De eerste drieduizend jaar…

Chronologische oudheidgeschiedenis van Genesis tot de Tempel van Salomo

Eerste druk 2020 © Robert De Telder

ISBN: (volgt)

NUR: 683

Wettelijk depot: D/2020/Robert De Telder/Auteur uitgever

Trefwoorden: Bijbel, oudheidwereldgeschiedenis, chronologie, revisionisme

Foto cover: Auteur

© Verantwoording beeldmateriaal: Alle afbeeldingen behoren naar de mening van de auteur tot het ‘public domain.’

Voor alle gehanteerde Bijbelteksten is meestal uitgegaan van de Statenvertaling, tenzij anders aangeduid.

Niets uit deze uitgave mag verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm, internet of op welke wijze dan ook, zonder schriftelijke toestemming van de uitgever.

Tegen heilloze bakerpraat en verzinsels…

Proloog

Het boek dat u, beste lezer, nu ter hand neemt brengt de chronologische geschiedenis vanaf de Grote Vloed van Genesis tot op het aanvangen van de historische sabbat- en jubeljaren volgend op de inname van Kanaän door de Israëlieten onder leiding van Jozua in 1443 v. Chr. Het boek bevat vierenzestig tijdschema ’s. Het zijn tijdschema ’s van telkens veertien jaar per schema met twee centimeter voor een jaar. Zo doende zijn de vier jaarkwartalen duidelijk zichtbaar en handig voor het aanbrengen van de Bijbelse en westerse jaartelling. De historische gebeurtenissen en koningslijsten over een periode van negenhonderd jaar worden op deze wijze exact aanschouwelijk zichtbaar. Het boek sluit aan bij mijn eerdere publicatie van ‘dertig jubeljaren’ dat in 2018 uitgebracht werd. Met het boek behandel ik de chronologie van de dertig historische jubeljaren die er waren tussen het eerste jubeljaar na de inname van het Beloofde Land Kanaän door de Israëlieten in de vijftiende eeuw v. Chr. en het dertigste jubeljaar dat Jezus Christus met Jom Kippoer in 27 AD uitriep. Het boek bevatte en was opgebouwd rond honderdvijf schema ’s op millimeterpapier en besloeg de hiervoor vermelde tijdsperiode van ruim vijftienhonderd jaar.

Hoofdstuk 1

Genesis van de eerste beschavingen na de Grote Vloed.

Mijn schema ’s vangen aan bij de Grote Vloed die in het jaar 2341/2340 v. Chr. gedateerd wordt, en dit op basis van het chronologisch werken met de Bijbelse sabbat- en jubeljaren (volgens de rekenwijze van William Whiston) in verbinding met de geslachtsregisters van het Bijbelboek Genesis.

In september 2015 schafte ik via het internet het boek van Dr. Werner Papke aan: “Die Sterne von Babylon, Die geheime Botschaft des Gilgamesch – nach 4000 Jahren entschlüsselt”. Het werk dateert al van 1989 (ISBN 3 7857 0498 4). De auteur brengt een Duitse vertaling van het Gilgamesj-epos en berekend de astronomische datum van de Babylonische versie van de zondvloed. Tot mijn verrassing kwam in zijn studie telkens weer het jaar 2340 v. Chr. tevoorschijn, voor het gebeuren. Het is hetzelfde jaartal waar ik bij arriveerde in mijn studie: TIJD en TIJDEN, 2015. En dit op basis van de sabbat- en jubeljaartelling op de wijze van tellen volgens William Whiston en vervolgens via de juiste verbinding met het tijdstip van de roeping van Abraham, voorafgegaan met de Genesis-geslachtsregisters van de aartsvaders.

Ik beschouw de verkregen astronomische datum van 2340 v. Chr. van Werner Papke voor het Gilgamesj-epos, als een kruispeiling dat mijn in de tijd terug navigeren via de sabbat- en jubeljaren, bevestigd. In mijn werk TIJD en TIJDEN, 2015, hoofdstuk: de datering van de spraakverwarring, blz. 13-21, wijs ik op afwijkende geslachtsregisters met hogere jaartallen dan de Masoretische getallen uit onze Bijbel, wat twijfel oproept, een twijfel die nu ongegrond blijkt. Verbazend bij het lezen van het werk van Dr. Werner Papke, was ook de astronomische kennis van de Chaldeeërs. Zij waren blijkbaar Copernicus vierduizend jaar vooraf. Zij wisten bijvoorbeeld dat de planeten niet om de aarde, maar om de zon cirkelen en dat planeet aarde met haar maan op de vierde plaats na Saturnus komt. Het toont veel over de kennis van de nakomelingen van Noach in het derde millennium v. Chr. Navigeren op zee moet voor hen ook eenvoudig geweest zijn, en dit verklaart onder andere het snelle ontstaan van de eerste beschavingen in Centraal-Amerika. Een continent dat vanuit Azië het eerst bereikt werd. Dit alles is een kennis die later verloren ging en in het Westen slechts vijfhonderd geleden opnieuw verkregen werd.

De geboorte van Arpachsad, de zoon van Sem, laat ik twee jaar ‘na’ het einde van de Grote Vloed plaatsvinden. De Zondvloed duurde namelijk een jaar van oktober/november AM 1656 tot oktober/november van AM 1657.

Genesis 7:10 Na zeven dagen kwamen de wateren van de vloed over de aarde. 11 In Noach ‘s zeshonderdste levensjaar, in de tweede maand (oktober/november), op de zeventiende dag der maand, op die dag braken alle kolken der grote waterdiepten open en werden de sluizen des hemels geopend. 12 En de slagregen was veertig dagen en veertig nachten over de aarde.

Genesis 8:13 In het zeshonderd en eerste jaar, in de eerste maand (september/oktober), op de eerste der maand, waren de wateren opgedroogd van de aarde; daarop verwijderde Noach het luik van de ark, en hij zag uit, en zie, de aardbodem droogde op. 14 In de tweede maand (oktober/november), op de zevenentwintigste dag der maand, was de aarde droog.

Dat ik aan twee jaar ‘na’ de Zondvloed voor de geboorte van Arpachsad uitkom is het resultaat van het terugrekenen vanaf het jaar oktober 997/september 996 v. Chr., toen de Tempel van Salomo gebouwd was en daarna de Heerlijkheid des HEREN in de Tempel woning nam. Dat jaar was het ankerpunt om het Anno Mundi jaar 3000 met te linken. Wanneer men vanaf dit jaar met de chronologische gegevens die de Bijbel via de dertig jubeljaren verstrekt terugrekend arriveert men op de tijdsbalk voor Arpachsad in het tweede jaar na het einde van de Grote Vloed. Ik zoek en werk in mijn studie met exacte chronologie. Men kan opperen: wat maakt nu een jaar verschil uit? Wel veel, indien men op zoek is naar exacte chronologie. Een voorbeeld: vijfenzeventig jaar geleden landden de geallieerde legers o.l.v. Eisenhouwer op de stranden van Normandië, exact op dinsdag 6 juni 1944. Wanneer men hier een jaar van afwijkt klopt het verhaal rond de landing niet. Wanneer men vijf of tien jaar van dit historische gebeuren afwijkt kloppen de politieke verhoudingen zelfs niet meer. De orthodoxe wetenschap Egyptologie zit er tot zeshonderd jaar naast wanneer men de Bijbels-chronologische gegevens in hun gefabriceerd raamwerk wil inbrengen. En daarom de noodzaak ook van het revisionisme van de geschiedenis van de oudheid. De exodus van de Israëlieten uit Egypte dateren we op basis van Bijbelse chronologie in de vijftiende eeuw v. Chr. Tussen de Exodus in 1483 v. Chr. en het vierde regeringsjaar van Salomo verliepen er vierhonderdtachtig jaar (1 Koningen 6:1). De chronologie van de Richteren wordt aan de hand van de verlopen schijf van driehonderd jaar ten tijde van de richter Jefta, bepaald en de overige richteren op de tijdsbalk gerangschikt.

Tijdschema 2342/2329

Tijdschema 2328/2315

Onderaan het tweede schema merken we de naam van Cham. De nakomelingen van Noach en hun geschiedenis vinden we in het Bijbelboek Genesis opgetekend vanaf hoofdstuk 10:

Genesis 10:1 Dit zijn de nakomelingen der zonen van Noach: Sem, Cham en Jafeth; hun werden namelijk zonen geboren na de vloed.

Jaartallen voor de leeftijden van Cham en Jafeth geeft de Bijbel niet. We kunnen nochtans aannemen dat zij de leeftijden van de nazaten van Sem evenaarden. Cham is volgens de Bijbel Egypte gaan koloniseren. Het Bijbelboek Psalmen heeft twee verwijzingen naar Egypte als het land van Cham.

Psalm 105: 23 Daarna kwam Israël in Egypte, en Jakob verkeerde als vreemdeling in het land van Cham.

Psalm 78:51 En Hij sloeg al het eerstgeborene in Egypte, het beginsel der krachten in de tenten van Cham.

Tijdschema 2314/2301

Tijdschema 2300/2287

Cham en zijn nakomelingen zijn identiek met de door de moderne Egyptologie tot mythe verklaarde god-koningen die voor de eerste farao Menes, over Egypte heersten. De bekende Palermo-steen (TIJD en TIJDEN, 2015, blz.73-75) verhaalt over een lijst van een honderdtal god-koningen, die start met de Egyptische god Horus. Volgens deze geschreven Egyptische primaire bron heeft de eerste farao Menes het bewind over Egypte, van deze god-koningen overgenomen. Toen de oudheidhistoricus Herodotos in de vijfde eeuw v. Chr. Egypte bezocht en met de priesters aldaar sprak, kreeg hij dezelfde geschiedenis te horen:

144. From their declaration then it followed, that they of whom the images were had been of form like this, and far removed from being gods: but in the time before these men they said that gods were the rulers in Egypt, not mingling with men, and that of these always one had power at a time; and the last of them who was king over Egypt was Oros the son of Osiris, whom the Hellenes call Apollo: he was king over Egypt last, having deposed Typhon. Now Osiris in the tongue of Hellas is Dionysos. Herodotos Boek 2:144

De Bijbelse Cham was een van de acht overlevenden van de grote vloed en was aldus nog tijdens de pre-zondvloedperiode van de aarde geboren. Wat vooral opvalt wanneer men de Genesis-geslachtsregisters bestudeerd, zijn de hoge leeftijden van de zogenaamde aartsvaders. Noach bijvoorbeeld, leefde nog tot 350 jaar na de grote vloed (Genesis 9:28). Van zijn zoon Sem, en broer van Cham, staat een leeftijd opgeschreven van zeshonderd jaar (Genesis 11:10-11), waarvan 502 jaar na de Vloed. We kunnen aannemen dat ook Cham en zijn onmiddellijke nakomelingen zulke enorme leeftijden bereikten. Deze mensen kwamen daarenboven uit een beschaving zonder weerga, met een tot dan toe bewaarde kennis die samen met hun hoge leeftijden, hen in de ogen van mensen wier leeftijd tot zeventig en tachtig jaar (Psalm 90:10) herleidt was, tot schijnbaar onsterfelijke goden maakten. Het is aldus logisch te concluderen dat de god-koningen van de Palermosteen gewoon stervelingen waren, en afstammelingen uit de lijn van Cham. Cham en zijn nakomelingen namen overigens zelf, in afwijzing van het verbond van de HEERE God met Noach, de status van goden aan. Dat blijkt o.a. uit het Gilgamesj-epos dat leert dat Gilgamesj, de koning van Oeroek, twee-derde god was en een derde mens.

© public domain, bewerkt door de auteur

Dit maakt deel uit van de in het Bijbelboek Genesis beschreven rebellie ten tijde van Nimrod, de kleinzoon van Cham.

De steden Babel, Erek, Akkad en Kalne werden in de negentiende eeuw al door archeologen blootgelegd en onderzocht. Het Bijbelse Erek is het Uruk dat door archeologen werd blootgelegd, het verschil in schrijfwijze is een gevolg van het gebruik van verschillende klinkers. Duizenden kleitabletten werden in de vermelde steden opgegraven en vertaald. Het bekendste hiervan is het Gilgamesj-epos, dat een Babylonische versie van het Bijbelse zondvloedverhaal is. Maar er is meer, de oud-Soemerische koningslijst begint met een koning genaamd: Kisj. Het vraagt weinig verbeelding om in deze naam de Bijbelse naam Kus of Kusj te herkennen, de zoon van Cham, de zoon van Noach in Genesis 10:6. Een probleem is hier het conflict tussen de gebruikte dateringsmethoden. Conventioneel plaatst men de Soemerische Kisj in 2900 v. Chr. Vanuit het Genesismodel plaatsen we de eerste beschaving in het Tweestromenland rond 2300 v. Chr. Gilgamesj was koning van Uruk en sprak volgens het Gilgamesj-epos met een overlevende van de Grote Vloed: Oetnapisjtim. Dit zou de Bijbelse Noach geweest kunnen zijn of Cham, de grootvader van Nimrod. Er zijn namelijk onderzoekers die Gilgamesj met de Bijbelse Nimrod identificeren. De betekenis van het Hebreeuwse Nimrod is: ‘opstandeling’. Gilgamesj zou dan zijn werkelijke naam geweest zijn, en Nimrod zijn synoniem. En er zijn heel wat raakpunten tussen beide heersers (internetlink: http://davelivingston.com/nimrod.htm). Het begin van zijn macht plaatsen we volgens het Genesisbericht in het land Sinear, in het tweestromenland. Het was pas toen Peleg (in de lijn van Sem) geboren werd (Genesis 10:25) dat de aarde onder de nakomelingen van Noach verdeeld werd. De spraakverwarring was hier een belangrijke drijfveer. Wat hier aan voorafging was de bouw van de eerste stad en toren door Nimrod, de kleinzoon van Cham in afwijzing van het verbond van de HERE God met Noach na de Grote Vloed.

Genesis 10: 6 En de zonen van Cham zijn: Cusch en Mitsraim, en Put, en Kanaän. 7 En de zonen van Cusch zijn: Seba en Havila, en Sabta, en Raema, en Sabtecha. En de zonen van Raema zijn: Scheba en Dedan. 8 En Cusch gewon Nimrod; deze begon geweldig te zijn op de aarde. 9 Hij was een geweldig jager voor het aangezicht des HEEREN; daarom wordt gezegd: Gelijk Nimrod, een geweldig jager voor het aangezicht des HEEREN. 10 En het beginsel zijns rijks was Babel, en Erech, en Accad, en Calne in het land Sinear. 11 Uit ditzelve land is Assur uitgegaan, en heeft gebouwd Nineve, en Rehoboth, Ir, en Kalach. 12 En Resen, tussen Nineve en tussen Kalach; deze is die grote stad.

De geschiedenis van de eerste opstand na de Grote Vloed vinden we in het Bijbelboek Genesis:

Genesis 11:1 En de ganse aarde was van enerlei spraak en enerlei woorden. 2 Maar het geschiedde, als zij tegen het oosten togen, dat zij een laagte vonden in het land Sinear; en zij woonden aldaar. 3 En zij zeiden een ieder tot zijn naaste: Kom aan, laat ons tichelen strijken, en wel doorbranden! En de tichel was hun voor steen, en het lijm was hun voor leem. 4 En zij zeiden: Kom aan, laat ons voor ons een stad bouwen, en een toren, welks opperste in den hemel zij, en laat ons een naam voor ons maken, opdat wij niet misschien over de ganse aarde verstrooid worden! 5 Toen kwam de HEERE neder, om te bezien de stad en den toren, die de kinderen der mensen bouwden. 6 En de HEERE zeide: Ziet, zij zijn enerlei volk, en hebben allen enerlei spraak; en dit is het, dat zij beginnen te maken; maar nu, zoude hun niet afgesneden worden al wat zij bedacht hebben te maken? 7 Kom aan, laat Ons nedervaren, en laat Ons hun spraak aldaar verwarren, opdat iegelijk de spraak zijns naasten niet hore. 8 Alzo verstrooide hen de HEERE van daar over de ganse aarde; en zij hielden op de stad te bouwen. 9 Daarom noemde men haar naam Babel; want aldaar verwarde de HEERE de spraak der ganse aarde, en van daar verstrooide hen de HEERE over de ganse aarde.

Tijdschema 2286/2273

Tijdschema 2272/2259

Genesis 10:1 Dit nu zijn de geboorten van Noachs zonen: Sem, Cham, en Jafeth; en hun werden zonen geboren na den vloed. 2 De zonen van Jafeth zijn: Gomer, en Magog, en Madai, en Javan, en Tubal, en Mesech, en Thiras. 3 En de zonen van Gomer zijn: Askenaz, en Rifath, en Togarma. 4 En de zonen van Javan zijn: Elisa, en Tarsis; de Chittieten en Dodanieten. 5 Van dezen zijn verdeeld de eilanden der volken in hun landschappen, elk naar zijn spraak, naar hun huisgezinnen, onder hun volken.

De nakomelingen van Jafeth kwamen met hun trek na de spraakverwarring in de zogenaamde kustlanden of Europa terecht. De Joodse overlevering leert dat de Germanen bijvoorbeeld in de lijn van Askenaz, de zoon van Gomer terug te vinden zijn. Sinds de tiende eeuw na Christus wordt de naam Askenaz namelijk in de Joodse literatuur gebruikt voor Duitsland, demografisch, het grootste Germaanse land in Centraal Europa. De clan van Jafeth kwam na de spraakverwarring in onherbergzame gebieden terecht. De aarde werd tijdens deze periode nog meermalen door natuurrampen geteisterd, en dit als een gevolg van een aardkorst in beweging, die zich nog van de Grote Vloed aan het herstellen was.

Tijdschema 2258/2245

Tijdschema 2244/2231

Cusch, de zoon van Cham, wordt in de Bijbel enkele malen in verband met Ethiopië gebracht. Dat is dan niet het Ethiopië dat vandaag de naam van de staat aan de hoorn van Afrika draagt, maar eerder het noorden van het huidige Soedan.

Een andere zoon van Cham: Misraïm, trok naar Egypte. Op de bijgevoegde kaart heb ik de vermoedelijke reisweg van Kus vanuit de Arabische Golf, over de Indische Oceaan naar Ethiopië getekend, en zo verder langs de Nijl richting noorden. De andere pijl toont de trekroute van Misraïm over land naar Egypte. Hierbij zij opgemerkt dat we de wereld van na de Grote Vloed moeten voorstellen als een wereld die nog na geteisterd werd door natuurrampen aller aard. Het waren ‘de dagen van Peleg’, de periode dat de wereld, volgens Genesis, ‘verdeeld’ werd. Volgens het Genesismodel moeten we ook de ‘continentale drift’ in deze periode plaatsen, maar dan versneld. Hierbij werden nieuwe bergmassieven gevormd en zochten stromen en rivieren een nieuwe weg naar de zeeën. Van de Arabische Golf bijvoorbeeld neemt men aan dat deze zich veel verder in land tot aan de stad Uruk bevond. Ook van de huidige Nijldelta neemt men aan dat de Middellandse Zee toen verder in land zat. Het was nog een groot moerasgebied toen Misraïm daar arriveerde. Over de eerste farao Menes schrijft Herodotos dat deze de Nijl vanaf Memfis kanaliseerde en zorgde voor het droogleggen van het land (Herodotos Boek 2, 99).

De geschiedenis die ik hier breng staat haaks op de door de evolutietheorie beïnvloede wereldgeschiedenis. De gangbare geschiedschrijving hanteert voor het begin van het neolithische tijdperk in het Midden-Oosten jaartallen van ongeveer 6000 tot 4500 v. Chr. De dooddoener wat de dateringsmethode betreft is de Egyptologie die via het gebruik van een vermeende Sothis-kalender in het oude Egypte, te oude data opgeeft. Met de hoofdstukken geven we aandacht aan de berekeningswijze van de Egyptologie. Het Bijbelboek Genesis leert een wereldwijde grote vloed dat het einde van de eerste beschaving sinds de Schepping betekende, met een nieuw begin in 2340 v. Chr. De wereld die onderging was een beschaving zonder weerga, gelijk aan het Atlantis uit de Griekse mythologie. Maar het was een beschaving geweest die haar eigen weg naar de ondergang ging. De wereld van de voortijd die onderging was een wereld zonder weerga geweest, en dit op alle gebied. Honderdtwintig jaar voor de Grote Vloed was de maat vol en was de aarde en alles wat er op leefde gedoemd tot sterven. Wat de maat vol maakte was het vermengen van de zonen Gods met de dochters der mensen, met als resultaat; de Nefilim. Een Hebreeuws woord dat meestal vertaald wordt met reuzen of geweldenaars.

Genesis 6:1 En het geschiedde, als de mensen op den aardbodem begonnen te vermenigvuldigen, en hun dochters geboren werden, 2 Dat Gods zonen de dochteren der mensen aanzagen, dat zij schoon waren, en zij namen zich vrouwen uit allen, die zij verkozen hadden. 3 Toen zeide de HEERE: Mijn Geest zal niet in eeuwigheid twisten met den mens, dewijl hij ook vlees is; doch zijn dagen zullen zijn honderd en twintig jaren. 4 In die dagen waren er reuzen op de aarde, en ook daarna, als Gods zonen tot de dochteren der mensen ingegaan waren, en zich kinderen gewonnen hadden; deze zijn de geweldigen, die van ouds geweest zijn, mannen van name. 5 En de HEERE zag, dat de boosheid des mensen menigvuldig was op de aarde, en al het gedichtsel der gedachten zijns harten te allen dage alleenlijk boos was. 6 Toen berouwde het den HEERE, dat Hij den mens op de aarde gemaakt had, en het smartte Hem aan Zijn hart. 7 En de HEERE zeide: Ik zal den mens, dien Ik geschapen heb, verdelgen van den aardbodem, van den mens tot het vee, tot het kruipend gedierte, en tot het gevogelte des hemels toe; want het berouwt Mij, dat Ik hen gemaakt heb. 8 Maar Noach vond genade in de ogen des HEEREN.

Een periode van Gods handelen met de mens werd definitief afgesloten. Opmerkelijk vind ik dat er in het Bijbelboek Genesis staat geschreven dat de HEERE God de deur van de ark sloot, en niet Noach: Genesis 7:16 En de HEERE sloot achter hem toe…

Het betekende het afsluiten van een Bijbelse bedeling. Slechts acht mensen: vier mannen en vier vrouwen, overleefden de meganatuurcatastrofe van Godswege en begonnen daarna opnieuw, met een verbond van God en de belofte dat Hij nooit meer de aarde zou verderven (Genesis 9:9-11). Het ‘kwaad’ (Rom. 3:9-17) was echter mee de ark ingegaan en in de geslachtslijn van Cham, zou er dra een nieuwe opstand opkomen. Het was de Bijbelse Nimrod die zoals eerder vermeld, het verzet na de grote vloed leidde.