KRONOS

In 597 v. Chr. voerde Nebukadnezar de koning van Juda Jojachin weg naar Babylon en zette hem daar gevangen. Over deze in de Bijbel beschreven geschiedenis heeft de archeologie een vondst gedaan.

2 Koningen 24:11 Zelfs kwam Nebukadnezar, de koning van Babel, tegen de stad, als zijn knechten die belegerden. 12 Toen ging Jojachin, de koning van Juda, uit tot den koning van Babel, hij, en zijn moeder, en zijn knechten, en zijn vorsten, en zijn hovelingen; en de koning van Babel nam hem gevangen in het achtste jaar zijner regering. 13 En hij bracht van daar uit al de schatten van het huis des HEEREN, en de schatten van het huis des konings; en hij hieuw alle gouden vaten af, die Salomo, de koning van Israël, in den tempel des HEEREN gemaakt had, gelijk als de HEERE gesproken had. 14 En hij voerde gans Jeruzalem weg, mitsgaders al de vorsten, en alle strijdbare helden, tien duizend gevangen, en alle timmerlieden en smeden; niemand werd overgelaten, dan het arme volk des lands. 15 Zo voerde hij Jojachin weg naar Babel, mitsgaders des konings moeder, en des konings vrouwen, en zijn hovelingen; daartoe de machtigen des lands bracht hij gevankelijk van Jeruzalem naar Babel; 16 En alle kloeke mannen tot zeven duizend, en timmerlieden en smeden tot een duizend, en alle helden, die ten oorlog geoefend waren; dezen bracht de koning van Babel gevankelijk naar Babel. (Statenvertaling)

Van de gevangenzetting in Babylon en Jojachin ’s levensonderhoud daar heeft de archeologie een bewijsstuk gevonden. Robert Johann Koldewey (1855/1925) was de Duitse archeoloog die tijdens de vorige eeuwwisseling te Babylon de vondst deed. In Berlijn in het Pergamon-Museum heeft men dit bijzonder Babylonisch Spijkerschrifttafeltje ontcijferd. Het document heeft het over een overzicht van leveranties van levensmiddelen zoals olie en andere producten aan de gevangengenomen koning Ja’-u-kin of Jojachin van Juda. De Babylonische kleitabletten met betrekking tot Jojachin dragen bovendien als jaartal het dertiende regeringsjaar van Nebukadnezar wat de datering mogelijk maakt. Aan het einde van de regeerperiode van Nebukadnezar verloste de nieuwe heerser Ewil-Merodak, de koning van Juda uit zijn gevangenis en lezen we het volgende commentaar in de Bijbel:

2 Koningen 25:27 Het geschiedde daarna in het zeven en dertigste jaar der wegvoering van Jojachin, den koning van Juda, in de twaalfde maand, op den zeven en twintigsten der maand, dat Evilmerodach, de koning van Babel, in het jaar, als hij koning werd, het hoofd van Jojachin, den koning van Juda, uit het gevangenhuis, verhief. 28 En hij sprak vriendelijk met hem, en stelde zijn stoel boven den stoel der koningen, die bij hem te Babel waren. 29 En hij veranderde de klederen zijner gevangenis, en hij at geduriglijk brood voor zijn aangezicht, al de dagen zijns levens. 30 En aangaande zijn tering, een gedurige tering werd hem van den koning gegeven, elk dagelijks bestemde deel op zijn dag, al de dagen zijns levens. (Statenvertaling)

Het zevenendertigste jaar van de ballingschap van Jojachin viel in oktober 562/september 561 v.Chr. Het was bovendien een jubeljaar, (JOSEPHUS Complete Works, Translated by William Whiston, A.M. Appendix Dissertation V) het achttiende sinds de eerste viering negenenveertig jaar na de inname van Kanaän onder leiding van Jozua in 1443 v. Chr., veertig jaar na de exodus in 1483 v. Chr.

Het zevenendertigste ballingsjaar van Jojachin viel gelijk met een regeringswissel in Babylon: na de dood van Nebukadnezar nam Evil Merodach volgens de Ptolemeüs-canon de scepter op 11 januari 561 v. Chr. van zijn vader over. In februari/maart, de twaalfde maand (Adar), van het jaar 561 v. Chr. werd Jojachin uit zijn gevangenis verlost. Over de chronologische bruikbaarheid van de Ptolemeüs-canon schreef ik in mijn boek TIJD en TIJDEN, 2015, blz. 482-494, een appendix.

De vrijlating van Jojachin door de Babylonische koning Evil Merodach in een Jubeljaar was een teken Gods voor het volk van Israël in Babylonische ballingschap. De zeventigjarige ballingschap was een periode dat het ontvolkte land Juda zijn sabbatrust vergoed kreeg. De Israëlieten hadden zelden het Jubeljaargebod gehouden en van de honderdtwintig sabbatjaren die er waren tussen de inname van het Beloofde Land Kanaän en het begin van de ballingschap hadden zij zeventig maal het sabbatjaargebod genegeerd.

Het is geen toeval dat het achttiende jubeljaar van oktober 562/september 561 v. Chr. gelijk viel met het zevenendertigste jaar van de ballingschap van koning Jojachin van Juda en zijn vrijlating. Het is bovendien een bevestiging dat de rangschikking van de jubeljaren volgens de achttiende-eeuwse wetenschapper William Whiston correct is. En als kers op de taart hebben we de archeologie die vanuit Babylonische bron met de Bijbel overeenstemt.

Wordt vervolgd….

Met vriendelijke groet,

Robert De Telder

Recente publicaties: