Het eerste lenteweekend kwam eraan. De vooruitzichten waren prima. Op het F1-circuit van Francorchamps was alle sneeuw op de piste verdwenen ... tijd dus voor het KC-Team om eens daar naar toe te trekken.

Helaas kunnen we ons (nog) geen F1-bolide veroorloven maar loopschoenen hebben we des te meer. Dus hadden Karen, Johan, Rudy en mezelf zich ingeschreven voor de Spa-Francorchamps Run (Halve Marathon). Gezien het circuit 7 km lang is, stonden er dus 3 zware rondjes op ons te wachten. Voor zij die iets lichtere kost wilden, was het ook mogelijk om 1 of 2 rondjes te lopen.

Plaats genoeg om te parkeren en ook het afhalen van de borstnummers verliep vlotjes. Jammer dat er niet echt deftige omkleedruimtes voorzien waren (alhoewel de mogelijkheden daartoe wel ruim aanwezig zijn). Gelukkig was de cafetaria wel open en het buffet zag er heel aantrekkelijk uit ... maar eerst moest er natuurlijk gelopen worden.

Zo'n 220 lopers zouden zich wagen aan de halve marathon. Vertrek vanuit de paddock om 12:30 uur. Bij het verlaten van de paddock direct de haarspeldbocht (La Source) wat voor lopers geen probleem is natuurlijk waarna een korte afdaling volgt om dan direct aan het zwaarste stuk van het parcours te beginnen: de beklimming van de Raidillon. Lang is deze beklimming helemaal niet maar er moet wel 50m hoogteverschil op heel korte tijd overwonnen worden en ... daarmee is de kous niet af. Daarna volgt een beklimming (de Kemmel) van ongeveer 1 tot 1,5 km weliswaar met een gevoelig minder stijgingspercentage dan de Raidillon maar toch stijgend genoeg om veel lopers hier naar adem te doen happen. Op dit lang stijgend stuk zouden er veel kapot gaan tijdens de volgende rondes.

Eens de haarspeldbochten van Les Combes gepasseerd, konden we beginnen aan een mooie lange afdaling van bijna 2,5 km (dalend van 470m naar 373m). Tijdens deze afdaling zou ik veel lopers inhalen en bovendien kunnen recupereren van de inspanning tijdens de voorgaande beklimming. Ideaal dus, want het einde van het rondje was nog 2km verwijderd. Eerst moest er weer een (gelukkig iets minder zware) beklimming afgewerkt worden (Blanchimont) vooraleer de aankomstlijn voor de eerste keer kon overschreden worden.

Gezien de zwaarte van het parcours had ik mij voorgenomen om rustig te vertrekken en de nodige reserves in te bouwen in mijn eerste rondje. Daarna zou ik wel zien hoe het zou lopen. En ... dit bleek een prima taktiek te zijn.

Het eerste rondje legde ik af in bijna 40 min 30s. Het tweede rondje (met nog altijd reserve inbouwend op de zware beklimming in het begin) in 39 min 10s. Het derde rondje, helemaal voluit gaand nu, tenslotte in 37 min 46s. Tijdens dit laatste rondje zou ik zeker nog 50 lopers voorbij hollen, zowel in de beklimmingen als in de afdalingen. Echt een heel zalig gevoel.

En als kers op de taart bleek mijn eindtijd (1u57min25s) toch nog ruim onder de 2 uur te zijn.

Na mijn teamgenoten terug gevonden te hebben, besloten we ons aan het buffet in de cafetaria te wagen ... dit bleek een voltreffer te zijn. Heel lekkere vislasagne, sappige kip, lekkere groente- en pastaschotels en alles a volonté.

Tegen 17 uur was het tijd om naar huis te gaan ... want buiten KC-Team was er niemand meer in de cafetaria :)

Een mooie, weliswaar vermoeiende, ervaring op een zonnige dag ... meer moet dat niet zijn.