Citaat: If ever the cliché "forgotten empire" could be applied to an ancient state, it must be Mitanni, which is, in fact, hardly more than a name and a handful of archaeological and linguistic hypotheses. Yet, we can combine several types of information, and where they confirm each other, we can probably be confident that we are not extremely far from the historical truth. Livius.org. Einde citaat.

Mijn titel voor dit artikel met ‘Mythische’ tussen aanhalingstekens is als een kwinkslag naar de gevestigde Egyptologie toe bedoeld. De benaming ‘mythisch’ is immers op zijn plaats wanneer men de dateringsmethode van de gevestigde Egyptologie onderuit haalt. Het is als een gevolg van het hanteren van de vermeende Sothis-kalender door de orthodoxie dat de Egyptische achttiende dynastie en de Amarna-tijd in de vijftiende eeuw voor Christus op de tijdsbalk belandde. De koningen van Mitanni waren correspondenten van de farao ’s Amonhotep III en IV. Een probleem echter is dat er buiten de Egyptische bronnen geen verwijzingen gevonden zijn naar een mogelijk Rijk van Mitanni.

De orthodoxie geeft toe dat er geen oorspronkelijke bronnen voor de geschiedenis van de Mitanni gevonden werden. Het is zelfs niet mogelijk om een chronologie van de heersers van de verschillende landen en steden in het gebied Mitanni vast te stellen, laat staan om onbetwiste data te geven. De enkele bevindingen over Mitanni worden verder bemoeilijkt door het gebrek aan differentiatie tussen de taalkundige en etnische groeperingen. Men neemt aan dat er een grote 'Indo-Iraanse' invloed was op Mitanni. Deze theorie is echter niet meer gangbaar. De Russische taalkundige Diakonoff toonde aan dat de theorie van de orthodoxie gebaseerd is op slechts vijf Indo-Iraanse telwoorden, twee of drie termen die betrekking hebben op paardentraining, vier Indo-Iraanse goden-namen en een paar persoonsnamen waarvan de oorsprong niet bekend is.

De ironie is dat de orthodoxe Egyptologie die aanleiding is dat bijvoorbeeld het Bijbelse Rijk van Salomo tot mythe herleid werd, nu zelf verantwoordelijk is voor de creatie van een 'werkelijk' mythisch rijk. Als een gevolg van de foutieve dateringsmethode van de Egyptoloog Eduard Meyer aan het begin van de twintigste eeuw, belandde de historische era van koning Salomo van de Bijbel in het IJzertijdperk. Een tijdvak waar Salomo met veel moeite gevonden wordt. De Bijbelse berichtgeving aangaande de bouwactiviteiten van Salomo werd aldus tot mythe herleid. De archeologische lagen in Israël werden en worden alle aan de hand van de dateringsmethode van de Egyptologie fout gedateerd. De laatste decennia zijn de jaartallen van de orthodoxe egyptologie wereldwijd door verschillende onderzoekers gereviseerd en is het inmiddels overduidelijk dat de era van Salomo met zijn bouwactiviteiten in het Laatbrons tijdperk thuishoort en geen mythe is. Zie het artikel op dit blog van 19-02-2014, het rijk van David en Salomo mythe?

Het veronderstelde Rijk van Mitanni zou een land geweest zijn dat zijn westelijke grens in het noorden aan de Eufraat had. Farao Thothmosis III alias Sesostris van Herodotus alias de Bijbelse Sisak, kwam er al mee in contact wanneer deze aan zijn vele veroveringstochten begon. Tijdens de Egyptische Amarna-periode was er correspondentie door de koningen van Mitanni met de farao ’s Amonhotep III en IV. Maar wie waren de koningen van Mitanni die in de Akkadische taal met farao correspondeerden? Dat van het door de Egyptologie gecreëerde mythische Mitanni-Rijk de archieven en koningslijsten nog gevonden dienen te worden, vindt men niet in alle orthodoxe werken van egyptologen vermeld. (Donald B. Redford, Egypt, Canaan and Israel in Ancient Times, The frontiers of Egypt – page 161).

Hebt u beste lezer(es) dit begrepen? Er is geen enkel archeologisch/historisch bewijs voorhanden betreffende de koningen van Mitanni wiens namen ons uitsluitend vanuit Egyptische bron bereikten.  

Volgens mijn revisie van de geschiedenis van de oudheid (zie Genesis versus Egyptologie, hoofdstuk 23) zijn de heersers van Mitanni, wanneer getransponeerd van de vijftiende en veertiende eeuw voor Christus naar de achtste en zevende eeuw voor Christus, niemand anders dan de Assyriërs. Het is een orthodoxe Egyptoloog die me aanvankelijk op deze denkpiste gezet heeft. De Egyptoloog Alan Gardiner verwijst in zijn opus magnum (EGYPT OF THE PHARAOHS, Egypt under foreign rule, pagina 341.) naar het merkwaardige feit dat Egyptische bronnen nooit naar het Assyrische Rijk verwijzen. Nochtans merkt Alan Gardiner op, zou zelfs Thebe in het zuiden van Egypte uiteindelijk door de Assyriërs ingenomen worden.  

Wanneer we afbeeldingen van kaarten, door de orthodoxie gepresenteerd, vergelijken, blijkt dat het gebied van Mitanni het hart-land van Assyrië besloeg. Mijn conclusie is dat Mitanni en Assyrië een en dezelfde staat waren. 

Het Egyptische Naharin is afgeleid, is een verbastering, van het Hebreeuwse Aram-Naharaïm uit de Bijbel, het Aram van de twee rivieren of Mesopotamië. Een Amarna-briefschrijver was een koning van Mitanni genaamd Tushratta. Vanuit de briefwisseling blijkt dat hij in controle was over Nineveh, de hoofdstad van Assur. Volgens EA23 kon hij het afgodsbeeld van Ishtar van Nineveh met vermeende genezingskrachten aan Amonhotep III aanbieden (zie Philip Clapham, juli 1982, Hittites and Phrygians, C&AH Volume IV, Part 2). De koningen van Mitanni/Assur waren aanvankelijk bevriend met Egypte. Een dochter van Artatama, genaamd Mutemua was uitgehuwelijkt aan Thothmosis IV. Een dochter genaamd Giluhipa, van Suttarna, was uitgehuwelijkt aan Amonhotep III en een dochter van Tushratta genaamd Taduhipa zat in de harem van Amonhotep IV. Vanuit Egyptische bronnen is bekend dat Amonhotep III Giluhipa tot vrouw nam in zijn tiende regeringsjaar en op deze wijze kunnen jaartallen met regerende vorsten verbonden worden. De hele collectie Amarna-brieven bevat zeven brieven van Tushratta aan Amonhotep III, één is gericht aan de weduwe van farao Amonhotep III en drie brieven zijn aan Amonhotep IV gericht.

In mijn variant is Tushratta niemand anders dan Tiglath Pileser III. Vanuit de Amarna-brieven leren we dat Tushratta alias Tiglath Pileser III een machtig en arrogante koning was die zelfs oorlog tegen de Hethieten voerde (EA17). Tushratta hield van oorlog en gebiedsuitbreiding en was verder een liefhebber van Egyptisch goud (EA19). Naar Egypte toe voerde hij echter een dubbelspel op, in die zin dat hij farao altijd van zijn loyaliteit verzekerde maar tegelijkertijd zijn gebied ten koste van farao’s vazallen vergrote. De Amarna-brieven EA85 en EA86 maken gewag van een oprukken van Tushratta/Tiglath Pileser III naar Goebla en Sumur. Deze steden zijn te identificeren met Jizreël en Samaria (zie Dr. Immanuël Velikovsky, Eeuwen in Chaos, hoofdstuk VI, De el-Amarna brieven) in Israël of het tienstammenrijk. Dit offensief dateer ik gereviseerd in het jaar 736 v. Chr.

In de Amarna-brieven staat verder geschreven dat Tushratta kort na het begin van het koningschap van Achnaton in 727 v. Chr. vermoord werd. De zoon van Tushratta genaamd Kurtiwazza zou deel hebben uitgemaakt van het complot. Volgens mijn revisie is Kurtiwazza Salmaneser V. Heel wat speculatie betreffende de opvolging van Tiglath Pileser en ook met zijn voorgangers kan door de identificatie van Mitanni met Assur ingevuld worden. Tushratta kwam aan de macht na een burgeroorlog die gevoerd werd over de troonopvolging na de dood van Suttarna. Dit past in het verhaal betreffende het aan de macht komen Tiglath Pileser III. Na de moord op Artashumara, de oudste zoon van Suttarna alias Pul, werd Tushratta alias Tiglath Pileser als troonopvolger door de moordenaar Udhi op de troon geplaatst. Heel deze geschiedenis is omgeven door intriges. Tushratta was ten tijde van deze gebeurtenissen nog erg jong en werd officieel als een poesjenel op de troon geplaatst. Niettemin slaagde Tushratta erin de moordenaar de pas af te snijden. Dit werd ook door de Hethieten geobserveerd en misbruikt voor hun eigen doeleinden, de controle over Noord-Syrië namelijk. Van deze manipulaties is een Hethietisch geschrift bewaard gebleven: het verdrag namelijk Suppiluliuma-Shattiwaza. Daaruit leren we o.a. dat de Hethietische vorst Suppiluliuma een verdrag had gesloten met Artatama II en rivaal van Tushratta. Artatama identificeer ik met Sardanapallus, de koning van Assur, die niet voorkomt in de Assyrische koningslijst. De intriges en het complot dat de troonsbestijging van de usurpator Tiglath Pileser III omringde worden nu duidelijker. Ook de ‘damnatio memoriae’ in Assur als een gevolg van de Assyrische koning die regeerde toen de profeet Jona in Nineveh predikte en deze zich tot de God van Israël voor uitredding keerde, wordt nu opgehelderd.

Het aantal namen van Mitannische heersers past ook volledig met het aantal Assyrische koningen voor deze periode. Hierna volgt een reconstructie op basis van de (fragmentarische) informatie uit Egyptische bron. Ankerpunt is Tiglath Pileser III als Tushratta. Deze laatste was zoals eerder vermeldt de jongere broer van Artashumara. Artashumara en Tushratta waren zonen van Suttarna II die ik identificeer met de Bijbelse Pul. Suttarna II was een bondgenoot van de Egyptische farao Amonhotep III, waarvan de diplomatieke betrekkingen beschreven zijn in de Amarna-brieven. Suttarna 's dochter Giluhipa werd zoals eerder vermeld uitgehuwelijkt aan Amonhotep III om de alliantie tussen de twee vorstenhuizen te bezegelen. Wanneer volgens mijn reconstructie Suttarna II de vader van Tushratta was is de conclusie dat de Bijbelse Pul nu de vader van Tiglath Pileser III blijkt te zijn. Pul is dan de Hebreeuwse versie van het Akkadische Suttarna en het Assyrische dialect variant Adad Nirari zoals Tiglath Pileser zijn vader noemde. Zie mijn artikel op dit blog van 06-03-2014: Tiglath Pileser III de zoon van Adad Nirari.

Suttarna was waarschijnlijk een zoon van koning Artatama. Van Artatama is via de Amarna-briefwisseling, geweten dat hij bevriend was met farao Thothmosis IV. Een dochter van Artatama, genaamd Mutemua, was uitgehuwelijkt aan deze farao van Egypte. Wanneer we logischer wijze de lijst van namen vanaf Tushratta verder de tijd involgen en een identificatie met Assyrische heersers zoeken, dan blijkt Artatama de uit de Griekse overlevering bekende koning van Assyrië Sardanapallus te zijn. Artatama was dan weer de opvolger van Saustatar die ik identificeer met Assur Nirari V. Van de hierna volgende namen is nog minder historische informatie beschikbaar maar zij leiden ons wel naar Shamsi Adad IV, die volgens mijn revisie het bewind over nam na het meganatuurcatastrofejaar van 860 v. Chr.

Hierna een schema met in de linker-kolom de Mitanni namen en rechts hun hoogstwaarschijnlijke alter ego’s in Assur:

                                                                           v. Chr.:

Artashumara (zoon van Pul en broer van Tushratta, werd vermoord en is verder onbekend)

Wordt vervolgd...

Met vriendelijke groet,

Robert De Telder