Mijn inspiratie voor dit artikel haalde ik uit de N.I.V. Study Bible, New International Version, 1985, by The Zondervan Corporation. Deze Amerikaanse studiebijbel levert een tijdsbalk met de belangrijkste gebeurtenissen van Jezus’ bediening vanaf 26 AD tot aan zijn kruisdood, Opstanding en Hemelvaart in 30 AD. De afgebeelde tijdsbalk wordt weergegeven met een ‘Year of Inauguration’: zomer 26 AD tot zomer 27 AD, ‘Year of Popularity’: zomer 27 AD tot late herfst 28 AD, ‘Year of opposition’: late herfst 28 AD tot lente 30 AD. Goed overzichtelijk worden op het schema de geschiedenis van Jezus’ openbaar optreden vanuit de vier evangelisten aangebracht, beginnend met de ‘the year of Inauguration’ en de doop van Jezus door Johannes de Doper. Bij de doop worden de relevante Bijbelgedeelten aangegeven: Matteüs 3:13-17, Markus 1:9-11, Lukas 3:21-23, Johannes 1:29-39. En zo gaat dit schema chronologisch verder met iedere keer de Bijbelteksten die we bij de vier evangelisten voor elke gebeurtenis in het openbaar leven van Jezus terugvinden.

Wat de samensteller(s) van het schema niet gezien hebben, en de aanzet tot het schrijven van dit artikel was, is het dertigste Jubeljaar van 27/28 AD en het chronologisch belang van dit feest tot het schikken van alle gebeurtenissen, voor en na dit feest, die de evangelisten opgetekend hebben. Het Jubeljaar 27/28 AD is aldus een ankerpunt op de tijdsbalk waarvan we naar voor en naar achter in de tijd navigeren.

De Heer Jezus Christus maakte zich bij de aanvang van het 30^ste Jubeljaar in oktober 27AD als Messias aan de Joden in de synagoge te Nazareth bekend. Bij de evangelist Lucas’ vierde hoofdstuk lezen we dat de Heer Jezus in de synagoge de boekrol van de profeet Jesaja werd overhandigd en de plaats opzocht waar geschreven stond:

“De Geest des HEREN is op Mij, daarom, dat Hij Mij gezalfd heeft, om aan armen het evangelie te brengen; en Hij heeft Mij gezonden om aan gevangenen loslating te verkondigen en aan blinden het gezicht, om verbrokenen heen te zenden in vrijheid, om te verkondigen het aangename jaar des HEREN. Daarna sloot Hij het boek, gaf het aan de dienaar terug en ging zitten. En de ogen van allen in de synagoge waren op Hem gericht. En Hij begon tot hen te zeggen: Heden is dit Schriftwoord voor uw oren vervuld.”

Het is met het voorlezen van dit gedeelte uit de Jesaja-rol dat Jezus ‘het aangename jaar des HEREN’ en zichzelf als de Gezalfde of Messias aan de Joden daar bekendmaakte.

De gebeurtenissen van Lukas 4:16-31 dienen aldus in oktober 27 AD op de tijdsbalk ingevuld te worden. De N.I.V. Bijbel plaatst dit Bijbelgedeelte op het tijdsschema in de lente van 27 AD en heeft aldus geen oog voor de betekenis van het Jubeljaar. Als een gevolg van het geen rekening houden met het Jubeljaar krijgen vele andere beschreven gebeurtenissen door de evangelisten een verkeerde plaats op de tijdsbalk van de N.I.V. Wat ik behouden heb van de N.I.V.-tijdsbalk zijn de opgegeven Bijbelgedeelten van de evangelisten bij iedere gebeurtenis. De jaartallen en maanden op de tijdsbalk echter werden aangepast.

Het Jubeljaar van 27/28 AD heb ik van William Whiston. Zie link: http://www.creabel.org/uploads/media/Bib-Egypt-Hfdst_1_03.pdf blz.35

Het jaar van het begin van Jezus’ optreden liep van april 26 AD tot maart 27 AD en was volgens de sabbatjaarcyclus het zesde jaar en een jaar van dubbele zegening over het land. Het land gaf onder het oude verbond dan dubbel zoveel oogst zodat twee jaar overbrugd kon worden. Geestelijk gezien merken we de dubbele zegening in de komst van de Messias. Zijn doop plaatsen we in de zomer van 26 AD. Johannes de Doper was zijn bediening als heraut van de komende MESSIAS, het jaar eerder in 25 AD begonnen. Zie het artikel op deze blog van 04-04-2014 De zeventig jaarweken.

De verzoeking in de woestijn door satan volgde kort na de doop, nog altijd in de zomer van 26 AD en wordt door drie evangelisten vermeld: Matteüs 4:1-11, Markus 1:12-13 en Lukas 4:1-13

Het eerste wonder of teken van Jezus verhaalt de evangelist Johannes 2:1-11. De bruiloft van Kana in Galilea geschiedde in de herfst van 26 AD. Het was het begin van Zijn tekenen die zijn Messias-schap bevestigden. Dat de evangelist Johannes dit leerstellig als het eerste teken neerzet betekend dat alle legendes van Jezus die als kind zijnde al wonderen deed, niets anders dan legendes blijken te zijn en onwaar.

Johannes 2:11 Dit heeft Jezus gedaan als begin van zijn tekenen te Kana in Galilea en Hij heeft zijn heerlijkheid geopenbaard, en zijn discipelen geloofden in Hem. (NBG Vertaling 1951)

De N.I.V. laat vervolgens het gesprek van Nicodemus met Jezus zoals door de evangelist Johannes 3:1-21 opgetekend, plaatsvinden in de winter van 26/27 AD, maar dit is fout. Het Johannesevangelie vermeldt namelijk het eerste Pesachfeest in Joh. 2:13 en dit vond plaats in het jaar volgend op de zomer van 26 AD: in april 27 AD. Het is het Pesachfeest dat het zevende jaar in de sabbatcyclus zag aanvangen. Het dertigste jubeljaar zou in oktober van dat jaar aanvangen. De spanning in Israël betreffende de verwachte komst van de Messias was te snijden. Daarom ook het gesprek van Nicodemus met de Heer Jezus. Het is het Pesachfeest ook waar het twistgesprek met de Farizeeën plaatsvond betreffende de Tempel te Jeruzalem. Jezus sprak van zichzelf dat Hij de Tempel in drie dagen zou herbouwen. De Farizeeën dachten dat Hij over het stenen gebouw sprak, maar Jezus had het over Zijn lichaam. Aan de Tempel werd toen al 46 jaar gewerkt. Vanaf april 27 AD zijn het 46 jaar terug tot het 18^de regeringsjaar van Herodes de Grote. Zie het artikel op deze blog van 05-03-2014 De regeerperiode van Herodes de Grote.

Na het Pesachfeest van de lente van 27 AD te Jeruzalem trok Jezus met zijn discipelen naar Judea:

Johannes 3:22 Daarna ging Jezus met zijn discipelen naar het land van Judea en Hij vertoefde daar met hen en doopte.

Na een korte tijd (nog altijd in de lente van 27 AD) ging het opnieuw richting Galilea doorheen Samaria waar in Sichar het gesprek met de Samaritaanse vrouw plaatsvond zoals in Johannes 4:1-42 verhaalt.

Het was in de zomer van 27 AD wanneer Jezus opnieuw in Galilea te Kana volgens Johannes 4:43-54 zijn tweede teken verrichte: de genezing van de dodelijk zieke zoon van een hoveling uit Kafarnaüm.

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

De evangelist Johannes gaat na het beschrijven van de terugkeer van Jezus naar Galilea over naar het volgende feest der Joden en slaat aldus twee seizoenen over:

Johannes 5:1 Daarna was er een feest der Joden en Jezus ging op naar Jeruzalem.

Dit is het tweede Pesachfeest dat de evangelist Johannes vermeldt, een pelgrimsfeest dat alleen aangegeven wordt als ‘een feest der Joden’ wat tot discussie onder Bijbelvorsers geleidt heeft. In het licht van sabbat- en jubeljaartelling was het nochtans een bijzonder feest toen. Het Jubeljaar was het jaar daarvoor in oktober 27 AD begonnen en liep nog tot september 28 AD. En met Pesach 28 AD begon het eerste jaar in een nieuwe sabbatjaarcyclus. De algemene verwachting in Israël was dat de Messias zich spoedig zou openbaren.

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

Maar eerst verder met de gebeurtenissen van de zomer van 27 AD. De evangelist Matteüs 4:12-25 beschrijft de roeping van de eerste apostelen en de verkondiging van het evangelie van het koninkrijk. Wat ook de evangelist Lukas 5:1-11 beschrijft en Markus 1:16-20. De evangelist Lucas schrijft in zijn evangelie echter niet lineair-denkend want de gebeurtenis van Lucas 4:16-31 gaat hieraan vooraf.

De belangrijkste gebeurtenis is de aanvang van het Jubeljaar in de herfst van 27 AD met de Heer Jezus Christus in de synagoge te Nazareth waar hij zich als de verwachte Messias bekend maakt, maar afgewezen wordt.

De Bergrede waar Jezus Christus de grondwet van het komende koninkrijk Gods afkondigt plaatsen we in oktober 27 AD. Gedurende het ganse dertigste Jubeljaar wordt Israël dit Koninkrijk en zijn Koning aangeboden. De Bergrede in de hoofdstukken 5 tot en met 7 bij de evangelist Matteüs handelen over de Thora en haar correcte uitlegging door de Messias in tegenstelling tot de menselijke traditie-uitlegging.

Matteüs hoofdstuk 8 en de genezing van de knecht van de honderdman plaatsen we op de tijdsbalk onmiddellijk na het verlaten van de berg in oktober 27 AD. Het schijnbaar identieke verhaal bij de evangelist Lucas 7:1 gebeurt echter een jaar later. Zie het artikel op deze blog van 23-01-2014: De Centurion.

Matteüs 8:14 met de geschiedenis van de genezing van de schoonmoeder van Petrus plaatsen we onmiddellijk na de genezing van de knecht van de Centurion op de tijdsbalk. Ook de evangelisten Markus 1:29-34 en Lucas 4:38-41 brengen de geschiedenis van de genezing van de schoonmoeder van Petrus.

Gedurende het gehele Jubeljaar van oktober 27 AD tot september 28 AD zou het aanbod van de Heer Jezus Christus gelden. De hoofdstukken 8 tot en met 12 bij de evangelist Matteüs gaan over deze periode. Matteüs 10 met de berichtgeving over de uitzending van de twaalf apostelen plaatsen we op de tijdsbalk in de herfst van 27 AD bij het begin van het Jubeljaar:

Matteüs 10:5 Deze twaalf heeft Jezus uitgezonden en Hij gebood hun, zeggende: Wijkt niet af op een weg naar heidenen, gaat geen stad van Samaritanen binnen; 6 begeeft u liever tot de verloren schapen van het huis Israëls. 7 Gaat en predikt en zegt: Het Koninkrijk der hemelen is nabijgekomen. 8 Geneest zieken, wekt doden op, reinigt melaatsen, drijft boze geesten uit. Om niet hebt gij het ontvangen, geeft het om niet.

Messias Jezus van Nazareth wordt echter afgewezen en in Matteüs 11:16 en verder volgt de zogenaamde strafrede tegen de Joden die Hem afgewezen hebben. Dit Bijbelgedeelte plaatsen we aan het einde van het dertigste Jubeljaar in de herfst van 28 AD:

Matteüs 11:16 Doch waarmede zal Ik dit geslacht vergelijken? Het is gelijk aan kinderen, die op de markten zitten en de anderen toeroepen:

17 Wij hebben voor u op de fluit gespeeld en gij hebt niet gedanst; wij hebben klaagliederen gezongen en gij hebt geen misbaar gemaakt.

18 Want Johannes is gekomen, niet etende en niet drinkende, en zij zeggen: Hij heeft een boze geest. 19 De Zoon des mensen is gekomen, wèl etende en drinkende, en zij zeggen: Zie, een vraatzuchtig mens en een wijndrinker, een vriend van tollenaars en zondaars. En de wijsheid is gerechtvaardigd op grond van haar werken.

Nadat de Joden het aanbod van het Koninkrijk en de Messias afgewezen hebben spreekt de Heer Jezus vanaf Matteüs 13 alleen nog in gelijkenissen tot hen.

Matteüs 13:10 En de discipelen kwamen en zeiden tot Hem: Waarom spreekt Gij tot hen in gelijkenissen? 11 Hij antwoordde hun en zeide: Omdat het u gegeven is de geheimenissen  van het Koninkrijk der hemelen te kennen, maar hun is dat niet gegeven. 12 Want wie heeft, hem zal gegeven worden en hij zal overvloedig hebben; maar wie niet heeft, ook wat hij heeft, zal hem ontnomen worden. 13 Daarom spreek Ik tot hen in gelijkenissen, omdat zij ziende niet zien en horende niet horen of begrijpen. 14 En aan hen wordt de profetie van Jesaja  vervuld, die zegt: Met het gehoor zult gij horen en gij zult het geenszins verstaan, en ziende zult gij zien en gij zult het geenszins opmerken; 15 want het hart van dit volk is vet geworden, en hun oren zijn hardhorend geworden, en hun ogen hebben zij toegesloten, opdat zij niet zien met hun ogen, en met hun oren niet horen, en met hun hart niet verstaan en zich bekeren, en Ik hen zou genezen. 16 Maar uw ogen zijn zalig, omdat zij zien en uw oren, omdat zij horen. 17 Voorwaar, Ik zeg u: Vele profeten en rechtvaardigen hebben begeerd te zien wat gij ziet, en zij hebben het niet gezien, en te horen wat gij hoort, en zij hebben het niet gehoord.

De dood van Johannes de Doper volgt bij Matteüs 14:1-12 na het hoofdstuk over de gelijkenissen en plaatsen we op de tijdsbalk in de winter van 28/29 AD. De evangelisten Markus en Lucas vermelden ook beide deze dramatische gebeurtenis: Markus 6:14-29 en Lucas 9:7-9

Met de lente van 29 AD begint het laatste jaar van Jezus’ optreden in Israël. Alle vier evangelisten vermelden het wonder van de spijziging van 5000 mensen: Matteüs 14-13-21, Markus 6:30-44, Lucas 9:10-17 en Johannes 6-1-14. Zo ook de demonstratie van Jezus’ macht en autoriteit over de natuurelementen aan het meer van Galilea waar zij verbijsterd uitroepen: Waarlijk, Gij zijt Gods Zoon! Matteüs 14:22-23, Markus 6:45-52 en Johannes 6:16-21.

Alle gebeurtenissen beschreven bij Matteüs vanaf hoofdstuk 14:13 tot 17:27 plaatsen we op de tijdsbalk tot aan de herfst van 29 AD. Het zijn gebeurtenissen waar ook Markus en Lucas over verhalen.

Het is de evangelist Johannes die voor deze periode weer een duidelijk navigatiepunt op de tijdsbalk opgeeft door zijn verwijzing naar het Loofhuttenfeest of Sukkot van oktober 29 AD. In Johannes 7:11-52 wordt deze gebeurtenis beschreven. Volgend met de genezing van de blindgeborene in Johannes 9:1-41 in de winter van 29 AD. Het bezoek van Jezus aan Maria en Martha in Bethanië zoals door de evangelist Lucas 10:38-42 gebracht zit eveneens op de tijdsbalk verankerd in het begin van de winter van 29 AD.

Een volgend duidelijk navigatiepunt op de tijdsbalk levert weer de evangelist Johannes in het hoofdstuk 10:22 met de vermelding van het Chanoekafeest, ook het Tempelvernieuwingsfeest genoemd, van december/januari 29/30 AD waar Jezus toen in Jeruzalem was.

Vandaar vertrok hij naar Perea, over de Jordaan, naar de plaats waar Johannes de Doper het eerst doopte. Het is dan januari 30 AD wanneer Hem daar het bericht bereikte dat Lazarus, de broer van Maria en Martha te Bethanië dodelijk ziek was. Na het vernemen van de toestand van Lazarus blijft Jezus nog twee dagen te Perea alvorens richting Bethanië te reizen. Het is de evangelist Johannes die in hoofdstuk 11 deze geschiedenis brengt. Bij aankomst te Bethanië blijkt Lazarus gestorven te zijn en al sinds vier dagen in de graftombe geborgen. En Jezus wordt door een wenende diep bedroefde Martha gewaarschuwd dat er al een lijklucht was. Wat volgt zijn de troostende woorden van de Heiland: Johannes 11:25 Ik ben de opstanding en het leven; wie in Mij gelooft, zal leven, ook al is hij gestorven, 26 en een ieder, die leeft en in Mij gelooft, zal in eeuwigheid niet sterven; gelooft gij dat?

Voor een grote verzameling van mensen, zowel vrienden als familie van Lazarus, gaat Jezus naar de tombe waar Lazarus geborgen is en roept met luider stem, staat er geschreven: 11:43 Lazarus, kom naar buiten! 44 De gestorvene komt daarop naar buiten, de voeten en de handen gebonden met grafdoeken, en met een zweetdoek om zijn gelaat gebonden. Jezus zeide tot hen: Maakt hem los en laat hem heengaan.

Dit was nog nooit eerder gezien in Israël en een zoveelste teken dat Jezus van Nazareth de Messias is. Tegelijkertijd luidt deze gebeurtenis echter de eindfase in van Jezus’ bediening voor een verloren wereld.

Johannes 11:45 Velen der Joden dan, die tot Maria gekomen waren en aanschouwd hadden wat Hij gedaan had, geloofden in Hem; 46 maar sommigen van hen begaven zich naar de Farizeeën en zeiden hun, wat Jezus gedaan had. 47 De overpriesters en de Farizeeën dan riepen de Raad samen en zeiden: Wat doen wij, want deze mens doet vele tekenen? 48 Als wij Hem zo laten geworden, zullen allen in Hem geloven en de Romeinen zullen komen en ons zowel onze plaats als ons volk ontnemen. 49 Maar één van hen, Kajafas, de hogepriester van dat jaar, zeide tot hen: Gij weet niets, 50 en gij beseft niet, dat het in uw belang is, dat één mens sterft voor het volk en niet het gehele volk verloren gaat. 51 Doch dit zeide hij niet uit zichzelf, maar als hogepriester van dat jaar profeteerde hij, dat Jezus zou sterven voor het volk, 52 en niet alleen voor het volk, maar om ook de verstrooide kinderen Gods bijeen te vergaderen. 53 Sinds die dag dan beraadslaagden zij om Hem te doden. 54 Jezus dan bewoog Zich niet meer vrij onder de Joden, maar vertrok vandaar naar de landstreek dicht bij de woestijn, naar een stad, Efraïm genaamd, en Hij bleef daar met zijn discipelen. 55 Nu was het Pascha der Joden nabij en velen van het land gingen op naar Jeruzalem, nog vóór het Pascha, om zich te reinigen.

Dit is het Pesachfeest van 30 AD waar alles wat geprofeteerd over de Messias geschreven staat, in vervulling zou gaan. Naar deze gebeurtenis en de aanloop ernaar gaan alle evangelisten over. De wijze echter waarop de vier evangelisten deze gebeurtenissen brengen is niet altijd lineair in de tijd gebracht en dit is een bron voor de Bijbelkritiek geweest. Op deze blog schreef ik al eerder op 24-01-2014 een artikel over de blinden te Jericho 30 AD ter rechtzetting van de kritiek op zogenaamde onduidelijkheden en tegensprekelijk-heden tussen de evangelisten betreffende de berichtgeving over de genezing bijvoorbeeld van de blinden te Jericho.

De geschiedenis van de gebeurtenissen van de Pesachweek van 30 AD door de vier evangelisten gebracht zijn eveneens een bron van kritiek geweest voor de Bijbelkritiek. Deze kritiek is weerlegd en hierna volgt de rechtzetting zoals de Bijbelgeleerde dr. C.I. Scofield (1843-1921) het gebracht heeft. De hierna vermelde lijst met opgave van de correcte volgorde heb ik van het internet geplukt:

The order of events on the night of the Passover supper appears to have been:

(1) The taking by our Lord and the disciples of their places at the table;

(2) the contention who should be greatest;

(3) the feet washing;

(4) the identification Judas as the traitor;

(5) the withdrawal of Judas;

(6) the institution of the supper;

(7) the words of Jesus while still in the room Matthew 26:26-29; Luke 22:35-38; John 13:3-35; Matthew 14:1-31

(8) the words of Jesus between the room and the garden Matthew 26:31-35; Mark 14:26-31; John 15:16,17 it seems probable that the high-priestly prayer John 17:1-26 was uttered after they reached the garden;

(9) the agony in the garden;

(10) the betrayal and arrest;

(11) Jesus before Caiaphas; Peter's denial.

A comparison of the narratives gives the following order of events in the crucifixion day:

(1) Early in the morning Jesus is brought before Caiaphas and the Sanhedrin. He is condemned and mocked Matthew 26:57-68; Mark 14:55-65; Luke 22:63-71; John 18:19-24.

(2) The Sanhedrin lead Jesus to Pilate, Matthew 27:1,2,11-14; Mark 15:1-5; Luke 23:1-5; John 18:28-38.

(3) Pilate sends Jesus to Herod Luke 23:6-12; John 19:4.

(4) Jesus is again brought before Pilate, who releases Barabbas and delivers Jesus to be crucified Matthew 27:15-26; Mark 15:6-15; Luke 23:13-25; John 18:39,40; 19:4-16.

(5) Jesus is crowned with thorns and mocked Matthew 27:26-30; Mark 15:15-20; John 19:1-3.

(6) Suicide of Judas Matthew 27:3-10.

(7) Led forth to be crucified, the cross is laid upon Simon: Jesus discourses to the women Matthew 27:31,32; Mark 15:20-23; Luke 23:26-33; John 19:16,17.

The Order of Events at the Crucifixion

(1) the arrival at Golgotha Matthew 27:33; Mark 15:22; Luke 23:33; John 19:17

(2) the offer of the stupefying drink refused Matthew 27:34; Mark 15:23

(3) Jesus is crucified between two thieves Matthew 27:35-38; Mark 15:24-28; Luke 23:33-38; John 19:18-24

(4) He utters the first cry from the cross, "Father, forgive," etc. Luke 23:34.

(5) The soldiers part His garments Matthew 27:35; Mark 15:24; Luke 23:34; John 19:23

(6) The Jews mock Jesus Matthew 27:39-44; Mark 15:29-32; Luke 23:35-38

(7) The thieves rail on Him, but one repents and believes Matthew 27:44; Mark 15:32; Luke 23:39-43.

(8) The second cry from the cross, "To-day shalt thou be with me," etc. Luke 23:43.

(9) The third cry, "Woman, behold thy son" John 19:26,27.

(10) The darkness Matthew 27:45; Mark 15:33; Luke 23:44.

(11) The fourth cry, "My God," etc. Matthew 27:46,47; Mark 15:34-36

(12) The fifth cry, "I thirst" John 19:28.

(13) The sixth cry, "It is finished" John 19:30.

(14) The seventh cry, "Father, into thy hands," etc. Luke 23:46.

(15) Our Lord dismisses his spirit Matthew 27:50; Mark 15:37; Luke 23:46; John 19:30.

The Order of Events with the Resurrection

The order of events, combining the four narratives, is as follows: Three women, Mary Magdalene, and Mary the mother of Jesus, and Salome, start for the sepulchre, followed by other women bearing spices. The three find the stone rolled away, and Mary Magdalene goes to tell the disciples. Luke 23:55-24:9; John 20:1,2. Mary, the mother of James and Joses, draws nearer the tomb and sees the angel of the Lord Matthew 28:2. She goes back to meet the other women following with the spices. Meanwhile Peter and John, warned by Mary Magdalene, arrive, look in, and go away John 20:3-10. Mary Magdalene returns weeping, sees the two angels and then Jesus John 20:11-18 and goes as He bade her to tell the disciples. Mary (mother of James and Joses), meanwhile, has met the women with the spices and, returning with them, they see the two angels. ; Luke 24:4,5; Mark 16:5. They also receive the angelic message, and, going to seek the disciples, are met by Jesus. Matthew 28:8-10.

The order of our Lord's appearances would seem to be: On the day of his resurrection:

(1) To Mary Magdalene John 10:14-18.

(2) To the women returning from the tomb with angelic message Matthew 28:8-10.

(3) To Peter, probably in the afternoon Luke 24:34; 1 Corinthians 15:5.

(4) To the Emmaus disciples toward evening Luke 24:13-31.

(5) To the apostles, except Thomas Luke 24:36-43; John 20:19-24.

Eight days afterward: (1) to the apostles, Thomas being present John 20:24-29.

In Galilee: (1a) To the seven by the Lake of Tiberias John 21:1-23.

(2) On a mountain, to the apostles and five hundred brethren 1 Corinthians 15:6. At Jerusalem and Bethany again:

(1) To James 1 Corinthians 15:7.

(2) To the eleven Matthew 28:16-20; Mark 16:14-20; Luke 24:33-53; Acts 1:3-12.

To Paul:

(1) Near Damascus Acts 9:3-6; 1 Corinthians 15:8

(2) In the temple Acts 22:17-21; 23:11.

To Stephen outside Jerusalem Acts 7:55.

To John on Patmos Revelation 1:10-19.

Zie link: http://www.biblestudytools.com/commentaries/scofield-reference-notes/

Hierna een schema van de gebeurtenissen van Jezus’ openbaar optreden dat ik samenstelde:

Geef hier uw reactie door

Uw naam *
Uw e-mail *
URL
Titel *
Reactie *
	Persoonlijke gegevens onthouden?
(* = verplicht!)