KRONOS

De bijzondere geschiedenis van het optreden van de profeet Elia ten tijde van koning Achab en zijn beruchte Fenicische vrouw Izebel is onder Bijbelkenners heel bekend.

1 Koningen 16:29 Achab, de zoon van Omri, werd koning over Israël in het achtendertigste jaar van Asa, de koning van Juda. En Achab, de zoon van Omri, regeerde te Samaria tweeëntwintig jaar over Israël. 30 Achab, de zoon van Omri, deed wat kwaad is in de ogen des HEREN, meer dan allen die vóór hem geweest waren. 31 Het minst erge was, dat hij wandelde in de zonden van Jerobeam, de zoon van Nebat, maar hij nam tot vrouw Izebel, de dochter van Etbaäl, de koning der Sidoniërs, en ging de Baäl dienen en zich voor hem neerbuigen. 32 Vervolgens richtte hij voor de Baäl een altaar op in het huis van de Baäl, dat hij te Samaria gebouwd had. 33 Verder maakte Achab de gewijde paal; en Achab ging voort met zó te handelen, dat hij de HERE, de God van Israël, meer krenkte dan alle koningen van Israël die vóór hem geweest waren. (NBG Vertaling 1951)

Achab plaatsen we op de tijdsbalk van het jaar 909 tot 888 v. Chr. en dit op basis van de nieuwe chronologie volgens de sabbat- en jubeljaren. De plaatsing van de regeerperiode van Achab op de tijdsbalk in relatie tot de koningen van Juda heb ik in mijn boek TIJD en TIJDEN, 2015, blz. 225-228 uitgewerkt. De gangbare jaartallen voor Achab zijn: 874/853 v. Chr. Deze regeerperiode werd door de geleerde Edwin R. Thiele (The Mysterious Numbers of the Hebrew Kings,1951) uitgedokterd op basis van een verankering van de Bijbels-chronologische gegevens van de koningen van Israël en Juda met die van Assyrië. In mijn boek TIJD en TIJDEN, appendix 4, heb ik Thiele s wijze van (mis)rekenen uitgelegd.

Tegen de afgoderij van Achab trad de profeet Elia op en ging de confrontatie met de priesters van Baäl aan. Wat volgde was een hongersnood van drie jaar en zes maanden die het land Israël zou teisteren

1 Koningen 17:1 Toen zeide de Tisbiet Elia, uit Tisbe in Gilead, tot Achab: Zo waar de HERE, de God van Israël, leeft, in wiens dienst ik sta, er zal deze jaren geen dauw of regen zijn, tenzij dan op mijn woord.

Gedurende een periode van drie-plus jaren (1 Koningen 18:1) zou de hongersnood Israël en de buurlanden teisteren. In het Nieuwe Testament verwijst de Heer Jezus Christus naar dezelfde hongersnood en vermeldt de duur van de hongersnood voor een periode van exact drie jaar en zes maanden.

Lucas 4:25 Doch Ik zeg u naar waarheid, er waren vele weduwen in de dagen van Elia in Israël, toen de hemel drie jaren en zes maanden lang gesloten bleef en er grote hongersnood was over het gehele land, 26 en tot geen van haar werd Elia gezonden, doch wel naar Sarepta, bij Sidon, tot een vrouw, die weduwe was. (NBG Vertaling 1951)

De Joodse overlevering Seder Olam plaatst het begin van de grote hongersnood in het dertiende regeringsjaar van koning Achab. Op mijn tijdsbalk heb ik met deze gegevens gewerkt en de hongersnoodperiode laten aanvangen vanaf het najaar van 897 v. Chr. tot het voorjaar van 893 v. Chr.

Bij de aanvang van de hongersnoodperiode vertoeft de profeet Elia volgens 1 Koningen 17:2-24, in de woestijn nabij een beek die in de Jordaan uitmondt, met raven die hem van Godswege s morgens en s avonds van voedsel voorzien. Maar na een tijd droogt als een gevolg van het ophouden van de vroege en late regen ook de beek op en wordt Elia daarop naar Fenicië geleid (1 Koningen 17:8) naar het huis van een weduwe die voor hem zorgt.

In het derde jaar van de hongersnood krijgt de profeet Elia daar het Woord des HEREN met de opdracht naar Achab te gaan.

1 Koningen 18:1 Toen er geruime tijd verstreken was, kwam in het derde jaar het woord des HEREN tot Elia: Ga heen, vertoon u aan Achab, want Ik wil regen op de aardbodem geven. 2 En Elia ging heen om zich aan Achab te vertonen. De honger nu was sterk in Samaria.

Wat volgt in het Bijbelboek 1 Koningen hoofdstuk 18, is de confrontatie van de profeet Elia met de priesters van de god Baäl op de berg Carmel. Deze geschiedenis heb ik op de tijdsbalk verankerd met het voorjaar van 893 v. Chr.

1 Koningen 18:36 Op de tijd nu, dat men het avondoffer brengt, trad de profeet Elia naar voren en zeide: HERE, God van Abraham, Isaak en Israël, heden moge bekend worden, dat Gij God zijt in Israël, en dat ik uw knecht ben, en op uw bevel al deze dingen doe. 37 Antwoord mij, HERE, antwoord mij, opdat dit volk wete, dat Gij, HERE, God zijt, en dat Gij hun hart weer terugneigt. 38 Toen schoot het vuur des HEREN neer en verteerde het brandoffer, het hout, de stenen en de aarde, en lekte het water in de groeve op. 39 Toen het gehele volk dat zag, wierpen zij zich op hun aangezicht en zeiden: De HERE, die is God! De HERE, die is God! 40 Daarop zeide Elia tot hen: Grijpt de profeten van de Baäl, laat niemand van hen ontkomen. Zij grepen hen, en Elia voerde hen naar de beek Kison en liet hen daar slachten.

Nadat Izebel, de Fenicische vrouw van Achab, het bericht van de dood van de priesters van de Baäl vernam, zweert zij Elia te laten doden. Deze geschiedenis vinden we in het negentiende hoofdstuk van het Bijbelboek 1 Koningen, beschreven. De profeet Elia vlucht voor zijn leven naar Berseba in Juda en vervolgens naar de berg Gods, een tocht voor hem van veertig dagen.

De gebeurtenissen op de Carmel laat ik in het voorjaar van 893 v. Chr. tijdens de Pesach-week geschiedden. Dit maakt dat Elia rond Sjavoeot aan de berg Gods arriveerde.

Vijfhonderdnegentig jaar na de Exodus met Pesach vluchtte de profeet Elia in het jaar 893 v. Chr. voor zijn leven, naar de berg Gods Horeb. Deze vluchtroute kunnen we op een landkaart uittekenen.

1 Koningen 19:1 En Achab zeide Izebel aan al wat Elia gedaan had, en allen, die hij gedood had, te weten al de profeten, met het zwaard. 2 Toen zond Izebel een bode tot Elia, om te zeggen: Zo doen mij de goden, en doen zo daartoe, voorzeker, ik zal morgen omtrent dezen tijd uw ziel stellen, als de ziel van een hunner. 3 Toen hij dat zag, maakte hij zich op, en ging heen, om zijns levens wil, en kwam te Ber-seba, dat in Juda is, en liet zijn jongen aldaar. 4 Maar hij zelf ging henen in de woestijn een dagreis, en kwam, en zat onder een jeneverboom; en bad, dat zijn ziel stierve, en zeide: Het is genoeg; neem nu, HEERE, mijn ziel, want ik ben niet beter dan mijn vaderen.5 En hij leide zich neder, en sliep onder een jeneverboom; en ziet, toen roerde hem een engel aan, en zeide tot hem: Sta op, eet; 6 En hij zag om, en ziet, aan zijn hoofdeinde was een koek op de kolen gebakken, en een fles met water; alzo at hij, en dronk, en leide zich wederom neder.7 En de engel des HEEREN kwam ten anderen male weder, en roerde hem aan, en zeide: Sta op, eet, want de weg zou te veel voor u zijn. 8 Zo stond hij op, en at, en dronk; en hij ging, door de kracht derzelver spijs, veertig dagen en veertig nachten, tot aan den berg Gods, Horeb.

© Howard Blum, The Gold of Exodus, The Discovery of The Most Sacred Place on Earth, 1998. Deze onderzoeker identificeert overtuigend de berg Jabal al Lawz in Saoedi Arabië met de Bijbelse Sinaï dat hij doet dit op basis van archeologisch onderzoek ter plaatse. Rechtsboven op de afbeelding zien we de plaats gemarkeerd waar een spelonk ontdekt werd met de vermoede plaats waar de profeet Elia schuilde.

9 En hij kwam aldaar in een spelonk, en vernachtte aldaar; en ziet, het woord des HEEREN geschiedde tot hem, en zeide tot hem: Wat maakt gij hier, Elia? 10 En hij zeide: Ik heb zeer geijverd voor den HEERE, den God der heirscharen; want de kinderen Israëls hebben Uw verbond verlaten, Uw altaren afgebroken en Uw profeten met het zwaard gedood; en ik alleen ben overgebleven, en zij zoeken mijn ziel, om die weg te nemen. 11 En Hij zeide: Ga uit, en sta op dezen berg, voor het aangezicht des HEEREN. En ziet, de HEERE ging voorbij, en een grote en sterke wind, scheurende de bergen, en brekende de steenrotsen, voor den HEERE henen; doch de HEERE was in den wind niet; en na dezen wind een aardbeving; de HEERE was ook in de aardbeving niet; 12 En na de aardbeving een vuur; de HEERE was ook in het vuur niet; en na het vuur het suizen van een zachte stilte. 13 En het geschiedde, als Elia dat hoorde, dat hij zijn aangezicht bewond met zijn mantel, en uitging, en stond in den ingang der spelonk. En ziet, een stem kwam tot hem, die zeide: Wat maakt gij hier, Elia? 14 En hij zeide: Ik heb zeer geijverd voor den HEERE, den God der heirscharen; want de kinderen Israëls hebben Uw verbond verlaten, Uw altaren afgebroken en Uw profeten met het zwaard gedood; en ik alleen ben overgebleven, en zij zoeken mijn ziel, om die weg te nemen. 15 En de HEERE zeide tot hem: Ga, keer weder op uwe weg, naar de woestijn van Damaskus; en ga daar in, en zalf Hazaël ten koning over Syrië. 16 Daartoe zult gij Jehu, den zoon van Nimsi, zalven ten koning over Israël; en Elisa, den zoon van Safat, van Abel-mehola, zult gij tot profeet zalven in uw plaats. 17 En het zal geschieden, dat Jehu hem, die van het zwaard van Hazaël ontkomt, doden zal; en die van het zwaard van Jehu ontkomt, dien zal Elisa doden. 18 Ook heb Ik in Israël doen overblijven zeven duizend, alle knieën, die zich niet gebogen hebben voor Baäl, en allen mond, die hem niet gekust heeft. 19 Zo ging hij van daar,

De afstand heden van Beër-Sjeva tot de Jabal al-Lawz in Arabië de berg ik in mijn boek EXODUS, 2017, als de berg Gods aanwees, bedraagt ongeveer vierhonderd kilometer. Dit betekent dat de profeet Elia gedurende veertig dagen en nachten zo een tien kilometer per schijf van vierentwintig uur afgelegd heeft, alvorens bij de berg Gods te arriveren. Vanuit vers zeven maken we op dat de profeet Elia erg verzwakt was en dat zonder de bijzondere aangereikte voeding de af te leggen weg voor hem te veel geweest zou zijn.

Bij de berg Gods gearriveerd krijgt Elia opnieuw een Woord des HEREN met de opdracht naar Israël terug te keren via de woestijn van Damascus, en daar Hazaël tot koning over Aram te zalven, vervolgens Jehu in Israël tot koning te zalven en als derde opdracht, Elisa, de zoon van Safat, uit Abel-Mechola, tot profeet in zijn plaats te zalven:

1 Koningen 19:15 Daarop zeide de HERE tot hem: Keer op uw schreden terug, naar de woestijn van Damascus, en als gij daar gekomen zijt, dan zult gij Hazaël zalven tot koning over Aram. 16 Voorts zult gij Jehu, de zoon van Nimsi, zalven tot koning over Israël; en Elisa, de zoon van Safat, uit Abel-Mechola, zult gij zalven tot profeet in uw plaats. 17 Wie dan aan het zwaard van Hazaël ontkomt, hem zal Jehu doden; en wie aan het zwaard van Jehu ontkomt, hem zal Elisa doden. 18 Doch Ik zal in Israël zevenduizend overlaten, alle knieën die zich niet gebogen hebben voor de Baäl, en elke mond die hem niet gekust heeft.

Het uitvoeren van deze drie opdrachten plaatsen we in het najaar van 893 v. Chr.

Met mijn in 2016 gepubliceerde boek EXODUS gaf ik ook aandacht aan de juiste locatie van de berg Gods in Arabië. Het is de christelijke traditie dat sinds de regeerperiode van Keizer Constantijn in de vierde eeuw na Christus, de berg Gods foutief in het zuiden van de hedendaagse Sinaïwoestijn geplaatst wordt. Constantijn liet op die plaats een klooster bouwen en tot in de twintigste eeuw zou men zonder meer aannemen dat op deze plaats Mozes de Wet van God in ontvangst kreeg?

Een beetje Bijbelstudie maakt echter al snel duidelijk dat men voorbarig voor deze locatie gekozen heeft. De apostel Paulus bijvoorbeeld plaatst namelijk gezaghebbend de berg Gods in Arabië.

Galaten 4:21 Zegt mij, gij, die onder de wet wilt staan, luistert gij niet naar de wet? 22 Er staat immers geschreven, dat Abraham twee zonen had, één bij de slavin en één bij de vrije. 23 Maar die van de slavin was naar het vlees verwekt, doch die van de vrije door de belofte. 24 Dit is iets, waarin een diepere zin ligt. Want dit zijn twee bedelingen: de ene van de berg Sinaï, die slaven baart, dit is Hagar. 25 Het (woord) Hagar betekent de berg Sinaï in Arabië. Het staat op één lijn met het tegenwoordige Jeruzalem, want dat is met zijn kinderen in slavernij. (NBG Vertaling 1951)

De apostel Paulus plaatst de berg Sinaï in Arabië en wijst zelfs de locatie van de berg aan, namelijk Hagar. Een naam die Sinaï betekent. Hij doet dit bij het doorgeven van een geestelijke les via het wijzen op twee bedelingen in de Heilsgeschiedenis: de bedeling van de Wet namelijk, die voorafging aan de huidige bedeling van de genade (Gal. 5:5).

Het Arabië van Paulus tijd was het koninkrijk der Nabateeërs. Een koninkrijk dat zich uitstrekte over de huidige landen: Jordanië en het noordwesten van Saoedi-Arabië. De huidige plaats Hegra zou zelfs met het Bijbelse Hagar verband kunnen hebben. Het Arabische Hegra is dan hetzelfde als het Griekse Hagar, de taal waarin Paulus zijn brieven schreef.

De berg Gods lag nabij het gebied van het Bijbelse Midian. Het was te Midian dat Mozes gedurende veertig jaar asiel verkreeg na zijn vlucht voor zijn leven uit Egypte. Het was te Midian oostelijk van de Schelfzee aan de huidige golf van Akaba, dat Mozes als herder in dienst van zijn schoonvader Jethro door de HERE God geroepen werd, ter uitredding van de Israëlieten in Egypte.

Flavius Josephus maakte in zijn historisch werk (Joodse Oudheden, Boek 2, xi.1) duidelijk dat Midian aan de Rode Zee ligt en hij noemt de plaats waar Mozes na een tocht door de woestijn terecht kwam: Madiane. Deze plaats kan men heden op een landkaart van het Arabische schiereiland nog altijd terugvinden onder de naam Modiana.

De ligging van de berg Jabal al Lawz als eindpunt van de exodustrek past in het Bijbelse relaas:

1. Mozes die vanuit Midian op weg naar Egypte trekt komt onderweg zijn broer Aaron tegen die hem op een woord van God tegemoet ging. De ontmoeting vond plaats nabij de berg Horeb. (Exodus 4: 27 En de HERE zeide tot Aäron: Ga Mozes in de woestijn tegemoet. Hij ging en ontmoette hem bij de berg Gods en kuste hem.) Dit Schriftgedeelte plaatst de berg Gods noordelijk van Al Bad (Midian) de woonplaats van de schoonvader van Mozes.

2. Volgens het Bijbelboek Deuteronomium 1:2 zijn het elf dagreizen vanaf Horeb tot Kades-Barnea wat alleen zin heeft indien de berg Gods de Jabal al Lawz is.

In mijn boek EXODUS, 2016, blz. 107-124, verwijs ik naar de studie van Howard Blum (The Gold of Exodus, The Discovery of The Most Sacred Place on Earth, 1998). Deze onderzoeker identificeert overtuigend de berg Jabal al Lawz in Saoedi Arabië met de Bijbelse Sinaï en hij doet dit op basis van archeologisch onderzoek ter plaatse.

Het jaar 893 v. Chr. zag in het voorjaar een meganatuurcatastrofe van kosmische oorsprong. Volgens het onderzoek van Donald W. Patten, Ronald R. Hatch and Loren C. Steinhauer met hun boek The long day of Joshua and six other catastrophes, 1973, wijzen de verzen elf en twaalf van 1 Koningen 19 naar een meganatuurcatastrofe van kosmische oorsprong.

Het was Dr. Immanuël Velikovsky met zijn boek: Worlds in Collision, 1950 en naar het Nederlands vertaald in 1973: Werelden in botsing, dat voor sommige vak-wetenschappers de aanzet is geworden voor een kosmologische studie van Velikovsky s catastrofetheorie. Zulk een werk dat ik kan aanbevelen is de studie van Donald W. Patten, Ronald R. Hatch and Loren C. Steinhauer met The long day of Joshua and six other catastrophes, 1973.

Het is volgens deze theorie de planeet Mars die in de negende en achtste eeuw voor Christus verantwoordelijk was dat planeet aarde in haar loop rond de zon periodiek verstoord werd met iedere keer de daarmee gepaard gaande meganatuurcatastrofes. Deze boosdoener werd door de volkeren van de oudheid vergoddelijkt en werd een oorzaak van afgoderij ook in Israël. De planeet Mars kreeg van hen diverse namen zoals: Ares bij de Grieken, Tyr bij de Germanen, Horus in Egypte, Baal en/of Bel in Klein-Azië, Indra in India en MARS bij de Romeinen.

Ik geef op dit blog regelmatig aandacht aan de cyclus van meganatuurcatastrofes die planeet aarde in de negende en achtste eeuw v. Chr. geteisterd hebben. Het meest recente artikel dateert van 21.07.2017: 360 dagen in één jaar. Zie link: http://www.bloggen.be/robertdetelder/archief.php?startdatum=1500242400&stopdatum=1500847200

Wie dacht dat de meganatuurcatastrofes van de negende en achtste eeuw v. Chr. het einde van een aarde in beroering betekende, komt bedrogen uit. Wanneer we het laatste Bijbelboek Openbaring los van de orthodoxe uitlegkunde bestuderen en de beschreven aangekondigde rampen als nog in de toekomst te geschiedden willen zien, blijkt dat planeet aarde eens wederom danig geschud zal worden. Of zoals de Heer Jezus Christus in zijn rede over de laatste dingen Zijn wederkomst aankondigde:

Lucas 21:25 En er zullen tekenen zijn aan zon en maan en sterren, en op de aarde radeloze angst onder de volken vanwege het bulderen van zee en branding, 26 terwijl de mensen bezwijmen van vrees en angst voor de dingen, die over de wereld komen. Want de machten der hemelen zullen wankelen. 27 En dan zullen zij de Zoon des mensen zien komen op een wolk, met grote macht en heerlijkheid.

En aan deze gebeurtenissen gaat de (weder)komst van de profeet Elia vooraf

Maleachi 4:4 Gedenk der wet van Mozes, Mijn knecht, die Ik hem bevolen heb op Horeb aan gans Israël, der inzettingen en rechten. 5 Ziet, Ik zende ulieden den profeet Elia, eer dat die grote en die vreselijke dag des HEEREN komen zal. 6 En hij zal het hart der vaderen tot de kinderen wederbrengen, en het hart der kinderen tot hun vaderen; opdat Ik niet kome, en de aarde met den ban sla.

Tijdens die grote en vreselijke dag des HEEREN die we eindtijd noemen, een toekomstige periode van zeven jaar, is er opnieuw sprake van vuur uit de hemel dat het slachtoffer van de nieuw ingestelde offerdienst in Jeruzalem verteerd, zij het in negatieve vorm.

Openbaring 13:11 En ik zag een ander beest opkomen uit de aarde en het had twee horens als die van het Lam, en het sprak als de draak. 12 En het oefent al de macht van het eerste beest voor diens ogen uit. En het bewerkt, dat de aarde en zij, die daarop wonen, het eerste beest zullen aanbidden, welks dodelijke wond genezen was. 13 En het doet grote tekenen, zodat het zelfs vuur uit de hemel doet nederdalen op de aarde ten aanschouwen van de mensen.

Het is een nieuw ingestelde offerdienst in een nieuw opgerichte tent der samenkomst op de Tempelberg te Jeruzalem. Het is tegen deze nieuw ingestelde offerdienst dat de twee getuigen van de HEERE God, waaronder Elia, zullen getuigen.

In die alsnog toekomstige tijd in de tweede helft van de zevenjarige eindtijdperiode komt volgens het profetische woord van de Bijbel ook de berg Gods Horeb opnieuw in het vizier.

Jesaja 16:1 Heersers des lands, zendt de lammeren van de rotsen (Petra) de woestijn in naar de berg der dochter van Sion. 2 En het zal geschieden, dat de dochters van Moab als vluchtende vogels, een opgejaagd nest, aan de voorden van de Arnon zullen zijn. 3 Schaf raad, geef een beslissing, maak op de volle middag uw schaduw als nacht, verberg de verdrevenen, verraad de vluchtelingen niet.

Openbaring 14:1 En ik zag en zie, het Lam stond op de berg Sion en met Hem 144.000, op wier voorhoofden zijn naam en de naam zijns Vaders geschreven stonden. 2 En ik hoorde een stem uit de hemel als de stem van vele wateren en als de stem van zware donder

Jeremia 31:2 Zo zegt de HERE: Het volk der ontkomenen aan het zwaard vond genade in de woestijn, Israël, op weg naar zijn rust.

Hosea 2:13 Daarom zie, Ik zal haar lokken, en haar leiden in de woestijn, en spreken tot haar hart. 14 Ik zal haar aldaar haar wijngaarden geven, en het dal Achor maken tot een deur der hoop. Dan zal zij daar zingen als in de dagen van haar jeugd, als ten dage toen zij trok uit Egypte.

De beschreven woestijn in de hierboven geciteerde Bijbelgedeelten is het gebied oostelijk van de Jordaan en de Wadi el Arab. Het is een gebied waar een overblijfsel van Israël voor de koning van het noorden tijdens de tweede helft van de zevenjarige eindtijdperiode, veilig zal zijn. Zie het artikel van 28.06.2017 op dit blog: Chronologie van de Apocalyps (vervolg), link: http://www.bloggen.be/robertdetelder/archief.php?startdatum=1498428000&stopdatum=1499032800

De berg Jabal al Lawz zit op de landkaart als de berg Horeb duidelijk op zijn juiste plaats en past in het kader dat de profetische gedeelten van de Bijbel voor deze periode schildert.

Wordt vervolgd

Met vriendelijke groet,

Robert De Telder

Recente publicaties: