Ik ben Patrick
Ik ben een man en woon in Schriek (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerde militair..
Ik ben geboren op 21/01/1960 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: joggen en internet.
In mei 2012 nog 142kg, nu 85kg, en de joggingmicrobe heeft mij te pakken.
Verhaal van een 'nieuwe' jogger Ervaring van een beginnende loper geboren in 1960.
30-11-2014
Trail Run Kluisbergen
Zaterdagmorgen afgesproken met drie ander KC-Team collega's (Johan, Rudy en Karen) om in Kluisbergen deel te nemen aan de trail run. Wij hadden geopteerd voor de langste afstand (18 km). Andere mogelijkheden waren 6 en 12 km. De omloop was uitgetekend in het Kluisbos over één, twee of drie rondjes. Dit was mijn eerste echte trail want in niets vergelijkbaar met de Eco Trail in Brussel die ik gelopen had. Het parcours hier was 100% onverhard in het bos. Een paar serieuze hellingen, afdalingen, single tracks, beekje over, en op het eind van elke ronde een serieuze klim met trappen. Er moesten dus elke ronde een hoop hoogtemeters overwonnen worden. De eerste ronde verliep vrij vlot en op de hellingen kon ik mooi blijven lopen maar na de trappen op het einde voelde ik toch dat dit een zware dobber ging worden. Karen die toen nog in mijn buurt liep (waarschijnlijk uit medelijden) wachtte mij nog op maar ik zei haar om door te lopen omdat ik het waarschijnlijk bij twee rondjes ging houden. In de kortste keren stortte ze zich in de afdaling en was ze uit mijn gezichtsveld verdwenen. Ik besloot om het iets rustiger aan te doen in de afdalingen om zo een beetje te recupereren. De zware beklimming voor de trappen nam ik ondertussen ook al wandelend maar ik was duidelijk niet de enigste. Eens de trappen genomen en terug aan de aankomst besloot ik dan om toch maar door te gaan voor de derde ronde. Het was zwaar maar ik voelde dat ik deze ronde er nog gerust bij kon nemen. De afdalingen verliepen nu ook weer een stuk vlotter en ik kon nog een aantal lopers inhalen. De beklimmingen werden nu wel moeilijker en moeilijker te verteren maar het was geen schande om deze gedeeltelijk of volledig al wandelend te nemen. De laatste keer de trappen op (wat een martelgang) en dan uiteindelijk aan de finish. Heel tevreden het gehaald te hebben in iets meer dan 2 uur en op een 101e plaats op 127 ingeschreven deelnemers (waarvan er uiteindelijk 109 in de uitslag waren opgenomen). Ik kan mij inbeelden dat dit parcours dat er vlot beloopbaar bij lag in geval van regen of sneeuw nog een heel stuk moeilijker zou uitvallen maar gelukkig hadden de weergoden een beetje medelijden met mij voor mijn eerste trail. Aan de aankomst stonden mijn drie teamgenoten mij op te wachten om gezamelijk de afdaling naar de auto en de douches te nemen. Jammer genoeg waren de douches zo goed als onvindbaar en besloten we dus maar om onmiddellijk de warmte van een tearoom op te zoeken om de innerlijke mens een beetje te versterken om nadien terug huiswaarts te keren. Een heel mooie (zware) dag maar één die voor mijn part zeker zal herhaald worden.
Zaterdag, eerste wedstrijd van de PowerPlus Natuurlopen in Lier. Voor mij de ideale gelegenheid om voor het eerst na mijn marathon terug de loopschoenen aan te binden. Ik had mij ingeschreven voor de 5 km, kwestie van zeker niets te overhaasten. Het weer was gewoonweg prachtig. Lenteweer in november ! Wegens werken op de oude omloop waren de parcours (5 km, 10 km, 10 mijl) volledig hertekend. Het parcours van de 5 km liep over verharde wegen, vlak maar toch afwisselend. Absoluut een mooi parcours. Hoewel ik van plan was om het langzaam aan te doen, kon ik mij na een paar honderd meter (eens de smalle stroken voorbij) toch niet meer bedwingen en draaide de hendel dan toch maar open (met een kleine reserve, weliswaar). Na 25 min bereikte ik dan ook de aankomst (5.17 km). 100% gerecupereerd van mijn marathon was ik nog niet, daarvoor voelde het soms ietwat te stroef aan. Bovendien hadden de weken duurlooptrainingen ook wel een beetje de snelheid afgebot maar de winter is in aankomst dus we hebben tijd om er terug te staan tegen de lente. Eerst volgende zaterdag nog even mijn eerste trail run meepikken, maar deze week toch even de tijd nemen om mijn (nieuwe) (eerste paar) trailschoenen een beetje in te lopen.
Zondag 16 november 2014. Mijn allereerste marathon. Na weken van training zou vandaag blijken of dit voldoende was. De vorige dagen had het al geregend en ook op zondagmorgen bleef het regenen. Gezien de omloop in Kasterlee grotendeels onverhard was, zou het een slijkerige bedoening worden. Na lang twijfelen had ik beslist om in korte mouwen te starten. Dit zou nadien een goede beslissingen blijken te zijn. Ik had samen met Johan Saenen, die ook zijn eerste marathon tot een goed einde zou brengen, afgesproken om samen naar Kasterlee te rijden. Gezien Johan chauffeur wou spelen, maakte dat het voor mij extra gemakkelijk. Geen zorgen om de weg, parking of iets dergelijks. Om 10 uur stonden we met zo'n 1500 lopers aan de start. Een 1100 lopers voor de halve marathon (1 ronde) en 436 lopers voor de volledige afstand (2 ronden). Gezien het de eerste keer was dat ik deze afstand zou afleggen, had ik mij geen eindtijd als doel gesteld. Bovendien was het parcours van dien aard (modderig, heuvelachtig) dat ik mij hierbij weinig kon voorstellen want al mijn lange trainingen hadden plaatsgevonden op vlakke en grotendeels verharde wegen. Mijn enige betrachting bij de start was om de eerste ronde fris door te komen met liefst zo droog mogelijke voeten. Dit zou echter ijdele hoop blijken want na twee kilometer en de passage over de modderige brug over de snelweg stond het water al in mijn schoenen. De eerste kilometers verliepen ook relatief moeilijk want door de vele lopers op de smalle stukken was het hier en daar een paar keer aanschuiven waardoor toch veel tijd verloren ging. Tijdens de volledige eerste ronde zou het bovendien moeilijk lopen zijn omdat er continue lopers voor of naast je liepen en het niet eenvoudig was om de grootste plassen te vermijden. Op een droog parcours zouden de vele deelnemers een bonus kunnen zijn maar hier op het heel modderig parcours vond ik het eerder een nadeel. Op het einde van de eerste ronde (na zowat 15 km) begonnen de drie zware beklimmingen van de Hoge Mouw. Al bij al verliepen deze vlot en nog steeds (opmerkelijk) heel fris begaf ik mij naar de eerste passage aan de finish. Misschien wel het moment om iets te versnellen. Gezien er tijdens de tweede ronde nog enkele marathonlopers overbleven op het parcours was het nu stukken eenvoudiger om al glijdend een zo goed mogelijk traject te kiezen. Natuurlijk lag de omloop er nu nog slechter bij want al 1500 lopers waren er gepasseerd en bovendien bleef het lichtjes miezeren (heel fijne regen). Na zowat 10 km in de tweede ronde (30 km in totaal) bleek het toch geen goed idee te zijn om te versnellen want ik voelde dat de zware omloop toch zijn tol begon te eisen. Tijd dus om terug een tandje (zelfs een paar) lager te schakelen. Tenslotte moesten we ook nog een tweede keer de beklimmingen overleven. De laatste vijf kilometer waren dan ook heel zwaar. Het bobijntje was duidelijk af. Ik was dan ook heel blij om toch de aankomst te bereiken in een redelijke tijd (4 uur 29 minuten). Na een warme douche en een bord spaghetti voelde ik mij al terug fris en begonnen de plannen voor een volgende al te broeden. Volgend jaar volgt er zeker een vervolg. Niet in Kasterlee (hier wil ik wel de halve lopen) maar ergens op een vlak en verhard parcours wil ik mij zeker nog eens aan een marathon wagen.
Na de marathon heb ik behoefte aan een nieuwe uitdaging. Mijn KC-Team collega's hebben mij kunnen overtuigen om eens deel te nemen aan een trail. Ik heb me dan ook ingeschreven voor de trail in Kluisbergen op 29 november. Gezien een trail gelopen wordt op onverhard parcours met soms passages door het water en modder had ik dus een paar trailschoenen nodig. Deze zorgen voor betere stabiliteit op onverharde, soms rotsachtige ondergronden en zijn bovendien veel beter geschikt om door modder, plassen en zelfs (ondiep) water te lopen. Mijn keuze is gevallen op Salomon 3D Ultra 2 GTX, blijkbaar een model dat heel geliefd is onder traillopers.
Mijn laatste week voor mijn eerste marathon is ingegaan. Sinds vorige week zit ik in wat men noemt de 'taperperiode', de periode waarin je lichaam moet herstellen van de 'zware' trainingen die voorbij zijn. In principe moet je dan op het einde van je taperperiode in tip-top conditie zijn. Volledig hersteld en compleet uitgerust en het lichaam klaar om een topprestatie te leveren. Afwachten dus wat dat in werkelijkheid zal brengen volgende zondag. In deze laatste week staan slechts drie korte, relatief rustige trainingsloopjes gepland. Dinsdag 11 november trad ik dan ook aan in de Soeploop in Holsbeek. Een mooi, meestal onverhard en heuvelachtig parcours met keuze uit 5, 7 of 12 kilometer. In feite is dit geen wedstrijd want er wordt geen klassement opgemaakt en ook geen tijd genoteerd. Toch namen er hier 213 lopers deel. Voor mij was deze loop ideaal om op zachte ondergrond een rustige training af te werken, wat ik dan ook gedaan heb. Gewoon tempolopen zonder zware inspanning te moeten leveren. Donderdag nog een trainingsloopje van 5 km en op zaterdag nog eens 3 kilometer heel, heel rustig loslopen ... Op de Soeploop kon ik ook al eens kennismaken met Johan Saenen van de Heistse Berglopers. Ook hij treedt op zondag aan in zijn eerste marathon en we rijden samen naar Kasterlee. Net zoals ikzelf vond hij de Soeploop een ideale voorbereiding en een prachtige omloop en na de 'wedstrijd' stonden er ons verschillende soorten lekkere soep te wachten.
Zondag was het terug van dat ... vroeg opstaan om op tijd (06:30 uur) in Mechelen te zijn om daar de trein te nemen naar Namen waar de eerste editie van de Urban Trail Namur georganiseerd werd. Gelukkig was het weer fantastisch ... een 15° en zonnig en dat op een 2de november :) Ik was ruim op tijd in Namen waar de start aan het stadhuis plaatsvond (zo'n 500m van het station). Het parcours beloofde pittig te zijn want in deze streek zijn er nu eenmaal niet veel vlakke stroken te vinden. Nog voor de start werd ik al aangeklampt door de regionale televisie (Canal C) voor een kort interview. Met plezier toverde ik mijn beste frans naar boven. Eenmaal de start gegeven, zou al snel blijken dat zelfs de vlakkere stroken bezaaid lagen met bruggetjes. Nadat we eerst een café indoken (erdoor liepen) werden de oevers van de Maas opgezocht waar een groot deel van de eerste 5 km zich afspeelde. De mooiste wandelstroken en aanmeerstroken langs de Maas werden aangedaan, de Pont de Luxembourg over om langs de andere oever terug te keren om dan via de Pont de Jambes de lange en steile klim naar de top van de Citadel aan te vatten. Hier zagen er veel, heel veel, af ... Via enkele heel mooie stroken en gebouwen werd het station bereikt. Hier werd het station doorkruist op alle niveaus. Prachtige omloop om dan de catacomben van de SPW op te zoeken ... al even mooi, om tenslotte via het bureau van de burgemeester de aankomst te bereiken waar ons nog een ontbijt werd aangeboden door Bio-Planet. Al bij al een heel geslaagde eerste editie en zeker voor herhaling vatbaar.
Gisteren mijn laatste lange duurloop in voorbereiding van de marathon van Kasterlee gelopen. De bedoeling was om er tevens een goed tempo in te houden (6 min/km) om zo eens te zien of ik dit wel zolang zou kunnen volhouden. Het weer zat alleszins goed mee: niet te warm, een beetje wind en een zonnetje. Het voelde goed ... het tempo kon ik gedurende gans de training (35 km) aanhouden zonder dat ik het gevoel had te diep te moeten gaan. Mijn hartslag bleef onder controle met een gemiddelde van 140 of 80% van mijn maximale hartslag. Op het einde begon ik er toch wel langzaamaan door te zitten maar dat zal ook wel een mentale kwestie geweest zijn. Ik denk dat die laatste 7 km op de marathon geen probleem mogen zijn ... de lok van de eindmeet zal mij wel vooruitstuwen. Gezien het parcours in Kasterlee denk ik niet dat ik veel sneller kan dan op mijn training en mijn doelstelling om op een gemiddelde van 6 min/km te vertrekken en dit zeker tijdens de eerste ronde aan te houden, blijft behouden. De laatste 2 1/2 weken wordt het nu kwestie van mij rustig te houden. Nog een aantal kortere tempoloopjes en goed uitrusten en hopelijk valt op 16 november alles dan in zijn plooi in Kasterlee.
Een belangrijke dag in de voorbereiding naar mijn eerste marathon toe want deze morgen stond het verkenningsloopje van het parcours op mijn programma. Op 16 november dienen er twee ronden van 21,1 km afgelegd te worden en elke zondag sinds begin oktober wordt er een verkenningsloopje (1 ronde) georganiseerd voor de geïnteresseerden. Deze morgen was ik van de partij. Er wordt in groep gelopen aan maximaal 10 km/uur zodat iedereen kan volgen. Een ideaal scenario dus om het parcours eens te leren kennen en in te schatten wat de mogelijkheden zijn. De omloop is grotendeels onverhard met hier en daar een verbindingsstrook op asfalt. Er zitten vooral boswegen tussen en hier en daar ook een zanderige strook. Als het een paar dagen regent, zou er wel eens een aantal modderpoelen kunnen opduiken. In de eerste 16 km zit er slechts één kleine helling dus dat valt mee. Er zitten wel een serieus aantal smalle stroken tussen die volgens mij in de eerste kilometers wel kunnen zorgen voor de nodige files. Dat wordt dus afwachten want sneller vertrekken om deze te vermijden is helaas geen optie voor mij. Het is wel een mooi en afwisselend parcours maar het venijn zit hem duidelijk in de staart want vanaf km 16 is er niets vlaks meer aan. Tweemaal een serieuze onverharde beklimming van de Hoge Mouw met daarna nog een paar minder zware hellingen zullen voor de nodige kreunen zorgen. Tijdens de eerste ronde zullen deze misschien nog relatief vlot genomen kunnen worden maar tijdens ronde twee gaan er hier veel moeten wandelen vrees ik. De afdalingen van de Hoge Mouw zijn bovendien bezaaid met uitstekende boomwortels waardoor het dus gevaarlijk wordt voor verzwikkingen. Het zal kwestie zijn van uiterst geconcentreerd en niet in volle vaart naar beneden te lopen. Zeker moest de omloop er nat bijliggen wordt het zeer gevaarlijk. Een tijd van minder dan 4 uur zal er voor mij hier niet inzitten vrees ik. Daarvoor is het onverharde parcours te traag, de boswegen te smal en de beklimmingen van de Hoge Mouw te zwaar. Goed indelen en nooit in het rood gaan, daar zal ik dan ook voor gaan. Een eindtijd van minder dan 4u30 daar gaan we wel voor binnen drie weken.
In de laatste rechte lijn naar de Marathon van Kasterlee toe staan er niet al te veel wedstrijden meer op mijn programma. En deze die er op staan, zullen meer als training dienen. Eén uitzondering echter: de Cross der Jongeren in Westerlo. Vorig jaar liep het hier voor geen kant en sukkelde ik daarbovenop ook nog eens met de darmen. Dit jaar hoopte ik hier op een beter resultaat. De darmen werkten gelukkig al niet tegen en ook het weer zat goed mee. Droog en een 15° graden, ideaal loopweer dus. Ik had mij ingeschreven voor de 10 km (ook mogelijk was één rondje van 5, of 4 rondjes en dus 20 km). Het parcours identiek aan dat van vorig jaar lag er goed beloopbaar bij, zelfs na de regen van 's ochtends. Een zo goed als vlakke en voor 100% onverharde omloop. Een snelste tijd op de 10 km zal ik hier nooit lopen gezien de onverharde ondergrond. Al tijdens de eerste ronde had ik door dat de intensieve trainingsweken naar de marathon toe toch stilletjesaan in de benen beginnen kruipen. Een goed gevoel had ik nooit. Alhoewel mijn tijd bij de aankomst voor mijn doen nog respektabel was (48'50 of een gemiddelde van 5'03 per km) had ik toch constant de indruk dat ik juist boven mijn mogelijkheden liep. Misschien had ik mij ook een beetje geforceerd om terug bij Karen Claes te geraken en het moment dat ik er dan bij was, moest ik al onmiddellijk weer lossen ... plezant is anders. Na de aankomst snel gaan douchen want daarna wachtte mij, samen met de rest van het KC Team, nog een 'fotoshoot'. Je weet maar nooit dat Aquarius onze foto als winnaar uitroept en we een mooi geschenk (een persoonlijke team sweatshirt) winnen. Duimen maar.
Zondagmorgen, nog zo donker als iets
... enkel een paar vroege vogels onderweg. Afspraak in het station
van Mechelen om daar om 06:30 uur de trein naar Brugge (via Brussel)
te nemen.
Op de trein nog niet veel volk
(alhoewel men terug heel mooi weer voorspelde). Voor de
dagjestoeristen naar zee was het duidelijk nog veel te vroeg. Hier
en daar wel een aantal mensen in sportkledij en met een rugzak ...
waar zouden die allen naar toe gaan.
Bij aankomst in Brugge, iets over 8
uur, was het gelukkig al klaarder. Je zag al dat het terug een mooie
dag ging worden. Een kleine 15 minuutjes wandelen naar de site Oud
Sint-Jan om daar mijn rugnummer op te halen en om mij voor te
bereiden op de start (in wave 1) van de Urban Trail om 09:30 uur.
Tussen al het volk riep er plots iemand
mijn naam ... Elisabeth Dehandschutter, die ik tot op heden enkel nog
maar via Facebook kende. We maakten er een gezellige babbel van en
ook de eerste kilometers liepen we nog samen ... daarna verloren we
elkaar een beetje uit het oog maar aan de aankomst konden we terug
samen nagenieten van een pittige loop.
Elke straat in Brugge is gemaakt van
kasseien ... tel daar bovenop een hoog aantal scherpe bochten,
kronkelingen, smalle doorgangen en veel, veel trapjes in het
historisch kader van de binnenstad en je hebt de Urban Trail in
Brugge.
We liepen door een groot aantal
historische gebouwen of tuinen ervan: het Begijnhof, het
Groeningemuseum, de klim naar de Sint-Janshuismolen, de Brouwerij de
Halve Maan, het Karmelietenklooster, het Kantcentrum, het Stadhuis,
het Gruthuse museum, het Groot Seminarie en nog enkele andere
toeristische trekpleisters. Daarbij een passage over de Vismarkt, de
Grote Markt en een wirwar van kleine historische straatjes en je zou
je met een beetje (veel) goede wil in de Middeleeuwen kunnen wanen.
Echt wel een mooie Urban Trail die ik
zeker nog wel eens wil doen. Daarna een (minder lekker en niet zo
gezond) ontbijt (nochtans aangeboden door Bio-Planet) in de
buitenlucht kunnen opeten en nog een beetje ervaringen met Elisabeth
uitwisselen om dan samen terug naar het station van Brugge te stappen
waar onze wegen scheidden.
Een heel aangename voormiddag
doorgebracht en toch weer een beetje aan de conditie gewerkt.
Volgende week staat weer (zoals de
afgelopen weken) volop in het teken van mijn eerste marathon. Een
langzame duurloop van zo'n 25 km, een hersteltraining, op zaterdag 10
km tempolopen op de Cross der Jongeren in Westerlo en op zondagmorgen
gaan we het voorbereidingsloopje op de marathon in Kasterlee
meepikken. Eén rondje (21 km) zodat we voor het eerst kennis kunnen
maken met het parcours van de marathon. Na zondag zal er al veel
meer duidelijker worden.
Een zomers weekend in oktober ... de
benen hebben het geweten. Zaterdagnamiddag, bij temperaturen boven
de 20° stond de Heimolenjogging in Keerbergen op mijn programma.
Keuze uit 1, 2 of 3 rondjes van 5,4 km op een deels verhard, deels
onverhard, vlak parcours.
In mijn voorbereiding op de marathon
paste nog een tempoloopje van zo'n 10 km. Twee rondjes zouden het
dus worden.
Na een viertal kilometer voelde ik al
dat de benen allesbehalve fit waren. Loden benen noemen ze dat. De
warme temperaturen en de felle zon zullen er wel voor iets tussen
gezeten hebben.
Het werd dus tempolopen met de tandjes
op elkaar
Ik was duidelijk de enige niet want
onderweg en aan de aankomst hoorde ik het dikwijls: het vlotte
vandaag van geen kanten. Een geruststelling voor mij dus.
Snel naar huis, een beetje rusten,
vroeg gaan slapen want 's anderendaags heel vroeg opstaan om de trein
naar Brugge te nemen om daar te starten in de Urban Trail (maar dat
is een ander verhaal).
Na tweemaal de 5 Km gelopen te hebben
in Hasselt, had ik mij dit jaar voor de 10 Km aangemeld. Hasselt
vind ik een leuke stratenloop: gemakkelijk bereikbaar met de trein,
een snelle omloop, veel volk en veel sfeer.
Het zonnetje was zondagnamiddag ook van
de partij. Iedereen in korte mouwtjes dus. Bovendien was er niet
overdreven veel wind wat ook altijd plezant is.
De 5 km was om 14:00 uur gestart
terwijl wij om 14:30 van start gingen. Een uur na ons was het dan de
beurt aan de 15 km lopers (dit is voor volgend jaar).
De omloop van de 10 km is identiek aan
deze van de 5, met dit verschil dat na een tweetal km wij links
dienden op te draaien om daar een lus van 5km te maken met onder
andere een passage door de drukkerij van Het Belang van Limburg.
Impressionant.
Na die lus vervoegen we terug de omloop
van de 5 km richting stadscentrum met draaien en keren door de
straten van Hasselt.
Ik had mij voorgenomen om in Hasselt
nog eens voluit te gaan. Misschien zat er zelfs een verbetering van
mijn 10 km tijd in. Mijn tijd van 47'32 is inderdaad de snelste ooit
maar gezien het parcours slechts 9,82 km lang was, is het dus niet
mijn beste tijd ooit op de 10 km. Zelfs als ik deze tijd omzet naar
10 km dan kom ik ongeveer op 48'30 en dit zou mijn tweede beste tijd
ooit zijn op de 10 km. Dus toch wel heel snel gelopen, zeker als ik
in rekening breng dat ik de dag voordien ook nog een 10 km gelopen
had (weliswaar niet voluit maar toch aan een stevig tempo).
Ik laat het zeker niet aan mijn hart
komen want ik heb genoten van Dwars door Hasselt. Het is en blijft
één van mijn favorieten, alhoewel ik er dit jaar veel leuke heb
gedaan.
Volgend weekend staan er zo nog twee op
mijn programma: zaterdag in Keerbergen (ik twijfel nog tussen één
of twee rondjes van 5,4 km) en 's anderendaags de Urban Trail van
Brugge (pure fun).
Zaterdag voor de eerste keer
deelgenomen aan de Dubh Linn Jogging in Langdorp, tevens de laatste
jogging van het Aarschots Joggingcriterium.
Veel regen in de voormiddag en gezien
het parcours onverhard was, konden we een beetje modder verwachten.
Er kon gekozen worden uit 1, 2 of 3
rondjes van ongeveer 5 km op een onverhard, relatief vlak parcours.
Al bij al viel de hoeveelheid modder goed mee. De omloop strekte
zich uit over bos en weidewegen en ook een gedeelte langs de oever
van de Demer.
Gezien er 's anderendaags nog een
stratenloop in Hasselt op mijn programma stond had ik hier gekozen
voor de 10 km (2 rondjes dus). De 5 km was ondertussen al
aangekomen, want gestart om 14:00 uur toen de deelnemers aan de 10 en
15 km zich klaarmaakten voor de start om 15:00 uur. Vijf minuutjes
voor de start begon het dan ook nog te regenen en het zou gedurende
gans de wedstrijd blijven regenen. Gelukkig geen al te grote
hoeveelheden maar eerder een druilerige fijne regen. Niets om last
van te hebben gelukkig.
Gezien mijn prioriteit dit weekend op
de wedstrijd in Hasselt lag, zou het hier dus weer een tempoloopje
worden. Gans de wedstrijd aan ongeveer 5'15 per km afmalen.
Dit tempo ligt ondertussen met gemak
binnen mijn bereik en ook hier had ik er geen enkel probleem mee.
Een goede voorbereiding voor 's anderendaags dus.
Aan de aankomst kregen we nog een zakje
met een paar sponsorherinneringen waaronder een flessenopener en een
bizarre muts. Ook een drankbonnetje voor een Westmalle die ik aan
een blije medeloper kon wegschenken.
Tijd om de douches op te zoeken om het
opspattend slijk van de benen weg te spoelen.
In aanloop naar de marathon van
Kasterlee op 16 november, stond de Halve Marathon van Brussel toch
als een prioriteit op mijn agenda. Vorig jaar had ik deze reeds
willen lopen maar door in augustus en begin september niet te kunnen
trainen omwille van een blessure had ik deze jammer genoeg moeten
schrappen.
Dit jaar moest deze er dus bij.
Bovendien zou het ook mijn allereerste officiële halve marathon
worden. De afstand had ik wel al meerdere malen op training gelopen
maar dus nog nooit in wedstrijdverband.
De afgelopen week had ik dan ook het
trainingsvolume met zeker 30% teruggeschroefd zodat ik zondagmorgen
fris aan de start zou staan in het Jubelpark.
Het parcours was grotendeels hetzelfde
als de 20 Km van Brussel buiten dat de aankomst op het De
Brouckèreplein lag. Dus na de passage aan het Jubelpark lag er nog
een goede 3 km voor ons met onder meer een passage op de Grote Markt.
Mijn doel voor deze halve marathon bij
de start was duidelijk: een tijd lopen absoluut onder de 2 uur. Met
een beetje meeval zat een tijd van ongeveer 1u55 er zeker in. Om
onder 1u50 te eindigen, zou ik al fantastisch moeten lopen. Dit was
dus meer een droomtijd.
Ik had mij voorgenomen om de eerste
helft (die toch veel heuveltjes tunnels telde) aan gemiddeld
ongeveer 5'30 (liefst ietsje sneller maar zeker niet teveel) af te
werken. Dit tempo zou mij moeten toelaten om dan vanaf halverwege
alles uit de kan te halen. In principe moest ik dan nog fris genoeg
zitten om ook de Tervurenlaan (toch een serieuze kuitenbijter van
ongeveer anderhalve km) relatief vlot op te lopen.
Alles verliep volgens plan. Het weer
zat bovendien goed mee, zo goed als droog, weinig wind en fris.
Vanaf km 11 besliste ik dan ook om een paar tandjes bij te steken.
Zelfs de gevreesde klim van de Tervurenlaan verteerde ik nog aan een
gemiddelde van 5'30/km. In mei, tijdens de 20 Km van Brussel, was
dit nog aan 6'40.
Uiteindelijk legde ik de Halve Marathon
af in een paar seconden minder dan 1u50. Fantastisch gevoel. Ik had
er dan ook alles maar ook alles uitgeperst in de tweede helft van de
wedstrijd met een laatste kilometer in 4'02.
Tijdens die tweede helft verbeterde ik
zowat al mijn persoonlijke records (mede dankzij het feit dat er in
deze tweede helft met uitzondering van de Tervurenlaan continue vlak
of bergafwaarts diende gelopen te worden).
Ik dus blijgezind naar het Centraal
Station afgezakt om de trein huiswaarts te nemen en wie loop ik daar
tegen het lijf op het perron. Robby Verschueren, zijn moeder Jenny
en nog een kennis. Robby had de Marathon gelopen in een fantastische
3 uur. Gezien ook zij de trein naar Mechelen namen, konden we
allebei nog eens trots onze ervaringen delen.
Na een leuke dag in Westerlo op zaterdag was het zondagmorgen toch even schrikken. Wat een stijve benen ... Een 'top'tijd in Dwars door Mechelen 's namiddags mocht ik zowiezo al op mijn buik schrijven. Het was fantastisch terrasjesweer, maar om te lopen in feite iets te warm, maar het beloofde toch weer een aangename namiddag in Mechelen te worden. Met vele duizenden waren we ingeschreven voor deze klassieker. De 10 km ging om 15:15 uur van start aan de atletiekpiste aan de Nekker (dicht bij Utopolis). Eerst werd een lange inleiding (7 km) gelopen langs de oevers van de Dijle waarna het stadscentrum werd ingedoken om op de Grote Markt aan te komen. Wegens werkzaamheden op het parcours van de vorige jaren hadden de organisatoren dit jaar een volledig vernieuwde omloop uitgetekend. Al om 14:00 was ik ter plaatse want druk, druk, druk ... In de gezelligheid rond de atletiekpiste en het park voor de start vond ik vele bekenden terug. Altijd heel plezant als je een kort praatje kunt maken ... Samen met Patrick Verbinnen, een dichte buur, had ik beslist om achteraan te starten. Zo hoefden we ons ook geen zorgen te maken dat we te snel zouden starten. Bovendien voelden de spieren nog altijd heel strak aan. Op een tiental lopers na vertrokken we dan ook helemaal als laatste. De hele wedstrijd door zouden we aan een tempo van 5'30 per km lopers inhalen. Al zigzaggend, vertragend en weer versnellend haalden we zo honderden en honderden lopers in. In feite eens iets anders, zo een wedstrijd achteraan aanvattend. Wel motiverend ... maar toch ook wel vermoeiend. De zon had ook duidelijk een goed effect op het aantal toeschouwers ... veel, heel veel volk onderweg om ons aan te moedigen. Na een zevental km was ik mijn buur plots kwijt ... het tempo lag voor hem juist iets te hoog. Hij is dan ook nog in volle opbouw na een aantal maanden niet meer gelopen te hebben ... maar het komt goed. Uiteindelijk liep ik de 10,2 km in een perfect gemiddelde van 5'30 per km. Absoluut helemaal tevreden zeker omdat ik na een paar kilometer voelde dat de beenspieren begonnen los te komen. Na de aankomst moesten we dan te voet terug van de Grote Markt naar de parking aan de Nekker. Dit jaar geen bussen meer maar die 1,5 km te voet is ideaal om aan cooling down te doen. Trouwens te voet zijn we er bijna even snel als met de bussen want die stonden zowiezo meer in de file dan iets anders. Nu wacht mijn een rustweek met een tweetal korte tempotrainingen om dan volgende zondag, 5 oktober, fris en in topconditie naar Brussel af te zakken voor de halve marathon. Toch wel een doel die ik al maanden terug had vooropgesteld.
Alhoewel dit niet echt pastte in mijn
voorbereiding naar de halve marathon van Brussel toe, heb ik zaterdag
toch deelgenomen aan de 12 uren Jogging in Westerlo.
Het betreft hier een aflossingsloop met
start om 09:00 uur en einde om 21:00 uur. Er worden rondjes gelopen
van ongeveer 740 meter over een vlak maar afwisselend parcours: een
stuk bos, een stuk beton, een stuk gras en nog een beetje losgewerkte
zandgrond.
Er wordt in ploeg gelopen en een ploeg
mocht uit maximaal 50 lopers bestaan die dus gedurende die 12 uren
continue rondjes moeten lopen. De ploeg met de meeste rondjes is
winnaar.
Tussendoor staan er ook nog bijkomende
aktiviteiten op het programma waarmee bonusrondjes te verdienen
waren. Er waren ook een aantal thema-uren zoals:
marathon uurloop: tijdens dat uur
mocht maar één loper per ploeg lopen, deze moest dus het volle uur
alleen volmaken
vrouwenuur: elk rondje gelopen
door een vrouw tijdens dat uur wordt dubbel geteld
kinderuurtje: elk rondje gelopen
door een kind jonger dan 12 jaar wordt dubbel geteld
De ploeg met de jongste en ook deze met
de oudste deelnemer kregen een bonusronde.
Karen Claes, Johan Vermaelen en Rudy
Sol hadden het KC-Team opgericht en vroegen dus of ik ook wou
deelnemen. Zeker tijdens de eerste uren en laatste uren werden
lopers gezocht.
Gezien dit toffe collega lopers zijn,
kon en wou ik natuurlijk absoluut erbij zijn. Dus om 8 uur
zaterdagmorgen stonden we in Westerlo. Eerste opdracht was het
teamtentje verfraaien.
Om 09:00 werd dan de start gegeven.
Tijdens de eerste twee uur liepen we met een man (ook vrouw) of vijf
afwisselend rondjes. Gelukkig kwamen er nadien nog vele collega
lopers opdagen om het team te vervoegen waardoor we goed rust konden
nemen.
Rudy en Karen maakten hiervan gebruik
om kinderen te gaan ronselen. Gezien ons team geen enkel kind
meegebracht had, moesten we dus 'vreemde' kinderen lokken om tijdens
het kinderuurtje voor ons te lopen (want dubbele punten te
verdienen). Met chips en snoep leek dit aanvankelijk moeilijk te
lukken want tijdens het begin van het kinderuurtje hadden we drie
kinderen kunnen overtuigen. Maar toen de anderen zagen dat het leuk
was, kregen we goed respons en konden we zonder problemen het
kinderuurtje volmaken. Op een bepaald moment hadden we zelfs de
jongste deelnemer (2,5 jaar oud) die een rondje aan de hand van papa
voor ons maakte. Jammer genoeg kon een ander team nog een net iets
jonger kind (drie weken jonger) strikken.
Maar de oudste deelnemer (81 jaar) die
kon niemand ons afnemen (of overtreffen) en toen deze 'oude rakker'
ook nog eens een half uurtje rondjes voor ons ging draaien (ja een
half uur aan één stuk) dan begonnen toch ook de andere ploegen hem
aan te moedigen. Respekt om op deze leeftijd nog zo fit te zijn.
Onze marathon uurloper, Bart deed een
serieuze inspanning en liep een uur aan één stuk aan een gemiddelde
van 16 km/u de beste tijd waardoor we goed konden opschuiven in het
klassement.
Toen ook de vrouwen tijdens het
vrouwenuurtje en tijdens de extra aktiviteiten hun beste beentje
voorzetten stonden we rond 17 uur op een vierde plaats (8 ronden na
plaats drie en 3 rondjes voor plaats vijf).
Tijdens de laatste uren werd er nog
voluit gegaan voor plaats 3 maar ook dit team voelde de hete adem en
gaf alles. Uiteindelijk zouden we op plaats vier stranden met een
achterstand van 5 rondjes.
Gedurende die 12 uren legden we
gezamelijk 193 km af. Fantastisch resultaat. We hadden de oudste en
op één na jongste deelnemer en haalden ook nog de tweede prijs voor
best verklede ploeg.
Bovendien konden we gans de dag
genieten van een fantastisch weer, een uitmuntende teamgeest en een
prima organisatie.
Volgend jaar absoluut terug maar nu
eerst die stramme spieren proberen los te krijgen want vandaag staat
al Dwars door Mechelen op het programma.
De Herfstjogging in Boortmeerbeek op
zondag was de afsluiter van mijn driedaags loopweekend. Na een dag
eerder voluit gegaan te zijn, was het in Boortmeerbeek kwestie van te
doseren. Een tempoloopje dus.
De plaatselijke joggingclub Icarus
stond in voor de organisatie. Het betreft hier eerder een
kleinschalige organisatie maar één die toch volledig in orde is.
Keuze uit 1, 2 of 3 rondjes van 3,5 km op een biljartvlak, verhard
parcours. Enkel een korte strook verharde grindweg en een graspad
langs het plaatselijk voetbalveld konden als onverhard beschouwd
worden.
Nadat het gans de voormiddag had
geregend, bleven we in de namiddag gelukkig gespaard daarvan. De zon
was wel van de partij maar de temperaturen lagen toch gevoeliger
lager dan de dag voordien in Pijpelheide. Een aangename warmte met
af en toe een strak windje zou ons gedurende de wedstrijd
vergezellen.
Voor mij zouden vandaag twee rondjes
volstaan. De lopers van de 3,5 km (62 deelnemers) waren om 14:45 uur
vertrokken en tegen dat de andere afstanden (48 deelnemers aan de 7
km en 38 deelnemers voor de 10 km) konden vertrekken om 15:30 uur
waren zij ook reeds allen aangekomen.
Ik positioneerde mij in de tweede helft
van de kleine groep om zo te beginnen aan een tempo van 5'30 per
kilometer. In de tweede helft van de wedstrijd werd het tempo dan
opgetrokken om tenslotte na 34'22 te eindigen (gemiddeld tempo 5'12
en gemiddelde hartslag 141).
Besluit: een ideaal tempoloopje dus en
een geslaagde training.
Tevreden naar huis vertrokken met nog
het 'Groot Handboek Lopen' in mijn koffer (uitgeleend door Hilde
Windmolders). Lectuur voor de volgende dagen :)
Op dinsdag staat er een lange langzame
duurloop van 29 km op mijn schema. De laatste langzame duurloop voor
de halve marathon van Brussel op 5 oktober. Hopelijk valt deze beter
mee dan de vorige en heb ik deze keer geen last van de heupspieren de
dagen nadien.
Na een rustig trainingsloopje tijdens
de Wijnbergloop in Rillaar was het nu tijd om nog eens stevig door te
gaan op de jogging De Hei Loopt in Pijpelheide.
Het zonnetje deed alleszins zijn duit
in het zakje want het was warm, heel warm. Zo'n 25° en dat op een
20ste september. Bovendien gaf de omloop niet veel gelegenheid tot
het ontwijken van de zon want op een klein strookje na was het
continue lopen in volle zon.
Gezien ik ruim op tijd was, had ik nog
de gelegenheid om een koffietje te drinken (kwestie van de Gidsen van
Pijpelheide te steunen) en een onderhoudend gesprekje te hebben met
Hilde Windmolders, een dame die ik op veel joggings regelmatig
tegenkom.
Ingeschreven voor de 4,4 km (of te wel
1 rondje) met start om 14:30 uur. De start van de 8,8 (2 rondjes) en
13,2 km (3 rondjes) vond 45 minuten later plaats.
Vorig jaar had ik hier een heel sterke
tijd, voor mijn doen, neergezet (20'47) en de bedoeling was om deze
dit jaar te verbeteren. Zelfs te verpulveren want ik wou onder de 20
minuten eindigen.
Het parcours leent er zich dan ook toe:
100% verhard en biljartvlak. Bovendien veel rechte stukken.
Van bij de start had ik mij vooraan
gepositioneerd om niet te veel tijd te verliezen. Na het inhalen van
een klein aantal tragere mede-joggers zat ik direct goed in een
groepje die zich na de eerste kilometer een tempo van ongeveer 4'30
per km oplegde. De volgende kilometers zou dit groepje wel uitdunnen
maar het tempo bleef min of meer gelijk. Veel hulp kon ik helaas
niet bieden aan de koplopers van het groepje want bij mij was het
aanklampen. De warmte speelde zeker een rol want na een drietal
kilometers was van het groepje zo goed als geen sprake niet meer.
Nog twee lopers bleven naast elkaar het tempo bewaren met in hun
spoor mezelf. Naar het einde toe moest ik dan wel een paar meters
toegeven maar heel gelukkig en na 19'41 bereikte ik de aankomst.
Geslaagd in mijn opzet en mijn snelste 4,4 kilometer ooit beloond met
een mooie 29e plaats op 113 deelnemers (4e plaats in mijn categorie
(mannen +50)).
Deze week nog een jogging op mijn
programma: de herfstjogging in Boortmeerbeek (7 km). Met de
temperaturen en de zon van vandaag is de naam 'herfstjogging' wel
slecht gekozen maar het weerbericht kondigt toch frissere
temperaturen aan en hier en daar ook een bui.
Afgelopen dinsdag voor het eerst een duurloop van meer dan 25 km gedaan in voorbereiding van mijn eerste marathon in november en de dagen nadien een continue zeurderig gevoel gehad in de heupen. Het was dus afwachten hoe de jogging in Rillaar op vrijdagavond zou verlopen. Gezien dit ambetant gevoel had ik zowiezo al beslist om het heel rustig te houden. Niets forceren, gewoon proberen de heupspieren als het ware los te lopen. De Wijnbergloop in Rillaar is de voorlaatste manche van het Aarschots
joggingcriterium. De omloop op en rond de Wijnberg is een vrij
pittig parcours. De man met de hamer kan
elk moment toeslaan. De 5km doet 1 maal de ronde op de Wijnberg en de
10km dus 2 maal. De start van de 5 km werd wel gegeven zo'n 800m voor de start van de 10 km. Van bij de start positioneer ik mij in voorlaatste positie samen met Ann Van Giel en gans de wedstrijd zou ik bij haar blijven. Zo motiveerde ik haar om de 10 km uit te lopen en motiveerde zij mij om niet TE snel te gaan. De omloop is 100% verhard met hier en daar toch wel een pittig heuveltje gevolgd door een even pittige afdaling. Af en toe een leuk gesprekje tussendoor met Ann zou er voor zorgen dat de tijd relatief snel en vlot voorbij ging. Aan de aankomst overheerste er maar één gevoel bij mij: blijdschap want in feite had ik helemaal geen last van de heup gehad. Het gevoel bij de aankomst was duidelijk beter dan bij de start. Misschien komt alles toch goed.
Na de zware inspanning tijdens de
EcoTrail van Brussel op zaterdag ontbraken nog 10 trainingskilometers
volgens mijn schema. Ideaal dus om naar Herenthout af te zakken om
daar deel te nemen aan de Herenthoutse Bosloop en daar 10 km los te
lopen op onverharde ondergrond.
Bovendien was het een mooie zonnige
zondagnamiddag en dat alleen al deed mijn verkoudheid deugd.
Ik was nog juist op tijd om de 98
deelnemers aan de 4,4 km van start te zien gaan. Zij moesten een
kleine en één grote ronde afleggen op een onverhard en zo goed als
vlak parcours op voornamelijk boswegen.
Drie kwartier later, om 15:30 uur, ging
de 10 km van start. Slechts 52 deelnemers hier. Hopelijk waren het
niet allemaal goed getrainde atleten want ik wou het echt heel rustig
houden maar wou dan ook weer niet als allerlaatste over de finish
gaan. Toch een klein beetje wedstrijdmentaliteit.
Wij moesten een kleine en drie grote
ronden afleggen.
Van bij de start stoven alle deelnemers
weg en bleef ik helemaal achteraan hangen. Ik liep dan maar aan een
tempo zodat ik de laatsten juist voor mij hield. In de loop van de
wedstrijd zouden deze wel vertragen en dan kon ik hen op 'mijn
gemakske' remonteren.
Halverwege had ik drie deelnemers al
ingehaald maar deze bleven wel in mijn spoor hangen. Ik zou dus toch
iets sneller moeten gaan dan ik initieel van plan was. De hartslag
onder de 140 houden zou er niet inzitten.
Uiteindelijk als 42e op 48 aankomers
over de finish gegaan in een tijd van 55'42 of een gemiddelde van
5'34 per km. Toch een goede 10 seconden per kilometer sneller dan
wat ik bij de start in gedachten had. Een gemiddelde hartslag van
144. Iets hoger dan mijn doel maar de verkoudheid die mij toch nog
parten speelt zal hierin ook wel een rol gespeeld hebben.
Volgende week een lange duurloop
(minstens 25 km) gepland en in het weekend drie wedstrijden. Twee
hiervan zullen wel op trainingstempo moeten afgewerkt worden want
alles moet wijken in voorbereiding naar de halve marathon van Brussel
toe.
 "Twisted Evil"){kind=icon}
