|
Met dit artikel wens ik twee historisch verifieerbare jubeljaren
onder de aandacht te brengen. De jubeljaren en de wijze van rekenen van de
sabbat- en jubeljaren heb ik van William Whiston (JOSEPHUS Complete Works,
Translated by William Whiston, A.M., Appendix Dissertation V) overgenomen. Er
waren in totaal 30
jubeljaren vanaf de eerste viering in 1395/1394 v. Chr. tot het optreden van
Jezus Christus in 27/28 AD, het jaar dat Jezus het aangename jaar des HEREN (Lucas
4) uitriep en zich als de Messias voor de Joden bekendmaakte. Hierna een
opsomming van alle jubeljaren vanaf één tot dertig.
Exodus
jaartal: 1483 v. Chr. Begin sabbatjaartelling: 1443 v. Chr.
Jubeljaren en jaartallen voor
Christus: Historische periode:
1. 1395/1394 Richter Othniël
2. 1346/1345 Ruth 6:6
3. 1297/1296 Richter Ehud
4. 1248/1247 verdrukking Jabin
5. 1199/1198 Richter Thola
6. 1150/1149 verdrukking Ammon
7. 1101/1100 Richter en profeet
Samuël
8. 1052/1051 Saul
9. 1003/1002 Salomo
10. 954/953 Rehabeam
11. 905/904 Josafat
12. 856/855 Joas
13. 807/806 Amazia
14. 758/757 Uzzia
15. 709/708 Het
14de jaar van Hizkia
16. 660/659 Manasse
17. 611/610 Josia - Val Nineveh
18. 562/561 Het 37ste jaar der
ballingschap
19. 513/512 Haggaï
20. 464/463 Ezra
21. 415/414 Nehemia
22. 366/365 Perzische periode
23. 317/316 Griekse periode
24. 268/267 Griekse periode
25. 219/218 Griekse periode
26. 170/169 Griekse periode
27. 121/120 Makkabeeën
28. 72/71 Makkabeeën
29. 23/22 Hongersnood Herodes
30. 27/28 AD Messias Jezus ____________
William Whiston (1667/1752) was een
Engelse wiskundige, historicus en theoloog. Hij is vooral bekend door zijn
vertaling van de werken van Flavius Josephus uit het Grieks naar de Engelse
taal. In zijn dissertatie V bovenaan vermeld, geeft Whiston 10 historische
verwijzingen naar het houden van sabbat- en jubeljaren door het oude Israël
vanuit de Bijbel, de werken van Flavius Josephus en vanuit de apocriefe boeken
van Makkabeeën. Deze verwijzingen vormen als het ware een ketting waarmee men op
de tijdsbalk naar het verleden kan navigeren. Aan deze lijst van 10 historische
verwijzingen voegde ik nog een jaartal toe: het jubeljaar 562/561 v. Chr. Het
eerste regeringsjaar van de Babylonische koning Ewil Merodach, wanneer deze
heerser koning Jojachin van Juda uit zijn gevangenis in Babylon verloste in het
37ste jaar van diens ballingschap (2 Koningen 27:27).
Het oude Israël heeft zelden het jubeljaargebod
gehouden. We kennen het jaar van de aanvang door in de tijd terug te rekenen
vanaf de historische vermeldingen van de eerste tot de zesde eeuw voor
Christus. Maar daarna vinden we in de Bijbel haast geen verwijzingen naar het
houden van Jubeljaren. Eén duidelijke verwijzing naar een Jubeljaar is er echter
bij de profeet Jesaja volgend op het veertiende regeringsjaar van koning Hizkia
van Juda:
Jesaja 37:30 "En dit zal u
het teken zijn: gij zult dit jaar eten wat vanzelf opkomt en in het tweede jaar
wat nawast; maar zaait in het derde jaar en oogst, plant wijngaarden en eet de
vrucht daarvan.."
In de cyclus van sabbat- en
jubeljaren in het oude Israël moest het land elk zevende jaar braak blijven
liggen. Er mocht niet geploegd noch gezaaid worden. De HERE God beloofde in de
Thora dat Hij het zesde jaar dubbel zou zegenen zodat er voldoende opbrengst
zou zijn voor het overbruggen van twee jaren. De sabbatjaren liepen van april
tot maart en zeven maal zeven jaar later begon in oktober het jubeljaar dat
liep tot september van het volgende jaar. De sabbatjaren liepen zonder
onderbreking verder. Dat is in een notendop de uitleg van de dissertatie van
William Whiston tot het correct berekenen van de sabbat en jubeljaren.
Het jubeljaar waar de
profeet Jesaja naar verwijst liep van oktober 709 tot september 708 v. Chr. Het
woord van de profeet: gij zult dit jaar eten wat vanzelf opkomt, situeert
zich in het zevende sabbatjaar (april 709/ maart 708) en in het tweede jaar
wat nawast, slaat op het jaar april 708 tot maart 707 v. Chr., het houden van
het jubeljaar liep tot september 708 v. Chr. Daarna kon er gezaaid en geplant
worden: maar zaait in het derde jaar en oogst, plant wijngaarden en eet de
vrucht daarvan
Het houden van het sabbat-
en jubeljaargebod vergde geloof. Ook zal vermoedelijk de winstgedachte en het
derven van winst (de wortel van alle kwaad) een rol gespeeld hebben in het niet
houden van dit gebod. We moeten ook bedenken dat de zeventigjarige Babylonische
ballingschap uiteindelijk een oordeel was voor het niet houden van het
sabbatjaargebod. Het land Israël kreeg toen zeventig jaar rust (2 Kronieken
36:21).
Het jubeljaar van 709/708
v. Chr. wordt tegenwoordig door weinige onderzoekers opgemerkt en dit als een
gevolg van de seculiere wetenschap: de Assyriologie. Bijna honderd jaar geleden
werd de Assyrische koningslijst gepubliceerd. Een koningslijst die liep van de zevende
eeuw tot ongeveer de negende eeuw voor Christus met exacte jaartallen en
regeerperioden voor de vermelde Assyrische koningen. De Bijbelse koningslijst en
de jaartallen tot dan in gebruik stonden hier haaks tegenover en werden daarom
door de onderzoeker de geleerde E. Thiele aangepast, verkort zodat de Bijbelse koningslijst
en haar jaartallen zouden overeenkomen met de Assyrische Khorsabad-lijst.
De regeerperiode van koning
Hizkia werd door Thiele in lijn gebracht met de regeerperiode van de Assyrische
koningen Sargon II en Sanherib. In vele zogenaamde christelijke naslagwerken en
Bijbelatlassen worden de jaartallen van E. Thiele gehanteerd. In mijn boek De
Assyriologie herzien ga ik hier dieper op in:
http://www.shopmybook.com/wwaowItems/2013/06/10/15638236911324027454000/excerpt/excerpt.pdf
Het trieste resultaat is dat als een gevolg van Thiele s
fabricatie de vermelding van Jesaja hoofdstuk 37 met de verwijzing naar een
jubeljaar niet meer (h)erkend wordt.
Maar nu verder met het Jubeljaar okt.23/sep.22 voor Christus.
Het is een Jubeljaar dat viel ten tijde van de regeerperiode van Herodes de
Grote (zie ook het artikel op deze blog van 05-03-2014 de regeringsperiode van
Herodes de Grote).
Het eerste regeringsjaar van Herodes de Grote viel
gedeeltelijk in een sabbatjaar: April 37/maart 36 v. Chr. Het jaar 37 v. Chr.
is dan ook een belangrijk anker- en navigatiepunt op de tijdsbalk. De
historische bron van dit ankerpunt is Flavius Josephus (Joodse Oudheden Boek.XIV,xvi,2). Josephus verbindt de inname van Jeruzalem
door Herodes met een sabbatjaar.
Een volgende hint naar een sabbatjaar en ditmaal gevolgd
door een jubeljaar vinden we eveneens bij Flavius Josephus beginnend bij het
dertiende regeringsjaar van Herodes de Grote. Ik geef hierna het volledige
citaat dat ik van het internet (public domain) plukte:
Flavius Josephus, Joodse Oudheden
Boek XV,ix,1.
1. NOW on this very year, which was the thirteenth year of the reign of Herod,
very great calamities came upon the
country; whether they were derived from the anger of God, or whether this
misery returns again naturally in certain periods of time for, in the first
place, there were perpetual droughts,
and for that reason the ground was barren, and did not bring forth the same
quantity of fruits that it used to produce; and after this barrenness of the
soil, that change of food which the want of corn occasioned produced distempers
in the bodies of men, and a pestilential disease prevailed, one misery following
upon the back of another; and these circumstances, that they were destitute
both of methods of cure and of food, made the pestilential distemper, which
began after a violent manner, the more lasting. The destruction of men also
after such a manner deprived those that survived of all their courage, because
they had no way to provide remedies sufficient for the distresses they were in.
When therefore the fruits of that year
were spoiled, and whatsoever they had laid up beforehand was spent, there was
no foundation of hope for relief remaining, but the misery, contrary to what
they expected still increased upon them; and this not only on that year, while
they had nothing for themselves left [at the end of it], but what seed they had
sown perished also, by reason of the ground not yielding its fruits on the second year. This distress they
were in made them also, out of necessity, to eat many things that did not use
to be eaten; nor was the king himself free from this distress any more than
other men, as being deprived of that tribute he used to have from the fruits of
the ground, and having already expended what money he had, in his liberality to
those whose cities he had built; nor had he any people that were worthy of his
assistance, since this miserable state of things had procured him the hatred of
his subjects: for it is a constant rule, that misfortunes are still laid to the
account of those that govern.
2. In these circumstances he considered with himself
how to procure some seasonable help; but this was a hard thing to be done,
while their neighbors had no food to sell them; and their money also was gone,
had it been possible to purchase a little food at a great price. However, he
thought it his best way, by all means, not to leave off his endeavors to assist
his people; so he cut off the rich
furniture that was in his palace, both of silver and gold, insomuch that he
did not spare the finest vessels he had, or those that were made with the most
elaborate skill of the artificers, but sent
the money to Petronius, who had been made prefect of Egypt by Caesar; and
as not a few had already fled to him under their necessities, and as he was
particularly a friend to Herod, and desirous to have his subjects preserved, he
gave leave to them in the first place to
export corn, and assisted them every way, both in purchasing and exporting
the same; so that he was the principal, if not the only person, who afforded
them what help they had. And Herod taking care the people should understand
that this help came from himself, did thereby not only remove the ill opinion
of those that formerly hated him, but gave them the greatest demonstration
possible of his good-will to them, and care of them; for, in the first place,
as for those who were able to provide their own food, he distributed to them
their proportion of corn in the exactest manner; but for those many that were
not able, either by reason of their old age, or any other infirmity, to provide
food for themselves, he made this provision for them, the bakers should make
their bread ready for them. He also took care that they might not be hurt by
the dangers of winter, since they were in great want of clothing also, by
reason of the utter destruction and consumption of their sheep and goats, till
they had no wool to make use of, nor anything else to cover themselves withal.
And when he had procured these things for his own subjects, he went further, in
order to provide necessaries for their neighbors, and gave seed to the Syrians, which thing turned greatly to his own
advantage also, this charitable assistance being afforded most seasonably to
their fruitful soil, so that everyone had now a plentiful provision of food.
Upon the whole, when the harvest of the land was approaching, he sent no fewer
than fifty thousand men, whom he had sustained, into the country; by which
means he both repaired the afflicted condition of his own kingdom with great
generosity and diligence, and lightened the afflictions of his neighbors, who
were under the same calamities; for there was nobody who had been in want that
was left destitute of a suitable assistance by him; nay, further, there were
neither any people, nor any cities, nor any private men, who were to make
provision for the multitudes, and on that account were in want of support, and
had recourse to him, but received what they stood in need of, insomuch that it
appeared, upon a computation, that the number of cori of wheat, of ten attic
medimni apiece, that were given to foreigners, amounted to ten thousand, and
the number that was given in his own kingdom was about fourscore thousand. Now
it happened that this care of his, and this seasonable benefaction, had such
influence on the Jews, and was so cried up among other nations, as to wipe off
that old hatred which his violation of some of their customs, during his reign,
had procured him among all the nation, and that this liberality of his
assistance in this their greatest necessity was full satisfaction for all that
he had done of that nature, as it also procured him great fame among
foreigners; and it looked as if these calamities that afflicted his land, to a
degree plainly incredible, came in order to raise his glory, and to be to his
great advantage; for the greatness of his liberality in these distresses, which
he now demonstrated beyond all expectation, did so change the disposition of
the multitude towards him, that they were ready to suppose he had been from the
beginning not such a one as they had found him to be by experience, but such a
one as the care he had taken of them in supplying their necessities proved him
now to be.
De
hongersnood door Josephus beschreven die begon tijdens het dertiende jaar van
Herodes (oktober 26 tot september 25 v. Chr.) duurde twee jaar. Op de tijdsbalk
was dit het vijfde en het zesde jaar in de sabbatjaarcyclus. We merken hier dat
sinds de dagen van de profeet Jesaja, de beloofde zegen over het zesde jaar van
de sabbatjaarcyclus niet meer van tel was.
Herodes blijkt ten koste van persoonlijke bezittingen graan
en zaad gekocht te hebben bij zijn vriend Petronius die door de Romeinse keizer
tot prefect over Egypte was benoemd. Het verkregen zaadgoed werd door Herodes
echter naar Syrië doorgesluisd om aldaar te laten planten. Hieruit blijkt dat
de Joden naar het gebod weigerden te zaaien in het sabbatjaar van april
23/maart 22 v. Chr. Een sabbatjaar dat ditmaal gevolgd werd door het 29ste
jubeljaar van oktober 23/september 22 v. Chr. De zegen werd door de Joden ervaren
toen tijdens het jubeljaar graan vanuit Syrië geleverd kon worden en de nood
gelenigd.
Het
historisch genoteerde sabbatjaar en het 29ste jubeljaar ten tijde
van de regeerperiode van Herodes de Grote leiden ons naar het 30ste jubeljaar
van oktober 27/september 28 AD wanneer Jezus van Nazareth zich in de synagoge
te Nazareth als de verwachte Messias aan de Joden bekendmaakte (Lucas 4:16-30).
Wordt
vervolgd
Met
vriendelijke groet
Robert De
Telder
|
