Ik ben Tom Verbruggen
Ik ben een man en woon in Sint-Lievens-houtem () en mijn beroep is piloot.
Ik ben geboren op 08/08/1974 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Triatlon, voetbal en luchtvaart.
Ik ben gelukkig getrouwd met Anja en ben papa van twee toffe kids, Gilles en Laure-Lise.
Voila nog een klein weekske en het is zover, ik kan een poging gaan doen om mijn record op de halve triatlon te gaan verbeteren Gisteren en vandaag in totaal nog 4,5 gesport in Dubrovnik, waar ik gestrand ben met mijne vlieger. Gisteren een fiets gehuurd en mijn rugzakske van de Fortis gevuld met wat water en een banaan en dan de baan op voor 2,5 uur. Het was knots op de middag, gelukkig had ik me wat ingesmeerd want anders had het fout afgelopen. Ik zal zo een 60km gedaan hebben, met hier en daar een paar venijnige klimmekes erin, gelukkig ook een paar fijne afdalingen. Ik ben toch van moetes aan een tankstation moeten stoppen om drinken bij te kopen.
In de vooravond dan nog 2000m gezwommen in de zee, met nadruk op orientatie en techniek. Af en toe eens versneld en er zat precies wel poeier achter.
Vandaag 12km gelopen, met 7km in 1/2 ironmantempo, wat in mijn geval bijna 12km/u is, en 5 km aan recuperatietempo. Gelukkig zal in het Antwerpen niet zo warm zijn dan hier, want hier was het om 18u30 nog steeds 33graden en zeer vochtig. Met deze training begint nu mijn tapering. En die ga ik zo goed mogelijk opvolgen. Niet meer doen dan nodig. Morgen beetje zwemmen, woensdag volledige rust, donderdag uurtje fietsen, vrijdag een half uurtje lopen en wetsuit eens proberen in Blaarmeersen en dat is het. Dat moet er dan voor zorgen dat het lichaam in gebrek aan sport is en de zondag dubbel zo goed presteert, a.k.a. supercompensatie. Het probleem ligt erin dat je mentaal je afvraagt of je wel genoeg doet en toch iets meer doet dan nodig of iets te diep gaat. Maar omdat het vakantie is voor het vrouwtje en de kids zal dat geen probleem zijn om het hoofd even weg van de sport te doen.
Wel iets dat vervelend is, is dat mijn hartslagmeter de pijp aan Maarten aan het geven is. Al een paar dagen geeft hij zowat rare aanduidingen, van 120 tot 165 en terug op 5sec tijd. Vandaag tijdens het lopen geeft de polar een alarm, hartslag 225 !! Ikke direkt gestopt want meestal is dat een teken dat je een paar seconden later duud zijt. Gevoeld in de hals en dat was nog geen 160 in realiteit. Oef, het is maar de polar. Ikke verder gelopen, en ja hoor 2 seconden later in volle inspanning hartslag 75. Dus zal ik moeten binnenspringen bij Polar om een nieuw pilleke.
Vanaf woensdag terug koolhydraten stapelen, dat treft want moet bij mijn schoon bruur gaan barbiekoeien.