Ik ben Tom Verbruggen
Ik ben een man en woon in Sint-Lievens-houtem () en mijn beroep is piloot.
Ik ben geboren op 08/08/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Triatlon, voetbal en luchtvaart.
Ik ben gelukkig getrouwd met Anja en ben papa van twee toffe kids, Gilles en Laure-Lise.
Vandaag stond de laatste en ook langste lange duurloop op het programma. Het enige probleem was dat ik dit in het buitenland moest doen en dus niet echt in ideale omstandigheden. Ik ben in Luton en het weer was perfect voor deze training, een 20 graden, droog en de zon achter een dun wolkendek. Het parcours waren de velden tussen Luton en Hitchin, direct achter het hotel waar we gehuisvest zijn. Het parcours is zeer heuvelachtig en volledig off-road. Zeer rustig en op zaterdagmiddag zijn de engelsen op de country side bezig met honden uitlaten, paard rijden en wandelen. Lekker rustig. Wel opvallend veel pitbulls als favoriete honden. Telkens ik het pad kruiste van zo een hond, werd deze tijdig aan de leiband gehouden. Andere joggers heb ik niet veel gezien (3). Gisteren begon de voorbereiding van deze training al, want logistiek moest er het 1 en het andere in orde zijn. Zo kocht ik gisteren in totaal 4l water, 1 lit gatorade, 2 koolhydraatgellekes , wat rozijnen in doosjes. In de boekenwinkel kocht ik ook een tijdschrift over triatlon waarop een gratis recuperatiedrankje was bevestigd, ttz 50gr REGO recuperatiepoeder van SIS, goed voor 500ml drank na de inspanning. Vanaf gisteren al goed beginnen hydrateren en een maaltijd gekozen met de nodige koolhydraten (rijst, lentils, kip en brood bij dn indier) Deze morgen tijdens het ontbijt 2 bananen meegesjoept. Dan het actieplan: ik zou vertrekken voor een eerste 20km met mijn fuelbelt (3 flesjes water 200ml elk, 1 flesje gatorade 200ml), een extra flesje water 500ml. Ik had ook mijn gelleke meegenomen. Na die 20 km zou ik terug naar het hotel lopen voor een volledige refill, incl een extra flesje water, een doosje rozijnen en terwijl ik in mijn kamer was zou ik 1 van die bananen eten. Daarna terug de straat op voor het volmaken van een totale training van 3u duurloop, ongeacht de afstand.
Zogezegd, zogedaan en in het begin liep ik iets te traag, ik wou mijn hartslag laag houden om zo het verbranden van vetten te bevorderen. Maar omdat dit mij slechts de eerste 5km een gemiddelde snelheid van 6,2 min/km gaf, heb ik de snelheid opgedreven. Zo kwam ik op een betere tussentijd na 21 km terug in het hotel aan op 1u55. Te traag voor de marathon maar ik kon goed een snelheid van 5,2 min/km aanhouden gedurende 15 km, en dat is goed voor een training. De bevoorrading uitgevoerd en weer weg. Ik liep daarna zeer goed, de pace van 5,2 aanhoudend. Ik kreeg echt een runner's high, een gevoel dat je alles kan en dat de loop nog een 50 km langer mag duren, gecombineerd met poetisch worden over het landschap, ideeen over de marathon, ironman, etc... Dat ging zo tot km 28 en dan ............. de muur. Plotseling gaat de snelheid omlaag en de hartslag omhoog, benen die je ervoor niet echt voelde, voel je nu wel als heel pijnlijk, en de heuveltjes worden bergjes. Het is normaal en ben blij dat ik het ervaren heb. Het is namelijk de overgang van de verbranding van koolhydraten naar vetten als de bron van energie voor de activiteit die je doet. Verbranding van vetten verloopt moeizamer en je hebt er meer zuurstof voor nodig, daarom de hogere hartslag en het dipje. Belangrijk om weten is dat het dan een mentale kwestie zal worden om verder te lopen, en de opname van koolhydraten noodzakelijk. Daar gaat dus het gelleke en de gatorade. En ja, daarna gaat het relatief beter en ik maak de 3u vol op een moeilijk parcours, volledig solo. Ik noteer een totaal van 32 km, met een gemiddelde hartslag van 145. Ik weet dat dit gemiddelde mij exact in 4u over de finish zal brengen tijdens de marathon, maar omdat de marathon over een gemakkelijker parcours gaat, met stimulans van andere lopers en publiek, droom ik van een mooie tijd onder de 4u.
Na het lopen, het recuperatiedrankje gedronken plus nog een liter extra water. Straks nog een pintje se en morgen een klein kort recuperatieloopje op het gras.
Eergisteren in moskou was ik gehuisvest in een ander hotel dan normaal, een beetje buiten het stadscentrum hetgeen ook wil zeggen een beetje meer groen. En jawel, vlakbij het hotel lag het (attractie)park Sokolniki Park. Een park met gratis inkom waarbinnen vanalles te beleven is : mooie tuinen, fonteinen, kermissen, sporttereinen, tenniscourts, een karting parcours met ... go-carts. En dat allemaal in een bosrijke omgeving. Daar heb ik met een collega een goede training kunnen afwerken. 13 km in totaal maar met een snellere 10km. Negative split op de 2de 5km. Omdat 1 ronde van het park 7,7 km was besloten om een tweede kleinere ronde te doen. Maar daardoor waren we de weg kwijt. Ons russisch was ook te gelimiteerd om uitgang te vragen. Gelukkig gaven de Shaslick-bars de uitgang aan met hun doordringende barbecue geur.
Nu weer terug in Londen (allez Luton), het weer is goed dus een goede training dringt zich op. Vandaag een rustige 10 a 12 km en morgen een lange (de langste ooit) duurloop van 3u.
Vandaag weer een toevoeging op de lijst van plaatsen waar ik getraind heb. Daarnet heb ik gelopen rond het 'Turtle Lake' in de heuvels rond de stad Tbilisi in Georgie. Ik moest naar het meer toe per taxi, want het is de enige plaats in de stad waar je rustig kan lopen, de stad zelf is te hectisch. Het meer zelf, is eerder een grote plas met een betonweggetje errond , met een lengte van 1,2 km, en geen meter plat. Ik heb er dus een leuke Fartlek van gemaakt voor een totaal van 10km. De conditie is in orde, de verkoudheid is wat aan het wegdeemsteren, maar heb wel wat last van de patella-pees aan de knie. Niet overdreven maar toch in de gaten houden.
