Ik ben Tom Verbruggen
Ik ben een man en woon in Sint-Lievens-houtem () en mijn beroep is piloot.
Ik ben geboren op 08/08/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Triatlon, voetbal en luchtvaart.
Ik ben gelukkig getrouwd met Anja en ben papa van twee toffe kids, Gilles en Laure-Lise.
Nog een 2 weken en dan staat de marathon van Antwerpen gepland, een wedstrijd die kadert in de voorbereiding naar de Ironman. Hoewel ik mijn twijfels heb over het nut van de marathon in een voorbereiding, want wel veel gelopen maar nog niet genoeg gezwommen en gefietst, voel ik nu toch wel dat de conditie er door veel te lopen goed op vooruit is gegaan. Nu nog een weekske doorduwen en dan een weekske kalmer aan. Deze week begon goed met een lange fietstraining , maar op dinsdag heb ik niet getraind. Dat kwam omdat ik mij terras heb gelegd, het is te zeggen ik heb 6,5 kubieke meter stabilise gelegd als basislaag en daar heb ik op mijn eentje van 's morgens 7u tot 's avonds 22u mee bezig geweest en dat was best redelijk fysiek. Bovendien zat ik de ganse namiddag met mijn knieen in de stabilise en dat was niet zo een goed idee, door het contact met de cement zijn mijn beide knieen net naast de knieschijf verbrand. Woensdag daardoor niets kunnen doen, want de wonden waren nog te vers. Donderdag vertrokken naar mijne vlieger die in Moskou stond en dus met een andere airline naar ginder vertrokken. Wat bleek nu, dat mijn baggage er niet bij was, dus weer niet kunnen trainen bij gebrek aan loopschoenen en andere zwembroeken. Gisteren dan naar Tel Aviv gevlogen en daar heb ik dan , net zoals vandaag, goed kunnen lopen. Gisteren 17km aan een tempo van 5'10" per km en vandaag dan de laatste lange loop van 22km tegen 5'40" per km, waarvan de tweede helft in negative split. Knieen genezen redelijk en het zou geen probleem mogen zijn voor de komende trainingsweek. Eens benieuwd hoe fietsmaat Franky het vandaag heeft gedaan in de Ronde van Vlaanderen.
Na een mooie trainingsweek ga ik nog 4 dagen even doortrekken vooraleer ik aan een aantal dagen rust/recuperatie zal beginnen om dan nog een weekje intensief de marathon voor te bereiden. Gisteren ging ik al vroeg op pad om de eerste keer boven de 100km te fietsen (ik had er voor al wel 2 keer 96 km gedaan, maar je wil toch wel eens die 100 zien). Ik koos ervoor om naar Brakel te rijden en daar de Teirlinck route te fietsen (50km). Een pittige rit met beklimming van de Leberg, de achterkant van de Berendries en Valkenberg. Ik kwam thuis met 750 hoogtemeters en 102 nuttige kilometers; Daarna nog gewerkt aan het huis, van die rit weinig negatieve gevolgen gehad;
Vandaag, 6 kubieke meter in het terras gieten (weliswaar geholpen met kraantje). Daarna zien we wel, of lopen of zwemmen
Echt op alle vlakken een week om in te kaderen. Terras quasi aangelegd, badkamer verder afgewerkt, quality time met de kids en the wife, goe weer, 2 nuttige zwemtrainingen, 60 km gelopen en 220 km gefietst. En als kers op de taart gisteren de eerste wedstrijd van het jaar, de kwb lentejogging in Reet; ik koos voor de 14km reeks. Vooraf als doelstelling had ik graag in de eerste helft van het deelnemersveld geeindigd met een mooie tijd op 14km, ik schatte zo tussen de 1u03 en de 1u05 op basis van mijn 10km best tijd (44min27) en in funktie van de marathon van antwerpen binnen 3 weken. Het parcours was vlak met een zeer lichte glooiing, in het stukje vals plat naar boven stond ook wind op kop, 5 keer af te leggen. Ik had me voorgenomen om tegen een tempo van 4min20/km te starten en op het einde eventueel te versnellen. Dat was het voornemen. Na het start'fluitsignaal' vertrokken we met 88 deelnemers voor de 14km (volgens de organisatie slechts 13.7km). Het tempo was gewoon te snel om goed te zijn voor mij, ik liep de eerste honderden meters aan 3min30/km en kwam door na de eerste kilometer in 3'45". Tot zover het voornemen . Ik liep de eerste ronde alleen met een paar lopers in mijn zog, de tweede ronde werd een klein groepje gevormd waar ik goed mee kon in het tempo van 4'10". In de derde ronde bleven we nog met twee over, de anderen waaiden eraf in het stukje vals plat. Ik had al rap door dat de benen goed waren en dat er een mooie prestatie inzat. Mijn eerste moment de gloire kwam er op 10 km toen ik een nieuwe besttijd mocht noteren van 42'17" (ofwel een verbetering van de vorige besttijd met 2min10sec en zelfs 3min30"op 1 jaar tijd). In de laatste ronde moest ik mijn metgezel laten gaan , maar kon ik op de meet nog een loper voorbijlopen. Het verdict, volgens mijn garmin (die ik toch redelijk vertrouw) legde ik de 14,2 km af in 1u00:50sec en eindigde ik als 29ste van de 88 deelnemers. Alle doelen bereikt en zeer tevreden over de conditie, die nog steeds 'slechts' basisconditie is. Die basistraining met veel duurlopen, duurritten en techniektrainingen stopt na de marathon waarna ik zal overgaan in de volgende opbouwfase met meer snelheid en kwaliteit in de trainingen.
De kids liepen ook hun wedstrijd en de papa en gans de familie waren heel fier op hun prestatie; Gilles eindigde weliswaar achteraan in het pak maar hij viel in de start en moest met een serieuze achterstand een pak goedmaken, chapeau dat hij doorzette. Laure-Lise liep met veel naturel en eerder met reserves naar een mooie 12de plaats algemeen en werd derde meisje. Ze waren allebei heel blij met hun medaille en hun zak vol snoep die ze kregen van de organisatie.
Vanmorgen nog 60km gaan losfietsen met Franky en dat ging ook vlot, de benen waren in het begin wel zwaar maar naar het einde toe was al het melkzuur verdwenen en ook mijn lage hartslag voor een mooi tempo en kadans viel op.
Druk druk druk. Ik heb het de laatste tijd redelijk druk en dus schiet er niet veel tijd over om de blog bij te werken. Ik kan de goede trainingsarbeid volhouden, meer zelfs ik ben aan de beste week bezig sinds oktober. Het goede weer zit er ontegensprekelijk voor iets tussen.
Waar na het einde van vorige week de focus nog lag op het aanknopen met een goede serie trainingen, doe ik deze week een mooie serie trainingen. Laatste 6 dagen 13,5 uur getraind.
maandag: 90 km duurtraining fiets, gemiddelde 26.5km maar focus op omwentelingen 90 rpm gemiddeld dinsdag: 34km lopen , langste training voor de marathon, focus op het opzoeken van de spreekwoordelijke man met de hamer. Uiteindelijk is de man opgedoken toen ik thuis kwam en ik zag dat hij met zijn hamer op mijn kleine teen had gemept. Teen volledig gezwollen en gekneusd (toch te smalle schoenen gekocht?) woensdag: zwemmen en fietsen , 1u donderdag: 45km gefietst langs Berendries en Grotenberge, goede benen voelde me sterk
vandaag: ? in funktie van de wedstrijd die ik morgen loop in Reet. Mijn teen doet nog pijn maar ik zou toch nog eens moeten gaan lopen om de benen te testen
Voor de rest ook nog redelijk aktief in het huis, beton gegoten, valse wanden gemaakt. Topweekske
Goed !!! . Ik heb kunnen aanpikken met een aantal goede dagen. De omstandigheden waren weliswaar moeilijk want een paar dagen niets kunnen doen wegens gans de dag reizen of op luchthaven en thuis was het vrouwtje ziek. Het heeft mijn perspectief wel een beetje veranderd, ttz als ik niet kan sporten wegens omstandigheden dan is dat spijtig maar meer ook niet. Hetgeen niet wil zeggen dat ik niet alles zal doen om zo goed mogelijk voorbereid aan de start te staan van de evenementen waar ik aan ga deelnemen. Hierover later meer met de planning van mijn wedstrijden.
Hoewel ik vorige week ook nog wat slapjes was (toch wat grieperig geweest) stond er vorige week een test op de 10km gepland in funktie van de marathon. Ik kan nu zeggen dat als alles vanaf nu goed blijft gaan ik voor een eindtijd op de marathon tussen 3u30en 3u40 ga. Dit is puur op basisconditie en met behulp van bijna uitsluitend extensieve duurlopen als training. Het is duidelijk dat de marathon kadert in de trainingsopbouw van de Ironman. Zo wil ik eind mei in alle 3 de disciplines de afstand van de ironman aankunnen (3.8km zwemmen, 180k fietsen en de marathon). Als ik op de marathon zonder specifieke voorbereiding (intervals, tempotrainingen) een 20 min van mijn vorige tijd kan doen wil het ook zeggen dat ik een mooie stap voorwaarts heb gezet. Bijna dag op dag heb ik twee jaar geleden de stap gezet naar meer beweging en gezonder leven. Ik kan me moeilijk een andere manier van leven voorstellen op dit moment en ben blij dat ik toen de stap heb gezet. Soit, vorige zaterdag ging ik eerst een uurtje of 3 fietsen maar wegens omstandigheden is dat niet gelukt en ben uiteindelijk 's avonds nog buitengegaan om de 10km test te doen. Normaal zou je dit moeten doen in een wedstrijd maar ik deed het gewoon op mijn trainingsparcours. Ik warmde eerst 2km op en begon toen aan de 10km. Het ging vrij goed maar ik had het op bepaalde momenten wel moeilijk, vooral op de oplopende stukken (op mijn parcours is het zoeken naar een vlakke meter). Ik klokte af op 44min27sec hetgeen voor mij een goede tijd is. Dit is puur op basisconditie en een verbetering van mijn vorige tijd met 1min15seconden. Nog steeds niet top maar voor mij een duidelijk signaal dat er verbetering inzit en dat mijn aanpak werkt.
Daarna moest ik weer gaan vliegen en zo heb ik gisteren in Tel Aviv nog een vetloopje van 11km gedaan en de avond ervoor snel-snel een dynamische 4km (om het geweten te sussen).
Nog een dagje werken nu en dan staat er hopelijk een mooie periode aan te komen. Er zal aan het huis ook heel wat gewerkt moeten worden dus zal ik ook heel wat aandacht moeten schenken aan recuperatie en verzorging.
Nog een zeer leuk nieuwtje: ik heb vorige week de eerste keer een training afgewerkt met mijn zoontje Gilles. Ik ging met Jo een duurloopje doen van 13km (10 a 11km/u) en Gilles wou al heel lang meefietsen terwijl papa liep. Eindelijk was het weer goed genoeg om dat te doen en dus wij weg. Ik was wel meer zijn 'verzorger' dan wat anders . Ik had hem een flesje water mee en 2 'sportvoedingen' (=snoepjes). Ook nog 2 plaspauzes en een kleine botsing maakten het een geanimeerde training. Maar ik heb er van genoten en ik ben fier op Gilles dat hij 13km heeft gefietst en ik hoop dat hij mij nog een tijdje zal blijven 'begeleiden'. 's avonds moest hij nog naar de Tae kwando training en zo had hij meer getraind dan zijne ouwe . Volgend doel is Laure-Lise leren fietsen zonder wieltjes.
Februari achter de rug, een trainingsmaand of snel te vergeten. Enkel op loopvlak is het blijven goed gaan, hoewel er in de tweede helft van februari plotseling steken in de kuit de kop opstaken. Het veelvuldige lopen op asfalt op schoenen met reeds 1000km (in 9 maanden tijd) op de teller heeft zo zijn gevolgen. Nieuwe schoenen dus. De Mizuno's zijn ingeruild voor Saucony's en werden vorige week reeds met succes uitgetest tijdens mijn eerste zeer lange duurloop van 3u. Ik liep aan duurtempo 31km, de tweede helft zelfs aan negatieve split. Ik heb dus reeds de mogelijkheid om lange afstanden te lopen, nu nog een beetje snelheid bijbrengen en een mooie tijd in Antwerpen zit erin. Hoewel,... net als ik denk de trainingsdip van februari te boven zijn gekomen, wordt ik de dag na de 31km ziek (verstopte neus, keelpijn, hoesten, maag en darmen). Het laatste weekend heb ik slechts 2 trainingen kunnen doen, 2 zwemtrainingen, totaal 3600m. Trouwens heel het zwemverhaal moet beter en meer. Ik zwem gewoonweg te weinig. De techniektrainingen werpen wel hun vruchten af, zo merk ik dat ik nu aan mooi tempo series van 1'45"/100m kan zwemmen. De techniekdrills zullen blijven, met nog beetje meer benenwerk, meer core en dan zou die 1'45" /100m de nieuwe startbasis moeten worden om tegen juni rond de 1'35 a 1'40 te zitten. Dat zijn cijfers waar de begenadigde triatleet eens mee lacht maar voor mij zou dat een geweldige stimulans zijn om verder te werken. Het laatste weekend zou misschien wel voor iets goed kunnen zijn aangezien ik wegens het werk 48u op meer dan 2000m hoogte ben verbleven, een mini-hoogtestage dus. Deze week wordt trouwens alles of niets, make-or-break. Op het mentale vlak dan. Het is een week waarin ik ofwel terug aanpik aan de goede basis die ik in december-januari heb gelegd en die me verder zal leiden naar een mooie prestatie op de marathon in Antwerpen en al hetgeen erna volgt met als apotheose de Ironman, ofwel wordt het weer een off-week waarna het meer en meer duidelijk zal worden of ik de basis die ik gelegd heb als sneeuw voor de zon zie verdwijnen en van vooraf kan beginnen. Afspraak volgende zondag voor het verdict.
Maar ik voel meer en meer de lente in de lucht hangen, de dagen worden langer, en de doelen komen dichter. Met nog exact 5 maanden tot de Ironman zie ik het nog steeds helemaal zitten.
Ik heb ook net het boek van Marc Herremans 'To walk again' gelezen, nog eens. Wat een geweldige inspiratie is dat toch. Ik heb enorm veel respect voor hem. Na het lezen van het boek is het gevoel dubbel, enerzijds moet je blij zijn dat je de mogelijkheid hebt om te kunnen sporten en bewegen zonder problemen, en anderzijds is het ook een les in levensvisie, om alles uit het leven te halen wat er in zit, en dus zo ver mogelijk te geraken binnen je mogelijkheden, en dus jezelf in alles wat je doet 200 procent geven. Daarom vlieg ik er vandaag eens goed in.
Op 26 maart loop ik de eerste wedstrijd van het jaar, een voorbereiding op de marathon. De lentejogging in Reet (my hometown) over een afstand van 14km. Ik hoop van binnen de eerste helft van het deelnemersveld aan te komen, en stillekes droom ik van een verbetering van mijn afstand binnen het uur (momenteel 13,5km/u)
Zit de laatste week in een trainingsdipje, allez dat denk ik toch. Weinig fut, geen goesting om te trainen, en waar het een maand geleden geen probleem was om bij -5 een ritje met de fiets te maken is het nu veel te koud en te veel wind en te veel weet ik wat om te gaan fietsen en dus blijf ik thuis. Zo is het nu reeds meer dan 3 weken geleden dat ik nog op mijn fiets zat. Zwemmen is ook povertjes te noemen. 2 weken gaan vliegen is natuurlijk niet zonder gevolgen en gewerkt moet er toch worden dus kan ik er weinig aan veranderen. Lopen dat doe ik wel. Gelukkig, zodat de conditie toch onderhouden wordt. De laatste 2 weken 125km met als apotheose vorige zondag 27km op een deftige manier en dat in de voorbereiding voor de marathon. Voor de rest ben ik toch nog aktief bezig thuis, door bv het terras aan te leggen en dus eerst alles af te graven en voor te bereiden om een stabilisé laag te leggen begin volgende week. Maar ik zag het liever anders. Vandaag hopelijk opnieuw de knop omgedraaid, 14,3 km gelopen waarvan 5 x 2km aan snel marathon tempo en een kilometerke gezwommen terwijl de kids zwemles hadden. Morgen de fiets op. Het moet. Er is nog niets verloren maar het moet niet blijven duren. Gelukkig is er nog wat tijd. En het positieve is dat we nu toch stilaan betere omstandigheden gaan krijgen om te trainen, langer licht, warmer (minder koud),... Dus bij deze sluit ik af met een positieve noot. We gaan ervoor !
Maandag om 15u in het hotel in Moskou aangekomen, -20 graden alstublieft, na een lange nonstopvlucht van New York. Natuurlijk niets geslapen tijdens de vlucht (wel even 30 min ogen dichtgedaan, terwijl collega de zaken in de gaten hield) en dus had ik een jetlag om U tegen te zeggen. Aangezien er met een vermoeid lichaam niets aan te vangen is heb ik de training op maandag maar zo gelaten. Dat is het spijtige aan mijn ritme van werken, als ik vlieg moet ik steeds improviseren en planningen omgooien. Als voorbereiding naar een Ironman zou er beter wat meer continuiteit zijn maar ja, zoals ik al een paar keer op andere blogs heb gelezen: niets aan te doen, het is wat het is.
Gisteren wel een 1,5 uur bezig geweest: 40 min techniekdrills in het plonsbadje van het hotel (15m lang), 30 min spinning en nog 20 min core. Trouwens ne gast bezig gezien met core oefeningen op een Swiss ball, en dat zag er alles behalve gemakkelijk uit. Vandaag eens uitproberen na het lopen. Vanavond naar Londen vliegen maar heb nu nog even tijd om mijn uurtje te lopen.
De eerste week van de nieuwe blok afgesloten deze morgen in de 'gym' op de loopband, 5 km losgelopen en dat bracht het weektotaal lopen op 60km deze week en dat is dan ook ineens zowat alles ik kunnen doen heb wegens steeds onderweg en geen fiets nog zwembad beschikbaar. Wat een unieke week dat wel. Gisteren 25,5 km duurgelopen in het park. Niet zomaar een park, maar Central Park in New York. Fantastisch, omringd door veel lotgenoten (fietsers en lopers) zalig gelopen, 2 volle toeren en een kleintje en dan nog terug naar het hotel. Uniek en onvergetelijk. Gans de week trouwens.Sinds maandag heb ik de 60km gelopen in achtereenvolgens Londen, Moskou, Parijs en New York. Straf als je de verschillende jet-laggen meetelt. Deze week dus niet veel kunnen trainen op de andere disciplines maar wel verder aan mijn basis getimmerd.
Nu terug de vlieger op naar moskou, daar zal ik morgen hopelijk eens kunnen zwemmen.
Vandaag net 6 maanden voor de Ironman excursie in Regensburg, de dag die ik voor 'arguments sake' D-DAY zal noemen... hoewel ik dat ginder toch beter niet zo zal verwoorden : ' Hallo beste Freunden und Freundinnen, heute ist es D-DAY.....', zal misschien slecht vallen.
Enfin soit, bottomline is dat ik nog 180 training voor de boeg heb. Vandaag een goede training na de complete off-day gisteren. Het was de eerste training uit het handboek waar ik gisteren over berichtte ;15,75 km gelopen waarvan 4 keer 2 kilometer in een deftig tempo (in principe zou dit tempo 5min/km moeten geweest zijn maar ik deed zonder probleem beter door systematisch 9min35 per 2 kilometer te doen, en steeds een kilometer rustig lopen. Het fijne daarvan was dat de laatste snellere 2km tussen kilometer 11 en 13 werd gelopen en dat ik toen bijna een uurtje bezig was, er zat geen verval op het tempo.
De recuperatieweek zit er nu ook op. Na een fantastische trainingmaand in januari (slechts 2 zero dagen, en meer kilometers gelopen en gefietst dan in de topmaand mei vorig jaar in voorbereiding op de halve triatlon !) was het tijd om een recuperatieperiode in te lassen voor ik een nieuwe basisblok aanvat (morgen start die met een loopweek). Recuperatie werd het, hoewel dat luiheid ook wel een mogelijke uitleg zou kunnen zijn. 3 zerodagen deze week alleen, en ik heb niet het gevoel dat ik onder spanning sta. Ik kan niet zeggen dat ik me sterker voel door te recupereren. Daarnet ging ik een test doen op 10km in Regents park in Londen. Ik had eigenlijk veel te laat gegeten en gisterenavond misschien net iets te veel in de engelse pub blijven hangen. Bon, na een opwarming van 1,5km, ging ik eraan beginnen. De Garmin gestart en hop, op weg naar een verbetering van mijn 10km besttijd. Nu heb ik de laatste 400km looptraining geen enkele snelheidsprikkel getraind. Na de eerste vlotte kilometer in 4min10sec, ging het plots zeer slecht en moest ik me inhouden om een wederzien met mijn lunch te vermijden. Ik nam me voor om de test op 10km zo te laten en na 5 km te zien waar ik zou staan. Maar het echt niet goed en ik moest me echt inspannen om een deftige tijd op 3km neer te zetten. Uiteindelijk stopte ik de test op 3km na 12min48sec. Qua tijden is dat niet slecht te noemen maar toch ook niet echt schitterend, maar vooral het slechte gevoel dat ik erbij had laat een bittere smaak na. Te laat gegeten, te snel gestart, ... noem maar op. Ik sta op 10 weken voor de marathon van Antwerpen hetgeen niet het hoorddoel van dit jaar is maar ik zou toch graag een paar minuten van mijn tijd in Brussel 2009 doen. Daarom ga ik me Tomtesterom-gewijs voorbereiden met behulp van een boek.: Handboek lopen van Herbert Steffny. Ik ga het marathonschema volgen van 10 weken. Voor je aan dit schema kan beginnen moet je aan de volgende voorwaarden voldaan hebben; de langste loop tot nu toe moet 21km geweest zijn (check !), je moet ongeveer 50 km per week gelopen hebben (check !, deze recupweek niet meegeteld natuurlijk) en je moet de 10km in ongeveer 45min kunnen lopen ( NOT check !!!, dus dat zal op een later moment moeten gechecked worden, natuurlijk is 12'48" een tempo dat je de 10km in ongeveer 42min laat lopen dus laat ik toch maar niet te pessimistisch zijn ) Volgende week de eerste week van de specifieke marathontraining: volgens het boek zou het volgende moeten gedaan worden: 60 km totaal, lange duurloop van 24km, een interval training, een snelle duurloop, en nog 1 a 2 gewone duurlopen. Morgen start ik maar meteen met de intervaltraining (aeroob interval): 4 x 2000m in elk 9'55" met ertussen steeds 6min recup (lopend). Volgende week ook minstens 2 zwemtrainingen, 2 keer op de hometrainer en 2 keer krachttraining. Ik ga vanaf nu ook nog meer letten op eten en drinken want ik merk toch dat dat een enorm belangrijk element is.
Zaterdagavond rond 22u30... 'Tom, nog een bierke of blijft ge bij wijn ?' We zitten bij mijne fietsmaat Franky thuis met de voetjes onder tafel tijdens een heel gezellige kaasavond. De tijd is voorbij gevlogen, de kinderen hebben zich kostelijk geamuseerd en de grotere kinderen (wij !) ook. Anja loopt tijdens de week al eens samen met gastvrouw Chantal en de mannen praten honderduit over sporten, aangezien de aanwezige schoonbroer Jo en ik de marathon van Antwerpen zullen aansnijden en ik Franky vergezel op de zondagse trainingsritten die in zijn trainingsprogramma staan ter voorbereiding van de Ronde Van Vlaanderen voor wielertoeristen. 260km op hetzelfde parcours als de profs. Voor de getrainde 'toerist' zal dit een inspanning zijn van om en bij de 10 à 11 uur, met plas- en drinkpauzes misschien wel 12 uur. Eigenlijk wel vergelijkbaar met de duur van een Ironman. Spijtig dat ik moet werken die dag anders had ik ook wel gewillen. Enfin, de topics for discussion waren bekend. Ik kijk op de klok en besef dat het al laat is om zowieso nog alcohol te drinken en zeker niet om wijn met bier te gaan mixen. Ik knipoog naar Franky om te tonen dat ik zijn poging om mijn fietsprestatie van de volgende dag te saboteren tijdig in de mot had . Tegen dat de kids de in een slagveld herschapen living hadden opgeruimd en wij nog vage plannen smeedden om naar de Tour de France gaan te zien met ne mobilhome was het al 23u30 en dus hogen tijd om te gaan slapen want morgen staat de wekker om 7u, zodat ik toch op tijd mijn ontbijt kan nuttigen voor ik de velo op kan.
Zondag 7u ..... ik ben al wakker zodat ik het alarm van mijn gsm kan ontmantelen voor het de rest van mijn medebewoners ook wakker maakt. Redelijk geslapen en toch niet te best want veel gepiekerd over de staat van de weg ... zou die ijsplek van gisterenavond er nog zijn, zou het niet beter zijn te bellen naar Franky en zeggen dat het niet goed uitkomt vandaag aangezien rijm en ijsplekken ? .... Komaan sissy, uit uw bed, nen Ironman laat zich daar niet voor kennen... Naar de badkamer... hartslagband aan....thermisch onderhemdje van den Decathlon ( beste aankoop laatste jaren, spijtig een maatje te klein) aan ....broekvet smeren....pfff dat broekvet is koud...efkes op de thermometer kijken hoe koud het is daarbuiten, alles is nog donker....-5°C .... hm, toch maar een extra collant aandoen onder de koersbroek. Daarna volgt de koersbroek, beenstukken, een paar sokken, een lange looptrui, een lange wielertrui, en nog een paar sokken. En dat allemaal om te gaan ontbijten he ! Straks als ik naar buiten ga zal ik nog een wintervest aandoen, 2 paar handschoenen, en een bivakmuts die enkel mijn ogen en neus zal blootstellen aan de vrieskou. Dan nog een helm en een bril en ik zal klaar zijn. Afgesproken om 8u30 bij Franky, hogen tijd dat ik mijn koolhydraatjes binnen speel, onder de vorm van 4 pannekoeken met bruine suiker. Mijn lievelingsnadeel aan triatlontraining. Om te kunnen presteren moet je voldoende koolhydraten stapelen en tot mijn grote vreugde zitten die onder meer in pannenkoeken . Drinkbussen klaarmaken en extra voeding in de zak stoppen. Nog even mijn fiets bekijken, ketting wat smeren want die piepte toch wat gisteren, bandjes staan nog goed. Garagepoort open om de staat van de weg te gaan bekijken...man man wat is het koud. De weg ligt er goed bij, droog en geen glinstering. De zon komt op achter een wolkendek en geeft genoeg licht om te vertrekken. De kou snijdt op de niet bedekte lichaamsdelen. Mijn neus lekt ineens als een zeef, ogen tranen van de eerste shock met de koude lucht. De benen zijn wat zwaar, de laatste 3 weken zijn al zwaar geweest en de rit van gisteren voel ik ook nog wat. Van de wijn en de kaas gisterenavond voel ik niets. Ik heb me voorgenomen om 2u30 te gaan fietsen en dan nog een 30 min te gaan lopen vandaag. Een duurrit van 60 km is dat langs Zwijnaarde en het jaagpad langs de Schelde naar Eine en dan via St Maria Latem naar huis. Franky komt me tegemoet gereden en samen vertrekken met een mooie kadans richting Zwijnaarde. Allebei op het kleine blad en veel omwentelingen. Na 20 minuten passeren we Landskouter en volgt een kleine afdaling waar ik het zekere voor het onzekere neem en in een bocht de witte strepen van het zebrapad vermijd om zo het risico op een verdwaalde ijsplek te minimaliseren. Daarna ga ik de eerste keer drinken. Het 'tsjoepke' van mijn drinkbus is evenwel dichtgevroren zodat ik wat extra handelingen moet uithalen om het nu reeds ijskoude vocht binnen te kappen. Net voor Zwijnaarde passeren twee renners ons net als we de weg moeten oversteken. Een van hen neemt de borduur naar het fietspad iets te frontaal en 100m verder is zijn trainingsrit tijdelijk voorbij als hij daardoor lek rijdt. Ik kan me mijn laatste lekke band herinneren. 2002 in de duatlon van Ruddervoorde, mijn allereerste duursportwedstrijd die als DNF (did not finish) moest gecatalogeerd worden wegens lekke band in de voorlaatste fietsronde. We rijden verder aan een rustig tempo - hartslag rond de 125 weet u wel - naar de dijk naast de Schelde , verzamelpunt van menig wielertoerist, beloften, triatleten, profs. Op de dijk rijden is leuk, geen verkeer, vlak, soms een groepje om met mee te rijden. Nu is het niet anders, de koude heeft zijn eerste effect niet gemist maar ik ben warm gereden en buiten koude tenen is het ok. Dan 'tik-tik-tik',.......'tik-tik-tik', ...........'tik-tik-tik'. Er tikt iets ... trappers stil houden om iets aan de ketting uit te sluiten ... geluid nog steeds daar ...misschien iets aan wiel dat tegen de remblokjes schuurt...trager rijden ... en dan, in elke omwenteling van het voorwiel voel ik een 'knik' en merk dat mijn voorband een dikkere afdruk op het asfalt heeft... een lekke band ! Kon niet blijven duren mijn geluk natuurlijk. Spijtig dat het moet gebeuren tijdens zo een koude duurtocht. De koude heeft geen medelijden, het wiel is ijskoud, de bandenlichters te broos en met handschoenen is het niet praktisch dus die moeten uit. Vingers die ervoor lekker warm waren zijn nu ijsblokken. Na wat gesukkel en gelukkig hulp van Franky de band kunnen vervangen. Nu nog opblazen. Ah, ik zal die CO2 capsules eens gebruiken, goede oefening voor als ik het nodig heb tijdens de Ironman. Ik vijs de cartridge in de adapter, en psjjjjjjjjjjjjjjjjjjt ..............alles verdwijnt langs de verkeerde de kant van de adapter. Hm, tot zover de CO2 cartridge. Ik heb nog een tweede maar ga me geen twee keer belachelijk maken en de raad van Franky opvolgen: RTFM = read the fucking manual Gelukkig heeft hij een handpompje waarmee ik mijn weg kan verderzetten. Hierna volgt een iets snellere passage van het jaagpad waar ik op een gegeven moment mijn vele duurkilometers toch wat kwaliteit geef door achter een groepje te gaan en een minuutje of 5 tegen 36 - 38 km/u te rijden. Na de passage in Eine, mijn rechterwijsvinger mogen ontdooien in mijn mond want die was na het bandenwisselverhaal compleet bevroren tot op het punt dat ik er niets meer in voelde. Drinken was nu uitgesloten want de drank zelf was nu een ijsblok geworden. We zijn dan de laatste 20 km naar huis gereden via een iets glooiender parcours. Thuisgekomen merkte ik dat mijn voeten redelijk bevroren waren zodat ik mijn geplande koppeltraining niet meer heb gedaan.
Ziezo, een impressie van een geanimeerd trainingsritje. 2u37min van een trainingsweek waar ik 14u trainde. Nog 2 dagen trainen nu en dan een week recuperatie. Daarna volgt weer een cyclus van 3 weken. Tegen de volgende fietsweek hoop ik toch dat de vrieskou niet meer van de partij is.
Mijn bobijntje begint op te raken. Vanmorgen mijn bed niet uitgeraakt om te gaan zwemmen en fietsen met de club. Nog vermoeid van gisteren. Nu moet ik op mijn eentje gaan fietsen en dan straks tijdens de zwemles van de kids zelf nog een half uurtje techniek trainen.
Gisteren de eerste keer dit trainingsjaar de kaap van 20km gerond tijdens het lopen. Bedoeling was om de vetverbranding te stimuleren, door lang en traag te lopen. Dat is gelukt, ik bleef goed onder de 135 slagen per minuut en ik liep 20.5 km in 2u. Uit analyse van de garmin blijkt dat ik tot 1u20 alles mooi controleer, daarna begin ik wat moeizamer te lopen en stijgt de hartslag om op dezelfde snelheid te blijven. Vanaf volgende week ga ik het marathonprogramma volgen dat in de boek van Herbert Steffny staat.
Nog even doorbijten en dan komt de recupweek eraan (eigenlijk begint die op volgende dinsdag of woensdag als ik ga vliegen). Ik drijf de komende dagen vooral het volume op. Heavy dus. Gisteren 81 km gefietst, op souplesse ( thanks for the tip Marc ), heen en weer naar Oudenaarde langs de schelde. De terugrit was moeilijk want de wind vlak in het gezicht en dat was koud hoor.
's Avonds nog eens even buiten geweest en 6km gelopen tegen marathontempo (5'10/km)
Vanmorgen de eerste keer puur techniektraining in het zwembad op mijn eigen. Ik had maar 30 minuten want de kids moeten ook op tijd naar school, dus slechts 1000m maar wel 100% drills. Ik zie het helemaal zitten.
Onder het motto 'je bent nooit te oud om te leren', heb ik vandaag een zwemles gevolgd bij dezelfde zwemleraar als onze Gilles en Laure-Lise hebben. Ik wou immers wel eens weten waar ik stond kwa techniek en eventueel een aantal tips verkrijgen waar ik op kan letten.
Na 1 lengte van 25m had ik het verdict al: zowel bij het insteken en bij de 'pull' fase ga ik over de middenlijn, en daardoor zwalp ik door het water, creeer ik teveel wervels, teveel weerstand. Waterligging redelijk, beenslag iets te groot en benen rollen teveel mee met bovelichaam waardoor een eventuele zwalp nog meer uitgesproken wordt. Ademhaling goed. Het is dankzij teveel energie verspelen dat ik in Antwerpen in staat was om 34 min op 1900m te zwemmen. Dat kan dus veel efficienter, ofwel met dezelfde energie een pak sneller.
Nu sta ik voor waarschijnlijk de moeilijkste periode in mijn triatloncarriere en dat is een nieuwe crawl techniek aanleren. Tabula rasa of schone lei dus. Maar het goeie nieuws is dat het nog niet te laat is en dat ik nu enkele maanden enkel op techniek moet letten, tot die nieuwe bewegingen automatisch zijn. Op mijn vraag of ik dan geen schade toebreng aan mijn uithouding, was het antwoord dat door veel te lopen en te fietsen de algemene uithouding wel in orde zal zijn en als ik pakweg in mei begin met specfieke uithouding en snelheid, dat nog meer dan tijd genoeg op voorhand zal zijn.
Oefeningen die me daar bij gaan helpen zijn: - heel heel veel afslag zwemmen - heel heel veel schoudertik zwemmen - heel heel veel slepen oh ja, en ook heel heel veel benen zwemmen, want daarin zit de sleutel tot succes. Hoe platter op het water, hoe beter.
Over gisteren kan ik ook nog iets kwijt; ik ging lopen net voor het avondeten en ik begon aan een redelijk tempo (bedoeling was om onder de vetdrempel hartslag te blijven) ; Maar hoe langer hoe meer kreeg ik de indruk dat mijn hartslagmeter kapot was: mijn hartslag was te laag voor de snelheid die ik had. Tot ik doorhad dat ik effectief beter aan het lopen was. Ik bleef 11km lang netjes onder mijn hartslag en liep toch tegen 11km/u. Hopelijk kan ik die lijn doortrekken.
Allez, kga mij nog wat bezinnen over hoe ik mijn zwemtrainingen ga aanpakken.
Slukes
PS: als laatste verandering aan de blog heb ik 2 nieuwe triatlonbloggers bij de links gezet. 2 straffe mannen, je moet maar eens lezen. Ironmac en Kris Duhayon.
En we zijn vertrokken voor de laatste week van de basisopbouw deel 2, de fietsweek. Dat zal in tegenstelling tot een eerder bericht geen 6 maar 5 fietstrainingen bevatten omdat ik anders moeilijk de o zo nodige zwemtrainingen kan afwerken. Vorige week weer 12u40min getraind, wat een consolidatie te noemen valt van de week ervoor (12u). Ik zit nog fris dus deze week en het begin van volgende week zal er nog een serieuze lap op gegeven worden, zodat mijn herstelweek goed nodig zal zijn. Als alles verloopt volgens plan zullen de komende 8 dagen met vandaag bij
8 tot 11 kilometer gezwommen 250 tot 340 kilometer gefietst 50 tot 65 kilometer gelopen
worden. Stevig.
Gisteren nog 95 km gefietst in Flandrien omstandigheden, doorweekt van de miezerige regen en verkleumd van de kou thuisgekomen; Ik heb me wel laten gaan wat hartslag betreft, heb teveel kop gedaan en teveel willen tonen dat de conditie in orde is; Vandaag netjes 21 km losgefietst in 1u tijd, aan hartslag 110. Dat is dan tevens mijn relatieve rustdag voor deze week.
Gisteren ook nog efkes een adrenalinestoot mogen meemaken toen ik op de zijkant van een auto kwakte !!! Hij had me niet gezien , draaide van de weg een parking op, ik kon nergens meer naartoe, alles toe, ..., mijn wielen blokkeren en ik schuif op mijn fiets perfect gebalanceerd naar die auto toe, elke cm vertraag ik , maar kom ik ook dichter bij de auto, ..., tot ik nog ongeveer 5km/u 'schuif' en ik de rest van de energie absorbeer door mijn hand hard op de zijkant van de auto te kwakken..... chauffeur werd toen wakker . Ikke vloeken maar tegelijk content dat ik nog steeds op mijn fiets zat en niks kapot aan lijf en leden. De adrenaline had zijn werk gedaan, en ik heb mijn weg verder gezet, moest toen nog 15 km. De eerste metertjes waren toch met trillende beentjes. Dank u Sint-Kristoffel (ik heb een kleine medaille ingenaaid in mijn helm ). Hopelijk blijft het daarbij .... (houdt hout vast ....)
Vandaag efficient mijn kostbare tijd gebruikt. Vanmorgen een 2tal uurtjes gewerkt op mijne zolder en verder geisoleerd. Daarna naar Aalst gereden om te gaan zwemmen. Dat zwemmen gaat deze week redelijk moeizaam, ik weet niet waarom. Gewoon volhouden denk ik. Ik ga deze week wel maar 4 keer zwemmen trainen ipv 5. Na het zwemmen, mij onmiddellijk aangekleed en vermomd als loper en Anja gaan halen van haar werk. Aangekomen op haar werk is zij met de auto naar huis gereden en ik heb gelopen. Mijn koolhydratenreserves waren toen wel heel laag en dat heb ik gevoeld. Na een half uur lopen een squeezy gelleke naar binnen gespeeld met wat water en dan ging het beter. Maar toch niet zo vlot zoals ik wou. Uiteindelijk 15km gelopen en weer een dag afgesloten met 2.5u training. Thuisgekomen en onmiddellijk een recuperatie-shake (goede mengeling van koolhydraten en eiwitten) naar binnen gespeeld en de recuperatie compressiesokken aangedaan om het herstel te bevorderen.
Ik ben de laatste tijd nogal op zoek naar de ideale sportdrank voor tijdens het sporten en nog iets meer zelfs naar de ideale recup drank. Zaterdag ga ik snel even snuisteren op Velofollies naar de verschillende sportdranken.
In mijn geplande trainingen ben ik een beetje aan het schuiven want ik voel een beetje de vermoeidheid van de laatste 2 weken. Daarom nu reeds 3 dagen slechts 1 training per dag. Morgen komt daar verandering in. Gisteren moeizaam 2100m gezwommen in Aalst en vanmorgen toch nog 62 km op de fiets gezeten;
Dit is dus relatieve rust in een opbouwweek, ge moet het maar kunnen
Vandaag is de zwemweek gestart. Dat wil ook zeggen dat gisteren de loopweek werd afgesloten. Vorige week werd er 12 uur getraind, waarvan 5 looptrainingen goed voor 53 km, 3 fietstrainingen goed voor 135 km en 2 zwemtrainingkjes van 2.5km.
Vandaag scheelde het niet veel of het was een zerodag geworden, maar omdat ik me een beetje schuldig voelde na het verorberen van teveel calorien bij de keten met de gouden bogen , ben ik vanavond toch nog naar het zwembad gereden voor 1500m techniekzwemmen. Zo ben ik ook ineens al 14 dagen onafgebroken aan het sporten. Zo een Big Mac meal is trouwens niet bevorderlijk voor de spijsvertering en al helemaal niet als je veel probeert te rollen tijdens het zwemmen. Nog zo een les die ik vorige week geleerd heb is van nooit meer gerookte makreel te eten , laten we zeggen 4 uur voor een looptraining van 19km ........... amai wa was da. Maar zo ben ik ook ineens mijn maag aan het sterken voor de Ironmanwedstrijd denk ik dan zo. Gisteren ook de eerste koppeltraining of brick gedaan: 36km met het fietske (zalig weer trouwens, zonnebril moeten opzetten) en direkt erna een 6tal kilometers gelopen. De laatste 2 kilometers eens doorgetrokken tegen 15km/u.
Deze week staat er nog meer zwemmen op het programma, en worden de trainingsuren nog verder opgedreven. Ik heb ook gemerkt dat de recuperatie goed verloopt en ik denk te zitten waar ik moet zitten in deze fase van de training.
Al 2 dagen uitgeregend tijdens het lopen. Gisteren 9.6 km rustige duurloop, vandaag met schoonbroer Jo een 7.8km aan iets pittiger duurlooptempo, erna nog 2.2 km uitgelopen om aan 10km te komen. Tijdens beide loopsessies, klestsnat. Gisteren geen tweede training meer gedaan nadat ik eerst 50 rollen glaswol vanop de oprit binnen heb gezet, en daarna de 50 rollen via de trap en de zoldertrap, op zolder heb gelegd. Traplopen dus, gedurende een paar uur. Volledig in het zweet, ik denk dat dat ook telt als alternatieve training. Vandaag isolatie beginnen steken met zo'n papieren overall aan, inclusief kap en mondmasker. De kinderen toen ze thuiskwamen, ..... aaaaaaaaaaaaaaah nen alien !!!! . Die overall haalde niets uit, overal jeuk.
Goed gewerkt en getraind, en nu even goed uitrusten,
. Ik liep de eerste ronde alleen met een paar lopers in mijn zog, de tweede ronde werd een klein groepje gevormd waar ik goed mee kon in het tempo van 4'10". In de derde ronde bleven we nog met twee over, de anderen waaiden eraf in het stukje vals plat. Ik had al rap door dat de benen goed waren en dat er een mooie prestatie inzat. Mijn eerste moment de gloire kwam er op 10 km toen ik een nieuwe besttijd mocht noteren van 42'17" (ofwel een verbetering van de vorige besttijd met 2min10sec en zelfs 3min30"op 1 jaar tijd). In de laatste ronde moest ik mijn metgezel laten gaan , maar kon ik op de meet nog een loper voorbijlopen. Het verdict, volgens mijn garmin (die ik toch redelijk vertrouw) legde ik de 14,2 km af in 1u00:50sec en eindigde ik als 29ste van de 88 deelnemers. Alle doelen bereikt en zeer tevreden over de conditie, die nog steeds 'slechts' basisconditie is. Die basistraining met veel duurlopen, duurritten en techniektrainingen stopt na de marathon waarna ik zal overgaan in de volgende opbouwfase met meer snelheid en kwaliteit in de trainingen.
, langste training voor de marathon, focus op het opzoeken van de spreekwoordelijke man met de hamer. Uiteindelijk is de man opgedoken toen ik thuis kwam en ik zag dat hij met zijn hamer op mijn kleine teen had gemept. Teen volledig gezwollen en gekneusd (toch te smalle schoenen gekocht?)
Gelukkig heeft hij een handpompje waarmee ik mijn weg kan verderzetten. 
, ben ik vanavond toch nog naar het zwembad gereden voor 1500m techniekzwemmen. Zo ben ik ook ineens al 14 dagen onafgebroken aan het sporten. Zo een Big Mac meal is trouwens niet bevorderlijk voor de spijsvertering en al helemaal niet als je veel probeert te rollen tijdens het zwemmen. Nog zo een les die ik vorige week geleerd heb is van nooit meer gerookte makreel te eten , laten we zeggen 4 uur voor een looptraining van 19km ........... amai wa was da. Maar zo ben ik ook ineens mijn maag aan het sterken voor de Ironmanwedstrijd denk ik dan zo.
