Ik ben Tom Verbruggen
Ik ben een man en woon in Sint-Lievens-houtem () en mijn beroep is piloot.
Ik ben geboren op 08/08/1974 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Triatlon, voetbal en luchtvaart.
Ik ben gelukkig getrouwd met Anja en ben papa van twee toffe kids, Gilles en Laure-Lise.
Pff, dat was dus een valse start... Het aanleren van een nieuwe vlieger en het opstarten van een trainingsprogramma dat ging blijkbaar niet goed samen. Ik kan terecht spreken dat ik mijn start gemist heb. Nu geen nood want ik denk dat ik zowieso wel redelijk op tijd begonnen ben. Maar er mogen nu wel geen steken meer vallen. Na mijn thuiskomst nog allerhande papperassen in orde moeten maken voor mijn vliegvergunning up te daten, en ook de laatste fase van de training volbracht, namelijk 4 landingen doen op het eigenlijke toestel, ipv de simulator. Daarnaast heb ik mijn 'vrije' tijd gebruikt om mijn dakoversteek dicht te maken met cederplanken zodat ik binnenkort mijn dak kan isoleren voor de winter. Maar dat is nu allemaal gebeurd en zo heb ik me voorgenomen om mijn trainingsprogramma deze week te laten starten en dat begon goed, met op maandag ... een rustdag Gisteren nog de laatste hand gelegd aan mijn dak en 's avonds toch erin geslaagd om te gaan lopen. Mijn nieuwe Garmin vond wel geen satellieten en zodoende had ik geen afstand of snelheidindicatie, en zelfs geen overzicht tijdens het lopen. Zal toch het boekske eens moeten lezen Enfin, thuisgekomen na 45min non-stop met een redelijke snelheid naar mijn gevoel en verbaasd over het feit dat ik mijn hartslag rond de 130 heb weten houden. Zou er dan toch nog wat conditie over zijn ?? Gewicht is er zeker nog over, maar daar wordt aan gewerkt. Vandaag moment van de waarheid want zal ik er in slagen om voor de 2de dag op rij te gaan sporten? Fietsen meer bepaald ? Het antwoord op deze prangende vragen zal u hier kunnen lezen ...
Ik ben een diesel, dat is wel duidelijk. Na de goede start op maandag, was er op dinsdag, woensdag en donderdag niets te melden op sportgebied. Ik was gewoon te moe om na een dag vliegtraining nog iets te kunnen doen op sportvlak. Gisteren heb ik dan een goede loopsessie gedaan met gebruik van mijn nieuw folieke. Ik heb me namelijk in solden een nieuwe hartslagmeter gekocht. De vorige liet te veel steken vallen, je moest elke keer nieuwe batterijen steken in de footpod en was voor de komende jaren gewoon te gelimiteerd. Toen ik hier vorige week in Best Buy rondliep, zag ik plots de Garmin Forerunner 305 voor 160 dollar (ongeveer 115 euro). Het is een redelijk omvangrijke hartslagmeter die niet enkel hartslag meet maar ook snelheid, afstand, hoogte, gradient, laptijden, ... en dit zowel voor fietsen als lopen, want alles wordt via GPS satellieten ontvangen. Hierdoor kan ik ook op de blog iets extra aanbieden want ik kan via google earth mijn gelopen of gefietst traject illustreren, alsook mijn statistische gegevens (hartslag , snelheid, ...) Hier mijn training van gisteren, 3 x 20min zeer rustig met ertussen 5 min passieve rust met stretching.
Hier het gelopen parcour, in de marshlands van secaucus, New Jersey.
De geel-zwarte bolletjes zijn het loopparcours, maar klein in vergelijking van de grote kaart, om de ligging aan te tonen ten opzichte van Manhattan.
Het resultaat was 9km, gemiddelde hartslag 129, 770 cal. Vandaag na een vreselijk lange simulatorsessie (waarin onder andere alle motoren in brand stonden vanwege vogels, landingen bij zichtbaarheid van minder dan 200m, enz...) een half uurtje gaan fietsen met RPM >100 en wat core strength. Hopelijk is het dieseltje aangeslagen, want het is een zware opgave om gezond te blijven eten in de states.
En we zijn gestart ... Vandaag de eerste training van het immense trainingsprogramma dat voor me ligt. De grote lijnen zijn uitgezet, de principes zijn uitgedokterd, nu de details invullen en zo goed mogelijk proberen volgen. Deze week draagt de codenaam B1.1 = Base block 1, week 1.
Het programma voor deze week ziet er als volgt uit
maandag: 2150m zwemmen focus op techniek en uithouding dinsdag: 1u fietsen op spinbike focus op trapfrequentie >95 en een kracht workout woensdag: 3x20 min lopen, met 30 min core-training donderdag: 2500m zwemmen, techniek en uithouding vrijdag: 2x30 min lopen, 30min core training zaterdag: 30 min vetloop, 1 u spinning en een kracht circuit zondag: 60 min lopen, 30 min non-stop zwemmen (+/- 2000m)
Dus B1.1, dag 1 was vandaag en ik heb 2150m gezwommen. Dat ging lekker. de training was: 2 x 200m inzwemmen, dan 8 x 100m techniek drills, 5 x 50m benen met rollen, 2x 300 crawl en 100m uitzwemmen. Het begin was dus vrij relax, maar achteraf voelde ik toch dat ik een tijdje heb stilgelegen.
Vandaag veel geleerd in de simulator. Onze instructeur is een ex-marine piloot , die nog in Vietnam met helicopters gevlogen heeft en daarna met 747's bij TWA. Een zeer professionele en pragmatische man. Op een paar uur tijd enorm veel opgestoken en opnieuw beseft dat een vliegvergunning of license niet het eindpunt is, maar gewoon een 'license to learn'. En dat is ook wat ik ga doen...
Greetings from the joenaaited steeds of amerika ! Net zoals Gilles en Laure-Lise ben ook ik terug naar de school gestuurd. Ditmaal is de school gevestigd in New Jersey, nabij de luchthaven Teterboro, op 20km rijden van New York City, hoewel ik van de stad nog niet veel gezien heb. Ik ga terug naar school om op een nieuw type toestel te leren vliegen. Het gaat hier om de Dassault Falcon 900LX, een verbeterde versie van de 900EX Easy. Het vliegtuig is een grotere versie van hetgeen ik nu mee vlieg , maar omwille van het feit dat het uitgerust is met een ander besturingssysteem moet ik opnieuw les volgen. Dat omvat theorielessen over de systemen, computersimulaties van het besturingssysteem of avionics en sessies in de full flight simulator, waar alle mogelijke noodgevallen worden getraind, in die mate dat als er ooit zeg maar een motor in brand schiet er zeer routinematig te werk wordt gegaan en het vliegtuig veilig aan de grond wordt gezet. Het vliegtuig waar ik nu mee leer vliegen is zowat het modernste wat er op de markt te verkrijgen is, het avionics systeem lijkt zo weggelopen uit star wars. De 4 tv schermen in de cockpit omvatten alle mogelijke instrumenten, kunnen geconfigureerd worden op alle mogelijke wijzen en worden bediend met een trackball (zeg maar muis...) Maar het vergt wel een serieuze inspanning om alles gestudeerd te krijgen. Hierdoor is het op trainingsgebied wel een beetje kalmer. Na Antwerpen is er niet veel meer in huis gekomen van een degelijke training, ben wel bezig gebleven maar door kleine blessures, vakantie en een uitgeregend Viersel (forfait gegeven) heb ik maar een welverdiende rustperiode van 6 weken ingebouwd om reserves op te bouwen tegen de volgende trainingsperiode. Die mij dan klaar moet stomen tegen een Ironman in juni-juli 2011, meer dan waarschijnlijk Ironman Zurich.
En die training zal van start gaan op 12 september, maandag dus. Ik zal nu zelf mijn trainingsschema opstellen, omwille van mijn wisselend werk en ook omdat budgettair beter is, er zijn namelijk nog een paar dingen aan te schaffen en anders wordt alles wel een beetje to kostelijk.
Op maandag starten we dus met het eerste gedeelte. Dat eerste gedeelte zal tot eind maart 2011 duren en is de grote algemene en vooral aerobe basis. 7 blokken van 4 weken, elk blok met langere duur (elk blok + 12% tov vorige). Elk blok is opgebouwd als volgt:
Ik ben dus nu wel een beetje bezig maar enkel om het lichaam in beweging te houden, niets meer. Ik kan niet wachten tot ik maandag aan de echte training kan beginnen. In het begin zal alles aan zeer rustig tempo gebeuren met het doel om zoveel mogelijk aerobe basis te leggen, daarbij het gewicht terugbrengend tot 75kg tegen het einde van het jaar. Veel volumetraining dus aan lage hartslag. Het zwemmen wordt opgedreven met nadruk op techniek en het fietsen wordt de discipline waarin ik zoveel mogelijk snelheid kan maken tegen lage hartslag zodat ik tijdens de ironman nog fris aan het lopen kan beginnen.
Gisteren voor de eerste keer en redelijk onverwacht deelgenomen aan een jogging. En ik niet alleen, maar ook de kinderen hebben hun beste beentje voorgezet. Gilles en Laure-Lise hebben de 650m volbracht, ik deed begeleiding van Laure-Lise want omdat ze maar 4 jaar is mocht ze eigenlijk niet meedoen, maar omdat ik meeliep mocht ze toch een nummer opspelden. Aan de aankomst kregen ze ieder een zak vol snoep en speelgoed, zeker de 2 euro inschrijving waard, en bovendien hebben ze een sportieve en aangename avond gehad.
Ik trad aan op de 7km, (er was ook een 3,5 en 10km) omdat mijn spieren redelijk pijn deden van gans de dag mijn berging en wasruimte te vloeren en te voegen. Ik besloot om te zien hoe ver ik kon komen, en op het selectieve parcours - geen meter plat en op losse grond - zou dit niet evident worden. Bovendien was het een gezamelijke start , dus zowel de 3,5 als de 10km lopers, wat het niet gemakkelijk maakte om te zien wie de concurrenten waren. De eerste ronde afgetast en het parcours leren kennen en de tweede toer een beetje rapper, en nog een loper of 10 opgeraapt en zelf niet meer bijgehaald. Resultaat was dat ik 7km afhaspelde in 29'19". Omdat de resultaten op zich lieten wachten kan ik niet zeggen op de hoeveelste plaats ik ben geeindigd. In 2008 zou ik met die tijd de tweede plaats bij de masters +35 weggekaapt hebben.
Conclusie: conditie nog in orde, snelheid is ook gebeterd en joggings zijn toffe trainingsmomenten, voor mijn 5 euro kreeg ik naast bevoorrading en verzekering ook nog een literfles 'Delirium Tremens' en 2 'medicamenten', nl een vitaminenkuur en glucosamine, de ideale mix van alcohol en pillen, kan niet beter voor de sportende medemens
Voor de rest vandaag niks gesport, want heel de dag gewerkt in het huis, en wel goed nieuws: ik ben in extremis nog ingeschreven geraakt voor de kwarttriatlon van Viersel.
Ik heb ook nog gewerkt aan de planning voor na september tot october 2011 en dat gaat er zo uit zien:
oktober - november 2011: marathon, keuze ligt in functie van mijn werk maar het gaat tussen Eindhoven, Echternach, Firenze of Kasterlee De voorbereiding van deze marathon zal kaderen in de voorbereiding en basistraining van mijn Ironmanjaar 2011, waarin ik in principe zal deelnemen aan de Ironman van Zurich, inschrijving voorzien in september, jawatte nu wordt het spannend ... dus in funktie daarvan zijn de volgende evenementen voorzien in 2011:
- begin april Ronde van Vlaanderen voor wielertoeristen - volledige afstand - eind april Marathon Antwerpen - mei 2011: kwarttriatlon - eind mei 2011: 1/2 triatlon Leuven - 10 juli 2011: Ironman Switzerland - begin september: Zwintriatlon of 1/2 Gerardmer - begin oktober: marathon Brussel of de Tristar 222 (2k swim, 200k bike, 20k run) Sardinie
verslag van Antwerpen Ironman 70.3 door Anja a.k.a. 'Ironwife'
Hier het verslag van de Ironman 70.3 Antwerpen zoals het door mijn echtgenote Anja is beleefd, voor de gelegenheid 'Ironwife' genaamd
Verslag van ironwife, rechterhand van irondad
Hoever heeft hij me toch gekregen dat ik hier zelfs weekends aan participeer, geladen met frigoboxen, fietsen, drinkbussen, allerlei energy-food, repen en gels, drinkbussen, zelfs mijn weegschaal moest mee, sportkledij vernoemde ik al drinkbussen ? Hopelijk gooit hij er onderweg een paar weg en zien we ze nooit meer terug J
Nadat we de kids afgezet hadden bij mijn schoonouders zijn we vertrokken naar de briefing en de pastaparty op de linkeroever, later nog meer over dé linker- en rechteroeverperikelen. Ik hoopte onderweg stiekem al een beetje dat daar niet teveel kraampjes met ironman gadgets of andere sportspullen zouden staan. Enfin, het is bij een pet gebleven. Hij schreef in, kreeg vanalles toegestopt waaronder een paar vuilniszakken om zijn spullen (sorry Tom onrespectvol van mij om je supersonische schoenen spullen te noemen) in te stoppen, die zouden dan naar de wisselplaats van de fietsen gebracht worden s anderendaags. De pasta ging vlot binnen bij hem terwijl we keurend alle atleten bekeken, er zaten een paar brokken tussen amai. Terwijl we op de linkeroever waren kon ik zo al een beetje bang beginnen inschatten hoe ik dat s anderendaags zou moeten redden om van hier naar daar te hossen en vooral hoe ik van de linker- naar de rechteroever moest geraken of was het omgekeerd ?
Hierna een uitstap naar de plaatselijke Carrefour (ooit al geprobeerd om midden in t stad één zon magazijn te vinden ?) want hij was zijn favoriete sportfood vergeten thuis ; Meli honingwafels.
OK, op weg naar het hotel want we hebben een paar dagen geboekt in een hotel in Antwerpen, dat is dan één van de voordelen van een man die zo vaak in het buitenland verblijft, dat ze hem al als ne goeie maat verwelkomen en dus onmiddellijk ook wel upgraden met één en ander, afhankelijk vanhet kleur van kaart hij bovenhaalt.
Nadat we met fiets en al in de lift en op de kamer geraakten, onze spullen een beetje uitgepakt hadden, vooral drinkbussen als ik ze nog niet vernoemde, hebben we beide onze fiets genomen en t stad ingereden om nog een relax terrasje te gaan doen. Viel me enorm goed mee om in Antwerpen-stad tegen ferme snelheid als een echte habitué door de straten te crossen, nooit gedacht dat ik dat nog zou gedaan hebben. Ondertussen kon hij nog een beetje losrijden, heb uiteraard af en toe overgenomen :-s
Nog een beetje tv gekeken in de kamer en dan wijselijk onder de wol gekropen, zoals altijd komt daar bij mij niet veel van in huis als ik de eerste nacht ergens anders doorbreng. Ik denk dat hij ook niet teveel geslapen heeft, maar hij leek uitgerust s morgens. Hij begon me daar aan een ritueel van flessen en poeders die moesten gewogen en gemeten worden, sandwiches met konfituur, honingwafels Shit, zou ik het durven zeggen dat hij de verkeerde sandwiches meenam thuis ? Ze waren nl. een dag vervallen, hij nam de oude ipv de verse mee. Nee dus, zwijgen als een graf want dit zou voor hem betekenen dat hij op slag een psychische intestinale vergiftiging opliep.
Beetje druk moeten zetten om op tijd te vertrekken uit het hotel want we hadden graag relax naar de start gereden. De auto konden we parkeren bij de wissel van het fietsen naar het lopen, aan de rechteroever dus. Vandaar moesten we samen per fiets met zakken geladen naar de linkeroever geraken om zijn startnummer te laten opschrijven op arm en been en verderrijden naar de start van het zwemmen.
OMG !!! Had al veel gehoord van de voetgangerstunnel maar ik moest dit met de fiets gaan doen, ware het niet dat mijn fiets weegt als lood (een degelijk, stoer stadsmodel) en daar blijkbaar ook nog immens oude, lange, steile roltrappen moesten genomen worden want de lift was kapot. Ik liet me opslorpen door de massa volk, allen met fiets, van die carbonnekes die je met één vinger kan optillen. Tot ik dus voor die lange, steile roltrap kwam te staan met mijn log gevaarte in de handen, niet weten hoe ik hem moest pakken. Rap geswitched met hubbie de zijne want die kon ik ahw boven mijn hoofd uitsteken mocht het nodig blijken. Bij het afdalen dacht ik er al aan dat ik deze calvarietocht nog eens moest doen maar dan alleen met mijn eigen fiets, wie had het meeste stress ??
Aan de start van het zwemmen kwamen dan ook mijn schoonouders met de kids eraan, klaar om papa voor zijn grote wedstrijd aan te moedigen.
Eens zijn wave vertrokken, hij was niet bij de eerste waves want het was per leeftijd en ja hij is er ondertussen 36 en de jongsten waren 18. Vernoemenswaardig is zeker ook dat de oudste deelnemer 69 was, chapeau, ferme man nog hoor !! Spring hier ondertussen van de hak op de tak maar bon, na zijn vertrek en vrijwel snellere aankomst dan verwacht, was het dus mijn beurt om te starten, met de fiets terug naar die andere oever. De kids met de schoonouders mee met de wagen en ze zouden me de andere kant terug opwachten.
Terug opgeslorpt in de meute van supporters alleen deze keer (wel nog meer dan genoeg) bekeek ik al mijn voorhangers hoe ze met hun fiets worstelden op de roltrap. Waarom zie ik hier allemaal mannen waar zijn die vrouwen met hun fietsen ?
Met het zweet in de handen had ik op de valreep dé truk gevonden ; voorwiel schuin op de trap en voor de rest op de remmen knijpen tot de draden bijna afknappen maar het lukte toch, geraakte aan de overkant, ik trapte zelfs fier al de voetgangers in de tunnel fiks voorbij naar de overkant om de andere roltrap naar boven te nemen, met een air van ik woon hier en doe dit traject elke dag stopte ik aan de roltrap en sleurde mijn fiets terug naar boven, iets minder galant als het naar beneden komen maar ben er geraakt. Terug aan de auto kwamen de andere supporters me oppikken en we reden naar een plaats waar we de auto nog kwijtgeraakten en waar we Tom een paar keer zouden zien passeren. We slaagden erin om de auto vrij ver van het gebeuren nog reglementair te parkeren en te voet trokken we door de halve stad tot aan de bocht naar de grote markt, aan het stadscafé vonden we nog een goed plaatsje op een terrasje waar we het allemaal goed konden volgen. Aan de helicopters wisten we dat de eersten (lees : belangrijkste deelnemers) eraan kwamen. Tom had zo een paar tijden vooropgesteld waaraan hij waarschijnlijk wel zou voldoen, voor het zwemmen was hij er al wat voor, nu ongeveer uitrekenen wanneer hij zou passeren met de fiets.
Ik stelde me, voor de anderen véééél te vroeg om hem al te verwachten, al recht om een goed plaatsje te bemachtigen om Tom te zien passeren. Ook Tom zijn pa stond al aan de overkant met fototoestel klaar om een mooi shot te maken toen ik plots een soort tumult de andere kant van de straat hoorde, iemand riep nogal vrij verrast mijn naam uit de verte en voor ik het goed en wel besefte zag ik plots Tom zijn achterkant nog. Wie had dat gedacht dat hij nu al zou passeren, een echte verrassing en fierheid alom bij de supporters, dit hadden we echt niet verwacht.
Terug tijden inschatten waarop hij al lopend zou voorbijkomen werd een beetje teleurstellend want daar zat hij blijkbaar plots toch wel wat achter. Hoe kon dit nu ? Zo een goeie zwem- en fietstijd en toch bleef hij maar weg ?! Toen hij eraan kwam stond ik de overkant, kon hem alleen aanmoedigen maar ik had niet gehoord dat hij naar zijn pa iets had geroepen. Al gauw werd ons duidelijk waarom hij later dan verwacht kwam aangelopen hij kreeg een gele kaart omwille van het stayeren. We hadden het er al over gehad hoe je dat kon vermijden als je in zo een bende terechtkomt ; je moet 10 m uit elkaar blijven + dan nog eens 3 m naast elkaar, geen sinecure en daar is hij het slachtoffer van geworden. Een scheidsrechter op motor kwam naast hem rijden en riep zijn nummer met als gevolg ; een extra ronde lopen ttz 1 km erbij.
Hij deed het al bij al héél goed, de laatste ronde nog een redbull gegeven en dat beviel hem blijkbaar goed. Nu moesten we nog een min of meer illegale poging ondernemen om Gilles een paar honderd meters voor de start mee het parcours op te krijgen, het zou toch fantastisch zijn om samen met hem over de finish te gaan. Vake (mijn schoonvader) dus samen met Gilles op het afgesproken punt gaan staan, ik met moeke (mijn schoonmoeder) en Laure-Lise naar de finish waar ik een mooi plaatsje probeerde te bemachtigen om dit moment op een plaatje te krijgen. Mijn schoonma en ik zouden goed staan op de voetbal denk ik we brulden tegen iedereen die het ook maar aandurfde om gauw het parcours over te rennen terwijl er atleten aankwamen, de seingever lachte goedkeurend naar ons omdat we hem hielpen , feitelijk was het omdat ze in de weg liepen voor de foto J
En jawel hoor, hét moment was er plots kwam mijne hubbie hand in hand met zijn fiere zoon naar de finish gelopen, wat een kippevelmoment ! Aan de finish kreeg zelfs ook Gilles een heuse medaille om zijn nek gehangen en ben daar de momenten dat ik me niet zo gelukkig voelde met zijn vele trainingen vergeten want dit was het, mijn endorfines gingen waarschijnlijk ook de hoogte in want het gaf ook mij een zalig goed gevoel om dit te zien.
Resultaat van dit evenement : beslissen in welk land en welke stad we een weekendje gaan doorbrengen voor de volledig ironman ;-)
De week na de halve Ironman in Antwerpen vooral op een wolk geleefd, en geprofiteerd van de tijd die ik thuis was met de vrouw en de kids. Ook het strenge regime van geen frieten, alcohol en andere vettigheid even laten vallen .. Maar dat is nu gedaan. Triatlon heeft voor een verandering van levenstijl gezorgd en die weg moet ik blijven bewandelen, daarom minder excessen in het weekend, gezonde voeding etc. De conditie mag ook niet te veel verslappen met het oog op het najaar en zeker naar volgend jaar toe, daarom ga ik de komende weken goed bezigblijven, maar lage intensiteit, meer kwantiteit dan kwaliteit, techniek in het zwemmen. Voorbije week, 3 trainingen gedaan; 25km gefietst, 1,8km gezwommen en 12 km gelopen. Binnenkort zal ik mijn verder trainingsplan 'posten', alsook bijgestelde doelen voor de toekomst. Eerste groot doel waar ik vanaf nu al kan aan werken is mijn gewicht. Ik weeg nu 80kg, en het doel is om tegen Kerstmis 75kg te wegen. Dat is 1kg per maand, en dat zal haalbaar zijn als ik een gezonde levenstijl aanhoud en mijn trainingen blijf doen.
Hier mijn verslag van het voorbije weekend, het heeft even geduurd om alles wat te ordenen in het hoofd en een deftige weergave van de Ironman 70.3 Antwerpen te geven.
Voorbereiding:
Eigenlijk heb ik een goede voorbereiding achter de rug, ik ben echt systematisch beginnen trainen mbv de trainingschema's van Michel Geerinck op 1 maart 2010, ervoor heb ik vooral de conditie onderhouden na de eerste marathon die ik vorig jaar in oktober liep. Vanaf januari begon ik mijn kilometers te tellen en je kan zien dat ik bijna 75km zwom, bijna 1800 km fietste en ongeveer 670km liep in voorbereiding van deze wedstrijd, naast een kwart in St.Laureins en zelfs een halve in Neerpelt. Geen sinecure als je weet dat ik zowat de helft van de tijd in het buitenland mijn trainingen moet organiseren. Ik denk zelfs dat het trainingsvolume dat ik liet optekenen om 2 halve triatlons in 1 maand te doen, aan de kleine kant te noemen is. De laatste 4 weken , dus na Neerpelt, gingen zeer goed, geen kwetsuur, mooi blijven trainen en vooral redelijk relaxt naar Antwerpen toeleven. De laatste taperweek, wat meer aandacht geschonken aan herstel, en de laatste 3 dagen meer koolhydraten gegeten, iets meer zout op de patatten en wat meer drinken om de voorraden aan te vullen.
Zaterdag zijn we de kinderen gaan afzetten bij mijn ouders omdat ik en Anja naar de Pasta Party wilden gaan om dan 's avonds in een hotelletje op ons gemak te zijn. In het hotel bleek bij het inchecken al dat we niet alleen waren: fietsen in en uit de lift, compressiesokken links en rechts, getrainde kopjes... En ik hoor daar ook bij
We vertrokken dan naar de linkeroever voor de registratie en het afgeven van de loopspullen voor de volgende dag alsook de pasta party, nadat we eerst eens langs de wisselzone 2 gereden zijn ter verkenning. Onmiddellijk bleek de professionele organisatie. Veel atleten waren paraat om spaghetti te komen eten en je kon wat rondkijken op de verschillende standjes met nieuwigheden (Power Balance armbandje !), sportvoeding en Ironman kledij en andere snuisterijtjes. De andere atleten werden gemonsterd en de eigen kansen ingeschat: 'hm die staat precies toch wat vetter dan ik', 'amai dat zal wel ne prof zijn', waren de commentaren, ... Na de spaghetti en de aankoop van een Ironman petje , moesten we nog naar de GB voor mijn race-fuel bij uitstek: Meli wafels !
's avonds nog een terrasje gedaan met Anja en per fiets, tegelijk fietste ik de spieren nog wat los, 12km tegen 15km/u. En dan dodo, en wat was ik blij dat we 's anderendaags niet meer de rit naar Antwerpen moesten doen door in het hotel te zijn.
Zondag 25 juli 2010:
Het ontbijt werd in de kamer genuttigd, maar al snel bleek ik de pannekoeken vergeten te zijn. Soit, dan maar sandwichkes met confituur en sportdrank. Dan met de auto naar de parking aan wisselzone T2, zodat we 's avonds niet te ver meer moesten stappen. Daar de bandjes op druk gezet, alles in de sportzak gedaan en samen met Anja, per fiets naar de overkant via de voetgangerstunnel. Een avontuur op zich. Aangekomen op linkeroever, nummer laten schrijven op beide armen en de wave number op de kuit ( om de concurrentie te herkennen ) en dan naar de zwemstart. Ooow zekers, hier bleek wat dat wil zeggen 1400 deelnemers, wat een massa evenement. En wat een goed gevoel om je tussen al die gelijkgestemden te zijn, 40 nationaliteiten, verschillende maten en gewichten, carbon tijdritfietsen maar ook mountainbikes, ... 1400 deelnemers werden aangekondigd maar op de resulatenpagina staan er 'slechts' 1202. Spijtig genoeg een niet onbelangrijk detail. Later meer hierover.
Mijn ambitie en doeltijden voor de wedstrijd was
1. beter doen dan Neerpelt (5u35) met 20 minuten of meer. 2. zwemmen in minder dan 37 min, wissel minder dan 3 min, dus op de fiets in minder dan 40 min 3. fietsen in ongeveer 2u35 (iets minder snel dan Neerpelt om energie te hebben voor het lopen) 4. lopen in minder dan 2u
De wedstrijd dan:
Zwemmen: 1900m 34min52sec 733e zwemtijd en positie
Het zwemmen ging goed naar mijn gevoel, het water was niet te koud en de gevechten van de 1e 100m bleven uit. Ik voelde dat ik goed op het water lag en ik hield een tempo aan dat comfortabel was. Op het keerpunt wel een keertje kopke onder geduwd en een slok Galgenweels water gedronken maar voor de rest geen problemen. Orientatie bleef ok en ik probeerde op het einde nog iets te versnellen. Dan de trap op en een schuchtere blik naar mijn polar om mijn tijd te bekijken ... 34min en oneffen !!!! Wauw, dat had ik niet verwacht, het zwemmen in de laatste 2 weken heeft dus goed zijn vruchten afgeworpen. Dan een minuutje lopen naar de fiets, alwaar mijn supporters ook mijn zwemprestatie naar waarde wisten te schatten 'ge zijt voor op schema !'. Bij het uittrekken van mijn wetsuit een kleine kramp in de kuit maar gedurende de wedstrijd heb ik daar geen last van gehad.
Wissel T1 3'02'' 473e wissel en cumulatief 687e positie (46 plaatsen opgeschoven)
Fietsen 90km 2u29min18sec 339e fietstijd en opgeschoven naar de 420e positie
Het fietsen begon 'en masse', wat wil je met zoveel atleten. De Waaslandtunnel in en op de 53x11 tegen 65km/u naar beneden.Het naar boven rijden ging vlot, zeer vlot. Daarna vertrokken langs de Metropolis op de Noorderlaan naar de haven en dan noordelijk naar Berendrecht. Direkt een paar bruggen moeten verteren maar dat ging allemaal heel vlot, te vlot. Er waren veel fietsers bij elkaar en het was moeilijk om aan de niet-stayer regel te voledoen. Drinken wederom op commando en eten om de 20 minuten. Bewust wilde ik niet naar mijn gemiddelde zien op de fietscomputer, ik voelde me goed en bleef goed tempo rijden. Ik stak veel mensen voorbij. Aan de overkant de elite atleten met de entourage van helicopters en motards. Zeer motiverend om indezelfde wedstrijd te zitten dan veel van mijn voorbeelden. Bij het keerpunt op 60km was het dan van dat, een fluitsignaal en de stem van de referee: "700, drafting, yellow card !!!", ja lap miljaar toch. Ik kan niet ontkennen dat ik niet te kort zat maar hoe ze mij in een groep van 20 renners op een baantje van 3m breed eruit hebben gepikt, tja daar heb ik toch moeite mee. Mentaal een tikje en eigenlijk toch niet meer vol doorgereden, voor de laatste 30km. Maar ik bleef wel tempo rijden, hoewel er soms wat wind stond en de bruggen op de noorderlaan nu wel hun tol begonnen eisen. Op het laatste toch eens gespiekt naar mijn gemiddelde: 36,4 ! , daar gaat de theorie van wat te temporiseren om energie te sparen. De supporters waren ook 'taken by surprise' want bij mijn doortocht op de kaaien hadden ze geen rekening gehouden dat ik meer dan 5 minuten op mijn schema zou vooruit zijn. Ik bolde de laatste kilometer wat uit om de benen los te gooien.
Wissel T2 2'11'' 431e wissel en opgeschoven naar de 412e positie
Lopen 22km (inclusief strafronde) 1u58min44sec 833e looptijd en teruggevallen naar de 609e positie
Het lopen begon met 2 strafrondes van 500m, 1km in totaal dus, spijtig toch.Ik begon te lopen na een korte blik op de polar was ik 3u08 bezig, mits een 1u52 halve marathon zou de 5u erin zitten, maar met de extra kilometer zou dit moeilijk worden. Ik liet die ambitie dan maar vallen. Na 3u13 kon ik beginnen aan de eigenlijke halve marathon, die was opgedeeld in 3 rondes van 7km met doortocht op de grote markt. De eerste ronde ging goed, ik liep goed tegen iets meer dan 12km/u , bleef drinken en nam een gelleke. De tweede ronde ging iets minder en daar had ik de aanmoedigingen nodig van mijn supporters en de inname van een Red Bull energy shot. De derde ronde ging zowaar beter en ik liep samen met onze Gilles hand-in-hand over de streep in 5u08min8sec op de 609e plaats. 27 minuten beter dan in Neerpelt. Moesten er effectief 1400 starters geweest zijn was ik met de 609e plaats bij de eerste helft, nu val ik net bij de tweede helft. Moest ik niet bestraft zijn geweest zou ik kort bij mijn 5u doel geweest zijn, maar ja dat is de sport en that's life.
Conclusie: ik ben wel nog geen Ironman, maar ben wel geconfimeerd als triatleet. Dat gevoel overheerst, de wedstrijden eerder dit jaar konden nog toeval zijn maar nu is wel duidelijk dat mijn way of life die geworden is van een triatleet.Dat geeft een fantastisch gevoel en moed voor de toekomst. En waarschijnlijk zijn het nog wel de endorfines die de bovenhand hebben nu, maar ik zie de toekomst rooskleurig in. Plannen en ambities zitten klaar in het hoofd. Een kleine greep hieruit, maar later meer in een nieuwe blog-entry:
Voor 2010: - misschien nog een kwartje als ik ingeschreven geraak voor Viersel - marathon op het einde van oktober, begin november ?
Voor 2011: - hoofddoel blijft de Ironman, maar ben nog steeds niet ingeschreven: Lanzarote, Nice en Zwitserland blijven kanshebbers, alsook Neerpelt of Roth indien de Ironman races volzet zouden zijn; - minstens 1 halve waarin boude ambities zullen tentoongespreid worden. - een paar kortere wedstrijden (sprint, kwart) om mijn 'triatleet zijn' te laten zien.
Voila nog een klein weekske en het is zover, ik kan een poging gaan doen om mijn record op de halve triatlon te gaan verbeteren Gisteren en vandaag in totaal nog 4,5 gesport in Dubrovnik, waar ik gestrand ben met mijne vlieger. Gisteren een fiets gehuurd en mijn rugzakske van de Fortis gevuld met wat water en een banaan en dan de baan op voor 2,5 uur. Het was knots op de middag, gelukkig had ik me wat ingesmeerd want anders had het fout afgelopen. Ik zal zo een 60km gedaan hebben, met hier en daar een paar venijnige klimmekes erin, gelukkig ook een paar fijne afdalingen. Ik ben toch van moetes aan een tankstation moeten stoppen om drinken bij te kopen.
In de vooravond dan nog 2000m gezwommen in de zee, met nadruk op orientatie en techniek. Af en toe eens versneld en er zat precies wel poeier achter.
Vandaag 12km gelopen, met 7km in 1/2 ironmantempo, wat in mijn geval bijna 12km/u is, en 5 km aan recuperatietempo. Gelukkig zal in het Antwerpen niet zo warm zijn dan hier, want hier was het om 18u30 nog steeds 33graden en zeer vochtig. Met deze training begint nu mijn tapering. En die ga ik zo goed mogelijk opvolgen. Niet meer doen dan nodig. Morgen beetje zwemmen, woensdag volledige rust, donderdag uurtje fietsen, vrijdag een half uurtje lopen en wetsuit eens proberen in Blaarmeersen en dat is het. Dat moet er dan voor zorgen dat het lichaam in gebrek aan sport is en de zondag dubbel zo goed presteert, a.k.a. supercompensatie. Het probleem ligt erin dat je mentaal je afvraagt of je wel genoeg doet en toch iets meer doet dan nodig of iets te diep gaat. Maar omdat het vakantie is voor het vrouwtje en de kids zal dat geen probleem zijn om het hoofd even weg van de sport te doen.
Wel iets dat vervelend is, is dat mijn hartslagmeter de pijp aan Maarten aan het geven is. Al een paar dagen geeft hij zowat rare aanduidingen, van 120 tot 165 en terug op 5sec tijd. Vandaag tijdens het lopen geeft de polar een alarm, hartslag 225 !! Ikke direkt gestopt want meestal is dat een teken dat je een paar seconden later duud zijt. Gevoeld in de hals en dat was nog geen 160 in realiteit. Oef, het is maar de polar. Ikke verder gelopen, en ja hoor 2 seconden later in volle inspanning hartslag 75. Dus zal ik moeten binnenspringen bij Polar om een nieuw pilleke.
Vanaf woensdag terug koolhydraten stapelen, dat treft want moet bij mijn schoon bruur gaan barbiekoeien.
Gisteren en vandaag goede kwaliteitstrainingen gedaan.
Gisteren: Zwemmen 2300m, bestaande uit 2 x 400m crawl, eerste relax , tweede een beetje meer tempo, proberen om benen hoger te krijgen door hoofd iets lager te leggen en dus het zwaartepunt te verplaatsen. Dan 200m benen. Daarna 5 x 100m techniek met okseltik, slepen, vuisten en afslagzwemmen en direkt erna 20m sprint. Dan 6 x 100m tempo iets sneller dan ik zou zwemmen op de halve ironman, in mijn geval is dat 1min45 a 1min48 per 100m. Daarna nog 200 loszwemmen.
Vandaag: 12,5km lopen 15min loslopen hartslag <125. dan 4 x 1000m aan overslaghartslag-tempo, rond de 3min45/km. Maar het was op een heuvelend parcours en de derde serie was continu bergop, dus daar viel de snelheid wat weg naar 4min30. De vierde serie was weer op niveau. Dan 2 keer 400 anaerobe (in het rood) meterkes. 400m in 1min30, dan 10 sec rust en weer 400m in 1min30. Dan was de pijp uit en was ik blij dat ik nog 15min los mocht lopen om de verzuurde spieren wat los te gooien. Dit was 1 van de meest pittige trainingen die ik tot dusver deed. Als je de snelle stukken bij elkaar telt zou ik bijna 5 km onder de 20min gelopen hebben maar dat is natuurlijk zonder rekening te houden met de rustperiodes ertussen. Ik denk toch op het einde van augustus eens een poging te doen om onder de 21 minuten te gaan op 5km, als eerste stap naar sub-20.
Morgenvroeg zal ik 60minuten losfietsen om te spieren te ontdoen van het opgebouwde melkzuur en om het herstel te bevorderen.
Ik voel dat de conditie er is en ik hoop dat het zo blijft. Ik voel me momenteel op 9 dagen voor Antwerpen beter dan ik me voelde 9 dagen voor Neerpelt eerlijk gezegd. ik denk dat de taper van volgende week echt effect zal hebben.
Gisteren naast 1000m loszwemmen ook nog een looptraining afgewerkt. Op het eerste zicht goed te doen, maar toch pittig. Eerst 10 minuten tempo lopen met hartslag < 125, dan 10 minuten met hartslag <140, dan 10 minuten met hartslag <155 en dan 2 keer een kilometer lopen met een tempo dat je maximaal kan aanhouden, ttz tot aan de overslag, daarbij ging de hartslag in mijn geval tot 184. tussen de 2 kilometers, 3 minuten rust om de hartslag terug te laten zakken tot 110. Dan nog 10 minuutjes uitlopen. De 2 snelle kilometers kon ik goed uitlopen om gemiddeld 15km/u te lopen. Op het einde liep ik volgens mijn polar 17km/u. Geen probleem, hopelijk blijft de conditie zo.
ook de website van de wedstrijd in Antwerpen eens bezien. 1500 deelnemers uit 40 landen. 1500 !!!! Jawatte, dat moet nogal een organisatie zijn. Ik start in de 4de wave , die van de 35 plussers. Er treden ook nogal een paar serieuze kleppers aan. Idolen Luc Van Lierde en Rutger Beke, 5 time Klagenfurt winner Marino 'Bink' Vanhoenacker, Bert 'Choco' Jammaer, Philip Graves, Frederik Van Lierde, dat moet fantastisch zijn om die mannen bezig te zien.
ik heb een goed zwembad gevonden. De laatste dagen zo een 8,2km gezwommen. Gaat goed, ik probeer op mijn techniek te letten. Gisteren een zwaardere training gedaan, met 1000m met handpaddels erin , totaal 2700m en daarna direkt 4km gaan lopen. Het lopen was niet gepland maar een zware zwemtraining en een zware looptraining op 1 dag zou misschien meer slecht dan goed doen, maar ik wou toch even de benen strekken.
Vandaag 1000m losgezwommen en straks een pittige looptraining. Zodoende ben ik aan een mooi trainingsblok bezig. Ik hoop het gevoel dat ik nu heb vol te houden tot begin volgende week, om dan een goede tapering te doen met het oog op de 70.3 Ironman Antwerpen. Vandaag mijn startnummer in de bus gekregen voor Antwerpen: 700. Dat toont ook aan hoeveel deelnemers hier zullen zijn amai.
Het is weeral een tijdje geleden dat ik nog iets postte, en het is al een week en half geleden sinds mijn eerste halve triatlon werd afgewerkt. De eerste week na de triatlon heb ik geprobeerd om actief te herstellen. Sinds een aantal dagen weer aan het werken en ook weer aan een kwalitatief trainingsblokje begonnen. Eergisteren een uurtje op de hometrainer en direkt een 3km op de loopband, gisteren 11km op de loopband aan 12km/u en vandaag 20 km gelopen met een 4 keer een 3,5km aan een tempo van 4'50"/km, op een heuvelend parcours in de buurt van Luton. Morgen voor de vlucht en het ontbijt een uurtje losrijden op de hometrainer en dan in het weekend op zoek naar een zwembad. Volgende week nog efkes goed doordoen en dan een goede taperweek om een mooie tijd neer te zetten in Antwerpen.
Verder probeer ik al te denken wat er nog gepland kan worden na de halve ironman van Antwerpen. Gezien mijn moeilijke werkplanning zal ik verplicht zijn om mijn fietstraining voor de ironman in 2011 (ik weet nog niet welke ), reeds dit jaar te beginnen om zodanig een zo groot mogelijke aerobe basis te hebben. Ik denk ook nog een marathon te doen in november, misschien gecombineerd met een citytripje (Firenze ?).
Warm was het, amai. Volgens de site www.3athlon.be was het bij de start van het lopen 31 graden in de schaduw, 41 in de zon . Menig lopers zouden zich tijdens het lopen op de dijk, in het water gesmeten hebben om zich af te koelen. Hoewel ik dit laatste niet zelf gezien heb, kan ik wel de tropische hitte bevestigen. Hier het verslag van mijn eerste halve triatlon ooit, de Neerpelt 113; maar zeker niet de laatste.
Ik had de nacht doorgebracht bij mijn ouders in het Antwerpse omdat dit me een uurtje dichter bij de wedstrijdlocatie zou brengen en ook omdat Anja en de kids niet meegingen. Eerlijk gezegd was dit een juiste keuze, 2 kleine kinderen in de verschroeiende hitte laten wachten tot hun papa eventjes voorbijflitst was niet juist geweest. De dag ervoor reeds goed beginnen drinken (ongeveer 5 liter gedronken de zaterdag) en na een goede nachtrust gingen we (ik en mijn ouders) op pad. Op de radio werd de dag als zeer warm aangekondigd en vanaf 12u werd aangeraden om zware inspanningen te leveren, , en op de koop toe luisterden we naar een radioprogramma waar mensen hun geplande activiteit van die dag konden meedelen. Mijn selectief gehoor pikte het woord 'triatlon' op, en de volumeknop een beetje hoger. Het ging om een koppel dat ook onderweg was naar Neerpelt en aan de radiomaker moest uitleggen welke afstanden met de Neerpelt 113 gemoeid waren. 1900m zwemmen, 90km fietsen en 21km lopen. De commentaar van de radioman: zot zijn doet geen zeer zeker ? Na een uurtje bollen aangekomen in Neerpelt waar we fietsers van Neerpelt 226 (de volledige afstand) reeds bezig zagen, zij waren om 7u 's morgens gestart.
De fiets terug in elkaar gestoken en nogmaals de drankentactiek besproken met verzorger Pa. Elke fietsronde passeerde over en onder een brug. Op de brug zou ik 750ml sportdrank aannemen van onze Pa (omdat ik die drank ken en geen risico's wou nemen met het produkt van de organisatie) en onder de brug 500 ml water van de organisatie.
Dan de wissel klaargezet, ditmaal schoenen op handdoek om voeten te kunnen afdrogen, handdoekje op drinkbussen om toch te beschermen tegen hitte. En dan naar de zwemstart, wetsuit was toegelaten en om 10u55 mochten we te water voor een start om 11u. Ik lag redelijk links want had iets horen waaien om minder stroming in het kanaal langs de kant.
11u en pang het startschot. Bleek dat ik vrij ver van voor lag en dus het slachtoffer was van menig gevecht. Ellebogen, vuisten en voeten werden geincasseerd en uitgedeeld. Ik probeerde voeten te vinden om in te zwemmen maar dat lukte maar half. Bij het keerpunt na 950m vond ik dan toch een paar voeten waar ik in bleef tot op het einde. Na 37min22 bereikte ik de timing mat, niet enorm snel maar ook niet laatst. Ik zou er toch veel voor over hebben om beter te zwemmen. Nu had ik de 226ste zwemtijd van de 313 starters , als ik er in moest slagen om 3 minuten eraf te doen op die afstand zou ik in de helft zitten. Er zit maar 1 ding op en dat is meer zwemmen.
De wissel ging langzaam, ik ging me niet opjagen maar mag de volgende keer toch wel vlotter. 2min39 om op mijn fiets te geraken is te traag. Dan mijn favoriete onderdeel, ik ging op weg met het gedacht om mijn eigen tempo te rijden en niet te kijken naar de snellere fietsers omdat ik niet wist hoe te doseren voor zo een wedstrijd. Ik ging me toelaten om tot hartslag 145 te gaan om me niet op te blazen. Ook ging ik mijn voeding en drankplan zo goed mogelijk uitvoeren. Ik keer continu op mijn horloge en dronk elke 5 minuten een flinke slok. Zo kreeg ik op een uur minstens een liter sportdrank/ water naar binnen. De tweede ronde kwam er een sliert fietsers uit de achtergrond die een lekker tempo reden, en daar heb ik me dan bijgevoegd. Stayeren was op het nippertje en 1 van de fietsers kreeg een stop-and-go aan zijn broek; De fietsproef mocht voor mij nog 50km geweest zijn, dat ging echt schijnbaar moeiteloos. Resultaat de 150ste fietstijd met 2u33:54 op 90km, een gemiddelde van 35km/u, wow. Ik kwam uit T2 na 3u15 wedstrijd, mits een 1u45 halve marathon zou ik stiekem mijn doel om onder de 5u te gaan halen.
Maar daar was de hitte, geen afkoeling en 4 keer de brug over. Het werd een lange en trage calvarietocht; tijdens elke bevoorrading stapte ik een beetje om het nodige water en cola te nuttigen en 1 of 2 bekertjes over mijn hoofd te kieperen. De eerste doortocht aan de brug liep ik nog maar daarna ging ik al wandelend de brug op. Elke gelegenheid werd aangegrepen om afkoeling te zoeken, toeschouwers die vodden in emmers koud water staken, tuinslangen die stonden te sproeien. Het was zwaar. Ik had de indruk dat ik genoeg heb gedronken maar had misschien nog iets meer koolhydraten kunnen gebruiken.
Aan de aankomt was het ambiance en ik was zeer blij dat ik mijn eerste halve triatlon tot een goed einde heb gebracht. Na een halve marathon van 2u18 en een eindtijd van 5u35 was ik de 200ste van 313 starters (en 272 finishers) De tijd was voor de eerste keer bijkomstig, ik was blij dat ik ben aangekomen, een nieuwe mijlpaal in mijn triatloncarriere, ik weet dat ik nog veel kan verbeteren. Ik heb nu nog 4 weken om in topconditie in Antwerpen te verschijnen en daar een mooie prestatie neer te zetten. Vandaag alvast een fietstraining in de zon.
Morgen is het zover, mijn allereerste halve triatlon, en het zal weer warm worden. Zenuwen steken een beetje de kop op, ik probeer de wedstrijd mentaal te visualiseren om zo te zien waar ik dingen zou kunnen vergeten en waar ik op moet letten. Zo ben ik tot het besef gekomen dat de echte wedstrijd zal beginnen na 10km lopen denk ik. Daar zal blijken of ik voldoende heb gedronken en gegeten. Straks vertrek ik op afzondering; ttz ik ga bij mijn ouders logeren om zo morgenvroeg een uurtje tijd te winnen. Gisteren nog even de fiets laten bijstellen en een 10km gefietst, de dag ervoor 35 min gelopen op gevoel. Bij beide sessies even geprobeerd of ik nog tempo kan rijden/lopen want na zo een tapering komt de twijfel natuurlijk of er wel genoeg getraind is. Dat ging goed. Voor de rest nog wat ceremoniele voorbereiding gedaan: de benen geschoren en speciaal voor deze editie ook het hoofd (een kort broske, niet volledig kaal nartuurlijk )
Deze week stond er nog een zwemtraining gepland, maar een zwembad vinden in Moskou is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Stedelijke zwembaden zijn er niet en voor het mooie olympische zwembad moet je eerst door een dokter gekeurd worden die voor de luttele som van 300 dollar (9000 roebeltjes) zal uitsluiten dat je huidziekten hebt. De andere optie is het zwembad van een hotel. Nu wil het lot dat ons huidig hotel niet over een zwembad beschikt. Dan maar iets gedaan wat niet mag. Het zwemzakske gepakt en de met de metro (zeer schoon baai de weei) naar een hotel gegaan van waar ik weet dat er in de kelder een 25m bad ligt. Ik was er namelijk vroeger al eens te gast. Dan gedaan of ik er gast was en met een air van 'kzal u gaan hebben' de fitness binnengestapt. Geen kat die dat verdacht vond. En zo heb ik geheel illegaal mijn zwemtrainingske afgewerkt met dank aan de Marriott-groep, moesten ze dit lezen. De training itself bestond uit een piramide van 100-200-300-400-500m telkens met 15 sec rust, 200 benen, 200 techniek en 200 uitzwemmen. Voor de wiskundigen onder ons 2100 meterkes. Na de training de dorst gelest door aan een van de vele stalletjes een dorstlesser te kopen. Leuk weetje: een fles van liter vodka (50 roebel = 1,2 euro) kost minder dan 30cl gatorade (80 roebel = 2 euro). In de winter kopen we van die goedkope vodka om in het toilet van het vliegtuig te kappen, om te verhinderen dat het toiletwater 's nachts zou bevriezen.
Daarna in het hotel nog 50 minuten op de hometrainer met 24 minuten progressief tempo opdrijven, en dan daarjuist zo goed mogelijk mijn kas volgeslagen met sushi, noedels en pannekoekjes. Nu naar de foetbal zien, en morgen nach hause, (zoals misschienst de duitsers zelve )
Maandag weer een vlucht uitgevoerd, ditmaal van Tel Aviv naar Moskou. Het was warm in Tel Aviv. Een take-off uitvoeren bij een temperatuur van 40 graden heeft de vlieger niet zo graag, de door de temperatuur ijle (minder dense) lucht zorgt ervoor dat we veel runway gebruiken en minder snel klimmen. We doen er dan zo een 25 minuten over om op 40.000 voet te geraken. Daarna konden we onze reis tegen 500 knopen (ongeveer 900 km/u) verderzetten. In moskou is het ook warm, tegen de 30 graden en geen wind. Ik heb gemerkt dat het in Belgie net iets minder was maar nu wel warmer wordt. Dat beloofd weeral voor zondag.
Ook vernomen dat ik deze zomer of herfst terug naar de schoolbanken zal moeten om me om te scholen om op een nieuw type toestel te vliegen, de Dassault Falcon 900LX, de Rolls Royce limousine onder de zakenvliegtuigen. Met dit vliegtuig vlieg je rechtstreeks van Parijs naar Tokyo of van Moskou naar Chicago.
Op sportvlak ben ik aan het taperen, aan het chillen dus. Gisteren wegens vlucht niets kunnen doen en vandaag een uur op het gemak op de loopband gelopen. Ik voel dat er reserve is, had meer kunnen doen maar dat mag nu even niet. Ben benieuwd hoe dat zondag gaat uitdraaien. Morgenvroeg een uurtje fietsen op de hometrainer om mijn koolhydraten eruit te halen en dan meer en meer koolhydraten opstapelen (eten), de zogenaamde carboloading .
Allez sloppel of zoals ze in het russisch zeggen: spakosnoy notchi
Dezer dagen zijn gevuld met vliegen , vluchten voorbereiden en zo goed als mogelijk mijn conditie onderhouden. Sinds gisteren in Turkije aangekomen alwaar ik 1 enorm voordeel heb. De zee. Ik kan er openwatertrainingen doen, en mijn coordinatie oefenen. In St Laureins zwom ik namelijk nogal zigzag. Gisteren snel voor zonsondergang nog een 1000m gezwommen en vandaag 2100m. Deze avond ook nog een uurtje in de fitness gezweet op de loopband en vooral de fiets. Morgenvroeg een vetloopje en dan nog eens een 2km zwemmen na het ontbijt voor we in de namiddag naar Tel Aviv vertrekken. Maandag begint dan mijn echte taper-week, een periode van rust en oplading. Rustige trainingen worden dan gedaan om muscle-memory te houden. Ik maak me niet zoveel zorgen meer om mijn gewicht, ik denk dat ik op peil blijf, ik wil toch voldoende gefueled aan de start staan. Alcohol laat ik wel nog steeds achterwege.
Nog een dikke week en ik sta aan de start van mijn eerste halve triatlon in Neerpelt. 1900m zwemmen, 90 km velo en een halve marathon, allemaal al schone afstanden apart, maar achter elkaar wordt dat een hele opgave. Het doet me beseffen dat ik niet mag vlammen, maar serieus moet doseren. En dat ik goed uitgerust en voozien van koolhydraten aan de start moet komen. In die optiek is het beter van de laatste 2 weken te undertrainen dan te overtrainen. Hetgeen me momenteel best lukt Vorige week een aanval van verkoudheid gehad en in het begin van deze week een hoogtekuur gedaan door in mijne vlieger meer dan 15 u door te brengen op een hoogte van 40.000 voet (13km), hetgeen de cabine toch ook op 2500m brengt. Mijn hemoglobine zal nogal gestegen zijn.
Vorige zondag vooraleer op duty te vertrekken nog een pittige fietstraining gedaan, geprobeerd om aan serieus tempo gedurende 2 u te fietsen en te drinken zoals op de wedstrijd. Resultaat was dat ik 66km fietste tegen een 'whopping' gemiddelde van 34km/u . Ik weet nu dat ik 1 liter vocht verlies per uur inspanning van dat niveau. Ik ben nu een eet- en drinkschema aan het opstellen voor Neerpelt.
Dan drie dagen noodgedwongen niets gedaan wegens werk, want een vlucht naar en van Boston moeten doen en met het tijdsverschil moet je toch ook rekening houden. De teugvlucht bracht ons rechtstreeks van Boston naar Parijs, waarbij je lichaam toch ook wat moet verwerken, droge lucht, steeds geconcentreerd zijn, straling,...
Vandaag dan het supercompensatie-principe aan de lijve ondervonden (door het lichaam te laten recuperen, brengt de volgende trainingsprikkel het lichaam verder dan wanneer je zu blijven trainen zonder te rusten), door 90 minuten aan lage hartslag te lopen. Ging lekker.
Morgen 60 minuten lospeddelen op de hometrainer en dan nog 2 zwemtrainingen en 1 looptraining voor het weekend.
Zondag een beetje losgereden met onze Pa die speciaal was afgezakt met zijn fiets. Lekker soepel ronddraaien op het kleine blad, geen last van de spieren, wel een serieuze natte rit. 30km gereden. Daarna gaan tappen op de opendeurdag van de kids en omdat ik me zaterdag en zondag een compensatieperiode toestond ,dit alles onder het motto 'anders hou je niet vol', werd het tappen gecombineerd met uitgebreid voor- en naproeven van het vat Jupiler. Lekker maar nu ook weer niet zodanig. 's avonds begon ik wat keelpijn te krijgen en 's anderdaags stond ik op met de hoest waarop menig zeehond jaloers op zou zijn. Bovendien een beetje koortsig en dus besloten om de training van maandag op te schuiven naar dinsdag en die van dinsdag bij een andere training te plakken. Deze week wil ik echt nog wel een goede kwaliteitsweek doen qua training.
Vandaag dan 15 ton briquelion (of ist brikkeljon?, of misschien korrelmix), afijn steengruis verschept naast het huis. Qua 'upper-body' workout kan dat tellen. Morgen nog eens van hetzelfde. Dan deze avond nog eens 44km gaan rijden, weeral in de regen. 2 keer 20 minuten recup en 4 keer 10 minuten vollen bak (gemiddeldes tegen de 40), na elke serie 5 minuutjes recup. Goede intervaltraining, niet te veel last van de hoest.
Morgen 75 minuutjes duurloop. Zal ook weer wel in de regen zijn zeker ?
Voor de rest ben ik nu aan het opzoeken hoe ik mijn eten en drinken moet plannen voor Neerpelt. Ben produkten aan het vergelijken ( maltose, dextrose, zoveel gram koolhydraten, osmotische drukken enz....) maar vooral belangrijk zal zijn om mijn zwak punt aan te pakken en dat is 'OP TIJD DRINKEN'. Ik denk aan een liter vocht per uur inspanning. Dat zijn wel 2 drinkbussen he. Wordt logistiek nog een uitdaging.
, moesten we nog naar de GB voor mijn race-fuel bij uitstek: Meli wafels !
) en dan naar de zwemstart. Ooow zekers, hier bleek wat dat wil zeggen 1400 deelnemers, wat een massa evenement. En wat een goed gevoel om je tussen al die gelijkgestemden te zijn, 40 nationaliteiten, verschillende maten en gewichten, carbon tijdritfietsen maar ook mountainbikes, ...
, daar gaat de theorie van wat te temporiseren om energie te sparen. De supporters waren ook 'taken by surprise' want bij mijn doortocht op de kaaien hadden ze geen rekening gehouden dat ik meer dan 5 minuten op mijn schema zou vooruit zijn. Ik bolde de laatste kilometer wat uit om de benen los te gooien.
), reeds dit jaar te beginnen om zodanig een zo groot mogelijke aerobe basis te hebben. Ik denk ook nog een marathon te doen in november, misschien gecombineerd met een citytripje (Firenze ?).
En zo heb ik geheel illegaal mijn zwemtrainingske afgewerkt met dank aan de Marriott-groep, moesten ze dit lezen. 
