Er zijn heel wat seculiere onderzoekers die het in de Bijbel beschreven Rijk van Salomo en zijn beschreven bouwwerken tot mythe verklaren. Men zou in de archeologische stratum waar volgens hen Salomo te zoeken is, niets van zijn beschreven bouwwerken vinden?

De reden hiertoe is de gehanteerde dateringsmethode voor de stratum in Israël. Deze aardlagen worden namelijk gedateerd aan de hand van de orthodoxe Egyptologie. In grote lijnen worden de verschillende lagen van de onderzochte stedenheuvels in Israël als volgt gedateerd:

VROEG BRONS          3000/1900 v. Chr.

MIDDEN BRONS        1900/1550

LAAT BRONS              1550/1200

IJZER I                         1200/930

IJZER II                       930/586

Koning Salomo regeerde rond 1000 v. Chr. en aldus wordt Salomo en zijn in de Bijbel beschreven bouwwerken in het IJzer tijdperk gedateerd. In de niveaus van het IJzertijdperk is er echter in Israël weinig of niets terug te vinden, dat getuigt van de vele bouwwerken van Salomo, zoals de Bijbel deze uitvoerig beschrijft. Daarom wordt het Rijk van Salomo door vele historici (terecht?) tot mythe verklaard. Zij nemen aan dat Jeruzalem in Davids en Salomo ’s tijd niet meer dan een dorp op een heuvelrug, zonder stadsmuren, was. De Bijbelse verhalen over de eerste koningen, die volgens hen pas ten tijde van de Babylonische Ballingschap werden geschreven, zijn dan ook aangedikt, overdreven.

Er zijn echter heel wat theologen die geloven dat de koninkrijken van David en Salomo wel degelijk echt bestonden. Deze godgeleerden halen ter staving dat de Bijbelcritici de bal misslaan, al het schaarse bewijsmateriaal dat voor handen is, aan. Zij doen dit echter vanuit het oogpunt dat de wetenschap van de orthodoxe Egyptologie het bij het rechte eind heeft, en dat hun datering van het IJzertijdperk in Israël ten tijde van Salomo, als een gevolg van hun (foutieve) dateringsmethode, correct is.

Het is echter pas wanneer men de orthodoxe Egyptologie en haar dateringsmethode afwijst en men de nieuwe tijdsdatering van het revisionisme van de geschiedenis van de oudheid invoert, dat de bouwwerken van Salomo te voorschijn komen. Hierna het gereviseerde schema met in de rechterkolom de correcte jaartallen voor de aardlagen:

                                      v. Chr.:                         v. Chr.:

VROEG BRONS          3000/1900                1889/1443

MIDDEN BRONS        1900/1550                   1443/1000

LAAT BRONS           1550/1200                  1000/860

IJZER I                         1200/  930                              860/709

IJZER II                         930/586                       709/586

De era van Salomo hoort volgens het revisionisme van de geschiedenis van de oudheid thuis in het Laat Brons tijdperk. Vooral te Megiddo werkt de herziening van de datering van de verschillende niveaus voor archeologen openbarend, en worden de bouwwerken van Salomo herkend.

In het gereviseerde model gaat LAAT BRONS van ongeveer 1000 v. Chr. tot 860 v. Chr. In dit laatste jaar trof een mega-natuurcatastrofe de oude wereld wat voor een breuklijn zorgde. Zie TIJD en TIJDEN, 2015, blz. 257-263. Zie link: http://boekscout.nl/shop/ViewProduct.aspx?bookId=5579

Vanaf het jaar 860 v. Chr. tot het jaar 709 v. Chr. plaatst men nu het IJzertijdperk I, en het IJzer II-tijdperk loopt vervolgens van 709 v. Chr. tot 586 v. Chr. Het was een periode ook met een cyclus van mega-natuurcatastrofes die de aarde met intervallen van 54 jaar en zes maanden getroffen had.

Het was ook een periode geweest dat de Assyriërs ten tijde van hun koningen Tiglath Pileser III, Salmaneser V, Sargon II en Sanherib haast jaarlijks campagnes naar het westen van Klein-Azië uitvoerden, wat iedere keer met de nodige vernielingen gepaard ging. Dat is dan ook het beeld dat in de archeologische lagen dienaangaande in Israël voorkomt. Wanneer men in deze aardlagen Salomo moet zoeken krijgt men inderdaad een vals beeld en zal men snel verklaren dat de Bijbelse berichten betreffende de bouwwerken van Salomo niet kloppen.

Het feit dat seculiere wetenschappers het rijk van Salomo via de plaatsing ervan in het IJzertijdperk, tot mythe verklaren heeft dus niet altijd met onwil te maken, maar alleen met het feit dat de aardlagen verkeerd gedateerd werden en als een gevolg daarvan zijn de bouwwerken van Salomo in de verkeerde archeologische aardlaag onvindbaar (op een paar potscherven na).

Op dit blog bracht ik eerder de studie van Dr. John J. Bimson onder de aandacht, een archeoloog die zowel met de spade als met de Bijbel te werk gaat. Zie link van 18-11-2014: http://www.bloggen.be/robertdetelder/archief.php?startdatum=1416178800&stopdatum=1416783600

Een voorbeeld van het niet herkennen van Salomo ’s bouwwerken zijn de door de archeologie blootgelegde paardenstallen te Megiddo. De Bijbel verhaalt het bouwen van Megiddo:

1 Koningen 9: 15 Zo stond het nu met de lichting voor de herendienst, die koning Salomo deed opkomen om het huis des Heren, zijn eigen huis, de Millo, de muur van Jeruzalem, Hasor, Megiddo en Gezer te bouwen. 16Farao, de koning van Egypte, was opgetrokken, had Gezer ingenomen en met vuur verbrand en de Kanaänieten die in de stad woonden, gedood, waarna hij haar als bruidsschat schonk aan zijn dochter, de vrouw van Salomo. 17En Salomo versterkte Gezer, Laag-Bet-Choron, 18Baälat, Tamar in de woestijn, [in het land], 19 en al de voorraadsteden die Salomo had, de wagensteden, de ruitersteden en hetgeen Salomo begeerde te bouwen in Jeruzalem, op de Libanon en in heel het land zijner heerschappij. (NBG Vertaling 1951)

De Bijbel heeft het over de wagensteden en de ruitersteden die Salomo bouwde. Een totaal van veertienhonderd (1400) wagens en twaalfduizend ruiters wordt in 1 Koningen 10:26 vermeld.

1 Koningen 10:26Voorts bracht Salomo wagens en ruiters bijeen, zodat hij veertienhonderd wagens had en twaalfduizend ruiters, en hij legde ze in de wagensteden en bij de koning te Jeruzalem. (NBG Vertaling 1951)

Archeologen hebben in Megiddo anno 1925 in stratum IV, de resten van de stallen van Salomo blootgelegd. Men berekende dat er te Megiddo plaats was voor 450 paarden en 150 wagens. De ingenieuze inrichting der stallen wekte de bewondering van de archeologen die toen voor het eerst daar aan het werk gingen. Langwerpige stallen zijn te voorschijn gekomen die gegroepeerd rond een binnenplaats liggen. De vloer bestaat uit gestampte kalkmortel en door het midden van elke stal loopt een drie meter brede gang. Afgeruwd plaveisel verhinderde het uitglijden van de paarden. Verder werden duidelijk herkenbare voederbakken en watergoten gevonden.

De in de Bijbel beschreven paardenstallen van Salomo blijken grote hallen geweest te zijn, waarvan de daken op stenen pilaren rustten. Deze pilaren zijn duidelijk op de foto te zien. De eerste conclusie van de archeologen van anno 1925 was dan ook dat de blootgelegde installaties in stratum IV niets anders dan de paardenstallen van Salomo konden voorstellen.

Later werd hun conclusie door andere onderzoekers in twijfel getrokken. Het stratum IV waar de stallen ontdekt werden bevind zich volgens de conventionele (foutieve) tijdsindeling in de tijd van Achab, in het IJzer II tijdperk. De blootgelegde gebouwen worden sindsdien in verschillende naslagwerken door zogenaamde experten als voorraadgebouwen beschreven.

Op de dag dat Bijbelse chronologie en archeologie met elkaar in overeenstemming zullen zijn, zal het duidelijk zijn wiens bouwwerk het is: dat van Salomo of van Achab. De sleutel is het revisionisme van de geschiedenis van de oudheid met Egypte op kop.

Het gezond verstand dwingt ons om in dit bouwwerk een van de in de Bijbel beschreven wagensteden van Salomo te herkennen.

In mijn werk TIJD en TIJDEN, 2015, hoofdstuk: de geschiedenis van de geschiedenis, blz. 27-42, breng ik een volledige herziening van de Egyptische dynastieën op de tijdsbalk.

Wordt vervolgd….

Met vriendelijke groet,

Robert De Telder