Jesaja 1:1 Het gezicht van Jesaja, den zoon van Amoz, hetwelk hij zag over Juda en Jeruzalem, in de dagen van Uzzia, Jotham, Achaz en Hizkia, de koningen van Juda. 2 Hoort, gij hemelen! en neem ter ore, gij aarde! want de HEERE spreekt: Ik heb kinderen groot gemaakt en verhoogd; maar zij hebben tegen Mij overtreden. 3 Een os kent zijn bezitter, en een ezel de krib zijns heren; maar Israël heeft geen kennis, Mijn volk verstaat niet. 4 Wee het zondige volk, het volk van zware ongerechtigheid, het zaad der boosdoeners, de verdervende kinderen! Zij hebben den HEERE verlaten, zij hebben den Heilige Israëls gelasterd, zij hebben zich vervreemd, wijkende achterwaarts. 5 Waartoe zoudt gij meer geslagen worden? Gij zoudt des afvals des te meer maken; het ganse hoofd is krank, en het ganse hart is mat. 6 Van de voetzool af tot het hoofd toe is er niets geheels aan hetzelve; maar wonden, en striemen, en etterbuilen, die niet uitgedrukt noch verbonden zijn, en geen derzelve is met olie verzacht. 7 Uw aardrijk is een verwoesting, uw steden zijn met het vuur verbrand; uw land verteren de vreemden in uw tegenwoordigheid, en een verwoesting is er, als een omkering door de vreemden. 8 En de dochter van Sion is overgebleven als een hutje in den wijngaard, als een nachthutje in den komkommerhof, als een belegerde stad. 9 Zo niet de HEERE der heirscharen ons nog een weinig overblijfsel had gelaten, als Sodom zouden wij geworden zijn; wij zouden Gomorra gelijk zijn geworden. (Statenvertaling)

De profeet Jesaja begon zijn bediening tijdens de regeerperiode van koning Uzzia van Juda en profeteerde vervolgens tijdens de regeerperioden van de koningen Jotham, Achaz en Hizkia. Mijn bedoeling is de bediening van de profeet Jesaja te dateren en historische details chronologisch op de tijdsbalk te rangschikken. Wanneer we het eerste hoofdstuk doornemen, blijkt dat de bediening van Jesaja een aanvang nam na een meganatuurcatastrofe die het land Juda toen getroffen had. De toestand van het land wordt beschreven als gelijk aan Sodom en Gomorra nadat vuur deze steden in 1889 v. Chr. vernietigd had.

Naar dezelfde meganatuurcatastrofe ten tijde van de profeet Jesaja verwijst ook de profeet Zacharia wanneer deze de alsnog toekomstige dag des HEEREN op de Olijfberg te Jeruzalem beschrijft:

Zacharia 14:1 Ziet, de dag komt den HEERE, dat uw roof zal uitgedeeld worden in het midden van u, o Jeruzalem! 2 Want Ik zal alle heidenen tegen Jeruzalem ten strijde verzamelen; en de stad zal ingenomen, en de huizen zullen geplunderd, en de vrouwen zullen geschonden worden; en de helft der stad zal uitgaan in de gevangenis; maar het overige des volks zal uit de stad niet uitgeroeid worden. 3 En de HEERE zal uittrekken, en Hij zal strijden tegen die heidenen, gelijk ten dage als Hij gestreden heeft, ten dage des strijds. 4 En Zijn voeten zullen te dien dage staan op den Olijfberg, die voor Jeruzalem ligt, tegen het oosten; en de Olijfberg zal in tweeën gespleten worden naar het oosten, en naar het westen, zodat er een zeer grote vallei zal zijn; en de ene helft des bergs zal wijken naar het noorden, en de helft deszelven naar het zuiden. 5 Dan zult gijlieden vlieden door de vallei Mijner bergen (want deze vallei der bergen zal reiken tot Azal), en gij zult vlieden, gelijk als gij vloodt voor de aardbeving in de dagen van Uzzia, den koning van Juda; dan zal de HEERE, mijn God, komen, en al de heiligen met U, o HEERE! 6 En het zal te dien dage geschieden, dat er niet zal zijn het kostelijk licht, en de dikke duisternis. 7 Maar het zal een enige dag zijn, die den HEERE bekend zal zijn; het zal noch dag, noch nacht zijn; en het zal geschieden, ten tijde des avonds, dat het licht zal wezen. (Statenvertaling)

De profeet Zacharia beschrijft de alsnog toekomstige Apocalyps met al zijn geprofeteerde rampen, en maakt in vers vijf de vergelijking met de historische aardbeving ten tijde van Uzzia.

De regeerperiode van koning Uzzia heb ik in mijn werk TIJD en TIJDEN, 2015, hoofdstuk: De kroniek van koning Uzzia van Juda: blz. 279, uitgewerkt, en op de tijdsbalk verankerd met de jaren: 803/750 v. Chr. Voor wie het boek wil aanschaffen: zie link: http://boekscout.nl/shop/ViewProduct.aspx?bookId=5579,

De gangbare regeerperiode van Uzzia volgens de chronologische constructie van Edwin R. Thiele, is: 792/740 v. Chr., wat een verschil uitmaakt van elf tot tien jaar met de regeerperiode 803/750 v. Chr. de regeerperiode van Thiele is het resultaat van het linken van de Bijbelse koningen van Israël aan de Assyrische koningslijst. De regeerperiode van Hizkia, de achterkleinzoon van Uzzia, werd foutief verbonden met de veronderstelde regeerperiode van de Assyrische koning Sanherib die in het veertiende regeringsjaar van Hizkia Jeruzalem belegerde. Het verkregen jaartal werd 701 v. Chr. De val van Samaria werd hiermee door Thiele met het jaar 722 v. Chr. verankert, en het Bijbelgedeelte 2 Koningen hoofdstuk 18:9-12 als foutief, als laat en kunstmatig aan de Bijbel toegevoegd, verklaard. (zie De Assyriologie, Zie link: http://www.bol.com/nl/p/de-assyriologie/9200000049946824/)

Wanneer men echter het veertiende regeringsjaar (okt710/sep709 v. Chr.) van Hizkia aan het vijftiende Jubeljaar (okt709/sep708 v. Chr.) laat voorafgaan bezitten we een belangrijk ankerpunt ter plaatsing van de regeerperiode van Hizkia op de tijdsbalk. Terugrekenend valt de inname van Samaria en de wegvoering van de tien stammen in Assyrische ballingschap in het jaar 717 v. Chr. Dit sluit passend aan bij de chronologische gegevens die Flavius Josephus in zijn werk: Joodse Oudheden, Boek X, ix. 7, doorgeeft: namelijk dat er exact 130 jaar, zes maanden en tien dagen zitten tussen de deportatie van de twee stammen in juli/augustus 586 v. Chr. door de Babyloniërs en de deportatie van de tien stammen in 717 v. Chr. door de Assyriërs (zie TIJD en TIJDEN, 2015, blz. 312-320).

Het exact dateren van de beschreven meganatuurcatastrofe door de profeet Jesaja, doen we met de hulp van de andere Bijbelboeken en de Joodse historicus uit de eerste eeuw van onze tijdrekening: Flavius Josephus. De chronologische sleutel is het begin van het co-regentschap van Jotham, de zoon van Uzzia, die vanaf de in quarantaineplaatsing van zijn vader  de staatszaken waarnam. De beschreven meganatuurcatastrofe wordt namelijk verbonden aan de ziekte van Uzzia, ergens tussen de jaren 803 en 750 v. Chr., de regeerperiode van Uzzia.

Het begin van de regeerperiode van Uzzia in 803 v. Chr. betekende voor het land Juda aanvankelijk een tijd van voorspoed.

2 Kronieken 26:6 Want hij (Uzzia) toog uit, en krijgde tegen de Filistijnen, en brak den muur van Gath, en den muur van Jabne, en den muur van Asdod; daartoe bouwde hij steden in Asdod, en onder de Filistijnen. 7 En God hielp hem tegen de Filistijnen, en tegen de Arabieren, die te Gur-baal woonden, en tegen de Meunieten. 8 En de Ammonieten gaven Uzzia geschenken; en zijn naam ging tot den ingang van Egypte, want hij sterkte zich ten hoogste.

In mijn studie TIJD en TIJDEN, 2015, De archeologische site in Egypte te Tell el Daba, blz. 285, beschrijf ik hoe Uzzia hoogstwaarschijnlijk geïdentificeerd kan worden met de Aziatische veldheer Arsu die volgens het Egyptische Harris-papyrus voor een tijd Egypte overheerst heeft.

Maar aan dit alles kwam in oktober van het jaar 776 v. Chr. een einde wanneer een hoogmoedige koning Uzzia, vermoedelijk met Jom Kippoer, meende niet alleen als koning maar ook als hogepriester te kunnen optreden. Het resultaat was dat hij met melaatsheid geslagen werd en de volgende vijfentwintig jaar tot aan zijn dood, in quarantaine geplaatst.

2 Kronieken 26:16 Maar als hij (Uzzia) sterk geworden was, verhief zich zijn hart tot verdervens toe, en hij overtrad tegen den HEERE, zijn God; want hij ging in den tempel des HEEREN, om te roken op het reukaltaar. 17 Doch Azaria, de priester, ging hem na, en met hem des HEEREN priesters, tachtig kloeke mannen. 18 En zij wederstonden den koning Uzzia, en zeiden tot hem: Het komt u niet toe, Uzzia, den HEERE te roken, maar den priesteren, Aärons zonen, die geheiligd zijn, om te roken; ga uit het heiligdom, want gij hebt overtreden, en het zal u niet tot eer zijn van den HEERE God. 19 Toen werd Uzzia toornig, en het reukwerk was in zijn hand, om te roken; als hij nu toornig werd tegen de priesteren, rees de melaatsheid op aan zijn voorhoofd, voor het aangezicht der priesteren in het huis des HEEREN, van boven het reukaltaar. 20 Alstoen zag de hoofdpriester Azaria op hem, en al de priesteren en ziet, hij was melaats aan zijn voorhoofd, en zij stieten hem met der haast van daar, ja hij zelf werd ook gedreven uit te gaan, omdat de HEERE hem geplaagd had. 21 Alzo was de koning Uzzia melaats tot aan den dag zijns doods; en melaats zijnde, woonde hij in een afgezonderd huis, want hij was van het huis des HEEREN afgesneden; Jotham nu, zijn zoon, was over het huis des konings, richtende het volk des lands.

Het laatste vers van het hiervoor geciteerde hoofdstuk maakt duidelijk dat koning Uzzia toen in quarantaine geplaatst werd en dat zijn zoon van dan af het paleis beheerde en het land bestuurde. Een jaartal geeft de Kroniekschrijver niet op. Maar zowel THE LEGENDS OF THE JEWS gecompileerd door Louis Ginzberg als de SEDER OLAM vermelden een periode van vijfentwintig jaar dat de zoon van Uzzia: Jotham, als co-regent optrad.

Het laatste regeringsjaar en sterfjaar van Uzzia op de tijdsbalk is het jaar okt751/sep750 v. Chr. Wanneer we vanaf dit jaartal vijfentwintig jaar terugrekenen arriveren we in de maand oktober van het jaar 776 v. Chr.

Zodoende hebben we ook het jaartal voor het begin van de bediening van de profeet Jesaja berekend.

Toevallig is dit ook het jaartal van de instelling van de Olympische Spelen door de Grieken, als dank naar hun goden toe voor een toen afgewende meganatuurcatastrofe. We kunnen er echter van uitgaan dat planeet aarde er niet overal zonder kleerscheuren dat jaar van af kwam. In Juda vond op het moment dat koning Uzzia de rol van hogepriester wilde vervullen een aardbeving plaats, zoals ook de historicus Flavius Josephus rapporteert:

In the meantime a great earthquake shook the ground and a rent was made in the temple, and the bright rays of the sun shone through it, and fell upon the king's face, insomuch that the leprosy seized upon him immediately. And before the city, at a place called Eroge, half the mountain broke off from the rest on the west, and rolled itself four furlongs, and stood still at the east mountain, till the roads, as well as the king's gardens, were spoiled by the obstruction. Now, as soon as the priests saw that the king's face was infected with the leprosy, they told him of the calamity he was under, and commanded that he should go out of the city as a polluted person. Hereupon he was so confounded at the sad distemper, and sensible that he was not at liberty to contradict, that he did as he was commanded, and underwent this miserable and terrible punishment for an intention beyond what befitted a man to have, and for that impiety against God which was implied therein. So he abode out of the city for some time, and lived a private life, while his son Jotham took the government; after which he died with grief and anxiety at what had happened to him, when he had lived sixty- eight years, and reigned of them fifty-two; and was buried by himself in his own gardens.

(Flavius Josephus, Joodse Oudheden, Boek IX,x.4)

Het jaar 776 v. Chr. markeerde een cyclus van meganatuurcatastrofes van kosmische oorsprong die al eerder op aarde toegeslagen had. In mijn boek TIJD en TIJDEN, 2015, blz. 331-337, geef ik aandacht aan het werk van Donald W. Patten, Ronald R. Hatch and Loren C. Steinhauer met ‘The Long Day of Joshua and Six other Catastrophes, 1973. Zij bouwen verder aan het pionierswerk van Dr. Immanuel Velikovsky en leveren een raamwerk van vermoede mega-natuurcatastrofes van kosmische oorsprong.

In mijn studie hanteer ik hun cyclusjaren van 54 jaar en zes maanden, maar met ankerjaren op de tijdsbalk, gebaseerd op de sabbat- en jubeljaren. Een belangrijk ankerjaar is bijvoorbeeld het sterfjaar van koning Achaz van Juda in 722 v. Chr. Vanaf dit jaar verkrijgt men 54 jaar en zes maanden eerder het bijzondere historische jaar 776 v. Chr., met in het najaar de genoteerde aardbeving van Uzzia. Er zijn overigens meerdere Bijbelse ankerpunten op de tijdsbalk waar we de cyclus van meganatuurcatastrofes mee kunnen aan tonen. Wanneer men van de ankerjaren 722 en 776 v. Chr. terug de tijd inrekent, arriveert men o.a. in oktober 1103 v. Chr. voor het kosmisch fenomeen over het slagveld bij Eben-Haëzer ten tijde van de Richter Samuël. Zie mijn studie TIJD en TIJDEN, 2015, hoofdstuk: de opgerichte steen van Samuël te Eben Haëzer, blz. 169-175.

Alhoewel de Grieken er in het jaar 776 v. Chr. zonder kleerscheuren vanaf kwamen, mogen we toch op basis van de studie van Donald W. Patten, Ronald R. Hatch and Loren C. Steinhauer, veronderstellen dat er tekenen aan de hemel hebben plaatsgevonden.

De moderne wetenschap der kosmologie wijst de cyclus van kosmische catastrofes in een jong verleden af. Zij gaan uit van de uniformiteittheorie. 'The Present is the Key to the Past' is hun motto. Alle vermeldingen naar kalenderwijzigingen in de achtste eeuw voor Christus worden door hen als een slecht lezen van de hemellichamen door de oudheidastronomen verklaard. Dat de wereld in een recent verleden haast ten onder ging wordt door de moderne mens verdrongen en afgewezen. Het laatste boek dat de controversiële onderzoeker Dr. Immanuël Velikovsky (1895/1979) schreef was gewijd aan dit fenomeen dat hij noemde een ‘collectief geheugenverlies’ van de moderne mensheid. Velikovsky omschreef het als het volgt: De herinnering aan catastrofes werd uitgewist, niet door gebrek aan geschreven overleveringen, maar door een kenmerkend proces, dat later gehele naties, samen met hun geletterden, in deze overleveringen allegorieën of vergelijkingen deed zien, terwijl in werkelijkheid kosmische natuurverstoringen daarin heel duidelijk stonden beschreven.

Wordt vervolgd…

Met vriendelijke groet,

Robert De Telder