KRONOS

Herodotos Boek 2:158. The son of Psammetichos was Necos, and he became king of Egypt. This man was the first who attempted the channel leading to the Erythraian Sea, which Dareios the Persian afterwards completed: the length of this is a voyage of four days, and in breadth it was so dug that two triremes could go side by side driven by oars; and the water is brought into it from the Nile. The channel is conducted a little above the city of Bubastis by Patumos the Arabian city, and runs into the Erythraian Sea: and it is dug first along those parts of the plain of Egypt which lie towards Arabia, just above which run the mountains which extend opposite Memphis, where are the stone-quarries,--along the base of these mountains the channel is conducted from West to East for a great way; and after that it is directed towards a break in the hills and tends from these mountains towards the noon-day and the South Wind to the Arabian gulf.

Now in the place where the journey is least and shortest from the Northern to the Southern Sea (which is also called Erythraian), that is from Mount Casion, which is the boundary between Egypt and Syria, the distance is exactly a thousand furlongs to the Arabian gulf; but the channel is much longer, since it is more winding; and in the reign of Necos there perished while digging it twelve myriads of the Egyptians. Now Necos ceased in the midst of his digging, because the utterance of an Oracle impeded him, which was to the effect that he was working for the Barbarian: and the Egyptians call all men Barbarians who do not agree with them in speech.

De oudheidhistoricus Herodotos bezocht Egypte in de vijfde eeuw v. Chr. en verhaalt in zijn werk over het kanaal van de Nijl naar de Eritreïsche- of Rode Zee dat onder farao Neko gegraven werd en later door de Perzische koning Darius I afgemaakt. Op de bijgevoegde kaart heb ik het traject van het oudheidkanaal met een blauwe lijn uitgebeeld. Het kanaal was breed genoeg om twee triëren naast elkaar door te laten. Triëren waren Egyptische oorlogsschepen van ongeveer veertig meter lang en drie tot vier meter breed, met een diepgang van negentig tot honderdtwintig centimeter. Aan beide zijden zaten in drie rijen een totaal van 174 roeiers. Vierendertig soldaten plus vijftien bemanningsleden vervolledigden de bemanning.

Farao Neko II van Manetho s zesentwintigste dynastie regeerde over Egypte van 621 tot 605 v. Chr. Het begin van het graven van het Suezkanaal van de oudheid plaatsen we aldus aan het einde van de zevende eeuw v. Chr. De zesentwintigste dynastie en farao Neko II had mijn aandacht in mijn boek TIJD en TIJDEN, 2015, blz. 375-384. Deze farao staat bij naam in de Bijbel vermeld en was degene die koning Josia van Juda te Megiddo in 609 v. Chr. doodde (TIJD en TIJDEN, 2015, blz. 361-365).

De zesentwintigste dynastie was de laatste soevereine Egyptische dynastie alvorens het land door Meden en Perzen onder de voet gelopen zou worden. Daarna volgde voor Egypte de Griekse periode en nog later ving de Romeinse periode aan.

Het graven van een kanaal van de Nijl naar de Rode Zee wordt echter ook door de farao s Seti I en Ramses II van de negentiende dynastie geclaimd. Voor Dr. I. Velikovsky was dit een van de vele aanwijzingen dat de farao s van de negentiende dynastie alter ego s van de farao s van de zesentwintigste dynastie waren.

Het oorspronkelijke kanaal is echter vermoedelijk nog veel ouder en dateert uit de tijd van Hatsjepsoet, de vrouwfarao van de achttiende dynastie. Het is een studie van de Egyptologe Amelia Ann Blanford Edwards (1831-1892) dat ik op het internet vond, dat de aanleiding tot het schrijven van dit artikel werd. Volgens deze studie dateert het kanaal waar Herodotos naar verwijst, naar de tijd van Hatsjepsoet. Een vrouw op de troon van Egypte, waar de Egyptische (mannelijke) priesters met wie Herodotos in de vijfde eeuw v. Chr. mee sprak, met geen woord over repten. Het studiewerk van de Egyptologe Amelia Ann Blanford Edwards van de reis van Hatsjepsoet naar het land Poent is nauwkeurig aan de hand de bewaard gebleven reliëfs uit haar tempel te Deïr El Bahri, uitgewerkt. De conclusie van haar was dat er al een kanaal van de Nijl naar de Rode Zee in Hatsjepsoet s tijd gegraven moest zijn. Hierna het betreffende citaat uit Amelia Ann s studie:

Chapter 8: Queen Hatasu, and Her Expedition to the Land of Punt." By Amelia Ann Blanford Edwards (1831-1892) VIII.

QUEEN HATASU, AND HER EXPEDITION TO THE LAND OF PUNT.

Before we go farther on our way towards the Land of Punt, it will be well to consider by what route the squadron reached its destination. This is a very interesting question. Many of the upper courses of these sculptured and painted walls are so hopelessly mutilated as to break the continuity of the narrative. Thus, although it is distinctly stated that the ships returned to Thebes and there disembarked their cargo at the close of the expedition, the inscription which should inform us as to the point of their departure is lost. Seeing, however, that they returned to Thebes, it may be taken for granted that they sailed from the same port, and this supposition is confirmed by the blue colour of the water and the presence therein of the fishes of the Nile. But what course did they take when they had turned their backs upon "hundred-gated Thebes ?"

That the squadron should have descended the Nile, sailed westward through the Strait of Gibraltar, skirted the west coast of Africa, doubled the Cape of Good Hope, and reached the Somali shores by way of the Mozambique Channel and the coast of Zanzibar is absolutely incredible.

Such an achievement at so early a stage of naval history, would be far more wonderful than the building of all the pyramids or temples of Egypt. It would, in fact, imply that Queen Hatasu's squadron twice made the almost complete circuit of the African continent. We are compelled to reject this hypothesis. Rejecting it, we must fall back upon the only alternative possibility, which is that they went out by some ancient water-way connecting the Nile with the Red Sea.

Now, the surveys recently made by Lieutenant-colonel Ardagh, Major Spaight, and Lieutenant Burton, of the Royal Engineers, have rendered it certain that the Wady Tûmilât was at some very distant time traversed by a branch of the Nile which discharged its waters into the Red Seathe majority of geographers being now of opinion that the head of the Gulf of Suez formerly extended as far northward as the modern town of Ismaïlia. Whether that branch of the Nile was ever navigable, we know not; but we do know that it was already canalized in the reign of Seti I, second Pharaoh of the Nineteenth Dynasty, and father of Rameses II.

This ancient canal started, like the present Sweetwater Canal, from the neighborhood of Bubastis, the modern Zagazig; threaded the Wady Tûmilât; and emptied itself into that basin which is now known as Lake Timsah. When M. de Lesseps laid down the line of the Sweetwater Canal, he, in fact, followed the course of the old canal of the Pharaohs, the bed of which is yet traceable. When I last saw it, several blocks of the masonry of the old embankment were yet in situ, among the reeds and weeds by which that ancient water-way is now choked.

This canal is represented in one of the most celebrated wall-sculptures of the Great Temple of Karnak, and it is there called Ta-Tena, or "the cutting;" and because King Seti is shown to be returning to Egypt from one of his Syrian campaigns by way of a bridge over this same canal, it has been universally taken for granted that he was the author of that important engineering work. There is, however, no kind of evidence to justify the assumption. As reasonably might it be supposed that Napoleon the First was the builder of the Pyramids, because in Gérome's great picture he is represented as seated on horseback, and contemplating them from a distance. The canal may have existed, and in all probability did exist, long before the time of Seti I. It would seem, indeed, as if the great woman-Pharaoh who first conceived the daring project of launching her ships upon an unknown sea, was by far the most likely person to canalize that channel by which alone, so far as we can see, it would have been possible for them to go forth. For my own part, I have not the slightest doubt that Queen Hatasu was the scientific ancestress of M. de Lesseps; and that it was to the genius and energy of this extraordinary woman that Egypt owed that great work of canalization which first united the Nile with the Red Sea.

In the sculptured tableau from which our illustration of the ship is taken, four other vessels are shown: the first, as we have seen, leads the way with a swelling sail; the last is not yet fully laden, but lies at anchor, waiting for a small boat into which some sailors are conveying large jars.

De Egyptologe Amelia Ann Blanford Edwards (1831-1892) leefde en werkte in een tijd dat het revisionisme van de geschiedenis van de oudheid en vooral van Egypte, nog moest opkomen. Voor haar was het onbekende land Poent naar waar Hatsjepsoet een expeditie uitrustte, het land Somalië aan de oostkust van Afrika. Dit is een identificatie die de toen nog jonge wetenschap der Egyptologie had aangenomen. Het was pas in de helft van de twintigste eeuw dat de autodidact Dr. I. Velikovsky een nieuwe identificatie van het land Poent lanceerde: Israël. Volgens zijn reconstructie van de geschiedenis van de oudheid waren Hatsjepsoet en Salomo tijdgenoten en bevriend met elkaar. Het boek van Velikovsky: Ages in Chaos (Eeuwen in chaos), 1952, hoofdstuk III, blijft een aanrader. Velikovsky toont vanuit verschillende historische bronnen aan dat Hatsjepsoet in haar negende regeringsjaar Salomo te Jeruzalem bezocht en dat zij de Bijbelse koningin van Scheba was. Volgens mijn revisie van de geschiedenis van de oudheid geschiedde dit in het dertigste regeringsjaar van Salomo, een periode dat al de bouwwerken van Salomo beëindigd waren. Zie ook het artikel op dit blog van 02.03.2015, Salomo te Megiddo in het Laat Brons Tijdperk. Zie link:

http://www.bloggen.be/robertdetelder/archief.php?startdatum=1425250800&stopdatum=1425855600

In mijn boek TIJD en TIJDEN, 2015, blz. 205-210, wordt deze era ook uitvoerig behandelt. In mijn laatste publicatie: Exodus komt Hatsjepsoet ook aan bod alhoewel er een tijdsperiode van vijf eeuwen met de Exodus is. In het hoofdstuk: de dochter van farao, maak ik duidelijk dat Hatsjepsoet onmogelijk als de dochter van de farao van de verdrukking geïdentificeerd kan worden. Tegelijkertijd breng ik chronologisch de geschiedenis van de farao s van de achttiende dynastie, hun regeertijden en familiale relaties, die haaks staan op wat de Bijbel over de farao van de verdrukking te zeggen heeft. Bijbelvorsers die er vanuit gaan dat de Egyptologie het met haar rangschikken van de Egyptische dynastieën op de tijdsbalk, bij het rechte eind heeft, moeten de farao van de verdrukking en diens dochter in de achttiende of negentiende dynastie zoeken, afhankelijk van hun keuze voor een korte of late datum voor de Exodus. Hun keuze valt dan wel eens op Hatsjepsoet als dochter van de farao van de verdrukking. De vader van Hatsjepsoet: Thothmosis I, heeft echter slechts een regeerperiode van veertien jaar in plaats van de vereiste tachtig jaar, wanneer men het Bijbelboek Exodus als historisch correct hanteert.

Velikovsky laat in zijn boek Eeuwen in Chaos Hatsjepsoet een andere reisroute volgen dan Amelia Ann Blanford Edwards eerder doorgaf. Velikovsky laat de vrouwfarao van Thebe naar Coptos en vervolgens naar el-Qoseir, een haven aan de Rode Zee, reizen. Vandaar laat hij de vloot van Hatsjepsoet naar de golf van Akaba, naar Ezeon-Geber bij Eloth, varen. De thesis van Amelia Ann Blanford Edwards kende Velikovsky niet, of wenste hij ze niet te volgen? Amelia Ann Blanford Edwards had het nochtans bij het juiste eind in haar opmerking dat op basis van haar onderzoek van de betreffende reliëfs van Hatsjepsoet, dat de vloot wel degelijk vanuit Thebe was vertrokken en daarna ook in Thebe langs dezelfde route teruggekeerd:

Seeing, however, that they returned to Thebes, it may be taken for granted that they sailed from the same port, and this supposition is confirmed by the blue colour of the water and the presence therein of the fishes of the Nile. But what course did they take when they had turned their backs upon "hundred-gated Thebes ?"

En dat is alleen mogelijk indien zij ook een kanaal van de Nijl naar de Rode Zee had laten graven, of zoals Amelia Ann Blanford Edwards zelf opmerkte:

For my own part, I have not the slightest doubt that Queen Hatasu was the scientific ancestress of M. de Lesseps; and that it was to the genius and energy of this extraordinary woman that Egypt owed that great work of canalization which first united the Nile with the Red Sea.

Absoluut bewijs hebben we echter niet. De schuld hiervan ligt bij haar opvolger Thothmosis III die na haar dood in 964 v. Chr. een damnatio memoriae naar haar persoon doorvoerde en de nodige vernielingen liet uitvoeren. Of hoe boeiend het revisionisme van de geschiedenis van de oudheid is en blijft.

Wordt vervolgd

Met vriendelijke groet,

Robert De Telder

Recente publicaties van Robert De Telder

EXODUS, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/102331

De Zonaanbidder, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/87999