Ik ben Tom Verbruggen
Ik ben een man en woon in Sint-Lievens-houtem () en mijn beroep is piloot.
Ik ben geboren op 08/08/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Triatlon, voetbal en luchtvaart.
Ik ben gelukkig getrouwd met Anja en ben papa van twee toffe kids, Gilles en Laure-Lise.
Absurde zwemtraining vandaag. Als je zoals ik 'on the road' bent moet je je behelpen met de trainingsfaciliteiten die er zijn. Zo ook hier in Luton, waar ik een zwembad tot mijn beschikking van ....12 m lang. Alsof je zwemt in een badkuip. Welgeteld 8 a 9 slagen nodig om over to geraken. Zo een 1500m gezwommen, met veel drills, watergevoel kweken. Mijn linkervoet deed wat pijn van gisteren, daarom een beetje actief herstel door een soepele wandeling te maken in het park - slash - golfterrein, lekker zacht gras, mooi weertje en na 7 km terug hotelwaarts. Voet reageerde goed. Morgen een uurtje op de hometrainer en nog wat badkuipzwemmen.
Voor de rest veel wedstrijdverslagen en uitslagen bekeken van de wedstrijden van vorig jaar, zo ook de fotogalerij van Neerpelt en Antwerpen. Hm, precies nog wat werk voor de boeg
Ook nog een leuke two-liner gevonden over triathlon
For most sports you need one ball For triathlon you need two !
Nog eens een berichtje. Veel gebeurd de laatste 2 weken. Onze Gilles heeft zijn communie gedaan. Was heel fier op hem en ik denk dat hij zich kostelijk geamuseerd heeft op de feest. De papa ook en al sjaans dat ik smorgens nog een vetloopje heb gedaan zodat ik mijn geweten wat kon sussen met al dat eten en drinken. Ik ben een man van uitersten, de ene keer alles , de andere keer niks, vandaar ook de titel, want in het trainingschema gaat het soms zeer goed en soms zeer slecht. Dan slaat de twijfel toe, zal ik wel genoeg gedaan hebben ? Rust ik niet te veel? Ik zou veel liever iets minder trainen in tijd, maar wel continu, ttz elke dag. Nu doe ik soms lange zware trainingen en dan een dag niks. Of 2 dagen niks. Ik heb mijn nieuwe fiets, amai wat een verschil met vroeger. er moet nog wel wat aan veranderd worden (stuurpen korter, balhoofd lager,...) maar het is al een serieuze verbetering. Op een dikke week 438km gereden, hetgeen ook mijn maandtotaal voor mei zal zijn want ben weer een beetje in de weer voor het werk. Mijn oude loopsloefen zijn naar de eeuwige loopvelden, allez das ni waar want ze staan in mijn berging want ze zijn nog goed om in den hof te wandelen. De nieuwe zijn Mizuno wave riders, de eerste keer dat merk sinds meer dan 15 jaar. Tot hiertoe vallen ze enorm mee. Nu enkel nog een nief zwembrilleke want het oude laat water door en een wetsuit huren. Tis toch een kostelijke affaire die triatlon amai. Maar 'one sport is not enough' ! dus moeten we verder. In ons gezinnetje is er ook een nieuwe bewoner, hij luistert naar de naam VIC, niet van Victor maar als acroniem voor Very Important Cat. Een kat dus, met karakter nog wel. De kinderen zijn er zot van, en ik moet zeggen Anja en ik ook wel. Qua training de laatste 2 weken niet al te slecht: 25 uurtjes getraind en ook genoeg gerust. de belangrijkste evenementen waren: - de allereerste keer 2 looptrainingen op 1 dag, een vetloop en dan een intervaltraining, totaal 25 km. De tweede training daarvan was volledig in de regen, ik was doorweekt. Daar kwam ik tot het besef dat je niet echt Ironman wordt op de wedstrijd zelf, maar in de voorbereiding ervan. - dan de ontdekking van mijn favoriete trainingsrondje op de fiets, allez zeg maar ronde, want die is 92km lang: houtem-wetteren (dijk) - melle - heusden - R4 naar Zwijnaarde - dijk naar Oudenaarde - Sint-Maria-Latem - Velzeke en zo naar huis. Ook in de regen en de wind. - De Serge Baguet Classic vorige zondag: een schone tour langs de zwalm en Flobecq, 135 km lang, 1550 hoogtemeters, 27km/u gemiddeld. Meestal alleen gereden maar af en toe in een groepje meegedraaid. Soms waren er hellingen die serieus pijn deden maar ik had een zeer goed gevoel in de benen. Moet alleen nog meer leren drinken, ..., water he En dan vandaag 2u rustige duurloop, het werden 20km tegen een gemiddelde hartslag van 134 in 1u48. Zeer plezant om te zien hoe de hartslag gezakt is en laag bleef, en ik toch een redelijke snelheid kon volhouden. (is ongeveer mijn marathontempo van oktober !!! tegen 20 slagen minder) Enige minpunt vandaag was dat ik geen drinken bij had, stom stom stom. Heb dus 20km gelopen zonder te drinken, en inderdaad het prestatieniveau zakt significant daardoor. Alleen zwemmen blijft het zwakke broertje in de trainingen, ik train er bijlange niet genoeg voor. Daar zal de komende 10 weken verandering in moeten komen wil ik een niet al te zwak figuur slaan in Antwerpen.
conclusie: de twijfel slaat soms toe of ik wel genoeg getraind heb met nog 2,5 week voor St.Laureins en 5,5 week voor Neerpelt. Maar op de momenten dat ik dan train merk ik wel dat mijn lichaam de training absorbeert en de prestatie stijgt. Ik heb wel bewust uitgemaakt dat zowel St.Laureins en Neerpelt pure voorbereiding is voor Antwerpen. Ik ben wel een beetje gerustgesteld dat ik nu al de afstand van zowel het zwemmen, het fietsen en het lopen van de halve in de benen en armen heb. ook een inspanning van boven de 5u heb ik al volbracht dus nu mag er wat kwaliteit in de trainingen komen onder de vorm van intervallekes.
Niet veel te melden, de laatste 2 weken zeer zeer zwak op sportvlak. Veel gevlogen dat wel, maar daardoor niet veel tijd gehad om te sporten, bovendien geen zwembad ter beschikking gehad. Slechts 7u gesport in de laatste 2 weken Daardoor is mijn maandtotal voor april niet wat ik er van verwacht had. Mei is beter begonnen en zal de laatste maand zijn voor de wedstrijden beginnen in juni en juli, dus ik zal me hierin moeten herpakken. heb er in alle geval de moed in. Goed nieuws is ook dat de fiets klaar is en daar zal ik deze week de eerste km mee kunnen doen. Slecht en triest nieuws is dat ik palliatieve zorgen aan mijn loopschoenen aan het toepassen ben. Ze zijn aan beide zijden gescheurd en moet na elke looptraining met naald en draad de nodige reparaties doen. Ik ga er nieuwe moeten gaan halen als ik terug thuis ben. De oude hebben me een 1000km goed gezelschap gehouden.
Gisteren 1800m gezwommen en 9 km gelopen Vandaag 2,2km zwemmen en een 12km lopen op het programma
5 weken te gaan voor st Laureins, wat een voorbereiding moet worden voor de halve triatlons deze zomer, vanaf vandaag wordt er extra op de voeding gelet en de alcoholische dranken worden geweerd (behalve op de communie van onze Gilles en op het festival Mano Mundo in Boom volgende week).
Op heldhaftige wijze begin deze week de Aswolk getrotseerd. Dinsdagmorgen vnuit Tours in Frankrijk vertrokken (zonder passagiers, haja, betalende passagiers mogen niet crashen, crews wel blijkbaar) naar Moskou. De vlucht die normaal niet veel meer dan 3 uur zou mogen duren, werd in realiteit 5u en 5 minuten want de route die ons werd opgelegd was er 1 die de gevaarlijke wolk vermeed. We vlogen dus via Marseille, Bastia, Split, Bucharest en zo naar boven naar Moskou. Wolk gezien? Nee natuurlijk niet, allemaal paranoia. Wie rept er ook maar 1 woord over gevaarlijke cumulonimbus wolken boven Afrika die soms tot 60.000 voet reiken en waarvoor de piloten ook hun gezond verstand moeten gebruiken om ze te ontwijken ? De aswolk is wel gevaarlijk als de deeltjesconcentratie te hoog is omdat ze kunnen omgevormd worden tot gesmolten glas in de motoren en een gebrek aan benodigde zuurstof maar ik denk niet dat het nodig was om zo lang de rem op luchtverkeer te zetten. In alle geval gaat dit nog een staartje krijgen denk ik.
Enfin soit, elke keer ik denk dat de luchtvaart er weer bovenop komt, tsjakkaa een nieuw probleem dat de maatschappijen veel geld doet verliezen. Het is me het decenium nogal geweest. Sabena failliet, Sobelair, CityBird, VG airlines, DHL weg , .... de crisis die een perfect excuus was om wat personeelsbestanden uit te zuiveren. Het mag gaan stoppen nu.
Op sportvlak heeft de wolk ook zijn effect gehad. Ik was maandag net vertrokken voor 5 series van 20 minuten lopen, toen op het einde van de eerste serie ik telefoon kreeg dat het beter was dat ik nog dezelfde avond zou vertrekken naar Tours. Training opgeschort en slechts 4 km gedaan ipv de 20 die voorzien waren. De volgende dagen gevlogen naar en van Moskou en daardoor geen gelegenheid gehad om te sporten. Gisteren in Milaan dan de sportsloefen ondergebonden om een loopje te doen, maar ik zit hier in een industrieel complex en was plotseling naast de autostrade aan het lopen. 8 km heb ik het uitgehouden, dan maar wijselijk gestopt. Het zal deze week een recuperatieweekje worden. Mag ook eens, volgende week eens zo hard er tegen aan. Wat er dan ook nog bijkomt is het feit dat mijn polar hartslagmeter stilaan de geest aan het geven is. Hartslaggegevens komen nog wel door maar de voetpod is naar de botten. geen info meer over afstand, snelheid. Ik ben aan het uitzien naar een alternatief, de Garmin 305 Forerunner is wel iets , niet duur en alles per GPS waardoor ik op de blog ook mijn wereldwijd getrainde parcoursen kan visualiseren. Zal iets voor mijn verjaardag worden denk ik.
Gisteren dus de Peter van Petegem Classic gereden. Niet de volledige maar de 110 km want ik moest ook met de fiets naar en van de startplaats Oudenaarde rijden, dus nog 50km extra. Ik kwam gisteren thuis met 159 km op de teller. Ik kwam voor de start Hans van de club tegen en we hebben dan samen ook de eerste 50 km min of meer samen gereden, want zijn conditie is zeer goed en op de heuveltjes kon ik hem niet echt volgen. Ik wou vooral veel kilometers doen gisteren, en een aantal inspanningen doen om te zien hoe ik die verteer. Een aantal conclusies achteraf:
ik heb een goede uithouding: ik denk dat ik nog wel 40km had kunnen rijden ik kan niet bergop rijden: Op elk heuveltje wordt ik gelost door jan en alleman heb ik de indruk. Ofwel ligt dat aan mijn gewicht (ben nog steeds te zwaar vind ik), het gewicht van mijn fiets (12,5 kg), verkeerde versnellingen (53-39 x 13-23), mijn conditie, mijn techniek. Hetgeen me positief verrastte was dat ik de laatste 15 km van de tocht, van aan de brouwerij van Roman tot aan de finish in een klein groepje heb meegedraaid tegen 38-39km/u, dat was toch na 120 km. Maar op een helling verzuren direkt de bovenzijde van mijn dijen. In de afdaling recupereer ik direkt maar de volgende helling is het weer van dat;
Ik denk dat er veel deelnemers waren met een triple crankset en dan nog een 11-speed met tandwielen tot 28, ja dan geraakt ge overal op natuurlijk. Op mijn nieuwe fiets ga ik een cassette 12-25 laten monteren denk ik, dat zal ook wel wat schelen. Da fietske zou ook onder de 8kg moeten wegen en dan nog een kg of 5 bij mij eraf en het zal dan wel beteren.
Het was in ieder geval een zeer mooie tocht via een mooi parcours, perfect weer (alleen beetje fris aan de vis des morgens toen ik om 6u50 richting Oudenaarde peddelde) , veel deelnemers, goede signalisatie en seingevers. Voor herhaling vatbaar.
Statistiek. 159 km, gemiddelde 25,8 (laatste 25 km zeer rustig gepeddeld), 4500kcal verbrand, gemiddelde hartslag 128.
Saluu
Nu de evolutie van de aswolk volgen , nog nooit zo een mooie blauwe lucht gezien. Het straffe is dat ik 3 weken geleden over de vulkaan gevlogen ben (allez toch binnen een straal van 50 km) bij de landing in Keflavik; Toen was er geen sprake van een grote uitbarsting maar toch was ze actief. Mijn mening is dat er momenteel veel te paniekerig wordt gereageerd. Natuurlijk is een aswolk schadelijk en kan gevaarlijk zijn als de concentratie asdeeltjes te groot is (wegens minder of geen zuurstof in de aslucht kunnen motoren uitvallen, zoals ooit gebeurd is bij Mount St Helens bij een B747 van KLM) maar ik denk dat een dusdanige concentratie zichtbaar moet kunnen zijn . Indien niet zichtbaar, denk ik dat de concentratie schadelijke deeltjes wel serieus meevalt. Waarom dus geen vluchten toelaten op case-by-case basis, enkel overdag en goeie zichtbaarheid ?
Na mijn terugkomst uit New York toch een dag of 2 last gehad van de jetlag. Ik weet niet hoe het komt maar ik kan niet slapen op een vliegtuig. Hoewel, ik herinner me uit mijn opleiding, in de woestijn van Arizona, dat ik steevast achterin lag te slapen toen het de beurt was aan mijn collega om te vliegen. Wegens omstandigheden heb ik de laatste week, 2 zero-dagen moeten optekenen, 1 wegens niet uit mijn bed kunnen en 1 wegens een file gisterenavond waardoor het al donker was en ik niet de geplande fietstraining kon afwerken. Zo een zero-dag doet je beseffen dat je eigenlijk veroordeeld bent tot sporten. 1 dag niet sporten en ik voel me niet goed, rusteloos. Ik zag een interview met Luc Van Lierde deze week; hij vertelde dat hij gans zijn leven zal moeten blijven sporten; waar hij vroeger 30u per week trainde gaat hij nu afbouwen naar 20u en later naar 15u. Mijn topweken zijn momenteel 15u !!
Deze week staat er nochtans een serieus volume op het programma, tzal nog werken worden om dat geklaard te krijgen. Er staan 8km zwemmen, 290km fietsen en 42km lopen op het programma. De fietskilometers zullen vooral gehaald worden uit de Peter van Petegem Classic, waar ik opteer voor de 110km, maar omdat ik het thuisfront niet zonder auto wil zetten ga ik ook met de fiets naar en van het startpunt in Oudenaarde, ik schat dus 160 km totaal.
Maandag 2km gezwommen op het gemak en 's avonds een 40km gefietst met daarin 3 x 10' hoge trapfrequentie en hogere hartslag. Ik heb de totalen aangepast.
Voor de rest nog vermelden dat mijn sportief bezig zijn stilaan begint af te stralen op mijn gezinsleden. Mijn vrouwke in de eerste plaats, we proberen zeer gezond te eten, en toen we zondag naar mijn ouders reden ging ze in een tankstation een boekje kopen om te lezen in de auto. Hetgeen vroeger de libelle of de flair zou zijn geweest, werd nu de ........ Runner's World ! My kind of girl
Allez, kga mij hier klaarmaken om 4 kinderen te entertainen, want er komen 2 vriendjes van Gilles en Laure-Lise spelen.
Zaterdag mijn eerste buitenlandse wedstrijd gelopen. In New York, meer bepaald Central Park , de Scotland Run een 10km wedstrijd. Organisatie van de New York Road Runners, die ook jaarlijks de marathon organiseren. Trouwens de aankomst van de wedstrijd is dezelfde als de marathon. Wat een unieke ervaring. Meer dan 8000 finishers. Ik eindigde 1027ste met een nieuw persoonlijk record vqn 45min42 sec. Dat is nog wel niet enorm snel maar ben toch tevreden want deze tijd is 2 minuten sneller dan de snelste tijd vorig jaar gelopen, en deze tijd is puur op basisconditie gelopen, geen enkele intervaltraining gedaan tot dusver want ik zit nog in de opbouwfase en als laatste moet gezegd worden dat Central Park absoluut niet vlak is. Geen meter zelfs. Met opwarming bij 12 km. Na de wedstrijd nog een kilometer of 7 door de stad gewandeld. Gisteren serieus verzuurde spieren dus geprobeerd wat los te lopen. Werd uiteindelijk 6,2 km Vandaag de training die ik eigenlijk zaterdag had moeten doen gelopen, 10 min inlopen, 2 x 30 min Aec1 (hartslag tot 155, snelheid tot 12,5 km/u) daartussen 3 min rust en uiteindelijk 10 min loslopen. Was goed voor 14,8 km. Morgenvroeg een vetloop van 90 minuten dat normaal 16km zal zijn. Dat brengt dan het looptotaal op 49km in 4 dagen. Schoenen zijn naar de vaantjes, en scheur daar waar de kleine teen de schoen raakt (aan beide kanten). Volgens de Asics winkel in New York is dat normaal. Loopschoenen gaan maar 700km mee volgens hen, aangezien ik ze vanaf vorige augustus heb kan dat kloppen. Dacht dat het meer was maar tja.
Morgen terug naar huis, zal tijd worden want hier in Amerika is gezond en vetarm eten een redelijk moeilijke opgave, Kben is curieus wat de weegsschaal zal zeggen. Ook curieus of nieuwe fiets al aangekomen is.
Hawaii 2011 Ironman Championships, Here I come ....
Allez, tis te zeggen, dat gevoel had ik gisteren toch. Tussen ons gezegd en gezwegen, kom ik in de verste verte niet in aanmerking voor zulks evenement, maar de training die ik gisteren deed , doet me zweven.
Ik moest deze week van de trainer 2 zwemtrainingen en 2 fietstrainingen afwerken. Als ge 'on the road' of 'in the air' zijt, dan is fietsen nogal moeilijk. Improvisatie , ha ja. Naast het hotel bevindt zich Esporta een exclusieve sportclub, heb wat fotos genomen, hetgeen door een hulkachtige bodybuilder niet op prijs werd gesteld Zal ze binnenkort eens posten. Enfin soit, de club is naast exclusief ook vooral heel duur, 100 dollar per maand of 20 dollar per keer. Maar ..... ik heb op het internet een 'one-day-pass' gevonden compleet gratis. Ik ging dan ook het maximum eruit halen en ging 1 fietstraining improviseren door mee te doen aan een spinning class en dan direkt erna de 2 zwemtrainingen doen.
Allez, zogezegd zogedaan en ikke met mijn Brussels marathon finisher shirt de cabines uit (baaideweei, in de cabines hing een enorme poster tegen steroide gebruik, blijkbaar niet door iedereen gevolgd... if you know wattamean ) en naar de spinning les. Ik moet zeggen dat zo een fietske niet slecht is, alleen gevaarlijk voor de kniepezen, want het vliegwiel verhindert dat je je benen zou stil houden. Ik zette steeds de weerstand 2 standjes hoger dan gevraagd om er toch iets uit te halen, de conditie bleek goed want na 50 min voelde ik me goed opgewarmd eerder dan afgepeigerd. En dat was dan de zwaarste les....
Onmiddellijk in mijn zwembroek gehesen en naar het zwembad (3 banen , 25m lang). Op het programma stond het volgende
2x 200m inzwemmen 7 x 100m crawl tempo 7 x 100m crawl met paddels 4 x 50 okseltik 100m benen
dan ineens de tweede training erachteraan,
5 x 50 benen 12 x 100 crawl relax, maar laatste 15m sprint 2 x 50, afslag en crawl 200 los
Totaal: 3850 meterkes (50 meer dan de Ironman afstand)
Maar wat leidde mij tot de conclusie om te dromen van mooie prestaties....? Ewel, de 7 x 100m tempo deed ik zonder noemenswaardige problemen in series van 1'45" a 1'50" met daartussen 15" rust, terwijl dat eigenlijk 30" moest zijn. Ik 'kliefde' als het ware door het water. Ik die tot 2 maanden geleden nog niet kon drijven, die ook moeite had met onder de 2'00" te blijven voor 1 enkele 100m. Met een paar techniek veranderingen kom ik tot dit resultaat ! Ik kan u zeggen, qua endorfinekes die dan vrijkomen kan dat tellen. Ik ben zelfs het zwembad afgestapt om te zien of het niet heimelijk een 20m bad was. Niet dus, 25 volledige meters.
Laat ons eens verder dromen. Mijn techniek zal nog wel wat kunnen verbeteren, neem 10 %, mijn aerobe capaciteit ook nog een 5%, resulterend in 15 % verbetering op de tempotijd per 100m. 1'45" = 105 seconden - 15% = 86 seconden. Ik zal maar niet te hoog grijpen en 90 sec per 100m nemen als doelstelling. Als ik ervanuit ga dat ik dat tempo zou kunnen volhouden gedurende 1000m en dan daarna per 1000m een minuut verlies dan kom ik tot de volgende schattingen voor de wedstrijden (wel op langere termijn he)
1000 m -> +/- 15 minuten 2000 m-> +/- 31 minuten 3000 m -> +/- 47 minuten 3800 m -> +/- 1u5minuten
Nu neem ik het fiesten onder de loupe: 180km tegen een gemiddelde van 33km/u (moet haalbaar zijn volgend jaar) = +/- 5 u 30 minuten
De afsluitende marathon dan: Goed getraind zou ik moeten mikken op 3u45 a 4u:
Totaaltijd met 10 minuten wissels : 1u05 + 5u30 + 3u45 + 0u10 = 10u30. Tja,............... DREAM ON, zeker een uur boven wat je nodig hebt om te kwalificeren.
Allez de groeten,
de Endorfine-junkie die terug met beide voetjes op de grond staat.
De eerste dag van april even de maand maart onder de loupe nemen. Maart was de eerste echte goede trainingsmaand vind ik. 12 km gezwommen, 400km gefietst en 131 km gelopen (de laatste 16 gisteren). 27 trainingen op 31 dagen, in een opbouwperiode is dat goed voor mij. Het gewicht is onder controle en vanaf nu gaat het richting 80 kg om tegen 13 mei op een streefgewicht van 78-79 kg te zitten. Dan kan ik met een gewicht van ongeveer 78 kg de kwarttriatlon van St. Laureins aansnijden om dan nog te zakken naar ongeveer 76 kg tegen de halve triatlons in juni en juli. In het najaar zou ik dan rond de 74 a 75 moeten zitten voor de marathon (ik denk aan die van Eindhoven) om een poging te wagen onder de 3u30 te gaan. Dit gwicht zou mooi zijn om het seizoen af te sluiten. Dan zal het erop aankomen om niet teveel bij te komen in de winter om rond dat gewicht te blijven voor het Ironman-jaar. Je ziet, op voorhand plannen is nodig.
De 400 km fietsen in maart zijn het resulaat van 11 dagen training in het midden van maart, als ik niet moest vliegen. Voor april staat het volgende op het programma:
- op 17 april zal ik de Peter van Petegem Classic rijden, weet nog niet 112 of 140 km. Waarschijnlijk de 112 maar wel eerst met de fiets naar Oudenaarde en erna terug. Dus ik zal wel met ongeveer 150km die dag terug thuis staan. Het maandtotaal (in mijn geval 14dagen totaal, wegens werk) zou naar de 500 km moeten gaan. In mei zou daar dan nog eens 500 km moeten bijkomen (met oa. de Serge Baguet Classic) zodat ik met ongeveer 1600 km in de benen aan de start sta van de kwart in St Laureins. - ik zou graag rond de 25 a 30km gezwommen hebben in april - het looptotaal zou in april ongeveer 160 km moeten bedragen, ongeveer 40km in de week.
Het fietsen zou in april gaan gebeuren op een nieuwe bolide, namelijk het machien dat je hierboven ziet.
Het is een Flanders Pro Team carbon fiets afgemonteerd met de SRAM Force, een systeem dat zich qua kwaliteit tussen Shimano Ultegra en Dura-Ace bevind. Ik vond het nog te vroeg om te gaan voor een tijdritfiets. Dit zal ofwel iets voor volgend jaar zijn ofwel een low-cost zelfbouwproject voor volgende winter.
Dezer dagen zit ik in New York, alwaar het vliegtuig een grondige onderhoudsbeurt krijgt. Vanavond ga ik naar een sportclub naast het hotel om met een free trial inkomkaart een beetje te gaan sporten: een spinningclass en daarna 3km zwemmen. Morgen ga ik naar Manhattan naar een gespecialiseerde triatlonwinkel eens kijken. Zal mijn portefeuille best thuislaten denk ik. En dan twijfel ik aan het volgende nog: Zaterdag wordt er in central park een 10km wedstrijd gelopen, de Scotland run www.nyrr.org . Ik denk als het organisatorisch te doen is dat ik daar aan mee doe. Mijn eerste buitenlandse wedstrijd
Allez, de groeten uit de Big Apple en sport ze
PS ook nog een kilometerteller bijgevoegd aan de linkse kant.
Wat is er allemaal gebeurd ? Voornamelijk verhuisd namelijk. Wreed content dat we eindelijk verhuisd zijn geraakt. Na bijna 2 jaar bouwperikelen was het een hoog tijd dat we in ons nieuw huis konden intrekken.
Qua sport was begin maart een (weeral !) nieuwe start. Het gaat de goede richting uit. Deze laatste week toch een 12 uur getraind goed voor 220 km fietsen, 30km lopen en 3,5km zwemmen. Slecht nieuws is wel dat ik aan een nieuwe fiets toe ben. De body van mijn vorig achterwiel draait zot en die worden niet meer gemaakt, bovendien is mijn fiets eigenlijk wat te groot, dat merk ik als ik lange afstanden fiets. Voor de komende wedstrijden en trainingen zal ik dus op zoek moeten naar een nieuwe fiets. Kandidaat sponsors kunnen zich altijd melden natuurlijk . Vooral voor de halve triatlons van Neerpelt en Antwerpen denk ik aan een hybride-triatlon fiets.
Tot een maand geleden was de kwart van Geel nog een doel, maar die was vrij snel volzet, daarom is mijn eerste wedstrijd nu de Boerekreektriatlon van St. Laureins. Ik zal wel op 8 mei aantreden op de halve marathon van Veltem-Beisem, aka Ivo Van Damme Classic. Het doel zal zijn om onder de 1u40 te gaan. Ik hoop onze Gilles en Laure-Lise mee te zeulen en hen aan de kids Chocovit run te laten deelnemen (250m).
De conditie gaat er op vooruit, het gewicht en de rusthartslag naar beneden. Het leukste aan dit alles is dat ik 1 jaar geleden nog volledig sedentair leefde en nog aan alles moest beginnen. Nu sta ik 9kg lichter en heb ik al de eerste lange fietstrainingen en loop ik al op mijn gemak 90 minuten non-stop. Dat belooft.
Het zwemmen gaat er ook op vooruit, mede door een revolutionaire DVD die ik zag over drijven in het water. Ik moet tot grote scha en schande toegeven dat ik tot 1 maand geleden niet deftig kon drijven !! Dat wilde zeggen dat mijn benen te diep in het water lagen en ik dus te veel energie verloor door met mijn armen mijn on-aerodynamisch (allez hydrodynamisch voor de puristen) lichaam door het water te trekken . Ik drijf nu beter en daardoor kan ik me meer concentreren op kleinere techniekaanpassingen, langer glijden, beter water 'pakken', benen hoger in het water, ... Mijn tijden op de 100m gaan nog niet naar beneden maar ik verbruik merkelijk minder energie. De betere tijden zullen wel komen
Eergisteren nog een lange duurloop in Hyde Park gedaan, 1u30 voor 16km. Daarna gaan eten in Belgisch restaurant BELGO in Covent Garden met de collega's. Stoofvlees met frieten en mayonaise en een paar Duveltjes. Na de calorien die ik verbrandde in de namiddag , werden er 's avonds een aantal terug opgenomen
s anderendaags wist mijn maag er wat van dus heb ik maar wat gerust.
Gisteren wilde ik eerst eens naar SBR (Swim Bike Run) gaan, een winkel voor de triatleet. De dubbeldekbus op, tot aan Fulham Broadway en dan 20 min verder te voet langs Fulham road om aan de winkel aan te komen en daar vast te stellen dat de winkel failliet is .....
Dan maar terug te voetlangs dezelfde weg en even langs het stadium van Chelsea gewandeld. Daar was net Chelsea - Arsenal bezig, en ze maken daar juist een goal, amai dat stadium ontploft daar. Ben dan blijven plakken in een pub om naar de match te kijken. Resultaat niets gesport, schuldgevoel ni normaal.
Vandaag ook geen sport want vlieg naar St Gallen, daar zal ik morgenvroeg wel vroeg uit de veren moeten want ik ga er zwemmen in het stadszwembad.
Nog steeds in London, nog steeds geen vluchten, en dat waarschijnlijk nog enkele dagen. Ik moet zeggen dat Londen 1 van mijn favoriete steden is, en dat de keuze tussen Parijs en Londen vrij snel valt op Londen. Het is een moderne, multiculturele stad, hip, stijlvol en inspirerend. Meer en meer krijgt Londen wat trekjes van NewYork, de all-time favourite.
de trainingen dan:
Gisteren voor het ontbijt een loopje van een uur gedaan aan rustig tempo in Regents Park. 10km langs de rand van het park, langs de London Zoo, een gravel atletiekpiste en de vijver. Het viel me op hoeveel joggers er liepen, hoeveel mensen een andere taal dan engels praatten en hoeveel lopers een personal trainer hebben die met een stopwatch staan te kijken hoe hun pupillen over 1 van de vele voetbalvelden rondjes malen. Zo een loop voor het ontbijt geeft je energie, en bovendien verbrand je vetten , die er nu nog afmoeten.
Vandaag de dubbeldekkerbus genomen naar een public pool, een 30m bad waar 3 groepen zwemmers bezig waren (slow, medium, fast). Ik schatte de 'competitie' in , en legde me in de fast lane, waar mooi clockwise werd rondgezwommen door 4 andere zwemmers. Mijn training bestond uit :
3 x 300 relax 5 x 100 benen (zwaar) 4 x 50 techniek 1 x 400 wedstrijdtempo 1 x 300 los
goed voor 2300m
ik misstond niet in de fast lane, werd nooit ingehaald, en haalde tijdens mijn 400m iedereen in. Opvallend daar mijn tempo slechts 2 min/100m bedroeg.
Morgen 2 trainingen op het programme, een lange loop voor het ontbijt en een lange trage zwemtraining.
Deze week een regeneratieweek volgens het programma. Komt van pas want zat er wat door na de laatste 2 weken aan de bouw te werken. Zondag nog een lange rustige duurloop volbracht, 15km in 1u20, voet goed ingewindeld en dan vertrokken en gans Hyde Park in londen rondgelopen. Zeer mooi park, veel volk, en veel lotgenoten lopers en andere sporters. Gisteren een beetje stabilisatieoefeningen volgens het programma en vandaag naar het openbaar zwembad. Daarvoor wel eerst een zwembroek moeten kopen want die had ik in mijn valies vergeten te steken.
Morgen denk ik een dubbel trainingske, een vetloopke van 45 min en in de namiddag nog een zwemtraining.
Na de laatste werkperiode, heb ik tijdens mijn verlofperiode thuis er serieus de pees opgelegd. Niet qua sport maar wel qua noeste arbeid in het bijna nieuwe huis. Ik had gehoopt om klaar te zijn met de werken en te verhuizen naar het huis in januari maar de mannen van TMVW beslisten er anders over. De aansluiting van de riolering werd pas vorige maandag uitgevoerd, net op de laatste dag van mijnverlofperiode. Dus het zal voor de volgende keer zijn. Maar omdat ik de grootste werken al had uitgevoerd ging mijn gedachten ook meer en meer naar opnieuw onbezorgd trainen terwijl ik op vliegduty ben. Tot ik in al mijn (wild) enthousiasme van de richel van de garage spring en mijn rechtervoet omsla. De eens geopereerde ligamenten en pezen serieus uigerokken en even gevreesd voor een breuk of barst. Toch verder gewerkt en s avonds ijs opgelegd. De eerste dagen niets gedaan en dan gisteren en vandaag eens geprobeerd. Gisteren op de hometrainer in het Novotel in Parijs 45 min gefietst met 100 omwentelingen per minuut en dan 20 min gelopen tegen 9km/u. Dat ging goed maar wel mijn voet ingewindeld. Vanmorgen voor het ontbijt dit nog eens herhaald (30 min fiets en 30 min lopen) en geen probleem. Sebiet naar Londen vliegen en aangezien ik daar efkes zal zijn een zwembad zoeken en zeker morgenvroeg een vetloopke in Hyde Park.
Wegens mijn trainingsachterstand die ik heb opgelopen tijdens de werkzaamheden aan het huis, wijselijk beslist om de marathon van Rotterdam te laten schieten. De marathon in het najaar blijft wel.
Maandag kunnen we ons ook inschrijven voor de halve triatlon van Neerpelt. Zonet gelezen dat de 1/4 triatlon van Brugge in 45 seconden !!!!!! uitverkocht was. Zal eens moeten zien of ik nog op tijd ben voor die van Geel.
Voor het werk een 6-tal dagen in Barbados verblijven, wat een onverwacht eindejaarsgeschenk. De vlucht was lang en bracht ons via de Azoren, van Parijs naar Barbados, in net geen 10 uur vliegen. Trainen in Barbados is niet zo evident want de straten zijn zeer smal en elke dag op het strand lopen is ook al niet gemakkelijk. tot dusver een looptraining en 2 zwemtrainingen kunnen afwerken, waaronder 1 in het olympisch zwembad van Barbados, een 50m bad. 10 Barbados dollars inkom en dan een 'lane' enkel en alleen voor mij. Naast mij een aantal US college teams in winterstage, wat een toffe ervaring.
Vorige week 42 km kunnen lopen in Parijs en Moskou, en deze week de conditie wat onderhouden, binnen 2 dagen terug naar huis om de bouw eindelijk af te werken zodat we kunnen verhuizen. Nog wat vitamientjes opdoen hier zodat ik de thermische schok aan zal kunnen en dan eindelijk eens beginnen met fietstraining op de rollen.
Er komt langzaam maar zeker schot in de zaak. Het seizoen 2010, hetgeen het voorbereidingsjaar wordt voor de Ironman in 2011, krijgt vorm. Het zal ook de eerste keer zijn dat ik in de winter de basis zal beginnen leggen. Eigenlijk is dat al vanaf 1 november begonnen maar met de werkzaamheden aan het huis is er toch wat achterstand opgelopen.
Het seizoen 2010 ziet er voorlopig als volgt uit:
11/04/10 : marathon Rotterdam - doel < 3u30 09/05/10 : kwarttriatlon Geel - doel < 2u30 27/06/10 : halve triatlon Neerpelt - doel: uitdoen en ervaring opdoen voor 70.3 Antwerpen 25/07/10 : 70.3 Ironman Antwerpen - doel < 5u (= hoofddoel) Augustus - September : 2 kwarttriatlons (voorlopig Viersel en Mechelen) Oktober : Marathon (Eindhoven of Echternach)
Als voorbereiding zal er nog wel aan de een of de andere toertocht of stratenloop worden deelgenomen.
Momenteel is er nog geen keuze gemaakt welke Ironman in 2011 zal gedaan worden: veel goesting voor Lanzarote maar die is vroeg op het jaar en ik merk nu hoe moeilijk het is om in de winterperiode te fietsen. Ook de Ironman van Arizona is iets voor mij omdat ik er 7 maanden gewoond heb maar moeilijker om de familie mee naar toe te nemen. In alle geval zal het er 1 zijn van het Ironman circuit, omdat ik niet weet of erna nog zullen volgen. De beslissing zal binnenkort moeten genomen worden.
Momenteel sta ik wel veel verder dan 1 jaar geleden (toen nog roken en 92 kg) maar toch is er wat ongerustheid omdat ik niet alle trainingen van mijn schema heb kunnen uitvoeren.
Vandaag had ik een relatief goede trainingsdag. Ik ben in St'Gallen in Zwitserland. Het is hier beginnen sneeuwen en de straten lagen er glad en glibberig bij. Dus ben ik naar het plaatselijk zwembad gegaan, hetgeen al een avontuur op zich is. Daar aangekomen was er een groot zwembad waar kinderen konden spelen op glijbanen en hindernissenparcoursen maar waar er ook een 25m bad was enkel voor baantjeszwemmers. Ik deed vandaag:
400 m inzwemmen 10 x 50m benen, armen op plankje 10 x 100 m crawl met paddles en pull buoy 900 m crawl relax 200 m uitzwemmen totaal 3000m
Daarna wou ik nog gaan lopen maar daarvoor moest ik naar de plaatselijke fitness. Die sloot echter al om 17u dus ben ik maar terug naar het hotel gegaan waar er gluhwein klaarstond voor de gasten. Ipv een uur lopen is het een gluhwein geworden. Morgen proberen iets recht te zetten en beginnen met een vetloopje, ontbijt en dan zwemmen. Dan zal ik deze week 5 trainingen gedaan hebben en hoop ik op de rails te zitten voor de rest van de voorbereiding. Maar zeer belangrijk nog de komende weken is de verhuis naar ons nieuwe huis, daar zal ook nog veel energie en tijd in kruipen.
Sinds vorige week terug begonnen met vanalles. Terug beginnen vliegen en dat eerst met een uitgebreide trainingsweek in New York. Alle systemen werden herhaald en daarna 4 lange simulator sessies. Alle mogelijke pannes werden gesimuleerd en het is toch ongelofelijk hoe levensecht die simulator is. Vooral de voorlaatste sessie met de volledige panne van het hydraulisch systeem en rook in de cabine (veroorzaakt door een brand in het hydraulisch compartiment, misschien door een zogenaamde thermal runaway van de batterijen,...) was indrukwekkend. De vlieger goed aan de grond gezet, en efkes uitgeblazen. De dag erna was het dan examen, hetgeen elk jaar nodig is om de vergunning te vernieuwen. Ik kan er dus weer tegen voor een jaar. De dag na het examen een lange reis moeten ondernemen om naar mijn echt vliegtuig te gaan, van New York over Parijs naar Moskou. Aangezien de simulatorsessies de week ervoor 's nachts gepland stonden had ik een dubbele jetlag te verwerken. Dat bleek gisteren toen ik om 4u s nachts (2u Belgische tijd) klaar wakker was. Gisterennacht was het beter. Vorige week was het ook de eerste echte trainingsweek. Opbouw 1 stond boven het schema dat ik van trainer Michel van MG Sports toegestuurd kreeg. Een eerste kennismaking met een andere aanpak van trainen, waar nu plaats is voor loopsessies van verschillende intensiteit in functie van de hartslag, stabilisatieoefeningen en pittige zwemtrainingen. Fietsen komt er nog niet aan te pas want ik heb geen fiets ter beschikking als ik 'on duty' ben. Het lopen vorige week beperkte zich tot 3 sessies, met vooral nadruk op recuperatie en regeneratie, goed voor 24 km. Het zwemmen ben ik niet aan toe gekomen want ik had geen zwembad ter beschikking. Deze week wordt het volume wat opgedreven en heb ik gelukkig een zwembad om de 5100m die deze week gepland staan afte werken. Sebiet mij eens in gang trekken voor een pittig looptrainingske, weliswaar op de loopband.
Eigenlijk was ik wel wat vroeg vorige keer toen ik de eerste training aankondigde. Sindsdien wel 2 keer gezwommen en 2 keer gelopen maar nog niet gefietst. Ik ga vanaf 1 november trainen met schema's, en daar heb je natuurlijk wel wat gegevens voor nodig. Daarom heb ik gisteren een testloop gedaan op de piste in Oordegem. Na de opwarming een 5km aan goed tempo: Ik heb het gedaan in 21min23sec, met een gemiddelde hartslag van 171, max 188. Snelheid gemiddeld 4'14" per km. Benieuwd wat trainer Michel daar mee zal doen. Ik voel me nu wel klaar om de training terug te hervatten, bijna 4 weken na de marathon en na 2,5 weken bijna continu werken op de bouw. Morgen misschien eens de rollen installeren op de bouw of nog eens gaan lopen.
Vanmorgen na 2 weken sportief niets gedaan te hebben (buiten een beetje hometrainer en fitness) terug iets gedaan. Met de triatlonclub gezwommen. 1500m met nadruk op techniek. Vooral losgezwommen. Volgende week laatste week relatieve rust, misschien nog eens een keertje zwemmen, lopen en fietsen voor dat op 26 oktober de echte start wordt gegeven. Voor de rest nu bijna dag en nacht op de bouw om eindelijk eens te kunnen verhuizen.
Juist. Ik ben in Kazachstan, meer bepaald Astana. Voor een nachtje maar ,want morgen via Moskou en Geneve terug naar huis, voor weer een periode bouwen aan ons huis. De vlucht van Tel Aviv naar Astana verloopt wegens diplomatieke redenen langs Turkije en niet langs Syrie en Irak. Als je noordelijk vliegt vanuit Israel kom je eerst in het luchtruim van Nicosia, het griekse gedeelte van Cyprus. Omdat de griekse kant de turkse kant niet erkent en vice versum verloopt de communicatie daar nogal moeilijk, om niet te zeggen moeilijk. Soit, eens boven turks grondgebied werd dan koers gezet richting de kaspische zee waar stukken van Armenie, Azerbaidjan, Turkmenistan, Uzbekistan en tenslotte Kazachstan worden aangedaan. Opvallend was hoe het terrein waar we over vlogen niet veel veranderd. Van in Turkije tot in Kazachstan overvlieg je eindeloze, schijnbaar onbewoonde vlaktes waar de kleur van licht beige naar donkerbruin gaat. Hoogtepunt was het uitdrogende Aralmeer, dat ik tot nog toe kende van de aardrijkskundelessen in de humaniora. Naar het schijnt liggen er schepen gestrand op kilometers van waar vroeger de kust was. We vlogen te hoog om dit waar te nemen maar het is wel een feit dat het meer qua water niet veel meer voorstelt.
Kazachstan is dan de eindeloze steppe, grenzend in het noorden aan Siberie (' snachts is het hier al min 3) en oostelijk aan China (hetgeen je aan de lokale bevolking kan zien). De steppe wordt gebruikt om de Soyouzcapsule te laten terugkeren na z'n ruimtereis. En begrijpelijk want zelfs als de geleerden zich bij de terugkeerberekening 200km zouden vergissen is er nog steeds geen gevaar voor de bevolking want je ziet gewoon niets dan schijnbaar eindeloze bruine vlakte. Of toch, kris kras doorkruisen olie- en gasleidingen het land om olie naar rusland en de kaspische zee te brengen. Meteen ook de bron van inkomsten van dit land, waarbij Astana plots uit het niets opdoemt, net zoals Las Vegas dat doet in de woestijn van Nevada. Astana is nieuwe rijkdom, de stad staat vol moderne bouwwerken.
Daardoor is mijn maandtotal voor april niet wat ik er van verwacht had.
