Ik ben Tom Verbruggen
Ik ben een man en woon in Sint-Lievens-houtem () en mijn beroep is piloot.
Ik ben geboren op 08/08/1974 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Triatlon, voetbal en luchtvaart.
Ik ben gelukkig getrouwd met Anja en ben papa van twee toffe kids, Gilles en Laure-Lise.
Op heldhaftige wijze begin deze week de Aswolk getrotseerd. Dinsdagmorgen vnuit Tours in Frankrijk vertrokken (zonder passagiers, haja, betalende passagiers mogen niet crashen, crews wel blijkbaar) naar Moskou. De vlucht die normaal niet veel meer dan 3 uur zou mogen duren, werd in realiteit 5u en 5 minuten want de route die ons werd opgelegd was er 1 die de gevaarlijke wolk vermeed. We vlogen dus via Marseille, Bastia, Split, Bucharest en zo naar boven naar Moskou. Wolk gezien? Nee natuurlijk niet, allemaal paranoia. Wie rept er ook maar 1 woord over gevaarlijke cumulonimbus wolken boven Afrika die soms tot 60.000 voet reiken en waarvoor de piloten ook hun gezond verstand moeten gebruiken om ze te ontwijken ? De aswolk is wel gevaarlijk als de deeltjesconcentratie te hoog is omdat ze kunnen omgevormd worden tot gesmolten glas in de motoren en een gebrek aan benodigde zuurstof maar ik denk niet dat het nodig was om zo lang de rem op luchtverkeer te zetten. In alle geval gaat dit nog een staartje krijgen denk ik.
Enfin soit, elke keer ik denk dat de luchtvaart er weer bovenop komt, tsjakkaa een nieuw probleem dat de maatschappijen veel geld doet verliezen. Het is me het decenium nogal geweest. Sabena failliet, Sobelair, CityBird, VG airlines, DHL weg , .... de crisis die een perfect excuus was om wat personeelsbestanden uit te zuiveren. Het mag gaan stoppen nu.
Op sportvlak heeft de wolk ook zijn effect gehad. Ik was maandag net vertrokken voor 5 series van 20 minuten lopen, toen op het einde van de eerste serie ik telefoon kreeg dat het beter was dat ik nog dezelfde avond zou vertrekken naar Tours. Training opgeschort en slechts 4 km gedaan ipv de 20 die voorzien waren. De volgende dagen gevlogen naar en van Moskou en daardoor geen gelegenheid gehad om te sporten. Gisteren in Milaan dan de sportsloefen ondergebonden om een loopje te doen, maar ik zit hier in een industrieel complex en was plotseling naast de autostrade aan het lopen. 8 km heb ik het uitgehouden, dan maar wijselijk gestopt. Het zal deze week een recuperatieweekje worden. Mag ook eens, volgende week eens zo hard er tegen aan. Wat er dan ook nog bijkomt is het feit dat mijn polar hartslagmeter stilaan de geest aan het geven is. Hartslaggegevens komen nog wel door maar de voetpod is naar de botten. geen info meer over afstand, snelheid. Ik ben aan het uitzien naar een alternatief, de Garmin 305 Forerunner is wel iets , niet duur en alles per GPS waardoor ik op de blog ook mijn wereldwijd getrainde parcoursen kan visualiseren. Zal iets voor mijn verjaardag worden denk ik.
