Hier zijn we er mee. Het verslag.
Mixed feelings is de overheersende impressie achteraf.

Objeectief bekeken: doelstelling bereikt want uitgelopen in 3u39min08sec, hetgeen 17minuten beter is dan 1.5jaar geleden. Goed in de voorbereiding naar de Ironman toe.
Subjectief bekeken: gouden kans om onder de 3u30 te gaan gemist wegens..... domme blunders en te nauwe schoenen.
Sta me toe te verduidelijken.

Ik kwam aan de start met de nodige voorbereidingskilometers, goed uitgerust, op hetzelfde gewicht als tijdens de marathon van brussel,  de nodige lange duurlopen gedaan tot 34km, de test op 14km was veelbelovend en het weer kon niet beter. Ik nam een fuelbelt mee met 4 flesjes Leppin sportdrank hetgeen ik altijd drink, 4 gellekes en 2 meli wafels, kwestie van zeker geen hongerklop te krijgen.
Het tactisch plan nog eens overlopen en me in de groep van 3u30 gezet voor de start; het startschot klonk en weg waren we in goede ambiance, veel volk langs de kant .Ik vond het vertrek nog al snel, kilometers aan 4'30 a 4'40.  Na 3 km doken we de waaslandtunnel in, het tempo werd gedrukt en na een kilometer dalen, was het nu een kilometer klimmen. Hartslag toch onder controle en geen probleem om in de groep te blijven; het tempo was nog steeds redelijk hoog maar ik zou wel zien waar het schip zou stranden. Na 8km loop ik tussen de 2 ballonnendragers (die met 3u30 erop geschilderd) het tempo te bepalen. Tijd voor de eerste bevoorrading: AA isotone drank. Ik neem een fleske aan en merk direkt dat het plakkerig spul is. Ik drink ervan en het is zoet, zeer zoet. Na 2min krijg ik steken in de miltstreek; ja lap dat is door dat drinken dat ik niet ken. Ik smijt het fleske dan maar weg; BLUNDER 1. Dus 2.5km verder water gedronken (de helft van een plastieken bekertje) en het betert. Na 15km een stukje banaan en telkens een slokje gedronken maar nooit veel omdat ik schrik heb dat het op mijn maag gaat blijven liggen. De quadriceps beginnen een beetje te verstijven, misschien door het redelijk hoge tempo, maar ik kan het tempo van de groep goed volgen.
Ik had afgesproken met de supporters dat ze rond 23 km op het parcours zouden staan hetgeen voor hen een strategische plaats is om erna snel naar de finish te kunnen gaan.
Ik besluit na het passeren van het 21km punt (in 1u43) een sprong voorwaarts te maken om het zo gemakkelijk voor de supporters te maken om me te herkennen, de adrenaline van hen te zullen zien stuwt me vooruit en ik loop vlot voor de groep. BLUNDER 2. Ik passeer eerst mijn ouders die me zeggen dat Anja , de kinderen en de rest van de familie aan het stadion van Berchem staan. Ik blijf dus voorop lopen, en versnel nog wat om de goede vorm extra in de verf te zetten. BLUNDER 3 (djuu toch )Er verstrijken een kleine 2 km alvorens ik hen zie staan. Ik besluit er nog extra schwung aan te geven door de baan schuin over te lopen om de kinderen een high five te gaan geven, dit alles een 100m voor de 3u30 groep die eigenlijk al vlotjes onderweg waren naar een 3u28 tijd. Enfin soit, na de perfekte passage aan de supporters , hetgeen me by the way enorm veel deugd deed voor alle duidelijkheid, liet ik me opnieuw zoetekesaan opslokken door de grupetto met de gele ballonnen. Het opslokken werd een kleine 3 km laten een duidelijk achterlaten. Ik kon het tempo niet meer volgen en ik besloot mijn eigen tempo te lopen om nog binnen de 3u30 of kort erna binnen te komen.
Ik beging toen kapitale BLUNDER 4; door niet te eten en te drinken. Ik zal de marathon uitgelopen hebben met slechts 1 gelleke (dat ik op km 35 verorberde) en 1 van de 4 flesjes sportdrank genuttig te hebben. De rest van de tijd heb ik van de bekertjes water gesipt en af en toe wat isotone AA-drank. DOM DOM DOM, hoe kunt ge nu zo DOM zijn, dommerik; Hetgeen ik aan alles en iedereen heb gepredikt, pas ik zelf niet toe; Ik hoor mezelf nog zeggen de avond ervoor ' ik loop als een brommerke avn het merk Honda Camino, als dat bijna zonder naft valt, dan rijdt dat ineens 10 per uur rapper, ik heb hetzelfde als ik loop'; Awel mijn nafttankske liep leeg toen ik op grandiose wijze de supporters ging groeten, en in alle euforie heb ik de signalen niet erkent, en ik heb mijn reserves niet aangevuld.
Enfin soit, ik passeerde de 30km op 2u28, nog 1u02 min voor 12 km, hetgeen een haalbaar tempo van bijna 12km/u is. Best te doen, zelfs met mijn steeds stijver worden bovenbenen. En toen, ..., de Man met de Hamer !!! En hij had het deze keer gemunt met zijn monsterhamer op mijn klein teentje; Bij het binnenlopen van het Rivierenhof was het alsof mijn klein teentje een rijpe druif was die wordt geplet, met alle denkbeeldige sappen die daarbij vrijkomen. Ik wist onmiddellijk dat er een enorme bloedblaar tot ontploffing was gekomen hetgeen ook direkt zichtbaar was aan de rode vlek die zich aan de zijkant van mijn schoen aftekende. Ik stopte, bekeek mijn teen, stretchte even mijn bovenbenen, lastte een plasstop in en zette dan maar terug aan. Toen kwam er van een goed tempo lopen niks meer in huis. Met veel pijn liep ik nog een 10 per uur. Op 36km heb ik dan opnieuw moeten stretchen en even gewandeld want het vet was van de magere soep.  Terug beginnen lopen en mijn cafeine gelleke begon te werken; ik liep terug aan 5min30/km en zag het weer terug zitten. Ik passeer 39 km en .... BAM, die Hamerman weer, nu op mijn ander klein teentje. Nu nog meer pijn en ik moet stoppen met lopen. Ik sta weer stil en ik probeer mijn tenen in mijn schoenen te herpositioneren zodat de pijn niet te hard voelbaar is. Ik vertrek terug met een grimas op het gezicht hetgeen een toeschouwer terstond een emotionele aanmoediging uitlokt (waarvoor oprechte dank meneer). Nog 3 kilometer en ik wil enkel nog binnen de 3u40 binnen zijn nu. Ik tel de kilometers af en kijk continu op mijn garmin. Het zal lukken. In de laatste kilometer moedig ik zelf een vrouw aan die begint te stappen en op mijn aanmoediging loopt ze dan maar verder. De laatste kilometer, nu ken ik het en ik weet wat er komen gaat. Ik draai de Suikerrui en ik merk Anja en Gilles. Gilles wou weer met zijn papa over de streep lopen en ik was daar heel fier en blij voor. Je voelt geen pijn meer en in een roes ga je over de meet. Na de aankomst werd ik verzorgd in de EHBO tent, en mankte ik naar de Groenplaats  voor een welverdiende massage.
Nu 2 dagen later loop ik nog steeds op flip-flops, trappen gaan niet zo vlot en zo meer van dat geinigs laten zien dat ik een marathon liep.

Dus in hindsight, tevreden ja maar ik wil mijn revenche voor die 3u30.
Verdere analyse en lessons learned volgt

Slukes,