De handelszaken in de buurt van BAKKERIJ SAVAT, vanaf de hoek Noordstraat - Edestraat.

Bakker Savat Deel IV, de Noordstraat deel XIII.

Staan we nu voor Bakkerij Savat en stappen we een honderd meter naar links, dan komen we aan de hoek Noordstraat – Edestraat waar een tiental jaar geleden het stijlvolle appartementsgebouw met onderaan de VDK Bank van Luc Van Gyseghem nummer 42 is opgetrokken.

De VDK was vroeger de brede hoekwoning van de familie Coelis. Voorvader Ambrosius Coelis had dit laten bouwen voor de familie van zijn vrouw Van Moffaert. De zus van dokter Maurits (1886) en Alina Coelis – Van Nieuwenhuyse dochter van Pierre Coelis, Julia Coelis (1885) had er een stoffenwinkel op de hoek, voor, tijdens en na Wereldoorlog II.

Het mooie huis naast die hoekwoning (foto 2) was eigendom van schrijnwerker Bernard Willems (31 januari 1823), echtgenoot van Blondina Pieters (1823). Bernard Willems was aanvankelijk ingeschreven als timmerman, evolueerde naar horlogemaker en had er later een drukkerij. Hij stichtte het weekblad ‘De Volksbode’ in 1879. Hij was een autodidact, die kennis en vaardigheid verwierf door nauwgezet waarnemen en ijverig toepassen.

Bernard en zijn broer August kwamen van Brugge in Maldegem terecht als wezen in 1837 en werden tewerkgesteld als knechtjes bij timmerman Pieter Roose. Bernard en zijn vrouw Blondina gingen in 1844 inwonen bij een horlogemaker Petrus Ide, dus had Bernard de kans om ook dit vak aan te leren.

In 1933 verkocht Clémence Standaert, de weduwe van een zoon van Bernard Willems, juwelier Heliodoor Willems (1849), het huis aan bakker Cyriel Standaert (1896) die de lekkerste confituurtaartjes bakte van heel Maldegem. Het verhaal gaat dat bakker Cyriel Standaert na zijn pensioen zijn taarten maakte en ging bakken bij een andere bakker. Toen die bakker de opmerking maakte dat hij nog altijd geen ‘Nieuwjaarsgeschenk’ gekregen had voor die vriendendienst, ging Cyriel bij een andere bakker een brood halen, pakte het netjes in als geschenk en gaf dit aan zijn vriend bakker waar hij dan toch verder zijn lekkernijen in de oven mocht stoppen (Valeer Posman).



Later woonden tijdelijk Francine De Bruyckere en haar familie bij Bakker Cyriel Standaert. Francine is de dochter van Leonard De Bruyckere (1904) en Florentia Lampo (1904). Ze woonden in de Noordstraat nummer 42, bij de oom en tante van Francine, bakker Cyriel Standaert en Aline Lampo (1896).

Cyriel Standaert en Aline Lampo waren de ouders van Roger, Frans en Monique Standaert. De knappe Monique Standaert was getrouwd met de garage houder Antoine Blondeel. Cyril Standaert werd 88 jaar en heeft heel zijn leven ten dienste gestaan van anderen, daar waar het bakken betreft. Toen een brand de oven van Bakker Savat tijdelijk lam legde, werd het brood gebakken bij Cyriel Standaert. Cyril was er altijd als de pinken bij om anderen te helpen. Hij was en bleef heel zijn leven bakker in hart en nieren. Het huis heeft enkele jaren leeg gestaan maar werd toen verkocht aan Honoré De Meyer (1924) en Elza De Baets (1922).
Het brede huis staat er nog, met volledig ommuurd binnenplein en tuin en is deskundig gerenoveerd door de volgende eigenaars Honoré De Meyer (1924) en Elza De Baets (1922) uit de Noordstraat 124. Elza De Baets was de zus van Robert De Baets die getrouwd was met Yolande Claeys. De zoon van Honoré De Meyer en Elza De Baets, de huidige eigenaar Henk De Meyer had een opleiding gevolgd in het atheneum en heeft het houten uitstalraam volledig hersteld. Het is eigenlijk een unieke woning met mooie inrijpoort met een ommuurd binnenplein dat uitzicht geeft op de groene omgeving. Het uitstalraam is van hout en gaf aan dat er in een bepaalde woning handel werd gedreven. Vroeger waren heel veel van die handelszaken met een mooi afgewerkt houten uitstalraam en inkomdeur maar die zijn langzamerhand verdwenen uit het straatbeeld.

Dan is er een brede toegang met inrijpoort naar het park, vroeger was dit de tuin van notaris Jean Vermast en verder de tuin van het buitenverblijf (gebouwd in 1860) van kasteelheer Frédéric Dhont (+ 1957). De tuin van Julia Coelis en de nabijgelegen woningen kwamen dus uit in het huidige Sint-Annapark.

Naast de parkingang in nummer 48, woonde nog een Bernard Willems – Van Rie, tot in Brugge gekend als aannemer en architect van bouwwerken. Hij schreef facturen uit aan de gemeente Maldegem als aannemer-bouwmeester zonder vermelding van zijn adres, dus moet hij wel gekend geweest zijn. De facturen van 1870 vermelden niet alleen verkoop van bouwmaterialen en alle houtsoorten, maar ook kruidenierswaren, breiwol, gebreide en geweven stoffen, zelfs gist en likeuren. Werkelijk een uitgebreide handel.
Om naamverwarring te vermijden kreeg Bernard als bijnaam, Bernard Penne en zijn zoon heette dan Arthur Willems (Penne) die er ook een kantoor had voor een Spaarkas en Verzekeringen.

In deze dreef naar de tuinen van notaris Vermast en Frédéric Dhont stond op het stilste, meest idyllische plekje een ‘Anton Pieck’ huis nummer 46. Je kon er de nachtegaal horen fluiten.
Het was de mooie woning van de wijnhandelaar en jeneverstoker Achilles Van Hoorebeke (1867), die verwant was met de familie Van Moffaert, het laatst bewoond door de zussen Alice (1873), Célina (1875) en Emma (1870) Van Hoorebeke.
In de notities van Valeer Posman kan je lezen dat zijn dochter Martine Posman samen met een van de knappe dochters van Paul en Hélène Van Moffaert - Laisse, Noordstraat 37, op bezoek gingen bij ‘Celientje’ Van Hoorebeke, die prachtige familieverhalen kende en een uitgebreid fotoarchief had over haar familie. De kelders van de handelszaak Van Hoorebeke waren opslagplaatsen voor alcoholische dranken.

De zoon van architect Bernard Willems, Arthur Willems liet het statige herenhuis bouwen op de hoek. Slager Gaston Borgonjon (1899) en zijn echtgenote Adrienne Van de Genachte konden het brede hoekhuis aan de doorgang naar het park kopen als woonhuis en het werd naderhand bewoond door kleinzoon Luc Borgonjon.

De zoon van Luc Borgonjon, Cédric Borgonjon  is pas veertien en haalde reeds de wereldpers als jonge chefkok.

Naast het herenhuis van Gaston Borgonjon was er aanvankelijk de schoenwinkel van Camiel De Zutter en Mathilde Cabooter, overgenomen door meester-schoenmaker Marcel De Zutter (1901) en Maria Claeys, in nummer 50.

In de voormalige Leonidas winkel nummer 52 woonden Emma en Cordula De Baets, de herbergiersters van café Congo, waar later Raphaël De Baets (1910) een verf- en behangzaak uitbaatte. Het was een heel brede woning met een etalage voor behang - en verfbenodigdheden en twee inkomdeuren en woonhuis aan de straatkant. (zie foto van de etalage van Bakker Caeckaert, daar heb je een zicht op de vroegere handelszaak van Raphaël De Baets)

Daar waar we ons, de handelswaren, bont en zuivelproducten herinneren in nummer 54, “In Den Hert” van Carlos Bekaert (1931) en Bertha Goossens (1929) was de bakkerij van Bonaventura Standaert en Leonie Cockeyt, de ouders van bankbediende Pieter en de legendarische, muzikale onderwijzer Paul Standaert. Toen Bonaventura overleden was bleef de weduwe Leonie Cockeyt snoep en lekkernijen verkopen in de winkel. Nadien werd die woning een handelszaak in bont- en zuivelproducten, een vreemde combinatie maar vroeger was alles mogelijk. Carlos Bekaert bewerkte en verhandelde huiden/bont en zijn echtgenote Bertha Goossens verkocht zuivelproducten en leverde die ook aan huis. Nu is “In Den Hert” een mooie, brede nieuwbouw met twee huisnummers 54 en 54A.

In de gevel van “In Den Hert” prijkte een hertenkop. Vroeger zag je dit wel meer in Vlaanderen, in plaats van huisnummers werd een handel of een woning aangeduid met een uithangbord of een mooie gevelsteen. Uitstekende figuren of voorwerpen, dieren, fabeldieren, bustes, heiligenbeelden, vergulde madonna’s, ijzeren ornamenten of windwijzers versierden de gevels, boven de deuren en ramen of waren op de deuren of  een glasraam geschilderd. In het voormalige Hoeveke is er nog een overblijfsel van een windwijzer, ook op de huisnummers 20, 28 en 58. Ze waren een soort weervoorspellers en meteen een verfraaiing van de mooie burgerhuizen. Een honderdtal jaar geleden waren uithangborden en gevelstenen heel gewoon. Boven de winkeldeur van schoenmaker René Posman hing een houten uithangbord met “Schoenmakerij St Crispijn”. Crispijn was de patroonheilige van de schoenmakers. Boven het mooie gevelhuisje van aannemer schrijnwerker Arthur Willems is een gevelsteen waar de druiventros gedragen wordt door twee mannen, verwijzend naar ‘t land van melk en honing. De gevelsteen verwijst naar de vroegere wijnhandel van de familie Van den Bossche die er toen gevestigd was. Verder in de Nieuwstraat nummer 24, in het Boekhouder kantoor T. De Clerck, prijkt een vuurkorf boven de inkomdeur, die verwijst naar warmte en gastvrijheid. De voordeur staat er trouwens altijd open. Een paardenkop verwees naar een paardenslachterij en koehorens naar een slagerij waar rundsvlees werd verkocht. Dat wat betreft de verwijzingen naar handelszaken.

Na bont en zuivel van ‘In den Hert’ komen twee verzorgde gesloten huizen. Kleermaker of kleerstofbehandelaar Richard Cuelenaere (1882) had een zaak  in de Noordstraat 56. Het is nu een nieuwe handelszaak, een kledinggroothandel. In het laatste oude woonhuis met heel fraaie gevel, op de hoek, vlak voor de inrijpoort naar bouwmaterialen P. Vermeulen woonden Elvira Leloup (1902) en dekzeilhandelaar Georges De Brée (1899), de oom van Carlos De Brée. Zij verkochten aanvankelijk alcoholische dranken in de Edestraat nummer 24 en schakelden over naar dekzeilen en touwen. Georges De Brée was een broer van Clara De Brée, wasserijuitbaatster Noordstraat 111. Allicht onder invloed van de broers van Clara De Brée schakelden zij over van likeuren naar dekzeilen en touwen. Elvira was de zuster van Ivonna Leloup, echtgenote van huisschilder Louis Deraes (1914), moeder van Patrick en Rita Deraes uit de Interieurzaak in de Edestraat nummer 22.

De huizenrij van de hoek aan de Edestraat tot aan het leegstaand pand Slagerij Martens, zijn woonhuizen, geen handelszaken. Het geheel oogt eigenlijk verzorgd en is een mooi deeltje van de nog smalle strook van de handelskilometer.

Bakker Savat Deel IV, de Noordstraat deel XIII.

Met dank voor de foto’s en de informatie aan de Heer Hubert Savat en Mevrouw Erna Dobbelaere. De beschrijving van de Noordstraat is gebaseerd op mondelinge overleveringen van de kleinzoon van Cyril Standaert en aan de hand van de notities van mijn neef Valeer Posman. Om het verhaal van Bernard Willems te kennen kan u het Jaarboek Ambacht Maldegem 2004 p 202 raadplegen waar Hendrik Van de Rostyne, de eerste drukkers-uitgevers uitvoerig beschrijft.

Op de foto’s de huidige huizenrij vanaf de hoek van de Edestraat, de VDK Bank tot aan Slagerij Martens. Op de oude prentkaart (archief Maldegem), zie je de handelszaak van Bakker Cyriel Standaert. Zie ook. www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

Bijlagen:
Bakkerij Cyril Standaert..jpg (54.6 KB)   
Edestraat, hoek..jpg (115.4 KB)   
Hoek Pierre vermeulen.jpg (60.1 KB)   

De handelszaken in de buurt van BAKKERIJ SAVAT.

Deel III, de Noordstraat deel XII.

Bakkerij Savat maakte bijna een eeuw lang deel uit van de voormalige handelskilometer in de Noordstraat Maldegem. Enkele privéwoningen vervolledigden vroeger de aaneenschakeling van herbergen, winkels, groothandels- en eenmanszaken, kleine fabriekjes, vee- en landbouwbedrijfjes.

De handelskilometer bood veel werkgelegenheid en - zekerheid aan. Eerst en vooral aan de inwoners zelf, vervolgens aan hun kinderen en familieleden en aan de plattelandsbewoners die in het centrum werk vonden op loop- of fietsafstand.

Is de handelskilometer teloor gegaan door de langdurige openbare werken en door ongelukkige beslissingen die getroffen werden door hogerhand? Is het eenrichtingsverkeer de boosdoener? De Noordstraat was altijd breed genoeg om langs beide kanten te parkeren. Werd er werkgelegenheid geboden op het industriepark en beschikt de gemeente over een arsenaal employés in allerlei rangen, het blijft betreurenswaardig dat de meeste Maldegemnaars, per wagen of met het openbaar vervoer urenlang onderweg zijn van en naar het werk of zich verplicht voelen, hun eigen dorp, hun roots, hun familie te verlaten om elders en dichterbij het werk te wonen.

Zaakvoerders zoals de Bakkers Savat verschaften werkgelegenheid en boden meteen ook de mogelijkheid tot het aanleren van een vak. Jonge mensen konden met een leercontract een opleiding volgen als bakker en werden meteen geconfronteerd met het echte leven van het ambacht – anders dan studenten die een opleiding volgen in een school, die na zes jaar klaar zijn voor de bakkersstiel maar vaak afhaken omdat ze niet echt op de hoogte waren van wat het zware nachtwerk met zich meebracht.

Enkele bakkersgasten volgden een opleiding in Bakkerij Savat. Geert Matthys, zoon van Romain uit Moerhuize, volgde een opleiding met leercontract en heeft nu een succesvolle bakkerij in Assebroek. Marnix Sijs startte een eigen zaak in Zomergem en Jan De Windt runt een eigen bakkerij in Assenede. Dominique De Visch kreeg er zijn opleiding en startte een zaak in Torhout en zo zijn er nog wel enkele jonge mannen die vaardigheid en kennis verworven bij de Bakkers Savat.

Rechts en links van de gekende Bakkerij  Savat nummer 73, waren ontelbare kleine eenmanszaken afgewisseld met eengezinswoningen. Als je voor de voormalige bakkerij staat, dan had je rechts vier woonhuizen, de nummers 71, 69, 67 en 65. Nummer 71 had Norbert Savat gekocht en hij woonde er toen zijn zoon Hubert trouwde en de bakkerij betrok. Later heeft Hubert Savat beide woningen, 71 en 69 als eigendom verworven om te verhuren. In nummer 67 woonden Petrus Van Canneyt (1866) en Melanie Bleyaert, later Marcel Van Canneyt (1909) en Elza Van Rie. Het hoekhuis nummer 65  was van Hector Braet (1899),  Cordula Marclé (1900) en hun kinderen Anna Braet, Diane Braet en Willy Braet. Anna Braet (1928) was getrouwd met Aimé De Smet. Zij woonden in de Charles Rotsaert de Hertainglaan.

Tijdens W.O.II waren Duitse troepen ondergebracht in barakken in de Dreef, die achteraan evenwijdig loopt met de Noordstraat. Op de hoek naar de Bloemestraat stond vroeger een huis bewoond door een deurwaarder. De smalle toegang naar de Bloemestraat was moeilijk voor grote voertuigen. Toen het huis leegstond heeft de Duitse bezetter het onteigend en er een openbare schuilplaats laten metsen. Na de oorlog werd die schuilplaats afgebroken, je kan dit nog duidelijk merken aan de voetpaden dat de huizenrij ingekort werd.

We nemen de huizenrij LINKS onder de loep, van Bakker Savat tot het appartementsgebouw Van Hecke.

Naast Bakkerij Savat in nummer 75 woonde jarenlang gemeenteontvanger Camiel Serlet (1909) en zijn echtgenote Maria De Clercq. Camilla, Marie en Emma Verstringe woonden in nummer 77. De gezusters Alida (1891) en  Marie (1899) Braet woonden in nummer 79.

Emma Braet (1884) en Henri Van Acker (1872) woonden in nummer 81. De ongehuwde Hermina Braet (1879) had een schoenwinkel en haar broer Julien Braet (1882) was schoenmaker in nummer 83.

De ouders van naaister Diane Martens (1928), echtgenote van kunstschilder Nestor Martens uit de Nieuwstraat 51, zus Flora (1927) en broer Eric Martens  woonden in nummer 85. Hun vader, Alfons Martens was sigarenmaker. De kledingzaak Bawi startte in de woning Martens en breidde later uit met de brede woning van Hermina Braet die 103 jaar geworden is. Winkelierster Germaine De Clerck (1908) en echtgenoot bediende Jozeph (1906) Vandezande woonden in nummer 89. Zij hadden een dochter Henriette die religieuze werd.

In het voormalige kaaswinkeltje of ‘t Hoeveke, nummer 91, woonden de kleermaker Robert De Decker (1907) en Alida Leliaert en hun gezin. Huisschilder Raphaël De Baets heeft er nog naast gewoond, in nummer 93,  in het huis van kapper Maurits Meneve (1929) en Germana Longueville en is dan verhuisd naar een handelszaak van verf en behang rechtover het jeugdhuis naar het café Congo van zijn tantes Cordula en Emma De Baets, herbergiersters. Dit is nu de leegstaande Leonidas pralinen winkel, die verhuisd is naar de Nieuwstraat.

Dan volgt in nummer 97/ 95 de grote, hoge, brede woning met onlangs prachtig gerenoveerde donkere gevel en witte raamomlijsting van de veekweker  Ludovicus of Louis Blomme (1909) (tweede generatie Louis Blomme, er zijn er vier) en Yvonna Wildemeersch. Tot enkele jaren geleden waren twee inkomdeuren.

Maurice De Vuyst, vader van Simonne, zetel garnierder woonde in een vleugel rechts van het huis van Louis Blomme  en Yvonna Wildemeersch (1912). Nu is dit één grote, brede woning met prachtig gerenoveerde gevel van een nakomeling van Louis Blomme, Lode Blomme, vierde generatie Louis Blomme. Camiel Wildemeersch, de vader van Yvonna Wildemeersch (1912), echtgenote Louis Blomme jr. (1909), was getrouwd met Maria Alida Cuelenaere uit Nederland en ze woonden in de Rapenbrugstraat toen nr. 18 bis. De zus van Maria Alida, Reinhilde Cuelenaere woonde in de Molenberg 1. Toen Reinhilde hulpbehoevend werd trok ze in bij de familie Louis Blomme en Yvonna Wildemeersch en hun kinderen Ludovicus (1941), Yvonna (1942), Lutgardis (1944), Rita (1945 – als baby overleden) en Magda (1946). Ik herinner mij dat nog want Simonne De Vuyst was mijn Chirovriendinnetje. Er waren twee inkomdeuren in het huis van Louis Blomme jr. nummers 95 en 97. De vader van Simonne had er een meubelwinkel aan de rechterkant. Als je verder in de gang ging, zat een oud vrouwtje voor een raam, dat was waarschijnlijk tante Reinhilde. De dochters van Louis Blomme, Lut en Magda Blomme waren gekende Chiromeisjes en liepen school bij de Zusters Maricolen waar ik hen dus ook zag. In de kerk kwam het hele gezin vooraan binnen. De meisjes en hun moeder waren altijd piekfijn uitgedost. Louis Blomme jr. was een indrukwekkend man. Het ging er bij de Blommes altijd vrolijk en gezellig aan toe. Yvonna Wildemeersch was een warmhartige, vriendelijke, positieve, interessante en optimistische dame. Zij was boeiend gezelschap en ze is heel oud geworden.

Drogist en brillenverkoper Maurice Van den Broucke en Simone Bonte woonden in het huis met gele gevelsteen, een soort boothuis, dat er nu nog staat, in vervallen toestand, nummer 99. Daarna woonde Richard De Meulenaere die evolueerde van  schrijnwerker, bouwkundig tekenaar naar architect, met zijn echtgenote  Esther De Baere en hun kinderen Hilde en Guido in nummer 101. Guidootje werd ziek en is vroeg overleden. Elk gezin huisvest een tragedie. Esther kon heel moeilijk dit verlies verwerken maar ze bloeide open door haar drie kleinkinderen, Aenea, Simon en Isolde.

Na de drie woonhuizen die er nu nog staan naast Bakker Savat, tot aan het mooie gevelhuisje ’t Hoeveke, wordt die huizenrij tegenwoordig volledig in beslag genomen door een eersteklas kledingzaak BAWI waar de zaakvoerster Magda De Windt, echtgenote Eddy De Baets reeds jarenlang de kunst verstaat om haar stijlvolle, klassieke en modieuze kleding aan de ‘vrouw’ te brengen. Het is een mooie moderne etalagereeks maar bovenaan kan je nog zien dat verschillende woningen  werden verbouwd tot één geheel, BAWI. De naam van de zaak verwijst naar de beginletters van de familienaam van de uitbaters (Baets-Windt).

Naast architect Richard De Meulenaere, werd het mooie huis met de trapgevel Noordstraat nummer 103, gebouwd beginjaren 1900, omstreeks gelijktijdig met de bouw van ons ‘stadhuis’, door Louis Blomme (eerste generatie) en Marie Teirlinck. Het werd eigendom van zijn dochter, Paula BLOMME, een politiek geëngageerde dame voor de oorlog, de zuster van Louis Blomme, tweede generatie.

Op de oude prentkaart in bijlage kan je de gevel nog heel goed herkennen. Het huis werd later bewoond door Etienne Gurickx en Ivonne Blomme en hun gezin. Na het overlijden van Etienne baatten Ivonne samen met zoon Pieter - Jan een succesvolle tearoom “Pluk De Dag” uit gedurende enkele jaren. Een tearoom en restaurant voor dagschotels was een verrijking voor de Noordstraat en bracht een tijdlang, stijlvol en gezellig tafelen in het mooie gevelhuis, met prachtig gerenoveerd interieur, diepe, gezellige tuin tot aan de Dreef. Zoon Michael Gurickx en zijn gezin, vierde generatie, wonen nu in dit mooie huis met trapgeveltje van de familie Blomme.

Heel interessante familie in de Noordstraat trouwens. Paula, Germaine, Ivonne (Zuster Ludovica) en Louis Blomme waren de vier kinderen van de handelaar Louis Blomme  en Marie Teirlinck. Toen Louis Blomme overleed, hertrouwde de weduwe met Gust Blomme.
Zaakvoerder August Blomme - Bafort had  blijkbaar landbouwgrond achteraan de Dreef, die later aangekocht werden door een ander Noordstraat bewoner, Marcel De Baets.

Generaties lang bleven de huizen in handen van de familie. Blijkbaar heeft een huis van de voorouders een zekere charme en aantrekkingskracht. Oude huizen hebben een ziel, ze stralen kracht uit en laten de liefde van de voorouders verder leven bij hun nakomelingen die hun “thuis” liefdevol onderhouden als een kostbaar kleinood. Vanaf de hoek Bloemestraat worden eengezinswoningen afgewisseld met enkele mooie, oude, gerenoveerde gevels die dit stukje Noordstraat nog steeds aantrekkelijk maken.

Bakker Savat Deel III, de Noordstraat deel XII wordt vervolgd.

Met dank voor de foto’s en de informatie aan de Heer Hubert Savat en Mevrouw Erna Dobbelaere, Mevrouw Ivonne Gurickx - Blomme, het archief Maldegem en de notities van Valeer Posman werden geraadpleegd.

Op de foto’s Hubert Savat en echtgenote, Hubert Savat in de bakkerij tijdens een schoolbezoek. De gerenoveerde woningen van de familie Blomme. Op de oude prentkaart in bijlage rechts, gevelhuis van Ludovicus Blomme – Teirlinck met de aanpalende woningen, er rechtover woning van bakker Pieter Spelier.

Zie ook: www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

Bijlagen:
oude prentkaart.tif (944.4 KB)   

BAKKERIJ SAVAT

een handelszaak die bijna een eeuw lang alle veranderingen in de handelskilometer van weleer trotseerde,

volgt nu een ander spoor.

Deel II, de Noordstraat deel XI

In de Noordstraat richting Bloemestraat baatten de BAKKERS SAVAT  bijna 100 jaar lang, hun handelszaak uit. DAVID, NORBERT, ARMAND, HUBERT en LUC, vier generaties SAVAT bezorgden jarenlang vers brood en heerlijk gebak aan ontelbare Maldegemnaren en buurtbewoners.

Op de  foto in bijlage, kan u gemakkelijk, de vriendelijke en knappe jongeman, Hubert Savat herkennen in de gekende ‘kiel’ of werkschort, die zo’n  58 jaar geleden (1956) elf broden leverde bij de kroostrijke familie van Remi Van Deynse in Moerhuize. Hij kon niet alleen de elf broden dragen en had hulp van een jong bakkersgastje, Werner Van Vooren, de aangetrouwde oom van Veronique Blondeel die op het gemeentehuis tewerkgesteld is.

Op het platteland waren veel ‘kroostrijke’ gezinnen waar het prettig en overvloedig leveren was aan huis! De bakkers werden overal vriendelijk onthaald, zij brachten lekker, vers en betaalbaar voedsel voor iedereen.

DAVID SAVAT startte de zaak en zijn zonen Norbert en Armand zetten de zaak verder.

Norbert Savat en Magdalena Rotsaert hadden vier kinderen: Hubert, Rita, echtgenote van Jacques Verschueren die in Sluis wonen, Marie-Rose en echtgenoot Bas Appeldoorn wonen in Vlissingen en Jack (Jacques) Savat en zijn echtgenote, Marga Allemeersch uit Sijsele, zijn naar Perth, West-Australië getrokken.

De zoon van Jack Savat, genoemd naar zijn grootvader DAVID SAVAT, is professor aan de UWA, universiteit in Perth, West-Australië en heeft talrijke publicaties op zijn naam staan. (Zie website DAVID SAVAT). Alle kinderen van Norbert Savat trokken naar het buitenland, alleen HUBERT bleef Maldegemnaar in hart en nieren.

Hubert Savat (3 april 1937) volgde na zijn lagere school, de Grieks-Latijnse in Maldegem en in Brugge en haakte af enkele maanden voor het einddiploma middelbaar onderwijs toen zijn vader om gezondheidsredenen het werk in de bakkerij op een lager pitje moest zetten.

Hubert vond het eigenlijk wel interessant om in de voetsporen van zijn vader te stappen, hij vond bakken een mooie werkgelegenheid, hij was een knappe, vriendelijke jongeman, erg sociaal en graag gezien bij de mensen op het platteland waar hij overdag brood rond bracht. Hij moest van bij het begin, hard werken maar had toch tijd voor heel veel goede vrienden.

 Op foto 2 staat Hubert tijdens een carnavalsfeest in Heist links, samen met twee Maldegemse vrienden die ook al op de foto van de ‘Matrozenbruiloft’ (1945) in eerdere publicaties stonden.

Rechts Roland De Caussemaker van Café De Norton in de Noordstraat (Pizzeria Saramonia), die nu in Knokke-Heist woont en in het midden Jacky Van den Abeele, zoon van slager-slachter Omer Van den Abeele (01 10 1907) en winkelierster Lily Spiegelaere (1913). Jacky werd slager in Brussel maar woont nu in Knokke. Hubert had altijd samen met de gekende Luc Speecke gestudeerd in Maldegem en in Brugge en ze zijn altijd vrienden gebleven tot Luc Speecke overleed.

Hubert Savat trouwde met de knappe Erna Dobbelaere uit Kleit, die jarenlang volledig zelfstandig de klanten in de winkel bediende met de glimlach.

Toen zoon Luc Savat besliste om ook in de zaak te komen, werd Erna bijgestaan door haar schoondochter Ineke Kaas om de klanten te bedienen. Erna en Hubert, hun zoon Luc en zijn echtgenote Ineke runden de zaak met verve een halve eeuw lang.

Zij verkochten alle soorten brood, in alle formaten en gewichten, sandwiches, pistolets, boterkoeken en andere lekkernijen en hadden een breed assortiment van gebak en gebakjes.

Erna en Hubert trokken zich pas terug in 2010 en betrokken toen definitief hun mooie moderne woning met tuin, meer in het centrum.

Hubert en Erna kregen drie kinderen Luc, Ann en Adinda. Adinda, een mooi klinkende naam die verwijst naar het liefdesverhaal Saïdjah en Adinda in Max Havelaar (uit 1859) een roman van Multatuli, het pseudoniem van Eduard Douwes Dekker.  

Hun zoon Luc Savat (1962) en zijn echtgenote Ineke Kaas uit de mosselstad Philippine, in de gemeente Terneuzen, namen de zaak over, renoveerden opnieuw, hadden jarenlang een bloeiende bakkerij en ontelbare tevreden klanten. De winkel was modern en groot, het aanbod was massaal, divers, veelkleurig en de bediening was perfect. Erna en Ineke waren uitmuntende, vriendelijke zakenvrouwen, de ruggensteun van de echtgenoten die werkten achter de schermen, in de eigenlijke bakkerij.

Op een bepaald moment, ongeveer in 2012 gaf Luc een andere wending aan zijn beroepsleven. Hij stopte met de bakkerij en ontplooide zijn talenten op een ander terrein, wat trouwens een nieuwe trend is in de huidige, moderne maatschappij.

Niemand blijft levenslang vast geankerd aan eenzelfde beroepsleven. Men zoekt andere mogelijkheden om alle en andere talenten te ontplooien. De bakkerij Savat werd verkocht aan restaurantgigant Huyze De Baere, Dirk De Baere, een bewoner van de Noordstraat, met een visie en ondernemingstalent.

De drie kinderen van Hubert en Erna zorgden in de loop der jaren voor tien kleinkinderen die allen studeerden en een aantrekkelijke betrekking hebben. Het is wel eens interessant hen te vernoemen. Hubert en Erna zijn gekend en geliefd in Maldegem en de mensen stellen meestal belang in de nakomelingen.

De 10 kleinkinderen van Erna en Hubert brengen een glimlach op hun gezicht, zij zijn de rots in de branding, de trots van elke grootouder.

Luc Savat en Ineke Kaas hebben vier kinderen, Marlon, Lorenz, Milton en Loïs.

Dochter Ann is getrouwd met Peter Van Eetvelde en zij hebben vijf kinderen met Bijbelse namen, Sarah, Enya, Isaiah, Hannah en Jona.
De jongste dochter Adinda Savat is getrouwd met Norwin Van Riel uit Drenthe en heeft een dochter, Lore. Zij wonen in Aardenburg.

Bakkers zijn belangrijk, zij leveren het dagelijks vers brood aan heel veel mensen.
Brood is een levensnoodzakelijk voedsel dat altijd betaalbaar zal blijven. De variaties er rond zijn boeiend en afwisselend, een lust voor het oog en voor de tong. Brood brengt de mensen samen, rond de tafel, wat ook heel belangrijk is.
Brood bevordert het sociaal contact. Bakkers leveren een product dat de mensen dichter bij elkaar brengt.  

Op de laatste foto, Luc Savat, bakkers Van Killegem, in de bakkerij tijdens een schooolbezoek.

Bakker Savat deel II wordt vervolgd.

Met dank voor de foto’s en de informatie aan de Heer Hubert Savat en Mevrouw Erna Dobbelaere.

Op de foto’s Hubert Savat met bakkersgastje Werner Van Vooren, Hubert tijdens carnaval met zijn vrienden Roland De Caussemaker en Jackie Van den Abeele, de etalages van de diverse bakkers Savat, de gerenoveerde winkel van Hubert en Erna Savat – Dobbelaere, het echtpaar Hubert en Erna Savat – Dobbelaere, op de laatste foto, de jongste bakker Luc Savat en bakker Van Killegem tijdens een schoolbezoek aan de bakkerij.

Zie ook. www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

Bijlagen:
Bakker Hubert en schoolbezoek in de bakkerij.jpg (161 KB)   
Hubert Savat levert bij Remi Van Deynse.pdf (451.7 KB)   
oude prentkaart.jpg.png (437.7 KB)   

BAKKERIJ SAVAT

een handelszaak die bijna een eeuw lang alle veranderingen in de handelskilometer van weleer trotseerde,

volgt nu een ander spoor.

Deel I, de Noordstraat deel X.

Enkele huizen voor de bocht van de Noordstraat naar de Bloemestraat was bijna 100 jaar lang, BAKKERIJ SAVAT, een handelszaak die de jaren, de talrijke en maandenlange straatrenovaties en het eenrichtingsverkeer in de Noordstraat, Maldegem trotseerde.

De bakkers DAVID, NORBERT, ARMAND, HUBERT en LUC, vier generaties SAVAT bakten jarenlang brood en gebak voor honderdduizenden Maldegemnaren en buurtbewoners.

Gebeurde het bakken bijna 100 jaar geleden manueel en werd het brood met ezel of paard en kar rondgebracht, met een bakfiets of een triporteur, de bakkers Savat pasten zich telkens aan de moderne tijd. Nieuwe, ingewikkelde, handige, werk besparende en dure bakinstallaties deden hun intrede in de loop der jaren en brood werd rondgebracht met bestelwagens, tot dit laatste ook werd afgeschaft aangezien elk inwoner van Maldegem, ook op het platteland langzamerhand beschikte over een eigen wagen en zelf boodschappen deed in het centrum en in de winkelketens op de ring.

Op de oude prentkaart, daterend van 1909,  links staat David Savat (1875) met een stapel brood in de linkerhand, in het midden staat met de hoed op, buurman Emiel Spiegelaere (15 juni 1878), schrijnwerker - timmerman en echtgenoot van Emma Vincke (1877), een modiste, die in het huis woonde rechts met het uithangbord, nummer 72. Op het voetpad met witte schort staat de huisschilder Pieter De Baets die een gevel aan ’t schilderen was waar de ladder staat aan de rechterkant. Pieter De Baets (25 09 1884) was de vader van Raphaël De Baets. Pieter De Baets woonde met zijn gezin in de Stationsstraat 38, schuin over de vroegere CERA bank. Zijn zoon Raphaël De Baets woonde aanvankelijk in het huis naast het voormalige kaaswinkeltje, ’t Hoeveke, waar jarenlang Kapper Meneve een zaak uitbaatte. Raphaël De Baets en zijn echtgenote Angèle Timmerman startten een handelszaak in verf en behang  rechtover het Jeugdhuis in een brede woning dat eigendom was van de tantes van Raphaël, Cordula en Emma De Baets die er een herberg hadden, Café Congo in nummer 52. Nu is dat de leegstaande voormalige Leonidas pralinen winkel. Angèle Timmerman was de zus van Theophiel, dus een tante van de gekende Louis Timmerman.

Naast het huis van Emiel Spiegelaere was ooit de woning van Dierenarts  Henri Van der Donckt (1879) en Maria Cuelenaere. Dit huis werd verkocht aan Alice Cauwels. Kapper Carlos De Brée - Decostere kocht deze woning en startte  Parfumerie Penelope. Toen deze handelszaak verhuisde naar de Markstraat heeft Leen Van den Driessche, de dochter van de handelsreiziger Jules Van den Driessche (1923) en Paula Spelier (1922) er een wol boetiek Berger  DU NORD opengehouden. Het is nu de  praktijk en de woning van Kinesitherapeut en Osteopaat Arne Verstrynge en Marianne De Brée.
 

Dan volgde het  lage huis van Ibeke (Urbanie) Moelaert en Camiel Matthys (1879), daar kwam later de lingeriewinkel van Paula Wabbes (1919) in nummer 78. Later is er de lingeriewinkel van Greet Verstrynge gekomen.  Het grote huis ernaast, met twee ramen en een uitstalraam was de woning en de kruideniersgroothandel en winkel van Louis Bekaert en Cecilia Vanhyfte en familie. Alice Bekaert (1886) was winkelierster in de Noordstraat 80. In nummer 82 woonden de zoon van slager Leonard Dobbelaere (1882) en Irena Cauwels, vleeswarenfabrikant  Albert Dobbelaere (1910) en Magd. Van de Genachte (1911). Dat wat de prentkaart betreft.

De ouders van David Savat waren Pieter Savat en Clémence Debbaut. David Savat (14 mei 1875) en zijn echtgenote Melanie De Muynck woonden in de Noordstraat nummer 73. Melanie De Muynck, had het huis geërfd van haar ouders, de kleermaker Eduard De Munck en Frederika Veirdegem, die in nummer 75 woonden.

De zonen van Eduard De Muynck, Georges De Muynck (1913) was kleermaker en  Valère De Muynck (1910) was kapper. Valère en zijn echtgenote Julienne Cockheyt (1913) woonden in nummer 77. Aan de andere kant, woonde de postbode Petrus Van Canneyt en Melanie Bleyaert. De postbode Marcel Van Canneyt (1909) en  Elza Van Rie (1911) woonden in 67. In nummer 65 was er de kruidenierswinkel van Cordula Marclé (1900), echtgenote van  de handelsreiziger, Hector Braet (1899) en  moeder van Willy Braet (1924) die werkten voor de firma De Meyere. Nu is op de hoek de gerenoveerde woning van voormalig juwelier Daniël Coens. In nummer 75, naast de bakkerij woonden later de gemeenteontvanger Camiel Serlet (1909) en Maria De Clerck (1912).

Aan de overzijde van de bocht naar de Bloemestraat woonden houthandelaar en handelsreiziger Etienne Verstringe en Dina Van Moffaert. Dina was een dochter van kleermaker Janvier Van Moffaert en Marie Borgonjon in de Nieuwstraat 28. Dina gaf les huishoudkunde in het Koninklijk Atheneum. Louis Pieters heeft er nog gewoond later. Nu is daar het modern flatgebouw ‘Artemis’.

Een tante van Melanie De Muynck, de groottante van Hubert Savat, Barbara De Muynck had een kantschool in de bakkerij, in 1858 (zie tijdschrift ‘Ons Meetjesland’, 1985, jaargang 18 nr. 4). In die tijd waren er in Maldegem talrijke kantschooltjes. De meisjes kregen er een beetje onderwijs in godsdienst, taal en rekenen, leerden er de fijne kneepjes van het kantwerk en kregen hiervoor een kleine vergoeding als bijdrage voor het gezinsbudget.

Gabriël De Lille schrijft in zijn brochurereeks ‘Maldegem in Beeld en in Schrift’: “Er was veel armoede in Maldegem”. 100 à 200 jaar geleden leefde een derde van de Maldegemse bevolking zonder middelen van bestaan, in een tijd waar sociale voorzieningen zoals werkloosheidsvergoeding, kinderbijslag en pensioenen onbestaande waren. De gemeente, de Openbare Onderstand, de COO, het OCMW of het Sociaal Huis zoals ze dat tegenwoordig noemen en de kerk probeerden op allerlei manieren de armen een klein inkomen te verschaffen, zodat zij niet moesten verhongeren of gaan bedelen.

Als je de alarmerende berichten via de media moet geloven is intussen nog niet heel veel veranderd. Ondanks de uitgebreide sociale voorzieningen, leven nog heel veel mensen in armoede. Kinderen komen zonder broodtrommel naar school. Stel je voor dat er geen broodmaaltijd is voor de kinderen in onze welvaartsmaatschappij.

David Savat en zijn echtgenote Melanie De Muynck hadden drie kinderen, Armand (04 04 1909), Norbert (6 januari 1911) en Elvira (10 december 1915).

De jongste, Elvira Savat (1915) was getrouwd met de handelaar in sproeistoffen Charles Vanhulle (1923), in de Noordstraat 74, waar nu twee huizen opgetrokken zijn door de families Roger en Pascal De Decker. Ze hadden twee kinderen Nicole Vanhulle en Paul Vanhulle, een advocaat.

Armand en Norbert waren de bakkers en vulden hun nachtwerk aan met het rondbrengen van brood op het platteland, enkele dagen per week, maandag, woensdag, donderdag en zaterdag. Armand deed dit in de Aardenburgkalseide, Strobrugge, Moerhuize en de Oosthoek. De bakkers waren overal welkom in elk gezin. Zij waren altijd vriendelijk, hadden een luisterend oor en brachten afwisseling en nieuws in een eentonig landelijk leven. Armand was getrouwd met Ivonna Vermeulen (1910) en woonde in de Noordstraat 241. Zij hadden geen kinderen.

Norbert Savat en zijn echtgenote Magdalena Rotsaert woonden aanvankelijk in de Vakekerkweg 105, maar kwamen later in de zaak zelf wonen. Zij zetten het bakkersbedrijf van stamvader David verder, renoveerden de zaak en breidden uit.

Bakker Savat deel I wordt vervolgd.

Met dank voor de foto’s en de informatie aan de Heren Valeer Posman, Marc De Baets, Hubert Savat en Mevr. Erna Dobbelaere en Leen Van den Driessche.

Op de foto’s: David Savat met paard en kar, de bakkerij Norbert Savat – Rotsaert, de huizenrij rond Bakker Savat anno 2011 en een foto van bakker Armand Savat, broer van Norbert. En een etalage vol taartjes en taarten die doen watertanden.

Zie ook. www.bloggen.be/marianne_posman_in_maldegem/

Bijlagen:
Armand Savat, bakker..jpg (56.3 KB)   
bakkerij Norbert Savat.jpg (90.6 KB)   
Huizenrij Bakker Savat 2011.jpg (45.6 KB)   
oude prentkaart.jpg (70.1 KB)   

Een halve eeuw lang maakte BAKKERIJ CAECKAERT deel uit van de vele bakkerijen in Maldegem, die de mensen voorzagen van brood, gebak en chocolade in allerlei vormen en soorten.

Deel II, de Noordstraat deel IX.

HISTORIEK

Bakker Marcel Caeckaert (18 april 1906 - 24 november 1979) en zoon Georges zorgden voor het dagelijks brood, pistolets, sandwiches, Frans brood, boterkoeken, croissants en andere lekkernijen, pralines, speculaas, snoep in het centrum en op het platteland. Soms werd er ook gebakken en geleverd aan andere handelszaken.

Marcel Caeckaert en zijn zoon Georges deden het lastige en zware nachtwerk, brood bakken van ’s avonds tot ’s morgens vroeg terwijl hun knappe echtgenoten aanvankelijk Irma Verstuyf en later Marie - Josephe Vereecke de hele dag de klanten bedienden met de glimlach.

Toen er vraag was naar pralinen, was Marie-Josephe, zakenvrouw tot in de toppen van haar tenen, er als de pinken bij om aan haar klanten een uitgebreid assortiment pralinen aan te bieden. De klanten deden twee vliegen in één klap in dezelfde zaak.

Volgens professor De Brabandere, de autoriteit in België wat betreft verklaring familienamen komt de naam Cae(c)kaert voort uit de naam Jacquart (zie website champagne Jacquart).

De Caeckaerts hebben hun wortels in de streek van Landegem-Nevele en Lotenhulle. (1435). Vanaf 1563 waren de parochiepriesters verplicht de dopelingen te registreren met vermelding van de ouders, de peter en de meter. Vanaf dit moment is het niet zo moeilijk meer gegevens van de voorouders op te sporen en te synthetiseren tot een stamboom.

Voor de familie Caeckaert is de stamboom gebundeld in een prachtig, rijk geïllustreerd boek “Familie Caeckaert 500 jaar geschiedenis”. Domenicus Caeckaert was hoogleraar kerkelijk recht in de zestiende eeuw. Andere Caeckaerts bekleedden belangrijke openbare functies. De Caeckaerts verspreidden zich in Vlaanderen maar sommigen trokken naar Amerika en anderen startten een handelszaak in Frankrijk in de buurt van Reims. Vanaf midden 1700, namelijk in 1738 nadert een tak van de Caeckaerts onze streek via Damme, Sijsele, werden ze gelinkt aan Maldegem door geboorten, huwelijken en overlijdens.

Jacobus Caeckaert is in 1785 overleden in Sijsele. Albert Caeckaert werd geboren in Damme in 1801 en is overleden in Maldegem in 1885. De zoon van Albert, Francies Caeckaert werd geboren in 1839 in Beernem en is overleden in Maldegem in 1912. Hij was getrouwd met Ulalia Pots (Adegem 1840 – Maldegem 1917).

De zoon van Francies, Arthur Caeckaert werd geboren in Maldegem 1877. Hij trouwde met Elodie Van Landschoot (1877 – 1932).  

Zij hadden acht kinderen: Julien (1905) werd bakker in de Kleitkalseide 183, Marcel werd bakker in Maldegem centrum, Magdalena, Hubert werd bakker in Sint Margriete, Hubertine, Roger (1913) werd timmerman, Maria en José-Marie.

Een grote kroost die zorgde voor een grote groep afstammelingen Caeckaert in deze contreien. Arthur Caeckaert en Elodie Van Landschoot waren dus de grootouders van Georges en Etienne Caeckaert en de ouders van Marcel Caeckaert.

Marcel Caeckaert (1906) vestigde zich als bakker in de Noordstraat in Maldegem, juist voor de hoek naar de Bloemestraat. Zijn vader Arthur was molenaar van de Molen Caeckaert in Kleit, dus Marcel bleef werken in dezelfde branche.

Marcel trouwde met Irma Verstuyf, een dochter van Alfons Verstuyf (1880) uit het Molentje nr. 158 in Maldegem. Alfons was de zoon van Petrus Verstuyf en Barbara Van Hauwe. Hij trouwde op 26 april 1906 met Alice De Backere (1882) dochter van de Donkse timmerman, Victor De Backere en van Barbara Versluys.

 Alice en Alfons hadden negen kinderen: Germain, Rosa, Irma, Martha, Omer, Gilbert, Jordaan (Georges), Esther en Roger Verstuyf. Vanaf 1918 woonde Alfons met zijn gezin in de huidige handelszaak van Henri en Marnix Derycke, verwarming-sanitair-elektro handel, Noordstraat nr. 158.

De firma A. & N. Verstuyf was heel ondernemend. Ze werkten met twee broers. Alfons had een koeriersbedrijf - postdienst van Maldegem naar Gent en Pol (Napoleon 1882) Noordstraat 172, reed jarenlang van Maldegem naar Brugge, met paard en kar op meestal bar slechte, schaarsverlichte wegen met één rijstrook. Later schakelden ze over naar de vrachtwagen. Alfons was voerman van 1893 tot 1958, 65 jaar lang. Het ontbrak de familie Verstuyf niet aan ondernemingszin. Alle kinderen erfden zakeninstinct. Een van hen, Irma Verstuyf, getrouwd met bakker Marcel Caeckaert en leidde jarenlang de succesvolle banketbakkerij in de Noordstraat 61.

Alfons Verstuyf en Alice De Backere, hun negen kinderen, hun 25 kleinkinderen, van wie Georges er een was en tientallen achterkleinkinderen hebben gezorgd voor de verspreiding van voldoende zakentalent om de economie in Maldegem en omstreken, levendig te houden. Marcel en Irma hadden het ondernemingstalent in de genen.

Marcel Caeckaert en Irma Verstuyf hadden twee zonen. Georges (1936) en Etienne (1937). Georges trouwde met Marie-Josephe Vereecke en zij hadden een dochter, Ingrid Caeckaert. Etienne trouwde met Maria Van Holle uit Leuven. Zij hadden drie dochters Patricia, Anita en Kristin Caeckaert, allen geboren in Leuven.

Een verwante van de familie Caeckaert namelijk Albert Caeckaert, een rechtstreekse afstammeling van dezelfde Francies Caeckaert en Ulalia Pots, de betovergrootvader van Erik Caeckaert[1], kwam kort na zijn huwelijk met Marie Van den Bon terecht als molenaar in Maldegem-Kleit. Molenaars pachtten toen meestal een molen voor een periode van zes jaar.

Maar Albert Caeckaert kocht een groot stuk grond en bouwde er een molen en een woning in 1842, in de Kleitkalseide, naast het houtbedrijf van de Firma Van den Eeckhout. Op de oude prentkaart, staan links het woonhuis, in het midden de molen en rechts een kapelletje. Het was een korenwindmolen met een berg rond vanwaar de kap met de wieken op de wind gezet werd. Er werden granen gemalen maar ook eikenschors die geleverd werd aan de talrijke huidvetterijen in Maldegem.

In 1877 kwam de molen door verkoop aan Francies Caeckaert-Pots en in 1914 aan de weduwe en de kinderen, Kamiel, Jules, Hendrik, Arthur en Mathilde. Arthur was de vader van Marcel Caeckaert.

De molens draaiden tot in 1926 toen werd overgeschakeld naar een gasmotor. De wieken werden verwijderd in 1939 en de kap waaide eraf. De romp werd ingekort en dicht gegoten. Na WO II werd een elektrische motor en een nieuwe maalstoel geplaatst op de benedenverdieping. De opkomst van veevoederfabrieken gaven de definitieve doodsteek aan het mulderbedrijf. Pas in 2002 werden de laatste overblijfselen van de Caeckaert molen definitief verwijderd.

TERUG NAAR DE NOORDSTRAAT, MALDEGEM.

Naast de woning van bakker Marcel Caeckaert was er een hoekwoning, van de handelsreiziger Etienne Verstringe en de huishoudlerares Dina Van Moffaert. Aan de andere kant van de bakkerij waren enkele  smalle woningen, in het eerste huis nummer 59 woonden Aloïs Bomberna, meubelmaker en schrijnwerker, Alice Ronse en hun gezin, in de twee volgende woningen woonden o.a. Alex Clyncke, was de handelszaak van juwelier en horlogemaker Germain Decostere (1907) en Magdalena Demey (1904) en de kapperszaak van Carlos De Brée en Bea Decostere.

Dan volgde Apotheek Robert Lippens, later schoenmakerij Marc Matthys in het Jeugdhuis, vroeger woning van dokter-burgemeester-brouwer Désiré Van Mullem.

Op de foto staat de neef van Georges Caeckaert, Carlos De Brée in het deurgat, bij juwelier en horlogemaker Germain  Decostere staat zijn echtgenote Magdalena Demey voor het deurgat met twee kleinkinderen Linda en Marc De Brée en een hondje.

Die woningen waren ooit eigendom van postmeester Gerard Buyssens (1910), een familienaam die vroeger wel eens meer opdook in het centrum. Die huizenrij werd afgebroken en vervangen door ‘Residentie Van Mullem’.

“Bakkerij Caeckaert”, werd een tiental jaar geleden samen met de hoekwoning tot aan de Bloemestraat afgebroken om plaats te maken voor het appartementsgebouw Artemis. Van de hoek Etienne Verstringe tot aan het Jeugdhuis werden alle woningen afgebroken en vervangen door appartementsblokjes met onderaan een paar handelszaken.

BAKKERIJ CAECKAERT – VEREECKE, alom gekend in Maldegem en omstreken, waar dochter INGRID CAECKAERT (7 mei 1964 - 16 maart 1991) is opgegroeid tot een zelfbewuste, gedreven, joviale, attente, dynamische jonge zakenvrouw en waar zij enthousiast heeft geleefd en verzekerd was van een beloftevolle toekomst.

Bij haar onverwacht, onwezenlijk, onbegrijpelijk overlijden, stortte de hele wereld voor altijd in elkaar voor allen die van haar hielden.

Een onbekende tot nu toe, die ondanks een intensieve speurtocht nooit werd opgespoord maakte heel veel levens stuk. Niemand kon zich voorstellen dat die betrouwbare, bloeiende bloem van een dochter, die leefde voor haar werk en haar familie, zou vermoord worden op klaarlichte dag, voor haar appartement op wandelafstand van haar eigen Immokantoor in Knokke-Heist.

De bakkerij werd stopgezet in 1991, na haar overlijden.

De bakkerij en de buurthuizen zijn  afgebroken en verdwenen maar de herinnering aan een mooie, jonge, sympathieke, liefdevolle, dochter  en verantwoordelijke  en succesvolle zakenvrouw zal altijd blijven leven in de gedachten van vele mensen die haar en haar familie genegen waren.

Het mag niet zijn dat kinderen sterven voor hun ouders en zeker niet op die onafwendbare manier.

De geschokte ouders moesten hun dochter Ingrid uit handen geven en toevertrouwen aan een oneindige goede God met de vraag om haar naam in ons midden levend houden.

Het overlijden van een kind is een onaanvaardbaar en schrijnend lot dat diepe wonden slaat voor hen die achterblijven. Allen blijven zoeken naar een uitweg, met tranen die niet te stelpen zijn en verdriet zo diep als de zee.

Het is zoals in het troostgevend versje van Bram Vermeulen.

En als ik dood ga, huil maar niet …

Ik ben niet echt dood moet je weten.

Het is maar een lichaam dat ik achterliet …

Dood ben ik pas als jij mij bent vergeten!

Bakkerij Caeckaert, deel II, de Noordstraat IX.

Met dank voor de foto’s en informatie aan het Archief Maldegem, aan de Heer Georges Caeckaert en Mevrouw M.- J. Vereecke, aan de Heer Carlos De Brée, voor de stamboom werd het internet geraadpleegd en het boek “Familie Caeckaert 500 jaar geschiedenis”, geschreven door Walter Caeckaert.
In “Honderd jaar Adegem, Maldegem, Middelburg” p 140/145, staan de molens Caeckaert en de ‘Bakkersronde’ beschreven. Familieblog Caeckaert: http://caekaert.wordpress.com/ is interessant.

De foto’s stellen Ingrid Caeckaert en haar ouders en grootouders voor, de Molen Caeckaert in Kleit, de romp van de molen, de woningen naast de bakkerij Caeckaert: Juwelier Germain Decostere en Kapsalon Carlos De Brée.

Foto van de familiebijeenkomst Alfons Verstuyf en zijn nakomelingen in de Noordstraat en de etalage met de pralinen.

(1) Erik Caeckaert leerde het molenaarsvak van zijn vader Honoré en is mulder op de gerestaureerde Westermolen in Lembeke.

Bijlagen:
Molen Caeckaert.jpg (56.1 KB)   
Romp van de molen Caeckaert.jpg (70.4 KB)   
Woning, molen Kapelletje Caeckaert.tif (539.9 KB)