Vandaag nog welgeteld 1 week voor de eerste echte wedstrijd van het jaar. Wat zeg ik, nog 7 dagen !!! Al 10 dagen serieus op m'n eten aan het letten, geen druppel alcohol meer aangeraakt, dat geeft enerzijds een redelijk zen-gevoel, aan de andere kant stijgt de mentale en fysieke spanning die hopelijk op het juiste moment volgende zaterdag tot ontploffing komt.

Deze week begon op sportvlak bizonder zwak. Van maandag tot woensdag gene klop gedaan, en u zal zich afvragen hoe dat kwam. Ewel dat kwam omdat ik de halve wereldbol heb overgevlogen beste lezer. Ik kan gerust zeggen, 1 van de hoogtepunten tot dusver op vlieggebied. Een aantal jaren geleden vloog ik al eens met een zieke patient van Sri Lanka naar Melbourne, via Singapore en dat was ook top. De vlucht van deze week staat in mijn boek nu op dezelfde hoogte.
Het was een vlucht die ons de eerste dag van Londen naar Tulsa (oklahoma) bracht, via een refuelling stop in Goose Bay (newfoundland). Na een nachtje terug vertrokken naar Edmonton in Canada (net ten noorden van Calgary) en na een rustpauze daar, de lange vlucht naar Moskou via Sondrestromfjord in Groenland (of zoals de eskimos het zeggen Kangerlussuac). (BGSF)

Het speciale aan deze vlucht was dat ik nooit eerder zo noordelijk vloog. Sondrestromfjord ligt halverwege de westkust van Groenland, maar bij het vertrek uit dit maanlandschap vlieg je nog meer noordelijker om de korste afstand naar moskou te vinden, en dan ben je wel heel dicht bij de noordpool. Voor de specialisten, de gemiddelde breedtegraad waarop gevlogen werd was 72graden noord. (is dat geen programma op VT4?)
Het straffe hieraan vond ik dat je je zeer klein op de wereldbol voelt en nog kleiner in het heelal. Oei zo filosofisch. Hoe komt dat ? 
Het is namelijk zo dat de aarde rond de zon draait in een elliptische baan. in de zomer draaien we korter bij de zon en in de winter verder weg. Onze aarde draait ook nog eens om zijn as (daardoor hebben we dag en nacht) maar die as is niet loodrecht van boven naar beneden maar staat onder een hoek van 23,5 graden geinclineerd. In de zomer is het dan zo dat alle gebieden boven de 66,5ste breedtegraad (90 - 23,5)geen echte nacht kennen, maar dat zelfs wanneer het nacht zou moeten zijn, de zon schijnt. op 21 juni is het dan zo voor alle gebieden boven deze breedtegraad het geval en in ons belgenlandje is het dan de langste dag, daarna korten de dagen weer tot 21 december waarin we de kortste dag kennen. Tot zover het planetair weerpraatje
Dus beste lezer, ik bevond me in dit gebied en zag deze bovenstaande theorie werkelijkheid worden, en dat gaf een gevoel van ontzag en realisatie van welk klein element we zijn op deze aardbol. In de praktijk vertrokken we om 14u lokale tijd in Edmonton op dinsdag en vlogen we naar moskou om daar om 12 uur lokale tijd aan te komen. In Sondrestromfjord (een basis gebouwd door de amerikaanders om vliegers over te vliegen naar engeland in WOII) moesten ze speciaal voor ons de vliegplein open doen. Een heus maandlandschap was dit, desolaat en omsingeld door enerzijds de zee en anderzijds een gigantische ijsvlakte met ijsberen and what not. Daar was het 1u30 lokale tijd  des nachts als we landen en jawel de zon scheen nog. In de winter zou hier het poollicht perfect zichtbaar zijn, nu niet. We hebben het dus in de nacht van dinsdag op woensdag nooit donker zien worden. Qua jetlag en lichaamsritmeverstoringseffectconsequentie kan dat tellen. Ik ben dus ook gecrascht in mijn beddeke in moskou tot donderdagmorgen, alwaar ik direkt 2 trainingen heb volbracht. 1 u gezwommen, maar ook nog 10 minuten gebabbeld over vliegers met een ex-collega van mijn vorig bedrijf die toevallig in het baantje naast mij aan het zwemmen was , en daarna 9 km op de loopband met 12 minuten zwaar tempo (tot 16,5km/u).
Gisteren niks, buiten assistentie verleent met het vervangen van een brandstofpomp op de vlieger, want die was naar de vaantjes.
Vandaag 3 trainingen op den boek: Zwemmen, fietsen en lopen. 3u werk voor de boeg. Zal morgen zeggen hoe het was.

Slukes