KRONOS

De eerste brief van Jezus aan de engel van de Gemeente te Efeze behandelden we met het artikel van 27.05.2019 op dit blog. De tweede en derde brief van Jezus aan de engel van de Gemeente van Smyrna en aan de engel van de Gemeente van Pergamus behandelden we met onze aflevering van 26.08.2019, link: http://bloggen.be/Robertdetelder/archief.php?startdatum=1566770400&stopdatum=1567375200

Deze week vervolgen we met de brieven van Jezus Christus aan de engel van de gemeente te Thyatira en te Sardis.

Het laatste boek van het Nieuwe Testament gaat inhoudelijk volledig over het herstel van Israël in de toekomst.

Openbaring 1:1 De openbaring van Jezus Christus, die God hem gegeven heeft, om Zijn dienstknechten te tonen de dingen, die haast geschieden moeten; en die Hij door Zijn engel gezonden, en Zijn dienstknecht Johannes te kennen gegeven heeft; 2 Dewelke het woord Gods betuigd heeft, en de getuigenis van Jezus Christus, en al wat hij gezien heeft. (Statenvertaling)

© Map Public Domain, bewerkt door de auteur. De zeven Gemeenten in de Romeinse provincie Asia kregen op de kaart een blauwe omkadering.

Vooraleer het Bijbelboek Openbaring de toekomstige gebeurtenissen als vooraf geschreven geschiedenis behandelt wordt de oude geschiedenis van Israël in de zeven brieven geadresseerd aan zeven gemeenten in Klein-Azië, herkenbaar weergegeven. De zeven gemeenten bevonden zich in het westelijke gedeelte van de Romeinse provincie Asia tegenover de Egeïsche zee in de volgende plaatsen: Efeze, Smyrna, Pergamon, Thyatira, Sardes, Philadelphia en Laodicea. Het karakter van de zeven plaatselijke Gemeenten was afwijkend van elkaar en is een type van de geschiedenis van het oude Israël vanaf de Exodus tot de komst van de Messias. Volgens de Bijbelvorser C.I. Scofield (1843/1921) hebben de zeven brieven aan de zeven Gemeenten daarenboven een viervoudige toepassing: (1) lokaal, naar de Gemeenten die in 93 AD daadwerkelijk zijn aangesproken; (2) vermanend, voor alle Gemeenten in alle tijden als beproevingen waarmee ze hun ware spirituele staat in de ogen van God kunnen onderscheiden; (3) persoonlijk, in de vermaningen aan hem "die een oor heeft", en in de belofte "aan hem die overwint"; (4) profetisch, als het onthullen van zeven fasen van de geschiedenis van de Gemeenten tot het einde. Volgens punt 3 zijn de brieven voor de christen in de huidige bedeling als vermaning en bemoediging gegeven zoals overigens heel de Schrift (Romeinen 15:4 en 1 Korintiërs 10:6).

Het woord Gemeente in onze Bijbelvertaling is een vertaling van het Griekse woord: EKKLESIA. Een Grieks woord dat in onze Bijbelvertalingen ook gebruikt wordt voor de aanduiding van ‘kring’ en/of ‘vergadering’ wat de betekenis van het woord EKKLESIA weergeeft. De geestelijke lessen in iedere brief zijn in tegenstelling tot het historische niet aan een tijdsperiode gebonden. Alle zeven brieven zijn iedere keer gericht aan de engel der gemeente: ‘Schrijf aan de engel der Gemeente te …’. Hier kan alleen maar de Joodse gemeente of synagoge mee bedoelt zijn. Tussen de Ekklesia, het lichaam van Christus, en de Heer Jezus Christus, het hoofd van de Ekklesia, in de huidige bedeling staat er geen engel of andere tussenpersoon. “Waar twee of drie in mijn naam vergaderd zijn, daar ben Ik in uw midden”, zegt Christus tot iedere kring van christenen, zonder tussenpersoon. De Nieuwtestamentische gemeente is bovendien verborgen in de wereld en niet te verwarren met het christendom dat teruggaat op de Romeinse keizer Constantijn de Grote van de vierde eeuw na Christus.

In de oude bedeling van de Wet en Israël stonden engelen als tussenpersonen in een bijzondere relatie tot Israël zoals ook de brief van Paulus aan de Hebreeën vermeld:

1:14 Zijn zij niet allen gedienstige geesten, die tot dienst uitgezonden worden, om dergenen wil, die de zaligheid beërven zullen?

Zie ook Psalm 82 waar naar engelenmachten als goden over de volken en Israël verwezen wordt. Dat de brieven van Christus aan de zeven gemeenten in Asia aan engelen gericht zijn past in de oude bedeling en in de geschiedenis van de Israëlieten vanaf de Exodus uit Egypte. Zo hebben we gezien dat de Efeze-brief, de Smyrna-brief en de Pergamus-brief historisch in de veertigjarige periode tussen de Exodus en de inname van het Beloofde Land Kanaän geplaatst kunnen worden. De brieven aan Thyatira en Sardis passen beide in de historische periode van de koningen van Israël en Juda tot aan de ballingschap.

Openbaring 2:18 En schrijf aan den engel der Gemeente te Thyatira: Dit zegt de Zoon van God, Die Zijn ogen heeft als een vlam vuurs, en Zijn voeten zijn blinkend koper gelijk: 19 Ik weet uw werken, en liefde, en dienst, en geloof, en uw lijdzaamheid, en uw werken, en dat de laatste meer zijn dan de eerste. 20 Maar Ik heb enige weinige dingen tegen u, dat gij de vrouw Jezabel, die zich zelve zegt een profetes te zijn, laat leren, en Mijn dienstknechten verleiden, dat zij hoereren en afgodenoffer eten. 21 En Ik heb haar tijd gegeven, opdat zij zich zou bekeren van haar hoererij, en zij heeft zich niet bekeerd. 22 Zie, Ik werp haar te bed, en die met haar overspel bedrijven, in grote verdrukking, zo zij zich niet bekeren van hun werken. 23 En haar kinderen zal Ik door den dood ombrengen; en al de Gemeenten zullen weten, dat Ik het ben, Die nieren en harten onderzoek. En Ik zal ulieden geven een iegelijk naar uw werken. 24 Doch Ik zeg ulieden, en tot de anderen, die te Thyatira zijn, zovelen, als er deze leer niet hebben, en die de diepten des satans niet gekend hebben, gelijk zij zeggen: Ik zal u geen anderen last opleggen; 25 Maar hetgeen gij hebt, houdt dat, totdat Ik zal komen. 26 En die overwint, en die Mijn werken tot het einde toe bewaart, Ik zal hem macht geven over de heidenen; 27 En hij zal ze hoeden met een ijzeren staf; zij zullen als pottenbakkersvaten vermorzeld worden; gelijk ook Ik van Mijn Vader ontvangen heb. 28 En Ik zal hem de morgenster geven. 29 Die oren heeft, die hore wat de Geest tot de Gemeenten zegt. (Statenvertaling)

De betekenis van Thyatira is de wierook offerende en handelt over de historische periode van de tien stammen van Israël. De plaats Thyatira wordt in het Nieuwe Testament (Handelingen 16:14) vermeld als de plaats waar Lydia van afkomstig was. Zij was een purperverkoopster die op de prediking van Paulus te Filippi in Macedonië tot bekering kwam. Dat er een Joodse Gemeente of synagoge te Thyatira was is zeker.

De scheuring van het Verenigd Koninkrijk van Israël was het gevolg van de afgoderij van Salomo, bericht de Bijbel (1 Koningen 11:4). Het dieptepunt was de verkiezing door Salomo van de Ammonietische Naäma tot hoofdvrouw, de moeder van de latere kroonprins Rehabeam in zijn vierentwintigste regeringsjaar in 983 v. Chr. (TIJD en TIJDEN, blz. 211-21). De ongerechtigheid van Israël nam hier een aanvang, en de scheuring van het Rijk werd door de HEERE God toen al aan Salomo aangekondigd. Vooral het Bijbelboek 1 Koningen geeft heel wat informatie over deze periode. Over de tien stammen in verleden, heden en toekomst schreef ik een boek dat sinds 2017 op het internet verkrijgbaar is: Kronieken van de koningen van Israël. Zie link: https://www.bol.com/nl/p/kronieken-van-de-koningen-van-israel/9200000086650052/?suggestionType=featured_product&suggestedFor=robert%20de%20t&originalSearchContext=media_all&originalSection=main

Geen een van de opvolgers van Jerobeam I keerde zich ooit tot de HEERE God voor uitkomst maar volhardde in het dienen van afgoden. De vrouw Jezabel waar in Openbaring 2:20 naar verwezen wordt was de Fenicische vrouw van koning Achab van het tienstammenrijk.

1 Koningen 16:30 Achab, de zoon van Omri, deed wat kwaad is in de ogen des HEREN, meer dan allen die vóór hem geweest waren. 31 Het minst erge was, dat hij wandelde in de zonden van Jerobeam, de zoon van Nebat, maar hij nam tot vrouw Izebel, de dochter van Etbaäl, de koning der Sidoniërs, en ging de Baäl dienen en zich voor hem neerbuigen.

De afgodische toestand had toen zulke afmetingen aangenomen dat op een moment er slechts een overblijfsel van zevenduizend mensen in Israël was die de HEERE God trouw waren. Overwinnaars worden ze in de brief van Christus aan de engel te Thyatira genoemd.

1 Koningen 19:18 Ook heb Ik in Israël doen overblijven zeven duizend, alle knieën, die zich niet gebogen hebben voor Baäl, en allen mond, die hem niet gekust heeft.

Uiteindelijk werden de tien stammen in 717 v. Chr. in Assyrische ballingschap weggevoerd. Tussen de rivieren Eufraat en Indus zijn ze terechtgekomen waar ze tot op huidige dag (onbekend) bewaard worden. Op God ’s tijd zal hun herstel volgen, geestelijk en nationaal in het oude land der vaderen. In mijn eerder geciteerde boek: Kronieken van de koningen van Israël, 2017, blz. 147-157, geef ik in het bijzonder aandacht aan de stam Zebulon wat de toekomst betreft.

De vijfde brief van Jezus Christus in het Bijbelboek Openbaring is gericht aan de engel van de Gemeente te Sardis.

Openbaring 3:1 En schrijf aan den engel der Gemeente, die te Sardis is: Dit zegt, Die de zeven geesten Gods heeft, en de zeven sterren: Ik weet uw werken, dat gij den naam hebt, dat gij leeft, en gij zijt dood. 2 Zijt wakende, en versterk het overige, dat sterven zou; want Ik heb uw werken niet vol gevonden voor God. 3 Gedenk dan, hoe gij het ontvangen en gehoord hebt, en bewaar het, en bekeer u. Indien gij dan niet waakt, zo zal Ik over u komen als een dief, en gij zult niet weten, op wat ure Ik over u komen zal. 4 Doch gij hebt enige weinige namen ook te Sardis, die hun klederen niet bevlekt hebben, en zij zullen met Mij wandelen in witte klederen, overmits zij het waardig zijn. 5 Die overwint, die zal bekleed worden met witte klederen; en Ik zal zijn naam geenszins uitdoen uit het boek des levens, en Ik zal zijn naam belijden voor Mijn Vader en voor Zijn engelen. 6 Die oren heeft, die hore wat de Geest tot de Gemeenten zegt.

De betekenis van het woord Sardis is ontvluchten. De inhoud van de brief vinden we terug in de historische periode van de twee stammen na de scheuring van het Verenigd Koninkrijk van Salomo in 967 v. Chr. Tien stammen scheurden zich na de dood van Salomo van Juda en Benjamin af. De twee stammen Juda en Benjamin bleven samen met de Levieten met Jeruzalem en de Tempeldienst achter. Als een gevolg hadden zij de naam dat zij geestelijk leefden maar bleken geestelijk dood te zijn. Ook hier waren er echter overwinnaars en mensen met geestelijke oren. Niet alle koningen waren afgodendienaars maar soms waren er koningen die op de HEERE God vertrouwden en de afgoderij een halt toeriepen. Het mocht echter niet baten en uiteindelijk gingen zij honderddertig jaar, zes maanden en tien dagen na de wegvoering van de tien stammen in 717 v. Chr. ook in ballingschap. Zie het artikel van 09.02.2018 op dit blog, link: http://bloggen.be/Robertdetelder/archief.php?startdatum=1517785200&stopdatum=1518390000

In 586 v. Chr. werd de Tempel door de Babyloniërs vernietigd en werden de twee stammen in ballingschap weggevoerd. Alhoewel er na zeventig jaar Babylonische ballingschap een tijdelijk herstel volgde. Na de verwerping van de Messias bij Zijn eerste komst volgde veertig jaar later in 70 AD de vernietiging van Jeruzalem en de herbouwde Tempel door de Romeinen gevolgd door de wereldwijde diaspora.

De aanhef van de brief aan de engel van de gemeente te Sardis maakt onmiddellijk duidelijk dat men in de oude bedeling van de wet zit. Een kind van God in de huidige bedeling van de genade is namelijk ten allen tijde door het geloof in een staat van genade en zeker van het eeuwig leven dat hem geschonken werd. Het is sola gratia, sola fide en sola scriptura.

1 Johannes 5:11 En dit is de getuigenis, namelijk dat ons God het eeuwige leven gegeven heeft; en ditzelve leven is in Zijn Zoon. 12 Die den Zoon heeft, die heeft het leven; die den Zoon van God niet heeft, die heeft het leven niet. 13 Deze dingen heb ik u geschreven, die gelooft in den Naam des Zoons van God; opdat gij weet, dat gij het eeuwige leven hebt, en opdat gij gelooft in den Naam des Zoons van God.

Ook vers drie valt onder de oude bedeling en is niet van tel voor een kind van God in de huidige bedeling van de genade. De gelovige vandaag die deel uitmaakt van het Lichaam van Christus (Efeze 1:22-23) verwacht de komst van zijn of haar Heiland en ziet niet uit naar een dief die komt in de nacht.

1 Thessalonicenzen 2:1 En wij bidden u, broeders, door de toekomst van onzen Heere Jezus Christus, en onze toevergadering tot Hem, 2 Dat gij niet haastelijk bewogen wordt van verstand, of verschrikt, noch door geest, noch door woord, noch door zendbrief, als van ons geschreven, alsof de dag van Christus aanstaande ware.

Gedurende de bijna tweeduizend jaar nu sinds de eerste komst van de Messias wordt het Lichaam van Christus, voor de wereld verborgen, gevormd. Op God ’s tijd zal na de bedeling van de genade, de draad met Israël weer opgenomen worden. Het nationale herstel is sinds 1948 een feit en een teken aan de wand, het geestelijke herstel laat op zich wachten. Dit gaan we bespreken in een toekomstige aflevering over de twee laatste brieven: Philadelphia en Laodicea.

Wordt vervolgd…

Met vriendelijke groet,

Robert De Telder

Ontmoeten. Vragen. Ontdekken. Zie: alphavlaanderen.be