Ik ben Patrick
Ik ben een man en woon in Schriek (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerde militair..
Ik ben geboren op 21/01/1960 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: joggen en internet.
In mei 2012 nog 142kg, nu 85kg, en de joggingmicrobe heeft mij te pakken.
Verhaal van een 'nieuwe' jogger Ervaring van een beginnende loper geboren in 1960.
03-02-2015
Hivernal Trail in Landgraaf (NL)
Het was terug eens tijd voor een
première ... mijn eerste wedstrijd in het buitenland. Zondag dus
samen met Karen, Johan, Rudy en Hans van het KC-Team naar Landgraaf
in Nederland getrokken voor de Hivernales Trail.
Met uitzondering van Johan, die
gekozen had voor de 19 km, hadden wij ons ingeschreven voor de lange
trail (30 km).
Na de studie van het parcours op kaart
gingen we ervan uit dat het een doenbaar parcours was met een drietal
zware stukken: na een goede kilometer de trap op (zo'n 500 stuks
wel), iets voor halverwege een zware beklimming waar je je omhoog
moet trekken via een koord en zo'n 4 km voor het einde nog een zware
beklimming. De rest leek golvend.
In de loop van de wedstrijd zouden we
snel ontdekken dat we ons serieus vergist hadden.
Gelukkig bleef het weer droog en ook de
aangekondigde sneeuw was niet aanwezig (misschien wel jammer).
De aanloop naar de trap verliep rustig
en de beklimming van de trap zelf pakte ik heel rustig aan. Ik had
helemaal geen zin de motor al na twee kilometer op te blazen. Eens
boven zakten we af naar een bosje en hier werden een aantal lussen op
en neer gemaakt. Heel zware beklimmingen en even zware afdalingen op
single track paden. Het was drie kilometer aan een stuk vloeken.
Helemaal niet wat we verwacht hadden.
Ook daarna bleef het parcours continue
op en neer gaan. De stukken afdaling waar je dan zou kunnen
recupereren waren zo steil dat je in feite meer moest afremmen dan
iets anders.
De zware beklimming langs de touwen
bleken er uiteindelijk twee te zijn want eens boven moesten we direct
terug naar beneden en dan onmiddellijk langs een koord terug naar
boven. En zo ging het maar door. De stukken die dan vlot moesten
beloopbaar zijn lagen er heel zwaar bij. Serieus dikke modder en zo
glibberig dat lopen bij onmogelijk was.
De laatste heel steile beklimming was
bovendien zo glibberig dat zelfs op handen en voeten het zo goed als
bijna onmogelijk was om boven te geraken.
Een heel heel zware dobber werd het
dus. Een loodzware omloop die serieus in de kuiten kroop.
Rudy had na twee kilometer zijn voet
omgeslagen en noodgedwongen moeten opgeven maar de rest van het team
beet door tot het bittere einde.
Eens de douche genomen konden we
eindelijk een beetje beginnen te recupereren van wat nog lang in ons
geheugen zal blijven: een zware trail in het 'vlakke' Nederland.
Ik had mij op voorhand ingeschreven
voor de volgende manche van de Natuurlopen Lier (zaterdag 24 januari
2015). 's Morgens toch even lichte paniek want de sneeuw viel met
bakken uit de lucht. Gelukkig had buienradar het dit keer voor het
rechte eind want vanaf 09:30 uur trok de lucht open en bleef het
droog.
De wegen lagen er goed bij en het was
dus geen probleem om in Lier te geraken. De vraag was: hoe zou het
parcours van de 10 km er bijliggen ?
Naarmate ik Lier naderde, zag ik echter
dat het hier veel minder had gesneeuwd dan bij ons. Het groene gras
was zelfs nog overvloedig zichtbaar terwijl er bij ons toch een laag
sneeuw overlag. Het zag er dus goed uit en tijdens de wedstrijd zou
dit ook blijken. Geen enkel probleem met de sneeuw. Alle verharde
wegen lagen er sneeuwvrij bij. Enkel twee heel korte onverharde
stroken lagen er modderig bij maar dit was helemaal geen probleem.
Ondertussen zijn we meer gewend.
De bedoeling was om er een tempoloopje
van te maken. De eerste kilometer was dit geen probleem. Door de
vele deelnemers en de smalle loopstrook (langs de oevers van de Nete)
was inhalen heel heel moeilijk en gezien ik ruim achteraan gestart
was, duurde het toch even vooraleer er enigszins schot in de loop
kwam. Vanaf kilometer twee liep het echter vlot maar de strakke
tegenwind speelde mij toch parten. Dus nestelde ik mij maar in het
dichtsbijzijnde groepje om eens te proberen beschutting te zoeken.
Normaal is dit helemaal niet mijn ding ... ik loop nu eenmaal liever
alleen, maar ... het liep vlot, zelfs heel vlot. Het tempo lag ook
een stuk hoger dan ik initieel in gedachten had maar gezien de wind
bleef ik toch maar in het groepje.
Naarmate de wedstrijd vorderde bleef er
van mijn initieel doel om er een rustig tempoloopje van te maken niet
veel meer over ... het werd eerder een stevige tempoloop.
De volledige omloop speelt zich
grotendeels af op beide oevers van de Nete met de aankomst op de
atletiekpiste van het Netestadion.
Na 51:34 min bereikte ik dan ook de
aankomst, ofwel een gemiddeld tempo van 5:10 min/km. Gezien de trage
eerste kilometer toch een serieus gemiddelde. Bovendien zat mijn
gemiddelde hartslag nog juist in de zone van tempotraining. Dus meer
dan tevreden en blij dat ik het groepje gevolgd had. Misschien moet
ik dat toch maar eens meer proberen ... profiteren van een groepje om
zo de wind toch een beetje voor te zijn.
Aflossingswedstrijden zijn altijd iets
speciaals, zeker als je weet dat je niet de snelste bent van de
groep. Een extra inspanning zit er dan wel meestal ook in.
Zaterdag voor de eerste maal 'Les
Rélais Givrés' in Neder-Over-Heembeek gelopen. Elk team bestaat
uit vijf lopers, waaronder minstens één vrouw en minstens één
veteraan (ouder dan 45). Elke loper loopt eerst individueel twee
rondjes (8 km) waarna de stok wordt doorgegeven aan de volgende.
Nadat alle vijf lopers hun 8 km hebben afgewerkt, loopt het ganse
team samen nog eens één rondje van 4 km. In totaal worden dus 44
km gelopen en elke loper loopt 12 km in totaal (8 + 4).
Er zijn verschillende categorieën
afhankelijk van het soort team dat je vormt (joggingclubs, bedrijven,
scholen, triatleten en anderen).
Samen met Wendy, Karen, Johan, Roland
en mezelf hadden we ons ingeschreven voor deze wedstrijd. Niemand
van ons had hier al eens gelopen en we wisten dus niet wat voor
omloop ons zou voorgeschoteld worden.
Het rondje kan meer dan uitdagend
genoemd worden: een korte aanloopstrook op asfalt, dan een technische
passage in het bos (veel keren en draaien), waarna een passage op
grindweg langs het sportterrein en terug een asfaltweg op die serieus
omhoog ging. Na de afdaling wordt opnieuw het bos opgezocht (door de
overvloedige regen lag het hier echt glibberig). Dit keer een veel
langere passage in het bos met terug een langoplopende beklimming en
een zeer glibberige afdaling waar zelfs twee boomstronken
overschreden moesten worden. Via een laatste asfaltstrook (fietspad)
worden de laatste honderden meters van het rondje aangevat. Deze
laatste honderden meters lopen lichtjes omhoog maar kruipen toch
serieus in de benen ook al omdat het weeral op bosweg te doen is.
Serieus pittig.
Uiteindelijk wisten we beslag te leggen
op een zeer mooie 9e plaats in onze categorie waarin in totaal 39
ploegen gestart waren. In de algemene rangschikking eindigden wij
113e op een totaal van 287 ploegen (waarvan het merendeel
joggingclubs waren en dus konden putten uit een groot aantal sterke
lopers).
Zondag 11 januari, mijn eerste trail van het nieuwe jaar.
Afspraak in Olne in het Land van Herve. Samen met drie teamgenoten
afgesproken om naar Olne af te zakken om daar deel te nemen aan de
jaarlijkse trail(marathon).
Le Trèfle à 4 Feuilles (Klavertje Vier) wordt georganiseerd naar
de geest van 'lopen voor het plezier'. Er is geen podiumceremonie en
iedereen (eerste tot laatste) ontvangt dezelfde prijs (T-shirt). Er
wordt ons een parcours à la carte voorgelegd: vier lussen van
12-11-10-9 km om zo tot een totale afstand te komen van 12-23-33-42
km. In functie van je conditie en je goesting kan je tijdens de
wedstrijd beslissen om ofwel te stoppen na de eerste lus, tweede of
derde lus of om de totale afstand te lopen (vier lussen).
Na de zware regenval van de afgelopen dagen was het droge weer op
zondag meer dan welkom. Er stond wel een strakke wind en de
temperatuur bedroeg niet meer dan 5°. De Trèfle à 4 Feuilles
wordt gelopen op deels asfaltwegen maar voornamelijk aardewegen,
meestal dan nog smalle holle wegen (vol slijk en water die naar
beneden stroomt). Daarom is het natuurlijk ook een trail en geen
stratenloop.
Door de zware regen van de voorbije dagen lag de omloop van de
eerste lus (12 km) er zwaar bij: drassige weidegronden (zelfs twee
maal een prikkeldraad moeten overschrijden), smalle holle wegen
omgetoverd in stromende riviertjes die ofwel moesten opgeklauterd
worden ofwel in dalende lijn genomen moesten worden, heuvelachtige
asfaltwegen die welkom waren om te recupereren, klauterpartijen
bezaaid met kleine rotsjes, ... alles wordt ons voor de voeten gelegd
tijdens deze lus.
De tweede lus (11 km) loopt enigszins vlotter. Ook hier zijn er
natuurlijk de prachtige en overmijdelijke holle weggetjes en
glibberige aarde- en boswegen. Maar de meeste asfaltwegen lopen wel
in dalende lijn waardoor er toch een redelijk 'hoge' gemiddelde
snelheid gehaald kan worden. Bovendien zijn er na de eerste lus al
een hoop deelnemers gestopt waardoor de onvermijdelijke opstoppingen
tijdens de eerste lus hier bijna niet meer voorkomen.
Hoe de derde en vierde lus er uitziet moet ik helaas schuldig
blijven. Want 23 km was voor mij voldoende. Na de tweede lus liep
ik dus goedgemuts en heel tevreden de aankomstzone binnen.
Misschien gaan we volgend jaar wel voor het volle Klavertje Vier.
PS. Eén van mijn teamgenoten, Hans Geyskens, kon er maar niet
genoeg van krijgen en liep de vier lussen (een trailmarathon dus).
Sterke prestatie, Hans.
Mijn eerste wedstrijd van het nieuwe jaar is ook weeral achter de rug: het werd de Nieuwjaarsrun op Linkeroever. Keuze uit 1 rondje (5 km) of 2 rondjes (10 km) op een vlak parcours waarvan ongeveer 3 km op straat en 2 km op goed beloopbare bospaden. Een mooi rondje dat wel, met vertrek aan Plaasj Kaffee aan het Sint Annekesstrand via verharde wegen naar het bosje aan de Schelde waarna de Scheldedijk werd opgezocht voor de laatste kilometer met aankomst terug aan Plaasj Kaffee. Positieve bemerking: meer dan plaats genoeg om te parkeren :) - Negatief puntje: geen douches. De start van de 5 km vond plaats om 14 uur terwijl de 10 km een uurtje later van start ging. Samen met een paar leden van KC-Team had ik mij ingeschreven voor de 10 km. In januari en februari is het de bedoeling om de conditie op te bouwen, dus het volle pond geven is op dit moment geen goed idee. Ik had een tempoloopje gepland dat vlotjes verliep. Na de wedstrijd nog een beetje blijven plakken in Plaasj Kaffee met de teamleden waarna het tijd werd om terug naar huis te gaan. Een goeie opener van het nieuwe loopjaar dus.
2014 zit er bijna op ... hoog tijd dus
om eens een overzicht te maken.
In totaal 206 keer de loopschoenen
aangetrokken dit jaar voor een totaal van 2300 km. Een serieuze
stijging ten opzichte van 2013 (een verdubbeling zelfs). In totaal
ook deelgenomen aan 74 wedstrijden (waaronder 2 trails).
Wat waren de memorabele momenten van
het afgelopen jaar ?
Het lopen van nieuwe persoonlijke
records op alle afstanden en een fantastische Heist Loopt.
Natuurlijk het succesvol afronden
van mijn eerste officiële halve-marathon (Brussel, oktober 2014) en
mijn allereerste volledige marathon (Kasterlee, november 2014)
Mijn deelname aan mijn eerste
semi-trail (EcoTrail in Brussel) en een eerste echte trail
(Kluisbergen)
Het KC-Team en de 12-uren jogging
in Westerlo
De vele, vele nieuwe mensen die ik
door het joggen heb mogen leren kennen ... om niemand te vergeten
zal ik ook niemand opnoemen want het waren er veel, heel veel.
Waren er ook tegenvallers ?
Echt klagen mogen we natuurlijk
niet want gespaard gebleven van blessures
Het tegenvallend resultaat in de
10 Miles van Antwerpen: goed voorbereid maar deelname aan een
wedstrijd de dag voordien bleek geen goed idee te zijn. Halverwege
waren de meeste krachten dan ook op en was het afzien tot aan de
aankomst.
De Santa Run in Antwerpen is niet
mijn ding, wegens te weinig loopwedstrijd.
Wat zijn de doelen voor 2015 ?
Zoals iedereen natuurlijk eerst en
vooral blessurevrij blijven. Het wordt dus blijven werken aan de
core-spieren in de fitness.
De 10 Miles van Antwerpen
herkansing (april 2015)
Waarschijnlijk de IFF-marathon
(Nieuwpoort-Ieper) met de bedoeling van deze onder de 4 uur uit te
lopen (september 2015)
Wedstrijden in teamverband waarvan
de eerste al op 17 januari gepland staat (Les Rélais Givrés in
Neder-Over-Heembeek)
Kennismaken met nog meer
sportievelingen ... dus als je mij ziet, kom goedendag zeggen en een
babbeltje slaan.
Mijn beste wensen aan iedereen voor
2015. Mogen jullie allemaal een gezond en uiterst sportief jaar
beleven.
Na een, voor mij, tegenvallende Santa
Run afgelopen weekend was het vrijdagavond uitkijken naar de Manneken
Pis Corrida in Brussel. Een stratenloop door het historisch centrum
van Brussel over 4 of 8 km (1 of 2 rondjes). Benieuwd hoe deze
avondloop mij zou bevallen.
Met de trein afgezakt naar Brussel.
Ruim op tijd want om 6 uur was ik al ter plaatse terwijl de start
maar om 20:15 uur gepland stond. Een massa volk in Brussel en dus
wurmde ik er mij maar tussen om ook te gaan genieten van de bekende
plaatsen. Het licht- en klankspektakel op de Grote Markt kon mij wel
bekoren.
De start van de Manneken Pis Corrida
vond plaats aan de Horta Gallerij op het Spanjeplein (dichtbij het
Centraal Station). Daarna wordt onder meer door de
Koninginnegallerij gelopen, over de Grote Markt en voorbij
Manneken-Pis.
Ook de Nieuwstraat, De Munt, het Martelarenplein en een passage
langs de kathedraal van Sint-Michiels en Sint-Goedele waren in het
parcours opgenomen. De aankomst is opnieuw op het Spanjeplein. Hier
en daar zat er toch wel een pittig strookje bergop in zodat het
parcours toch wel uitdagend was. Absoluut de moeite waard om te
doen.
Voor mij persoonlijk echter valt het niet mee om te lopen in het
donkerte. Na de Santa Run blijkt dit nogmaals. Ik loop veel liever
met daglicht. Het zou dus wel eens mijn laatste avondloop (als het
donker is) kunnen geweest zijn.
Alhoewel het de bedoeling was om op zondag nog deel te nemen aan
de Eindejaarscorrida in Leuven en daar de 4 km te lopen, heb ik
besloten om deze toch maar te laten schieten. Hierdoor zitten al
mijn wedstrijden voor 2014 er op. De eerstvolgende in 2015 is in
principe op 17 januari Les Rélais Givrés in Neder-Over-Heembeek.
Een ploegenwedstrijd over 44 km (5 lopers die eerst individueel 8 km
moeten afleggen waarna de ganse ploeg samen daarna nog 4 km moeten
afleggen).
De komende drie weken staan dan ook in het teken van herstel. De
nog niet volledig verdwenen verkoudheid volledig proberen te
neutraliseren, de extra kerstkilootjes er terug af werken en, doordat
ik de voorbije twee weken bijna niet gelopen heb (enkel de reeds
beschreven wedstrijden), de conditie terug een beetje opbouwen.
Net als vorig jaar was ik ook dit jaar van de partij op de 10 Km Gaston Roelants in Brussel. Een heel mooi maar enorm pittige omloop. Twee rondjes van 5 Km door het Park van Laken in de omgeving van het Atomium. Vertrokken naar Brussel zonder al teveel hoop op een goede tijd want de laatste naweeën van mijn zware verkoudheid zaten nog in mijn lichaam. Af en toe nog een hoestbui is niet echt bevorderlijk voor een goede prestatie. Aan het Koning Boudewijnstadion kwam ik mijn ondertussen runningmate Elisabeth tegen die samen met een vriendin (Ann) ook afgezakt was naar Brussel. Ann zou de 5 km lopen en Elisabeth had zich gemeld voor de 10 Km. Haar eerste deelname hier in Brussel en ook zij had niet veel goede hoop op een goede tijd want net terug uit blessure. Zij had een tijd onder de 55 min vooropgesteld maar na een korte kennismaking met de heuveltjes hier had zij dit gecorrigeerd naar binnen het uur. We besloten om de 10 Km samen uit te lopen kwestie van elkaar te motiveren en op te jutten en toch maar te proberen om onder de 55 min te blijven. Tijdens de eerste ronde hielden we er een mooi tempo in en maakten we kennis met de soms toch wel heel nijdige heuvels. Veel vlakke stroken zaten er niet in op dit parcours, continue op en neer. Elisabeth zag het duidelijk zitten op het eind van de eerste ronde en ze begon zelfs al te dromen van een negatieve split. Dat betekende dus nog een tandje bijschakelen voor de tweede ronde. Vanaf kilometer zes begon ik toch meer en meer last te krijgen van mijn ademhaling. De verkoudheid, weet je wel ... Gelukkig kon ik het tempo nog wel aan. Onder ons beiden zorgden we ervoor dat het tempo goed strak bleef en dat we elke kilometer sneller aflegden dan in de eerste ronde. Op het einde plaatste Elisabeth zelfs nog een spurtje die ik aan mij liet voorbij passeren ... Na 52'24 liep zij over de streep gevolgd door mezelf op een achttal seconden. Een heel mooie tijd en absoluut tevreden konden we beiden huiswaarts keren.
Een keer zot doen mag af en toe wel eens. Dus hadden we ons maar ingeschreven voor de Santa Run in Antwerpen. Het kerstmanpak kreeg je bij je borstnummer en moest je 'verplicht' dragen bij de 'wedstrijd'. Afspraak van het gebeuren: de loodsen van Waagnatie in Antwerpen (achter het MAS). De start zelf vond plaats aan het MAS waarna door het centrum van Antwerpen een omloop van 5 km was uitgetekend met een passage over de Meir en de Groenplaats. Veel sfeer onderweg (zeker op beide eerder voornoemde plaatsen). Er werd geen uitslag opgemaakt (wat gezien de aard van deze jogging begrijpelijk is). In feite heeft dit bitter weinig te maken met een jogging- of loopwedstrijd. Het enige wat hier telt is de fun-factor. Al na 1 km zie je velen stappen en bij de jeneverstand halfweg blijven er heel heel veel plakken om daarna bijna al strompelend zich naar de loodsen van Waagnatie te begeven waar nog een after-party plaatsvind. Besluit: niet echt mijn ding. Ik drink al helemaal geen alcohol dus hiermee kan men mij al niet verleiden en het genre music dat men hier speelt, kan mij ook al niet echt bekoren. Het lopen in het donker blijkt ook niet echt motiverend te zijn voor mij, vrees ik. Volgende vrijdag het toch nog maar eens wagen op de Manneken Pis Corrida in Brussel. Als dit hier ook tegenvalt dan staat het helemaal vast: voor mij geen 'nacht'lopen meer.
Zojuist mijn nieuwste paar loopschoenen in de rij in ontvangst mogen nemen. Het zijn dit keer Brook Beast geworden. Heel veel positieve reacties hierover gevonden op het internet en wou deze dus zelf ook eens uit proberen. Heb nu ter mijn beschikking: - Saucony CS2 : 1027 km - Brooks GTS13 : 615 km - Asics Kayano : 443 km - Asics Gel F : 359 km - Kiprun LD : 150 km - Salomon Trailschoenen : 25 km (enkel voor het lopen van trails) - Kalenji Sportschoenen: 15 km (enkel voor de loopband) - Brooks Beast : 0 km
Waarom al deze verschillende merken loopschoenen? Wel, naar het schijnt is afwisseling goed voor de voeten en zo heb ik altijd
meerdere ingelopen schoenen ter beschikking. Bovendien loop ik gemiddeld vier maal per week en in deze periode van het jaar durft het al eens regenen. Zo kunnen mijn schoenen goed drogen vooraleer ik ze terug aan hoef te doen. Zijn deze allemaal even goed ? Dit is natuurlijk een puur persoonlijke evaluatie. En nee, sommige zijn inderdaad beter dan andere (voor mij dus). In de toekomst zal ik mij dus waarschijnlijk beperken tot maximaal drie verschillen merken (of types). Hiervan kan ik dan wel meerdere paren aanschaffen natuurlijk.
Na op zaterdag de aflossingsmarathon in Kampenhout gedaan te hebben met mijn teammates van KC-Team zat ik zondag al terug in Kampenhout voor de eindejaarsjogging. Zelfde plaats, andere dag en ook een totaal ander parcours. Na de modderige stroken van zaterdag was de omloop voor de eindejaarsjogging 100% verhard. Een parcours van 5 km dat ofwel één of twee keer kon worden afgelegd. Voor mij stond de 10 km op het programma maar ik zou er een tempotraining van maken. Dus absoluut niet voluit gaan en de wedstrijd afwerken aan 11 km/u. Tijdens de komende winterperiode ga ik mij toeleggen op het uitbreiden van de basis (dus veel langzame duurlopen van ongeveer 20 km) en de wedstrijden gebruiken om aan tempotraining te doen (11 à 12 km/u). Slechts heel af en toe eens voluit gaan om dan vanaf midden februari intervaltrainingen op te nemen in mijn programma. Maar nu dus terug naar Kampenhout. Het was frisjes maar droog en zelfs het zonnetje kwam af en toe te voorschijn. Ideaal loopweer dus. De omloop (100% verhard dus) was licht lopend en heel licht glooiend. In principe een ideaal parcours om een snelle tijd te lopen, maar vandaag niet voor mij. Natuurlijk terug veel bekenden, naast mijn team leader, Karen en team mates Johan, Wendy en Chris waren ook een aantal Demarsin lopers en Woestijnroutelopers aanwezig. Ondertussen is mijn loop kennissenkring al zodanig uitgebreid dat het niet meer mogelijk is om iedereen op te noemen zonder iemand te vergeten. Van bij de start paste ik mijn tempo dus aan. Het ging heel vlot zelfs zodanig vlot dat ik continue mij moest inhouden omdat ik anders te snel zou gaan. De twee rondjes verliepen dan ook vlot (zelfs al had ik toch af en toe last van de koude lucht en mijn verkoudheid die nog niet uit het lichaam is). Aan de aankomst een mooi gemiddelde van 11 km/u en dus heel tevreden dat ik mij aan mijn trainingsplan had kunnen houden. Nadien nog een uurtje blijven hangen want er waren ook nog twee fietsen te winnen ... helaas, ik moest de bus terug nemen naar huis want de fietsen gingen met anderen mee. Een mooi loopweekend in Kampenhout achter de rug. Deze week het lichaam eens extra verwennen in de hoop dat alle ziektekiemen tegen het eind van de week gedood zijn.
KC-Team had zich op zaterdag 13
december ingeschreven voor de aflossingsmarathon in Kampenhout. Met
zijn zessen een marathon afwerken betekent dus elk één rondje van 7
km lopen.
De afgelopen dagen had het goed
geregend en de vrees onder alle deelnemers was dat het parcours een
modderige boel zou worden. Er zaten namelijk een paar onverharde
stroken in de omloop (30% onverhard, schat ik zo). Wel een mooi
toertje met veel afwisseling.
Gelukkig viel het al bij al goed mee.
Twee kortere stroken van een honderdtal meter lagen er slecht bij:
grote plassen, modder en enkel op de zijkant een heel smalle min of
meer beloopbare strook die echter er heel glibberig bij lag. De rest
van het parcours was vlot beloopbaar.
De afwisselingszone bevond zich in de
sporthal van Berg (Kampenhout). Een heel mooie oplossing want zo was
er beschutting tegen de weerselementen.
Op zaterdag was het echter mooi weer.
Droog en niet teveel wind. Ideaal dus.
Als eerste van het team liep Rudy,
gevolgd door Chris, mezelf, Wendy, Roland en Johan. Karen kon
vandaag niet aanwezig zijn want ziek thuis. Hopelijk doet een
nachtje goed slapen wonderen en is ze er 's anderendaags wel voor de
eindejaarsjogging in hetzelfde Berg (Kampenhout).
Mijn 7 km werkte ik af in 34'23.
Gezien ik een tijd voorop had gesteld van rond de 35 minuten was ik
dus meer dan tevreden. Zeker als ik ermee rekening hou dat tussen km
4 en 5 die licht bergop ging en waar de slechte glibberige stroken
lagen mijn tempo niet zo hoog lag (5'23 voor deze km).
De marathon zelf legden we met ons
zessen af in 3u18'24'', een mooie 23e plaats op een totaal van 80 teams.
De eerste Urban Trail in het 'donker' vond plaats in Mechelen. Daar moesten we dus bij zijn. Het weer viel alleszins goed mee. Een mooie dag met temperaturen tot 7° en ook 's avond was het nog goed doenbaar en vooral ... het was droog. Toch een serieuze opsteker als je 10 km door de straten en gebouwen van Mechelen (met toch een serieus aantal kasseistroken) moet afwerken. Uiteindelijk toch een startbewijs voor wave 1 bekomen maar mijn KC-Teamleden zaten verspreid over wave 2 en 3. Juist voor de start liep ik dan ook nog Elisabeth en Dorinda tegen het lijf en zij zouden starten in wave 2 ... dus besloot ik dan maar om samen met de vrouwen () , Karen, Elisabeth en Dorinda in wave 2 te starten. Met Elisabeth had ik afgesproken om samen te blijven, kwestie van haar en mezelf een beetje op te jagen naar een respektabele tijd. Een PR kan je natuurlijk nooit lopen op een Urban Trail gezien de onvermijdelijke paar opstoppingen, de trappen, de vele haakse bochten, ... die je onderweg tegenkomt. Bovendien was er in Mechelen nog een specialleke: in de brouwerij het Anker was er een fast lane (die sloeg het gedeelte in de brouwerij) en een slow lane (die wel de brouwerij aandeed met een heel smalle gang met trappen naar twee (of was het nu drie) verdiepingen waar zeker de onvermijdelijke file zou ontstaan. Hier kon je dus een paar minuten 'winnen' of 'verliezen' naargelang je de fast of slow lane koos. Wij hadden al op voorhand beslist om de slow lane te kiezen. Tenslotte waarom zou je een mooi gebouw als de brouwerij overslaan tijdens een Urban Trail ... die paar minuten (het zouden er ongeveer drie worden) verlies namen we er graag bij. Om 20:15 stipt werd wave 2 dus op gang geschoten. Karen stoof al van in de start van ons weg en zouden we pas na de aankomst terugzien. Dolinda vond ons tempo iets te hoog en zouden we ook pas bij de aankomst terug zien. Elisabeth en mezelf bleven gans de tijd samen. De gebouwen gebruikende als recuperatie momenten en de passages door de straten om er een stevig tempo op na te houden ... een soort van lange interval dus. Uiteindelijk zouden we na 54'36 de aankomst bereiken (bijna 11 km/u gemiddeld) wat meer dan respektabel is gezien we al in de eerste kilometer bij het betreden van het Berthoutinstituut (Klein Seminarie) in een opstopping terecht kwamen en we ook dus de Brouwerij Het Anker van binnen zagen. Na het Klein Seminarie 'bezochten' we ook nog de Oude Vleeshalle, het Thomas More-instituut, de Kruidtuin en Karmelietentuin, Cultuurcentrum, de reeds vernoemde Brouwerij, het Groot en Klein Begijnhof, de Aartsbisschoppelijke tuin, een museum, de Dossin Kazerne en natuurlijk het Stadhuis. Alhoewel we er dus een stevig tempo op nahielden, had Elisabeth nog genoeg adem over om 'jeugd'herinneringen op te halen: hier ben ik naar de muziekschool geweest, hier ben ik getrouwd, ... Helemaal op het einde liep het dan nog bijna mis voor mij: nadeel van een bril is dat bij de afwisseling tussen warme en koude plaatsen de brilglazen en al eens willen tegenwerken. Bij het oplopen van de trappen aan de ingang van het Stadhuis miste ik een trapje en kwam hierdoor tegen de grond terecht (zonder al te veel erg) maar binnen in de zaal liep het pas helemaal mis. Eerst liep ik tegen een kegel aan die de loopstrook afbakende, hierdoor verloor ik mijn evenwicht en kwam met mijn schouder tegen een stevige eiken kast terecht. Echt toch wel heel pijnlijk maar gelukkig kon ik toch snel mijn weg verder zetten. Uiteindelijk zou het gelukkig slechts bij een stevige blauwe plek blijven. Na de aankomst konden we nog genieten van een lekkere warme soep met een boterham. Al bij al een geslaagde editie (toch een paar vraagtekens bij de avondeditie en wat als het had geregend of gevroren). Welke van de vier Urban Trails die ik nu meegelopen heb (Antwerpen, Brugge, Namen, Mechelen) de mooiste is, is moeilijk te bepalen want ook de (weers)omstandigheden spelen natuurlijk een rol. Maar één ding is zeker: volgend jaar loop ik ze allemaal opnieuw en moesten er nog een paar bijkomen dan ben ik er ook bij.
Zaterdagmorgen afgesproken met drie ander KC-Team collega's (Johan, Rudy en Karen) om in Kluisbergen deel te nemen aan de trail run. Wij hadden geopteerd voor de langste afstand (18 km). Andere mogelijkheden waren 6 en 12 km. De omloop was uitgetekend in het Kluisbos over één, twee of drie rondjes. Dit was mijn eerste echte trail want in niets vergelijkbaar met de Eco Trail in Brussel die ik gelopen had. Het parcours hier was 100% onverhard in het bos. Een paar serieuze hellingen, afdalingen, single tracks, beekje over, en op het eind van elke ronde een serieuze klim met trappen. Er moesten dus elke ronde een hoop hoogtemeters overwonnen worden. De eerste ronde verliep vrij vlot en op de hellingen kon ik mooi blijven lopen maar na de trappen op het einde voelde ik toch dat dit een zware dobber ging worden. Karen die toen nog in mijn buurt liep (waarschijnlijk uit medelijden) wachtte mij nog op maar ik zei haar om door te lopen omdat ik het waarschijnlijk bij twee rondjes ging houden. In de kortste keren stortte ze zich in de afdaling en was ze uit mijn gezichtsveld verdwenen. Ik besloot om het iets rustiger aan te doen in de afdalingen om zo een beetje te recupereren. De zware beklimming voor de trappen nam ik ondertussen ook al wandelend maar ik was duidelijk niet de enigste. Eens de trappen genomen en terug aan de aankomst besloot ik dan om toch maar door te gaan voor de derde ronde. Het was zwaar maar ik voelde dat ik deze ronde er nog gerust bij kon nemen. De afdalingen verliepen nu ook weer een stuk vlotter en ik kon nog een aantal lopers inhalen. De beklimmingen werden nu wel moeilijker en moeilijker te verteren maar het was geen schande om deze gedeeltelijk of volledig al wandelend te nemen. De laatste keer de trappen op (wat een martelgang) en dan uiteindelijk aan de finish. Heel tevreden het gehaald te hebben in iets meer dan 2 uur en op een 101e plaats op 127 ingeschreven deelnemers (waarvan er uiteindelijk 109 in de uitslag waren opgenomen). Ik kan mij inbeelden dat dit parcours dat er vlot beloopbaar bij lag in geval van regen of sneeuw nog een heel stuk moeilijker zou uitvallen maar gelukkig hadden de weergoden een beetje medelijden met mij voor mijn eerste trail. Aan de aankomst stonden mijn drie teamgenoten mij op te wachten om gezamelijk de afdaling naar de auto en de douches te nemen. Jammer genoeg waren de douches zo goed als onvindbaar en besloten we dus maar om onmiddellijk de warmte van een tearoom op te zoeken om de innerlijke mens een beetje te versterken om nadien terug huiswaarts te keren. Een heel mooie (zware) dag maar één die voor mijn part zeker zal herhaald worden.
Zaterdag, eerste wedstrijd van de PowerPlus Natuurlopen in Lier. Voor mij de ideale gelegenheid om voor het eerst na mijn marathon terug de loopschoenen aan te binden. Ik had mij ingeschreven voor de 5 km, kwestie van zeker niets te overhaasten. Het weer was gewoonweg prachtig. Lenteweer in november ! Wegens werken op de oude omloop waren de parcours (5 km, 10 km, 10 mijl) volledig hertekend. Het parcours van de 5 km liep over verharde wegen, vlak maar toch afwisselend. Absoluut een mooi parcours. Hoewel ik van plan was om het langzaam aan te doen, kon ik mij na een paar honderd meter (eens de smalle stroken voorbij) toch niet meer bedwingen en draaide de hendel dan toch maar open (met een kleine reserve, weliswaar). Na 25 min bereikte ik dan ook de aankomst (5.17 km). 100% gerecupereerd van mijn marathon was ik nog niet, daarvoor voelde het soms ietwat te stroef aan. Bovendien hadden de weken duurlooptrainingen ook wel een beetje de snelheid afgebot maar de winter is in aankomst dus we hebben tijd om er terug te staan tegen de lente. Eerst volgende zaterdag nog even mijn eerste trail run meepikken, maar deze week toch even de tijd nemen om mijn (nieuwe) (eerste paar) trailschoenen een beetje in te lopen.
Zondag 16 november 2014. Mijn allereerste marathon. Na weken van training zou vandaag blijken of dit voldoende was. De vorige dagen had het al geregend en ook op zondagmorgen bleef het regenen. Gezien de omloop in Kasterlee grotendeels onverhard was, zou het een slijkerige bedoening worden. Na lang twijfelen had ik beslist om in korte mouwen te starten. Dit zou nadien een goede beslissingen blijken te zijn. Ik had samen met Johan Saenen, die ook zijn eerste marathon tot een goed einde zou brengen, afgesproken om samen naar Kasterlee te rijden. Gezien Johan chauffeur wou spelen, maakte dat het voor mij extra gemakkelijk. Geen zorgen om de weg, parking of iets dergelijks. Om 10 uur stonden we met zo'n 1500 lopers aan de start. Een 1100 lopers voor de halve marathon (1 ronde) en 436 lopers voor de volledige afstand (2 ronden). Gezien het de eerste keer was dat ik deze afstand zou afleggen, had ik mij geen eindtijd als doel gesteld. Bovendien was het parcours van dien aard (modderig, heuvelachtig) dat ik mij hierbij weinig kon voorstellen want al mijn lange trainingen hadden plaatsgevonden op vlakke en grotendeels verharde wegen. Mijn enige betrachting bij de start was om de eerste ronde fris door te komen met liefst zo droog mogelijke voeten. Dit zou echter ijdele hoop blijken want na twee kilometer en de passage over de modderige brug over de snelweg stond het water al in mijn schoenen. De eerste kilometers verliepen ook relatief moeilijk want door de vele lopers op de smalle stukken was het hier en daar een paar keer aanschuiven waardoor toch veel tijd verloren ging. Tijdens de volledige eerste ronde zou het bovendien moeilijk lopen zijn omdat er continue lopers voor of naast je liepen en het niet eenvoudig was om de grootste plassen te vermijden. Op een droog parcours zouden de vele deelnemers een bonus kunnen zijn maar hier op het heel modderig parcours vond ik het eerder een nadeel. Op het einde van de eerste ronde (na zowat 15 km) begonnen de drie zware beklimmingen van de Hoge Mouw. Al bij al verliepen deze vlot en nog steeds (opmerkelijk) heel fris begaf ik mij naar de eerste passage aan de finish. Misschien wel het moment om iets te versnellen. Gezien er tijdens de tweede ronde nog enkele marathonlopers overbleven op het parcours was het nu stukken eenvoudiger om al glijdend een zo goed mogelijk traject te kiezen. Natuurlijk lag de omloop er nu nog slechter bij want al 1500 lopers waren er gepasseerd en bovendien bleef het lichtjes miezeren (heel fijne regen). Na zowat 10 km in de tweede ronde (30 km in totaal) bleek het toch geen goed idee te zijn om te versnellen want ik voelde dat de zware omloop toch zijn tol begon te eisen. Tijd dus om terug een tandje (zelfs een paar) lager te schakelen. Tenslotte moesten we ook nog een tweede keer de beklimmingen overleven. De laatste vijf kilometer waren dan ook heel zwaar. Het bobijntje was duidelijk af. Ik was dan ook heel blij om toch de aankomst te bereiken in een redelijke tijd (4 uur 29 minuten). Na een warme douche en een bord spaghetti voelde ik mij al terug fris en begonnen de plannen voor een volgende al te broeden. Volgend jaar volgt er zeker een vervolg. Niet in Kasterlee (hier wil ik wel de halve lopen) maar ergens op een vlak en verhard parcours wil ik mij zeker nog eens aan een marathon wagen.
Na de marathon heb ik behoefte aan een nieuwe uitdaging. Mijn KC-Team collega's hebben mij kunnen overtuigen om eens deel te nemen aan een trail. Ik heb me dan ook ingeschreven voor de trail in Kluisbergen op 29 november. Gezien een trail gelopen wordt op onverhard parcours met soms passages door het water en modder had ik dus een paar trailschoenen nodig. Deze zorgen voor betere stabiliteit op onverharde, soms rotsachtige ondergronden en zijn bovendien veel beter geschikt om door modder, plassen en zelfs (ondiep) water te lopen. Mijn keuze is gevallen op Salomon 3D Ultra 2 GTX, blijkbaar een model dat heel geliefd is onder traillopers.
Mijn laatste week voor mijn eerste marathon is ingegaan. Sinds vorige week zit ik in wat men noemt de 'taperperiode', de periode waarin je lichaam moet herstellen van de 'zware' trainingen die voorbij zijn. In principe moet je dan op het einde van je taperperiode in tip-top conditie zijn. Volledig hersteld en compleet uitgerust en het lichaam klaar om een topprestatie te leveren. Afwachten dus wat dat in werkelijkheid zal brengen volgende zondag. In deze laatste week staan slechts drie korte, relatief rustige trainingsloopjes gepland. Dinsdag 11 november trad ik dan ook aan in de Soeploop in Holsbeek. Een mooi, meestal onverhard en heuvelachtig parcours met keuze uit 5, 7 of 12 kilometer. In feite is dit geen wedstrijd want er wordt geen klassement opgemaakt en ook geen tijd genoteerd. Toch namen er hier 213 lopers deel. Voor mij was deze loop ideaal om op zachte ondergrond een rustige training af te werken, wat ik dan ook gedaan heb. Gewoon tempolopen zonder zware inspanning te moeten leveren. Donderdag nog een trainingsloopje van 5 km en op zaterdag nog eens 3 kilometer heel, heel rustig loslopen ... Op de Soeploop kon ik ook al eens kennismaken met Johan Saenen van de Heistse Berglopers. Ook hij treedt op zondag aan in zijn eerste marathon en we rijden samen naar Kasterlee. Net zoals ikzelf vond hij de Soeploop een ideale voorbereiding en een prachtige omloop en na de 'wedstrijd' stonden er ons verschillende soorten lekkere soep te wachten.
Zondag was het terug van dat ... vroeg opstaan om op tijd (06:30 uur) in Mechelen te zijn om daar de trein te nemen naar Namen waar de eerste editie van de Urban Trail Namur georganiseerd werd. Gelukkig was het weer fantastisch ... een 15° en zonnig en dat op een 2de november :) Ik was ruim op tijd in Namen waar de start aan het stadhuis plaatsvond (zo'n 500m van het station). Het parcours beloofde pittig te zijn want in deze streek zijn er nu eenmaal niet veel vlakke stroken te vinden. Nog voor de start werd ik al aangeklampt door de regionale televisie (Canal C) voor een kort interview. Met plezier toverde ik mijn beste frans naar boven. Eenmaal de start gegeven, zou al snel blijken dat zelfs de vlakkere stroken bezaaid lagen met bruggetjes. Nadat we eerst een café indoken (erdoor liepen) werden de oevers van de Maas opgezocht waar een groot deel van de eerste 5 km zich afspeelde. De mooiste wandelstroken en aanmeerstroken langs de Maas werden aangedaan, de Pont de Luxembourg over om langs de andere oever terug te keren om dan via de Pont de Jambes de lange en steile klim naar de top van de Citadel aan te vatten. Hier zagen er veel, heel veel, af ... Via enkele heel mooie stroken en gebouwen werd het station bereikt. Hier werd het station doorkruist op alle niveaus. Prachtige omloop om dan de catacomben van de SPW op te zoeken ... al even mooi, om tenslotte via het bureau van de burgemeester de aankomst te bereiken waar ons nog een ontbijt werd aangeboden door Bio-Planet. Al bij al een heel geslaagde eerste editie en zeker voor herhaling vatbaar.
Gisteren mijn laatste lange duurloop in voorbereiding van de marathon van Kasterlee gelopen. De bedoeling was om er tevens een goed tempo in te houden (6 min/km) om zo eens te zien of ik dit wel zolang zou kunnen volhouden. Het weer zat alleszins goed mee: niet te warm, een beetje wind en een zonnetje. Het voelde goed ... het tempo kon ik gedurende gans de training (35 km) aanhouden zonder dat ik het gevoel had te diep te moeten gaan. Mijn hartslag bleef onder controle met een gemiddelde van 140 of 80% van mijn maximale hartslag. Op het einde begon ik er toch wel langzaamaan door te zitten maar dat zal ook wel een mentale kwestie geweest zijn. Ik denk dat die laatste 7 km op de marathon geen probleem mogen zijn ... de lok van de eindmeet zal mij wel vooruitstuwen. Gezien het parcours in Kasterlee denk ik niet dat ik veel sneller kan dan op mijn training en mijn doelstelling om op een gemiddelde van 6 min/km te vertrekken en dit zeker tijdens de eerste ronde aan te houden, blijft behouden. De laatste 2 1/2 weken wordt het nu kwestie van mij rustig te houden. Nog een aantal kortere tempoloopjes en goed uitrusten en hopelijk valt op 16 november alles dan in zijn plooi in Kasterlee.
 "Twisted Evil"){kind=icon}
) 
