Ik ben Tom Verbruggen
Ik ben een man en woon in Sint-Lievens-houtem () en mijn beroep is piloot.
Ik ben geboren op 08/08/1974 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Triatlon, voetbal en luchtvaart.
Ik ben gelukkig getrouwd met Anja en ben papa van twee toffe kids, Gilles en Laure-Lise.
De eerste dag van de blog over triatlon , dan moet er ook wat gesproken worden over de arbeid die verricht is niet ?
Vandaag een duurlopeke gedaan in Tel Aviv, over 12 km onder een drukkende warmte, ongeveer 30 graden. In totaal 12 km afgelegd in een rustig tempo van net geen 11km/u aan een gemiddelde hartslag van 145 hetgeen goed is voor mij. 2 weken geleden deed ik dezelfde afstand op dezelfde plaats, en toen had ik er 8 minuten meer voor nodig en een gemiddelde hartslag van 150. Dus een duidelijke positieve evolutie, zeker omdat het vandaag veel warmer was dan 2 weken geleden. Waar komt die evolutie vandaan ? Awel, ik denk omdat ik in de laatste 2 weken 88km afgelegd heb in een rustig tempo, soms op een heuvelachtig terrein. Daardoor zal ik mijn aerobe vermogen wat verbeterd hebben peis ik. Ongeveer een week geleden heb ik een prachtige duurloop gedaan ten noorden van Londen, in Luton. Daar vindt je een fantastich trainingsomgeving: kleine landweggetjes langs eindeloze velden, op een heuvelend terrein zonder dat je iemand tegenkomt. Zeer rustgevend en motiverend om zo te trainen. Ik denk dat de IM van Sherborne niet van de poes is, als het terrein is zoals in Luton...
Morgen nog een vetloop van ongeveer 12 km en dan in de namiddag terug richting Belgie met een tussenstopke in Londen, een vluchtje van 5u ongeveer, kzal content zijn dat ik thuis ben.
Nog vermeldenswaardig is het feit dat ik een open watertraining heb kunnen doen van ongeveer 1800m, weet het niet zeker. Maar omdat ik het non-stop heb kunnen zwemmen met een goed watergevoel, geeft dat vertrouwen voor de zwemproef in de Donk. Volgende week vooral wat meer zwemmen.
Voila, het is zover, de start van mijn eigen blog.
Op deze blog kunnen jullie naast mijn belevenissen als piloot en papa, mijn trainingen volgen om van quasi nergens binnen de 3 jaar een volledige Ironman uit te doen.
Wat voorafging:
De ambitie om een Ironman te doen had ik reeds lang en na ongeveer 20 jaar lang voetbal gespeeld te hebben, heb ik zelfs een aantal jaren terug reeds aan triatlon en duatlon gedaan. Toen beperkte ik me echter tot de kwart afstand. Sport heeft altijd een belangrijke rol gespeeld. Toen we met ons jonge gezinnetje verhuisden naar Luxemburg, bleef er buiten werken en het gezinsleven nog maar weinig tijd over om aan sport te doen, en de kilokes vlogen erbij. Toen we in 2007 terugkeerden naar ons geliefde Vlaanderen, veranderde ik ook van werkgever waardoor ik meer en meer tijd kon vrijmaken om andere dingen te doen. Die andere dingen werden al snel ingevuld door het bouwen van ons eigen huis, waar ik vrij veel zelf deed en nog doe. Maar de ongezonde levenstijl die ik had opgepikt begon meer en meer te knagen en in februari dit jaar hakte ik de knoop door en gooide het roer om. Ik schafte me een looptenueke aan en stopte met roken. Stillekesaan begon ik terug te lopen, eerst 20 minuutjes voorzichtig, daarna meer en meer. Ik lette er vooral op om niet te forceren en begon opnieuw meer en meer te lezen over lopen en looptraining. Het duurde niet lang voor ik ambitie had om ergens aan deel te nemen. Waarom de ambitie niet wat hoger leggen.... de marathon. Het idee groeide en ik begon meer en meer voordelen te zien van deze hernieuwde levenstijl: gezonder leven, aktiever zijn en een goed voorbeeld zijn voor mijn kids. Maar ambitie is mijn ogen grenzeloos en toen de eerste trainingen vruchten afworpen, ging mijn ambitie terug naar mijn oude liefde: triatlon. Toen ik vroeger triatlon deed, dan was fietsen mijn sterkste kant. Zwemmen had ik mezelf aangeleerd en lopen was een overblijfsel uit het voetbalverleden. Trainen deed ik gevoelsmatig en zonder al teveel doordachtheid. Toch slaagde ik erin om bv een kwarttriatlon te volbrengen en niet als laatste te eindigen. Dit keer echter, moet het anders. Hoewel ik al een duidelijk idee heb over het uiteindelijke doel, de ironmanafstand, weet ik dat dit via een aantal tussenstappen moet gaan. Zo heb ik me voorgenomen om in 2009 vooral een betere loper te worden en mijn techniek in het zwemmen te verbeteren. De doelen voor 2009 zijn dan ook het lopen van de marathon van Brussel en het meedoen aan de kwarttriatlon van de Donk (dit was ook mijn laatste wedstrijd 6 jaar geleden). In 2010 zou ik dan een meer volledig triatlonjaar meedoen, met opnieuw een marathon en halve triatlon als hoofddoelen om dan in 2011 de volledige afstand aan te pakken. Momenteel zijn er al enkele kilootjes eraf, en heb ik onlangs de loopwedstrijd Dwars door Brugge kunnen volbrengen in 1u15min, en loop ik gemiddeld 55 km per week. Ik besef dat de weg nog lang is maar de groeimarge is ook nog groot, en dat is nu net het motiverende aan deze uitdaging. Daarnaast moet ik toegeven dat thuis, bij mijn vrouwke, de steun voor dit 'projekt' groot is en dat zonder die steun dit allemaal wellicht niet mogelijk zou kunnen zijn. In deze blog zullen jullie me ook kunnen volgen tijdens mijn trainingen in het buitenland, want door mijn beroep ben ik genoodzaakt vrij veel van mijn trainingen af te werken in 'de vreemden'. Ik zal dan ook af en toe wat nuttige informatie over sporten in diverse plaatsen van de wereld.
Ik hoop dat jullie mijn blog leuk zullen vinden, veel leesplezier.
