In februari liep ik mijn allereerste halve marathon. Het zou mijn eerste en tevens laatste worden. Ik wou mijn knieën niet nodeloos belasten als ik nog een paar jaar wil blijven lopen. 

Maar dat is zonder de teambuilding van Runnerslab gerekend ....

Enige tijd geleden kwam er dus een nieuwe uitdaging.... Marathon van Amsterdam in oktober.... De meeste van mijn ( veel jongere! ) collega's zijn direct op de kar gesprongen. En hoe graag ik ook zou willen, ik hou het dus bij mijn 2e halve marathon ... die er eigenlijk nooit zou komen ... :-) 

De vraag en de uitdaging komt er van verschillende collega's. En ja, op karakter en adrenaline zou het me zeker lukken. Maar de kans is heel groot dat ik daarna nooit nog een meter ga kunnen lopen. Mijn knieën kunnen dat niet aan. Dus neen, ik laat me niet gek maken, geen 42 km voor mij. 

Na de halve van Axel, heb ik het even rustig aan gedaan. Ik voel echt wel dat mijn lichaam meer recuperatie nodig heeft. Gelukkig bleef ik gespaard van blessures en kon ik blijven lopen. Mijn loopjes wisselden tussen 35' en 1u15. Heel rustig. Geen interval meer. Regelmatig ook eens afwisselen met de fiets. Wedstrijden waren niet gepland, dus geen druk, no stress ...  tot er in runnerslab weer snode plannen gesmeed werden !!! 

ok, ik heb ja gezegd, dus we gaan ervoor. Een serieuze "tegenvaller" in mijn opbouw was het warme weer van afgelopen weken. Ik kan daar echt niet tegen. Gewapend met drinksystemen ging ik toch 3 x per week op pad, om na een 7-tal kilometer uitgeput te moeten stoppen. Het lukt me niet om bij die temperaturen langer te lopen. Het tempo zakt, de hartslag stijgt en de moraal ... onder 0 natuurlijk. Dan maar eens meer de fiets op. Ook leuk, maar in mijn hoofd geeft me dat geen goed gevoel naar training  toe. Ik wil lopen ...!

Vandaag dan maar eens vertrokken in de hoop eindelijk terug eens een langere duurloop te kunnen doen. Na een paar honderden meters begon het te regenen !!! Yes ... eindelijk mijn "loopweer"  ... de "goesting" steeg en ik kan niet zeggen dat het zonder enige moeite was, maar ik liep vrij vlot terug 12,6 km met een gemiddelde hartslag die een stuk lager lag dan de afgelopen weken. Ik kan het nog  :-) Al protesteren mijn knietjes nu wel als ik de trap op moet. Maar daar kunnen we mee leven. 

Mijn planning? Op de eerste plaats proberen "heel" te blijven ... en van daaruit  wat meer km per week  maken. Niet zo zeer in langere duurlopen, maar misschien wel frequenter. Binnen enkele weken staat ook nog een fiets 14-daagse op het programma. Ik krijg 900 km voor de wielen met enkele pittige colletjes. Lopen staat dan op een laag pitje, maar naar uithouding en krachttraining voor mijn knieën kan dit ook wel tellen.

Amsterdam .... ik ga er voor ! Gaat het lukken? ... Dat zien we wel. Tempo? Geen enkel belang! En als het echt moet, zal het de korte loop worden, maar één ding is zeker .... opgeven staat nog altijd niet in mijn woordenboek !

Team Runnerlab ... let's do it !!!!