Op onze reis door de tijd vanaf het eerste historische jubeljaar van oktober 1395/september 1394 v. Chr. zijn we met dit artikel aan het achtste jubeljaar van oktober 1052/september 1051 v. Chr. gearriveerd. Het artikel over het eerste jubeljaar dateert van 19.04.2017 op dit blog.

De jubeljaren en de wijze van rekenen van de sabbat- en jubeljaren heb ik van William Whiston (JOSEPHUS Complete Works, Translated by William Whiston, A.M., Appendix Dissertation V) overgenomen. William Whiston (1667/1752) was een Engelse wiskundige, historicus en theoloog. Hij is vooral bekend door zijn vertaling van de werken van Flavius Josephus uit het Grieks naar de Engelse taal. In zijn ‘dissertatie V’ geeft Whiston tien historische verwijzingen naar het houden van sabbat- en jubeljaren door het oude Israël vanuit de Bijbel, de werken van Flavius Josephus en vanuit de apocriefe boeken Makkabeeën. Deze verwijzingen vormen als het ware een ketting waarmee men op de tijdsbalk naar het verleden toe kan navigeren. Aan deze lijst van tien historische verwijzingen voegde ik in mijn boek TIJD en TIJDEN, 2015, Appendix 6, blz. 482-494, nog een jaartal toe: het jubeljaar van oktober 562/september 561 v. Chr. Het eerste regeringsjaar van de Babylonische koning Evil Merodach wanneer deze de kroon overnam op 11 januari 561 v. Chr. viel tijdens het achttiende jubeljaar. Een van zijn eerste regeringsdaden was het vrijlaten van de Judese banneling koning Jojachin uit diens gevangenis (2 Koningen 27:27). Dit geschiedde volgens het Bijbelcitaat in het zevenendertigste jaar van Jojachin ’s ballingschap. Het achttiende jubeljaar wordt hierbij een ijkpunt op de tijdsbalk dat ons navigeren van 27 AD terug te tijd in als een kruispeiling bevestigd.

Hierna een opsomming van de jubeljaren uit het werk van William Whiston (JOSEPHUS Complete Works, Translated by William Whiston, A.M., Appendix Dissertation V. Er zijn dertig jubeljaren vanaf 1395/1394 v. Chr. tot 27/28 AD, het jaar dat Jezus het ‘aangename jaar des HEREN’ uitriep en zich als Messias bekendmaakte.

Begin sabbatjaartelling: 1443 v. Chr. intocht Kanaän o.l.v. Jozua.

Aantal en jaartallen v. Chr.:

Historische periode:                       Historische jubeljaarverwijzing

V. Chr.:

1.       1395/1394 Richter Othniël            geen

2.      1346/1345          Richter Ehud               Ruth 6:6

3.      1297/1296 Ehud & Samgar           geen

4.      1248/1247 Debora en Gideon        geen

5.      1199/1198  Richter Thola               geen

6.      1150/1149  Richter Eli                   geen

7.      1101/1100  Richter Samuël            geen

8.      1052/1051 Samuël & Saul             geen

9.      1003/1002 Salomo                        geen

10.    954/953   Rehabeam                             geen

11.     905/904   Josafat                          geen

12.     856/855   Joas                              geen

13.     807/806   Amazia                         geen

14.     758/757    Uzzia                             geen

15.     709/708   jaar 14 Hizkia               Jesaja 37:30

16.     660/659   Manasse                       geen

17.     611/610    Josia - Val Nineveh      Nahum 1:15

18.     562/561    jaar 37 Jojachin           2 Koningen 25:27

19.     513/512    Haggaï                          geen

20.    464/463   Ezra                              geen

21.     415/414     Nehemia                       geen

22.    366/365    Perzische periode        geen

23.    317/316     Griekse periode            geen

24.    268/267    Griekse periode            geen

25.    219/218     Griekse periode            geen

26.    170/169     Griekse periode            geen

27.    121/120     Makkabeeën                 geen

28.     72/71        Makkabeeën                 geen

29.    23/22       Hongersnood               Flavius Josephus

30.    27/28 AD          Messias Jezus              Lucas 4:19

De sabbatjaar- en jubeljaar-telling nam een aanvang bij de intocht in Kanaän door de Israëlieten onder leiding van Jozua in april 1443 v. Chr. exact op de dag af toen ze veertig jaar eerder in 1483 v. Chr. uit Egypte op weg gingen.

Leviticus 25:1 En de HERE sprak tot Mozes op de berg Sinai: 2 Spreek tot de Israëlieten en zeg tot hen: Wanneer gij in het land komt, dat Ik u geef, dan zal het land rusten, een sabbat voor de HERE. 3 Zes jaar zult gij uw akker bezaaien en zes jaar zult gij uw wijngaard snoeien, en de opbrengst daarvan inzamelen, 4 maar in het zevende jaar zal het land een volkomen sabbat hebben, een sabbat voor de HERE: uw akker zult gij niet bezaaien en uw wijngaard niet snoeien.

God ’s tijdsklok wat de sabbat- en jubeljaren betreft ging in 1443 v. Chr. van start. Hoewel er weinig historische verwijzingen zijn naar het houden van het Jubeljaargebod zijn de weinige die er zijn toch duidelijk herkenbaar zoals bijvoorbeeld het achttiende jubeljaar met de vrijlating van koning Jojachin uit zijn gevangenschap te Babylon. Voor Israël was het toen een vingerwijzing God ’s dat Hij met Jubeljaren rekende.

Als gevolg echter van hun afwijzen van Messias Jezus in oktober 27 AD bij de aanvang van het dertigste Jubeljaar (Lucas 4:16-30) ligt er sindsdien een geestelijke bedekking over het huidige Israël (2 Korintiërs 3:14-16). Daarenboven hebben zij bij het afwijzen van Jezus van Nazareth als Messias daarna gesleuteld aan de Genesis-jaartelling. Het moderne Israël hanteert een anno mundi jaartelling met het jaar 5777 als uitkomst sinds de Schepping.

Ik vermoed dat de inkorting van de wereldgeschiedenis te maken had met de vierde scheppingsdag en de verwachte komst toen van de Messias, de zon der gerechtigheid, zoals de profeet Maleachi Hem aankondigt. Als volgens de traditie elke scheppingsdag voor duizend jaar staat en op de vierde dag de zon te voorschijn kwam, was rond het jaar 4000 anno mundi de komst van de Messias te verwachten. De era van Salomo zat duizend jaar eerder op de tijdsbalk en de Tempel van Salomo was volgens de traditie drieduizend jaar na de Schepping te plaatsen. De oorspronkelijke anno mundi-jaarrekening gaf alzo rond de tijd van de geboorte van Jezus van Nazareth het jaar vierduizend aan. De algemene verwachting in Israël was toen dat de komst van de Messias zeer nabij was. Het land was sinds 63 v. Chr. door de Romeinen bezet en het verlangen bij de Joden naar bevrijding was groot. Rome was ook het vierde beest-rijk van de profeet Daniël. De profeet Daniël had de vier wereldrijken voorspeld die in opeenvolging over het gebied van Israël zouden heersen: namelijk Babylon, de Meden en de Perzen, de Grieken en de Romeinen. Sinds het jaar 63 v. Chr. was deze profetie dan ook vervuld en de verwachting was dat de komst van de Messias nu zeer nabij was. Het was dan ook een tijd van meerdere aspirant-messiassen, zoals o. a. blijkt uit het Bijbelboek Handelingen (hoofdstuk 5:26-42) waar we enkele namen van aspirant of pseudo-messiassen voor deze periode vermeld zien: Teudas en Judas de Galileeër.

Wanneer in 26 AD Johannes de Doper in de geest en de kracht van Elia de nakende komst van de Messias voor Israël aankondigde had hij dan ook de aandacht van heel het volk van laag tot hoog. In het najaar van 26 AD bij de doop van Jezus van Nazareth verkondigde Johannes de Doper het Messias-schap van Jezus.

Johannes 1:29 De volgende dag zag hij Jezus tot zich komen en zeide: Zie, het lam Gods, dat de zonde der wereld wegneemt. 30 Deze is het, van wie ik zeide: Na mij komt een man, die vóór mij geweest is, want Hij was eer dan ik. 31 En zelf wist ik niet van Hem, maar opdat Hij aan Israël zou geopenbaard worden, daarom kwam ik dopen met water. 32 En Johannes getuigde en zeide: Ik heb aanschouwd, dat de Geest nederdaalde als een duif uit de hemel, en Hij bleef op Hem. 33 En ik kende Hem niet, maar Hij, die mij gezonden had om te dopen met water, die had tot mij gezegd: Op wie gij de Geest ziet nederdalen en op Hem blijven, deze is het, die met de heilige Geest doopt. 34 En ik heb gezien en getuigd, dat deze de Zoon van God is.

De Heer Jezus Christus werd echter in 30 AD door Israël afgewezen:

Johannes 1:11 Hij kwam tot het zijne, en de zijnen hebben Hem niet aangenomen. 12 Doch allen, die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven om kinderen Gods te worden, hun, die in zijn naam geloven; 13 die niet uit bloed, noch uit de wil des vlezes, noch uit de wil eens mans, doch uit God geboren zijn.

Ongeveer honderd jaar later was er onder het restant van de Joden die in het land Judea na de catastrofe van 70 AD met de vernietiging van de Tempel door de Romeinen waren achtergebleven opnieuw een verwachting naar de komst van de Messias.

Vermoedelijk heeft men in de tweede eeuw na Christus in afwijzing van Jezus van Nazareth als de Messias aan de anno mundi jaarrekening gesleuteld om een en ander met Bar Kochba als Messias te laten inpassen. De vierde scheppingsdag of het jaar vierduizend na de schepping werd met ongeveer twee eeuwen artificieel verlengd. De vierde scheppingsdag viel via deze fabricatie gelijk met de tijd van Bar Kochba. En dit was het motief voor de drastische inkorting van de tijd. Vooral de Perzische tijdsperiode werd onder handen genomen en drastisch ingekort tot slechts vierendertig jaar in plaats van de historisch verifieerbare periode van 208 jaar van 539 v. Chr. tot 331 v. Chr.

Hoewel de verwachtingen met Bar Kochba en vermoedelijk nog andere aspirant-messiassen niet werden ingevuld bleef men later toch aan de samengestelde anno mundi jaartelling vasthouden met als resultaat vandaag het jaartal 5777 na de Schepping.

Een ander voorbeeld van het inkorten van de Genesisjaartelling is de regeerperiode van koning Saul wat de Joodse overlevering tot slechts twee jaar herleid heeft maar dat het Nieuwe Testament over een periode van veertig jaar bepaald.

Handelingen 13:19 … en na zeven volken uitgeroeid te hebben in het land Kanaän, heeft Hij hun land hun ten erfdeel gegeven, 20 omstreeks vierhonderd vijftig jaren lang. En daarna gaf Hij hun richters tot op de profeet Samuël. 21 En van toen af vroegen zij om een koning en God gaf hun Saul, de zoon van Kis, een man uit de stam Benjamin, veertig jaren lang;…

Het is een kluwen als een gordiaanse knoop geworden die alleen ontward kan worden door het Nieuwe Testament. Koning Saul van Israël regeerde wel degelijk veertig jaar en deze tijdsperiode past overigens harmonisch binnen het raamwerk van de dertig jubeljaren volgens de wijze van tellen van William Whiston.

Saul werd in het najaar van 1087 v. Chr. door de richter en profeet Samuël tot koning over de twaalf stammen van Israël gezalfd.

1 Samuël 9:1 Er was nu een man van Benjamin, wiens naam was Kis, een zoon van Abiël, den zoon van Zeror, den zoon van Bechorath, den zoon van Afiah, den zoon eens mans van Jemini, een dapper held. 2 Die had een zoon, wiens naam was Saul, een jongeling, en schoon, ja, er was geen schoner man dan hij onder de kinderen Israëls; van zijn schouderen en opwaarts was hij hoger dan al het volk. (Statenvertaling)

De regeerperiode van Saul liep van 1087 tot 1047 v. Chr. en is op de tijdsbalk verankerd met het vierde regeringsjaar van Salomo in oktober 1004/september 1003 v. Chr. op basis van de sabbatjaar en jubeljaartelling. Zie TIJD en TIJDEN, 2015, blz. 179-184.

De zalving van Saul in 1087 v. Chr. betekende het einde van de richteren-periode voor Israël. De twaalf stammen van Israël verlangden een koning zoals de buurvolken en verwierpen in wezen hierbij de HEERE God als Koning over hen.

1 Samuel 8:6 Toen zij zeiden: Geef ons een koning om ons te richten, mishaagde dat aan Samuël, en hij bad tot de HERE. 7 De HERE zeide tot Samuël: Luister naar het volk, in alles wat zij tot u zeggen, want niet ú hebben zij verworpen, maar Mij hebben zij verworpen, dat Ik geen koning over hen zou zijn…(NBG Vertaling 1951)

Samuël zou als profeet tijdens de regeerperiode van Saul de HEERE God dienen. Volgens de Joodse overlevering stierf Samuël korte tijd na de strijd tegen Amalek.

Het achtste Jubeljaar van oktober 1052/september 1051 v. Chr. viel nog tijdens het leven van Samuël. We kunnen echter de vraag stellen of Israël zich toen aan het jubeljaargebod gehouden heeft? In de Bijbel is er geen verwijzing naar het houden van het jubeljaar toen voorhanden. Vermoedelijk ging het volk en zijn eigenzinnige koning hun eigen weg. Op onze tijdsbalk bemerken we de zalving van David, de zoon van Isaï, door Samuël in het achtendertigste regeringsjaar van Saul. Saul werd wegens zijn ongehoorzaamheid aan de HEERE God in de slag tegen Amalek als koning verworpen. Twee jaar later in 1047 v. Chr. zou hij in een veldslag tegen de Filistijnen de dood vinden, waarna David koning over de twaalf stammen van Israël werd.

Het jaar 1049 v. Chr. is op ons tijdsschema als een bijzonder jaar aangeduid wegens een meganatuurcatastrofe die toen de oude wereld trof en gelijk viel met de verdrijving van de Hyksos/Amoe/Amalekieten uit Egypte. Saul rukte toen met zijn leger tegen de stad van Amalek op en verloste daarmee alle buurvolken van het juk van de Amalekieten, de Egyptische Amoe of Hyksos. Zie het artikel van 18.10.2016 op dit blog: voorjaar 1049 v. Chr.: de verdrijving van de Hyksos/Amalekieten uit Egypte en de notering van een meganatuurcatastrofe. Zie link:

http://www.bloggen.be/robertdetelder/archief.php?startdatum=1476655200&stopdatum=1477260000

De veertigjarige regeerperiode van koning David die een aanvang in het jaar 1047 v. Chr. nam zou tussen het achtste en het negende jubeljaar vallen. Maar dat gaan we in een nog te volgen artikel op dit blog behandelen.

Wordt vervolgd….

Met vriendelijke groet,

Robert De Telder

Recente publicaties:

EXODUS, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/102331

De Zonaanbidder, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/87999

TIJD en TIJDEN, 2015, Zie link: http://boekscout.nl/shop/ViewProduct.aspx?bookId=5579

De Assyriologie herzien, 2012, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/76234

De Tweede Wereldoorlog door de ogen van een neutrale Belg, 2007, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/69343