KRONOS

Koning Achaz regeerde over het tweestammenrijk Juda van 739 tot het voorjaar van 722 v. Chr. De afbeelding is van een kleizegeltje van slechts een paar centimeter groot dat in het moderne Israël gevonden werd. De Hebreeuwse tekst er op vermeld luidt: behorend aan Achaz (zoon van) Jotham koning van Juda.

Het werd gebruikt om een perkamentrol te verzegelen. Over de oorsprong van het zegel bestaat er onder specialisten weinig discussie. Indien Achaz het zegel zelf heeft aangebracht hebben we hier een (gedeeltelijke) vingerafdruk van de koning.

De chronologische verankering van de regeerperiode van koning Achaz op de tijdsbalk heb ik uitvoerig behandeld in mijn boek TIJD en TIJDEN, 2015, blz. 289-294.

Achaz was ook buiten de grenzen van Juda/Israël bekend. De Assyriërs bijvoorbeeld verwijzen in hun annalen naar Achaz bij name. De Assyrische koning Tiglath Pileser III vermeldt Achaz in een van zijn bewaarde muur reliëfs: Nimrud, Zuid oostelijk paleis, Slab inscriptie ( 6-16). Zie het artikel op dit blog van 14.04.2016, link: http://www.bloggen.be/robertdetelder/archief.php?startdatum=1460325600&stopdatum=1460930400

Volgens mijn reconstructie van de geschiedenis van de oudheid was de Bijbelse Achaz een tijdgenoot en correspondent met de farao s Amonhotep III en Achnaton van de achttiende dynastie. Met hen correspondeerde hij in de Akkadische taal onder de naam Abdi Hiba. Ook de Assyriër Tiglath Pileser III vinden we in dezelfde briefwisseling met farao terug.

Hierna een extract uit mijn boek De Zonaanbidder, 2016 dat een en ander van mijn revisie van de geschiedenis van de oudheid verklaart.

Citaat:

De Amarna-briefwisseling van Abdi-Hiba alias Ebed Tov (de goede dienstknecht) met farao Amonhotep III en farao Amonhotep IV

De Amarna-briefwisseling is een verzameling kleitabletten die de briefwisseling van de (Klein-Aziatische) vazallen met de faraos Amonhotep III en IV in Klein-Azië, bevat. De orthodoxe egyptologie dateert ze via hun foutieve Sothis-kalender in de vijftiende en veertiende eeuw voor Christus. Velikovsky beweerde dat ze in de negende eeuw voor Christus thuishoren. Er werden meer dan honderd bladzijden in zijn boek Eeuwen in chaos aan de Amarna-kleitabletten gewijd. Volgens Dr. Velikovsky waren de Bijbelse koningen Achab en Josafat tijdgenoten en correspondenten van Achnaton. Velikovsky wees er terecht op dat de vertaling van het Akkadisch spijkerschrift meerdere vertalingen, wat betreft namen van personen en plaatsen, mogelijk maakt. Enkele alternatieve voorbeelden die Velikovsky voor Abdi Hiba aanhaalt zijn bijvoorbeeld: Abdi-Kheba, Abdi-Hepat, Abdi-Hebat of Ebed-Nob. Een betere vertaling van Abdi Hiba volgens Velikovsky is het Hebreeuwse Ebed Tov dat de goede dienstknecht betekent.

In mijn studie Genesis versus Egyptologie identificeerde ik koning Achaz van Juda en koning Hosea van Israël, als Abdi Hiba en Rib Addi uit de Amarna-briefwisseling. De rebel Labaja in de Amarna-brieven is Pekah van het tienstammenrijk. Deze genoemde koningen van Israël en Juda waren volgens de Bijbel, alle afgodendienaars en passen dus beter in het plaatje wat de inhoud van de briefwisseling betreft. Ik heb moeite met de identificatie van Abdi Hiba met bijvoorbeeld koning Josafat van Juda, die volgens de Bijbel op de HERE God vertrouwde, maar in zijn vermeende briefwisseling met Farao andere goden gediend zou hebben. Dit is al voldoende basis om de identificatie van Josafat als een Amarna-briefschrijver af te wijzen. Deze opmerkingen nemen uiteraard het opzoekwerk dat vooral Velikovsky geleverd heeft, niet weg. Opzoekingen die het fundament voor het revisionisme van de geschiedenis van de oudheid legden.

De taal van de Amarna-briefwisseling was het Akkadisch, een oudheidtaal waarvan het gebruik er van tegenwoordig te vergelijken is met het Engels als internationale communicatietaal. De faraos Amonhotep III en IV worden in de briefwisseling aangeduid als Nimoeria en Nafoeria. De identificatie van de briefontvangers Nimoeria en Nafoeria staat buiten twijfel. De identificatie van de verzenders is niet eenvoudig. Geen van de brieven is gedateerd, wat het chronologisch schikken moeilijk maakt. De meeste brieven zijn van Faraos vazallen in Klein-Azië. Sommige brieven zijn van onafhankelijke vorsten zoals koning Suppiluliuma van het Hethietenrijk en Boernaboeriasj van Babylon.

Zoals eerder opgemerkt heb ik vanaf het eerste regeringsjaar van Horemheb in 671 v. Chr. op de tijdsbalk teruggewerkt en de farao s Eje, Toetanchamon, Smenkhkare en Achnaton chronologisch gerangschikt.

Horemheb is in Velikovsky s reconstructie een vazal van de Assyriërs. In mijn model past dit volkomen en ik laat logischerwijze de Amarna-farao s aan de regeerperiode van Horemheb, voorafgaan. Enkele belangrijke puzzelstukjes worden op deze manier ingevoegd. Farao Achnaton bijvoorbeeld regeert nu ten tijde van de val van Samaria in 717 v. Chr. De verovering van Samaria of Soemoer is in de Amarna-briefwisseling terug te vinden. We moeten bedenken dat de hoofdstad Samaria van het tienstammenrijk in zijn geschiedenis vanaf koning Omri, de bouwer van de stad, slechts eenmaal ingenomen werd.

In totaal zijn er vijf brieven (kleitabletten) van Abdi Hiba uit Jeruzalem te Amarna, het Achetaton uit de oudheid, gevonden. Deze brieven werden door de wetenschappers gecatalogeerd onder de nummers: EA 285 tot 290 en zijn inmiddels alle online op het internet-vertaald naar het Engels te lezen. Hierna volgen de brieven die ik heb gedownload:

EA 285, EA 286, EA 287, EA288, 290.

EA289

To the king, my lord, hath spoken thus, Abdi-hiba, thy servant. At the feet of the king, my lord, seven times and seven times I fall. . . . Behold, hath not Milki-lim revolted to Labaya's sons and to Arzaya's, so as to claim the land of the king for them. A prince who has done this deed why does not the king call him to account ? Behold Milki-lim and Tagi, the deed which they have done is this : After having taken the city Rubuda (Rabbath), they are now seeking to take Jerusalem. If this land belongs to the king, why (delay till) the IJazati are at the king's disposal. Behold the land of Grinti-kirmil belongs to Tagi, and the people of Ginti form a garrison in Betsani (Bethsjean) ; and the same will befall us now that Labaya and the land of Shakmi have given everything to the Habiru. Milki-lim has written to Tagi and his sons : " As two are . . ., give to the people of

De briefschrijver Abdi Hiba in Jeruzalem is herkenbaar als een zelfstandige vazal van farao te Jeruzalem. Dat Abdi Hiba koning te Jeruzalem was, wordt door de orthodoxie niet betwist. De orthodoxie ziet hem echter in hun tijdsbestek als een Kanaänietisch koning die ten tijde van de intocht van de Israëlieten (of Hebreeën) te Jeruzalem resideerde en naar farao vijf brieven schreef, vragend om hulp tegen de Habiroe die naar zijn land en stad oprukten. De Habiroe worden door de orthodoxie met de Hebreeërs van de veertiende eeuw v. Chr. geïdentificeerd. Er zijn echter onderzoekers die de identificatie van de Habiroe als etnische groep van de hand wijzen. De Habiroe worden in alle Amarna-brieven namelijk als soldaten of knechten gezien. Ook kan men ze vanuit de brieven herkennen als een onafhankelijke bende huurlingen. Hun leider was Labaja naar wie ook in andere brieven van vazallen van farao, verwezen wordt. In mijn variant is Labaja de usurpator en koning van het tienstammenrijk: Pekah. En de briefschrijver uit Jeruzalem Abdi Hiba is koning Achaz.

In Juda was aan de lange regeertijd van koning Uzzia in 750 v. Chr. een einde gekomen en nam zijn zoon Jotham in dat jaar de alleenheerschappij over. Koning Jotham was voor een hele tijd co-regent met zijn vader geweest, als een gevolg van de opgelopen melaatsheid door Uzzia, toen deze meende zowel het ambt van koning als van hogepriester te mogen uitoefenen (TIJD en TIJDEN, 2015, hoofdstuk: kroniek van koning Uzzia van Juda, blz. 279-284). Ik postuleer dat de jonge Amonhotep IV tijdens zijn ballingschap in Jeruzalem Uzzia en Jotham gekend heeft. Vanaf het rampjaar 776 v. Chr. nam Jotham de staatszaken waar en leefde de melaatse Uzzia in quarantaine. In 739 v. Chr. nam de zoon van Jotham, Achaz, de scepter van Juda over (TIJD en TIJDEN, 2015, blz. 289-294). Hij is de Amarna-briefschrijver onder de naam Abdi Hiba.

In mijn reconstructie pas ik dezelfde werkmethode als Velikovsky toe. Hierna een citaat uit Eeuwen in Chaos, 1952, blz.255:

in de zaal van de historie, waar mensenmenigten uit vele eeuwen elkaar verdringen, wijs ik rechtstreeks bepaalde figuren aan, die geheel andere namen dragen dan de door ons gezochte personen, men zegt zelfs, dat ze thuishoren in een eeuw, die wel zes eeuwen gescheiden is van de tijd van de personen die wij zoeken. Zelfs nog eer ik onderzoek doe naar de op deze wijze schijnbaar zonder recht van spreken uitgekozen personen, verklaar ik de identificatie als juist. Het kompas in mijn hand is het kompas van de tijdmeting; ik bekort met zes eeuwen de tijd van Thebe en el-Amarna en tref koning Josafat te Jeruzalem, Achab te Samaria en Benhadad te Damascus aan. Indien mijn kompas van de tijdmeting me niet bedriegt, zijn zij de koningen, die in de el-Amarna periode regeerden in Jeruzalem, Samaria en Damascus.

Ik schuif ditmaal meer dan zeven eeuwen op de tijdsbalk, met als resultaat Achaz in Jeruzalem, Pekah in Samaria en Rezin in Damascus. Laat ons nu zien of het historische kader van de briefschrijver Abdi Hiba past in het Juda van de achtste eeuw v. Chr.

Het is vooral de EA-brief 289 die vanwege de inhoud eerst mijn aandacht trok. Abdi Hiba vraagt namelijk om hulp aan farao tegen Labaja en diens zonen. Daarnaast verwijst Abdi Hiba naar de val van de stad Rubuda en de bedreiging die er nu voor Jeruzalem is. Over de identificatie van Rubuda wordt door de orthodoxie getwist, maar een opmerkelijke identificatie is die met Rabbath, de hoofdstad van Ammon in Trans-Jordanië. Het is deze identificatie die in mijn variant past. De Amarna-brief met nummer 289 verwijst volgens mij duidelijk naar het conflict dat in het Bijbelboek Jesaja hoofdstuk 7 en 2 koningen hoofdstuk 16 beschreven staat.

De (geciteerde) Bijbelcitaten spelen zich af in de dagen van Achaz, de koning van Juda, toen Resin, de koning van Aram in bondgenootschap met Pekah, de zoon van Remaljahu, de koning van Israël, tegen Jeruzalem ten strijde trok. Achaz meende het niet tegen dit bondgenootschap te kunnen halen. De beschreven oorlog kan vanuit de Bijbel nauwkeurig gedateerd worden. Koning Achaz werd koning over Juda in het zeventiende regeringsjaar van Pekah van Israël het jaar okt739/sep738 v. Chr. Aangezien Pekah twintig jaar regeerde, komen slechts de drie laatste jaren van diens regering in aanmerking voor het plaatsen van de beschreven invasie op de tijdsbalk. Deze jaartallen gaan van april 738 tot maart 735 v. Chr. Dus een van deze jaren 738/737, 737/736 en 736/735 v. Chr. was getuige van de oorlog van Damascus en Samaria tegen Jeruzalem. Het is chronologisch mogelijk om vanuit de Bijbel het jaar 736 v. Chr. als het jaar van de invasie aan te geven. De kinderen van de profeet Jesaja en hun bijzondere naamgeving waren namelijk als een teken voor het Juda van zijn tijd gegeven.

Jesaja 8:3 En ik was tot de profetes genaderd, en zij was zwanger geworden en baarde een zoon. En de HERE zeide tot mij: Noem hem: Maher-Salal Chas-Baz, 4 want voordat de jongen zal kunnen roepen: Mijn vader en mijn moeder, zal men de rijkdom van Damascus en de buit van Samaria vóór de koning van Assur dragen.

Volgens dit Schriftwoord zou Damascus door de Assyriërs ingenomen worden voordat het zoontje van Jesaja in staat zou zijn om mama en papa te kunnen zeggen. Koning Achaz wilde echter niet vertrouwen op het Woord des HEREN van de profeet Jesaja, maar verkoos in de plaats daarvan zelf zijn plan te trekken. Vermoedelijk schreef hij eerst een brief aan de farao van Egypte om hulp, maar van die kant kwam er geen hulp. We weten vanuit de Bijbel dat hij daarop de koningen van Assur benaderde om een bondgenootschap (tegen betaling) tegen Damascus en Samaria.

2 Kronieken 28:16 In die tijd zond koning Achaz het verzoek tot de koningen van Assur hem te helpen

2 Koningen 16:9 En de koning van Assur gaf hem gehoor; de koning van Assur trok op tegen Damascus, nam het in en voerde de bevolking in ballingschap weg naar Kir; en Rezin bracht hij ter dood. Daarop ging Achaz Tiglath-Pileser, de koning van Assur, tegemoet naar Damascus

Volgens de gereviseerde chronologie van de oudheid zit de campagne van Tiglath Pileser III tegen Damascus in het jaar 735 v. Chr.

Het bestuderen van (de bijgevoegde kaart) maakt het inpassen van EA289 in het Bijbelrelaas eenvoudiger. We merken op de kaart een geallieerd leger van Damascus en Samaria dat tegen het Jeruzalem van Abdi Hiba, alias Achaz, oprukt. Hun bedoeling is het doden of afzetten van Achaz en het op de troon van Juda plaatsen van de zoon van Tabeal. Tegelijkertijd zien we op de kaart een Aramees leger dat oostelijk van de Jordaan naar Rabbath oprukt, deze hoofdplaats van Ammon inneemt en daarna verder oprukt naar Edom. Westelijk van Juda toont de kaart aanvalsrichtingen vanuit het gebied van de Filistijnen en in het bijzonder Ashkelon. Over dit algemeen conflict handelen de vijf brieven van Abdi Hiba uit Jeruzalem over handelen. Er zijn al voldoende namen van steden met Akkadische briefnamennamen geïdentificeerd om deze conclusie te kunnen trekken. In EA-brief 288 verwijst Abdi Hiba ook naar Nahrima. Het Egyptische Naharim is een verbastering van het Bijbelse Aram-Naharaïm, het Aram van de twee rivieren of Mesopotamië. In mijn werk Genesis versus Egyptologie toonde ik al aan, dat het Mitanni uit Egyptische bron, in feite het Assyrische Rijk was, en dat beide rijken één waren. De Egyptoloog Alan Gardiner verwijst in zijn opus magnum (EGYPT OF THE PHARAOHS, Egypt under foreign rule, pagina 341.) naar het merkwaardige feit dat Egyptische bronnen nooit naar het Assyrische Rijk verwijzen. Nochtans merkt Alan Gardiner op, zou zelfs Thebe helemaal in het zuiden van Egypte, uiteindelijk ook door de Assyriërs ingenomen worden.

Wanneer we de Amarna-periode transponeren naar de negende en de achtste eeuw v. Chr. blijkt dat de EA-schrijver uit Mitanni met de naam Tushratta niemand minder is dan Tiglath Pileser III van Assyrië. Hij is de derde hond, bij wijze van spreken, die het been waarover Samaria en Damascus vochten, wegkaapte.

Einde citaat

Voor wie het boek eventueel wil aanschaffen volgt er hierna een internetlink.

Met vriendelijke groet,

Robert De Telder

Recente publicaties:

EXODUS, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/102331