Slechts 6 dagen na Herseaux trok ik zaterdag samen met Dimitri Delombaerde richting het waalse dorpje Bury.Ik had deze week vrij vlotjes kunnen trainen, maar wist goed genoeg wat ik kon verwachten.Woensdag was ik op de piste tot besef gekomen dat ik zeker nog niet moet gaanzweven (piste liegt nooit).Een intervaltraining van 4x1000m viel me bijzonder zwaar.Hoedanook is het wel zo dat ik stilaan toch terug wat volume in mijn trainingen krijg (na vandaag deze weekeindelijk eens 90km gehaald, vorige week 75km overigens), en dat is ook nodig.
S morgens was het bijzonder regenachtig, maar gelukkig bleek bij aankomst in Bury het weer redelijk te zijn.Bij de opwarming werden we dan ook gespaard van regen.Inmiddels was wel al gebleken dat dit vlakke wedstrijdje geen makkie zou worden.Met een 2-tal bruggen, en kilometers vals plat stond een behoorlijk zware opdracht ons te wachten.Vooral de snedige wind leek scherprechter te spelen.
Bij de start was Rafael Lelong er alleen vandoor gegaan.Ik was zeker niet zinnens te reageren op de winnaar van het achro-klassement van vorig jaar.Ondertussen werden we net na de start getrakteerd op een ijskoud buitje bij tegenwind.Man, man, man, gesakker alom, ik kreeg geen adem en had er nauwelijks nog zin in.Ik zocht bij de start dan ook de brede rug op van Steven Hocedez en enkele atleten die dit niet aan hun hart lieten komen.We bleven de eerste km samen in een vrij uitgebreide groep.Toen Locquet alleen in de achtervolging ging liet ik ook eventjes begaan.Iets na de eerste kilometer besloot ik toch maar wat te versnellen (aard van het beestje), al was het maar om terug warm te krijgen, of om met deze wedstrijd snel komaf te maken.
Dimitri Delombaerde volgde gezwind en nam dan ook vrij vlot over.Yep, we waren alleen vertrokken.Halfweg de 2de kilometer konden we even aansluiten bij Locquet (Lelong was inmiddels teruggezakt), maar na 2km gesleur tegen wind moesten we hem terug laten gaan.
Inmiddels had Johan Santens ons met de fiets komen vergezellen en ons gerustgesteld wat betreft de voorspong op onze belagers (die leken het eveneens moeilijk te hebben).Hij maande ons terecht aan om samen te werken, en ik ging hier dan ook gretig op in.De eerste 5km was het echt beuken tegen de wind.Op sommige stroken had je het gevoel stil te staan, maar ik deed wat ik kon.Dimitri bleek al snel de betere, maar ook voor hem was het zinloos alleen in de achtervolging te gaan.Na km 5 hadden we eindelijk wat stroken met wind in de rug.Voor mij was dit zeker geen opluchting (Dimitri had duidelijk veel meer souplesse).We spraken af te blijven samenwerken en op het einde de wedstrijd te beslechten.Na 10km drong ik niet meer aan, tja, eigenlijk had ik ook helemaal niks meer in de benen.
Heel tevreden kwam ik toch als 3de over de finish (gevolg door 621 andere lopers). Ik heb diep moeten gaan om Dimitri te volgen, maar dit gaat zeker de goeie richting uit.Het eerste podium dit jaar is toch reeds een feit. en stilaan begin ik toch nog in een mooi loopjaarke te geloven.Ik verwacht geen mirakels in de komende weken, maar Dewaele begint er stilaan terug zin in te krijgen.
top 10 van Bury (hopelijk volgen er nog enkele leuke fotos later):
Zondag, 7u15 s morgens.... tijd voor de wekker en een eerste kop koffie.Na het smeren van een enkele boterham en 2 toiletbezoekjes later stond ik om 8u15 klaar voor een bezoekje aan het waalse dorpje Herseaux.Ik liep daar voor het eerst in 2005, en heb sedertdien geen enkele afspraak gemist. Stilaan groeien hier dan ook de herinneringen. Toendertijd stonden er 290 lopers aan de start, gisteren zowaar 600.De groei van dit criterium is gestaag en hoogst opmerkelijk... iets wat ik zondag ook hoopte te kunnen leren van mijn vormpeil.
Het parcours in Herseaux is legerement vallonnee.Maw, er zijn zeker zwaardere parcoursen te vinden in het uitgebreide ACRHO-gamma, doch deze wedstrijd mag niet worden onderschat.De opeenvolging van heuveltjes, glooiingen en afdalingen is vrij snel, en laat niemand toe een gewenst ritme te vinden.De besten weten zich dan meestal ook al vrij snel te onderscheiden.
Vorige week maakte ik in Velaines een eerder behouden start.Nu was ik daarentegen zinnens om vrij snel te starten... zien waar het schip strandt...Tijdens de opwarming had ik eigenlijk niet het gevoel over een stel goeie benen te beschikken.Het liep wat hoekig.Ik had dan ook niet al te veel vertrouwen in de wedstrijd die moest komen.Tja, waarschijnlijk zat het hem allemaal tussen mijn 2 oren.
Om 10u klonk het startschot, en ik liet me meedrijven met de spits.2 snelle starters (met Matthieu Lazou op kop) gingen er spoedig alleen vandoor.Dit jaagde het tempo zeker wat de hoogte in terwijl ik een stek in 6-7de positie zocht.Nog voor de eerste km waren die 2 heren teruggegrepen waarna het tempo werd gedreven door Delombaerde / Thijs Vander Meiren.Bij km1 (licht hellende aanloop) kwamen we door op 3min15sec.Het groepje werd inmiddels zienderogend uitgedund.Toen we bijna boven aan de helling waren besloot ik wat te versnellen om als eerste de afdaling te kunnen inzetten.Het deed me deugd vooraan de forcing te kunnen voeren.Bij km 3 kwamen we door aan 10min, en bleken we slechts met 4 man over: Delombaerde, Thijs, Dujardin en mezelf.
Hoewel ik het iets moeilijker begon te krijgen, begon ik eventjes te dromen van en potentieel podium... Dujardin was immers pas aan zijn eerste wedstrijd toe was.Vanaf km4 werd er op een lang smal fietspad versneld door Thijs.Ik werd genoodzaakt om als eerste de rol te lossen terwijl ook Pedro leek te kraken.Pedro was echter verrassend sterk...hmmm daar had ik niet op gerekend.... en kon terugkeren vooraan terwijl ik definitief 10 secondes moest toestaan.Tot km8 bleef ik op tot eigen verrassing hangen op slechts een 20sec van de kopgroep.Daarna werd het kloofje wat groter toen het om de knikkers ging.Dimitri haalde het vrij vlot en kon zo reeds zijn eerste overwinning van het jaar noteren. Dikke proficiat aan hem, maar ook aan de verrassend sterke Pedro! Ik kwam 44secondes na de winnaar over de streep, en geef mezelf hiervoor een onderscheiding voor.Toch moet ik realistisch zijn.Vorig jaar zette ik hier 33min09sec neer.Om 1min30 sneller te lopen zal ik nog een tandje mogen bijzetten. Top-10:
A propos, in de namiddag gingen we nog naar de cross te Beveren-Leie alwaar de kindje een eerste wedstrijd liepen dit jaar, en waar Ulrike 4de werd bij de dames seniores II na een goeie wedstrijd.
Hello, na een loopstop van 3 weken (eind dec-midden januari), ben ik inmiddels terug een klein maandje bezig. Opbouwen is misschien nog wat veelgezegd, maar sedert 15januari heb ik toch terug de loopschoentjes aangeknoopt.Dit resulteerde in weekgemiddeldes van respectievelijk 72-41-61 en 58km.Wat mij betreft eigenlijk ferm ondermaats, maar meer kon ik voorlopig niet hebben. Gelukkig kon ik de conditie wat verder bijwerken met een her en der een uurtje op de hometrainer. Vorige week probeerde ik tevens een 10x400m op piste.Deze eerste intervaltraining werkte ik vrij moeiteloos af met rondetijden van 76-78sec. Ook mijn bekken scheen er weinig van tegen te pruttelen.Met deze voorbereiding vond ik het dan ook passend om op de seizoensopener van het achro-criterium present te tekenen.
In de voormiddag leek deze vroege voorjaarswedstrijd dan ook een prille lente aan te kondigen.Hoe meer het uur van vertrek naderde, hoe slechter helaas het weer.Ulrike en mezelf vertrokken dan ook naar Velaines tijdens een stevige bui.Eenmaal ter plaatste begon het gelukkig wat op te klaren.Het was een blij weersziens met vele lopers.De meesten met twijfels over hun staat van paraatheid,nog op zoek naar de conditie.Hoedanook de sfeer zat er wel in.
Na een behoorlijke opwarming met Delombaerde, Hocedez, Santens, Ulrike, Putman, Verleyen, Tuyttens en co trok ik met een blij gemoed naar de start.Ook ik wist helemaal niet wat ik moest verwachten.Vooraf had ik overwogen om er een behouden wedstrijd als training af te werken.Inmiddels dacht ik er anders over.Ik voelde me goed en had er zin in.Ik wilde weten waar ik stond, en besloot mijn eigen wedstrijd te lopen.
Ik startte vanaf de 3de rij om me niet mee te laten slepen tot een veel te felle start.Al vlug bevond ik mij in een 3de groepje.3 snelle starters waren voorop, gevolgd door een groepje van een man of 15 met de meeste favorieten.Ik bevond me op een 20-tal meter in gezelschap van een man of 10.Omstreeks de eerste km waaiden een paar man uit het groepje ervoor terug, met o.a. Vanlede en iets later ook Carlo Verleyen.Ondertussen was mijn groepje uiteengewaaid en bevond ik mij alleen.Aarzelend begon ik rond km1.5 dan maar aan een opmars naar het groepje voor me.
Bovenop een eerste helling op km2 had ik dan ook de aansluiting gevonden met een groepje met oa Delombaerde, Hocedez, Gruloos, Vanmallegem, lelong etc.Het deed me deugd om in hun gezelschap te toeven.Niet voor lang echter.... Op het moment van de aansluiting werd er versneld en bleef ik achter in een groep met Hocedez, Gruloos en enkele anderen.Ik probeerde mee het kopwerk te verrichten maar voelde dat dit weinig ging uithalen.Toch was ik voornamelijk verrast met hoe vlot het eigenlijk liep.Vanaf km 5 werd het toch een stuk moeilijker.Ik liep inmiddels alleen, maar moest stilaan de terugkomst dulden van enkele atleten.Steven Hocedez kwam enkele malen aansluiten maar leek wat accordeon te spelen.Een zekere Stephen Soetaert en Nico Gruloos hadden iets minder medelijden.Zij kwamen aansluiten om me dan genadeloos alleen achter te laten.Toch had ik er niet veel erg in en zocht mijn eigen tempo zonder forceren.Alhoewel, t was toch wel uitkijken om Steven Hocedez niet te laten terugkeren. Die snoodaard had me wat graag geremonteerd. Jawel, vandaag zondag- wat last van mijn bekken, maar ik denk dat het de goeie kant uitgaat. Hoedanook, dit wedstrijdje heeft me veel vertrouwen voor wat komen gaat.Hopelijk tot binnenkort.
Beste loopmakkers, Er zijn inmiddels een 2-tal weekjes verstreken sedert mijn vorig blogberichtje. Gezien we pas de eerste kalendermaand in de papiermand hebben geworpen is het net iets te vroeg om over aardbeien of druifjes te pennen. Wat lopen betreft moet ik het noodgedwongen eveneens vrij beknopt houden. Desalniettemin heb ik inmiddels een 100-tal kilometer kunnen noteren.
De eerste week leek het allemaal vrij goed te vlotten. Een bevrijdend gevoel hield ik er aan over. Helaas liep het de 2de week wat minder. Ik wisselde goeie dagen met slechte, en blijf wat last ondervinden van het bekken. Bijgevolg probeer ik het lopen wat af te wisselen met souplessetrainingskes op de hometrainer. Ik blijf sportief bezig en heb terug mijn gewicht onder controle. Conditioneel valt het eigenlijk al bij al nog mee. Ik voel me fit, maar zeker niet in die mate om in wedstrijden te presteren.
Vandaag ben ik een uurke gaan trainen en kon zowaar zonder last 10 versnellingen (1min) lopen in bijzijn van Mayko Viaene. Dit was een heel positief signaal, opsteker van formaat zelfs. Ik had dit dan ook meer dan nodig. Beste mensen, ik verlang sterk naar beter weer en naar de verlossende start van het loopseizoen. Misschien mag ik toch een klein beetje dromen van een deelname (als training) in de wedstrijd te Velaines (12feb)? Hopelijk tot binnenkort...
Hallo, De eerste km´s van 2011 zijn eindelijk een feit. December werd een totale kwakkelmaand. Na nemen van scan en foto heup begin januari bleek er gelukkig niks met mijn bekken aan de hand. Ik ben blijkbaar nog helemaal nie versleten... pech hé Toch heb ik daarna met ontstekingsremmers terug een 10-tal dagen volledige stop ingelast. Of dit voldoende zal zijn geweest moet nog blijken. In elk geval, de eerste 6 komma 2 kilometer staan op de teller. Het mag duidelijk wezen dat de conditie op een heel laag pitje staat, en dan ik dit voorjaar stevig zal mogen bijpikkelen om een deftig niveau te halen. Ondertussen ben ik wel een 7-tak kg aange"sterkt". Wie weet kan dat wat compensern? We doen ons best he. Een voorjaarsmarathon lijkt er niet in te zitten, maar dat laat ik helemaal niet aan mijn hart komen. Misschien moet ik mij dit jaar terug wat focussen op de iets kortere afstanden... Maar goed, niet te snel vooruit"lopen" op de feiten en eerst afwachten hoe ik de komende weken doorkom. Het doet in elk geval deugd nog eens buiten te komen. Ik kijk zeker uit naar de komende trainingen en zelfs naar wat wedstrijdjes met fun als voornaamste doel.
Slechts een 8-tal uren scheiden zich tussen het sportief verleden van 2010 en een nieuw jaar vol nieuwe mogelijkheden.Vooraleer we recht in de ogen kijken van 2011 is er misschien nog even tijd om snel terug te blikken... 2010 was immers best gul voor me: Ik herinner me een aantal persoonlijke gloriemomenten, maar daarnaast en zelfs vooral veel plezierige sportieve momenten met vrienden tijdens trainingen en wedstrijden.... onbetaalbaar!Toch wil ik voor mezelf nog even het jaar herbekijken.
Met het oog op een voorjaarsmarathon koos ik voor een een relatief korte winterrust.Doch voelde ik me kiplekker en had veel zin in een nieuw seizoen.Als eerste wedstrijd liep ik een halve marathon te Cadzand in februari.Op een heel zwaar parcours liep ik toen reeds 1u14.Vanaf toen richtte ik mijn pijlen op Sluis.Deze halve marathon paste perfect in de voorbereiding naar marathon Antwerpen.Met enkele 10km wedstrijden als snelheidsvoobereiding kon ik daar dan ook mijn besttijd verbeteren, zijnde 1u09m47sec.Eigenlijk heb ik me nimmer zo op dreef gevoeld als in wedstrijd toen.Op geen enkel moment kwam ik in de problemen.Ik voelde me achteraf ook niet vermoeid, en besloot dan ook mijn titel de week daarop in Ingelmunster te gaan verdedigen (Brigandsloop).Ondanks stevig weerwerk kon ik mijn titel verlengen.Ik was er dus wel degelijk klaar voor.Op 25april stond ik toch met een klein hartje aan de start in Antwerpen.Hoewel ik in feb 2u40 ambieerde had ik besloten voor 2u35 te gaan.Ik startte gezwind en liep tot km 34 op een schema van 2u32.Daarna eiste het parcours zijn tol, en moest ikv rede nemen met 2u36, dit toch met heel veel trots.A propos, nomaals dank aan allen die me hierin hebben gesteund....
Na een periode van rust en fysieke malaise sneed ik deel 2 van het seizoen aan.Eigenlijk stonden de peilen gericht op Dwars door grijsloke.Het duurde wel even voor ik terug mijn vormpeil leek te vinden.Toch raakte ik net op tijd klaar.In de Kriekeloop te Ingelmunster kon ik een 2de overwinning boeken, alvorens in Wingene aansluiting te vinden met de toptijd die ik er vorig jaar had gelopen.In Grijsloke wist ik mij kanshebber voor het podium.Dit was me vorig jaar immers gelukt.Nu ja, wie het podium kan lopen, mag eigenlijk ook hoger mikken.Ik besloot zonder schroom te starten en voluit mijn kans te gaan.Na een snelle en minder tactische start kwam ik halfweg wat in de problemen.Toch kon ik me herpakken.Ik eindigde als 2de na een hele sterke Van den Heede.
Na opnieuw een periode van rust mikte ik nu voluit naar de wintercorridas, met namevooral die in Deerlijk.Wegens last aan bekken kon ik echter niet voluit trainen.Ik rekende vooral op mijn basis, en probeerde mijn snelheid op te trekken met behulp van een reeks wedstrijden.Dit lukte vrij aardig met een aantal mooie wedstrijden (en leuke duels met Delombaerde) in Wallonie als gevolg. Helaas bleek mijn bekken me parten spelen waardoor ik mijn seizoen vroegtijdig moest afsluiten.Met veel spijt moest ik mijn geliefkoosde corrida´s opzij schuiven.Eigenlijk heb ik er nog steeds veel last van, en vrees bijgevolg (terecht) voor het begin van seizoen 2011.We zien wel, nie panikeren he...
Vandaag keek Ulrike sedert enige tijd met argus-ogen uit naar D-day, de kerstcorrida van Deerlijk. Net zoals vorig jaar leek dit helaas eerder uit te draaien op Dooms-day. De avond voordien was het hevig beginnen sneeuwen, en tja, net zoals vele andere lopers vreesden we reeds voor de afgelasting van de wedstrijd. S´morgens meldde de wedstrijdorganisatie op hun website dat de wedstrijd zou doorgaan, maar dat het recreative aspect zou overheersen. Het was dus nog bang wachten of er wel van een echte wedstrijd zou sprake zijn.
Vanuit Vichte in Deerlijk geraken was op zich al geen sinecure. Toch raakte ik veilig en wel met het ganse gezinnetje op mijn bestemming, zijnde de ouders van een goeie vriend die wonen langs het parcours. Dit is al jaren onze uitvalsbasis. Vooraf perfect om het parcours te verkennen, achteraf gevolgd door een gezellig samenzijn en menig wafels. Terwijl Ulrike om 14u45 naar de start trok, ging ik samen op pad met de kindjes voor een stevige sneeuwwandeling. De sfeer zat er eigenlijk goed in. Ondanks de belabberde omtandigheden leek dit niet het humeur van de atleten en de toeschouwers te hebben aangetast.
Uiteraard was ik benieuwd hoe Ulrike het er ging vanaf brengen. Ze had de voorbije weken goeie wedstrijden gelopen, en ik kon me geen reden voor de geest halen waarom het nu niet goed zou gaan. Ulrike startte vrij behouden, maar kon dan ook de rest van de wedstrijd in een groepje lopen waarvan zij behoorlijk wat kopwerk voor haar rekening nam. Ze deed het uitstekend en werd ruwgeschat 6de dame. Verder was het ook uitkijken hoe mijn trainings- en andere loopmakkers uit de streek het er vanaf zouden brengen. Ik zag een sterke Vandenheede, maar had niks anders verwacht. Daarna was ik best gelukkig een Dimitri Delombaerde te zien in hele goeie doen. Vrij vroeg in de wedstrijd nam hij de verantwoordelijkheid op zich van een achtervolgende groep. Dit resulteerde in een hele vlakke en knappe wedstrijd. Bert Deschodt had een iets te felle start genomen, en moest dat iets later ietwat bekopen. Toch kon hij op karakter standhouden. Verder zag ik mooie prestaties van Bjorn Eeckhout, Nico Recour, Steven Hocedez, Carlo Verleyen, etc, etc....... Enfin, respect voor iedereen die vandaag eigenlijk deze wedstrijd heeft uitgelopen. Jullie zullen er geen spijt van hebben.... dit wordt een herinnering om elk jaar nog eens op te rakelen.
Tijdens een eerste intervaltraining op vorige week woensdag sedert 1 september moest ik ondervinden dat ik last had van mijn scheenbeen. Na enkele dagen rust kon ik tevens ondervinden dat dit nauwelijks was verbeterd. Bij dergelijke scheenbeenvliesontsteking lijkt een stevige rustperiode me de beste oplossing. Misschien betekent dit tevens ook het einde van mijn bekken en lage rugproblemen. Hoewel ik dit laatste min-of-meer onder controle heb, is het niet zo dat ik er geen last meer van heb. Enfin, bijgevolg geef ik met pijn in het hart forfait voor de eindejaarswedstrijden. Moest het toch nog snel beteren, dan overweeg ik misschien nog een deelname in deerlijk, maar zonder ambities. Misschien wel een uitgelezen momen om eens te supporteren.
Gezien de veldcrossers de ene wedstrijd na de andere moeiteloos lijken te verteren, vond ik het passend dit weekend eens af te zakken naar het waalse dorpje Rumes.Vorig jaar kon ik in een spannende eindstrijd met Antonino Domina de wedstrijd naar mijn hand zetten, iets wat me beest had welgesmaakt.Toen had ik er overigens 30min35secondes voor nodig.
In de voorbije weken had ik reeds ondervonden dat die laatste over goeie papieren beschikte.Nu hij uit was op revanche was hij eigenlijk torenhoog favoriet.Verder had ik bij scha en schande in de voorbije weken reeds ondervonden dat Dimitri Delombaerde een prima vormpeil had bereikt.Ik was benieuwd hoever en vooral hoe snel zijn frele beentjes hem vandaag gingen dragen.Over mijn eigen conditie heb ik stilletjesaan niet zo heel veel meer te klagen.De basis zit goed.Doch, het ontbreekt me aan die ene extra versnelling om het verschil te maken.
Van bij de start was het vandaag terug stevig doorlopen. Ik moet erkennen dat het niveau in wallonie behoorlijk hoog ligt. Met een groepje van 10 kwamen we na een km of zo voor een 2de keer door een karreslag in het bos.De verwachte namen zaten terug voorin.Bij km2 hadden we een tijd van 6min20sec.Voor mij een teken om zeker niet aan de kop te sleuren.Bij km 3 waren het Henry Vanmallegem en Rafael Lelong die de forcing voerden, met dimi, mezelf en Boesmans in de voorste gelederen van het peletonnetje.Domina wachtte geduldig af, om na km 3 (9min47sec) te versnellen.
Na een betekenisvolle blik van Delombaerde was het dan ook snel alle hens aan dek.Dimi volgde, met mij in zijn zog en een treintje achter ons aan.Toen Domina wat inhield vond ik het mijn beurt gekomen om nog eens door te trekken.Ik kon niet direct enig verschil maken, maar na evaluatie bleken we nog over met een 5-tal, dimi; boesmans, domina, mezelf en onbekende.Omstreeks km 5 was het terug Domina die sterk uithaalde.Meer nog, terwijl Dimi moedig aanklampte moest ik toekijken hoe Domina de boel aan het versmachten was.Iets later moest Dimitri passen, waarna ik terug kon aansluiten.Uiteraard was Domina definitief vertrokken.
Ons restte vooral het verschil op de onbekende 4de hand te haven.Dit bleek echt niet mee te vallen.Hoewel ik moeilijke momenten doormaakte, deed ik er alles aan een podiumplek in de wacht te slepen.Op het eindschot van Dimitri kon ik niet reageren, maar was best tevreden met de 3de plaats in 30min45sec. Om af te sluiten lijkt een welgemeende proficiat aan Domina en Dimitri me hier zeker op zijn plaats. Ziezo, hieronder nog een top-10, en tot de volgende.
11 november, normaal de uitgelezen halve marathon periode voor mij.Met Deinze-Aalter en Ploegsteert krijgen de liefhebbers zowaar zelfs 2 leuke alternatieven voorgeschoteld.Toch is het voor t moment niet echt aan mij besteed.Ik ben er hoegenaamd niet klaar voor.Op een 10km wedstrijdje kan ik voorlopig nog mijn plan trekken, zo lijkt het toch.
Ondanks een hondeweertje besloot ik aldus maar naar Ronse te trekken voor deze Corrida van Vlaanderen.Ulrike had deze wedstrijd al eerder aangeduid, en de afstand (4.5km) lag volledig in t verlengde van de korte crossen waar ze de laatste weken mee bezig was.Bij aankomst in de kantine van het vandewielestadium te ronse bleken we niet alleen.Het zaaltje was reeds behoorlijk gevuld, en de gemoedelijke sfeer maakte de beslissing hier naartoe te komen snel goed.Met de aanwezigheid van Caby en Verkaemer wist ik reeds dat deze wedstrijd kwaliteit zou aantrekken.
Ook bij de vrouwen was dit het geval: slechts 15 starters, maar klasse troef.Gelukkig milderde het weer ietwat voor Ulrike´s start waardoor zij en de andere dames toch in droge omstandigheden kon opwarmen.Ulrike deed het eigenlijk voortreffelijk.Van bij de start op piste wist ze zich in 8ste positie te nestelen, een plaats die ze niet meer uit handen gaf. Winnares werd Sylvie Mulle.
Tijdens mijn opwarming kon ik netjes kennis maken met het hele technische parcours.Bart Verkaemer wees hij me vakkundig op de moeilijke gedeeltes.Eigenlijk kan ik best mijn plan trekken op technische loopjes, en dus zag ik het wel zitten.Tijdens de opwarming sijpelden de mannelijke deelnemers stilaan toe.Stekic, de vuyst, brouckaert, deblander, van asbroeck, deliveyne, boesmans, elie hoet, richie azombo, en hattouchi (winnaar van jongerencross waregem).Terwijl ik zowat mijn plaatsen aan het tellen was zakte de moed me toch ietwat in de schoenen.
Ik besloot op de 2de startrij te starten, om het startgeweld ietwat te ontlopen.Tijdens de eerste ronde op piste was het alle hens aan dek om me voorin hand te haven.Tijdens de 2de ronde was ik reeds de voeling kwijt met een kopgroep van een man of 15.Jeezus, ik gaf echt vollen bak, maar dit ging supersnel...Tja, toen we de piste verlieten voor een 6tal rondes op straat wist ik dat dit niet makkelijk zou worden.Desalniettemin was het wel nog 6 rondes.Halfweg de eerste ronde werd ik voorbijgesneld door latere winnaar hattouchi die voor een trage start had gekozen.Ik bleek de eerste 2 rondes op vrij korte afstand te hangen van deblander, van asbroek ,de vuyst, , en iets daarvoor uit Verkaemer.Toch kon ik niks van het gatje toekrijgen.
In de technische strook voor de piste kon ik uiteindelijk met een tussenversnelling terug voeling krijgen met de eerste 2 van dit viertal.Ondertussen was de vuyst opgeschoven richting verkaemer.Die laatste moest echter nog aan zijn wedstrijd beginnen.Iets daarna moest ik echter terreinprijsgeven.Ik had het telkens moeilijk met optrekken na een glibberige bocht van 180 graden.Toch kon ik in de derde ronde definitief aansluiten bij guy en luc.In de technische zone nam ik bewust het voortouw om me in die bocht niet meer te laten belazeren.Na een moeilijk moment van Luc kozen Deblander en ikzelf het hazepas.Toen ik op kop in een verraderlijke modderstrook een versnelling plaatste werd ik heel snel afgestraft.In een bocht maakte ik ongenadig nader kennis met de blubber.Hoewel ik snel en zonder schade recht kwam, werd het wat zoeken naar mijn ritme.Ik spartelde tussen Guy en Luc, en het duurde tot de laatste ronde voor ik terug bij Guy kwam.Toen kreeg Guy het moeilijk.Toch moest ik nog voluit gaan om een oprukkende Luc te kunnen afhouden.Hoedanook, met een 9de plaats (41 deelnemers) en 2de veteraan (+35) was ook deze opdracht zeker geslaagd.Ziezo, hiermee heb ik toch flink weer mijn blogje wat aangedikt.Tot zondag???
Midden deze week besloot ik ondanks een iets mindere trainingsweek de 10km wedstrijd op zaterdagavond te Avelgem mee te pikken.Op die manier kon ik zondag op de kindjes passen tijdens de jongerencross te Waregem, alwaar Ulrike en ook de kindjes liepen.
Om 18u15 kwam Dimitri Delombaerde me op halen, waarna we iets later met 3 Vichtenaren (Wouter Dekoninck) op pad waren.Na wat over- en weerwandelen tussen de inschrijftent en de kleedruimtes waren we netjes op weg voor een rustige opwarming van een km of 5.Jammer genoeg konden we op die manier niet echt de 5km meepikken.Ondertussen bleek de sfeer er goed in te zitten.Met een vlak parcours dat nagenoeg volledig werd opgeluisterd met toortsen, fanfare, vuurspuwers en allerhande muziek had de organisatie kosten noch moeite gespaard.Voor de start had ik uiteraard al gemerkt dat er best wel wat goeie atleten hiernartoe waren afgezakt.Dimitri Caby was de uitgesproken favoriet, maar daarnaast hadden we uiteraard de andere Dimitri, Carlos Timperman, Pedro Dujardin en Steven Hocedez . En ja, ik had er zelf ook wel zin in.Wegens de mindere kilometers deze week zou ik mogelijks wel over een stel frisse benen kunnen beschikken.
Van bij de start was het Caby die fiks doorging.Ik koos eveneens voor een snelle start, maar moest al snel inzien dat dit boven mijn petje ging.Ik liep dan ook alleen in 2de stelling, terwijl ik het gat op Caby sterk kon beperken.Op het vrij donkere maar echt wel sfeervolle parcours had ik er het raden naar wie mij als eerste halfweg de eerste ronde had vergezeld.Yep, net zoals in Gaurain had Dimitri Delombaerde met mij de aansluiting kunnen vinden.Ik vond dit prima en vergezelde mijn weg samen met hem.Terwijl ik in de aanvangsfase stevig doorhaspelde moest ik na 2 van de 4 ronden bekennen dat hij de betere leek van ons beiden.Her en der moest ik een metertje prijsgeven, terwijl Dimitri me telkens netjes opwachtte.Ondertussen leek een eenzame ateleet op weg ons te vergezellen, zijnde triatleet Stijn Demeulemeester.Bij de samensmelting besloot hij direct aan te vallen.Ik kon niet gepast reageren en moest mijn gezellen laten gaan. Tegen het einde van de derde ronde kon ik tegen beter weten in nog even aansluiten, maar de versnelling die ik daarvoor nodig had brak mijn veer definitief. Iets later kon ik na de donkere strook doorheen weidelandschap gadeslaan hoe Dimitri nog Stijn had kunnen afschudden.Uiteraard werd de wedstrijd heel netjes gewonnen door Dimitri Caby, op een minuutje gevolgd door Dimitri Delombaerde die een superprestatie liet noteren, waarvoor diep ontzag en respect.Ik moest vrede nemen met de meest ondankbare plaats na Stijn, maar ben best wel tevreden met de eindtijd, en het besef dat ik een resem andere goeie atleten heb kunnen afhouden!!.
Op zondag in Waregem liepen ons kindjes beide een voortreffelijke wedstrijd bij de eendjes, met elk een voorlaatste plaats J.Het moet gezegd, zij zijn zonder meer de allerjongsten uit die reeksen.Ulrike liep opnieuw een uitstekende wedstijd (8ste), en derde bij de seniores 2.Met opnieuw een podiumplaats moeten we erkennen dat ze warempel goed haar plan kan trekken in het korte cross-werk.Even nadenken wat de volgende wedstrijden zullen worden nu voor Ulrike.... (fotos jongerencross hieronder)
AVELGEM
Rang Nr Athleet Gemeente Gesl Cat Rank Totaal
1 1285 CABY Dimitri Avelgem M MSE 1 31:06.8
2 1216 DELOMBAERDE Dimitri Vichte M MSE 2 32:08.2
3 1218 DEMEULEMEESTER Stijn Zwevegem M MSE 3 32:19.3
4 1229 DEWAELE Joost Vichte M MM1 1 32:23.8
5 1296 DUJARDYN Pedro Ooigem M MSE 4 33:23.0
6 1282 TIMPERMAN Carlos Rollegem M MM1 2 33:40.2
7 1235 HOCEDEZ Steven Otegem M MM1 3 33:42.5
8 1313 JURGENS Kurt Boezinge M MM2 1 33:47.7
9 1397 SAMSON Jente Berlare M MJU 1 33:58.5
10 1232 FIEUW Christoph Poelkapelle M MM1 4 34:24.2
Ziezo, vanmorgen stond de wekker om 7u.Dit viel wel mee gezien ik wel slechter gewoon ben tijdens de week, en doordat de kindjes me wel vaker wakker maken op dit uur.Terzelfdertijd mochten we tevens door het winteruur een uurke langer slapen en overigens lagen de kindjes bij oma in bed (na een uitstapje gisteravond)....zalig.
Hoewel ik in eerste instantie de wekker wenste te negeren, wist ik dat er vandaag een klusje op me lag te wachten.Hmmm, de koffie stond al klaar en mijn loopplunje was al gepakt.Al wat ik moest doen was rustig enkele boterhammetjes met sterke koffie naar binnen werken.Rond 7u45 was ik reeds op weg naar Waregem, om vriend K. Benoit op te halen en verder te rijden naar het heidense dorpje Gaurain-Ramecroix.Tja, onderweg kon ik me terug reeds mentaal voorbereiden op dit drommelse regenweertje.Doch, we mochten niet klagen.Bij aankomst hadden de vette druppels plaatsgemaakt voor een weinig vocht en een eerder windstille en vrij warme ochtend.Na inschrijvingen dan maar de eerste 2km gaan verkennen met D. Delombaerde, L. Vanlede en eerdervermeldde Kristof.Dit bleek wel nuttig.Her en der was het stratenparcours bedekt een dikke drek ... blijkbaar hadden enkele boeren net de oogst binnengehaald.
Bij de start was het vooral weer uitkijken wie er vandaag de plak ging zwaaien.Met de aanwezigheid van Pierre Denays en Antonino Domina wist ik al genoeg.Verder moest erworden rekening gehouden met Cedric Cannoot, Henry Vanmallegem, Carlos Timperman, en.... uiteraard herr Delombaerde himself.
Bij de start was ik naar jaarlijkse gewoonte vrij snel vertrokken.Blijkbaar werk die piste op mij gelijk een rode lap op een stier.Nochtans vond ik me niet zo snel vertrokken.De anderen leken eerder de kat rustig uit te boom te kijken.Voor mij niet gelaten, ik zag de kans schoon om snel wat voorsprong te nemen.Bij afwezigheid van wind was dit zeker geen nadeel.Dimitri was de eerste die het gat op me wist te dichten.Dit was voor mij het signaal om stevig door te gaan.Ik was zeker niet zinnens om anderen van me te laten profiteren.Toch waren we na een goeie km samengetroept in een klein groepje van een man of 4, nu vergezelfd van Henry en Pierre.
Terwijl ik het leeuwendeel van het werk verzette was de helling vanaf km2 het signaal voor Henry om stevig over te nemen.Hij nam de helling tegen wind voor zijn rekening, en dit was wel even afzien.Dimitri had het eventjes lastig, terwijl we nu ook het gezelschap van Antonino moesten dulden.Eenmaal boven nam ik terug over.Ik weet best dat de conditie niet 100% is, maar wilde vooral hen die net terug hadden weten te komen wat in de problemen brengen.Tot zowat km 5 bleef ik heel stevig doorgaan.Hiermee had ik vooral Dimitri en Henry in de problemen gebracht.Helaas, ik had het liever anders gezien, maar ja, van de 2 sterksten geraakte ik niet verlost.
Toen die netjes mijn bordje hadden leeggegeten besloten ze zelf de aanval te kiezen.De wedstrijd was dan ook vrij snel beslecht.Pierre ging voluit door, terwijl Antonino een gaatje moest laten.Uiteindelijk werden we dan ook 1, 2 en 3de op vrij respectievelijke afstand van elkaar verwijderd.Ik had 31min55sec nodig (das nog altijd 1 minuut trager dan mijn besttijd hier), maar voelde wel aan dat het opnieuw beter was dan vorige week. Hoedanook, de beste heeft gewonnen, en ik was tevreden met mijn derde plaats. Dit was dan ook mijn derde, 3de stek op rij veroverd in deze wedstrijd, in een plaatsje wat me altijd wel zal bijblijven.4de werd Henry, kort gevolgd door Dimitri (5) en Carlos (6).
Overigens werd Ulrike vandaag eerste bij de dames seniores II in de dapalo-cross te Moorslede (en 5de in de wedstrijd).
Hallo, na een minder weekbegin deed ik een paar rustige trainingen op het eind van vorige week. Ondanks de weinige weekkilometers was hiermee toch enigszins mijn geweten gesust. Belangrijker was echter het feit dat dit pijnloos kon!Reeds op donderdag had ik dan ook beslist om zaterdag naar Vloesberg te rijden om de Pottelberg te bedwingen.Ook het weerbericht op vrijdagavond kon me niet op andere ideeen brengen.Nog meer, het kriebelde echt wel.Eindelijk eens terug naar het mooie Waalse pays de Collines.
Om 12u30 reed ik dan maar gezwind naar mijn schoonouders, alwaar opa/oma de kindjes een leuke namiddag zouden bezorgen.Het regende pijpestelen, maar ik kon de pret niet op.De GPS van de andere opa/oma bracht me verbazend genoeg langs kleine wegeltjes naar oudenaarde, zwalmstreek en omstreken.Tijdens de afdaling van de kasseien van de Eikenberg begon ik weliswaar eventjes te panikeren. Is dit echt de geeikte route nar Vloesberg, of stond dit toestelletje ingesteld voor wielertoeristen?Nu ja, om 14u10 was ik veilig en wel geland.Snel mijn nummerke gaan halen om dan de kleedkamer te gaan opzoeken.Zoals verwacht was het een blij weerszien met tal van vlaamse notabelen (bekaert, putman, vanhoutte, delombaerde, vanlede, ghyselinck, tuytens...) en mijn waalse vrienden van Popuelles Dream Team.
Terwijl ik zeker twijfels had over de conditie was ik niet zinnens om vooraf excuses te zoeken.De kleedkamer bruiste dan ook van menig strijdvaardig taalgebruik.Terwijl het buiten echt wel hondeweer bleek, was een korte opwarming aan de orde.Met de beklimming van de la Houpe en de toch niet te onderschatten 11.1km besloten Dimitri Delombaerde, Ludovic Vanlede en mezelf samen de beentjes wat los te gooien.
Om 15u stonden we dan ook netjes aan de start, klaar voor een leuk avontuurtje.Terwijl ik nog aan t babbelen was met Jose Istace weerklonk het startschot.Ik was ietwat ingesloten, en moest toekijken hoe Istace onmiddellijk het voortouw nam.Na een eerste lusje in Flobecq was hij dan ook al vertrokken.Nu ja, hij had al bij al slechts een 10-tal meter kunnen afdwingen op een groter groepje van een man of 10. Ik kon me daarin behoorlijk handhaven, maar had mijn bedenkingen of ik dit lang zou volhouden.Na 2 km kwamen we door in 6min35, na 3km in 9min50.
Op dat moment begonnen Dimitri, Valerian Dupont en Henry Vanmallegem de kloof met Istace te dichten.Mijn elastiekje begon wat te rekken en ik besloot in de buurt te blijven van Domina, Boesmans en Lelong.Dit leek me aardig gezelschap.Omstreeks km 4 begon de fameuze beklimming.Aan de voet voelde ik me terug prima en besloot dan ook de forcing te voeren. Stilaan leken we terug voeling te krijgen met het groepje voor ons.Halfweg nam Domina echter stevig over.Hij kon snel de kloof dichten, terwijl ik enige meters moest prijsgeven.Ik bleef mijn eigen wedstrijd lopen en kon ook op eigen tempo terugkeren bij Vanmallegem en Delombaerde, om ze al even snel alleen in de achtervolging te verdringen.Domina was echter vertrokken met Dupont ietwat voor hem uit. Yep, de pottelberg had zijn werk gedaan... Vooraan nog steeds Istace...Hmmm, niet slecht, in 4de stelling zowaar.
Eenmaal boven had Dimitri terug de aansluiting gevonden.Dit vond ik best wel prima.Met hem als voortreffelijk afdalingsspecialist bij me wist ik dat het moeiljk zou zijn voor de achtervolgers om terug te keren.Toch was er ondertussen wel nog een onbekende kerel ons voorbijgeraasd.Nu streden we dus voor de 5de plaats.Helaas heb ik in de afdaling iets te veel moeten forceren.Na het daalwerk had ik alle moeite om Dimitri te volgen.Na een laatste stuiptrekking van mijnentwege om mijn metgezel af te lossen in het kopwerk moest ik hem laten gaan.In eerste instantie besloot ik me nu vooral toe te leggen op de heren na mij.
Eenmaal op km8 lag er echter nog een behoorlijk karrewegske van een km of 2.en tja, dat is nu eenmaal helemaal mijn ding.Na een km´tje de kloof stabiel te houden leek ik zowat gerecupereerd.Ik besloot dan maar om nogmaals het mes tussen te tanden te klemmen en een inhaalmanoevre te plaatsen.Ik kon Dimitri terug bijbenen op 1km van de finish.Beseffende dat ik hier even van moest bekomen kon ik niks anders dan zijn brede rug op te zoeken en me aldus perfect uit de wind te zetten.Op 500m van de streep plande ik een versnelling.Helaas, mijn herstel was onvoldoende en alle jus leek uit mijn beentjes verdwenen.Ik moest vrede nemen met de 6de stek, net na Dimitri, en met een tijd van 38min40sec. Hoewel ik hier in 2006 en 2007 een grote minuut sneller heb gelopen kan ik hier veel vertrouwen uit putten.Meer nog, ik heb verdorie heel veel plezier beleefd aan deze wedstrijd waar ik terug nog eens een beklijvend duel heb kunnen uitvechten met mijn makker uit Vichte.Er mag meer van dit volgen wat mij betreft:
Top 10 (mooie uitslag gevuld met vele tenoren uit de achro van dit jaar):
Ziezo, Net thuisgekomen na een dagje Brugge. Om 11u werden we daar vandaag verwacht op een babyborrel. Waar de meeste mensen dit zouden combineren met een dagje Brugge centrum koppelden wij dit aan de cross van Sodibrug (provinciaal kampioenschap vrije sporters). Terwijl ik ook overwoog hieraan deel te nemen besloot ik deze morgen dit toch links te laten liggen. Na een weekje van behoorlijk trainingwerk blijf ik toch wat sukkelen met lage rugpijn. Dergelijk snelheidswerk zou me zeker geen deugd doen. Niet getreurd echter. Met de wedstrijd voor "eendjes" om 14u (eerst Helena en daarna Mattteo) en iets later de seniores Dames (Ulrike) zou ons gezin zeker behoorlijk worden vertegenwoordigd... Voor de kindjes was het eens iets anders om een wedstrijd op gras te lopen. Bij een stralend weertje genoten ze dan ook met volle teugen. Iets later was Ulrike aan de beurt. Hoewel dit niet echt bepaald een doel was werd ze toch een beetje nerveus. Een wedstrijd over slechts 3km is heel kort voor haar. Ik maande ze aan om toch vrij snedig aan de wedstrijd te beginnen. Hoewel ze een tactisch verkeerde startplaats had gekozen (buitenbocht) rukte ze snel op naar voren, om plaats te nemen in een achtervolgend groepje op Annick Delaere, Audrey Goesaert en een derde vacbl'er. Hoewel die laatste dames toch wel te sterk waren voor haar kon ze meer dan voortreffelijk standhouden in die groep. Meer nog, ze liep voortduren voorin, en moest enkel toestaan hoe 1 dame haar nog voorbijsnelde. Met een 5de plaats en 3de plaats bij de seniores was de opdracht zeker geslaagd.
Het loopuitstapje van vorige week naar statieloop Deerlijk was ons prima bevallen. Deze week -bij stralend herfstweertje- besloten we een gelijkaardig programma af te werken. Om 13u vertrokken we naar Tiegemberg om er om 14u ons kids te vergezellen op hun wedstrijdje van 300m. Dit bleek heel wat lastiger dan vorige week. Dit vooral omdat de volledige 300m bergop waren, en ook omdat het vorige week absoluut geen 200m was. Matteo toonde zich heel kranig en kon als 19de (bij de leeftijdscategorie -8jaar) de eindmeet bereiken. Helena volgde iets later flink als 21ste. flinke gastjes....
Iets later kon ik aan mijn opwarming beginnen. In tegenstelling tot vorige week was ik echt wel zinnens om een wedstrijd te lopen. Gezien Ulrike voor de 9km koos, stond ik noodgedwongen aan de start van de 6km. Met Fabrice Laga, Frederik de Vuyst, Pedro Dujardin en Lieven Demeestere aan de start was het koffiedik kijken wat ik zou kunnen klaarmaken. Tijdens de opwarming besloot ik toch een 2-tal toerkes te lopen om toch wat kilometers op de teller te plaatsen vandaag. Helaas was ik de tijd uit het oog verloren en moest ik mij nog naar de start spoeden. Eigenlijk voelde ik me vrij vermoeid aan de start, maar had er toch wel wat vertrouwen in. Het moest iets beter gaan als vorige week. Ik besloot vooral in de eerste kilometers de kat uit te boom te kijken. Na de start waren Fabrice en Frederik die het tempo bepaalden. Lieven, Pedro, Johan Santens en mezelf konden tijdens de afdaling nog vrij vlot volgen. Tijdens een stukje vals plat probeerde Frederik al vroeg de schifting te voeren. Na een klein gaatje te bekomen moest hij echter toestaan dat Fabrice, Pedro en mezelf konden terugkomen. Dit was het startsein voor Fabrice om eraan te beginnen. Hij kreeg Frederik mee, terwijl ik sapperdepitjes moest passen. Ik hield mijn tempo en kon toch een licht voorsprong nemen op Pedro. Iets later moest Frederik toch Fabrice laten gaan... het beste leek er bij hem af. Iets later kon ik hem dan ook vrij vlot remonteren om zo samen met hem de wedstrijd te vervolgen. Uiteraard was Fabrice al lang vertrokken. Gezien zijn huidige vorm had ik dan ook niet de ijdele hoop hem nog te kunnen bijbenen. In de laatste beklimming kon ik Frederik nog afschudden en me zo de 2de plaats toe-eigenen. t belangrijkste was vooral een goed gevoel, en het besef dat ik na mijn wedstrijd nauwelijks last had van mijn rug / heup.... het lijkt de goeie kant op te gaan!
Ondanks deze bevredigende prestatie ging het hem uiteindelijk toch wel voornamelijk om de 9km. Het leek tot een mooi duel te komen tussen Frederic Vandenheede en Dimitri Caby, met die laatste als favoriet. Dit duel leek vorm te vatten tijdens de eerste ronde. Samen snelden ze "de tiegem" naar boven, van dichtbij gevolgd door de verrassende Bruno Vanacker. Iets later volgden Dieter Colle, Dimitri Delombaerde en Steven Hocedez. Zo eindigde ook de wedstrijd na de derde ronde met uitzondering van Dimitri Caby, die ongemakkelijk werd en moest opgeven. Ulrike liep hierin een hele sterke wedstrijd en werd eerste dame, met een tijd die meer dan een minuut sneller was dan vorig jaar....
ziezo, nog enkele fotokes en nu op naar???? waarschijnlijk binnenkort eens aan het werk in de walen (Flobecq, Gaurain)
Hallo, Zondagmiddag maakte de familie Dewaele-Debie haar opwachting in de statieloop te Deerlijk. Doordat deze wedstrijd in hetzelfde weekend valt als de halve marathon te Kuurne hadden we reeds jaren niet present getekend. Toch vinden we dit bet wel een sympathieke organisatie. Door het nachtwerk van Ulrike zou Kuurne dit jaar echter niet lukken. Tevens was de kinderloop de eigenlike doorslaggevende factor om deze wedstrijd te prikken.
Om14u stonden Matteo en mezelf tijdens een zomers najaarweertje dan ook aan de start van "reeks 1". Deze wedstrijd betrof 200m (of iets minder ). Matteo had best wel een heel klein hartje. Tijdens de vorige wedstrijd te Grijsloke over 500m had onze kleine rakker echt wel sterren gezien, wat dan ook resulteerde in een fikse huilpartij. Nu hield hij zich kranig, maar weigerde het handje van papa los te laten. Eens de toeter afging liet hij toch de troostende hand van papa los om flink met de andere knulletjes mee te lopen. Hij deed zijn best en was sterk verbaasd dat de wedstrijd zo snel gedaan was. Eens over de meet verscheen zijn glimlach terug en was hij supertrots te kunnen vertellen dat hij niet had geweend . Daarna was het aan de meisjes, reeks 2. Helena bleef haar stoicijnse zelf, en kon net als in Grijsloke op haar gemakje de afstand overbruggen. Ze werd eigenlijk feitelijk voorlaaste. Doch, tijdens het afnemen van de nummers heeft ze een 5-tal andere atletes kunnen in halen (met dank aan de mama). Zo eindigde ze op papier toch flink midden in de uitslag.
Na een overbrugging van een goed uur was het aan Ulrike om de 5km van de dames voor haar rekening te nemen. Het deelnemersveld was behoorlijk klein. Bij de start was het direct Lies Deruddere die het voortouw nam voor Sofie Christiaens en Karahotka (of zoiets). Ulrike volgde als 4de met Charline Dewaele in haar zog. Ulrike kon vlotjes die plaats veilig stellen waarbij ze met een 14.5km/u toch wel heel sterk had gelopen. De afstand was niet lang, maar het parcours was vrij technisch en er stond een strakke wind.
Ondertussen had ik inmiddels ook in extremis besloten om mee te doen bij de heren (10km). Eigenlijk was ik van plan om s avonds gewoon te gaan trainen. De laatste weken kom ik nauwelijks aan trainen toe, en tijdens een wedstrijd had ik eigenlijk niet veel te rapen. Anderszijds betekende s avonds alleen gaan trainen gigantisch veel tijdverlies, en een wedstrijdje is ook een stuk leuker. Dus ja, ik had toch wat loopkledij mee, en een nummer opspelden is niet moeilijk he. Hoewel ik echt niet wist wat ik ging doen (rustig in groepke lopen of toch voluit gaan) was het pleit als snel beslecht toen de start was gegeven.
Ik liet Verkaemer, Lazou en Caby (winnaar) gaan om me in het volgende groepje te nestelen. Iets later besloot ik om het groepje op sleeptouw te nemen en de stroken tegen wind voor mijn rekening te nemen. Hoewel het vooral Clive Vangheluwe was die in het begin over de beste papieren leek te beschikken was het later toch patrick soetaert die van een groepje met 5 (met viaene en meirlaen) de sterkste leek. Na 2 van de 4 rondes moest ik ondervinden dat ik echt wel niet veel overschot had. In de laatste ronde koos ik dan ook strategisch een positie uit de wind om in de laatste km Patrick met een versnelling af te houden, en zo tevens een levenslange blaam te vermijden.
(helaas geen camera mee, maar hieronder een paar fotookes met dan aan Bart Verkaemer)
hard tegen hard
en s
Ik kwam 44secondes na de winnaar over de streep, en geef mezelf hiervoor een onderscheiding voor.
Helaas bleek mijn bekken me parten spelen waardoor ik mijn seizoen vroegtijdig moest afsluiten.
