Met de Assyrische koning Sargon II, de opvolger van de Assyrische koning Salmaneser V, vervolgen we onze aflevering van 05-05-2016. Zie link: http://www.bloggen.be/robertdetelder/archief.php?ID=2881043

 

Sargon II staat eenmaal bij naam in de Bijbel vermeld.

Jesaja 20:1 In het jaar, toen Tartan naar Asdod kwam, als hem Sargon, de koning van Assyrië gezonden had, toen hij krijg voerde tegen Asdod, en het innam; 2 Ter zelfder tijd sprak de HEERE, door den dienst van Jesaja, den zoon van Amoz, zeggende: Ga heen, en ontbind den zak van uw lendenen, en doe uw schoenen van uw voeten. En hij deed alzo, gaande naakt en barrevoets. 3 Toen zeide de HEERE: Gelijk als Mijn knecht Jesaja naakt en barrevoets wandelt, drie jaren, tot een teken en wonder over Egypte en over Morenland; 4 Alzo zal de koning van Assyrië voortdrijven de gevangenen der Egyptenaren, en de Moren, die weggevoerd zullen worden, jongen en ouden, naakt en barrevoets, en met blote billen, den Egyptenaren tot schaamte. 5 En zij zullen verschrikken en beschaamd zijn van de Moren, op dewelke zij zagen, en van de Egyptenaars, hun roem. 6 En de inwoners van dit eiland zullen te dien dage zeggen: Ziet, alzo is het gegaan dien, op welken wij zagen, werwaarts wij henenvloden om hulp, om gered te worden van het aangezicht des konings van Assyrië; hoe zullen wij dan ontkomen? (Statenvertaling)

 

 

In de andere relevante Bijbelboeken Koningen en Kronieken wordt Sargon niet bij naam vermeldt, maar vinden we wel enkele malen 'koningen van Assur' in het meervoud, vermeldt, waarbij het chronologisch gezien duidelijk is, dat Sargon een co-regent of co-koning, was . De Bijbel leert dat gedurende deze periode, de troon van Assur door meer dan één koning werd gedeeld.

Aan Salmaneser V was Sargon II volgens gegevens die we uit de Bijbel afleiden, aanvankelijk ondergeschikt. Dit is een gegeven dat echter niet uit Sargon ’s annalen, blijkt. Integendeel, Sargon claimt bijvoorbeeld de verovering van Samaria en de wegvoering in ballingschap van het tienstammenrijk voor zichzelf.

“7. I besieged and occupied the town of Samaria, and took 27,280 of its inhabitants captive. I took from them 50 chariots, but left them the rest of their belongings. I placed my Lieutenants over them; I renewed the obligation imposed upon them by one of the Kings who preceded me.”

(Excerpted from "Great Inscription in the Palace of Khorsabad," Julius Oppert, tr., in Records of the Past, vol. 9 (London: Samuel Bagster and Sons, 1877), pp. 3-20)

 

De Bijbel leert in 2 Koningen 18:9-10 dat Salmaneser V verantwoordelijk was voor de inname van Samaria, en ontmaskert Sargon als een geschiedenisvervalser:

De belegering van Samaria nam drie jaar in beslag van 720 tot 717 v. Chr. De wegvoering van de tien stammen volgde in 717 v. Chr. Dit is Bijbelse chronologie die aan de hand van de sabbat- en jubeljaren, op de tijdsbalk vast verankerd zit. Zie TIJD en TIJDEN, 2015, hoofdstuk: voorjaar 717 v. Chr.: de wegvoering van de tien stammen, blz. 312-320. Voor wie het boek wil aanschaffen, zie link: http://boekscout.nl/shop/ViewProduct.aspx?bookId=5579

 

 

Het wapenfeit van de veldmaarschalk of Tartan van Sargon dat de profeet Jesaja doorgaf met de belegering van Asdod, plaatsen we in het jaar 719 v. Chr.

De historische gegevens die we bezitten betreffende de regeerperiode van Salmaneser V en Sargon worden in dit artikel aan de historische gegevens van de Bijbel gekoppeld, en aan de Babylonische koningslijst.

 

De Bijbel leert dat nadat de profeet Jesaja drie jaar lang barrevoets als een zinnebeeld door het land had gelopen, het leger van Sargon tegen Asdod oprukte. De bijzondere bediening van Jesaja begon in het sterfjaar van koning Achaz van Juda in 722 v. Chr., het jaar dat er een meganatuurcatastrofe genoteerd werd. Drie volledige jaren later brengt ons in het voorjaar van 719 v. Chr., voor het oprukken van de Tartan van Sargon en de vermelding in de Bijbel dat Sargon II dan koning van Assur was.

Dit sluit aan met de gegevens van de Babylonische koningslijst. Sargon wordt namelijk in zijn elfde regeringsjaar als koning van Babylon vermeld. Het is het eponiem van Mannu-ki-Aššur-le'i, de gouverneur van Tille, dat melding maakt dat Sargon in dat jaar de hand van Bêl nam, wat staat voor het koningschap over Babylon. Aan de hand van de Ptolemeüs-canon plaatsen we dat eponiem in feb709/mrt708 v. Chr.

11 [709/708] Tijdens het eponiem van Mannu-ki-Aššur-le'i, de gouverneur van Tille, Sargon nam de hand van Bêl

In mijn boek TIJD en TIJDEN, 2015, Appendix 6, blz. 482-494, toon ik aan dat de jaartallen van de Ptolemeüs-canon correct zijn en verankerd in de Bijbelse tijdlijn.

Ik hecht veel waarde aan de Babylonische koningslijst omdat de Bijbel , na de val van Samaria en de wegvoering van de tien stammen door de Assyriërs, de vernietiging van de Tempel van Salomo ten tijde van Zedekia, de koning van Juda, namelijk aan de regeerperiode van de koning van Babylon: Nebukadnezar linkt.

2 Koningen 25:8 Daarna in de vijfde maand, op den zevenden der maand (dit was het negentiende jaar van Nebukadnezar, den koning van Babel) kwam Nebuzaradan, de overste der trawanten, de knecht des konings van Babel, te Jeruzalem. 9 En hij verbrandde het huis des HEEREN, en het huis des konings, mitsgaders alle huizen van Jeruzalem; en alle huizen der groten verbrandde hij met vuur. (Statenvertaling)

 

Nebukadnezar werd bij zijn dood in 562 v. Chr. opgevolgd door zijn zoon Evilmerodach wiens eerste jaar gelijk viel met het zevenendertigste jaar van de wegvoering van koning Jojachin in Babylonische ballingschap:

2 Koningen 25:27 Het geschiedde daarna in het zeven en dertigste jaar der wegvoering van Jojachin, den koning van Juda, in de twaalfde maand, op den zeven en twintigsten der maand, dat Evilmerodach, de koning van Babel, in het jaar, als hij koning werd, het hoofd van Jojachin, den koning van Juda, uit het gevangenhuis, verhief. (Statenvertaling)

 

De koningslijst van Babylon is aldus verankerd met de regeer- en ballings-periode van de koningen van Juda. Bovendien valt de vrijlating van Jojachin van Juda aan het begin van het achttiende jubeljaar van okt562/sep561 v. Chr.

Ik stel tegelijkertijd ook vast dat er nergens in de Bijbel op zulk een wijze naar een nauwkeurige verankering met een bepaalde regeertijdstip van een Assyrische koning verwezen wordt.

 

Maar nu verder met de regeerperiode van Sargon II en de verankering met de Bijbelse gegevens en de Babylonische koningslijst.

Vanaf het elfde eponiemjaar van Sargon II rekenen we op de tijdsbalk terug tot zijn eerste jaar als koning. Let op! De verkregen Bijbelse link met de profeet Jesaja’s bediening en het eerste regeringsjaar van Sargon II past alleen in de tijdsconstructie met Hizkia ’s regeerperiode verbonden met het vijftiende jubeljaar van okt709/sep708 v. Chr.

Zoals Edwin R. Thiele de regeerperiode van Hizkia verbonden heeft met de Assyriërs Sanherib en Sargon II met het jaartal 701 v. Chr. als het veertiende regeringsjaar van Hizkia, gaat de Bijbels-chronologische verbinding met de bediening van Jesaja verloren.

Sargon II deelde de troon van Assyrië vanaf 719 v. Chr. tot 712 v. Chr. met Salmaneser V Het is dan ook logisch dat bijvoorbeeld koning Achaz van Juda in zijn brieven aan Assur, verwees naar de koningen in het meervoud.

 

Hierna volgt de betreffende eponiemlijst vanaf jaar 1, een jaar dat we gekoppeld aan Sargon ’s elfde regeringsjaar, aldus dateren in mrt719/apr718 v. Chr.

1 [719/718] Tijdens het eponiem van Sargon [II], de koning van Assyrië ging binnen [...].

Commentaar: de eponiemlijst is gefragmenteerd, maar vanuit de bewaarde annalen van Sargon II weten we dat hij in zijn eerste regeringsjaar een veldtocht naar Elam leidde.

“6. This is what I did from the beginning of my reign to my fifteenth year of reign : I defeated KHUMBANIGAS, King of Elam, in the plains of Kalu.”

Terwijl Sargon II zijn leger aanvoert in Elam, is zijn veldmaarschalk met een ander leger tegen Filistea opgetrokken. Op zijn paleismuren vinden we dit terug alsof hij alomtegenwoordig was. Het is in dit gedeelte dat Sargon claimt Samaria veroverd te hebben.

“7. I besieged and occupied the town of Samaria, and took 27,280 of its inhabitants captive. I took from them 50 chariots, but left them the rest of their belongings. I placed my Lieutenants over them; I renewed the obligation imposed upon them by one of the Kings who preceded me.

 

8. HANUN, King of Gaza, arid SEBECH, Sultan of Egypt, allied themselves at Rapih to oppose me, and fight against me; they came before me, I put them to flight. SEBECH yielded before my cohorts, he fled, and no one has ever seen any trace of him since. I took with my own hand HANUN, King of Gaza.

 

9. I imposed a tribute on PHARAOH, King of Egypt, SAMSIE, Queen of Arabia, IT-AMAR, the Sabean, of gold, sweet smelling herbs of the land, horses, and camels.”

 

 

De veldmaarschalk van Sargon II liet in werkelijkheid Samaria links liggen, en trok met zijn leger naar de kust, naar Asdod en Gaza. Te Raphia werd slag geleverd met het Egyptisch leger onder leiding van Sebech. Een veldslag die door de Assyriërs gewonnen werd.

De Egyptische Sultan met de naam SEBECH is dan het Assyrische variant op de Bijbelse farao ‘So’ op wie de koning van Israël: Hosea, vertrouwde voor uitredding tegen het oprukkende Assur. Voor de identificatie van So, zie hoofdstuk: wie was SO, farao van Egypte ten tijde van de val van Samaria? blz. 307-311, TIJD en TIJDEN, 2015.

De profetie van Jesaja zou in al haar delen in vervulling gaan. Net zoals de profeet drie jaar lang barrevoets als een zinnebeeld door het land getrokken was, zouden de krijgsgevangen genomen Egyptenaren samen met hun Ethiopische bondgenoten barrevoets en met blote billen door de Assyriërs weggevoerd worden:

Jesaja 20: 3 Toen zeide de HEERE: Gelijk als Mijn knecht Jesaja naakt en barrevoets wandelt, drie jaren, tot een teken en wonder over Egypte en over Morenland; 4 Alzo zal de koning van Assyrië voortdrijven de gevangenen der Egyptenaren, en de Moren, die weggevoerd zullen worden, jongen en ouden, naakt en barrevoets, en met blote billen, den Egyptenaren tot schaamte. 5 En zij zullen verschrikken en beschaamd zijn van de Moren, op dewelke zij zagen, en van de Egyptenaars, hun roem. 6 En de inwoners van dit eiland zullen te dien dage zeggen: Ziet, alzo is het gegaan dien, op welken wij zagen, werwaarts wij henenvloden om hulp, om gered te worden van het aangezicht des konings van Assyrië; hoe zullen wij dan ontkomen?

 

Het door Salmaneser V belegerde Samaria was na het afslaan van het Egyptische offensief over de beek van Egypte te Raphia, door het Assyrische leger van Sargon, nu gedoemd om onder te gaan.

 

Het volgende eponiem over Sargon II vermeldt een veldtocht tegen Tabal.

2 [718/717] Tijdens het eponiem van Zeru-ibni, de gouverneur van Rasappa, veldtocht tegen Tabal.

Commentaar: Terwijl Salmaneser V met zijn leger Samaria belegerd en de veldmaarschalk van Sargon Filistea onder Assyrische controle brengt, leidt Sargon II een veldtocht tegen Tabal. Dit is een plaats ten noordwesten van het hart-land van Assyrië. Op de bewaarde annalen van zijn paleismuren gaat Sargon uitvoeriger op deze veldtocht in:

“11. Amris of Tabal, had been placed upon the throne of KHULLI his father; I gave to him a daughter and I gave him Cilicia which had never submitted to his ancestors. But he did not keep the treaty and sent his ambassador to URZAHA, king of Armenia, and to MITA, King of the Moschians, who had seized my provinces. I transported Amris to Assyria, with his belongings, the members of his ancestors' families, and the magnates of the country, as well as 100 chariots; I established some Assyrians, devoted to my government, in their places. I appointed my Lieutenant Governor over them, and commanded tributes to be levied upon them.”

 

 

3 [717/716] Tijdens het eponiem van Tab-šar-Aššur, de maarschalk, Dur-Šarruken [] werd gegrondvest.

Commentaar: het jaar dat aan de belegering van Samaria door Salmaneser V een einde komt, begint Sargon aan de bouw van een nieuwe hoofdstad voor hem. Dur-Sharrukin of Sargonsburg nabij het moderne Khorsabad in Irak, lag ten noorden van Nineveh, de hoofdstad vanouds van Assyrië.

In het westen rukte het leger van Sargon II op tegen Hamath. Het lot van de overwonnen koning van Hamath: Jaubid, treft alle verbeelding: Sargon liet hem villen.

“12. JAUBID of Hamath, a smith, was not the legitimate master of the throne, he was an infidel and an impious man, and he had coveted the royalty of Hamath. He incited the towns of Arpad, Simyra, Damascus, and Samaria to rise against me, took his precautions with each of them, and prepared for battle. I counted all the troops of the god Assur; in the town of Karkar, which had declared itself for the rebel, I besieged him and his warriors, I occupied Karkar and reduced it to ashes. I took him, himself, and had him flayed, and I killed the chief of the rioters in each town, and reduced them to a heap of ruins. I recruited my forces with 200 chariots and 600 horsemen from among the inhabitants of the country of Hamath and added them to my empire.

 

4 [716/715] Tijdens het eponiem van Tab-sil-Ešarra, de gouverneur van Libbi-ali, veldtocht tegen Mannea.

Commentaar: terwijl Salmaneser V na de val van Samaria in 717 v. Chr. met zijn leger een belegering van Tyrus begint voert Sargon II zijn leger tegen Mannea aan. Mannea lag op de kaart gezien, noordoostelijk van Assyrië. De Assyrische koningen Salmaneser V en Sargon II deelden tijdens deze periode de troon met elkaar en commandeerden ieder een afzonderlijk leger voor het voeren van veldtochten. Een reden om de Eponiemlijsten als jaarlijkse berichtgeving, met voorzichtigheid te gebruiken.

 

5 [715/714] Tijdens het eponiem van Taklak-ana-bêli, de gouverneur van Nisibis, gouverneurs werden aangesteld.

Commentaar: terwijl Salmaneser V met zijn leger rond Tyrus ligt vermeldt het eponiem voor het vijfde regeringsjaar van Sargon het aanstellen van gouverneurs. In zijn annalen claimt Sargon II Karkemis ingenomen te hebben. Een actie die men zou verwacht hebben in de eponiemlijst vermeld te zien?

 

6 [714/713] Tijdens het eponiem van Ištar-duri, de gouverneur van Arrapha, veldtocht tegen Urartu en Musasi; [] Haldi werd weggevoerd.

Commentaar: terwijl rond Tyrus het leger van Salmaneser V een belegering uitvoert, leidt Sargon II een veldtocht tegen Urartu in het noorden.

 

7 [713/712] Tijdens het eponiem van Aššur-bani, de gouverneur van Kalhu, de edelen vochten te Ellipi; de god [...] ging zijn nieuwe tempel binnen, naar Musasir.

Commentaar: Rond Tyrus gaat Salmaneser zijn vierde jaar van belegering in, terwijl Sargon II nog altijd zijn veldtocht tegen Urartu voert. Musasir was een belangrijke berg-stad in het gebied van Urartu.

 

8 [712/711] Tijdens het eponiem van šarru-emuranni, de gouverneur van Mazamua, de koning bleef in het land.

Commentaar: De vermelding in het eponiem: ‘de koning bleef in het land’ is een eufemisme voor nietsdoen. Opmerkelijk is dat door het linken van de regeerperiode van Sargon II met de jaartallen van de Babylonische koningslijst en de bediening van de profeet Jesaja, Sargon ’s achtste jaar in 712 v. Chr. valt, met de eponiem-vermelding: de koning bleef in het land. Het jaar 712 v. Chr. is in de revisie van de geschiedenis van de oudheid, het jaar van de invasie van de zeevolken in de Levant en Egypte. De zeevolken lieten bij het oprukken in Klein-Azië, Assyrië links liggen en richten zich op de Levant en op Egypte. Een invasie die de profeet Jesaja in detail beschreven heeft. 712 v. Chr. was het vijfde jaar van de belegering van Tyrus door het leger van Salmaneser V en vermoedelijk betekende de zeevolken-invasie het einde van Salmaneser V nabij Tyrus.

Voor de invallen van de zeevolken gereviseerd naar de achtste eeuw v. Chr., zie: De zonaanbidder, 2016, appendix 1, blz. 149-158. Voor wie het boek wil aanschaffen, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/87999

 

 

9 [711/710] Tijdens het eponiem van Inurta-alik-pani, de gouverneur van Si'immel, veldtocht tegen Mar'aš.

Commentaar: De invasie van de zeevolken in de Levant werd binnen een jaar in de kiem gesmoord. Niet door Assyrië, maar door het Egyptische leger, aangevoerd door de prins Ramses III. Door het terugslaan van de zeevolken door Egypte in Klein-Azië, was Assyrië in staat om vanuit zijn hartland, het jaar daarop in 711 v. Chr. een veldtocht tegen Mar’as te ondernemen.

Langs de kust van de Levant hadden zich Zeevolken genesteld, een gebied dat voorheen onder Assyrische controle stond. In Asdod bijvoorbeeld zat een Griekse (Ioniër) heerser op de troon. Ook elders langs de kust hadden zich zeevolken gevestigd. Zie het artikel op dit blog van 27-07-2015: Wenamon en de zeevolken. Zie link:

http://www.bloggen.be/robertdetelder/archief.php?startdatum=1437948000&stopdatum=1438552800

 

Hierna volgt het relaas van Sargon II zoals hij het in zijn annalen heeft nagelaten:

32. AZURI, King of Ashdod, determined within himself to render no more tributes; he sent hostile messages against Assyria to the neighboring Kings. I meditated vengeance for this, and I withdrew from him the government over his country. I put his brother AKHIMIT on his throne. But the people of Syria, eager for revolt, got tired of AKHIMIT's rule, and installed IAMAN, who like the former, was not the legitimate master of the throne. In the anger of my heart, I did not assemble the bulk of my army nor divide my baggage, but I marched against Ashdod with my warriors, who did not leave the trace of my feet.

33. IAMAN learnt from afar of the approach of my expedition; he fled beyond Egypt towards Libya (Meluhhi), and no one ever saw any further trace of him. I besieged and took Ashdod and the town of Gimtu-Asdudim; I carried away captive IAMAN'S gods, his wife, his sons, his daughters, his money and the contents of his palace, together with the inhabitants of his country. I built these towns anew and placed in them the men that my arm had conquered.

34. I placed my Lieutenant as Governor over them, and I treated them as Assyrians. They never again became guilty of impiety.

 

10 [710/709] Tijdens het eponiem van Šamaš-bêla-usur, de gouverneur van Ahizuhina, veldtocht tegen Bit-zeri []; de koning bleef in Kiš.

 

11 [709/708] Tijdens het eponiem van Mannu-ki-Aššur-le'i, de gouverneur van Tille, Sargon nam de hand van Bêl [en werd koning van Babylon].

Commentaar: In het jaar 709 v. Chr. was Sargon II eindelijk in staat om Merodach Baladan, de koning van Babylon te verslaan en zelf het begeerde koningschap over Babylon op zich te nemen. De overwinning op Merodach Baladan stond ook uitvoerig op de muur van zijn paleis te Khorsabad in spijkerschrift afgebeeld:

38. MERODACH-BALADAN, son of IAKIN, King of Chaldaea, the fallacious, the persistent in enmity, did not respect the memory of the gods, he trusted in the sea, and in the retreat of the marshes; he eluded the precepts of the great gods, and refused to send his tributes. He had supported as an ally KHUMBANIGAS, King of EIam. He had excited all the nomadic tribes of the desert against me. He prepared himself for battle, and advanced. During twelve years,[ From 721 to 709 BC] against the will of the gods of Babylon, the town of BEL, which judges the gods, he had excited the country of the Sumers and Accads, and had sent ambassadors to them. In honor of the god Assur, the father of the gods, and of the great and august Lord MERODACH, I roused my courage I prepared my ranks for battle. I decreed an expedition against the Chaldeans, an impious and riotous people. MERODACH-BALADAN heard of the approach of my expedition, dreading the terror of his own warriors, he fled before it, and flew in the nighttime like an owl, falling back from Babylon, to the town of Ikbibel. …

 

Koning Merodach Baladan van Babylon wordt ook in de Bijbel vermeld:

2 Koningen 20:12 Te dien tijde zond Berodak-Baladan, de zoon van Baladan, de koning van Babel, gezanten met een brief, en een geschenk aan Hizkia, want hij had gehoord, dat deze ziek geweest was. 13 En Hizkia hoorde naar hen en hij liet hun zijn gehele schathuis zien: het zilver en het goud, de specerijen en de kostbare olie, zijn gehele tuighuis en alles wat zich onder zijn schatten bevond. Er was niets in zijn paleis en in zijn gehele rijk, dat Hizkia hun niet liet zien. (NBG Vertaling 1951)

 

Chronologisch plaatsen we deze beschreven gebeurtenis op de tijdsbalk, na de belegering van Jeruzalem door de Assyriër Sanherib in het veertiende regeringsjaar van Hizkia in 709 v. Chr. Het is daarna dat Hizkia doodziek werd en er daarop door de HERE God, vijftien jaar aan zijn leven werden toegevoegd.

Het bezoek van de gezanten van de koning van Babel Merodach Baladan geschiedde aldus in het jaar okt709/sep708 v. Chr. en valt aldus binnen de opgegeven regeerperiode volgens de Ptolemeüs-canon.

In de fabricatie van Edwin R. Thiele bezoekt het Babylonische gezantschap Hizkia in het jaar 701/700 v. Chr. wat volledig buiten de regeerperiode van Merodach Baladan valt. Een anomalie voor de orthodoxie waar in ordening van de koningen van Israël en Juda door Thiele op de tijdsbalk geen logische verklaring voor is.

 

Terwijl Sargon II in 709 v. Chr. zijn veldtocht tegen Babylon voert rukt zijn zoon als co-regent/koning tegen Jeruzalem op.

2 Koningen 18:13 In het veertiende jaar van koning Hizkia trok Sanherib, de koning van Assur, op tegen alle versterkte steden van Juda en bezette ze.

 

De Bijbel verwijst tijdens deze periode naar de koningen van Assur in het meervoud:

2 Kronieken 32:1-4 Na deze gebeurtenissen, waarin Jehizkia 's trouw bleek, rukte Sanherib, de koning van Assur, op. Hij trok Juda binnen …… … en zeide: Waarom zouden de koningen van Assur bij hun komst zoveel water vinden…

 

In het bovenvermelde citaat staat er 'koningen' in het meervoud geschreven, maar was het Sanherib, de zoon van Sargon, die de belegering van Jeruzalem doorvoerde terwijl zijn vader Sargon dat jaar Babylon innam.

De Assyrische koning Sanherib geeft in zijn annalen zijn veldtochten een nummer in plaats van zijn regeringsjaren te vermelden. De verklaring hiervoor ligt in zijn co-regentschap met Sargon II. Zijn veldtocht naar Jeruzalem in het veertiende regeringsjaar van Hizkia staat genoteerd als zijn derde veldtocht.

 

Het jaar 709 v. Chr. als het veertiende regeringsjaar van koning Hizkia is het resultaat van het verankeren van de regeerperiode van Hizkia met het vijftiende jubeljaar. Het jaar apr709/mrt708 v. Chr. was het zevende sabbatjaar in de cyclus van zeven maal zeven jaarweken. In oktober 709 v. Chr. begon het vijftiende jubeljaar.

 

12 [708/707] Tijdens het eponiem van Šamaš-upahhir, de gouverneur van Habruri, Kummuhu werd veroverd, een gouverneur werd aangesteld.

 

13 [707/706] Tijdens het eponiem van Ša-Aššur-dubbu, de gouverneur van Tušhan, de koning keerde weer van Babylon; de onderkoning, de edelen, de buit voor Dur-Yakin werd weggedragen; [...] Dur-Yakin werd vernietigd; in Tašrîtu, de tweeëntwintigste, de goden van Dur-Šarruken gingen in hun tempels.

Commentaar: In het jaar 707 v. Chr. werd het gebied van Babylon volledig onderworpen en de gebruikelijke buit binnengehaald.

 

14 [706/705] Tijdens het eponiem van Mutakkil-Aššur, de gouverneur van Guzana, de koning bleef in het land; de edelen waren in Karalla; in Ajaru, de zesde, Dur-Šarruken werd afgewerkt; [...] ontvangen.

 

[705/704] Tijdens het eponiem van Nashru-Bêl, de gouverneur van Amedi, de koning marcheerde tegen Tabal; tegen Gurdi, de Kulummaean, [...] de koning werd gedood; het kamp van de koning van Assyrië [...] In Abu, de twaalfde, Sanherib, de koning [?].

Commentaar: het eponiem van Nashru-bel in het jaar 705 v. Chr. vermeldt een veldtocht tegen Tabal en tegen Gurdi de Kulummaean, waarna de mededeling staat: de koning werd gedood… gevolgd door de mededeling: In Abu, de twaalfde, Sanherib, de koning.. afgebroken.

Leert dit eponiem nu dat Sargon II in 705 v. Chr. sneuvelde? Zeker kunnen we niet zijn? Het is trouwens heel ongewoon dat een Assyrische koning in de strijd zou sneuvelen. Een koning die kon sneuvelen riep teveel vragen op, vragen die vermeden moesten worden. De verschillende beschikbare bronnen spreken elkaar dan ook tegen. Volgens de ene theorie werd Sargon in zijn paleis vermoord en volgens een andere stierf hij een obscure dood op een slagveld in noordwestelijk Iran, tegen een weinig bekende volkstam.

Het is overigens ook mogelijk dat Sargon vijfendertig jaar de troon deelde; eerst met Salmaneser V en daarna met zijn zoon Sanherib. Het grootste gedeelte van de laatste jaren verbleef hij dan vermoedelijk in zijn nieuwe hoofdstad Sargonsburg of Dur Sharrukin.

 

 

De conclusie moet zijn dat de berichtgeving over Sargon II onbetrouwbaar is. De eponiemlijsten geven de indruk een historisch overzicht van de belangrijkste gebeurtenissen van jaar tot jaar door te geven, maar de historische realiteit is anders. Al de gegevens van de annalen van Sargon II van zijn paleis-inscripties te Khorsabad in de eponiemlijsten trachten te invullen, is een moeilijke zo niet onmogelijke opdracht.

Voor de Bijbelse gegevens over Salmaneser V, Sargon II en Sanherib tijdens de hier behandelde periode is er overigens in de eponiemlijsten geen ruimte. De twee verzoenen is ook niet mogelijk; men moet een keuze maken.

Voor de orthodoxie gaat het verband met de vermelding van Griekse heersers in de kuststeden van de Levant na 712 v. Chr., verloren. Zij laten de Zeevolken in de twaalfde eeuw voor Christus het gebied binnenrukken en dit op basis van de foutieve plaatsing van de regeerperiode van Ramses III op de tijdsbalk. Dit als een gevolg van het hanteren van een veronderstelde dubbele kalender in Egypte; de Sothis-kalender.

 

Wordt vervolgd….

 

Met vriendelijke groet,

Robert De Telder