Ik ben Tom Verbruggen
Ik ben een man en woon in Sint-Lievens-houtem () en mijn beroep is piloot.
Ik ben geboren op 08/08/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Triatlon, voetbal en luchtvaart.
Ik ben gelukkig getrouwd met Anja en ben papa van twee toffe kids, Gilles en Laure-Lise.
Februari achter de rug, een trainingsmaand of snel te vergeten. Enkel op loopvlak is het blijven goed gaan, hoewel er in de tweede helft van februari plotseling steken in de kuit de kop opstaken. Het veelvuldige lopen op asfalt op schoenen met reeds 1000km (in 9 maanden tijd) op de teller heeft zo zijn gevolgen. Nieuwe schoenen dus. De Mizuno's zijn ingeruild voor Saucony's en werden vorige week reeds met succes uitgetest tijdens mijn eerste zeer lange duurloop van 3u. Ik liep aan duurtempo 31km, de tweede helft zelfs aan negatieve split. Ik heb dus reeds de mogelijkheid om lange afstanden te lopen, nu nog een beetje snelheid bijbrengen en een mooie tijd in Antwerpen zit erin. Hoewel,... net als ik denk de trainingsdip van februari te boven zijn gekomen, wordt ik de dag na de 31km ziek (verstopte neus, keelpijn, hoesten, maag en darmen). Het laatste weekend heb ik slechts 2 trainingen kunnen doen, 2 zwemtrainingen, totaal 3600m. Trouwens heel het zwemverhaal moet beter en meer. Ik zwem gewoonweg te weinig. De techniektrainingen werpen wel hun vruchten af, zo merk ik dat ik nu aan mooi tempo series van 1'45"/100m kan zwemmen. De techniekdrills zullen blijven, met nog beetje meer benenwerk, meer core en dan zou die 1'45" /100m de nieuwe startbasis moeten worden om tegen juni rond de 1'35 a 1'40 te zitten. Dat zijn cijfers waar de begenadigde triatleet eens mee lacht maar voor mij zou dat een geweldige stimulans zijn om verder te werken. Het laatste weekend zou misschien wel voor iets goed kunnen zijn aangezien ik wegens het werk 48u op meer dan 2000m hoogte ben verbleven, een mini-hoogtestage dus. Deze week wordt trouwens alles of niets, make-or-break. Op het mentale vlak dan. Het is een week waarin ik ofwel terug aanpik aan de goede basis die ik in december-januari heb gelegd en die me verder zal leiden naar een mooie prestatie op de marathon in Antwerpen en al hetgeen erna volgt met als apotheose de Ironman, ofwel wordt het weer een off-week waarna het meer en meer duidelijk zal worden of ik de basis die ik gelegd heb als sneeuw voor de zon zie verdwijnen en van vooraf kan beginnen. Afspraak volgende zondag voor het verdict.
Maar ik voel meer en meer de lente in de lucht hangen, de dagen worden langer, en de doelen komen dichter. Met nog exact 5 maanden tot de Ironman zie ik het nog steeds helemaal zitten.
Ik heb ook net het boek van Marc Herremans 'To walk again' gelezen, nog eens. Wat een geweldige inspiratie is dat toch. Ik heb enorm veel respect voor hem. Na het lezen van het boek is het gevoel dubbel, enerzijds moet je blij zijn dat je de mogelijkheid hebt om te kunnen sporten en bewegen zonder problemen, en anderzijds is het ook een les in levensvisie, om alles uit het leven te halen wat er in zit, en dus zo ver mogelijk te geraken binnen je mogelijkheden, en dus jezelf in alles wat je doet 200 procent geven. Daarom vlieg ik er vandaag eens goed in.
Op 26 maart loop ik de eerste wedstrijd van het jaar, een voorbereiding op de marathon. De lentejogging in Reet (my hometown) over een afstand van 14km. Ik hoop van binnen de eerste helft van het deelnemersveld aan te komen, en stillekes droom ik van een verbetering van mijn afstand binnen het uur (momenteel 13,5km/u)
