|
een week leven aan het tempo van 200 % ... zo heb ik het graag! Maar
vorige zondag begon ik toch met enige twijfel aan deze week ... zou ik het wel
overleven, zou mijn knietje het wel overleven ?
Maandag begon als een gewone dag tot om 17.00u. 'k Mocht een uurtje
vroeger stoppen op het werk, en zo kon ik tijdig Sofie, Tim en mijn sportzak
ophalen thuis. Afspraak om 17.45u aan het sportplein waar de andere
kloddejoggers (Mia, Frank, Suzy, Juliette, Karine, Erik, Sandra, Jan, Thomas en
Petra) al stonden te wachten. Ik had me gehaast om toch te laat te komen
:-)
Met 3 auto's en 14 joggers ging het richting Gavere waar we zouden
deelnemen aan de Valeir - en Breydelspekloop. Per rondje kreeg je een bonnetje
dat je nadien kon inwisselen voor spek en/of bier. Toen we er aankwamen was
Eddy al volop bezig aan zijn rondjes. Er waren nog xx wachtende voor ons aan de
inschrijftafel en dan konden we eindelijk van start gaan. Max 10 rondjes van
1400 m op de mooie Finse piste. Onze groep splitste van snel tot iets minder
snel ... en zo ging iedereen op zijn eigen tempo op zoek naar zo veel mogelijk
bonnetjes. Met dank aan Sandra die me 6 ronden lang gezelschap hield. Af en toe
moesten we eens opzij springen voor een paar snelheidsduivels (die luisterden
o.a. naar de naam Tim en Angelo ...) maar verder kon iedereen zijn hartje
ophalen. Geladen met spek en Valeirbier trokken we terug naar huis. Ik was zeer
tevreden met mijn 8,4 km en mijn knietje ... had deze 1e weekdag goed
doorstaan.
Dinsdag mocht ik mee naar een seminari van Saucony over minimalistische
schoenen. Verrassing 's morgens ... het bleek in het Atomium in Brussel te
zijn. Nee, ik was daar nog nooit binnen! Tof! Het werd een heel interessante
dag. Veel overtuiging heb ik niet nodig op dit gebied. Sinds ik probeer om meer
midvoet te lopen, is mijn knie me dankbaar. Ik voel echt wel dat het minder
belastend is. Al gaat een overschakeling niet op 1-2-3! Leuk was ook de
praktijksessie. Op het grasveld voor het Atomium kregen we loopoefeningen. Na
een (voor mij toch) pittige opwarming, volgenden de eerste oefeningen
blootsvoets. Eigenlijk geeft lopen op blote voeten een leuk gevoel van
vrijheid. Nadien volgden dezelfde oefeningen met minimalistische schoenen. Ik
testte de nieuwe kinvara (4 mm schoen) Resultaat: positief! Maar ik durf er mij
nog niet aan wagen om er veel mee te lopen. Ik blijf nog even bij mijn 8 mm
Triumph.
's Avonds nog een bijscholing in Runners over Karhu ... en een gezellig
etentje met de collega's.
Dag 2 overleefd! De onverwachte training viel mee, al had ik schrik dat
dit na mijn loop op maandag net iets teveel zou zijn.Mijn schrik was ongegrond!
Woensdag gewone werkdag ... tot ik thuiskwam! In 7 haasten eten en de
auto terug in. Sofie ging een 3000 lopen in Ninove en ik ging mee als
supporter. Door het grote aantal lopers liep de meeting uit en werd het
middernacht eer we terug thuis waren. Dank zij mijn tubes kon ik nog terug aan
de auto geraken. Rechtstaan van 9.30u 's morgens tot middernacht ... ppff
'k heb het geweten. Mijn kuiten stonden op ontploffen.
Donderdag, eindelijk een rustige dag. Alleen ... was Ilse met de auto
weg en had Tim nog wat spullen nodig voor zijn kamp. Dus ... de fiets op voor
de boodschappen. Niet erg, zal je denken ... maar hebben jullie al eens samen
met Tim gefietst?? ok ... ! Op momenten dat hij het "niet snel"
genoeg vond, voelde ik ineens dat mijn fiets vooruit geduwd werd ... dan wist
ik hoe laat het was!
Vrijdag ... de dag waar ik al 2 maanden naar uitkeek! Eindelijk zou ik
eens terug deelnemen aan een heuse stratenloop. De 1e DJ John Kooiman fun run
was mijn doel. Terwijl mijn joching (zoals de speaker van dienst het zei)
maatjes allemaal de 10 km verkozen, bleef ik wijselijk bij de 5 km. Van 's morgensvroeg
had ik al stress! Ik wou niet laatste zijn, niet afgaan als een gieter! Mijn
wedstrijdgevoel van vroeger raak ik echt niet kwijt.
Ik wil, ik moet en ik zal ...
Met 176 stonden we aan de start. Mia, Karine, Suzy, Brigitte, Frank,
Sandra, Jan, Thomas, Patrice en ik vertegenwoordigden de Zeelse oranje brigade.
En Stefaan als eenzame Tienenaar.
Ik hoopte op een tijd van max 30' , maar wat ik werkelijk zou kunnen,
daar had ik geen gedacht van. Mijn loopjes tot nu toe waren alleen nog maar
rustige duurloopjes. Veel trager dan die 30'! ... en vooral Stefaan die 2
ronden moest mocht me niet inhalen, want ik wist dat die niet ver van de 35'
zou zitten.
Organisator Eddy (ook één van mijn pupillen) had zijn best gedaan en
voor ons een mooie omloop uitgestippeld! Even na 19.00u werden we op gang
geschoten. Ik wou rustig starten maar zat al gauw aan 11 km/u ... te snel
voor mij! Toch bleef dit mijn tempo de 1e km. Dan moest ik inbinden natuurlijk.
Ik bleef rond de 10 en was daar best tevreden mee. Het was lastig genoeg voor
mij! Steeds kwam dat stemmetje ... je bent te snel bezig, straks krijg je een
"patat" ... Maar tot mijn grote vreugde kon ik het houden
:-)
Na 28'20" klokte ik af. Kleine 2' sneller dan mijn stoutste
droom! Ik was dolgelukkig!
7' later liep Stefaan binnen na een sterke wedstrijd! Maar mij inhalen
... nee, dat was er niet bij :-)
Even later kwamen de eerste oranje truitjes binnen en als alle
"jochers" er waren was het tijd voor de receptie in de grote tent!
Als Eddy iets doet, doet hij het goed! Alle lopers werden verwend met een prijzentas, gratis consumaties, hapjes en muziek! Mercie Eddy en dikke
proficiat met je 1e organisatie ... het was af! Volgend jaar komen we zeker
terug!
En mijn knietjes ... Die hebben zich deze week voorbeeldig gedragen!
Mijn schrik was niet nodig. Maar 'k heb al zo veel ontgoochelingen achter de
rug dat ik het altijd eerst wil afwachten tegenwoordig.
Het was een week zoals ik ze graag heb, een week om in te kaderen! :-)
En straks ... ga ik terug lopen...
|
