Ik ben Patrick
Ik ben een man en woon in Schriek (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerde militair..
Ik ben geboren op 21/01/1960 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: joggen en internet.
In mei 2012 nog 142kg, nu 85kg, en de joggingmicrobe heeft mij te pakken.
Verhaal van een 'nieuwe' jogger Ervaring van een beginnende loper geboren in 1960.
21-03-2015
Studentenmarathon Leuven
De kniepijn (bij het nemen van trappen)
is er nog altijd en in principe zou rust waarschijnlijk de beste
genezing zijn, maar ...
Normaal gezien zou ik op woensdagavond
starten op de halve marathon tijdens de Studentenmarathon in Leuven.
Op weg naar de inschrijving hiervoor, op eerste verdieping van gebouw
De Naeyer op de KUL voelde ik de trappen heel duidelijk. Dan toch
maar beslist om te gaan voor de 10 Km loop.
Start op de atletiekpiste om daarna
twee rondjes van 5 km af te werken op een zo goed als vlak parcours,
half onverhard, half verhard. Een mooi rondje, dat wel.
De 5 en 10 km starten tesamen, vijftien
minuten na de start van de halve marathon. Heel veel deelnemers (140
voor de 5 km, 300 voor de 10 km, 200 voor de halve marathon) voor een
woensdagavond wedstrijd. Natuurlijk het merendeel studenten.
Ook de organsisatie verliep prima (op
één minpunt na dan) met een ruime eindbevoorrading en uitslagen
diezelfde avond. Helaas was er wel iets misgelopen met de
tijdsopneming want bij een deel van de deelnemers (waaronder mezelf)
klopte de tijd aan geen kanten (dit werd 's anderendaags wel (deels)
gecorrigeerd maar toch bleven er nog klachten over ook mijn tijd
bleef toch 30s verschillend van de tijd gemeten met mijn Garmin).
De eerste 7 kilometer bleef ik een
rustig duurtempo aanhouden zodat ik de knie goed 'in het oog' kon
houden. Gezien ik er geen last van had, dan maar de laatste drie
kilometer het tempo een stuk opgetrokken zonder evenwel echt voluit
te gaan.
De knie bezorgde me geen last, wel een
vervelend gevoel dat er iets is, maar dat is het dan ook. Het is
echt pas bij het nemen van trappen dat ik er last van heb. Misschien
de volgende twee dagen toch maar het lopen schrappen en dan zien wat
het zaterdag in Vilvoorde zal geven.
Als één van de eersten ingeschreven
voor de Antwerp Urban Trail en uiteindelijk toch in wave 4 ingedeeld
worden. Hier laat de organisatie toch duidelijk een steekje vallen.
Uiteindelijk zou het mij toch niet veel uitmaken want na de jogging
in Waterloo op zaterdag had ik zowiezo beslist om het in Antwerpen
rustig aan te doen om daarna 's namiddags in de zetel te kruipen.
Om 08:00 uur de trein op naar Antwerpen
(30 min), te voet van Antwerpen Centraal naar Park Spoor Noord (15
min), borstnummer en T-shirt afhalen en een stickertje gaan halen
voor wave 2, sporttas afgeven en we waren klaar om tegen 09:20 uur te
vertrekken. De laatsten van wave 1 waren pas de startbox uit toen
het startschot al gegeven werd voor wave 2 die ik ergens achteraan
het eerste kwart aanvatte.
Het was koud ... het regende bovendien
ook lichtjes (eerder motregen) toen ik na zo'n 5 minuten de startlijn
kon overschrijden.
Mij direct een rustig tempo opleggend
(10 km/) werd ik direct langs alle kanten voorbij gelopen door lopers
die er blijkbaar zo snel mogelijk vanaf wilden zijn.
De eerste bezienswaardigheid op de
omloop na de eerste kilometer was al direct de attractie waar de
organisatie mee uitpakte bij de voorstelling van het parcours: de
premetrotunnel. Natuurlijk geraak je maar in die tunnel na een
afdaling van verschillende trappen (zo'n 150 tal schat ik). Hier
moest er natuurlijk aangeschoven worden maar dat is eigen aan zo'n
organisatie en niet te vermijden.
Ik voelde wel onmiddellijk dat ik de
trappen vandaag maar best heel rustig aanpakte want terwijl ik al
lopend geen last had van de knie voelde ik deze wel heel nadrukkelijk
op de trappen.
Zo'n 500m lang was deze tunnel. In
feite niets speciaals maar toch wel een unieke belevenis. Eén groot
voordeel: mijn koude handen konden hier opwarmen want in de tunnel
was het stukken aangenamer lopen dan buiten in de kille lucht. Op
het einde van de tunnel terug aanschuiven en de nodige trappen naar
omhoog deze keer.
Na zowat 4 km werd het Centraal Station
bereikt. In tegenstelling tot vorig jaar werd deze keer een andere
ingang en omloop genomen. Deze leek me trouwens beter, zeker de
lange passage langs perron 1. Natuurlijk moet je in een station wel
een paar keer trappen op en af lopen.
Na de doortocht door het Stadspark, de
Botanisch Tuin, een café, het Paleis op de Meir werd het Stadshuis
bereikt. Trappen op, voorbij het bureel van de burgemeester en terug
trappen naar omlaag. Nu werd richting MAS gelopen met onderweg nog
een aantal toeristische trekpleisters en versmallingen waar het een
paar keer aanschuiven was. In het MAS zelf trappen op naar de eerste
verdieping en dan trapjes naar omlaag om richting aankomst te lopen.
Al bij al een leuke ervaring maar het
nieuwtje van een eerste maal is er toch af. Mij toch minder
geamuseerd dan de vorige Urban Trails maar dat zal ook wel aan de
knie gelegen hebben die zich toch nadrukkelijk liet voelen op de
trappen.
Onmiddellijk na mijn aankomst mijn
ontbijt geschonken door Delhaize gaan ophalen (een sinaasappel, een
granenkoek en een chocoladebroodje met een tas koffie). Mijn
sportzak gaan halen, warmere kleren aangetrokken, ontbijt opetend
onderweg naar het station, trein op, trein af, auto in en tegen 12:30
uur stonden we thuis al onder een warme, deugddoende douche.
De volgende dagen zullen we het maar
rustig aan doen zodat de knie volledig tot rust kan komen.
Gezien de
meeste teamleden van het KC-Team naar Barcelona waren afgezakt, Karen
haar zinnen gezet had op de Vijverrun op zondag, bleef ik een beetje
verweesd achter op zaterdag ;)
Waar naartoe ? De Blaarmeersentrail in
Gent zag er heel aantrekkelijk uit maar toen ik zag dat de 18 km
bestond uit ZES rondjes van 3 km was mijn goesting al rap over.
Bleven nog over: de IKSO-run in Denderleeuw of de 13 yrds in Waterloo
(Challenge BW). Na lang twijfelen dan toch maar gekozen voor
Waterloo. De omloop daar zag er op kaart tenminste uitdagender uit
dan deze in Denderleeuw en het was toch ook zo'n 20 km dichterbij.
Ruim op tijd kwam ik in Waterloo aan en
dat was maar best ook want de auto parkeren moest op zo'n 800m van de
inschrijvingsstand (waar ook start en aankomst zich bevond). De
inschrijvingen, start en aankomst vonden plaats in en aan de
Scandinavion School of Brussels, die aan het eind van een lange
doodlopende dreef ligt. Dus de auto geparkeerd aan de Waterloo
Hockey Club en dan de dreef naar beneden naar de inschrijvingen.
Nadien terug naar de auto om mijn overtollig gerief achter te laten
en terug naar beneden voor de start. Een goede opwarming dus :)
Er was maar één wedstrijd: 12,6 km.
Na de start met bijna 900 deelnemers moesten we dus direct de dreef
(verharde weg) naar boven (lichtjes omhoog) tot voorbij de Hockey
Club waar we het bos indoken. Een (heel) smalle strook van
anderhalve kilometer (waar inhalen niet kon) die vlakbij en langs de
Ring van Brussel loopt (je ziet de auto's echt op zo'n tiental meter
naast je passeren). Daarna wordt het gelukkig breder. We passeren
het oude Koninklijk Kasteel van Argenteuil en lopen verder door het
bos naar het domein van het Kasteel van Terhulpen. Dit stuk bos is
serieus heuvelachtig: een steile klim met daaropvolgende afdaling.
Zo word er een rondje van zo'n 6 km gemaakt in het bos van Soignies,
gelukkig goed beloopbaar, ook dankzij het droge weer van de vorige
dagen. Uiteindelijk belanden we terug aan het domein van Argenteuil
om zo terug via de smalle bosstrook langs RO (Ring Brussel) op de
dreef naar de Scandinavian School te lopen.
Een mooi parcours, zowat 70% onverhard,
licht golvend met een tweetal pittige klimmetjes maar dankzij het
droge weer goed beloopbaar. Van andere deelnemers hoorde ik dat het
parcours in het bos er al anders (veel veel meer modder) had
bijgelegen.
De 12,72 km (op mijn Garmin) zou ik
uiteindelijk afwerken aan een gemiddelde van 11,5 km/u. Best wel
tevreden zeker gezien ik op zo'n 3 km van de aankomst last begon te
krijgen van de knie. Niets ergs, maar toch af en toe wel eens
schrikken en twijfels veroorzakend in het hoofd. Zien hoe dit de
komende dagen zal evolueren.
Mijn besluit staat inmiddels vast om op
zondag enkel de Urban Trail in Antwerpen te lopen op een toeristisch
tempo (kwestie van de knie en de spieren een beetje te sparen).
Na de 'uitstap' naar Francorchamps
stond op zondagmorgen de Flitsrun in Averbode geprogrammeerd. Een
organisatie van de Demarsin-lopers, waaronder mijn KC-teamgenoten
Johan, Rudy en Wendy. Daar konden we dus niet afwezig blijven.
Gezien de spieren nog redelijk stram
waren van de dag voordien leek het mij wijselijk om hier zowel de
kilometers als de snelheid te beperken. Het zouden dus 2 rondjes van
4km worden aan een rustig tempo. Karen zou zich wel aan de 12 km
wagen, weliswaar ook tegen een rustig tempo (maar dat rustig bij haar
durft soms nogal eens over te hellen naar snel).
Het mooie parcours: vlak, aanloopstrook
van een goede kilometer op de weg, daarna iets meer dan een kilometer
in het bos, nog een paar honderd meter op de weg en terug een goede
kilometer in het bos. Rondjes van 4 kilometer dus.
Mogelijkheid om 1 rondje te lopen
(start om 10 uur), twee of drie rondjes (start om 12 uur).
Bij de start zette ik mij achteraan in
het pak, kwestie van zeker niet te snel te vertrekken en kwestie van
mij aan mijn voornemens te houden. Na een paar honderd meter zag ik
voor mij Karen lopen. Eventjes iets versnellen en ik was erbij. Ze
bleek duidelijk ook niet van zinnens om voluit te gaan na gisteren
zodat ik in haar buurt kon blijven gedurende de twee rondjes.
Gelukkig was het zonnetje, nog meer dan
gisteren, van de partij. Een prachtige lentedag en veel volk op de
Flitsrun. Iets voor het einde van mijn tweede rondje overtuigde
Karen mij om er toch ook maar een derde rondje bij te nemen zodat ze
niet alleen zou moeten verder lopen. Snel de aankomstlijn van de 8
km overschrijden dus, mijn barcode laten inscannen zodat ik in de
uitslag van de 8 km zou voorkomen en mij wringend tussen de
uitblazende lopers terug naar de loopstrook van de 12 km ernaast
begeven om na een kort tussenspurtje terug bij Karen aan te pikken.
Uiteindelijk zouden we de 12 kilometer
ongeveer met een gemiddelde van ongeveer 10,2 km/u afwerken. Meer
moest dat niet zijn ... de vastzittende spieren van 's morgens waren
hierbij nu ook losgewerkt.
Veel tijd had ik dit keer niet na de
aankomst want familiale verplichtingen. De Flitsrun bleek weeral
eens een voltreffer te zijn: mooie omloop, mooi weer, goede
organisatie en heel veel bekenden tegen het lijf gelopen.
PS. Veel foto's te vinden op de site van de Flitsrun zelf: http://www.joggingdemarsin.vermaelenprojects.net/flitsrun.html
Het eerste lenteweekend kwam eraan. De
vooruitzichten waren prima. Op het F1-circuit van Francorchamps was
alle sneeuw op de piste verdwenen ... tijd dus voor het KC-Team om
eens daar naar toe te trekken.
Helaas kunnen we ons (nog) geen
F1-bolide veroorloven maar loopschoenen hebben we des te meer. Dus
hadden Karen, Johan, Rudy en mezelf zich ingeschreven voor de
Spa-Francorchamps Run (Halve Marathon). Gezien het circuit 7 km lang
is, stonden er dus 3 zware rondjes op ons te wachten. Voor zij die
iets lichtere kost wilden, was het ook mogelijk om 1 of 2 rondjes te
lopen.
Plaats genoeg om te parkeren en ook het
afhalen van de borstnummers verliep vlotjes. Jammer dat er niet echt
deftige omkleedruimtes voorzien waren (alhoewel de mogelijkheden
daartoe wel ruim aanwezig zijn). Gelukkig was de cafetaria wel open
en het buffet zag er heel aantrekkelijk uit ... maar eerst moest er
natuurlijk gelopen worden.
Zo'n 220 lopers zouden zich wagen aan
de halve marathon. Vertrek vanuit de paddock om 12:30 uur. Bij het
verlaten van de paddock direct de haarspeldbocht (La Source) wat voor
lopers geen probleem is natuurlijk waarna een korte afdaling volgt om
dan direct aan het zwaarste stuk van het parcours te beginnen: de
beklimming van de Raidillon. Lang is deze beklimming helemaal niet
maar er moet wel 50m hoogteverschil op heel korte tijd overwonnen
worden en ... daarmee is de kous niet af. Daarna volgt een
beklimming (de Kemmel) van ongeveer 1 tot 1,5 km weliswaar met een
gevoelig minder stijgingspercentage dan de Raidillon maar toch
stijgend genoeg om veel lopers hier naar adem te doen happen. Op dit
lang stijgend stuk zouden er veel kapot gaan tijdens de volgende
rondes.
Eens de haarspeldbochten van Les Combes
gepasseerd, konden we beginnen aan een mooie lange afdaling van bijna
2,5 km (dalend van 470m naar 373m). Tijdens deze afdaling zou ik
veel lopers inhalen en bovendien kunnen recupereren van de inspanning
tijdens de voorgaande beklimming. Ideaal dus, want het einde van het
rondje was nog 2km verwijderd. Eerst moest er weer een (gelukkig
iets minder zware) beklimming afgewerkt worden (Blanchimont)
vooraleer de aankomstlijn voor de eerste keer kon overschreden
worden.
Gezien de zwaarte van het parcours had
ik mij voorgenomen om rustig te vertrekken en de nodige reserves in
te bouwen in mijn eerste rondje. Daarna zou ik wel zien hoe het zou
lopen. En ... dit bleek een prima taktiek te zijn.
Het eerste rondje legde ik af in bijna
40 min 30s. Het tweede rondje (met nog altijd reserve inbouwend op
de zware beklimming in het begin) in 39 min 10s. Het derde rondje,
helemaal voluit gaand nu, tenslotte in 37 min 46s. Tijdens dit
laatste rondje zou ik zeker nog 50 lopers voorbij hollen, zowel in de
beklimmingen als in de afdalingen. Echt een heel zalig gevoel.
En als kers op de taart bleek mijn
eindtijd (1u57min25s) toch nog ruim onder de 2 uur te zijn.
Na mijn teamgenoten terug gevonden te
hebben, besloten we ons aan het buffet in de cafetaria te wagen ...
dit bleek een voltreffer te zijn. Heel lekkere vislasagne, sappige
kip, lekkere groente- en pastaschotels en alles a volonté.
Tegen 17 uur was het tijd om naar huis
te gaan ... want buiten KC-Team was er niemand meer in de cafetaria
:)
Een mooie, weliswaar vermoeiende,
ervaring op een zonnige dag ... meer moet dat niet zijn.
Na het sportieve uitstapje naar de
Olmense Zoo in de voormiddag was ik juist op tijd in Grasheide om mij
in te schrijven en naar de start van de 5 km te trekken. De
wedstrijd over 10 km liet ik dit keer aan mij voorbij gaan. Er
stonden genoeg kilometers op mijn teller dit weekend.
De bedoeling was om deze 5 km toch
voluit te gaan. De zon was nog altijd van de partij maar de wind
jammer genoeg ook. Ik voelde wel dat de wedstrijd van Lier de dag
voordien en de 10 km 'herstelloop' van de voormiddag nog in de benen
zaten, maar we zouden wel zien waar we geraakten.
Katrien Kinnaert, die ik van FB kende,
maar met wie ik nog niet in het echt kennis had gemaakt, zag mij bij
de inschrijving en stelde voor mij te hazen (tegen 11 km/u). Heel
vriendelijk van haar maar ik zou toch proberen de snelheid iets hoger
te houden.
Er moesten net als de vorige jaren twee
rondjes van 2,6 km afgelegd worden op een voor 50% verhard en 50%
onverhard parcours. Onmiddellijk bij de start probeerde ik het tempo
hoog te houden. De strakke tegenwind maakte het soms wel heel zwaar
maar al bij al lukte het mij vrij goed om het voorziene tempo te
behouden. Enkel in de laatste kilometer moest ik toch serieus op
mijn tanden bijten. Het beste was er toen duidelijk af.
Na 25'27 bereikte ik de aankomst,
slechts 20 sec trager dan vorig jaar. Gezien de reeds gelopen
kilometers en de strakke wind toch wel een heel goede prestatie. Dus
weeral heel tevreden.
Een drukke zondag was het: in de
voormiddag loslopen op de ZooRun in Olmen en 's namiddags nog eens
voluit gaan op de Volksloop in Grasheide (als ik op tijd terug was
van Olmen tenminste).
De ZooRun werd voor het eerst
georganiseerd. Start en aankomst lagen in de Olmense Zoo en het
parcours (5, 10 of 15 km) was uitgetekend in de bossen rond de zoo.
Het was een recreatieve jogging met vrije start tussen 08:30 en 11:00
uur.
Samen met een paar teamleden van
KC-Team hadden we om 10 uur afgesproken in de cafetaria van de
Olmense Zoo waar ook de inschrijvingen plaatsvonden. Het was er al
zeer druk. Zo'n 1000 lopers zouden in totaal deelnemen aan deze eerste editie wat een groot succes is.
In Lier (op zaterdag) hadden we nog
afgesproken om de 15 km te lopen in een rustig tempo. Karen daagde
echter op met Lucy en zou het bij 10 km houden. Rudy, die al een uur
vroeger aanwezig was en al samen met Johan Aerts de 5 km had gedaan,
zou samen met Johan (Vermaelen) en Wesley Van de Gaar van WRL de 15
km lopen. Oei, hun tempo zou voor mij veel te hoog liggen en alleen de 15 km lopen zag ik niet echt zitten en dus besliste ik maar om de 10 km samen met Karen en Lucy te lopen. Zo was ik er
zeker van dat wij niet te snel gingen gaan en ik niet volledig kapot
ging zitten voor de Volksloop in Grasheide 's namiddags.
De omloop lag er op bepaalde plaatsen
serieus nat (en slijkerig) bij wat natuurlijk onvermijdbaar was met
de regen die de afgelopen dagen en nacht nog gevallen was. Gelukkig scheen er nu wel een mooi zonnetje, de wind was wel weer van de partij maar klagen konden we echt niet. Het was wel een mooie omloop met af en toe
single tracks maar altijd goed beloopbaar. De laatste paar honderd
meter liepen door de zoo zelf. Heel speciaal en veel sfeer.
De tijd speelde hier absoluut geen rol.
Het was voor ons een prima herstelloop na de wedstrijd in Lier de
dag voordien. Nadien was er nog een beetje tijd om
eens door de zoo te wandelen. Tegen 13 uur besliste ik dan om
richting Grasheide te trekken terwijl de anderen nog verder de zoo
verkenden.
Indien er volgend jaar een tweede
uitgave komt dan ben ik er zeker terug bij. Een absolute aanrader.
Ingeschreven voor de 25km op de North C
Trail in Koksijde maar gans de week aan het twijfelen. De laatste
weken heel veel kilometers gemaakt ... beetje vermoeid ... de
weersverwachtingen melden heel veel wind ... twijfels.
Donderdag dan maar beslist om mijn
startnummer door te verkopen ... gelukkig kandidaten genoeg. Ik had
echt geen zin om ten eerste 180 km alleen in de auto naar Koksijde te
rijden om daar dan een paar uur tegen de wind te zwoegen en continue
zand te moeten eten om daarna nog eens 180 km terug te moeten keren.
Nee, dit keer liet ik deze kelk aan mij voorbijgaan.
Als alternatief gekozen voor de 10 km
in Lier, zo kon ik de kilometers deze week beperken (op zondag nog 15
km in Olmen en 5 km in Grasheide, waardoor mijn weektotaal op zo'n 57
km komt te staan).
In Lier was het zonnetje van de partij.
Toch al een tijdje geleden dat we konden genieten van dat beestje.
Jammer genoeg blies er een serieuze wind.
Ik had beslist om hier eens door te
lopen om te zien hoe het gesteld was met mijn conditie. Doel: onder
de 50 minuten zou fantastisch zijn (zeker met deze strakke wind die
in het tweede wedstrijdgedeelte op kop blies). Van in de start kon
ik mij tempo van juist onder de 5' per km aanhouden. Alles verliep
vlotjes buiten dat ik al snel geïsoleerd kwam te zitten. Het
groepje voor mij liep iets te snel (misschien had ik er toch moeten
bijblijven maar ik had schrik om mezelf op te blazen) terwijl het
groepje achter mij iets te traag ging. Hierdoor kwam ik in het
tweede wedstrijddeel helemaal alleen te zitten toen de wind pal op
kop blies. De gemiddeldes kregen dan ook een deuk(je). Toch direct
zo'n 10 à 15 sec per km trager.
Gelukkig kon ik de laatste kilometers
hiervan nog een beetje goed maken zodat ik uiteindelijk eindigde in
49'33. Helemaal tevreden en in mijn binnenste voelde ik weet ik dat
er waarschijnlijk nog iets meer had ingezeten had ik mij niet laten
uitzakken.
Het was voor mij ook mijn allereerste
wedstrijd in het truitje van de Heistse Berglopers. Toch ook wel een
speciaal gevoel ... zeker als je onderweg een paar collega Berglopers
kunt inhalen :)
Na het klimwerk op de trails van de
vorige weken was het dit weekend weer eens tijd om de vlakke wegen op
te zoeken. Op aanraden van sommige van mijn KC-teamgenoten was ik
samen met Johan, Wendy, Rudy en Roland afgezakt naar Watervliet voor
de 27 km Leopoldsloop. Karen die zich te vermoeid voelde, had
wijselijk afgehaakt.
Vorig jaar kregen alle deelnemers aan
de 27 km twee kilo neuzekes (cuberdons) cadeau. Alleen al daarvoor
zou een mens een extra inspanning leveren, nietwaar.
Over het parcours kunnen we kort zijn:
vlak en saai. Start in Watervliet om 14 uur en de eerste 5 km op
verharde weg richting Leopoldskanaal. Na die eerste 5 km loopt de
rest van het parcours langs het Leopoldskanaal. Eerst ongeveer 2,5
km onverhard met vele putten (door de regen goed gevuld met water) en
rond de putten modderig. Hier en daar dus goed opletten om niet uit
te glijden. Na die onverharde strook die het tempo toch doet dalen
volgen nog ongeveer 6 km op verharde weg waarna gewoon rechtsomkeer
gemaakt wordt en langs dezelfde weg terug richting start/aankomst
gelopen wordt.
Toch één positief punt: de met
momenten stevige wind blies op kop tijdens de heenrit. Het moment
dus om zich bij een groepje aan te sluiten. Samen met Roland, die in
volle voorbereiding op de marathon in Barcelona zit, hadden we
beslist om een tempo van ongeveer 10,5 à 11 km/u aan te houden. Al
snel vonden we een relatief grote groep die dit blijkbaar ook van
plan was. Na de onverharde strook langs het kanaal splitste de groep
zich echter. In eerste instantie gingen we mee met het snelste deel
van de groep maar al snel zagen we dat deze toch iets te snel gingen.
Tijd dus om ons terug te laten uitzakken naar het volgende groepje.
Met de wind in de rug tijdens de
terugweg viel het groepje al snel uiteen. We pikten telkens aan bij
de snelste loper om zo het tempo goed hoog te houden. Na de laatste
bevoorrading op 5 km van de aankomst besliste ik om het tempo nog
iets op te drijven (om de verloren tijd op de onverharde stroken)
goed te maken. Al snel bleef ik alleen over en kon zo nog een aantal
lopers inhalen om uiteindelijk na 2u28min04s te eindigen of bijna 11
km/u gemiddeld.
Absoluut heel tevreden met mijn
prestatie.
Oh ja, nog een minpuntje: dit jaar geen
neuzekes maar wel een rozijnenbrood. Jammer.
