Na de midzomernachtrun ging het rustig met 3 loopjes per week richting verlof. Ilse en Tim waren beiden geslaagd op hun examens en dus kon een onbezorgde vakantie beginnen. 

13 juli reisden we af richting Seefeld (Oostenrijk) Voor het eerst met 4! Sofie koos immers om al haar verlof in trainingsstages te stoppen (Portugal en Sankt Moritz) wat resulteerde in een prachtig zomerseizoen met persoonlijke records op al haar disciplines en een 2e plaats op het Belgisch kampioenschap 3000m steeple.

Met 4 dus...

Het zou een zeer sportieve vakantie worden. Voor het eerst sinds mijn knieoperatie trokken we terug richten bergen. Iets wat we voordien steevast deden. Na 9 jaar Zuid-Frankrijk terug naar de hoogte. Ik vond het super, maar was daarbij toch wat bang ... zou ik de wandelingen aankunnen? Bergop is ok, maar beregaf is moordend voor de knieën. In het begin ging ik dus wat voorzichtig te werk. Steeds gewapend met 2 wandelstokken ging het echter prima. En al gauw kon ik volop genieten. Ja, Zuid-Frankrijk is prachtig, maar ik hou toch meer van de bergen! 

Voor wie graag loopt maar het toch niet te zwaar wil maken, is Seefeld een paradijs. Met meer dan 250 km uitgestippelde loopwegen kan je wel even verder. Alle loopjes zijn aangeduid met gekleurde pijlen (zelfde kleuren als bij  de skipistes) en om de kilometer is er kilometer aanduiding. Daarbij is het panorama prachtig. De toer rond het meer had mijn voorkeur.

In week 1 heb ik 6 x gelopen. Afstanden tussen 5 en 9 km. Zonder ook maar de minste pijn te voelen. Daarbij stond elke namiddag een wanddeling op het programma. 

De 2e week werd er 4 x gelopen. Weer veel gewandeld en 1 mountainbiketocht door een prachtige vallei. 

Kroon op het werk was de laatste dag, toen we met de Karwendelbahn de hoogte ingingen om daarna 1300 hoogtemeters te voet af te dalen. 3/4 van de afdaling liep heel steil op losse stenen en steengruis. Een grotere test voor mijn knieën kon ik niet bedenken... En ze hielden het goed! 

Veel te snel waren de 2 weken weer om. Zeker voor herhaling vatbaar. Ook het weer was (voor Oostenrijkse normen) schitterend. En de sauna in ons gebouw deed 's avonds enorm deugd voor de vermoeide beentjes.

1 nadeel, de vele dazen (of paardevliegen) Blijkbaar zijn sommige mensen daar immuun voor, ik werk voor hen als een honingpot! Steevast had ik een zwerm rond me, en ja, ze deden zich te goed aan mij!

De positieve invloed van die 2 weken lieten zich voelen als ik terug thuis was. Het lopen gaat goed en de kilometers werden rustig opgedreven. Dit met het oog op de halve marathon van Eindhoven in oktober. Zonder overdrijven en met rustige tempo's probeer ik me voor te bereiden, wat tot hiertoe goed lukte.

ja, verleden tijd ...  lukte ... want begin deze week begon mijn voet wat op te spelen. Fasciitis plantaris. Niet erg, en na wat rusten steeds weer weg. Dus besloot in gisteravond onverwacht toch deel te nemen aan de Vlasschaardjogging hier in Zele. Ik koos voor de 5 km. Het ging vrij goed en ik werd zelfs 3e vrouw! (amai hoe lang is dat geleden  :-) ) Maar na de aankomst kon ik bijna niet meer gaan. De voetpees trok samen en het werd verder strompelen voor de rest van de avond. Deze morgen was het niet beter. Gevolg, niet gaan werken (sorry collega's) Weer gedwongen rust. Het mag echt niet goed gaan. Ik voel dat de conditie stijgt, mijn knieën blijven goed, en nu dit weer. Hopelijk van korte duur, want ik wil lopen !!!! 

Er staat immers heel wat op het programma de komende maanden:

13 september : de Energizer nightrun in Antwerpen (samen met Ilse)

15 september : de Scott off-road run in Roosdaal

21 september : de Remember my first-run run in Zele

22 september : de Grote prijs Tom Van Hooste in Sinaai

13 oktober : de halve marathon van Eindhoven

... we zien wel wat het wordt. Eerst mijn voet terug beter krijgen. Het zal even fietsen en aquajoggen worden ..