Ik ben Tom Verbruggen
Ik ben een man en woon in Sint-Lievens-houtem () en mijn beroep is piloot.
Ik ben geboren op 08/08/1974 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Triatlon, voetbal en luchtvaart.
Ik ben gelukkig getrouwd met Anja en ben papa van twee toffe kids, Gilles en Laure-Lise.
Warm was het, amai. Volgens de site www.3athlon.be was het bij de start van het lopen 31 graden in de schaduw, 41 in de zon . Menig lopers zouden zich tijdens het lopen op de dijk, in het water gesmeten hebben om zich af te koelen. Hoewel ik dit laatste niet zelf gezien heb, kan ik wel de tropische hitte bevestigen. Hier het verslag van mijn eerste halve triatlon ooit, de Neerpelt 113; maar zeker niet de laatste.
Ik had de nacht doorgebracht bij mijn ouders in het Antwerpse omdat dit me een uurtje dichter bij de wedstrijdlocatie zou brengen en ook omdat Anja en de kids niet meegingen. Eerlijk gezegd was dit een juiste keuze, 2 kleine kinderen in de verschroeiende hitte laten wachten tot hun papa eventjes voorbijflitst was niet juist geweest. De dag ervoor reeds goed beginnen drinken (ongeveer 5 liter gedronken de zaterdag) en na een goede nachtrust gingen we (ik en mijn ouders) op pad. Op de radio werd de dag als zeer warm aangekondigd en vanaf 12u werd aangeraden om zware inspanningen te leveren, , en op de koop toe luisterden we naar een radioprogramma waar mensen hun geplande activiteit van die dag konden meedelen. Mijn selectief gehoor pikte het woord 'triatlon' op, en de volumeknop een beetje hoger. Het ging om een koppel dat ook onderweg was naar Neerpelt en aan de radiomaker moest uitleggen welke afstanden met de Neerpelt 113 gemoeid waren. 1900m zwemmen, 90km fietsen en 21km lopen. De commentaar van de radioman: zot zijn doet geen zeer zeker ? Na een uurtje bollen aangekomen in Neerpelt waar we fietsers van Neerpelt 226 (de volledige afstand) reeds bezig zagen, zij waren om 7u 's morgens gestart.
De fiets terug in elkaar gestoken en nogmaals de drankentactiek besproken met verzorger Pa. Elke fietsronde passeerde over en onder een brug. Op de brug zou ik 750ml sportdrank aannemen van onze Pa (omdat ik die drank ken en geen risico's wou nemen met het produkt van de organisatie) en onder de brug 500 ml water van de organisatie.
Dan de wissel klaargezet, ditmaal schoenen op handdoek om voeten te kunnen afdrogen, handdoekje op drinkbussen om toch te beschermen tegen hitte. En dan naar de zwemstart, wetsuit was toegelaten en om 10u55 mochten we te water voor een start om 11u. Ik lag redelijk links want had iets horen waaien om minder stroming in het kanaal langs de kant.
11u en pang het startschot. Bleek dat ik vrij ver van voor lag en dus het slachtoffer was van menig gevecht. Ellebogen, vuisten en voeten werden geincasseerd en uitgedeeld. Ik probeerde voeten te vinden om in te zwemmen maar dat lukte maar half. Bij het keerpunt na 950m vond ik dan toch een paar voeten waar ik in bleef tot op het einde. Na 37min22 bereikte ik de timing mat, niet enorm snel maar ook niet laatst. Ik zou er toch veel voor over hebben om beter te zwemmen. Nu had ik de 226ste zwemtijd van de 313 starters , als ik er in moest slagen om 3 minuten eraf te doen op die afstand zou ik in de helft zitten. Er zit maar 1 ding op en dat is meer zwemmen.
De wissel ging langzaam, ik ging me niet opjagen maar mag de volgende keer toch wel vlotter. 2min39 om op mijn fiets te geraken is te traag. Dan mijn favoriete onderdeel, ik ging op weg met het gedacht om mijn eigen tempo te rijden en niet te kijken naar de snellere fietsers omdat ik niet wist hoe te doseren voor zo een wedstrijd. Ik ging me toelaten om tot hartslag 145 te gaan om me niet op te blazen. Ook ging ik mijn voeding en drankplan zo goed mogelijk uitvoeren. Ik keer continu op mijn horloge en dronk elke 5 minuten een flinke slok. Zo kreeg ik op een uur minstens een liter sportdrank/ water naar binnen. De tweede ronde kwam er een sliert fietsers uit de achtergrond die een lekker tempo reden, en daar heb ik me dan bijgevoegd. Stayeren was op het nippertje en 1 van de fietsers kreeg een stop-and-go aan zijn broek; De fietsproef mocht voor mij nog 50km geweest zijn, dat ging echt schijnbaar moeiteloos. Resultaat de 150ste fietstijd met 2u33:54 op 90km, een gemiddelde van 35km/u, wow. Ik kwam uit T2 na 3u15 wedstrijd, mits een 1u45 halve marathon zou ik stiekem mijn doel om onder de 5u te gaan halen.
Maar daar was de hitte, geen afkoeling en 4 keer de brug over. Het werd een lange en trage calvarietocht; tijdens elke bevoorrading stapte ik een beetje om het nodige water en cola te nuttigen en 1 of 2 bekertjes over mijn hoofd te kieperen. De eerste doortocht aan de brug liep ik nog maar daarna ging ik al wandelend de brug op. Elke gelegenheid werd aangegrepen om afkoeling te zoeken, toeschouwers die vodden in emmers koud water staken, tuinslangen die stonden te sproeien. Het was zwaar. Ik had de indruk dat ik genoeg heb gedronken maar had misschien nog iets meer koolhydraten kunnen gebruiken.
Aan de aankomt was het ambiance en ik was zeer blij dat ik mijn eerste halve triatlon tot een goed einde heb gebracht. Na een halve marathon van 2u18 en een eindtijd van 5u35 was ik de 200ste van 313 starters (en 272 finishers) De tijd was voor de eerste keer bijkomstig, ik was blij dat ik ben aangekomen, een nieuwe mijlpaal in mijn triatloncarriere, ik weet dat ik nog veel kan verbeteren. Ik heb nu nog 4 weken om in topconditie in Antwerpen te verschijnen en daar een mooie prestatie neer te zetten. Vandaag alvast een fietstraining in de zon.
Morgen is het zover, mijn allereerste halve triatlon, en het zal weer warm worden. Zenuwen steken een beetje de kop op, ik probeer de wedstrijd mentaal te visualiseren om zo te zien waar ik dingen zou kunnen vergeten en waar ik op moet letten. Zo ben ik tot het besef gekomen dat de echte wedstrijd zal beginnen na 10km lopen denk ik. Daar zal blijken of ik voldoende heb gedronken en gegeten. Straks vertrek ik op afzondering; ttz ik ga bij mijn ouders logeren om zo morgenvroeg een uurtje tijd te winnen. Gisteren nog even de fiets laten bijstellen en een 10km gefietst, de dag ervoor 35 min gelopen op gevoel. Bij beide sessies even geprobeerd of ik nog tempo kan rijden/lopen want na zo een tapering komt de twijfel natuurlijk of er wel genoeg getraind is. Dat ging goed. Voor de rest nog wat ceremoniele voorbereiding gedaan: de benen geschoren en speciaal voor deze editie ook het hoofd (een kort broske, niet volledig kaal nartuurlijk )
Deze week stond er nog een zwemtraining gepland, maar een zwembad vinden in Moskou is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Stedelijke zwembaden zijn er niet en voor het mooie olympische zwembad moet je eerst door een dokter gekeurd worden die voor de luttele som van 300 dollar (9000 roebeltjes) zal uitsluiten dat je huidziekten hebt. De andere optie is het zwembad van een hotel. Nu wil het lot dat ons huidig hotel niet over een zwembad beschikt. Dan maar iets gedaan wat niet mag. Het zwemzakske gepakt en de met de metro (zeer schoon baai de weei) naar een hotel gegaan van waar ik weet dat er in de kelder een 25m bad ligt. Ik was er namelijk vroeger al eens te gast. Dan gedaan of ik er gast was en met een air van 'kzal u gaan hebben' de fitness binnengestapt. Geen kat die dat verdacht vond. En zo heb ik geheel illegaal mijn zwemtrainingske afgewerkt met dank aan de Marriott-groep, moesten ze dit lezen. De training itself bestond uit een piramide van 100-200-300-400-500m telkens met 15 sec rust, 200 benen, 200 techniek en 200 uitzwemmen. Voor de wiskundigen onder ons 2100 meterkes. Na de training de dorst gelest door aan een van de vele stalletjes een dorstlesser te kopen. Leuk weetje: een fles van liter vodka (50 roebel = 1,2 euro) kost minder dan 30cl gatorade (80 roebel = 2 euro). In de winter kopen we van die goedkope vodka om in het toilet van het vliegtuig te kappen, om te verhinderen dat het toiletwater 's nachts zou bevriezen.
Daarna in het hotel nog 50 minuten op de hometrainer met 24 minuten progressief tempo opdrijven, en dan daarjuist zo goed mogelijk mijn kas volgeslagen met sushi, noedels en pannekoekjes. Nu naar de foetbal zien, en morgen nach hause, (zoals misschienst de duitsers zelve )
Maandag weer een vlucht uitgevoerd, ditmaal van Tel Aviv naar Moskou. Het was warm in Tel Aviv. Een take-off uitvoeren bij een temperatuur van 40 graden heeft de vlieger niet zo graag, de door de temperatuur ijle (minder dense) lucht zorgt ervoor dat we veel runway gebruiken en minder snel klimmen. We doen er dan zo een 25 minuten over om op 40.000 voet te geraken. Daarna konden we onze reis tegen 500 knopen (ongeveer 900 km/u) verderzetten. In moskou is het ook warm, tegen de 30 graden en geen wind. Ik heb gemerkt dat het in Belgie net iets minder was maar nu wel warmer wordt. Dat beloofd weeral voor zondag.
Ook vernomen dat ik deze zomer of herfst terug naar de schoolbanken zal moeten om me om te scholen om op een nieuw type toestel te vliegen, de Dassault Falcon 900LX, de Rolls Royce limousine onder de zakenvliegtuigen. Met dit vliegtuig vlieg je rechtstreeks van Parijs naar Tokyo of van Moskou naar Chicago.
Op sportvlak ben ik aan het taperen, aan het chillen dus. Gisteren wegens vlucht niets kunnen doen en vandaag een uur op het gemak op de loopband gelopen. Ik voel dat er reserve is, had meer kunnen doen maar dat mag nu even niet. Ben benieuwd hoe dat zondag gaat uitdraaien. Morgenvroeg een uurtje fietsen op de hometrainer om mijn koolhydraten eruit te halen en dan meer en meer koolhydraten opstapelen (eten), de zogenaamde carboloading .
Allez sloppel of zoals ze in het russisch zeggen: spakosnoy notchi
Dezer dagen zijn gevuld met vliegen , vluchten voorbereiden en zo goed als mogelijk mijn conditie onderhouden. Sinds gisteren in Turkije aangekomen alwaar ik 1 enorm voordeel heb. De zee. Ik kan er openwatertrainingen doen, en mijn coordinatie oefenen. In St Laureins zwom ik namelijk nogal zigzag. Gisteren snel voor zonsondergang nog een 1000m gezwommen en vandaag 2100m. Deze avond ook nog een uurtje in de fitness gezweet op de loopband en vooral de fiets. Morgenvroeg een vetloopje en dan nog eens een 2km zwemmen na het ontbijt voor we in de namiddag naar Tel Aviv vertrekken. Maandag begint dan mijn echte taper-week, een periode van rust en oplading. Rustige trainingen worden dan gedaan om muscle-memory te houden. Ik maak me niet zoveel zorgen meer om mijn gewicht, ik denk dat ik op peil blijf, ik wil toch voldoende gefueled aan de start staan. Alcohol laat ik wel nog steeds achterwege.
Nog een dikke week en ik sta aan de start van mijn eerste halve triatlon in Neerpelt. 1900m zwemmen, 90 km velo en een halve marathon, allemaal al schone afstanden apart, maar achter elkaar wordt dat een hele opgave. Het doet me beseffen dat ik niet mag vlammen, maar serieus moet doseren. En dat ik goed uitgerust en voozien van koolhydraten aan de start moet komen. In die optiek is het beter van de laatste 2 weken te undertrainen dan te overtrainen. Hetgeen me momenteel best lukt Vorige week een aanval van verkoudheid gehad en in het begin van deze week een hoogtekuur gedaan door in mijne vlieger meer dan 15 u door te brengen op een hoogte van 40.000 voet (13km), hetgeen de cabine toch ook op 2500m brengt. Mijn hemoglobine zal nogal gestegen zijn.
Vorige zondag vooraleer op duty te vertrekken nog een pittige fietstraining gedaan, geprobeerd om aan serieus tempo gedurende 2 u te fietsen en te drinken zoals op de wedstrijd. Resultaat was dat ik 66km fietste tegen een 'whopping' gemiddelde van 34km/u . Ik weet nu dat ik 1 liter vocht verlies per uur inspanning van dat niveau. Ik ben nu een eet- en drinkschema aan het opstellen voor Neerpelt.
Dan drie dagen noodgedwongen niets gedaan wegens werk, want een vlucht naar en van Boston moeten doen en met het tijdsverschil moet je toch ook rekening houden. De teugvlucht bracht ons rechtstreeks van Boston naar Parijs, waarbij je lichaam toch ook wat moet verwerken, droge lucht, steeds geconcentreerd zijn, straling,...
Vandaag dan het supercompensatie-principe aan de lijve ondervonden (door het lichaam te laten recuperen, brengt de volgende trainingsprikkel het lichaam verder dan wanneer je zu blijven trainen zonder te rusten), door 90 minuten aan lage hartslag te lopen. Ging lekker.
Morgen 60 minuten lospeddelen op de hometrainer en dan nog 2 zwemtrainingen en 1 looptraining voor het weekend.
Zondag een beetje losgereden met onze Pa die speciaal was afgezakt met zijn fiets. Lekker soepel ronddraaien op het kleine blad, geen last van de spieren, wel een serieuze natte rit. 30km gereden. Daarna gaan tappen op de opendeurdag van de kids en omdat ik me zaterdag en zondag een compensatieperiode toestond ,dit alles onder het motto 'anders hou je niet vol', werd het tappen gecombineerd met uitgebreid voor- en naproeven van het vat Jupiler. Lekker maar nu ook weer niet zodanig. 's avonds begon ik wat keelpijn te krijgen en 's anderdaags stond ik op met de hoest waarop menig zeehond jaloers op zou zijn. Bovendien een beetje koortsig en dus besloten om de training van maandag op te schuiven naar dinsdag en die van dinsdag bij een andere training te plakken. Deze week wil ik echt nog wel een goede kwaliteitsweek doen qua training.
Vandaag dan 15 ton briquelion (of ist brikkeljon?, of misschien korrelmix), afijn steengruis verschept naast het huis. Qua 'upper-body' workout kan dat tellen. Morgen nog eens van hetzelfde. Dan deze avond nog eens 44km gaan rijden, weeral in de regen. 2 keer 20 minuten recup en 4 keer 10 minuten vollen bak (gemiddeldes tegen de 40), na elke serie 5 minuutjes recup. Goede intervaltraining, niet te veel last van de hoest.
Morgen 75 minuutjes duurloop. Zal ook weer wel in de regen zijn zeker ?
Voor de rest ben ik nu aan het opzoeken hoe ik mijn eten en drinken moet plannen voor Neerpelt. Ben produkten aan het vergelijken ( maltose, dextrose, zoveel gram koolhydraten, osmotische drukken enz....) maar vooral belangrijk zal zijn om mijn zwak punt aan te pakken en dat is 'OP TIJD DRINKEN'. Ik denk aan een liter vocht per uur inspanning. Dat zijn wel 2 drinkbussen he. Wordt logistiek nog een uitdaging.
Bon, qua vlammen is niet veel in huis gekomen. Wel goed geamuseerd.
2u23min en de 204de plaats van de 318 finishers.
heel warm was het zaterdag, volgens de organisatoren begon het lopen bij een temperatuur van 33°, om dan een beetje af te zakken naar 29°. Ik heb het gevoeld. Warmte is mijn ding niet, nooit geweest. Zak ik toch rekening mee moeten houden bij de keuze van de Ironman.
Het zwemmen, fietsen en lopen was in, en in de omgeving van de Boerekreek in St.Jan-in-Eremo, nabij een mooi sportcomplex. Voor de toeschouwers was er een tent met eten en drinken en voor de kinderen een springkasteel. We waren mooi op tijd aangekomen en parkeerden de auto op de geimproviseerde parking in de wei. Al snel werd duidelijk dat de andere atleten geen pannekoeken waren, scherpe lichamen, tijdritfietsen om u tegen te zeggen,...
Bandjes opgepompt (iets minder dan de normale 9bar, want ik was bang dat ze door de zon zouden springen) en de fiets en wissel klaargezet. Foutje 1, handdoek vergeten om over mijn bak te leggen, zodat ik enerzijds mijn voeten zou kunnen afdrogen na het zwemmen en anderzijds mijn drinken zou kunnen beschermen tegen de zon. Foutje 2, zowel mijn bak als mijn drinkbus zijn transparant, daardoor warmde al hetgeen er in zat veel te erg opwarmde. Resultaat van dit alles: blaren op voeten van natte voeten in schoenen en te weinig gedronken door te warme drank.
Zwemmen - 1km - 18min49 Het zwemmen gebeurde zoals gezegd in de Boerekreek, in 3 waves. Ongeveer 150 atleten per wave. Ik zat in de tweede en nam me voor om niet al te ver achteraan te staan. Als er moest gevochten worden dan was het maar zo. 8 minuten na de eerste wave was het aan ons en spurtten eerst een 50-tal meter door het ondiepe water alvorens echt te zwemmen. Ik kwam niet echt direkt in mijn ritme en forceerde een beetje, ik ging ook compleet uit de richting zodat ik meerdere malen moest corrigeren om op koers te blijven. Ik probeerde in de voeten mijn voorganger te zwemmen maar ik geraakte er niet bij. Uiteindelijk kwam de aankomst van het zwemmen in zicht juist op het moment dat ik de indruk had een lekker tempo te hebben gevonden. Dat zou goed zijn voor Neerpelt en Antwerpen, want daar is het dubbel zo ver. Ik kwam het water uit na 17min50, maar het duurde tot 18min49 voor ik op de mat passeerde die mijn chip registreerde. Dat is dan ook mijn zwemtijd. Daarmee is ook een sportieve doelstelling voor dit jaar behaald, namelijk 1000m zwemmen in minder dan 20 minuten. Bij deze is dan ook de nieuwe doelstelling 1000m zwemmen in minder dan 17 min en de 1900m op de halve triatlon in minder dan 34min30sec.
Fietsen - 40km - 1u10min35 De fietswissel ging redelijk vlot, hoewel ik bijna vergeten was mijn nummer om te doen. Gelukkig riep mijn pa in het buitenlopen, zodat ik dit eerst nog kon rechtzetten. Ik nam me voor om de eerste 2 km een tempo van rond de 32 te rijden, ik hoor het me nog zeggen. Ja tarara, na 500m zat ik al op 36 en het duurde niet lang voor ik continu 37 a 38 aan het rijden was. Dat gaf me wel een boost want ik had naar mijn gevoel snel gezwommen had en nu een pittige fietsproef aan het afleggen was. Het strookte volledig met mijn plannetje om te vlammen en te zien waar ik zou uitkomen. Klonk het niet dan botste het maar. Na de eerste ronde stonden de supporters klaar om aan te moedigen, en ik kreeg er een kippevelmoment, zodanig zelfs dat ik gedurende de kilometer daarop 41 reed en 2 voorgangers voorbijging. Dat gaf nog een extra boost omdat zij met een speciale triatlonfiets reden met volle wielen en de hele bazaar. De tweede ronde begon ook redelijk maar ik besefte dat ik me niet teveel mocht geven. Tot de eerste dames en mannen van de wave die na mij gestart waren mij voorbij vlogen. Toen Veerle Ingels (2de dame op dat moment) mij voorbijkwam heb ik even proberen aanklampen en dan verder tempo gereden. Ik kwam aan met een gemiddelde van 35,5km/u maar moest opnieuw nog geregistreerd worden dus mijn officiele tijd was 1u10:35. Ik was nog steeds zeer tevreden, want ik begon aan mijn lopen na 1u29 wedstrijd. Ik had gehoopt om dan een tempo te kunnen lopen van rond de 4'30/km om dan binnen te komen na 2u15 ongeveer.
Lopen - 10km - 54min13 De eerste 3km waren goed, zeer goed. Ik ging dadelijk een andere loper voorbij en hield goede tred. Geen enkel probleem in de overgang van fietsen naar lopen. Het water dat ik meehad was bijna heet en ik kon er niets mee aanvangen. Na 3 km begon de warmte zijn tol te eisen alsook de inspanning van het fietsen. Ik had plotseling moeite om de snelheid erin te houden en werd nu zelf voorbijgelopen.Ik snakte naar de bevoorrading op 6km, en besloot om mijn geheim wapen in de strijd te gooien om zo de laatste 4km aan een verschroeiend tempo af te leggen. Het hele experiment 'backfirede'. Het ging om een squeezy super energy gel met cafeine. De substantie was te dik en moest met water worden weggespoeld en eenmaal binnen ging het licht nog wat meer uit. Ik keek elke keer naar de km-aanduidingen en telde af. Verschillende keren wou ik toegeven aan de drang om even te stappen maar elke keer weer zette ik door.
Conclusie: dubbel gevoel. Enerzijds blij dat ik heb kunnen meedoen aan deze wedstrijd waar toch veel deelnemers van redelijk niveau aan deelnamen (als je met deze gemiddelde snelheid fietsen slechts de 186ste fietstijd hebt dan weet je het wel) en dat ik reeds begin juni een trainingsniveau heb om aan kwarttriatlons mee te doen. Anderzijds teleurgesteld want mits een betere loopproef had ik toch een meer aanvaardbare tijd kunnen behalen. Een aantal lessen geleerd, maar diegene die ik maar niet kan onthouden is nog meer eten en drinken tijdens de wedstrijd. Ik merkte tot vandaag dat mijn lichaam gedehydrateerd was. Drinken in Neerpelt zal vooral een logistieke bedoening zijn want hoe krijg ik zoveel drank op fiets.
Deze week nog eens een serieuze lap op geven en dan zien hoe we de twee laatste weken doormaken voor Neerpelt.
Morgen is het zover, de eerste echte afspraak van het jaar. 1000m zwemmen, 40 'clicks' fietsen en 10 'bornes' lopen. Dit alles onder een zomerzonnetje in de omgeving van St. Laureins We zijn er klaar voor. Ik zelf natuurlijk en ook mijn trouwe schare supporters. Mijn vrouwke en de kids ( de rugzak met zonnemelk en zonnebrillen en de rest is al gepakt ) en mijn ouders die van het verre Reet wederom paraat zullen staan. Van in mijn prille jeugd toen ik voetbalde heb ik weinig momenten geweten dat mijn Pa en Ma er niet waren om te supporteren. Nu bijna 30 jaar later staan ze nog steeds aan de zijlijn/straatkant en dat doet me serieus wat. Onze Pa heeft zelfs in aanloop van deze triatlon een statistisch onderzoek gedaan naar de uitslag van de Boerekreektriatlon van vorig jaar en gesteld dat er op mijn persoonlijke doelstelling nog wat marge zit. Hij heeft gelijk, er zal morgen gevlamd worden. Nog iets dat ne publiekelijke merci verdient aan mijn persoonlijke sponsor, is het feit dat ik dankzij een vrijgevige ingeving van onze Pa, morgen het strijdtoneel de Boerekreek zal betreden in een spiksplinternieuwe wetsuit, een orca sonar model 2010. Zij die naast mij zwemmen zullen, u weze gewaarschuwd ! Merci Pa
Vandaag mijn lijf zoveel mogelijk afzijdig gehouden en gerust, buiten het repeteren van mijn fiets - loopwissel ( hier besloten om mijn schoenen op de pedalen te laten) waarbij ik ook mijn geheime wapen in stelling heb gebracht. Dit zal echter geheim blijven tot na de wedstrijd en zal op deze blog in geuren en kleuren uit de doeken gedaan worden.
Gisteren heb ik voor de eerste keer met mijn omgebouwde fiets gereden. balhoofd een 2cm lager, zadel 2 cm naar voor en een triatlonstureke erop gemonteerd. Het resultaat mocht er zijn. Op de dijk naar Berlare via Wetteren een paar stukskes tegen 37 - 38 gereden. Ik kon nog meer maar dat leek me niet verstandig. In de namiddag ben ik dan met Anja mijne wetsuit gaan proberen in de Nieuwdonk, een beetje raar qua gevoel want je ligt toch hoger in het water met de benen. eerste keer trouwens in de donk en ik moet zeggen, ongelooflijk helder water, amai.
Enfin, ik ga mijn beentjes nog eens laten masseren door mijn persoonlijke fysiotherapeute en dan dodo, morgen vlammen !
'Da komt helemaal goed'. Momenteel een op endorfines gedreven positief ingestelde atleet spreekt tot u. Ik zal maar hout vasthouden want er kan nog van alles misgaan natuurlijk. Eigenlijk wel raar hoeveel aandacht ik schenk aan een pure voorbereidingswedstrijd komende zaterdag. Ik zou gewoon kunnen deelnemen om te zien hoe ik zwem in zwempak, hoe ik de wissel moet aanpakken en hoe ik op mijn - nog om te bouwen - tijdritfiets een tempo moet rijden dat ik in de halve van Neerpelt en Antwerpen kan volhouden. Maar nu ik de beste voorbereiding tot dusverheb volbracht wil ik gewoon zaterdag zo diep mogelijk gaan. Vooral in het zwemmen en lopen. 1000m zwemmen in zwempak, ik wil gewoon achterin het peloton aankomen bij het zwemmen, dwz minder dan 20 min zwemmen. Dan het fietsen een deftig tempo rijden in mijn eerste niet-stayer wedstrijd sinds een sprint in 2003. Tempo 32 a 34 en misschien meer ? En dat het lopen wil ik gewoon in het rood gaan en zien hoever ik kom. Kom ik de man met de hamer tegen, so be it. Ik zal proberen in alle geval onder de 2u30 te gaan. Gisteren na de looptraining mezelf gewogen op een redelijk precies instrument en tot mijn positieve verbazing, onder de 80kg gegaan, evenveel als voor de marathon in brussel, maar wel meer spiermassa. Ik voel me scherp, enkel nu nog volhouden tot vrijdag en dan carboloading (lees schransen: rijsttaartjes, pannekoeken, pasta, alles wat koolhydraten bevat). De looptraining deed ik in de buitenlucht in moskou, hetgeen gezien het fijne stof niet echt een goed idee is maar wou toch iets anders dan op de loopband. Ik ben nooit echt een snelle loper geweest, maar kan wel lang blijven lopen. Maar gisteren stond een pittige intervaltraining op het programma en liep sneller dan dat ik mogelijk achtte: 10 min inlopen 3 x 1000m in submaximaal tempo (dat wil in mijn geval zeggen tegen 3'45/km, hartslag boven 170), met na elke 1000 volledig herstel en 3'recup lopen. Geen echte verzuring is opgetreden en kon de 3de km tegen 3'50 afklokken, iets wat ik tot dusver nooit kon ! Daarna nog 3 x 1000m in aeroob 2 tempo (in mijn geval tegen 4'20/km, hartslag tussen 155 en 170). Zonder problemen. Ook weer elke keer 3' recup. en om af te sluiten nog 10 min uitlopen. Alles goed voor 12km.
Ervoor had ik reeds 2200m non-stop gezwommen tegen relax tempo. Watergevoel goed.
Vandaag staan er 2200m zwemmen en 60' losfietsen op de hometrainer op het programma. Easy biscuit. Morgen huiswaarts naar het vrouwtje en de kids, ah ja en ook de kat.
Nog steeds in een hotel in Moskou. Een goed hotel gelukkig. Voor mijn normen is dat een hotel met een goed bed, een propere badkamer en een degelijke fitness en toegang tot een zwembad. Het zwembad is wel maar 15 a 17m lang, (heb het afgemeten door stappen te tellen) maar goed genoeg om watergevoel te kweken. Voor de rest zijn mijn dagen nu gevuld met trainen eten en slapen, ik moet namelijk wachten op de volgende vlucht. Die kan binnen 2u zijn of gewoon pas binnen 2 dagen.
Gisteren gezwommen: 200m inzwemmen, dan 10' techniek drills, 10' met paddles, 20' tempo (ik denk 1000m onder 20' maar niet officieel natuurlijk) en 10' relax uitzwemmen. Alles samen zo een goede 2500m denk ik.
Dan een beetje gerust en opnieuw de fitness in voor 60' hometrainer tegen hartslag 142 en 100rpm, direkt erna 5km gelopen tegen 12km/u, en een km tegen 13km/u. Geen problemen, een trainingsdag van 2u15, ongeveer de tijd die ik nodig zal hebben volgende zaterdag (mik op alles dat minder is dan 2u30).
Linkervoet (binnenkant enkel) doet wat zeurderig pijn, twijfel om vandaag te lopen bang voor een microfractuur, maar dat botst met geweten, want heb zo het gevoel dat ik geen training mag missen. Heb ook het trainingsprogramma voor volgende week gekregen, duidelijk een taperweek, hoewel wel elke dag getraind wordt. Volgende week moet ik een wetsuit aanschaffen/huren want dat heb ik nog niet en zal ik nog een openwatertraining moeten inlassen om dat eens te proberen.
Vandaag nog welgeteld 1 week voor de eerste echte wedstrijd van het jaar. Wat zeg ik, nog 7 dagen !!! Al 10 dagen serieus op m'n eten aan het letten, geen druppel alcohol meer aangeraakt, dat geeft enerzijds een redelijk zen-gevoel, aan de andere kant stijgt de mentale en fysieke spanning die hopelijk op het juiste moment volgende zaterdag tot ontploffing komt.
Deze week begon op sportvlak bizonder zwak. Van maandag tot woensdag gene klop gedaan, en u zal zich afvragen hoe dat kwam. Ewel dat kwam omdat ik de halve wereldbol heb overgevlogen beste lezer. Ik kan gerust zeggen, 1 van de hoogtepunten tot dusver op vlieggebied. Een aantal jaren geleden vloog ik al eens met een zieke patient van Sri Lanka naar Melbourne, via Singapore en dat was ook top. De vlucht van deze week staat in mijn boek nu op dezelfde hoogte. Het was een vlucht die ons de eerste dag van Londen naar Tulsa (oklahoma) bracht, via een refuelling stop in Goose Bay (newfoundland). Na een nachtje terug vertrokken naar Edmonton in Canada (net ten noorden van Calgary) en na een rustpauze daar, de lange vlucht naar Moskou via Sondrestromfjord in Groenland (of zoals de eskimos het zeggen Kangerlussuac). (BGSF) Het speciale aan deze vlucht was dat ik nooit eerder zo noordelijk vloog. Sondrestromfjord ligt halverwege de westkust van Groenland, maar bij het vertrek uit dit maanlandschap vlieg je nog meer noordelijker om de korste afstand naar moskou te vinden, en dan ben je wel heel dicht bij de noordpool. Voor de specialisten, de gemiddelde breedtegraad waarop gevlogen werd was 72graden noord. (is dat geen programma op VT4?) Het straffe hieraan vond ik dat je je zeer klein op de wereldbol voelt en nog kleiner in het heelal. Oei zo filosofisch. Hoe komt dat ? Het is namelijk zo dat de aarde rond de zon draait in een elliptische baan. in de zomer draaien we korter bij de zon en in de winter verder weg. Onze aarde draait ook nog eens om zijn as (daardoor hebben we dag en nacht) maar die as is niet loodrecht van boven naar beneden maar staat onder een hoek van 23,5 graden geinclineerd. In de zomer is het dan zo dat alle gebieden boven de 66,5ste breedtegraad (90 - 23,5)geen echte nacht kennen, maar dat zelfs wanneer het nacht zou moeten zijn, de zon schijnt. op 21 juni is het dan zo voor alle gebieden boven deze breedtegraad het geval en in ons belgenlandje is het dan de langste dag, daarna korten de dagen weer tot 21 december waarin we de kortste dag kennen. Tot zover het planetair weerpraatje Dus beste lezer, ik bevond me in dit gebied en zag deze bovenstaande theorie werkelijkheid worden, en dat gaf een gevoel van ontzag en realisatie van welk klein element we zijn op deze aardbol. In de praktijk vertrokken we om 14u lokale tijd in Edmonton op dinsdag en vlogen we naar moskou om daar om 12 uur lokale tijd aan te komen. In Sondrestromfjord (een basis gebouwd door de amerikaanders om vliegers over te vliegen naar engeland in WOII) moesten ze speciaal voor ons de vliegplein open doen. Een heus maandlandschap was dit, desolaat en omsingeld door enerzijds de zee en anderzijds een gigantische ijsvlakte met ijsberen and what not. Daar was het 1u30 lokale tijd des nachts als we landen en jawel de zon scheen nog. In de winter zou hier het poollicht perfect zichtbaar zijn, nu niet. We hebben het dus in de nacht van dinsdag op woensdag nooit donker zien worden. Qua jetlag en lichaamsritmeverstoringseffectconsequentie kan dat tellen. Ik ben dus ook gecrascht in mijn beddeke in moskou tot donderdagmorgen, alwaar ik direkt 2 trainingen heb volbracht. 1 u gezwommen, maar ook nog 10 minuten gebabbeld over vliegers met een ex-collega van mijn vorig bedrijf die toevallig in het baantje naast mij aan het zwemmen was , en daarna 9 km op de loopband met 12 minuten zwaar tempo (tot 16,5km/u). Gisteren niks, buiten assistentie verleent met het vervangen van een brandstofpomp op de vlieger, want die was naar de vaantjes. Vandaag 3 trainingen op den boek: Zwemmen, fietsen en lopen. 3u werk voor de boeg. Zal morgen zeggen hoe het was.
Gisteren zoals gepland een goede sessie op de hometrainer gedaan. Goed gezweet, 2 keer 30 minuten met om de minuut een moeilijker stuk, hartslag mooi onder controle en om musclememory te behouden, alles boven 100 omwentelingen per minuut. Dat is mijn manier om niet al het gedane werk kwijt te zijn qua fietsen. Daarna ging ik nog wat zwemmen normaal maar het 'badkuipke' was in onderhoud, dus nougatbollen.
Vandaag staan er 2 looptrainingen op de menu, vanmorgen al een vetloopje gedaan van 45 minuutjes en straks nog wat kwaliteit gedurende 90 minuten. I love it, en dat zal mijn weektotaal qua trainingsuren op 8u brengen. Niet veel maar het is ook een beetje regeneratieweek dus geen probleem.
De komende 3 dagen zal een beetje problematisch worden want ik doe zo wat de tour van amerika en terug naar rusland op 48u tijd dus zal weinig tijd hebben om wat te sporten.
Gisteren de Ironman in Lanzarote gevolgd op ironmanlive.com. Dat is toch echt wat ik wil doen, elke keer weer geeft zo een wedstrijd enorme motivatie om verder te doen, keep it up dus. Maar ik denk niet dat de ironman van lanzarote voor mij zal zijn. redelijk vroeg op het jaar, je zou bijna een winterstage moeten doen, en ik ben al zo veel weg van huis dus dat is niet haalbaar. Ik zou ook graag mijn gezin als supporters hebben en lanzarote valt in de schoolperiode. Maar het is wel zo dat ik moet beginnen nadenken over welke ironman ik wil doen. Oostenrijk, Nice en Frankfurt spreken me aan, maar ook Florida en Arizona die later op het jaar zijn. Wordt nog moeilijk om te kiezen. Misschien valt de halve van Neerpelt zo goed mee dat ik volgend jaar de volledige doe, maar die heeft dan niet het ironman-label.
Absurde zwemtraining vandaag. Als je zoals ik 'on the road' bent moet je je behelpen met de trainingsfaciliteiten die er zijn. Zo ook hier in Luton, waar ik een zwembad tot mijn beschikking van ....12 m lang. Alsof je zwemt in een badkuip. Welgeteld 8 a 9 slagen nodig om over to geraken. Zo een 1500m gezwommen, met veel drills, watergevoel kweken. Mijn linkervoet deed wat pijn van gisteren, daarom een beetje actief herstel door een soepele wandeling te maken in het park - slash - golfterrein, lekker zacht gras, mooi weertje en na 7 km terug hotelwaarts. Voet reageerde goed. Morgen een uurtje op de hometrainer en nog wat badkuipzwemmen.
Voor de rest veel wedstrijdverslagen en uitslagen bekeken van de wedstrijden van vorig jaar, zo ook de fotogalerij van Neerpelt en Antwerpen. Hm, precies nog wat werk voor de boeg
Ook nog een leuke two-liner gevonden over triathlon
For most sports you need one ball For triathlon you need two !
Nog eens een berichtje. Veel gebeurd de laatste 2 weken. Onze Gilles heeft zijn communie gedaan. Was heel fier op hem en ik denk dat hij zich kostelijk geamuseerd heeft op de feest. De papa ook en al sjaans dat ik smorgens nog een vetloopje heb gedaan zodat ik mijn geweten wat kon sussen met al dat eten en drinken. Ik ben een man van uitersten, de ene keer alles , de andere keer niks, vandaar ook de titel, want in het trainingschema gaat het soms zeer goed en soms zeer slecht. Dan slaat de twijfel toe, zal ik wel genoeg gedaan hebben ? Rust ik niet te veel? Ik zou veel liever iets minder trainen in tijd, maar wel continu, ttz elke dag. Nu doe ik soms lange zware trainingen en dan een dag niks. Of 2 dagen niks. Ik heb mijn nieuwe fiets, amai wat een verschil met vroeger. er moet nog wel wat aan veranderd worden (stuurpen korter, balhoofd lager,...) maar het is al een serieuze verbetering. Op een dikke week 438km gereden, hetgeen ook mijn maandtotaal voor mei zal zijn want ben weer een beetje in de weer voor het werk. Mijn oude loopsloefen zijn naar de eeuwige loopvelden, allez das ni waar want ze staan in mijn berging want ze zijn nog goed om in den hof te wandelen. De nieuwe zijn Mizuno wave riders, de eerste keer dat merk sinds meer dan 15 jaar. Tot hiertoe vallen ze enorm mee. Nu enkel nog een nief zwembrilleke want het oude laat water door en een wetsuit huren. Tis toch een kostelijke affaire die triatlon amai. Maar 'one sport is not enough' ! dus moeten we verder. In ons gezinnetje is er ook een nieuwe bewoner, hij luistert naar de naam VIC, niet van Victor maar als acroniem voor Very Important Cat. Een kat dus, met karakter nog wel. De kinderen zijn er zot van, en ik moet zeggen Anja en ik ook wel. Qua training de laatste 2 weken niet al te slecht: 25 uurtjes getraind en ook genoeg gerust. de belangrijkste evenementen waren: - de allereerste keer 2 looptrainingen op 1 dag, een vetloop en dan een intervaltraining, totaal 25 km. De tweede training daarvan was volledig in de regen, ik was doorweekt. Daar kwam ik tot het besef dat je niet echt Ironman wordt op de wedstrijd zelf, maar in de voorbereiding ervan. - dan de ontdekking van mijn favoriete trainingsrondje op de fiets, allez zeg maar ronde, want die is 92km lang: houtem-wetteren (dijk) - melle - heusden - R4 naar Zwijnaarde - dijk naar Oudenaarde - Sint-Maria-Latem - Velzeke en zo naar huis. Ook in de regen en de wind. - De Serge Baguet Classic vorige zondag: een schone tour langs de zwalm en Flobecq, 135 km lang, 1550 hoogtemeters, 27km/u gemiddeld. Meestal alleen gereden maar af en toe in een groepje meegedraaid. Soms waren er hellingen die serieus pijn deden maar ik had een zeer goed gevoel in de benen. Moet alleen nog meer leren drinken, ..., water he En dan vandaag 2u rustige duurloop, het werden 20km tegen een gemiddelde hartslag van 134 in 1u48. Zeer plezant om te zien hoe de hartslag gezakt is en laag bleef, en ik toch een redelijke snelheid kon volhouden. (is ongeveer mijn marathontempo van oktober !!! tegen 20 slagen minder) Enige minpunt vandaag was dat ik geen drinken bij had, stom stom stom. Heb dus 20km gelopen zonder te drinken, en inderdaad het prestatieniveau zakt significant daardoor. Alleen zwemmen blijft het zwakke broertje in de trainingen, ik train er bijlange niet genoeg voor. Daar zal de komende 10 weken verandering in moeten komen wil ik een niet al te zwak figuur slaan in Antwerpen.
conclusie: de twijfel slaat soms toe of ik wel genoeg getraind heb met nog 2,5 week voor St.Laureins en 5,5 week voor Neerpelt. Maar op de momenten dat ik dan train merk ik wel dat mijn lichaam de training absorbeert en de prestatie stijgt. Ik heb wel bewust uitgemaakt dat zowel St.Laureins en Neerpelt pure voorbereiding is voor Antwerpen. Ik ben wel een beetje gerustgesteld dat ik nu al de afstand van zowel het zwemmen, het fietsen en het lopen van de halve in de benen en armen heb. ook een inspanning van boven de 5u heb ik al volbracht dus nu mag er wat kwaliteit in de trainingen komen onder de vorm van intervallekes.
Niet veel te melden, de laatste 2 weken zeer zeer zwak op sportvlak. Veel gevlogen dat wel, maar daardoor niet veel tijd gehad om te sporten, bovendien geen zwembad ter beschikking gehad. Slechts 7u gesport in de laatste 2 weken Daardoor is mijn maandtotal voor april niet wat ik er van verwacht had. Mei is beter begonnen en zal de laatste maand zijn voor de wedstrijden beginnen in juni en juli, dus ik zal me hierin moeten herpakken. heb er in alle geval de moed in. Goed nieuws is ook dat de fiets klaar is en daar zal ik deze week de eerste km mee kunnen doen. Slecht en triest nieuws is dat ik palliatieve zorgen aan mijn loopschoenen aan het toepassen ben. Ze zijn aan beide zijden gescheurd en moet na elke looptraining met naald en draad de nodige reparaties doen. Ik ga er nieuwe moeten gaan halen als ik terug thuis ben. De oude hebben me een 1000km goed gezelschap gehouden.
Gisteren 1800m gezwommen en 9 km gelopen Vandaag 2,2km zwemmen en een 12km lopen op het programma
5 weken te gaan voor st Laureins, wat een voorbereiding moet worden voor de halve triatlons deze zomer, vanaf vandaag wordt er extra op de voeding gelet en de alcoholische dranken worden geweerd (behalve op de communie van onze Gilles en op het festival Mano Mundo in Boom volgende week).
Op heldhaftige wijze begin deze week de Aswolk getrotseerd. Dinsdagmorgen vnuit Tours in Frankrijk vertrokken (zonder passagiers, haja, betalende passagiers mogen niet crashen, crews wel blijkbaar) naar Moskou. De vlucht die normaal niet veel meer dan 3 uur zou mogen duren, werd in realiteit 5u en 5 minuten want de route die ons werd opgelegd was er 1 die de gevaarlijke wolk vermeed. We vlogen dus via Marseille, Bastia, Split, Bucharest en zo naar boven naar Moskou. Wolk gezien? Nee natuurlijk niet, allemaal paranoia. Wie rept er ook maar 1 woord over gevaarlijke cumulonimbus wolken boven Afrika die soms tot 60.000 voet reiken en waarvoor de piloten ook hun gezond verstand moeten gebruiken om ze te ontwijken ? De aswolk is wel gevaarlijk als de deeltjesconcentratie te hoog is omdat ze kunnen omgevormd worden tot gesmolten glas in de motoren en een gebrek aan benodigde zuurstof maar ik denk niet dat het nodig was om zo lang de rem op luchtverkeer te zetten. In alle geval gaat dit nog een staartje krijgen denk ik.
Enfin soit, elke keer ik denk dat de luchtvaart er weer bovenop komt, tsjakkaa een nieuw probleem dat de maatschappijen veel geld doet verliezen. Het is me het decenium nogal geweest. Sabena failliet, Sobelair, CityBird, VG airlines, DHL weg , .... de crisis die een perfect excuus was om wat personeelsbestanden uit te zuiveren. Het mag gaan stoppen nu.
Op sportvlak heeft de wolk ook zijn effect gehad. Ik was maandag net vertrokken voor 5 series van 20 minuten lopen, toen op het einde van de eerste serie ik telefoon kreeg dat het beter was dat ik nog dezelfde avond zou vertrekken naar Tours. Training opgeschort en slechts 4 km gedaan ipv de 20 die voorzien waren. De volgende dagen gevlogen naar en van Moskou en daardoor geen gelegenheid gehad om te sporten. Gisteren in Milaan dan de sportsloefen ondergebonden om een loopje te doen, maar ik zit hier in een industrieel complex en was plotseling naast de autostrade aan het lopen. 8 km heb ik het uitgehouden, dan maar wijselijk gestopt. Het zal deze week een recuperatieweekje worden. Mag ook eens, volgende week eens zo hard er tegen aan. Wat er dan ook nog bijkomt is het feit dat mijn polar hartslagmeter stilaan de geest aan het geven is. Hartslaggegevens komen nog wel door maar de voetpod is naar de botten. geen info meer over afstand, snelheid. Ik ben aan het uitzien naar een alternatief, de Garmin 305 Forerunner is wel iets , niet duur en alles per GPS waardoor ik op de blog ook mijn wereldwijd getrainde parcoursen kan visualiseren. Zal iets voor mijn verjaardag worden denk ik.
Gisteren dus de Peter van Petegem Classic gereden. Niet de volledige maar de 110 km want ik moest ook met de fiets naar en van de startplaats Oudenaarde rijden, dus nog 50km extra. Ik kwam gisteren thuis met 159 km op de teller. Ik kwam voor de start Hans van de club tegen en we hebben dan samen ook de eerste 50 km min of meer samen gereden, want zijn conditie is zeer goed en op de heuveltjes kon ik hem niet echt volgen. Ik wou vooral veel kilometers doen gisteren, en een aantal inspanningen doen om te zien hoe ik die verteer. Een aantal conclusies achteraf:
ik heb een goede uithouding: ik denk dat ik nog wel 40km had kunnen rijden ik kan niet bergop rijden: Op elk heuveltje wordt ik gelost door jan en alleman heb ik de indruk. Ofwel ligt dat aan mijn gewicht (ben nog steeds te zwaar vind ik), het gewicht van mijn fiets (12,5 kg), verkeerde versnellingen (53-39 x 13-23), mijn conditie, mijn techniek. Hetgeen me positief verrastte was dat ik de laatste 15 km van de tocht, van aan de brouwerij van Roman tot aan de finish in een klein groepje heb meegedraaid tegen 38-39km/u, dat was toch na 120 km. Maar op een helling verzuren direkt de bovenzijde van mijn dijen. In de afdaling recupereer ik direkt maar de volgende helling is het weer van dat;
Ik denk dat er veel deelnemers waren met een triple crankset en dan nog een 11-speed met tandwielen tot 28, ja dan geraakt ge overal op natuurlijk. Op mijn nieuwe fiets ga ik een cassette 12-25 laten monteren denk ik, dat zal ook wel wat schelen. Da fietske zou ook onder de 8kg moeten wegen en dan nog een kg of 5 bij mij eraf en het zal dan wel beteren.
Het was in ieder geval een zeer mooie tocht via een mooi parcours, perfect weer (alleen beetje fris aan de vis des morgens toen ik om 6u50 richting Oudenaarde peddelde) , veel deelnemers, goede signalisatie en seingevers. Voor herhaling vatbaar.
Statistiek. 159 km, gemiddelde 25,8 (laatste 25 km zeer rustig gepeddeld), 4500kcal verbrand, gemiddelde hartslag 128.
Saluu
Nu de evolutie van de aswolk volgen , nog nooit zo een mooie blauwe lucht gezien. Het straffe is dat ik 3 weken geleden over de vulkaan gevlogen ben (allez toch binnen een straal van 50 km) bij de landing in Keflavik; Toen was er geen sprake van een grote uitbarsting maar toch was ze actief. Mijn mening is dat er momenteel veel te paniekerig wordt gereageerd. Natuurlijk is een aswolk schadelijk en kan gevaarlijk zijn als de concentratie asdeeltjes te groot is (wegens minder of geen zuurstof in de aslucht kunnen motoren uitvallen, zoals ooit gebeurd is bij Mount St Helens bij een B747 van KLM) maar ik denk dat een dusdanige concentratie zichtbaar moet kunnen zijn . Indien niet zichtbaar, denk ik dat de concentratie schadelijke deeltjes wel serieus meevalt. Waarom dus geen vluchten toelaten op case-by-case basis, enkel overdag en goeie zichtbaarheid ?
Na mijn terugkomst uit New York toch een dag of 2 last gehad van de jetlag. Ik weet niet hoe het komt maar ik kan niet slapen op een vliegtuig. Hoewel, ik herinner me uit mijn opleiding, in de woestijn van Arizona, dat ik steevast achterin lag te slapen toen het de beurt was aan mijn collega om te vliegen. Wegens omstandigheden heb ik de laatste week, 2 zero-dagen moeten optekenen, 1 wegens niet uit mijn bed kunnen en 1 wegens een file gisterenavond waardoor het al donker was en ik niet de geplande fietstraining kon afwerken. Zo een zero-dag doet je beseffen dat je eigenlijk veroordeeld bent tot sporten. 1 dag niet sporten en ik voel me niet goed, rusteloos. Ik zag een interview met Luc Van Lierde deze week; hij vertelde dat hij gans zijn leven zal moeten blijven sporten; waar hij vroeger 30u per week trainde gaat hij nu afbouwen naar 20u en later naar 15u. Mijn topweken zijn momenteel 15u !!
Deze week staat er nochtans een serieus volume op het programma, tzal nog werken worden om dat geklaard te krijgen. Er staan 8km zwemmen, 290km fietsen en 42km lopen op het programma. De fietskilometers zullen vooral gehaald worden uit de Peter van Petegem Classic, waar ik opteer voor de 110km, maar omdat ik het thuisfront niet zonder auto wil zetten ga ik ook met de fiets naar en van het startpunt in Oudenaarde, ik schat dus 160 km totaal.
Maandag 2km gezwommen op het gemak en 's avonds een 40km gefietst met daarin 3 x 10' hoge trapfrequentie en hogere hartslag. Ik heb de totalen aangepast.
Voor de rest nog vermelden dat mijn sportief bezig zijn stilaan begint af te stralen op mijn gezinsleden. Mijn vrouwke in de eerste plaats, we proberen zeer gezond te eten, en toen we zondag naar mijn ouders reden ging ze in een tankstation een boekje kopen om te lezen in de auto. Hetgeen vroeger de libelle of de flair zou zijn geweest, werd nu de ........ Runner's World ! My kind of girl
Allez, kga mij hier klaarmaken om 4 kinderen te entertainen, want er komen 2 vriendjes van Gilles en Laure-Lise spelen.
Zaterdag mijn eerste buitenlandse wedstrijd gelopen. In New York, meer bepaald Central Park , de Scotland Run een 10km wedstrijd. Organisatie van de New York Road Runners, die ook jaarlijks de marathon organiseren. Trouwens de aankomst van de wedstrijd is dezelfde als de marathon. Wat een unieke ervaring. Meer dan 8000 finishers. Ik eindigde 1027ste met een nieuw persoonlijk record vqn 45min42 sec. Dat is nog wel niet enorm snel maar ben toch tevreden want deze tijd is 2 minuten sneller dan de snelste tijd vorig jaar gelopen, en deze tijd is puur op basisconditie gelopen, geen enkele intervaltraining gedaan tot dusver want ik zit nog in de opbouwfase en als laatste moet gezegd worden dat Central Park absoluut niet vlak is. Geen meter zelfs. Met opwarming bij 12 km. Na de wedstrijd nog een kilometer of 7 door de stad gewandeld. Gisteren serieus verzuurde spieren dus geprobeerd wat los te lopen. Werd uiteindelijk 6,2 km Vandaag de training die ik eigenlijk zaterdag had moeten doen gelopen, 10 min inlopen, 2 x 30 min Aec1 (hartslag tot 155, snelheid tot 12,5 km/u) daartussen 3 min rust en uiteindelijk 10 min loslopen. Was goed voor 14,8 km. Morgenvroeg een vetloop van 90 minuten dat normaal 16km zal zijn. Dat brengt dan het looptotaal op 49km in 4 dagen. Schoenen zijn naar de vaantjes, en scheur daar waar de kleine teen de schoen raakt (aan beide kanten). Volgens de Asics winkel in New York is dat normaal. Loopschoenen gaan maar 700km mee volgens hen, aangezien ik ze vanaf vorige augustus heb kan dat kloppen. Dacht dat het meer was maar tja.
Morgen terug naar huis, zal tijd worden want hier in Amerika is gezond en vetarm eten een redelijk moeilijke opgave, Kben is curieus wat de weegsschaal zal zeggen. Ook curieus of nieuwe fiets al aangekomen is.
. Menig lopers zouden zich tijdens het lopen op de dijk, in het water gesmeten hebben om zich af te koelen. Hoewel ik dit laatste niet zelf gezien heb, kan ik wel de tropische hitte bevestigen.
, en op de koop toe luisterden we naar een radioprogramma waar mensen hun geplande activiteit van die dag konden meedelen. Mijn selectief gehoor pikte het woord 'triatlon' op, en de volumeknop een beetje hoger. Het ging om een koppel dat ook onderweg was naar Neerpelt en aan de radiomaker moest uitleggen welke afstanden met de Neerpelt 113 gemoeid waren. 1900m zwemmen, 90km fietsen en 21km lopen. De commentaar van de radioman: zot zijn doet geen zeer zeker ? 
en een eindtijd van 5u35 was ik de 200ste van 313 starters (en 272 finishers) De tijd was voor de eerste keer bijkomstig, ik was blij dat ik ben aangekomen, een nieuwe mijlpaal in mijn triatloncarriere, ik weet dat ik nog veel kan verbeteren. Ik heb nu nog 4 weken om in topconditie in Antwerpen te verschijnen en daar een mooie prestatie neer te zetten. Vandaag alvast een fietstraining in de zon.
)
En zo heb ik geheel illegaal mijn zwemtrainingske afgewerkt met dank aan de Marriott-groep, moesten ze dit lezen. 
