deelnemen is nodig om te winnen ... hey iedereen, dat je hier bent wil zeggen dat je net als ik van de atletiekmicrobe gebeten bent. Geniet gerust mee van mijn foto's en verhalen. Heb je tips, aanvullingen of opmerkingen, laat het me weten in een mailtje. Voel je ook vrij om iets in het gastenboek te kriebelen.
Lopen is altijd mijn grote passie geweest. Gestart als 10 jarige, heb ik alle categoriën "doorlopen". Na een paar jaar inactiviteit terug de draad opgenomen als master, wat resulteerde in een Belgische titel op de 2000m steeple.
Daarna sloeg het noodlot toe. Een zware knieoperatie zette me buiten spel. Maar ... een winnaar geeft nooit op, opgevers winnen nooit!
Ik krabbelde overeind en 4,5 jaar later liep (lees: jog) ik terug. Een paar maanden later kwam al terug de "goesting" om eens een halve marathon te proberen. De kilometers werden opgebouwd, tot april '09 ... terug onder het mes. Nee niet de knie, die blijft voorbeeldig. Na 7 weken, nogmaals herbegonnen .. Een paar maanden later wezen de trainingen en plannen in de richting van Carcassonne, de halve marathon (mijn droom) Tot maart 2010 Murphy zich kwam moeien! Ik moest onder het mes voor mijn andere knie. Een 2e kraakbeentransplantatie (iets wat ik gezworen had wat ik nooit zou laten doen) Maar nu stond ik er voor en moest er door! De revalidatie ligt ondertussen terug ver achter mij. Alles ging veel vlotter dan de 1e keer. Ik loop terug en kan weer volop genieten van deze mooie sport.
Ik durf me geen verre doelen meer te stellen. Ik leef van dag tot dag en zie wel wat er komt. Superprestaties moet je van mij niet meer verwachten, maar de halve marathon van Carcassonne ... (verdorie, ik ging geen verre doelen meer stellen! )
Met mijn verhalen hoop ik andere lopers aan te sporen om te blijven doorgaan! Nooit op te geven ...
Op het einde komt alles goed , en als het niet zo is ... was het niet het einde ...!
Veel plezier tijdens je bezoekje.
08-09-2009
rustdag en herinneringen ...
vandaag rustdag, dus tijd om even terug te blikken op een mooie herinnering!
1980, in het 5e middelbaar. Daar ik de selectiewedstrijden allemaal gewonnen had, mocht ik deelnemen aan de ISF wereldspelen (scholen) in Turijn. Ik was geselecteerd voor de 1500m.
Periode: begin juni ... valt hij? Examenperiode !! Terwijl mijn medestudenten met hun neus in de boeken zaten, stapte ik op het vliegtuig :-D
We logeerden met de Belgische ploeg in een leuk hotel. 's middag moesten we gaan eten in een grote ruimte, met alle sporters van alle landen samen. Er waren niet alleen de atleten, maar ook turnen en zwemmen stond op het programma.
De atletiekwedstrijden kwamen pas op het einde van de week. De rest vande dagen mochten we dan trainen, op een "oefenpiste", mooier en beter dan onze toenmalige Heysel. Ook waren we verplicht de wedstrijden van de andere sporters bij te wonen. De turners imponeerden me wel, die chineese meisjes waren subliem!
Voor de rest waren we vrij en konen we Turijn verkennen. Ook had iedereen leerboeken in zijn bagage ... (geen commentaar! :oops: )
Op vrijdag moest ik mijn 1500m lopen. Na een week immense hitte, brak 30' voor de start een hevig onweer los! Ik mocht dus lopen in typisch Belgisch weer ... regen! Het ging vrij goed en ik eindigde op de 8e plaats (finale)
De atletiekwedstrijden die oorspronkelijk op donderdag en vrijdag waren, werden verschoven naar vrijdag en zaterdag! Probleem ... wij moesten op zaterdag terug de vlieger op! Geen probleem ... de turners en zwemmers vertrokken en wij mochten een dag langer blijven :-D Zo konden we deelnemen aan het grote banket nadien. Samen met alle deelnemers van alle landen mochten we aan tafel. Daar werden dan ook de medailles uitgereikt. Een moment om nooit meer te vergeten ... !!!
Pittig detail: Toen ik op de bus zat naar het hotel, zag ik dat ik mijn medaille niet meer had! Gelukkig kon één van de atleten Italiaans en ging met mij terug om te zoeken. Een "eerlijke" ober had ze gevonden en opzij gelegd! Oef !! Moest ik die kwijt geweest zijn, dat vergaf ik mezelf nooit!
Op zondag terug richting Zaventem en maandag ... examen wiskunde! Dus dat werd de hele nacht blokken, want het feit dat mijn boeken in Turijn naast mijn bed lagen zal niet voldoende geweest zijn. Gelukkig was ik op alles geslaagd, anders zou mijn uitstapje toch een wrang nasmaakje gehad hebben. Al zou ik het voor geen geld ter wereld willen missen hebben.
Reacties op bericht (3)
09-09-2009
reactie op de reacties
@Karin : Helaba! Ze moeten hier niet alles weten hoor !!! We hebben ons daar toch geamuseerd! Ik denk daar nog vaak aan.
@Stefaan: Ik deed braaf mijn sit-ups ... zelfs 60 herhalingen! Goed hé! Mijn knietjes zijn er terug door. Die waren blij met een dagje rust. En wat dat water betreft ... daar zwemmen de vissen in !
09-09-2009 om 07:49
geschreven door karine
training
ja die rustdag is voorbij, alhoewel je wel één opdracht had en dat was sit-ups te doen, dus komt nu de vraag, hoeveel heb je er gedaan? vandaag train je rustig met de starters, hopelijk hersteld je knie tegen morgen. Zou je het erg vinden om ook eens aan drinken te denken tijdens de dag, 2 liter zijn niet overdreven (water natuurlijk). tot morgen!
09-09-2009 om 06:42
geschreven door stefaan
08-09-2009
TURIJN
Ik was de kamergenoot van Karine .Ook ik had mijn boeken mee , ik had 4 examens op maandag maar heb mij er kunnen uitpraten om ze de week erop te doen , met gevoel had ik er 6 na een weekend , maar allemaal geslaagd.Dat zou je nu eens aan de jeugd moeten vragen die zouden er nog niet door 1 geraken. Nog een leuke anekdote : Karine heeft een balkonserenade gekregen van een Italiaan die jongen zong zo vals dat die een emmer water over zich heen heeft gekregen. Karine lag heel goed bij de Italiaanse jongens
08-09-2009 om 22:23
geschreven door KARIN LARNOE
Over mijzelf
Ik ben Karine Van Hecke
Ik ben een vrouw en woon in Zele (België) en mijn beroep is kinesitherapeute.
Ik ben geboren op 16/02/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: atletiek, roparun, fietsen, klimmen, lezen, PC, .
Gehuwd met Dirk en moeder van Sofie, Ilse en Tim. 41 jaar lid van AC Zele.
Coach van de Kloddejoggers
We hebben ons daar toch geamuseerd! Ik denk daar nog vaak aan.
