KRONOS

Met onze aflevering van 12.09.2016 op dit blog brachten we een artikel over de tijdsperiode dat de Hyksos over Egypte geheerst hebben. Zie link: http://www.bloggen.be/robertdetelder/archief.php?startdatum=1473631200&stopdatum=1474236000

Twee jaartallen werden in het artikel meegedeeld: 1483 v. Chr. voor het jaar van de Exodus met vervolgens de invasie van Egypte door de Bijbelse Amalekieten die geïdentificeerd werden met de Hyksos, en het jaartal 1049 v. Chr. voor het jaar dat de Hyksos uit Egypte verdreven werden.

Met de huidige aflevering brengen we specifiek het jaar 1049 v. Chr. onder de aandacht. Het was het achtendertigste regeringsjaar van koning Saul van het verenigd koninkrijk van Israël, het jaar dat hij van de HERE God via de profeet Samuël de opdracht kreeg tegen de stad van Amalek op te rukken. In mijn boek TIJD en TIJDEN, 2015, blz. 179-194, behandel ik de veertigjarige regeerperiode van Saul.

Datzelfde jaar 1049 v. Chr. rukte in Egypte farao Ahmose van de achttiende dynastie in diens elfde regeringsjaar op naar het noorden, naar de Nijldelta en dwong de Hyksos tot terugtrekken. Daarna rukte farao Ahmose Klein-Azië binnen ter belegering van Sjaroehen, een plaats die Velikovsky in zijn boek Eeuwen in Chaos, in de nabijheid van Petra situeerde. Saul en Ahmose hebben geallieerd aan de heerschappij van de Amalekieten/Hyksos een einde gebracht.

Dat het achtendertigste regeringsjaar van Saul gelijk valt met het elfde regeringsjaar van farao Ahmose is het resultaat van het verankeren van het vijfentwintigste regeringsjaar van farao Thothmosis III alias de Bijbelse Sisak, met het vijfde regeringsjaar van koning Rehabeam van Juda in het voorjaar van 961 v. Chr. Dat jaar plunderde Sisak de Tempel te Jeruzalem. Dit heb ik in mijn boek TIJD en TIJDEN, 2015, blz. 197-203 en blz. 220-223, uiteengezet.

Vanaf het jaartal 961 v. Chr. heb ik de regeerperiode van Thothmosis III en van zijn voorgangers op de tijdsbalk gerangschikt. Het eerste regeringsjaar van Thothmosis III wordt nu 986/985 v. Chr. Dit jaar loopt gelijk met het begin van de regeerperiode van Hatsjepsoet, de vrouw die voor een periode van tweeëntwintig jaar farao over Egypte was. Thothmosis III was gedurende deze tijd ondergeschikt aan Hatsjepsoet. Na haar dood in het jaar 964 v. Chr. rukte Thothmosis III in zijn drieëntwintigste regeringsjaar voor de eerste maal Klein-Azië binnen en beëindigde de periode van vrede die er was tussen Hatsjepsoet en Salomo. Hatsjepsoet werd door Velikovsky overtuigend geïdentificeerd met de Bijbelse koningin van Scheba. Zie TIJD en TIJDEN, blz. 208-210. De expeditie naar het land Poent door Hatsjepsoet in haar negende regeringsjaar, was naar het Israël van Salomo. Salomo zat dan dertig jaar op de troon en vierde naar ik aanneem, een soortgelijk Heb-Seb-festival zoals in Egypte gebruikelijk was. De voorganger van Hatsjepsoet was haar vader Thothmosis I die veertien jaar regeerde van 1000/999 v. Chr. tot 987/986 v. Chr. De korte regeerperiode van Thothmosis II loopt gelijk met die van zijn echtgenote Hatsjepsoet. Thothmosis I had ook een zoon bij een bijvrouw genaamd Isis: Thothmosis III. Deze troonopvolger zou echter moeten wachten tot de dood van Hatsjepsoet alvorens de scepter in Egypte te kunnen overnemen. De voorganger van Thothmosis I op de troon in Egypte was farao Amonhotep I met een regeerperiode van vierentwintig jaar. Zijn regeringsjaren gaan van het jaar 1024/1023 tot 1001/1000 v. Chr. De chronologische bronnen van Manetho geven verschillende aantallen voor de regeringsduur. Africanus geeft een regeringsduur van 24 jaar op, Eusebius 21 jaar, Josephus 20 jaar en zeven maanden. Ik heb gekozen voor de periode van 24 jaar omdat dit als een puzzelstukje in het gereviseerde plaatje past. De voorganger van farao Amonhotep I op de faraolijst was een farao met de naam Chebros of Chebron. En zo arriveren we terugrekenend vanaf het 25^ste regeringsjaar van Thothmosis III bij de farao die de Hyksos uit Egypte verdreven heeft: farao Ahmose. Hij krijgt van de kopieerders van Manetho een regeerperiode van vijfentwintig jaar tot vijfentwintig jaar plus tien maanden toebedeeld. Naast de aangehaalde kroniekschrijvers met hun al eens afwijkende jaartallen hebben we in Egypte de overgebleven monumenten met ook heel wat informatie over regeerperioden van faraos. Het hoogste getal wat de regeerperiode voor Ahmose betreft is hier echter tweeëntwintig jaar. Hierna een overzicht van de verschillende bronnen.

De achttiende dynastie van MANETHO van Ahmose tot Thothmosis III via:

1.Africanus 2.Eusebius 3.Josephus

Amos 25 Amosis 25 Tethmosis 25+10m

Chebros 13 Chebros 13 Chebron 13

Amenophthis 24 Amenophis 21 Amenophis 20+7m

Amensis 22 ////////////////// Amesses 21+9m

Misaphris 13 Miphres 12 Mephres 12+9m

Misphragmuthosis 26 Misphragmu 26 Mephramu 25+10m

De achttiende dynastie via de monumenten:

Nebpehtyre/Ahmose 22

Djeserkare/Amonhotep I 10+

Acheperkare/Thothmosis I 30+

Achepenrenre/Thothmosis II ?

Maätkare/Hatsjepsoet ?

Mencheperre/Thothmosis III 54

Op mijn samengestelde tijdsbalk heb ik farao Ahmose vanaf het jaar 1060 tot 1037 v. Chr. aangebracht. Zijn elfde regeringsjaar valt in 1050/1049 v. Chr. met in het voorjaar van 1049 v. Chr. zijn oorlog met de Hyksos.

Dat de verdrijving van de Hyksos uit Egypte specifiek in het elfde regeringsjaar van farao Ahmose plaatsvond, hebben we van het zogenaamde Rhind-papyrus. Het Rhind-papyrus heeft zijn naam te danken aan de vinder ervan: de Schotse egyptoloog Alexander Henry Rhind namelijk, die anno 1858 in Thebe in de ruïnes van een klein gebouw in de buurt van het Ramesseum de vondst deed. Het British Museum kocht dit stuk uit zijn nalatenschap in 1865. De papyrusrol, die in het hiëratisch, een vorm van cursieve hiërogliefen, is beschreven, is een enkele rol met een lengte van vijf en een halve meter en een breedte van 32 centimeter. De inhoud gaat voor het grootste gedeelte over de wiskunde van de oude Egyptenaren, maar op het document staat ook een historische vermelding over farao Ahmose en de verdrijving van de Hyksos. Hierna het betreffende gedeelte:

Jaar 11, tweede maand van het oogstseizoen. Heliopolis werd ingenomen. De eerste maand van het overstromingsseizoen, 23^ste dag, de bevelhebber (?) van het leger (?) tegen (?) Tjaru. 25^ste dag, het werd vernomen dat Tjaru ingenomen was. Jaar 11, de eerste maand van het overstromingsseizoen, derde dag. Geboorte van Seth, de majesteit van deze god maakte dat zijn stem gehoord werd. Geboorte van Isis, de hemelen regenden.

Op de bijgevoegde landkaart zien we de marsroute van farao Ahmose en zijn leger uitgestippeld vanaf Thebe in het zuiden tot aan Memfis, vervolgens naar Heliopolis en Tjaru. Vanuit Israël zien we het leger van Saul met een blauwe kwastlijn afgebeeld vanaf Telaïm/Gilgal de Jordaan oversteken en daarop langs de zogenaamde koninklijke weg naar de Stad van Amalek, nabij het moderne Petra, oprukken. De Bijbelse stad van Amalek is het Egyptische Sjaroehen dat door het leger van farao nog drie jaar belegerd zou worden (zie 1 Samuel 15:1-35 en Flavius Josephus, Joodse Oudheden, Boek VI, vii. 1-3). Het vermelde Egyptische Tjaru is het Griekse Rhinocolura waar vermoedelijk het Avaris van de Hyksos tot op heden onder het zand begraven ligt.

De titel van het artikel luidt: Voorjaar 1049 v. Chr.: de verdrijving van de Hyksos/Amalekieten uit Egypte en de notering van een meganatuurcatastrofe. De meganatuurcatastrofe meen ik in de vermelding van het Rhind-papyrus te herkennen in de Geboorte van Seth, de majesteit van deze god maakte dat zijn stem gehoord werd. Geboorte van Isis, de hemelen regenden.

Een meganatuurcatastrofe in het voorjaar van 1049 v. Chr. past in de cyclus van rampen zoals de wetenschappers Patten, Hatch en Steinhauer (The Long Day of Joshua and Six Other Catastrophes, 1973), ze beschreven hebben. In een cyclus van 54 jaar en zes maanden werd planeet aarde in de oudheid tot aan de achtste eeuw v. Chr. getroffen. In mijn boek TIJD en TIJDEN, 2015, hoofdstuk: de opgerichte steen van Samuël te Eben Haëzer, blz. 169-175, dateerde ik de meganatuurcatastrofe ten tijde van de profeet Samuël in de maand oktober van het jaar 1103 v. Chr. Vierenvijftig jaar en zes maanden later in april 1049 v. Chr. zou er opnieuw een catastrofe geweest moeten zijn. Toen ik aan mijn studie werkte plaatste ik nog een vraagteken bij het jaartal 1049 v. Chr. aangezien de Bijbel ten tijde van het achtendertigste regeringsjaar van Saul en de strijd tegen Amalek geen verwijzing naar een meganatuurcatastrofe geeft. Noch vond ik bij Flavius Josephus of in de Joodse legenden een verwijzing naar een beschreven ramp. Ik neem nu aan dat in april 1049 v. Chr. er wel degelijk tekenen aan de hemel plaatsvonden maar dat het gebied van Israël toen van rampen verschoond bleef en vooral Egypte getroffen werd. Voor de Egyptenaren waren de planeten en de natuurelementen hun goden die hun in de strijd tegen de Hyksos, die de god Seth vereerden, ter hulp kwamen. Zo werd Isis in het oude Egypte met de planeet Venus geassocieerd en Seth met de komeet Typhon. Dit zou ook de komeet geweest zijn die bij de Exodus verantwoordelijk voor heel wat plagen en ziektes was. De geboorte van Isis en een regen van vuur samen met een vloedgolf, bezegelden het lot van de Hyksos in 1049 v. Chr. die de strijd opgaven. De zogenaamde stormwind-stele van Ahmose die te Karnak gevonden werd en waarop hij het herbouwen van de piramiden van zijn voorgangers vermeld, zou kunnen verwijzen naar de meganatuurcatastrofe van 1049 v. Chr.

Men kan de schouders ophalen bij het onderzoeken van mythologische verhalen en de verklaringen ervan door volgers van de catastrofetheorie. Het lijkt dan ook fantastisch wanneer men bedenkt dat het zonnestelsel dat in de huidige tijd als een klokwerk loopt, ooit tot 2700 jaar terug de tijd in, in beroering was. Het boek Werelden in botsing van Dr. I. Velikovsky las ik de eerste maal in 1975. De kosmologische aspecten waren voor mij toen een vrij moeilijke materie, een materie die ik niet onmiddellijk vanuit mijn opleiding en vorming kon toetsen. De motivatie van Velikovsky voor zijn studie en publicaties was echter de Bijbel. Een Boek dat hij als seculiere Jood als een historisch Boek benaderde. De Exodus uit Egypte van de Israëlieten was voor hem een historisch feit en de tien plagen gevolgd door het scheuren van de Rode Zee verklaarde hij vanuit de kosmologie. Ik stond aldus open voor de theorieën die hij betreffende de ontwikkeling van ons zonnestelsel bracht. Het was 1991 dat ik bij de opname van een radioprogramma in Katwijk aan Zee van ds. Willem Glashouwer twee recensieboeken cadeau kreeg, boeken die hem vanuit Amerika waren toegestuurd. Eén boek was: The Long Day of Joshua and Six Other Catastrophes van Donald W. Patten, Ronald R. Hatch and Loren C. Steinhauer, en het andere boek was The Biblical Flood and the Ice Epoch van Donald W. Patten. Het was na het lezen en bestuderen van deze werken dat ik de draad met Velikovsky en de kosmologie weer opnam. Vooral dan het chronologische aspect van de cyclus van kosmische rampen kreeg mijn aandacht. Ik ben van mening dat de onderzoekers Donald W. Patten, Ronald R. Hatch and Loren C. Steinhauer, chronologisch gezien wat de intervallen tussen de catastrofes betreft correct zijn.

Wat men ook wil geloven of afwijzen wat betreft de kosmische catastrofetheorie, een cyclus van meganatuurcatastrofes kan vanuit de Bijbel, de werken van Flavius Josephus en andere bronnen, chronologisch aangetoond worden. In dat spoor ga ik verder.

Wat de Hyksos/Amalekieten in 1049 v. Chr. overkwam is te vergelijken met de beschrijving van de meganatuurcatastrofe die Flavius Josephus beschrijft voor de ramp die de Filistijnen overkwam 54 jaar en zes maanden eerder:

Flavius Josephus, Joodse Oudheden, Boek VI,ii.2b.

.Now while the altar had the sacrifice of God upon it, and had not yet consumed it wholly by its sacred fire, the enemy's army marched out of their camp, and was put in order of battle, and this in hope that they should be conquerors, since the Jews were caught in distressed circumstances, as neither having their weapons with them, nor being assembled there in order to fight. But things so fell out, that they would hardly have been credited though they had been foretold by anybody: for, in the first place, God disturbed their enemies with an earthquake, and moved the ground under them to such a degree, that he caused it to tremble, and made them to shake, insomuch that by its trembling, he made some unable to keep their feet, and made them fall down, and by opening its chasms, he caused that others should be hurried down into them; after which he caused such a noise of thunder to come among them, and made fiery lightning shine so terribly round about them, that it was ready to burn their faces; and he so suddenly shook their weapons out of their hands, that he made them fly and return home naked. So Samuel with the multitude pursued them to Bethcar, a place so called; and there he set up a stone as a boundary of their victory and their enemies' flight, and called it the Stone of Power, as a signal of that power God had given them against their enemies.

De wetenschappers Donald W. Patten, Ronald R. Hatch enLoren C. Steinhauer stellen dat deze steen een meteoriet was: in all likelihood a Mars-asteroid, once a part of the fragmented planet, Electra.

The stone of power was a large impressive meteorite, and it was selected, appropriately enough, for an historical monument. (The Long Day of Joshua and Six Other Catastrophes, 1973, Chapter VI, Catastrophes of the Davidic Era, The Samuelic Catastrophe)

De wetenschappers Donald W. Patten, Ronald R. Hatch en Loren C. Steinhauer tonen aannemelijk aan dat planeet aarde meerdere malen in de oudheid in haar baan om de zon verstoord werd en er tegen de achtste eeuw v. Chr. zelfs een kalenderhervorming nodig was. Zie TIJD en TIJDEN, 2016, hoofdstuk: de noodzakelijke kalenderhervorming van de achtste eeuw voor Christus, blz. 331-338)

Tot slot moet ik nog opmerken dat de strijd tegen Amalek door Saul begonnen, pas door David in het laatste jaar van de belegering van Sjaroehen in 1047 v. Chr. voltooid worden. Het was David die de macht van Amalek of de Hyksos definitief gebroken heeft. Dat leert het Bijbelboek 2 Samuel hoofdstuk 1 duidelijk. In het Bijbelboek 1 Samuel 30 blijken de Amalekieten nog in staat te zijn een uitval in het Zuiderland te doen. Drie jaar daarvoor moet de belegering van Sjaroehen, volgens Egyptische bronnen, begonnen zijn en dit na de val van Avaris. Dit betekent ook dat tussen de gebeurtenissen van het Bijbelboek 1 Samuel hoofdstuk 15 en hoofdstuk 30 een totaal van drie jaar zit.

Wordt vervolgd.

Met vriendelijke groet,

Robert De Telder

Recente publicaties van Robert De Telder