deelnemen is nodig om te winnen ... hey iedereen, dat je hier bent wil zeggen dat je net als ik van de atletiekmicrobe gebeten bent. Geniet gerust mee van mijn foto's en verhalen. Heb je tips, aanvullingen of opmerkingen, laat het me weten in een mailtje. Voel je ook vrij om iets in het gastenboek te kriebelen.
Lopen is altijd mijn grote passie geweest. Gestart als 10 jarige, heb ik alle categoriën "doorlopen". Na een paar jaar inactiviteit terug de draad opgenomen als master, wat resulteerde in een Belgische titel op de 2000m steeple.
Daarna sloeg het noodlot toe. Een zware knieoperatie zette me buiten spel. Maar ... een winnaar geeft nooit op, opgevers winnen nooit!
Ik krabbelde overeind en 4,5 jaar later liep (lees: jog) ik terug. Een paar maanden later kwam al terug de "goesting" om eens een halve marathon te proberen. De kilometers werden opgebouwd, tot april '09 ... terug onder het mes. Nee niet de knie, die blijft voorbeeldig. Na 7 weken, nogmaals herbegonnen .. Een paar maanden later wezen de trainingen en plannen in de richting van Carcassonne, de halve marathon (mijn droom) Tot maart 2010 Murphy zich kwam moeien! Ik moest onder het mes voor mijn andere knie. Een 2e kraakbeentransplantatie (iets wat ik gezworen had wat ik nooit zou laten doen) Maar nu stond ik er voor en moest er door! De revalidatie ligt ondertussen terug ver achter mij. Alles ging veel vlotter dan de 1e keer. Ik loop terug en kan weer volop genieten van deze mooie sport.
Ik durf me geen verre doelen meer te stellen. Ik leef van dag tot dag en zie wel wat er komt. Superprestaties moet je van mij niet meer verwachten, maar de halve marathon van Carcassonne ... (verdorie, ik ging geen verre doelen meer stellen! )
Met mijn verhalen hoop ik andere lopers aan te sporen om te blijven doorgaan! Nooit op te geven ...
Op het einde komt alles goed , en als het niet zo is ... was het niet het einde ...!
Veel plezier tijdens je bezoekje.
28-04-2010
verder revalideren
de dag na de controle dan met goede moed op de hometrainer "gekropen" Hoewel ik wist uit mijn vorige ervaring dat ik niet rond zou kunnen trappen, was het toch weer zwaar! Hoewel de kinetec 's middags op 95° stond, lukte het niet! In welke les maakten ze ons vroeger op school weer wijs dat je vanaf 90° kan fietsen ... weer eens bewezen dat theorie en praktijk soms ver uit elkaar lopen.
Na een paar minuten deed mijn hele lichaam pijn. De druk die ik zette was zo hard dat het bijna overeenkwam met steunen (en dat mag dan weer niet) Het werd een korte "rit" van 2' ! De dag nadien liet ik de fiets voor wat hij was. Het was ook immers nog maar 3 weken na operatie, terwijl ik vorige keer pas na 5 weken mocht beginnen fietsen. Rustig aan dus. De kinetec stond ondertussen op 105°
Zondag ondernam ik dan een nieuwe poging op de fiets. Het ging 3/4 rond , dus al iets meer dan mijn vorige poging. Ik drukte ook zo ver niet door, en het ging ontspannener. 5' volgehouden en daarna nog wat statische quadricepsoefeningen. Raar hoe eenvoudige dingen zoals je voet heffen met een kussen onder je knie, na 3 weken inactiviteit niet meer lukken. Het vraagt enorme concentratie en spiergevoel om die voet 1 cm omhoog te krijgen, maar na een aantal pogingen lukte het!
Maandag alleen kinetec, wel op 115° ... die machine kan niet verder meer !!! :-? Geen fiets, ik had pijn in mijn knie en het gevoel dat ze dik stond. Dan maar een dag extra ijs leggen. Hopelijk is het morgen weer beter.
Dinsdag eerst terug 115° kinetec en dan de fiets op! En ... het lukte! Ik kreeg de trappers rond! Wat een zalig gevoel! Eindelijk terug eens een normale beweging. Het zadel staat vrij hoog en rechts mag niet meetrappen. Dit heeft tot gevolg dat mijn lies al vrij vroeg een vermoeid gevoel kreeg. Maar toch 12' verder gertrapt. 7km/u! Ver zal ik zo niet geraken, maar het deed deugd!
Vanmorgen werd ik wakker en mijn hele linker kant voelde aan of ik gisteren (alleen met die kant) een marathon liep! Alles deed pijn! Opstaan en rechtstaan wordt steeds moeilijker. Mijn linker been dat zelf maar half is protesteert duidelijk tegen zijn zware taak. Ik probeer ook wat licht huishoudelijk werk te doen, zittend, maar af en toe moet je toch opstaan. En dat wreekt zich. Maar mijn oefeningen moeten doorgaan! Kinetec terug 1u30' op 115° en dan op de fiets. Het zadel ging 1 cm lager en dat voelde prettiger aan in mijn lies. De knie boog vlot tijdens het trappen! 15' en aan de super snelheid van maar liefst 10km/u ! Dus lager, sneller en langer dan gisteren :-P ... dat competitiebeestje zal er altijd blijven zijn, vrees ik!
Reacties op bericht (2)
30-04-2010
super
Jawel, super die eerste pedaaldraai (wat een woord) duidelijk de eerste van heeeeeeeeeeeel veeeeeeeeeeeeeel, ( Armstrong zit al met de bibber) je kan het bekijken hoe je wilt maar je bent al of nog maar 3 weken ver, knap hoor hoe jij dit allemaal aanpakt, inderdaad het verschil tussen winaars en niet winnaars is vaak de wil hé en hoe ver je jezelf kan/wil puchen. Doe zo voort
Groetjes
30-04-2010 om 10:24
geschreven door marnix
28-04-2010
competitiebeest....
....daar kennen we alles van hé,nooit opgeven ,al gaat het iets moeilijker,succes met je revalidatie!!!!
groetjes de bakker
28-04-2010 om 20:15
geschreven door marc lenaerts
Over mijzelf
Ik ben Karine Van Hecke
Ik ben een vrouw en woon in Zele (België) en mijn beroep is kinesitherapeute.
Ik ben geboren op 16/02/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: atletiek, roparun, fietsen, klimmen, lezen, PC, .
Gehuwd met Dirk en moeder van Sofie, Ilse en Tim. 41 jaar lid van AC Zele.
Coach van de Kloddejoggers
