 1925 29 07 2010) trouwde met Ghislain Van Kerrebrouck die zijn kost verdiende als veekoopman. De lange gevel van de woning van de familie Van Hoorne - Van Ootegem werd gerenoveerd door Ghislain Van Kerrebrouck.  Het is nog steeds een aantrekkelijke gevel, zeker nu de enige dochter van Ghislain, Vera Van Kerrebrouck  en haar echtgenoot Roger De Baere, de hele woning laten renoveren om er zelf te komen wonen. Generaties lang blijven vele huizen in het centrum in de familie.

Dan volgt het ouderlijk huis van Daniel Braet, leraar van het atheneum, nu wonende in de Gidsenlaan. Jaren 50 woonden Frans De Busser (1917),  wachter van waters en bossen afkomstig van Lichtaart en zijn echtgenote Maria Thys in nummer 166.

In nummer 168 woonden voerman Maurits Van de Walle (13 06 1905) en Regina Verstraete. Dit is nu het Kapsalon Florine, dochter van Anna-Marie Van de Walle (1939) en Norbert De Zutter. Anna-Marie is de dochter van Maurits Van de Walle. Het is een mooie gevel, een brede woning met garagepoort.

Naast kapsalon Florine is een mooie brede woning. Nummer 170 was ooit eigendom van voerman Napoleon Verstuyf (1882), broer van Alfons en is nu bewoond door de heer R. Missiaen.

Dan volgde een klein woonhuis, nummer 172 is afgebroken en vervangen door een nieuwe, moderne  woning.  

Er was ergens het Café Pearle, ooit bewoond door de familie Eduard Van de Walle (1867) en Cordula Lazoen, opgevolgd door Maurits Van De Walle (1905) en Regina Verstraete, ouders van Willy en Walter Van de Walle.

In nummer 174 woonden bierhandelaar Triphon Van de Walle (1913) en Juliana De Smet.

Dan volgt de gekende slagerij Filip Braet, in  nummer 176. De moeder van Filip was een zuster van de bekende  vlashandelaars en –bewerkers De Jaeger uit Strobrugge. Dit huis werd vroeger bewoond door de kinderen Willemarck.

In het brede huis met twee garages nummer 180 was de ouderlijke woning van Georges, Vital, Willy, Jeanine en Charles Van Landegem. De ouders waren  Honoré Van Landegem en Céline Van Landegem. Vital had een oudere broer Georges, twee jongere broers Charles en Willy en een zus Jeanine.

Fietsenmaker en – handelaar Petrus (peet) De Jaeger (25 03 1904) liet een mooie woning, winkelruimte en atelier bouwen er naast. Hij was afkomstig van de Aardenburgkalseide 316. Zijn broer Prosper (1907) was er vlashandelaar. César Termote- Verpraet woonde er voordien.

In de Noordstraat nummer 186 was er het café van Triphon Laureyns (12 07 1911) die getrouwd was met de herbergierster Adrienne De Jaeghere. Ze hadden een zoon Omer die blind was en drie dochters Christianne, Jeanelle en Erica. Triphon Laureyns hielp varkens in - en uitladen als hij niet moest werken in de herberg.

De beschrijvingen van de woningen en de bewoners van de Noordstraat komen van de Heren Hubert Savat en Jacques Lazoen en van enkele inwoners van de Noordstraat. De vaak mondelinge overleveringen kunnen soms foutjes bevatten aangezien herinneringen verschillend kleuren, zeker na 65 jaar…. Het bijzonderste is dat de meeste oudere Noordstraat bewoners genieten van die herinneringen en met nostalgie denken aan een tijd van een kleine groep welstellende burgerij en ontzettend veel gewone, hardwerkende mensen, die toch allemaal hun best deden om op hun manier te zorgen voor een eigendom en voor een betere toekomst voor hun kinderen en er nog in slaagden ook.

Zie ook: http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

De Noordstraat deel XXXVI, ’t Molentje deel III.

Bijlagen:
't Hoekje (oude foto).jpg (139.6 KB)   
't Molentje.png (1.3 MB)   
DSC05040.JPG (1.9 MB)   

De ondernemingszin in het breedste deel van de NOORDSTRAAT.

Deel II.

De Noordstraat deel XXXV.

De reconstructie van het laatste gedeelte van de Noordstraat is vooral gebaseerd op mondelinge overleveringen en niet altijd volgens het archief omdat het moeilijk te achterhalen is, wie gedurende een bepaalde periode in de woningen woonde, aangezien de bewoners regelmatig wisselden als huurders. Bovendien zijn de huisnummers verschillend.  Wie in 1938 in huisnummer 148 woonde, heeft nu een ander huisnummer, waarschijnlijk werden enkele eigendommen  ingelast, zodat het huisnummer verschoof.

De hoekwoning van het Molentjesplein werd in de jaren 50 gevolgd door de woning van veldwachter Adelin Rootsaert (1911) en Yvonne Van Caeseele. Die woning werd afgebroken tot aan  de huizenrij van drie identieke woningen, de laatste bewoond door Evarist Dudal (1905)  en Esther Steyaert en Jerôme Sierens (1902) en M.L. Werrebrouck, de laatsten ouders van Henny Sierens. Die woningen staan er nog altijd en ogen eigenlijk nog altijd fraai. Jongere koppels huurden vaak een bescheiden woning met lage huur en spaarden zodat zij zelf een eigendom konden verwerven. Vlamingen worden geboren met een baksteen in hun maag.

Na de dubbele woning van de familie Ryheul (148 – 150) volgt een inrijpoort met een mooie woning, eerder een villa, nummer 152. In de jaren 50 werd de villa bewoond door twee jonge koppels, Georges Debbaut en Aline Cabooter en Albert Goethals en Godelieve Standaert. Het is al lange tijd eigendom van Ria Leloup en Donald Raeman. Dan komt een lange, lage woning, nummer 154, knap gerenoveerd door de nieuwe eigenaars met fraaie inkom poort naar de achterliggende grond.

Vroeger was dit de woning van de Gebroeders Theofiel (1880) en Hector (1882) DE VILDERE, molenaars en eigenaars van de molen. De zussen Emma (1876) en Alida (1875) DE VILDERE zorgden voor hun ongehuwde broers. Aan de overkant van de weg, er rechtover was een open ruimte tussen de woningen die een toegang vormde naar de MOLEN, in de huidige Molenberg. Later werd die grond verkocht en bebouwd met een fraaie handelszaak, aanvankelijk een slagerij, later lederwaren Verhoestraete, nog later een frituur. Deze woning die nog altijd modern oogt, staat nu te koop.

Dan volgt nummer 156 (vroeger 158), de alleenstaande handelszaak van Henri DERIJCKE (1930) en zoon Marnix, Electro handel. De gevel is nog authentiek en was vroeger de uitvalshoek, herberg en woning van voerman Alfons Verstuyf, (1880) en Alice De Backere (1882), rechtover schoenmaker René Posman.

Alfons was de zoon van Petrus Verstuyf en Barbara Van Hauwe. Hij trouwde op 26 april 1906 met Alice De Backere, dochter van de Donkse timmerman, Victor De Backere en van Barbara Versluys.

Alice en Alfons hadden negen kinderen: Germain, Rosa, Irma, Martha, Omer, Gilbert, Jordaan (Georges) in nummer 140, Esther en Roger.

Vanaf 1918 woonde Alfons met zijn gezin in de huidige handelszaak van wijlen Henri en zoon Marnix Derycke, verwarming-sanitair-elektro handel, Noordstraat nr. 156. De firma A. & N. Verstuyf was heel ondernemend. Ze werkten met twee broers. Alfons had een koeriersbedrijf - postdienst van Maldegem naar Gent en Pol (Napoleon 1882) Noordstraat 170, reed jarenlang van Maldegem naar Brugge, met paard en kar op meestal bar slechte, schaarsverlichte wegen met één rijstrook. Het vervoer op zich was een gevaarlijke onderneming.

Alfons Verstuyf en Alice De Backere, hun negen kinderen, hun 25 kleinkinderen en tientallen achterkleinkinderen hebben gezorgd voor de verspreiding van voldoende zakentalent om de economie in Maldegem, in de Noordstraat, in de wijk ‘t Molentje levendig te houden. (zie foto huwelijksjubileum)

De derde foto (formaat 24/18 cm) werd gevonden op een indoor rommel markt in Jabbeke.

De mensen die voor het café van Alfons Verstuyf poseren zijn:

links Georges Claeys, zoon van Camiel Claeys, heeft nog een viswinkel gehad. Verder Denis Posman, een nonneke, Camiel Raeman, vader van August, peter van Robert Raeman. Hilaire De Vreeze (in het midden), Tuurken, Irène Rotsaert, Jules Van Rie, Omer De Clerck enz…

Ik herken er nog drie vooraan, twee zaten in de jaren zeventig in 't rustoord en ik zag hen vaak als ik mijn tante Julienne bezocht.

De foto werd genomen in 1957 ter gelegenheid van een tentoonstelling ‘Maldegems levend verleden’ met medewerking van Gabriël De Lille, die zijn archief allicht tentoonstelde, tijdens de kermis. Zie ook de geschiedenis van Molentjes kermis in een van de Jaarboeken 1994.

Molentje

Denis Posman, mijn neef, zoon van René Posman was de bezieler van Molentjes kermis en richtte al zijn energie op de groei en de bloei van de talrijke handelszaken in de wijk. Hij werd terecht de “Burgermeester van het Molentje” genoemd. Los van alle spectaculaire activiteiten die gepland werden rond de kermis richtte hij als voorzitter van het “Comité van Molentjes kermis” een tombola in die elk jaar opnieuw een daverend succes kende. Dank zij de inspanningen van Denis Posman en de bestuursleden van het comité waren er talrijke prachtige prijzen te winnen en de klanten van deze drukke winkelstraat deden dan ook hun best om zoveel mogelijk tijdens de kermisperiode hun grote aankopen te doen. De hoofdprijs bedroeg soms 5000 Belgische frank wat een aanzienlijk bedrag was in die tijd. De andere prijzen waren ook zeer aantrekkelijk.

De beschrijvingen van de woningen en de bewoners van de Noordstraat komen van de Heren Hubert Savat en Jacques Lazoen en van enkele inwoners van de Noordstraat. De vaak mondelinge overleveringen kunnen soms foutjes bevatten aangezien herinneringen verschillend kleuren, zeker na 65 jaar…. Het bijzonderste is dat de meeste oudere Noordstraat bewoners genieten van die herinneringen en met nostalgie denken aan een tijd van een kleine groep welstellende burgerij en ontzettend veel gewone, hardwerkende mensen, die toch allemaal hun best deden om op hun manier te zorgen voor een eigendom en voor een betere toekomst voor hun kinderen en er nog in slaagden ook. De foto’s komen van Carlos De Brée en van de Tuinvogel.

Zie ook: http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

De Noordstraat deel XXXV, ’t Molentje deel II.

Bijlagen:
DSC05038.JPG (1.9 MB)   
Familie Alfons Verstuyf..tif (2.6 MB)   
Huis De Vildere.png (446.7 KB)   
Kermisvierders voor café van Alfons Verstuyf.jpg (343.2 KB)   

De ondernemingszin in het breedste deel van de NOORDSTRAAT. HUYZE RYHEUL.

De Noordstraat deel XXXIV.

In de beschrijving van de Noordstraat begonnen we links met de herberg ‘De velodroom’, nu de ‘Filosoof’ aan de ene kant tot aan een mooi groot appartementsgebouw met onderaan kapsalon ‘Annelore’s Creation’.

Aan de rechterkant startten we de beschrijving van de voormalige textielzaak ‘De Duizend Schorten’, die nu prachtig gerenoveerd wordt door de nieuwe eigenaar Guido Desmet, aannemer voor renovatie en verbouwingswerken en aan de andere kant tot aan het mooie woonhuis vroeger annex zagerij – houthandel Verstringe aan het Rond Punt met de Molenberg aan de Dagbladhandel ‘’t Hoekske’, van Heidi en Joeric.

Daarna volgt het breedste deel van de Noordstraat, het Molentje. Deze lange weg die leidt naar Nederland, was ‘de Poort naar Holland’, de ‘rue Neuve’ van Maldegem. Er waren bijna honderd handelszaken, talrijke bedrijven en heel veel herbergen.

Momenteel is daar een rond puntje met aan de linkerkant een redelijk recent flatgebouw en aan de andere kant de dagbladhandel ’t Hoekje, voordien herberg ‘De Tramstilstand’ van Eduard Cauwels, ‘’t Nachtlichtje’ enz. De uitbaters wisselden af. Familie Van den Neste als ik mij goed herinner heeft de zaak ook nog uitgebaat.

Het dagbladwinkeltje “’t Hoekske” heeft eeuwen getrotseerd en prijkt er nog altijd als bijna de enige handelszaak vanaf het kruispunt tot het “Einde van de Noordstraat” op Keurslager Filip, Dakwerken Michael Van Kerschaver, Fietsenhandel Toortelboom, Kruger Motoren enz. na.

De eens zo drukke en levendige winkelwijk heeft plaatsgemaakt voor sobere en minder eenvoudige woonhuizen, met hermetisch gesloten voordeuren. Oude rijtjeshuizen werden afgebroken en vervangen door mooie, kleinere appartementsgebouwen. De cafés, eetgelegenheden en andere winkeltjes zijn verdwenen. De Noordstraat is er vanaf dit punt heel breed. De huizenrij links liep achteraan niet door tot aan de Ede maar werd begrensd door de achtertuinen van de woningen langs de Oude Aardenburgse Weg. De huizenrij rechts liep bijna altijd door tot aan de huidige Molenberg, vroeger Moerhuizeweg.

Er waren kleine drank-, kleer-, kruidenierswinkeltjes, bakkers en slagers, veehandelaars en aannemers en veel cafeetjes, het was ooit een levendige buurt.

De biggenkwekers Cesar en Frans Van den Abeele, vrachtvervoer A. Verstuyf (nr. 156), veehandelaars Valère De Baere (1920) nummer 175 en Ghislain Van Kerrebrouck, landbouwbedrijf Urbain Blomme, schrijnwerker René De Lille, in nr. 199 textielleurders René (1907) en Alfons Cockuyt, kleermaker Omer Cockuyt (1907) en Zulma Crul , annex textielzaak en droogkuis, vlasbewerkers Leliaert en Willemarck, Marcel Braet, in nr. 201, kruidenierszaak Clara Matthys Noordstraat 201, vleesbedrijf Henri Claeys en zonen (nr. 200) en andere eenmansbedrijven, al deze zaken werden niet overgenomen en verder gezet maar gesloten.

Om de drie à vier woningen had je cafés die intussen allemaal definitief de deuren gesloten hebben. Blijkbaar heeft men niet zoveel dorst meer als vroeger.

De plaatselijke bevolking doet boodschappen per wagen naar de grotere handelszaken op de ring rond de dorpskern of in een andere gemeente. Maldegem is bijna een slaapstad geworden.

Op de hoek Molentje - Oude Aardenburgseweg nummer 1, tot eind jaren 60 was dit brede hoekhuis meer dan veertig jaar lang (1930) het café ’t Molentjesplein van de klompenmaker, postbode en herbergier Cyriel Cauwels (10 02 1889 – 20 05 1984) en Euphrasie De Smet (24 04 1892 – 05 10 1970). Cyriel en Euphrasie hadden 5 kinderen: Charline, Margriet (1923), Hulin (1925), Gisèle (28 01 1930) en Berthil Cauwels (1931 – 2012). De jongste, Berthil Cauwels-Bracke heeft nadien de herberg verder uitgebaat. Nadien heeft Etienne Maenhout, broer van Maria Maenhout er nog een manden- en rietmeubelwinkel open gehouden. Daarna stond de woning enkele jaren leeg. Dan kwam de schoenenwinkel Italy uitgebaat door de echtgenoot van Nicole De Vuyst, Eddy Steyaert. Later kwam er de pralinen winkel van Martine Lameire-Verstuyf.

Naast de vroegere herberg-handelszaak stonden enkele kleine huisjes, die intussen zijn vervangen door het flatgebouw. In een van die huisjes woonde Angèle Verstuyf . Die kleine huisjes waren eigendom van de dochter van Cyriel Cauwels, Margriet Cauwels. Verder was er het huisnummer 144 van douanier Evarist Dudal (27 10 1905), echtgenoot van Esther Steyaert (3 05 1906) vader van Paul en Paula. Er was daar ook nog een klein likeurwinkeltje De Baere, nummer 146.

Dan volgt het mooie gevelhuis van de familie Ryheul. Gerard Ryheul  was geboren te Zedelgem (2-9-1913 – 2000) en zijn echtgenote, Simonne Noyez was geboren te Moeskroen (9-3-1914 – 2001). De familie Ryheul kwam in Maldegem wonen en kocht de woning Noordstraat 148, aan de houthandelaar Octaaf Verstringe (19 07 1891) en Christine Wintein (04 03 1893) in 1950. Octaaf Verstringe is daarna verhuisd naar de Brielstraat 87.

Het was een brede woning met links een inrijpoort naar de achterliggende houtloodsen O. Verstringe-Wintein en Zonen. De opname van de foto dateert van 1951. Het klein wit huisje ernaast hebben de ouders Ryheul ook gekocht in 1968 aan de echtgenoten Emiel Spiegelaere-Vyncke. Ze lieten er een dubbele garage bouwen.

De twee panden vormen nu samengevoegd twee woonhuizen. In nr. 148 wonen nu Noël Ryheul en Christine Boes. In nr. 150 woont de zus van Noël, Rose-Marie Ryheul

De beschrijvingen van de woningen en de bewoners van de Noordstraat komen van mijn inspiratiebron en geliefde neef Valeer Posman (1922-2013) en van Noël Ryheul.

Zie ook: http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

De Noordstraat deel XXXIV, ’t Molentje deel I.

Bijlagen:
DSC05037.JPG (1.8 MB)   
Huyze Ryheul.jpg (105.3 KB)   

De ondernemingszin in de buurt van ’t rond puntje in de NOORDSTRAAT.

De eigendom van Vital Van Landegem mondde uit in ‘De Dreef’, ook wel ‘Hoeredreef’ of ‘Dhoeredreve’ genoemd in Maldegem. Die was oorspronkelijk eigendom van de Tabaksfabrikanten Van Hecke. Die strook landbouwgrond langs de Dreef noemde men ‘Den Legen Dem’ en heel wat landbouwers van wie de eigendom uitmondde in de dreef maakten gebruik van die grond, als pachtgrond en later als eigendom.

Langs deze dreef hadden Cyriel Van Rie 9/10/1914-29/4/1999 en Virginia De Pape 12/4/1914 - 14/7/2000, Noordstraat 155, jarenlang een bedrijf van stro-en mesthandel. Cyriel Van Rie was de zoon van Alfons Van Rie (12 01 1885) en Céline Dhaenens van de Krielstraat nummer 1 Maldegem. In Krielstraat nummer 3 woonden Leopold Van Rie en in nummer 5, Medard Van Rie en Maria De Lille.

Cyriel Van Rie was paardenknecht geweest bij Achiel Van Hyfte in de Nieuwstraat. Hij was getrouwd met Virginia De Pape, dochter van Jules De Pape en Marie Verbeke, afkomstig uit Waterland-Oudeman. Virginia was dienstmeisje bij Gustje Blomme, kruidenier in de Noordstraat.

Na de oorlog is Cyriel Van Rie met een leger-Dodge voor eigen rekening begonnen met handel in stro en mest. Hij heeft een paar jaar in de Rokalseide gewoond. Na de Tweede Wereldoorlog is hij naar de ‘Hoeredreve’ verhuisd, waar hij een tweewoonst met grote boomgaard huurde aan de familie Van Hecke tot 1998.

De Noordstraat 155, de woning en het bedrijf van Cyriel Van Rie werd vroeger bewoond door Alfons De Clerck en zijn gezin. Alfons De Clerck was de vader van drie zonen: Louis De Clerck, oud cafébaas van o.a. Het Witte Paard en de Schouwburg, getrouwd met Laura Ardeel, Frans De Clerck woonachtig in Mechelen en Edmond De Clerck woonde in de Gentsesteenweg en was getrouwd met Cecile Soenen. Edmond was o.a. ceremoniemeester en is nog niet zo lang geleden overleden.

Cyriel en Virginia hadden drie kinderen. Christiane, weduwe van Daniel Colpaert, Eric getrouwd met Anita Buzeyn op 2 juli 1966 en Marc getrouwd met Linda Trenson uit de Harinkweg in Kleit, ambtenaar bij de spoorweg.

Daarna is er in de jaren zestig een turf - en potgrondhandel bijgekomen. Turf en humus werden geleverd aan de tuinbouwbedrijven en stro aan de landbouwers.

Zoon Eric Van Rie heeft in 1976 de zaak van zijn vader overgenomen, de familiezaak van potgrond en turf werd stopgezet  en hij heeft de zaak omgeschakeld en uitgebreid  tot het internationaal transportbedrijf, TRANSHUMAL dat via een ommetje in de Krielstraat nummer 1, nu gevestigd is op het industrieterrein en vooral actief is op het Iberisch schiereiland.

Momenteel wordt dit bedrijf uitgebaat door de drie zonen van Eric Van Rie. Peter, Bart en Hans Van Rie zijn vooral actief voor alle vrachtvervoer op het Iberisch schiereiland.

De woning en opslagplaats in de Dreef, Noordstraat nummer 155, is volledig afgebroken en er zijn praktisch geen huizen meer langs de Dreef, behalve links van het voormalige bedrijf, ligt de villa van Jordy De Cock.

Er stonden enkele kleine huisjes langs de Dreef, onder andere van een gezin Longueville ter hoogte van de achter uitgang van architect R. De Meulenaere.

Op het einde aan de kant van de Bloemestraat werden onlangs enkele eigentijdse huisjes opgetrokken in Engelse stijl. Zij kijken uit op de achtergevels van de Bloemestraat en de Noordstraat.

De vader van Eddy De Baets (Bawi) kweekte groenten en plantjes langs de Dreef.

Bedrijven en bedrijfjes groeiden en bloeiden in de Noordstraat tot enkele tientallen jaren geleden, maar langzamerhand bloedden die dood of verhuisden naar grotere terreinen.

De Noordstraat Deel XXXIII.

Bijlagen:
Dodge.jpg (74.2 KB)   
Echtpaar C. Van Rie.jpg (68.4 KB)   
Huis Van Rie in de Dreef..jpg (56.8 KB)   
Ingang naar de Dreef.jpg (116.5 KB)   
Transhumal..jpg (23.3 KB)   
Transport Van Rie mest en stro..jpg (64.8 KB)   

De handelszaken en woningen rond ’T SCHORTJE, PHILIBERT ROGGEN. Deel I.

De Noordstraat deel XXXI.

De Noordstraat in het centrum van Maldegem was vroeger een echte handelskilometer. Om de vier of vijf woningen was er een zaak waar handel en nijverheid bloeiden. Veel familieleden bleven dichtbij elkaar wonen, de woningen werden overgedragen van vader op zoon of van moeder op dochter, zodat een zelfde huis jarenlang eenzelfde familie onderdak verschafte. De eigendommen werden niet verkocht maar aangepast aan de nieuwe trend en gerenoveerd volgens de mogelijkheden en doorgegeven. Dit fenomeen merken we ook in de Noordstraat. Verschillende generaties verblijven gedurende meer dan 100 jaar onder hetzelfde dak.

De centrumbewoners van Maldegem hielden er een druk maar gezellig en sociaal handelsleven op na. De huisvrouwen bleven niet bij de pakken zitten en dreven handel in een beperkte ruimte, droegen hun steentje bij tot het gezinsbudget, woonden en werkten in het centrum, hadden voldoende sociale contacten, brachten hun kinderen groot die er goed verzorgd bijliepen en konden de talenten van hun kinderen laten ontwikkelen in scholen in het centrum, in Eeklo of in Brugge. De kinderen werden al snel ingeschakeld als noodzakelijke hulp.

Wie geen tuin had achteraan, hoefde niet dagelijks bladeren te rapen, onkruid te wieden, grond te bewerken noch te beplanten. Alle tijd ging naar de zaak en naar het verenigingsleven. Voor vrije tijd waren er genoeg mogelijkheden voor artistieke talenten, die toneeltjes opvoerden, filmvoorstellingen gaven in de talrijke zalen in Maldegem in de Edestraat, de Brielstraat, de Katsweg, de Nieuwstraat en in de ‘Schouwburg’. De jeugd- en volwassenenbewegingen bloeiden en er werden avondlessen (tekenen, schilderen, muziek) aangeboden. Kortom Maldegem presenteerde een volwaardig gemeenschapsleven, het was er goed om te wonen en te leven.

Sommige oude huizen in de Noordstraat werden gesloopt en werden vervangen door flatgebouwen met mooie gevels. De oude woningen, generaties lang in de familie werden gerenoveerd, zodat oud en nieuw mooi aansluiten. Tussen de handelszaken door woonden en werkten heel wat mensen, werknemers die toch ook hun steentje bijdroegen tot het welslagen van de maatschappij en er in slaagden, hun spaarcenten aan te wenden voor een mooie grote woning, met een speciale gevel, een gevelsteen.

Het mooie hoge gevelhuis op de oude prentkaart links, even voorbij Kledingzaak ’t Schortje en de winkel van Désiré De Baere - Emma Versluis (later Maurice De Vuyst en Maria Maenhout) is de Villa Roggen, gebouwd in 1905, toen nummer 131. De villa werd later verkocht aan kachelhandelaar Gerard Steyaert die er schuin rechtover een handelszaak had.

Zo’n 100 jaar geleden werd het huis bewoond door de Limburger Pieter, Philibert Roggen (°1866), wachtmeester van de gendarmerie en zijn echtgenote Pharaïlde Bert. Pieter of Philibert of Bertje Roggen was afkomstig van Halle – Boyenhove, een plaats in de Belgische provincie Vlaams-Brabant en een deelgemeente van de stad Zoutleeuw.

Philibert Roggen was wachtmeester van de gendarmerie, toch ook een heel belangrijk beroep. Orde handhaven in een gemeenschap is niet altijd een sinecure, ook niet in die tijd. Een plattelands rijkswachter had voldoende werk, een vast inkomen en een zeker aanzien in een dorp.

Philibert Roggen en zijn echtgenote Pharaïlde Bert woonden in een prachtig gevelhuis. Het staat er nog met de mooie oorspronkelijke gevel. Zij hadden drie dochters, Ivonna, Elva en Blanche of Blanca. Elva was getrouwd met Adelin De Sutter. Zij hadden geen kinderen. Ze woonden in de Noordstraat toen nummer 129 en staan vermeld als dagbladhandel wat waarschijnlijk niet juist is want Adelin was kantoorbediende bij de firma Dalle. Zij hadden een nieuw huis gebouwd naast Villa Roggen, dat na hun overlijden werd verkocht. Zij woonden later in het ouderlijk huis.

Blanche of Blanca Roggen (1898) trouwde met horlogemaker - juwelier Gabriel De Lille (24 12 1899), Noordstraat 14. Gabriel en Blanche waren de ouders van Lut De Lille (3 mei 1938), ooit zaakvoerster Juwelen De Lille uit de Noordstraat. Gabriël De Lille trouwde met Blanche Roggen (1898 – 27 05 1951) op 25 oktober 1927. Zij was amper 53 toen zij stierf (1951).

De andere dochter Ivonna Roggen was getrouwd met Robert Hebb (1910) architect van de Schouwburg waar nu de openbare bibliotheek gevestigd is, van de woning van Jozef De Lille, nu Optiek–Hoorcentrum Verstringe en van de woning annex hospitaal van dokter Eugeen De Lille in de Kanunnik Andrieslaan, momenteel een eengezinswoning. Robert Hebb wordt beschreven in een van de jaarboeken van het Ambacht.

De beschrijvingen van de woningen en de bewoners van de Noordstraat komen van mijn inspiratiebron en geliefde neef Valeer Posman (1922-2013) die rechtover ’t Schortje gewoond heeft, werden aangevuld door de vroegere eigenaars van ’t Schortje, de dames Charline en Alice Debbaut en door een huidige bewoner van de Noordstraat, Lut De Lille.

Zie ook: http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/ De Noordstraat, Deel XXXI.

In bijlage: Philibert Roggen als wachtmeester van de gendarmerie, in vol ornaat.  Zicht op de Noordstraat,  nu.  Yvonna Roggen 10 maanden en Elva Roggen 4 jaar.

 Blanche Roggen in 1920, 22 jaar oud.

Bijlagen:
Blanca Roggen.jpg (62.6 KB)   
Blanca Roggen.jpg (62.6 KB)   
Elva en Yvonna Roggen.jpg (92.4 KB)   
IMG_0045.jpg (192.8 KB)   
Philibert Roggen.jpg (38.9 KB)   
Villa Roggen.jpg (121.6 KB)   

De handelszaken en woningen in de buurt van de familie PH. ROGGEN.

De Noordstraat deel XXXII, Ph. Roggen deel II.

Talent in de Noordstraat werd ontwikkeld, aangemoedigd en doorgegeven naar de volgende generaties.

In het boek “Afstammelingen van Joannes De Baere” geschreven door Guido De Baere is wel duidelijk dat alle De Baeres, familie zijn van elkaar in een ver en nabij verleden. Allen hadden talenten die zij op positieve wijze ontplooiden op allerlei terreinen. In de publicatie van deel II van de Noordstraat kwamen de zaakvoerders van Huyze De Baere en hun voorouders ter sprake en nu keren we terug naar links in de Noordstraat, even voorbij ’t Schortje, naar de handelszaak van Désiré De Baere en Emma Versluys.  Er staan vier huizen tussen Villa Roggen en de mooi gerenoveerde woning van Pierre Borgonjon (nu familie F. Moens).

De dochter van Ph. Roggen, Elva Roggen (27 05 1905) was getrouwd met Adelin De Sutter (11 12 1917). Adelin was de kleinzoon van Camiel De Sutter (1865) hoofdonderwijzer en omstreden politicus in Donk. Adelin was onderwijzer en heeft jarenlang op het gemeentehuis gewerkt voor hij kantoorbediende werd bij de garage Dalle. Yvonna Roggen, getrouwd met Robert Hebb had een zoon, Johan Hebb, ook een onderwijzer. Zij woonden in de buurt van Sint Niklaas.

In een van de lage huisjes voorbij Villa Roggen, in nummer 121 toen woonde de slachter Aloïs De Baere (1886) die dieren ging slachten en het vlees in de pekel stak bij particulieren. Zijn vrouw was Augusta Willemarck en zij hadden één dochter Anna De Baere.

 In het andere lage huis voorbij Villa Roggen woonden de slachter Camiel De Baere (1881) en zijn echtgenote Alida Boerjan. Het was verwonderlijk hoe die slachters met een vaardigheid en een nauwkeurigheid een varken neerlegden op de grond op een bosje stro, de knie plaatsten op het varkenslijf en toestaken met één messteek om het dier te kelen. Het varken gilde maar niet lang en de slachter bleef onverstoorbaar. Wat vroeger heel gewoon was, zou nu dierenmishandeling zijn. Slachters hadden vroeger een volledige dagtaak bij particulieren.

Talrijke inwoners van landelijke streken die de ruimte en de kennis hadden kweekten in koterijen in de achtertuin een of meerdere varkens, soms een rund, geiten en schapen, om te slachten of te verkopen. In de jaren 43 en 44 gaf men tien duizend frank voor een varken wat een aanzienlijke som geld was in die tijd. Er was armoede op het platteland, maar niet altijd honger. De meeste mensen hadden een moestuin met groenten en aardappelen, zelfs veevoedergewassen in hun achtertuin of op een stuk landbouwgrond in de buurt. Ze hadden kippen, dus eieren en kleinvee. De armoede die er nu overal heerst, is dramatischer dan vroeger want nu beschikken de mensen zelden over de ruimte voor een moestuin en kleinvee kweken in bebouwde kommen is verboden.

Camiel De Baere en Alida Boerjan, hadden vier kinderen Robert (1913), Esther (1915 - 1997), Valère (1920 - 1979) en Omer (30 05 1922). Omer De Baere  en zijn echtgenote Angela Pauwels hebben de slagerij van Camiel (1881) en Alida De Baere - Boerjan, overgenomen nummer 119 (123) en hebben er tot voor een tiental jaren de slagerij verder gezet. Even verder woonde zijn zuster Esther De Baere, getrouwd in 1949 met schrijnwerker- bouwkundig tekenaar - architect  Richard De Meulenaere (1914) in de vroegere woning van de ouders van Julien Willemarck, mooi gerestaureerd door Richard De Meulenaere. Dus twee kinderen De Baere zijn in de buurt van het ouderlijk huis blijven wonen.

Naast Slager Omer De Baere, in nr. 121 nu  woonden de landbouwer Camiel Claeys (1906), en de winkelierster Alice Timmerman en hun drie zonen. Dit huis werd volledig gerenoveerd en heeft een mooie, moderne gevel.

Alice Timmerman had een broer die in het missieseminarie in Asse, Broeder was. Op die manier kwamen wij er wel eens omdat de opvoeding en het onderwijs van mijn broers op twaalfjarige leeftijd in dit college werden toevertrouwd aan de Missionarissen van het H. Hart. Het Katholiek onderwijs was vroeger bijna volledig in handen van geestelijken, die er dag en nacht klaarstonden voor alle lagen van de bevolking, die er weinig of niets voor terugkregen of er weinig of niets voor betaald werden en  waar ook sociale rangen en afkomst een rol speelden in het dagelijks kloosterleven. Heel veel naoorlogse kinderen hebben kunnen studeren op kosten van de Kerk, maar dit raakt in de vergeethoek. Velen hebben zich nu afgekeerd van de Kerk, door de verhalen over misbruik niet alleen waarschijnlijk, want er is misbruik in alle sociale rangen, op elk niveau. In sommige kringen wordt het zelfs aanvaard of toch gedogen. Als de Kerk ermee te maken heeft wordt het meestal breed uitgesmeerd, omdat van geestelijken die een voorbeeldig leven prediken, verwacht wordt dat ze ook zelf een voorbeeldig leven leiden. Niemand is volmaakt. De geestelijkheid dreigt langzamerhand uit te sterven.

Verder was er nog aan die kant in nummer 139 de Elektrohandel Robert Ronse (1913), de Meubelzaak “René Van Canneyt”, nu “Van Canneyt Home Store” en de woning van veekoopman Vital Van Landegem die varkens en schapen verhandelde  op het terrein achter hun rijhuis.

Bijna alle andere handelszaken van de Noordstraat zijn verdwenen.

De foto in bijlage van de zustertjes met een kleuterklas werd genomen in 1910. Allicht kan zich niemand die schatjes herinneren, maar de dochtertjes van Ph.  Roggen staan er op.

Notities i.v.m. familie De Baere, De afstammelingen van Joannes De Baere, Guido De Baere. De beschrijvingen van de woningen en de bewoners van de Noordstraat komen van mijn inspiratiebron en geliefde neef Valeer Posman (1922-2013) die rechtover ’t Schortje gewoond heeft, werden aangevuld door de vroegere eigenaars van ’t Schortje, de dames Charline en Alice Debbaut en door een huidige bewoner van de Noordstraat, Lut De Lille.

Bijlagen  de gendarmes o.l.v. Ph. Roggen, foto van zijn dochter Blanche Roggen als jongedame. De foto van de slachter-slager is Omer Van Kerckhove in volle actie. Hij woonde op het einde van de Noordstraat, bijna op de grens van de Aardenburgkalseide. Deel XXXII, Ph. Roggen deel II.

Rapport Lut De Lille.

07-08-2015 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

Van ‘KAPSALON MURIËLLE’

NAAR ‘HAIRSTYLE DE VUYST’ in de NOORDSTRAAT. Deel II.

De Noordstraat deel XX.

Maria Maenhout en Maurits De Vuyst hadden een handelszaak van kruidenierswaren in de Noordstraat 129, Maldegem. Zij waren een gezegend echtpaar die al hun talenten bundelden om vooruit te komen en om glans, geluk en ondernemingszin  te brengen in hun gezin met vier knappe en levendige  dochters. Rita, Nicole, Anne-Mie en Pascale De Vuyst waren allen verschillend maar elk op hun manier knap om te zien en boordevol talent.

Eind jaren 60 springt een van de dochters, Nicole De Vuyst op de voorgrond.

Zij was altijd al gefascineerd door ‘haar’, vooral door ‘lang haar’ en wou creatief bezig zijn met één doelstelling, de ‘vrouw’ mooier maken en zij slaagde in haar opzet. Zij volgde eerst een technische opleiding, ging dan leren voor kapster met leercontract bij Christianne Steyaert in Balgerhoeke, en werkte een jaar in Brussel, bij “Marcel Pussy” in de buurt van haar oom Marin De Vuyst. Dit jaar in Brussel was toch een heel avontuur op haar leeftijd, maar zij ging verder naar Parijs om er zes maanden lang te leren haar knippen bij “Chez Maurice”, een zeer drukke en gekende kapperszaak.

Haar knippen en kappen is niet zo eenvoudig. Je moet over een perfecte kennis van de structuur en type haar kennen. Het haar groeit niet overal op het hoofd even snel, daarom is bijknippen heel belangrijk. Kappers maken van diverse technieken en attributen gebruik om het haar voller, steiler of krulliger te laten uitzien. Wassen lijkt eenvoudig maar producten worden aangepast aan het type haar, droog, normaal of vet. Massage helpt bovendien om de hoofdhuid gezond te houden. Haar heeft bovendien een verzorgingsschema nodig om gezond en glanzend te blijven. Een kapster moet op de hoogte zijn van elk haartype, wat niet zo eenvoudig is. De shampoo en de verzorgingsproducten moeten van uitstekende kwaliteit zijn, aangepast aan diverse haarsoorten. En dan volgen de permanenten, de kleuringen, de blonderingen en de Waxx Wave permanent die meer volume gaf, zonder krullen. Ook hier speelt het haartype een rol en de keuze van de producten moet voor elke haartype aansluitend zijn. Dan pas kan men het haar effectief in model brengen, aangepast aan het uiterlijk, de levensstijl, de leeftijd, de lichaamslengte, de haarkleur en de vorm van het gezicht.

Een behoorlijk dosis kennis, inzicht en vaardigheid is hier mee gemoeid. Een kapper kan met de nodige expertise en een arsenaal apparaten en attributen de optimale look van elk type verwezenlijken. Soms verlangen de klanten een speciale opmaak van het haar bij bijzondere gelegenheden. Vlechten al dan niet versierd, chignons, knotten, spiralen, strengen, krullen vergen ervaring en deskundigheid van de kapper.

Het kappersvak is geen eenvoudig beroep, het vergt inzicht en verantwoordelijkheid tegenover de klant. Men moet over een behoorlijke dosis zelfvertrouwen, flexibiliteit, vriendelijkheid, hoffelijkheid en energie beschikken om een zaak op te starten en het vol te houden. Bovendien vergt de job veel lichaamskracht, de hele dag rechtstaan en urenlang knippen en brushen zijn lastig.

Nicole De Vuyst had al op 21 jarige leeftijd, ervaring en voldoende zelfvertrouwen om in 1972 haar eerste “KAPSALON MURIËLLE” te openen vooraan in het ouderlijk huis. De kruidenierswinkel van Emma Versluys en Maria Maenhout, werd omgetoverd tot een smaakvol, modern en gezellig kapsalon.

Op de trouwfoto 1974 kan je de frêle, blonde en knappe Nicole De Vuyst zien die straalt naar haar toekomstige echtgenoot en op de achtergrond kan je nog het behangpapier merken, de hoofdkleur was oranje, oranje kussens in de rieten zeteltjes in de wachtzaal, oranje motieven op de muren en veel spiegels en atmosfeer.

Op de foto samen met haar geliefde vader staat ze voor haar eerste salon op weg naar de kerk. Bij de buren herken je Godelieve Standaert, Charline Debbaut en de echtgenote van fietsenhandelaar Albert De Zutter, Anna Steyaert.

Van bij ’t begin kon Nicole haar verworven kennis en vaardigheid toepassen op haar klanten in haar eigen salon, die onmiddellijk een succes werd. Ze trouwde twee jaar later, 17 oktober 1974, dus in 2014 precies 40 jaar geleden met een knappe jongeman, Eddy Steyaert, die meteen haar enthousiasme voor de zaak deelde.

Waren het aanvankelijk dames die zij in de watten legde, langzamerhand kwam er ook een herenpubliek die interesse had voor een knip- volume- en verzorgingssessie.

In 1976 kocht zij aan de overkant het huis nummer 126. In 126 hadden schoenmaker Aaron De Backer (1887) en Judith De Baere nog gewoond. Het huis werd vooraan gerenoveerd tot modieus kapsalon en achteraan tot woning met prachtig zicht op een diepe en weelderige tuin. In 1977 werd het gezin verrijkt met een tweeling Mathieu en Melanie.

Een druk klantenbestand en een gezin leiden en draaiende houden was niet altijd even gemakkelijk maar Nicole was moedig, sterk en kreeg hulp van allen die van haar hielden. Achter elke onderneming schuilt de kracht en het talent van de partner die meestal niet in de schijnwerpers staat t.t.z. zichtbaar is.

In 1988 kocht zij nog een huis in de Noordstraat aan elektricien Robert Ronse. Het huisnummer 124 was vroeger bewoond door Valère De Backer, zoon van Aaron. De meeste mannen lieten zich scheren en knippen bij Kapper Valère De Backer (1921), echtgenoot van Marcella Bonne in de Noordstraat 124. Door het uitstalraam kon je de bedrijvigheid gadeslaan, de kappersstoel, de kussentjes voor het achterhoofd en die scherpe scheermessen vormden een boeiend en merkwaardig toneel. Als kind was het onvoorstelbaar en ontzagwekkend dat een man zich met die huiveringwekkende scherpe messen in het geschuimde zeep gezicht liet bewerken.

Waar kapper Valère De Backer jarenlang zijn beroep uitoefende toverde Nicole De Vuyst  een in het oog springend, esthetische zaak. De benedenverdieping met markante gevel was haar handelszaak HAIRSTYLE DE VUYST en op de eerste verdieping was  een appartement met groot raam dat uitzicht gaf op de hele Noordstraat. Het is een van de mooiste gebouwen in dat brede deel van de Noordstraat. We naderen intussen de hoek van de Oude Aardenburgse Weg, waar je ooit in ’t café ‘t Nachtlichtje en in het café Bonanza je dorst kon lessen.

Intussen zat Nicole nooit stil, haar trendy kapsalon draaide op volle toeren, zij volgde bijscholingen en congressen om op de hoogte te blijven van alle nieuwe snufjes en trends in Parijs, Londen, Italië en Schotland.

Bovendien zette zij zich jarenlang in voor haar geliefde Noordstraat. Er werd kermis gevierd, er was de legendarische braderie eind mei/begin juni in de Noordstraat die heel veel volk lokte, er waren de kerstdagen die alle handelszaken deden schitteren met een mooie kerstverlichting en muziek in alle winkels, dank zij Nicole De Vuyst en andere initiatiefnemers die het in zich hadden zich in te zetten voor hun zaak maar ook voor “hun winkelstraat”, de “Noordstraat” met tal van activiteiten waaronder de braderie.

In 1986 startten de zaakvoerders van de Noordstraat met “hun” braderie in de Noordstraat en in 1996 vierden zijn het tienjarige bestaan van dit evenement in samenwerking met de “Dag van het Park” wat telkens enorme energie, verbeeldingskracht en inspanningen met zich meebracht voor de organisatoren om telkens weer nieuwe mogelijkheden en scenario’s te presenteren. Maar zij maalden er niet om, het grootscheepse publiek, de vlotte straatverkoop, de animaties en evenementen er rond brachten volk, blijdschap en tevredenheid bij iedereen.

En dat is eigenlijk het enige wat telt in het leven van een mens, blij zijn, vrolijk zijn, samenkomen, genieten van alles wat het leven biedt en af en toe eens iets kunnen kopen aan een matige prijs.

Met nostalgie denken we terug aan de verdwenen handelszaken, waar de zaakvoerders enthousiast en hoopvol hun zaak startten en toch moesten sluiten door een of andere omstandigheid. Chokado van Martine en Geert Lameire-Verstuyf in de Oude Aardenburgseweg maar toch aan het rond puntje in de Noordstraat. Heerlijke chocolade, prachtige verpakkingen en snoep die je nu nog doen watertanden. Perlège, chocolade en tearoom, de prachtige kleren in Chloé Noordstraat 32, en in nummer 23 Kledingzaak Tucàn, Fotostudio Els (Caboor) in nummer 36, Tearoom Pluk de Dag in nummer 103, Juwelen en uurwerken De Lille, ‘t Hoeveke nummer 91, in het Oud Jeugdhuis was zelfs een vis- en traiteurzaak Van Mullem, nummer 53.

Aan handelszaken uitgebaat door een goed team dynamische zakenlui was in de handelskilometer geen gebrek.

Met dank voor de informatie aan de dames C. en A. Debbaut en N. De Vuyst.

Hairstyle De Vuyst. Deel II. De Noordstraat deel XX.

Zie ook:

http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

Bijlagen:
Braderie 2.jpg (679.6 KB)   
Braderie 3.jpg (408.8 KB)   
Braderie Noordstraat.jpg (497 KB)   
Echtpaar De Vuyst.jpg (205.8 KB)   
Hairstyle.jpg (441.8 KB)   
LilIane De Vreeze.jpg (331.8 KB)   
Show Godshuis.jpg (314.9 KB)   

DE KRUIDENIERSWINKEL van MAURITS DE VUYST en MARIA MAENHOUT in de NOORDSTRAAT, nummer 129.

Iedereen herinnert zich nog Maurits De Vuyst (08 10 1924) en Maria Maenhout (03 05 1923) die de laatste vijftig jaar een huis betrokken naast de kledingzaak ’t Schortje, nu de praktijk van tandarts M. Smitz.

Deze handelszaak werd voordien uitgebaat door  Désiré en Emma De Baere – Versluys en werd gekocht door Maurits De Vuyst en Maria Maenhout in 1963, meer dan een halve eeuw geleden.

Maria Maenhout groeide op met broers en zus in ‘de Rookalseide’ of ‘Strobrugge’ in het huis dat gelegen lag tussen de vroegere woningen van Henri Posman en Gabriëlla Raeman (nu An Posman) en de woning van Remi Cromheecke en Martha Van den Abeele, rechtover het huidige uitvaartcentrum Van Nieuwkerke, de ‘Nachtzon’.

Maria leerde naaien en was een ondernemende en hulpvaardige naaister. Zij was een hartelijke vrouw die je hart stal door haar vriendelijkheid en belangstelling, zodra je haar leerde kennen. Maria Maenhout ontmoette de kleermaker Maurits De Vuyst (Waarschoot 1924) en zij vormden meteen een goed team. Hij knipte en rijgde de stof voor herenpakken en Maria naaide verwoed alles aan elkaar.

Maria Maenhout en haar echtgenoot “trouwden in” bij haar ouders in 1947 in de Aardenburgkalseide 297. Haar vader was de schrijnwerker Hendrik Maenhout (1893) en haar moeder Esther Roose (1898).

De andere vier kinderen waren: vlasbewerker Edgard Maenhout (1920), getrouwd met Suzanne De Lille en zij woonden een tijdlang in de Noordstraat 7, bij haar ouders, bakker Camiel De Lille (1878) en Emilia Van Kerkhove.  Suzanne was dus de zus van bakker Bonaventura De Lille.

Georges Maenhout (1927) was vlasbewerker en trouwde met Lieve Blankaert, zij trokken naar Eeklo.

Charline Maenhout (1939) was getrouwd met metaalbewerker Medard Bleyaert (1936) uit de Thijskensstraat 64. Medard was de broer van Erna Bleyaert die jarenlang onderwijzeres was bij de Zusters Maricolen.

Etienne Maenhout trouwde met Jeanine De Ceuninck. Jeanine woont nu in de Lazarusbron. Maria Maenhout kwam dus uit een gezin van vijf.

Maurits De Vuyst was afkomstig van Waarschoot-Beke en belandde in Adegem. Zijn ouders waren Emiel De Vuyst en Martha Gobeyn. Hij had drie zussen en twee broers.

Agnes De Vuyst was getrouwd met Medard De Clerck, Hilda De Vuyst was getrouwd met Guido Missiaen, Cecile De Vuyst trouwde met Wilfried Bral uit Adegem, Noël De Vuyst trouwde met Magdalena Van Heule en Marin De Vuyst, de jongste was getrouwd met Rosanne Matthys en zij trokken naar Brussel.

Het was een behoorlijk hechte familie die regelmatig samenkwam en feestvierde als een van de kinderen in het huwelijk trad of bij andere gelegenheden.

Maria Maenhout en Maurits De Vuyst gingen nadien in de Aardenburgkalseide nummer 13 wonen.

De oudste dochter van Maria en Maurits, Rita werd geboren in 1948. Daarna kwam het gezin meer naar het centrum wonen, in de Oude Aardenburgseweg en ze kregen er een tweede dochtertje Nicole (1951).

Daarna kwamen ze in de Noordstraat wonen in een kruideniers- en schoolgeriefwinkeltje tussen bakker Pieter Spelier en een woonhuis ooit bewoond door het echtpaar buschauffeur Juliaan Verstuyf (1919) en Jozina De Baets (1928) die een melkronde deed.

De winkel van Maria Maenhout werd bevoorraad door handelsreiziger Jules Van den Driessche die toen werkte voor de groothandel Van de Walle uit de Nieuwstraat. Het was in de tijd waar de grote dozen snoep Macintosh op de markt kwamen en Maria Maenhout liet iedereen proeven van die heerlijke bonbons in plaats van te verkopen. Toen kregen Maurits en Maria er een derde dochtertje bij Anne-Mie. Maurits was nog altijd kleermaker en tussen de handelsactiviteiten door, naaide de energieke Maria ook nog voor andere mensen. De kinderen zaten in de huiskamer en luisterden mee naar de prachtige luisterverhalen of hoorspelen op de radio. Maurits hield van die verhalen.

Tenslotte kochten Maria Maenhout en Maurits De Vuyst de eigendom quasi er rechtover, de kruidenierszaak van Désiré en Emma De Baere – Versluys in 1963. Het was een lage maar behoorlijk brede woning, kruidenierwinkel aan de ene kant, woning aan de andere kant. De eigendom liep tot aan de Dreef wat wel mogelijkheden schiep. En zoals dikwijls gebeurt, een nieuwe woning betekent een nieuw leven, er kwam een vierde dochtertje, Pascale.

Het gezin was compleet. Zij hadden vier dochters, telkens geboren in een andere woning. De woning die zij verlieten quasi rechtover werd verkocht en gerenoveerd door Emiel Dierick (1913-2000) en Rachel Spelier (1914-1993), later door de familie René Leloup.

Toen confectiekledij meer en meer hun intrede deed waren Maria en Maurits vindingrijk en creatief genoeg om op een andere manier brood op de plank te brengen voor hun groot gezin. Maurits werd metaalbewerker bij de firma Bekaert, hij werd een soort navolging van ‘kerkbaljuw of pijke’ in de kerk tijdens bepaalde ceremonieën en hij onderhield de kloostertuinen bij de Zusters Maricolen als waren het zijn eigen terreinen. Bovendien was hij de bezieler en de gangmaker van compost - tuinieren in Maldegem, organiseerde spreekbeurten en informatievergaderingen, hij was als het ware de stichter van het containerpark, tuin- en herbruikbaar afval en goederen sorteren en verwerken. Hij was een enthousiast voorganger van de ideeën die de organisatie Transitie naar voor brengt om de mensen aan te sporen anders te gaan leven in de toekomst.

Bovendien speelde en leefde Maurits voor het toneel in Maldegem. Hij speelde mee in toneelstukken en spoorde anderen aan om in de vreugde van het toneelspel te delen. Zijn enthousiasme zette anderen aan om ook deel te nemen aan toneelstukken of toch tenminste naar de opvoeringen te komen kijken. Tot in de jaren 70 werden heel regelmatig toneelstukken opgevoerd door allerlei toneelgroepen en trokken zij volle zalen.

Maurits was een diepgelovig man, getekend door de oorlog kwam hij als gewezen krijgsgevangene terug naar Maldegem, waar hij maandenlang niet meer kon eten als gevolg van het aanhoudend gebrek aan voedsel in de kampen. Niemand die de oorlogsgruwel heeft meegemaakt kan weten en voelen wat soldaten in oorlogstijd meemaken en hoe zij het klaarspelen om het te verwerken. Maurits sprak er zelden over maar toen hij heel erg ziek werd op tweeënzeventigjarige leeftijd, kwamen die verhalen over zijn angsten en ontberingen tijdens de oorlog weer naar boven. De oorlog had elke ambitie die hij had als jongeman gedood maar hij had nooit iets laten merken.

Samen met zijn positieve, altijd opgewekte echtgenote, spartelden zij er zich door met de middelen die zij hadden en de werkaanbiedingen ging Maurits nooit uit de weg. De kinderen kregen alles wat zij nodig hadden en Maria kon elk kledingstuk die de knappe dochtertjes zagen schitteren in boetiekjes in Knokke of in Brugge, perfect namaken. Hun vier oogappeltjes liepen er altijd als prinsessen bij. Maria ging een stuk stof halen bij de buren in ’t Schortje, tekende het patroon, knipte, rijgde en naaide alles aan elkaar en de meisjes konden pronken met  hun exclusief rokje, jurkje of mantelpakje. Misschien had het echtpaar het niet altijd breed maar zij straalden een zekere fierheid en positief dynamisme uit, die zij doorgaven aan hun dochters.

Hun laatste eigendom nummer 129, grensde aan de ene kant aan ’t Schortje, aan de andere kant aan het mooie gevelhuis Villa Roggen, eigendom van Pieter (Philibert) Roggen en zijn echtgenote Pharaïlde Bert, toen Noordstraat 131, vader van Elva, Blanca en Yvonna Roggen. Ernaast woonden Elva Roggen en Adelin De Sutter, bediende bij de firma Dalle.

Ondernemingstalent in Maldegem? Sommige mensen zijn gezegend met speciale gaven en halen het onderste uit de kan. Zij hebben mogelijkheden, moed en doorzettingsvermogen en ze bereiken wat ze willen voor hen zelf, voor hun gezin en in de kinderen zien zij of hun levenswijze succes had. Zo te zien hebben Maria Maenhout en Maurits De Vuyst heel erg hun best gedaan, om alles te doen wat ze konden, met blijdschap, vrolijkheid en optimisme.

Met dank voor de info aan de dames C. en A. Debbaut, Nicole en Rita De Vuyst.

Zie ook: http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

Bijlagen:
Echtpaar De Vuyst.jpg (205.8 KB)   
Huisje Familie De Vuyst.jpg (163.4 KB)   

Van ‘KAPSALON MURIËLLE’ naar ‘HAIRSTYLE DE VUYST’ in de NOORDSTRAAT.

Deel III. De Noordstraat deel XXI.

Nicole De Vuyst verleende haar medewerking bij de organisatie van diverse modeshows waar de gelegenheidsmannequins schitterden met smaakvolle kleren en prachtige haarkapsels.

Op de foto loopt een stralende Liliane De Vreeze, echtgenote van Siegfried De Mey, de moeder van Patricia De Mey met een breedgerande hoed en modieus pakje op de catwalk.

Tijdens de braderie in de Noordstraat kon iedereen genieten van een Mini Hair- en Modeshow en aangemoedigd door voormalig schepen Remi De Jaeger breidden de organisatoren de voorstelling uit.

Vanaf 1990 organiseerde Nicole in samenwerking met tientallen andere handelszaken, diverse Hair- en Modeshows in Den Hoogen Pad in Adegem, waar het cultureel centrum werd herschapen tot een modetempel. Elke show betekende een gigantisch succes voor de honderden toeschouwers, de tientallen deelnemende geparfumeerde en gemaquilleerde (Penelope) modellen gesierd met prachtige juwelen  van Lut De Lille, met moderne, sportieve en klassieke creaties van Try Out, Diffrent, Girita Coco, Domino, Bawi, Doremi, Public Creato, Rommel, Lingerie en bed- en badmode Sheilla en Burtline, bruidskledij Ellen, leder en daim van Bugatti, brillen en zonnebrillen van Optiek Coens, voor de allerkleinsten Doremi van Marianne Elias en Tou’Tonne van Sophie Van de Keere en allen getooid met bijpassende schoenen en handtassen. De show werd geleid door ceremoniemeester D. Van Nieuwkerke en vervolledigd met danssessies van de balletschool van dansfenomeen Miranda Crul. Ondertussen kreeg het publiek een hapje en een drankje aangeboden door Wijnen Van den Bossche, Café De Gouden Leeuw en Voeding Martine Verstuyf. Prijzen werden uitgedeeld door Magic Travel en de feestzaal werd omgetoverd tot  een bloemenparadijs door Bloemen  Van Gucht-Dauwe.

In maart 2005 organiseerde Nicole De Vuyst een spetterend mode- en haarspektakel in het Godshuis in Sint-Laureins waar de mensen konden genieten van een grandioos schouwspel van knappe mensen, uitgedost in modieuze kleren en opgemaakt en gekapt door Nicole De Vuyst bijgestaan door een groot aantal zaakvoerders, die zij kon enthousiast maken voor spraakmakende ideeën.

Het zakentalent, de levensvreugde, het optimisme, het dynamisme had zij van haar ouders, tenvolle gesteund door haar gezin.

In de jaren 70 startte haar echtgenoot Eddy Steyaert een schoenwinkel Italy op de hoek (waar vroeger een herberg was), waar je voor aanvaardbare prijzen prachtige en degelijke schoenen vooral van ’t merk Prada kon aanschaffen. Het was interessant want de vroegere schoenhandels verdwenen een voor een in de Noordstraat. De winkel was goed gelegen, met ruime parkeergelegenheid en trok veel klanten.

Kortom Nicole De Vuyst had 40 jaar lang een van de beste kapsalons in Maldegem en omstreken en dit betekende meteen een meerwaarde in de handelskilometer. Toen de renovatiewerken in de Noordstraat veel te lang duurden en het eenrichtingsverkeer werd ingevoerd, werd het tijd voor een andere locatie.

Nicole De Vuyst verhuurde haar mooi en goedgelegen kapsalon aan de WERELDWINKEL OXFAM, die meteen een breed assortiment handelswaren van Oxfam Fair Trade kon uitstallen in een aantrekkelijke zaak.

Wie de ‘eerlijke handel’ wil steunen kan er op woensdag en zaterdag terecht om heerlijke chocolade, koffie, thee, suiker, rijst, choco, honing  allerlei gezonde voedingswaren, wijnen, aperitieven, frisdrank en prachtige, handmade snuisterijen, handtassen en andere lederwaren, unieke sjaals, schoolgerief, speelgoed, kopjes en theekannetjes, schalen en kommen te kopen uit alle arme landen van de wereld.

Oxfam-Wereldwinkels zijn niet alleen speciaalzaken voor kwaliteitsproducten van eerlijke handel. Elke winkel is ook een informatiecentrum én een ontmoetingsplaats voor iedereen die werk wil maken van een meer rechtvaardige wereld.

Hairstyle De Vuyst kwam terecht op een betere locatie in de Westeindestraat 125 en Nicole De Vuyst gaf de fakkel door aan haar dochter Melanie Steyaert, die de preselectie van de Goldwell Colour Zoom 2015 won. Van 2 tot 8 oktober neemt de bekende kapster Melanie Steyaert deel aan de finale van een bekende kapperswedstijd in Las Vegas. www.hairstyle-de-vuyst.be. Een Maldegemse vertegenwoordigt België in de Verenigde Staten, een gegeven waar we fier op zijn.

Naast de Wereldwinkel Oxfam wereldwinkel heeft Nicole De Vuyst, haar tweede kapsalon omgetoverd tot een huiselijke, gezellige, waardevolle warme thuis voor haar en haar gezin. Zij heeft zich een paar jaar geleden, tijdens een onverwachte, onbarmhartige ziekte kunnen bezinnen en zij beseft intussen dat zij nu ook moet leren genieten van andere dingen samen met haar echtgenoot. Haar mooie woning verfraaien, prachtige voorwerpen verzamelen en onderhouden, voor de kleinkinderen zorgen, de volwassen kinderen bijstaan in geval van nood en tijdens buitenlandse reizen nieuwe ideeën opdoen, om tenslotte thuis te komen en te relaxen in haar mooie orangerie met heel veel voorwerpen uit de tijd van toen en uitzicht op een brede, groene long, praktisch in het centrum van ons dorp.

In de gevelrij van Nicole De Vuyst staan talrijke handelszaken met een geschiedenis. De huisnummers zijn in de loop der jaren veranderd, dus kunnen enigszins afwijken, maar de vernoemde personen hebben er gewoond of wonen er nog. De woning van schrijnwerker René De Meulenaere nr. 100, en van aannemer Alphonse Standaert nr. 102. Schoenmakerij Louis Claeys en de kleermaker Remi Claeys die later verhuisd is naar de Stationsstraat 7 (nu Sportwinkel Vyncke), werd later Stovenwinkel G. Steyaert, nu Advocaten kantoor van Karim Hermie en Leer@lot, praktische leer- en huiswerkbegeleiding van L. Dhont in nummer 106.

Kinderkledij van Cécile Elias - De Baere, dochter van Jozef De Baere, staat nu leeg. Het kruidenierswinkeltje nummer 108  van Regina Cauwels en Hubert De Lange is mooi gerenoveerd. Daar is een woonhuis tussen en dan volgt de gevel van bakker Marcel Maertens en Jenny De Lille, nummer 112, voorafgegaan door een woonhuis. In diezelfde huizenstrook was er de handelszaak van boter en eieren van Alfred Roete (1867) en Judith Geirnaert, later namen zoon Georges Roete (1913) en Maria Van Eenaeme die handelszaak over.

Op de hoek nummer 120 woonden scheepbouwer Julien De Brabander (1916) en Irena Vlaeminck (1819) met hun twee heel knappe dochters, Linda en Danny.

Het woonhuis van Julien De Brabander en Irene Vlaeminck wordt afgebakend door een toegangsweg naar de terreinen van Omer Van Deynse.

Daarna woonde Germanus Verstuyf (1904), echtgenoot van Clara Steenkiste, broer van Irma en Rosa Verstuyf, kinderen van Alfons Verstuyf, vervoerdienst. Nu staat daar een mooi modern woonhuis van een van de nazaten van Robert Ronse.

Daarna volgen Hairstyle De Vuyst, nu OXFAM WERELDWINKEL  en het woonhuis van Nicole De Vuyst. Naast Nicole was  de slagerij van  Alfons Ardeel (1898) en Prudence Bultinck, Noordstraat 132, later bewoond door Luc Ardeel en Monique. Er was daar ooit een viswinkel. Het woonhuis van wijlen Marc De Wulf en Nicole Savat is naast de winkel met zwarte gevel waar interieurstylist Geoffroy Van Hulle meubels en siervoorwerpen  presenteerde. Deze woning werd verkocht en wordt gerenoveerd door een koppeltje uit Moerhuize? Naast Nicole Savat hadden de ouders van Annie De Backere, echtgenote Karel De Bolster er hun woonplaats nummer 130. Daarna woonden de metser Victor Lams (20 06 1908) en zijn echtgenote Maria Naert (15 05 1910), de grootouders van kinesist Kurt Lams, die er een winkeltje hadden van koorden en heel lekkere ingelegde haring. Momenteel staat er een mooi groot appartementsgebouw met onderaan kapsalon, Annelore’s Creation, maar dat is eigenlijk Oude Aardenburgseweg.  Verder woonden vroeger schrijnwerker Jozef De Bruyckere (1885) en was de naaiwinkel van zijn echtgenote Clothilde Bourgonjon, Noordstraat 136. Op de hoek woonden veevoederhandelaar Arnold Martens (1896) en winkelierster Alice Standaert, Noordstraat 140 toen, Alice Standaert was de zuster van de bekende bakker Cyriel uit het midden van de Noordstraat. De woning van Arnold Martens – Standaert  zou vroeger een bakkerij geweest zijn. Arnold Martens was familie van slager Filip, Gino, Guido, vorige generatie Odiel en Odette Martens.

Bijna rechtover het  voormalige Kapsalon Hairstyle De Vuyst, woonden de schrijnwerker Camiel Van Canneyt (1881) en Maria Willems, zuster van Arthur Willems (nummer 28), in nummer  143. Camiel werd opgevolgd door zoon René Van Canneyt. De dochter van René, Nicole Van Canneyt nam de handelszaak van haar vader over en haar zoon, Geoffroy Vanhulle liet en laat intussen zijn verbeelding spreken in aantrekkelijke interieurs die overal ter wereld woningen verfraaien. Home Store Van Canneyt groeit en bloeit. Het gebouwencomplex is een pareltje voor de brede Noordstraat, intussen nummers 143 – 147, met mogelijk nog uitbreidingen.

In de richting van ’t Schortje, woonden in nummer 137 de slager Camiel Sierens (1837), zijn echtgenote Alida De Loof en hun zoon Basiel Sierens (1904) en zijn echtgenote Martha Rotey. In nummer 135 woonde loodgieter Karel (1875) Ronse, zijn zoon Robert Ronse (1913) volgde hem op, was ook elektricien en verkocht televisies en radio’s. Dan volgden twee woonhuizen, nu is een ervan, nummer 137  Retouches Naald en Draad.

Dank zij het ondernemingstalent en het doorzettingsvermogen van heel veel Noordstraat bewoners, groeiden en bloeiden ambacht en nijverheid in dit deel van Maldegem, die aantrekkelijk was voor alle Maldegemnaars maar die ook druk bezocht werd door heel veel klanten uit de omliggende gemeenten en uit Nederland. De Noordstraat is lang en breed en blijft de trots van de bewoners, mede dank zij hen die hun gevels goed onderhouden en verfraaien.

Met dank voor de info en foto’s aan Nicole en Rita De Vuyst.

Zie ook:

http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

05-08-2015 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

De ondernemingszin van

VITAL VAN LANDEGEM in de Noordstraat.

De Noordstraat deel XVII.

Het Molentje in Maldegem roept beelden op van de Molen, van kleine en grote handelszaken en bedrijven in een drukke handelskilometer maar is ook verbonden aan een bijzondere bedrijvigheid die talrijke huisvaders er uitoefenden en er goed hun brood mee verdienden.

Vee- , varkens-, biggen- en  kolenhandelaars, zelfs landbouwers waren vertegenwoordigd in talrijke gezinnen in de Noordstraat. Waar dit nu onmogelijk is, was toen wel mogelijk.

In de richting van ’t Schortje, woonden in nummer 137 de slager Camiel Sierens, zijn echtgenote Alida De Loof en hun zoon Basiel Sierens (1904) en zijn echtgenote Martha Rotey.

In nummer 135 woonde loodgieter Karel (1875) Ronse, zijn zoon Robert Ronse (1913) volgde hem op, was elektricien en verkocht televisies en radio’s. Dan volgden twee woonhuizen, nu is een ervan Retouches Naald en Draad.

Naast de zagerij van de gebroeders Verstringe (waar nu Stijn Timmerman woont, de zoon van Louis Timmerman), later ijzerhandelaar August Lapin richting centrum, woonden Roger Timmerman en Alix Meneve, ernaast Omer Meneve, later Pruiken Maurits Meneve, dan Richard en Christian De Meulenaere. Richard De Meulenaere was voorzitter van het comité van Molentjeskermis en werd opgevolgd door Denis Posman. Op die hoek zou er ooit nog een herberg geweest zijn.

Dan volgde de brede woning van varkenshandelaar VITAL VAN LANDEGEM.

Talrijke energieke mannen zoals Vital Van Landegem trokken van vier uur ’s morgens op pad naar alle windstreken op zoek naar varkens, zeugen, schapen en biggen, om te kopen, te verkopen en te leveren. Het was heel zwaar maar loon gevend werk.

Vital Van Landegem heeft er altijd zijn boterham goed mee verdiend en kon er goed zijn gezin van onderhouden. Vital was een gedreven veehandelaar. Hij kocht en verkocht biggen, zeugen en schapen. Hij ging die ’s morgens halen in Meetkerke, Jabbeke, Blankenberge tot in Oostende. Hij had een druk en interessant maar zwaar en vermoeiend leven, bijna zeven dagen op zeven.

Hij was rijden en reizen gewoon en hij geniet nog altijd van zijn autoritjes langs Vlaamse wegen, want hij kent alle wegen blindelings.

Vital (11 12 1923) was de zoon van Honoré Van Landegem (02 08 1892) en Céline Van Landegem, geboren in Rijsel op 7 december 1900. Hij had een oudere broer Georges, twee jongere broers Charles en Willy en een zus Jeanine (1934). De kinderen Van Landegem waren allen zeer knap en ondernemend. Ze bleven in de buurt of in de Noordstraat wonen en ze kwamen vaak bij elkaar. Je zag hen regelmatig.

Zijn ouders woonden in het breedste deel van de Noordstraat in nummer 182 toen, rechtover Theofiel Derijcke en Elvira Derijcke en de stovenwinkel van Lucien Derijcke.

In dit brede huis met twee garages was de ouderlijke woning van Vital Van Landegem. De dochter van drankleverancier Charles, Céline heeft nog samen met haar man Romain Goethals (1939)  de historische herberg ‘Velodroom’ nu ‘Filosoof’ in het begin van de Noordstraat open gehouden en nadien de drankcentrale in de Bloemestraat. Willy Van Landegem was taxi- en buschauffeur en had een dochter Vanessa, die een manege runde.

De achtertuin van de ouderlijke woning van Vital, dus van Honoré en Céline Van Landegem, kwam uit op het terrein van Ferdinand Posman en Emma Van den Abeele. Deze strook van de Noordstraat liep dus niet door tot aan de Edebeek, maar werd begrensd door de woonhuizen langs de Oude Aardenburgseweg, die een speelterrein was voor alle kinderen uit de buurt.

Vital was een fervent voetballer en topschutter bij voetbalclub ‘Melda’ in Maldegem en schoenmaker René Posman maakte de eerste voetbalschoenen voor Vital, die kostten hem zijn hele spaarpot, 125 frank. Dit moet eind jaren dertig geweest zijn. Dit was toen een behoorlijke som.

Vital trouwde op 11 december 1948 met Lydie Geernaert (06 02 1924) dochter van Marcel en Ursula Van Parys en zus van Valeer Geernaert. Vital en Lydie waren twee knappe mensen, dat kan je nu nog zien trouwens, ze stralen distinctie uit.

Marcel Geernaert was een gekend man in Maldegem. In 1926 bouwde hij de draaiende miniatuurmolen bijna zo groot als de echte, gemonteerd op een platte wagen, voor de stoet tijdens de kermis of ter gelegenheid van de viering van twee honderdjarigen. De foto komt uit een fotoreportage die gemaakt werd ter gelegenheid van het uitgaan van de stoet op 6 april 1953 (tweede Paasdag) waarbij de twee honderdjarigen Pelagie Clyncke, (°Maldegem 03.12.1852) en Clémence Buysse, (°Maldegem 26.03.1853) werden gevierd.

De vader van Lydie was een zeer handige schrijnwerker, die er zelfs in slaagde een van de eerste mooie wagens te monteren op een onderstel. Hij monteerde houten autobussen op een carrosserie.

De vader van Marcel, dus de grootvader van Lydie en Valeer was Louis Geernaert, timmerman, herbergier en stichter van het eerste kermis comité in ’t Molentje in 1894. Toen de Noordstraat en  de Oude Aardenburgseweg verbonden werden met de Vakebuurtstraat, was er zelfs sprake van om die laan naar Louis Geernaert te noemen, maar het werd de Gidsenlaan.

De echtgenote van Vital werkte bij Metalunion (nu De Spar-De Linde) op de markt voor haar huwelijk.

Vital en Lydie hadden een zoon Marc geboren in 1949, getrouwd met de beeldschone Tatiana Van Quaethem uit de Parklaan, Maldegem. Marc en Tatiana hebben twee zonen Kristof en Nicolas en zij zijn de grootouders van een jongen Tristan en van een meisje Jelena.

Jelena en Tatiana, mooie Russische namen die verwijzen naar de Russische roots van de moeder van Tatiana. Vital en Lydie zijn dus al overgrootouders. Vital, Marc, Kristof en Tristan vormen een mooi viergeslacht in mannelijke lijn.

Op de foto’s in bijlage zie je Vital Van Landegem en zijn echtgenote Lydie Geernaert als pas getrouwd en gelukkig koppel. Nu zijn ze nog altijd een gelukkig koppel en  67 jaar getrouwd in 2015.

Op de foto met hun kleinzoon Tristan in de armen en het viergeslacht Vital, Marc, Kristof en Tristan Van Landegem.

De foto’s van de molen gemonteerd op een wagen in de stoet en van de mooie luxewagen zijn kunstwerken van de vader van Lydie Geernaert.

De foto van de stoet komt uit de privécollectie van Maldegemnaar Luc Verheire.

Vital als voetballer tussen twee bekende Maldegemnaren.

Bijlagen:
Auto van Marcel Geernaert..jpg (129.5 KB)   
Huwelijk Vital en Lydie..jpg (63 KB)   
Molen in de stoet. Marcel Geernaert..jpg (205.8 KB)   
Molentje.jpg (58.8 KB)   
Viergeslacht Van Landegem.jpg (85.3 KB)   
Vital en Lydie, achterkleinkind.jpg (97.7 KB)   
Voetballer Vital V.L..jpg (178.8 KB)   

17-06-2015 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

De handelszaak van meubelmaker Camiel VAN CANNEYT (13 06 1881 - 1933) in de NOORDSTRAAT, nummer 143 toen.

De Noordstraat deel XXXI.

We situeren meubelmaker Camiel Van Canneyt (13 06 1881 - 1933 of 1937) en zijn echtgenote Maria Willems in de Noordstraat nummer 143 toen, in Maldegem. Maria Willems was de zus van schrijnwerker-meubelmaker-kunstenaar Arthur Willems (1891) en de schoonzus van Fernande Durand, Noordstraat 25. De kinderen van Arthur en Fernande, Edith, Henriëtte en René waren dus de nichtjes en de neef van de kinderen van Camiel Van Canneyt en zij woonden in het mooi gevelhuisje naast de voormalige huishoudschool, meer naar het centrum.

Camiel Van Canneyt en Maria Willems hadden twee zonen en een dochter, René (1912), Remi (1916) en Paula (18 02 1925). Camiel was heel een heel handige schrijnwerker en timmerman en vele leerjongens hebben bij hem het ambacht geleerd.

Zoon Remi Van Canneyt (1916 - 1978), geboren in de Noordstraat nummer 129, trouwde met Maria Cromheecke uit Moerhuize.

Maria Cromheecke was de dochter van vlashandelaar Theofiel Cromheecke (29 januari 1880) uit de Ouden Aardenburgseweg (Fortuinstraat) 30 en Marie-Louise De Smet die in het huis woonden rechtover het huidige verblijf van de bekende schrijver Paul De Wispelaere in Moerhuize. Marie-Louise De Smet werd 98 jaar.

Theofiel en Marie-Louise hadden vier kinderen: Elza, Maria, Rachel en Achilles Cromheecke. Nathalie Cromheecke, de zus van Theofiel had een herberg waar het café van Emiel De Sloovere en het laatst het Populierenhof werden uitgebaat in Moerhuize. De zus van Maria, Elza Cromheecke werd onlangs nog, op 29 juli 2014 gevierd als honderdjarige in het RVC de Tilia, haar echtgenoot Marchel De Krijger werd bijna 100 jaar. Hij is overleden op 13 januari 2015 en is geboren in St-Kruis Nederland op 9 maart 1915. Elza en Marchel hadden twee kinderen Lutgarde en Alex, die zorgden voor vijf kleinkinderen, Franky, Geert, Joyce, Ruth en Dylan.

De broer van Elza, Rachel en Maria, de vlashandelaar Achilles Cromheecke (01 06 1912) uit de Ouden Aardenburgseweg 30, is vroeg overleden. Rachel Cromheecke getrouwd met Medard Boes woont in de Rubenslei, is momenteel 92 jaar en zij is de vriendin van Marie - Louise Cuelenaere. Zij gaan bij elkaar op bezoek.

Remi Van Canneyt (07 03 1916) getrouwd met Maria Cromheecke Noordstraat 129, werkte aanvankelijk bij zijn doofstomme vader, Camiel Van Canneyt tot hij zijn vleugels uitsloeg. Hij wou met paarden werken op het platteland. Het gezin verhuisde naar de Rookalseide (op de hoek naar de Kwadestraat) en woonde in bij de moeder van schoolmeester Armand Accoe echtgenoot van Emma Borgonjon, afkomstig van de Noordstraat. Het huisje had geen elektriciteit, het werd verlicht met een petroleumlamp en het was moeilijk voor de huismoeder Maria Cromheecke om het huis gezellig en netjes te houden voor haar gezin. Intussen hadden zij hun vijf kinderen: Liliane (1937), Willy, Yvette, Eric en Jacques. De kinderen waren gelukkig. Ze speelden met ‘pikkels’ en ‘kaatsballen’ en maakten krijt van een oud heiligenbeeld. Alles was eenvoudig toen. De meisjes werden lid van de ‘kajotsters’ die eigenlijk een voorbeeldig, onderdanig beeld schiepen van de vrouw, een ideaalbeeld van het leven, dat langzamerhand verdween met de vrouwenemancipatie. De werkelijkheid was vaak anders. Remi Van Canneyt en Maria Cromheecke woonden nadien, vanaf 1947 in het kleine huisje waar Noël De Pauw zijn Garage VOLVO gebouwd heeft in de Rapenbrugstraat, op de hoek naar de Broekhuizestraat. Dit kleine huisje was eigendom van de familie Cuelenaere. Daarna woonden ze op de hoeve van voormalig burgemeester Hector Cuelenaere zelf in de eerste bocht van de Broekhuizestraat. Remi was er zeventien jaar lang paardenknecht. Toen de hoeve door de erfgenaam Hippolyte Cuelenaere verkocht werd, gingen Remi Van Canneyt en Maria Cromheecke in het huisje wonen waar nu Paul De Wispelaere woont in Moerhuize. Vroeger eigendom van Honoré De Pauw en Clementine De Baets. Ze hadden schapen en wat landbouwgrond en woonden graag in Moerhuize. Het hoevetje en de grond werden verkocht en de nieuwe eigenaar Leopold Posman kwam er wonen.  Het gezin Van Canneyt-Cromheecke verhuisde naar de Rapenbrugstraat, vlak voor de expresse weg, naast René Rijs en Simonne De Bruyckere die volledig verbrandde bij een gasontploffing. Daar is Maria Cromheecke blijven wonen tot zij verhuisde naar WZC Warmhof waar ze nu nog verblijft op 97-jarige leeftijd (2015). Al haar kinderen waren harde werkers en zijn goed terechtgekomen. Dochter Liliane Van Canneyt is getrouwd in 1963 en heeft twee zonen Stefaan en Ivan.

Als jong meisje werkte Liliane elf jaar in dienstverband bij de dochter van Hector Cuelenaere (Hector had een zoon Hippolyte en drie dochters Marie-Louise, Denise en Simonne), daarna bij Norbert Savat en Magdalena Rotsaert. Ze heeft zelfs Melanie De Munck, de echtgenote van David Savat nog gekend. Ze moest er soms koken voor veertien mensen. Later werkte Liliane in de vleesfabriek van Henri, Walter en Antoon Claeys die op diverse locaties hun zaak uitbreidden.

Ivan, de zoon van Liliane, getrouwd met Marleen Van den Bussche, is met zijn gezin uitgeweken naar Amerika, Arkansas, waar hij een fabriek heeft, de zusterfabriek is in Melle. Ivan komt regelmatig naar België. Liliana bracht haar zoon en zijn gezin regelmatig een bezoek en verbleef verschillende weken in Amerika. Ze heeft er de kleinkinderen Kevin en Tessa. Tessa heeft een kindje. Zoon Stefaan heeft een dochter Kiani en een zoon Kiran.

De enige dochter van Camiel Van Canneyt, Paula Van Canneyt (18 02 1925) was getrouwd met de schrijnwerker Camiel Verstraete (11 10 1919) en zij woonden in het begin van de Rapenbrugstraat, nummer 4.

De oudste zoon van Camiel Van Canneyt, René Van Canneyt (17 07 1912) was getrouwd met Anna Tilleman (07 12 1916). Anna Tilleman werkte bij Gaston Borgonjon toen ze jong was.
René was een handig meubelmaker en zag zijn klantenbestand groeien en Anna was een knappe verschijning die heel goed paste in de handelszaak en de zaak deed groeien en bloeien. Zij waren tegen iedereen vriendelijk in hun handelszaak en dat is een uitzonderlijke gave.

Hun enige dochter, Nicole Van Canneyt trouwde met Guido Van Hulle, een boomkweker, een van de afstammelingen van de bekende Bernardus Van Hulle (1769-1827), de stichter en grondlegger van boomkwekerijen Van Hulle die overal ter wereld, planten bomen leveren (zie Blog Marianne Posman in Maldegem, reportages over Boomkwekerijen Van Hulle).
Zij had aanvankelijk een prachtige bloemenboetiek BACARA naast de woning en de boomkwekerij van haar schoonouders langs de Aalterbaan.
Nicole Van Canneyt nam op een bepaald moment de handelszaak van haar vader over en breidde uit.
Tot op heden bestaat de handelszaak van Camiel Van Canneyt en is in handen van de achterkleinzoon van Camiel Van Canneyt, Geoffroy Van Hulle, zoon van Nicole en Guido, die door zijn creatieve, communicatieve en commerciële geest en ondernemingstalent een uitgebreid klantenbestand heeft in alle werelddelen. Stel je voor dat er meubels uit de Noordstraat Maldegem staan te pronken in een interieur in New York, Hong Kong of Dubai. Geoffroy Van Hulle liet en laat zijn verbeelding spreken en zet die om in aantrekkelijke en stijlvolle interieurs die verkopen als zoete broodjes.

Home Store Van Canneyt groeit en bloeit in de Noordstraat. Het gebouwencomplex is een pareltje in de brede Noordstraat.

De handelszaak van René Van Canneyt nam ook deel aan de tombola’s in Maldegem. Eens wonnen wij er een mooie prijs, een zetel, ter gelegenheid van Molentjes kermis. Mijn vader kocht er nog een bij. Ik herinner me hoe blij iedereen was toen wij wat wonnen.

René Van Canneyt was een geliefd mens, hij was intelligent en handvaardig en hij deelde zijn kennis en vaardigheid met de ander. Mijn vader koesterde hem, dus ik denk ook met genegenheid aan René en zijn echtgenote, die altijd, niettegenstaande hun succes in zaken, eenvoudig bleven en bereidwillig tegenover anderen.
Zeldzame parels.

Op de foto’s Camiel Van Canneyt, een oude foto van Camiel, zijn echtgenote en zoon Remi in een auto.

Remi Van Canneyt, René Van Canneyt, zijn echtgenote en familie tijdens recepties, ook Denis Posman.

René Van Canneyt speelde de bugel, hij was muzikaal.

Met dank voor de informatie en de foto’s aan Mevr. Liliane en Nicole Van Canneyt.

16-06-2015 om 00:00 geschreven door Marianne Posman 1

BAKKER MARCEL MAERTENS

EN MODISTE JENNY DE LILLE

in de NOORDSTRAAT.

Voor brood kon je terecht bij Bakker Marcel Maertens (23 06 1923 – 25 03 2012) in de Noordstraat nummer 112.

Marcel was de zoon van bakker Armand Maertens (04 04 1889 - 19 09 1970) en Maria-Louisa De Smet (01 02 1885 - 05 06 1972) uit de Bogaardestraat toen nummer 35. Armand en Marie waren op 31 mei 1918 getrouwd.

Maria-Louisa De Smet was de dochter van koopman Charles-Louis De Smet (05 08 1840 - 26 05 1907) en kantwerkster Amelia Terré (07 08 1843 – 25 02 1906), beiden geboren en overleden in Maldegem. Ze trouwden op 3 mei 1871.

Even terloops, maar rond de kantwerkstertjes in Maldegem is een boeiend verhaal geschreven door Mevrouw Courtmans in haar boek “De hut van tante Klara” (1864) en grondig besproken door Rik Van de Rostyne in Vrij Maldegem Nr. 4, 25 januari 1991 p 15, waar een beeld geschetst wordt van de kleine meisjes, van zes tot twaalf jaar, dochters van de armen, die er van ’s morgens zes uur tot acht uur ’s avonds, eenentachtig uur per week, moesten spinnen, kantklossen of speldenwerken, onderbroken door een half uurtje pauze ’s middags, in slecht verlichte, nooit verluchte, vochtige en amper verwarmde kleine kamers, voor een stuiver per dag, waar ze amper hun boterhammetje konden mee betalen. Onder het mom de meisjes uit de fabrieken te houden en te onderwijzen, werd twee honderd jaar geleden en later kinderslavenarbeid gedoogd in de ‘borduurscholen of kantscholen’ in Maldegem waar alleen de uitbaatsters van die zogezegde onderwijsinstellingen rijk van werden, waar de kinderen niets leerden maar uitputtende slavenarbeid verrichten en soms stierven van uitputting en ontbering. Zie ook Jaarboek 2012, p. 227 ‘Herinneringen aan de kant- en borduurschool’.

Armand en Marie-Louisa Maertens - De Smet hadden twee kinderen, Marcel en Juliana. Juliana Maertens (1920 - ) was getrouwd met Alfons Clauws (… 1974) die op het ouderlijk hof zijn blijven wonen met hun dochter Liliane of Lily. Alfons Clauws werkte een tijd lang bij de firma Sobemai, kreeg hartproblemen en is vroeg overleden. De familie Maertens woonde in drie huizen verspreid op hetzelfde terrein, nu rechtover Electrohandel Sikaet (vroeger fietsenwinkel van de ouders van Freddy Sikaet).

Marcel was de kleinzoon van Maria Leers (11 09 1856 - 22 04 1914) en Petrus Maertens (10 12 1849 - 19 06 1936), herbergier, afkomstig uit Heille, een gemeente die tegenwoordig behoort tot de gemeente Sluis, Nederland. Armand Maertens was ook jager in zijn vrije tijd. Hij ging jagen in de bossen van Paddepoele op gronden van kasteelheer Frederic Dhont van het St-Anna kasteeltje.

Het verhaal ging dat er zoveel werk was in de bakkerij van Armand Maertens in de Bogaardestraat, dat de kleine kinderen gewoon mochten spelen tussen de zakken bloem die gestapeld lagen in de bakkerij. Als kleine jongen moest Marcel al helpen in de bakkerij en brood ronddragen als hij thuiskwam van school en ook tijdens de middagpauze. Er was zelfs een afspraak tussen de bakker en de school dat Marcel wat later op school mocht aankomen. Hij reed rond met een stevige fiets met een goed gevulde bakkersmand vooraan. Later beschikten zij over een triporteur. Soms moest Marcel twintig broden leveren in een café waar de mensen hun brood kwamen halen en ondertussen een pintje dronken waarschijnlijk.

Bij Bakker Marcel Maertens was je aan het juiste adres voor een broodje te koop aangeboden in de gang of in een klein hoekje onder de hoedenetalage van zijn echtgenote Jenny De Lille. Op foto 2 kan je dit goed zien, een grote etalage hoeden en onder de vensterrichel was een kleine opening met een broodje.

Marcel deed twee zware broodrondes. Hij stond heel vroeg op om te bakken en ’s morgens deed hij dan zijn eerste broodronde richting Strobrugge. Ondertussen sneed en verpakte zijn echtgenote het brood en na het middagmaal vertrok Marcel voor zijn tweede broodronde, richting de Akker en Vossenhol tot zeventien uur. Meestal betaalden de klanten wekelijks éénmaal, dus ’s avonds maakte hij de rekeningen op.

Heel vroeg al werden de twee dochters ingeschakeld om bakker Marcel Maertens te helpen op zijn ronde in de weekends en in de voormiddagen van de vakanties. Marcel Maertens bakte enkel wit en bruin brood tijdens de weekdagen. In het weekend en op feestdagen bakte hij rozijnen- en koekebrood. Marcel en Jenny hadden het vaak heel druk. Het deeg maken, snijden, wegen en bakken was een fascinerend proces voor de dochtertjes en ze denken er nog altijd aan met de glimlach.

De echtgenote van Marcel Maertens was Jenny De Lille (21 mei 1926 – 25 december 2008). Zij was de dochter van schrijnwerker René De Lille (02 03 1901 – 09 07 1976) en Maria – Theresia Ramon(t) (19 02 1906 – 04 11 1970), uit de Noordstraat 195, naast de handelszaak in ijzerwaren van Elvira Derijcke. De naam Ramon of Ramont wordt soms verschillend geschreven, waarschijnlijk heeft een ambtenaar zich eens vergist in de schrijfwijze. Maria – Theresia Ramont was afkomstig van Eeklo dus de familie van Jenny De Lille was vaak in Eeklo bij oma Emma De Wispelaer(e) (28 05 1881 – 06 10 1937) en opa – voerman Jan Francies Ramont (22 01 1881 – 05 02 1963) (beiden getrouwd op 18 april 1903) en hun familie. Eeklo maakte lang deel uit van de leefwereld van het gezin Maertens – De Lille, want zij gingen vaak op bezoek bij hun grootouders en de familie.

De ouders van René waren timmerman Camille De Lille (03 06 1871 – 10 02 1936) Westeindestraat 22 en Emelie Dhoore (03 04 1872 - 25 10 1951) van Adegem, Dorp 26.

Jenny had twee broers die telkens tien jaar jonger waren, Jean geboren in 1936 en Willy in 1946 (foto echtpaar met drie kinderen met groot leeftijdsverschil). Moeder Maria-Theresia Ramont was veertig toen zij de haar laatste baby ter wereld bracht. Waarschijnlijk was het een zeer zware bevalling thuis want nadien kon zij niet echt meer voor het baby’tje zorgen en Jenny, als twintigjarige grote zus, omarmde haar kleine broer wat een levenslange band schiep. Velen dachten dat Willy haar zoon was. Willy woont nu nog steeds in de woning van zijn ouders René De Lille en Maria – Theresia Ramon(t).

Jenny volgde een opleiding modiste in Eeklo. Haar tante Margriet (Margaretha Ramont) (1916 – 1999) was de echtgenote van de handelaar Frans De Vlieger en de moeder van Liliane en Carlos. Margriet was slechts tien jaar ouder dan Jenny en de beide dames trokken vaak met elkaar op.

René De Lille was schrijnwerker-timmerman en had achteraan de woning een grote werkplaats, die er nu nog staat. Hij bereidde alle timmerwerk (daken, ramen, deuren, omlijstingen, goten) van de aangenomen bouwwerken voor in zijn atelier, aanvankelijk bijgestaan door twee broers, later door twee knechten. Zijn echtgenote en kinderen hielpen hem met het kleuren of schilderen van het houtwerk.

René had vijf broers en twee zussen: Julien, Gerard, Napoleon, Leopold, Cyriel, Evelien en Marie-Julienne De Lille.

De familie De Lille heeft trouwens iets. Volgens de annalen en de stambomen stammen allen die in Maldegem wonen af van éénzelfde stamvader en allen hadden een speciaal talent die zij op een of andere manier vorm kunnen of konden geven.

Iets wat te vermelden waard is dat Evelien De Lille, een tante van Jenny De Lille getrouwd was met Marcel Matthijs (Oedelem 11 01 1899 - 30 08 1964) in 1924, een Vlaams schrijver en politiek activist. Marcel Matthijs startte als koewachter, werd knecht, tuinman, mijnwerker, gareelmaker zoals zijn vader, bediende bij Victor De Lille, was oorlogsburgemeester (1941-1944) in Oedelem en zitmeubelstoffeerder. Bovendien schreef hij ondertussen ontelbare gedichten, toneelstukken, literaire kritiek, veel romans en verhalen. Zijn boeken werden zelfs gelezen en besproken op school als cursorisch lezen, dus zal hij een verschil gemaakt hebben in de literatuur. Enkele van zijn romans zijn: De Doodslag 1926, Ankers en Zonnen 1928, Het Grauwvuur 1929, De Ruitentikker 1933, Doppen 1935, Hellegat 1949, enzovoort. Hij wordt tot op heden door literatuurkenners gesmaakt. Hun zoon Paul werd apotheker en zijn dochter Maria werd zangeres en pianiste.

Tijdens de oorlog was René De Lille, schoonvader van Marcel Maertens, lid van de douane of grenswachter. Hij had dus een controlerende functie aan de grens, talrijke foto’s in het familiealbum getuigen van zijn rol tijdens de oorlog.

Tijdens de oorlog maalde René De Lille graan in grote troggen in zijn atelier. Het is daar dat Marcel zijn Jenny leerde kennen als hij de bloem voor de bakkerij kwam halen. Hij legde het zo aan boord dat hij elke dag een zakje bloem nodig had en ondertussen zijn Jenny kon ontmoeten en spreken. Marcel en Jenny trouwden ‘in’ bij René De Lille op 19 mei 1949 om tien uur. Marcel ging verder bakken bij zijn vader in de Bogaardestraat en ondertussen werd een ander huis van René De Lille in de Noordstraat nr. 112 aangepast voor het jonge gezin en werd de bakkerij achteraan geïnstalleerd. Ook de duivenhokken werden niet vergeten want zoals veel Maldegemnaars ‘speelde’ Marcel met de duiven en was hij enthousiast duivenmelker tijdens zijn vrije tijd. Marcel startte met een oven op hout, later schakelde hij over naar een oven op stookolie.

Achteraan de woning lag het veld van Pierre Verstuyf (1921) en Suzanne Vermeulen, Oude Aardenburgseweg 2, familielid van de echtgenote van Omer Van Deynse.

Marcel Maertens en Jenny De Lille kregen twee dochtertjes, Carine op 28 december 1951 en Martine op 23 februari 1957, die als twee druppels water op elkaar lijken. Carine trouwde met Pol Van Belleghem en zorgde voor een kleinzoon Steven. Martine trouwde met Luc Verleye (28 06 1953) uit Veldegem-Zedelgem en zij hadden een dochter Ann (14 02 1982).

Jenny De Lille was modiste en had er een aantrekkelijke etalage modieuze hoeden in haar handelszaak in de Noordstraat. De “sjaaldraagsters” in ons land worden heftig bekritiseerd en het liefst had men er geen meer in scholen, openbare gebouwen of in het straatbeeld. Vijftig jaar geleden droeg hier elke vrouw en jong meisje, een sjaal, een hoed of een muts (pots) op het hoofd. De keuze was enorm uitgebreid en elke dame verscheen bij elke gelegenheid met een origineel hoofddeksel. Hoedenmaaksters hadden op die manier een verzekerd inkomen. De mannen hadden petten (klakken) of hoeden in allerlei vorm om zich te beschermen tegen de kou of de zon, maar ook uit eerbied tijdens bepaalde evenementen. De hoeden werden soms gemaakt door de modisten, als er minder vrije tijd aan bod kwam dan werden de hoeden aangekocht bij een groothandelaar en doorverkocht.

Een andere modiste, Jeanne Vincke (1913) woonde een beetje verder naar het dorp toe, Noordstraat 49, tussen Christella Standaert, aan de andere kant van de inrijpoort van Huize Van Mullem en de praktijk van de huidige tandartsen Vermeersch. Frans Ballegeer en Julienne Posman hadden er voordien een winkel van wol, behang en verf voor en tijdens W.O.II, naast de woning waar drie generaties tandartsen Vermeersch al jarenlang hun praktijk uitoefenen, rechtover de stoffenwinkel van Julia Coelis. Voordien was dit het Café De Zwijger. Julienne Posman is altijd met Jeanne Vincke bevriend geweest. Huisschilder Frans Ballegeer en zijn zuster Godelieve waren afkomstig van Noordstraat nummer 23, het ouderlijk huis. Later werd de hoedenzaak van Jeanne Vincke overgenomen door mevrouw Ivonna de Taeye – Dhaenens (1912) en haar schoondochter in de Edestraat. Een hoedje op de gevel heeft lang dit handelshuis gesierd.

In de Noordstraat woonden in die tijd ook Armand De Lille (1892), schrijnwerker-meubelmaker en Ida Wallemacq, Noordstraat 241. Hij was een sociaal voorvechter en verzette zich tegen wantoestanden (belastingen op uurlonen die aangerekend werden en nooit doorgegeven). Hij werkte voor René De Meulenaere, aannemer van timmerwerken in de Noordstraat. Hij zou dan een afstammeling geweest zijn van herbergier L. De Lille.

Bakker Marcel Maertens had een boeiende baan en bezorgde de mensen hun dagelijks brood met de glimlach. Zijn hartelijkheid was zijn handelsmerk. Het echtpaar Maertens – De Lille was gekend en geliefd in de Noordstraat.

Toen Marcel Maertens en Jenny De Lille met pensioen gingen pasten zij de woning aan in de Noordstraat 112, waar ze samen een rustige oude dag beleefden, vaak bezocht en ondersteund door hun twee dochters en hun gezin. Zij zijn behoorlijk oud geworden en werden goed begeleid. Jenny bracht haar laatste jaren door in het rustoord Warmhof en Marcel verbleef enkele maanden in het rustoord ‘De Morgenster’ in Sijsele. Zij waren een hecht en sympathiek koppel en zij konden terugkijken op een goed leven.

Als je dan de gevelrij bekijkt in de buurt van  Bakker Marcel Maertens en Jenny De Lille, kon je starten met aannemer schrijnwerker René De Meulenaere, dan aannemer van metselwerken Alphonse Standaert, dan schoenmaker Louis Claeys (later kachelwinkel Gerard Steyaert, nu advocatenkantoor van  Karim Hermie en Leerpraktijk Lieselot Dhont), dan kolenhandelaar Jozef De Baere en de kinderwinkel van Georgette Lampaert en later de Kinderboetiek van dochter Cecile De Baere, ook een boeiend handelshuis. Daarnaast was de kruidenierswinkel van Hubert De Lange en Regina Cauwels, dan een woonhuis eigendom van René De Lille die hij verhuurde, dan volgde de brede woning met inrijpoort van Marcel Maertens. In het eerste huis voorbij Marcel woonde Edmond Cockuyt en Marie Dobbelaere, daarna Louisa Hegghe. In diezelfde huizenstrook was er de handelszaak van boter en eieren van Alfred Roete (1867) en Judith Geirnaert, later namen zoon Georges Roete (1913) en Maria Van Eenaeme die handelszaak over.

Op de hoek nummer 120 woonden scheepbouwer Julien De Brabander (1916) en Irena Vlaeminck (1819) met hun twee heel knappe dochters, Linda en Danny. Het woonhuis van Julien De Brabander en Irene Vlaeminck wordt onderbroken door een toegangsweg naar de terreinen van Omer Van Deynse.

Daarna woonde Germanus Verstuyf (1904), echtgenoot van Clara Steenkiste, broer van Irma en Rosa Verstuyf, kinderen van voerman Alfons Verstuyf. Nu staat daar een mooi modern woonhuis van een van de nazaten van Robert Ronse. Daarna volgen Hairstyle De Vuyst en het woonhuis van Nicole De Vuyst. Naast Nicole was de slagerij van Alfons Ardeel (1898) en Prudence Bultinck, Noordstraat 132, later bewoond door Luc Ardeel. Daarna volgde het woonhuis van wijlen Marc De Wulf en Nicole Savat en is nu de winkel met zwarte gevel waar Geoffroy Van Hulle interieurs presenteert. De ouders van Annie De Backere, echtgenote Karel De Bolster hadden er hun woonplaats nummer 130. Daarna woonden de familie Lams, de ouders van kinesist Kurt Lams, die er een winkeltje hadden van koorden en heel lekkere ingelegde haring. Momenteel staat er een mooi groot appartementsgebouw met onderaan kapsalon, Annelore’s Creation, maar dat is eigenlijk Oude Aardenburgseweg. Daar woonden vroeger schrijnwerker Jozef De Bruyckere (1885) en was de naaiwinkel van zijn echtgenote Clothilde Bourgonjon, Noordstraat 136. Op de hoek woonden vetstoffenhandelaar Arnold Martens en winkelierster Alice Standaert, Noordstraat 140 toen. Dit moet ooit nog een bakkerij geweest zijn. Arnold Martens is een ver familielid van Odette Martens, Odiel, Guido, Gino en slager Filip Martens.

Bijna rechtover Bakker Maertens, Noordstraat 141 was er de likeurwinkel van Clara de Taeye (Ede 1903), de woning en de winkel van schrijnwerker Camiel Van Canneyt (1881) en Maria Willems, zuster van Arthur Willems (nummer 28), in nummer 143. Camiel werd opgevolgd door zoon René Van Canneyt. De dochter van René, Nicole Van Canneyt, echtgenote Guido Van Hulle, nam de handelszaak van haar vader over, later samen met zoon Geoffroy. (nu uitgebreid 143 – 147). In nummer 145 woonde jarenlang het gezin van de Italiaanse oorlogsveteraan Angelo Molinarolli (1923) en de Maldegemse Solange Thijs (1919).

In de richting van ’t Schortje woonden in nummer 137 de slager Camiel Sierens (1837), zijn echtgenote Alida De Loof en hun zoon Basiel Sierens (1904) en zijn echtgenote Martha Rotey.  In nummer 135 woonde meester-loodgieter Karel (1875) Ronse, zijn zoon Robert Ronse (1913) en Esther Coppens volgden hem op. Robert was ook elektricien en verkocht televisies en radio’s in de brede etalage met midden deur. Dan volgden twee woonhuizen, nu is een ervan Retouches Naald en Draad, dat was vroeger een kruidenier- en textielwinkeltje van Camiel Grammens en Maria Billiet.

Naast de gebroeders Verstringe, later oud ijzerhandelaar August Lapin, met de ingang naar de Dreef ertussen, woonden wagenmaker of kolenhandelaar Camiel Timmerman (1892) en Alix Meneve in nummer 157 - nu 153. Zoon Roger Timmerman (1928) Noordstraat 153,  in 155, toen woonden  schoenmaker Omer Meneve (1898) en Emma Marclé (later Pruiken Meneve), dan meubelmaker Richard (en later Christian) De Meulenaere (1893) en Magdalena Roets in nr. 153 toen. De echtgenote van Richard, Magdalena Roete had er een drankwinkeltje, Noordstraat toen 153.

Biggenkoopman Vital Van Landegem getrouwd met Lydie Geernaert woonden ernaast. Valère Geernaert was de broer van de echtgenote van Vital en zoon van de bekende schrijnwerker carrossier Marcel Geernaert (1883) en Ursula Van Parys, die er waarlijk in slaagde echte auto’s te bouwen op een motor. Niet te geloven dat bijna honderd jaar geleden, mensen zoals Marcel Geernaert in de Noordstraat nummer 151 in staat waren om auto’s te bouwen zoals op dit model. De Noordstraat huisvest en huisvestte veel talent….. Stel je voor dat je Maldegem kan doorkruisen met een dergelijke grote wagen! Op de gevel waar de auto geparkeerd staat prijkt het uithangbord: SCHRIJNWERKER MARCEL GEERNAERT-VAN PARYS.

Een beetje historiek van Marcel Maertens en zijn gezin in de Noordstraat, omgeven door woonhuizen maar ook door handelszaken.

Op de foto’s: huizenrij in de buurt M. Maertens, de handelszaak Maertens – De Lille, de ouders Maertens – De Lille en hun baby Carine Maertens, Marcel Maertens, Jenny De Lille en Jean De Lille op stap, René De Lille en gezin, René De Lille en Marie Ramont,
Jenny De Lille en Margriet Ramont en kinderen op wandel

Grenswachter René De Lille in bijlage, Marcel Maertens in de bakkerij met echtgenote, dochter Martine en kleindochter Ann, Bakker Maertens in de bakkerij, Op wandel in de Noordstraat met Jean De Lille  aan de 'Grand Café'.

Zie ook: http://www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

Bijlagen:
Emma Ramont-De Wispelaer.pdf (579.8 KB)   
Huwelijk 1949.pdf (246.8 KB)   
In automobiel.jpg (699.5 KB)   
Jenny 1933.pdf (291.9 KB)   
W.O.II Ren+® De Lille grenswachter.jpg (251 KB)