Ik ben Tom Verbruggen
Ik ben een man en woon in Sint-Lievens-houtem () en mijn beroep is piloot.
Ik ben geboren op 08/08/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Triatlon, voetbal en luchtvaart.
Ik ben gelukkig getrouwd met Anja en ben papa van twee toffe kids, Gilles en Laure-Lise.
Gisteren enkel de lange looptraining gedaan, hetgeen meer een mentale dan wel een fysieke uitdaging was. 80 minuten aan dezelfde snelheid lopen op een loopband (dus zonder veranderende omgeving) is moeilijk, zeer moeilijk. Ik probeerde de tijd te verdelen in blokjes van 10 minuten, en elke 10 minuten dronk ik een beetje. Zo had ik steeds iets om naar uit te kijken, dat en oh ja, een televisiescherm voor mijn neus hielp ook wel. Het lopen ging wel maar was toch redelijk belastend en ik voelde me niet fris genoeg om daarna nog te zwemmen.
Vorige week was dus een redelijk goede week op trainingsvlak, ik zou nooit gedacht hebben in de week van kerstmis 8u en meer te trainen. Hopelijk hou ik het vol en zijn de wegen snel berijdbaar om met de fiets buiten te kunnen.
samenvatting vorige week:
45 minuten core training 1u45 minuten rollen/spinning 3u lopen 3u zwemmen = 8,5u training
Ho Ho Ho beste lezers, een welgemeend Merry Christmas vanuit een koud en ingesneeuwd... Moskou. Ik heb kerstmis thuis moeten missen want aan het werk. Het werk van een piloot is geen 9 to 5 job en houdt al helemaal geen rekening met de kalender. Gelukkig zal ik nu snel thuis zijn en dus nieuwjaar thuis kunnen vieren en een aantal mooie dagen met de familie doorbrengen.
Kerstmis in Moskou is zowieso een non-event omdat op de orthodoxe kalender dit op 5 januari valt. Dus gisterenavond met de collegas in een restaurant gewoon iets gegeten en erzelf iets van gemaakt.
Op sportvlak blijf ik elke dag iets doen, zelfs op dinsdag toen ik veel moest vliegen heb ik toch nog een kwartiertje core oefeningen gedaan, net voldoende geen zero-dag in mijn trainingsdagboek te schrijven. Vandaag, kerstdag, staat het volgende op het programma:
2000m zwemmen (blijven letten op techniek: in mijn geval benen omhoog, goed rollen, en krachtig 'pullen') (+-45min) 30 min core/kracht 45 min losrijden op de hometrainer (rpm > 90) 6 km lopen op de loopband (+/- 30min)
Morgen staat dan 3000m zwemmen en 1u20min lopen (loopband) gepland.
Als dat lukt dan heb ik deze week 9.5u getraind en dat is zowat een goede uitgangspositie voor de toekomst. Op 3 januari staat een lactaattest gepland bij Michel Geerinck, dan zal ik de juiste hartslagwaarden kennen voor de volgende 7 maanden.
De sinus van een hoek is de overgestelde rechthoekszijde gedeeld door de schuine zijde, kan ik mij herinneren uit een ver verleden van driehoeksmeetkunde. Nu is de sinus alomtegenwoordig alszijnde verstopte, pijnlijke aangezichtsholten vooral aan de neus. Ik zal u verdere verhalen over snot enz besparen. Feit is wel dat ik nu toch al een hele tijd daarmee rondloop en het niet betert. Vroeger ging ik extra aangekleed naar de voetbaltraining om 'het eruit te zweten'. Dat blijkt niet goed meer te werken; Ik heb nog net niet een zero-dag er aan overgehouden maar de trainingen verlopen op een lager pitje dan gewenst.
Woensdagavond heb ik zoals gezegd nog 45 min gesport, eerst 15 min warmgereden op de rollen en daarna nog 30 min core stabilisatie gedaan , met en zonder swiss ball. Hier een ideetje van hoe zo'n oefeningen (zonder ball) eruitzien, gedemonstreerd door professioneel triatleet Rasmus Henning;
Donderdag was dan een dag waar ik een zwemtraining en rollentraining had gepland en wegens een afspraak voor het huis is enkel het fietsen kunnen doorgaan. Het was een krachttraining met beklimming van de Peyresourde en Pla d'Adet ! Wabliefteru ? Het was mbv een Tacx video dat ik die training deed. Op de laptop voor de fiets geplaatst en die laat de volledige beklimming zien, inclusief de hellingsgraden en de bijhorende weerstand die je op de rollen moet instellen. In totaal 1u24 gefietst.
Gisteren een aanval van sinusitis in combinatie met plotse en hevige sneeuwval ervoor gezorgd dat ik enkel 15min core stabilistatie heb gedaan. Geen zero dag, maar toch bijna.
Vandaag had ik mijn wekker gezet om te gaan zwemmen maar toen ik opstond bleek het nog meer gesneeuwd en serieus, er was nog niet gestrooid en heb dan maar besloten om niet het risico te lopen de auto in frut te rijden om te gaan zwemmen. Hoe zal ik dan deze dag doorkomen zonder dat het een zero dag wordt ? Ewel door vanavond in Antwerpen deel te nemen aan de ludieke Santa Run. Samen met 3500 andere verklede kerstmannen zullen we 5km door de stad lopen met in het midden een kleine bevoorrading met behulp van jenever. Sportief toch of niet ? Het wordt ook de eerste keer voor Anja dat zij een nummer zal opspelden en officieel een 5km wedstrijd zal volbrengen.
Mij gisteren beperkt tot een zwemtraining tussen de middag. Ik word wel efficienter in het plannen. Het is te zeggen dat ik weet dat ze in aalst de schoolkinderen laten zwemmen tot 12u en dat de volgende lichting pas klaar staat om 1u. Het is dus kwestie van om 12u met badmuts op en zwembril in de aanslag aan het water te staan om zoveel mogelijk nuttige zwemtijd te hebben. De training was 300m inzwemmen met nadruk op lichaamspositie in het water ( ik probeer een boei na te bootsen ), dan 300 m techniek vooral afslag en slepen, dan 200m benen met rollen. Dan 10 x 100m duurtempo (triestig dat tempo eerlijk gezegd ) en nog 200meterkes los. Goed voor 2000m en netjes voor de volgende lichting schoolkinderen het bad uit. Efficient. Daarna weer wat last van mijn neus slash sinussen. De looptraining van de club aan mij laten voorbij gaan.
Vanmorgen de sneeuw, smeltende sneeuw, ijzel getrotseerd om een lange trage loop te doen. Bedoeling was om 70minuten te lopen. Dat is ongeveer 1u10 min he. Ik heb 12km gelopen langs soms gladde baantjes...opletten geblazen. Onder het mom van 'er bestaat geen slecht weer ... enkel slechte kledij' was ik erop uit getrokken met 4 laagjes rond mijn torso. Ik heb evenwel de eerste 2 laagjes in mijn broek gestoken, kwestie van geen koude rug te hebben. Ni goed ! Het eerste laagje textiel heeft door te strak aan mijn lijf gebonden te zijn geweest, mijn beide tepels afgeschraapt ( allez geschuurd...) zodat ik bloedend aldaar ben thuisgekomen en het douchke wegens te hard pikken niet echt een prettige ervaring was.
Vandenavond mijn Swiss ball eens gebruiken ter versteviging van de core muscles ( want gisteren in het zwembad zwalpte ik er vrolijk op los)
Goed gevoel voor de rest , neus ook beter. Heb de indruk dat ik een goede basis aan het leggen ben.
Bezig aan een serie trainingen, ttz een periode zonder zero-dagen. Zondag een vetloopje gedaan van 8 km voor ik het afgelopen vet weer mocht gaan bijvullen op de kerstmarkt in Brussel. Met de kids nog een tourke of 10 geschaatst op de ijspiste aldaar, hoewel ik dit niet mee zal tellen in de sportactiviteiten Gisteren de naweeen gevoeld van de 2 duvels die ik nog gedronken had de avond ervoor en zodoende niet uit mijn bed geraakt om 6u om te gaan zwemmen. Daardoor gisteren enkel een training op de rollen gedaan, 60 minuten met 4 x 3 minuten kracht. Vandaag wel 2 trainingen op het programma: een zwemtraining in aalst en vanavond een looptraining met de club. Eerst een beetje kokenete spelen want het is mijn toer om te koken.
Vandaag clubtraining gehad. Goede gevarieerde zwemtraining en daarna 25km losgefietst. De die-hards deden erna nog 75km bij naar de Zwalmstreek, dat heb ik wijselijk laten schieten. Is nog te vroeg om zo een belasting in te bouwen.
De zwemtraining (waar we nu met 15 waren) bestond uit piramides: - adempiramide (ademen om de 3 - 5 - 7 - 5 - 3 slagen) - benenpiramide (benen met lichaam in crawl - rug - school - rug - crawl positie) - intensiteitpiramide ( 300 a80%, 140 a 90%, 100 a 100%, 140, 300) - daarna nog estafette sprint ( normaal niet deel van de training van de lange afstandstriatleet maar omdat het clubtraining was, toch deelgenomen) totaal 2000m.
Daarna de fietstraining soepel afgewerkt, rpm >90, 25km in 55min.
deze week 2 zerodagen gehad wegens het vliegen, daarna reeds goed getraind. Hopelijk kan ik het volhouden. Gisteren de eerste keer op de rollen gereden, 45min met 3x3min kracht (cfr trainingschema Paul VandenBosch), 's morgens was ik al 1200m gaan zwemmen. Donderdag had ik 8.5km gelopen op de soms bevroren ondergrond.
(zingend) Ooh kom maar eens kijken, wat er in mijn schoentje ligt .....................
en jawel: de Sint had voor mij bij: .........................
Het entry ticket voor de Ironman Regensburg op 7 augustus 2011 !!!! Ik zal er zijn en het zal niet alleen om den hoop te vergroten zijn (hoop ik )
Door werkplanning en familiale overwegingen besloten om Barcelona te laten vallen en me volledige te smijten in deze wedstrijd. www.ironman-regensburg.de
Dag op dag 8 maanden training vanaf nu tot D-DAY, geen excuses meer.
dju toch, net weer redelijk bezig geweest gedurende 2 weken van november en dan vorige zondag met mijn fiets gaan rijden (toen het -1 was) gedurende 2u en wat was het resultaat, een verkoudheid om u tegen te zeggen op een manier dat ik gedurende 6 dagen niets kunnen doen heb. NIETS !!!! niks slechter dan dat voor de moral. Gisteren dan in moskou, alwaar het -25 is met momenten in de fitness toch de 3 disciplines gedaan, weliswaar op mini-niveau. 25 min losgefietst, 35min gelopen en 15 min gezwommen. En dit moet nu het begin zijn van een serie onafgebroken trainingen want .............er is iets op til ! Later meer hierover maar ik kan u reeds meedelen .......I'm excited
Het is al een tijdje geleden dat ik nog iets op mijn blog schreef. Het trainen gaat met de nodige ups en downs, soms al wat meer down dan wat anders maar we zijn in november toch een beetje meer beginnen trainen en er is eindelijk werk gemaakt van een planning voor 2011. We timmeren dus zoetekesaan verder aan de 'ijzeren' weg. 2011 zal een irondistance jaar worden maar geen ironman jaar, dat wil zeggen dat ik in 2011 wel een volledige triatlon zal doen maar deze zal niet van het ironman merk zijn. Verschillende redenen hiervoor maar werkplanning en financieel zijn de belangrijkste. Wat belangrijk is is dat triatlon en lange afstandswedstrijden een deel zijn geworden van een bepaalde levenstijl. En dat het racen van een ironman wedstrijd voor een beetje later zal zijn, en het niet zo zal zijn dat eens de volledige triatlon gedaan zal zijn, ik zal zeggen: been there; done that, got the T-shirt en nu gedaan. Nee, ik maak voor mezelf een meerjaren planning op en de sport tot in 2014 zal triatlon zijn, daarna zien we wel.
De planning voor 2011 ziet er als volgt uit:
- 19 februari 2011: halve marathon Lier - 19 maart 2011: testwedstrijd 10 km (plaats te bepalen) - 26 maart 2011: Lentejogging KWB Reet, 14 km, doelstelling +/- 1u - 17 april 2011: Marathon Antwerpen ( samen met schoonbroer Jo) - 15 mei 2011: halve triatlon Leuven - 12 juni 2011: kwart triatlon Zwijndrecht - 18 juni 2011: kwart triatlon Brugge (als ik ingeschreven geraak) - 10 juli 2011: kwart triatlon Vilvoorde - 7 augustus 2011: BK long distance Eupen - 2 october 2011: Challenge triatlon Barcelona : 3.8km zwemmen, 180km fietsen en als afsluiter van het seizoen een marathon
Serieuze boterham, dus werk aan de winkel. Ben nog steeds basis aan het leggen, deze week op het gemak 35km gelopen en dit weekend zal daar nog 5km bijkomen, 100km op de fiets en 2000m zwemmen. Vandaag een rustige looptraining gedaan, eerst 6km losgelopen met het vrouwke (inderdaad , zij zit al aan 3 keer 6km per week, chapeau) en daarna nog 5km beetje steviger maar steeds hartslag rond de 135.
Na de transatlantische vlucht naar Boston (eigenlijk Bedford Hanscom) van gisteren aangekomen in het hotel. Gene klop meer gedaan. Vanmorgen natuurlijk al wakker om 5u (11u Belgische tijd), dus van de nood een deugd gemaakt en gaan zwemmen in het 15m bad van het hotel. Was helemaal alleen dus de zwemafstand wat langer gemaakt door diagonaal door het zwembad te klieven. Wist niet goed wat te doen als training en het werd dan maar 45min non-stop, zal zo een 2000m zijn denk ik aan mijn tempo te oordelen. Hopelijk straks nog eens een joggingske en morgenvroeg ook en dan via Moskou naar huis, naar het vrouwke en de kids. Eindelijk.
Ik had een geweldige tweede start van mijn ironmantraining in oktober. van 7 oktober tot 18 oktober sportte ik elke dag en had ik een perfecte serie trainingsdagen genoteerd in de agenda van mijn garmin sporthorloge. Daarin zat een week met 11u sport hetgeen als referentie kan dienen voor de rest van het trainingsprogramma En toen .... riep de plicht en moest ik weer gaan vliegen. We moesten het oude toestel gaan afleveren in de States alwaar het een facelift zal krijgen en onmiddellijk erna mochten we ons nieuwe toestel in ontvangst nemen en natuurlijk ook inaugureren met de eerste vluchten. In chronologische volgorde zat ik in: Geneve Londen Moskou Keflavik Chicago Springfield (niet van de Simpsons maar van Abraham Lincoln) Munchen Basel Moskou Londen Tel Aviv Londen Moskou Tel Aviv Londen en nu nog Boston, New York en opnieuw Moskou voor ik huiswaarts keer. Met het bovenstaande programma, met de extra activiteiten die een nieuw toestel met zich meebrengen en de bijhorende jetlags is er van trainen niet veel meer in huis gekomen. En dat laat zich serieus voelen op mijn gemoedstoestand en mijn gewicht. Het is duidelijk dat de sport voor mij een natuurlijke drug is, die eenmaal weggevallen me in een serieuze dip kan brengen. Daarom heb ik mezelf verplicht om maandag opnieuw (inderdaad zo voelt het na bijna 2 weken nietsdoen aan) te beginnen. De Ironman in 2011 zal er van komen maar ik ben nog steeds niet ingeschreven en misschien maar goed ook als ik mijn trainingsparcours zo zie. Eerst dacht ik aan Zwitserland maar mijn horizon verbreed zich naar Ironmans die later op het jaar liggen (Regensburg in het zuiden van Duitsland (Augustus), Wales (September), Florida of Arizona (November)) Moest het niet zo duur zijn was de keuze rap gemaakt maar eerlijk gezegd vragen ze voor zo'n Ironman toch wel schrikkelijk veel geld. Nu ja, op cafe gaan kost op den duur ook veel geld. Ik kijk nog even de kat uit de boom en ondertussen blijf ik aan mijn basisconditie en gewicht werken. Hieronder de parcours van de twee lange lopen die ik in de voorbije twee weken in Londen toch heb kunnen doen, 1 keer in Hyde Park en vandaag in het bijzonder een zogenaamde toeristische duurloop in en rond Regents Park Londen, met een passage van een venijnige heuvel in Primrose Park, nicknamed The Hill (hartslag naar 183!!) No pain no gain fatty !!! Goed trainingsnieuws van het thuisfront, de lopende start-to-run dames zijn reeds met 3 en lopen reeds 3 x 8 minuten. Keep it up !
Eindelijk heb ik de 'groove' gevonden, sinds vorige week ben ik weer systematisch aan het trainen geraakt, gefocused op het worden van Ironman in 2011. Ik heb het juiste elan teruggevonden door impulsen van mijn garmin hartslagmeter slash GPS ontvanger en ook het volgen van de Ironman Hawaii op het internet vorig weekend. Vooral het laatste heeft weer de triatlonmicrobe wakkergemaakt. Mijn Garmin horloge dan weer is meer en meer een echte trainingspartner geworden, ik kan onmiddellijk zien hoeveel ik gesport heb, waar ik gelopen en gefietst heb, hoe mijn hartslag reageerde tijdens de beklimming van de Berendries en alle mogelijke rapporten kunnen opgevraagd worden.
Ik blijf u het antwoord schuldig op de vraag of ik de dag na de vorige blogentry ben gaan fietsen, ...., euh neen dat heb ik niet gedaan maar de drang naar training was er, en revanche werd de volgende dag genomen. Zo heb ik de laatste 7 dagen, elke dag minstens 1 keer getraind en ben ik deze week aan een typische fietsweek begonnen.
Hier een overzicht van de trainingen sinds 5 oktober ( de eigenlijke start van mijn Ironman training):
5/10: 7.5km lopen 6/10: verjaardag Gilles, snipperdag 7/10: 10.21 km lopen 8/10: 22.7km fietsen, eerste keer sinds 1/2 IM antwerpen 9/10: 8.5km LSD lopen 10/10: met Hawaii in het hoofd 47.7km gefietst, alles op binnenblad, RPM +/- 90, met beklimming Berendries 11/10: 10.04km lopen 12/10: voor ontbijt 1.1km gezwommen en in namiddag 26.17km gefietst 13/10: Brick: 51.94km gefietst en erna 2.2km gelopen
Morgen hoop ik van met de club te kunnen gaan lopen, om wat loopscholing te kunnen doen. Voor de rest van de week staan er verder nog 2 zwemtrainingen, 3 fietstrainingen en 1 looptraining op het program. Ik hoop zo een referentieweek gestart te zijn waar ik op kan verder bouwen. Ik weet alwel dat voor de Ironman trainen niet hetzelfde is als voor een kwartje of zelfs een halve, amai. Misschien vanavond eens het core strength programma eens doen dat op youtube gevonden heb, van Rasmus Hennning.
Ondertussen heeft mijn sportende bezigzijn zijn vruchten afgeworpen wat betreft mijn gezinsleden. Ons Laure-Lise danst elke vrijdag haar beentjes los, Gilles heeft BMX ontdekt en doet ondertussen nog steeds sportacademie, maar wat meer is, is dat Anja na een kuur Zumba het lopen herontdekt heeft. Ze is met een aantal vriendinnen begonnen aan een start-to-run (from couch to 5k). Vanavond reeds haar derde training. Goed zo; ik duim alvast.
Pff, dat was dus een valse start... Het aanleren van een nieuwe vlieger en het opstarten van een trainingsprogramma dat ging blijkbaar niet goed samen. Ik kan terecht spreken dat ik mijn start gemist heb. Nu geen nood want ik denk dat ik zowieso wel redelijk op tijd begonnen ben. Maar er mogen nu wel geen steken meer vallen. Na mijn thuiskomst nog allerhande papperassen in orde moeten maken voor mijn vliegvergunning up te daten, en ook de laatste fase van de training volbracht, namelijk 4 landingen doen op het eigenlijke toestel, ipv de simulator. Daarnaast heb ik mijn 'vrije' tijd gebruikt om mijn dakoversteek dicht te maken met cederplanken zodat ik binnenkort mijn dak kan isoleren voor de winter. Maar dat is nu allemaal gebeurd en zo heb ik me voorgenomen om mijn trainingsprogramma deze week te laten starten en dat begon goed, met op maandag ... een rustdag Gisteren nog de laatste hand gelegd aan mijn dak en 's avonds toch erin geslaagd om te gaan lopen. Mijn nieuwe Garmin vond wel geen satellieten en zodoende had ik geen afstand of snelheidindicatie, en zelfs geen overzicht tijdens het lopen. Zal toch het boekske eens moeten lezen Enfin, thuisgekomen na 45min non-stop met een redelijke snelheid naar mijn gevoel en verbaasd over het feit dat ik mijn hartslag rond de 130 heb weten houden. Zou er dan toch nog wat conditie over zijn ?? Gewicht is er zeker nog over, maar daar wordt aan gewerkt. Vandaag moment van de waarheid want zal ik er in slagen om voor de 2de dag op rij te gaan sporten? Fietsen meer bepaald ? Het antwoord op deze prangende vragen zal u hier kunnen lezen ...
Ik ben een diesel, dat is wel duidelijk. Na de goede start op maandag, was er op dinsdag, woensdag en donderdag niets te melden op sportgebied. Ik was gewoon te moe om na een dag vliegtraining nog iets te kunnen doen op sportvlak. Gisteren heb ik dan een goede loopsessie gedaan met gebruik van mijn nieuw folieke. Ik heb me namelijk in solden een nieuwe hartslagmeter gekocht. De vorige liet te veel steken vallen, je moest elke keer nieuwe batterijen steken in de footpod en was voor de komende jaren gewoon te gelimiteerd. Toen ik hier vorige week in Best Buy rondliep, zag ik plots de Garmin Forerunner 305 voor 160 dollar (ongeveer 115 euro). Het is een redelijk omvangrijke hartslagmeter die niet enkel hartslag meet maar ook snelheid, afstand, hoogte, gradient, laptijden, ... en dit zowel voor fietsen als lopen, want alles wordt via GPS satellieten ontvangen. Hierdoor kan ik ook op de blog iets extra aanbieden want ik kan via google earth mijn gelopen of gefietst traject illustreren, alsook mijn statistische gegevens (hartslag , snelheid, ...) Hier mijn training van gisteren, 3 x 20min zeer rustig met ertussen 5 min passieve rust met stretching.
Hier het gelopen parcour, in de marshlands van secaucus, New Jersey.
De geel-zwarte bolletjes zijn het loopparcours, maar klein in vergelijking van de grote kaart, om de ligging aan te tonen ten opzichte van Manhattan.
Het resultaat was 9km, gemiddelde hartslag 129, 770 cal. Vandaag na een vreselijk lange simulatorsessie (waarin onder andere alle motoren in brand stonden vanwege vogels, landingen bij zichtbaarheid van minder dan 200m, enz...) een half uurtje gaan fietsen met RPM >100 en wat core strength. Hopelijk is het dieseltje aangeslagen, want het is een zware opgave om gezond te blijven eten in de states.
En we zijn gestart ... Vandaag de eerste training van het immense trainingsprogramma dat voor me ligt. De grote lijnen zijn uitgezet, de principes zijn uitgedokterd, nu de details invullen en zo goed mogelijk proberen volgen. Deze week draagt de codenaam B1.1 = Base block 1, week 1.
Het programma voor deze week ziet er als volgt uit
maandag: 2150m zwemmen focus op techniek en uithouding dinsdag: 1u fietsen op spinbike focus op trapfrequentie >95 en een kracht workout woensdag: 3x20 min lopen, met 30 min core-training donderdag: 2500m zwemmen, techniek en uithouding vrijdag: 2x30 min lopen, 30min core training zaterdag: 30 min vetloop, 1 u spinning en een kracht circuit zondag: 60 min lopen, 30 min non-stop zwemmen (+/- 2000m)
Dus B1.1, dag 1 was vandaag en ik heb 2150m gezwommen. Dat ging lekker. de training was: 2 x 200m inzwemmen, dan 8 x 100m techniek drills, 5 x 50m benen met rollen, 2x 300 crawl en 100m uitzwemmen. Het begin was dus vrij relax, maar achteraf voelde ik toch dat ik een tijdje heb stilgelegen.
Vandaag veel geleerd in de simulator. Onze instructeur is een ex-marine piloot , die nog in Vietnam met helicopters gevlogen heeft en daarna met 747's bij TWA. Een zeer professionele en pragmatische man. Op een paar uur tijd enorm veel opgestoken en opnieuw beseft dat een vliegvergunning of license niet het eindpunt is, maar gewoon een 'license to learn'. En dat is ook wat ik ga doen...
Greetings from the joenaaited steeds of amerika ! Net zoals Gilles en Laure-Lise ben ook ik terug naar de school gestuurd. Ditmaal is de school gevestigd in New Jersey, nabij de luchthaven Teterboro, op 20km rijden van New York City, hoewel ik van de stad nog niet veel gezien heb. Ik ga terug naar school om op een nieuw type toestel te leren vliegen. Het gaat hier om de Dassault Falcon 900LX, een verbeterde versie van de 900EX Easy. Het vliegtuig is een grotere versie van hetgeen ik nu mee vlieg , maar omwille van het feit dat het uitgerust is met een ander besturingssysteem moet ik opnieuw les volgen. Dat omvat theorielessen over de systemen, computersimulaties van het besturingssysteem of avionics en sessies in de full flight simulator, waar alle mogelijke noodgevallen worden getraind, in die mate dat als er ooit zeg maar een motor in brand schiet er zeer routinematig te werk wordt gegaan en het vliegtuig veilig aan de grond wordt gezet. Het vliegtuig waar ik nu mee leer vliegen is zowat het modernste wat er op de markt te verkrijgen is, het avionics systeem lijkt zo weggelopen uit star wars. De 4 tv schermen in de cockpit omvatten alle mogelijke instrumenten, kunnen geconfigureerd worden op alle mogelijke wijzen en worden bediend met een trackball (zeg maar muis...) Maar het vergt wel een serieuze inspanning om alles gestudeerd te krijgen. Hierdoor is het op trainingsgebied wel een beetje kalmer. Na Antwerpen is er niet veel meer in huis gekomen van een degelijke training, ben wel bezig gebleven maar door kleine blessures, vakantie en een uitgeregend Viersel (forfait gegeven) heb ik maar een welverdiende rustperiode van 6 weken ingebouwd om reserves op te bouwen tegen de volgende trainingsperiode. Die mij dan klaar moet stomen tegen een Ironman in juni-juli 2011, meer dan waarschijnlijk Ironman Zurich.
En die training zal van start gaan op 12 september, maandag dus. Ik zal nu zelf mijn trainingsschema opstellen, omwille van mijn wisselend werk en ook omdat budgettair beter is, er zijn namelijk nog een paar dingen aan te schaffen en anders wordt alles wel een beetje to kostelijk.
Op maandag starten we dus met het eerste gedeelte. Dat eerste gedeelte zal tot eind maart 2011 duren en is de grote algemene en vooral aerobe basis. 7 blokken van 4 weken, elk blok met langere duur (elk blok + 12% tov vorige). Elk blok is opgebouwd als volgt:
Ik ben dus nu wel een beetje bezig maar enkel om het lichaam in beweging te houden, niets meer. Ik kan niet wachten tot ik maandag aan de echte training kan beginnen. In het begin zal alles aan zeer rustig tempo gebeuren met het doel om zoveel mogelijk aerobe basis te leggen, daarbij het gewicht terugbrengend tot 75kg tegen het einde van het jaar. Veel volumetraining dus aan lage hartslag. Het zwemmen wordt opgedreven met nadruk op techniek en het fietsen wordt de discipline waarin ik zoveel mogelijk snelheid kan maken tegen lage hartslag zodat ik tijdens de ironman nog fris aan het lopen kan beginnen.
Gisteren voor de eerste keer en redelijk onverwacht deelgenomen aan een jogging. En ik niet alleen, maar ook de kinderen hebben hun beste beentje voorgezet. Gilles en Laure-Lise hebben de 650m volbracht, ik deed begeleiding van Laure-Lise want omdat ze maar 4 jaar is mocht ze eigenlijk niet meedoen, maar omdat ik meeliep mocht ze toch een nummer opspelden. Aan de aankomst kregen ze ieder een zak vol snoep en speelgoed, zeker de 2 euro inschrijving waard, en bovendien hebben ze een sportieve en aangename avond gehad.
Ik trad aan op de 7km, (er was ook een 3,5 en 10km) omdat mijn spieren redelijk pijn deden van gans de dag mijn berging en wasruimte te vloeren en te voegen. Ik besloot om te zien hoe ver ik kon komen, en op het selectieve parcours - geen meter plat en op losse grond - zou dit niet evident worden. Bovendien was het een gezamelijke start , dus zowel de 3,5 als de 10km lopers, wat het niet gemakkelijk maakte om te zien wie de concurrenten waren. De eerste ronde afgetast en het parcours leren kennen en de tweede toer een beetje rapper, en nog een loper of 10 opgeraapt en zelf niet meer bijgehaald. Resultaat was dat ik 7km afhaspelde in 29'19". Omdat de resultaten op zich lieten wachten kan ik niet zeggen op de hoeveelste plaats ik ben geeindigd. In 2008 zou ik met die tijd de tweede plaats bij de masters +35 weggekaapt hebben.
Conclusie: conditie nog in orde, snelheid is ook gebeterd en joggings zijn toffe trainingsmomenten, voor mijn 5 euro kreeg ik naast bevoorrading en verzekering ook nog een literfles 'Delirium Tremens' en 2 'medicamenten', nl een vitaminenkuur en glucosamine, de ideale mix van alcohol en pillen, kan niet beter voor de sportende medemens
Voor de rest vandaag niks gesport, want heel de dag gewerkt in het huis, en wel goed nieuws: ik ben in extremis nog ingeschreven geraakt voor de kwarttriatlon van Viersel.
Ik heb ook nog gewerkt aan de planning voor na september tot october 2011 en dat gaat er zo uit zien:
oktober - november 2011: marathon, keuze ligt in functie van mijn werk maar het gaat tussen Eindhoven, Echternach, Firenze of Kasterlee De voorbereiding van deze marathon zal kaderen in de voorbereiding en basistraining van mijn Ironmanjaar 2011, waarin ik in principe zal deelnemen aan de Ironman van Zurich, inschrijving voorzien in september, jawatte nu wordt het spannend ... dus in funktie daarvan zijn de volgende evenementen voorzien in 2011:
- begin april Ronde van Vlaanderen voor wielertoeristen - volledige afstand - eind april Marathon Antwerpen - mei 2011: kwarttriatlon - eind mei 2011: 1/2 triatlon Leuven - 10 juli 2011: Ironman Switzerland - begin september: Zwintriatlon of 1/2 Gerardmer - begin oktober: marathon Brussel of de Tristar 222 (2k swim, 200k bike, 20k run) Sardinie
verslag van Antwerpen Ironman 70.3 door Anja a.k.a. 'Ironwife'
Hier het verslag van de Ironman 70.3 Antwerpen zoals het door mijn echtgenote Anja is beleefd, voor de gelegenheid 'Ironwife' genaamd
Verslag van ironwife, rechterhand van irondad
Hoever heeft hij me toch gekregen dat ik hier zelfs weekends aan participeer, geladen met frigoboxen, fietsen, drinkbussen, allerlei energy-food, repen en gels, drinkbussen, zelfs mijn weegschaal moest mee, sportkledij vernoemde ik al drinkbussen ? Hopelijk gooit hij er onderweg een paar weg en zien we ze nooit meer terug J
Nadat we de kids afgezet hadden bij mijn schoonouders zijn we vertrokken naar de briefing en de pastaparty op de linkeroever, later nog meer over dé linker- en rechteroeverperikelen. Ik hoopte onderweg stiekem al een beetje dat daar niet teveel kraampjes met ironman gadgets of andere sportspullen zouden staan. Enfin, het is bij een pet gebleven. Hij schreef in, kreeg vanalles toegestopt waaronder een paar vuilniszakken om zijn spullen (sorry Tom onrespectvol van mij om je supersonische schoenen spullen te noemen) in te stoppen, die zouden dan naar de wisselplaats van de fietsen gebracht worden s anderendaags. De pasta ging vlot binnen bij hem terwijl we keurend alle atleten bekeken, er zaten een paar brokken tussen amai. Terwijl we op de linkeroever waren kon ik zo al een beetje bang beginnen inschatten hoe ik dat s anderendaags zou moeten redden om van hier naar daar te hossen en vooral hoe ik van de linker- naar de rechteroever moest geraken of was het omgekeerd ?
Hierna een uitstap naar de plaatselijke Carrefour (ooit al geprobeerd om midden in t stad één zon magazijn te vinden ?) want hij was zijn favoriete sportfood vergeten thuis ; Meli honingwafels.
OK, op weg naar het hotel want we hebben een paar dagen geboekt in een hotel in Antwerpen, dat is dan één van de voordelen van een man die zo vaak in het buitenland verblijft, dat ze hem al als ne goeie maat verwelkomen en dus onmiddellijk ook wel upgraden met één en ander, afhankelijk vanhet kleur van kaart hij bovenhaalt.
Nadat we met fiets en al in de lift en op de kamer geraakten, onze spullen een beetje uitgepakt hadden, vooral drinkbussen als ik ze nog niet vernoemde, hebben we beide onze fiets genomen en t stad ingereden om nog een relax terrasje te gaan doen. Viel me enorm goed mee om in Antwerpen-stad tegen ferme snelheid als een echte habitué door de straten te crossen, nooit gedacht dat ik dat nog zou gedaan hebben. Ondertussen kon hij nog een beetje losrijden, heb uiteraard af en toe overgenomen :-s
Nog een beetje tv gekeken in de kamer en dan wijselijk onder de wol gekropen, zoals altijd komt daar bij mij niet veel van in huis als ik de eerste nacht ergens anders doorbreng. Ik denk dat hij ook niet teveel geslapen heeft, maar hij leek uitgerust s morgens. Hij begon me daar aan een ritueel van flessen en poeders die moesten gewogen en gemeten worden, sandwiches met konfituur, honingwafels Shit, zou ik het durven zeggen dat hij de verkeerde sandwiches meenam thuis ? Ze waren nl. een dag vervallen, hij nam de oude ipv de verse mee. Nee dus, zwijgen als een graf want dit zou voor hem betekenen dat hij op slag een psychische intestinale vergiftiging opliep.
Beetje druk moeten zetten om op tijd te vertrekken uit het hotel want we hadden graag relax naar de start gereden. De auto konden we parkeren bij de wissel van het fietsen naar het lopen, aan de rechteroever dus. Vandaar moesten we samen per fiets met zakken geladen naar de linkeroever geraken om zijn startnummer te laten opschrijven op arm en been en verderrijden naar de start van het zwemmen.
OMG !!! Had al veel gehoord van de voetgangerstunnel maar ik moest dit met de fiets gaan doen, ware het niet dat mijn fiets weegt als lood (een degelijk, stoer stadsmodel) en daar blijkbaar ook nog immens oude, lange, steile roltrappen moesten genomen worden want de lift was kapot. Ik liet me opslorpen door de massa volk, allen met fiets, van die carbonnekes die je met één vinger kan optillen. Tot ik dus voor die lange, steile roltrap kwam te staan met mijn log gevaarte in de handen, niet weten hoe ik hem moest pakken. Rap geswitched met hubbie de zijne want die kon ik ahw boven mijn hoofd uitsteken mocht het nodig blijken. Bij het afdalen dacht ik er al aan dat ik deze calvarietocht nog eens moest doen maar dan alleen met mijn eigen fiets, wie had het meeste stress ??
Aan de start van het zwemmen kwamen dan ook mijn schoonouders met de kids eraan, klaar om papa voor zijn grote wedstrijd aan te moedigen.
Eens zijn wave vertrokken, hij was niet bij de eerste waves want het was per leeftijd en ja hij is er ondertussen 36 en de jongsten waren 18. Vernoemenswaardig is zeker ook dat de oudste deelnemer 69 was, chapeau, ferme man nog hoor !! Spring hier ondertussen van de hak op de tak maar bon, na zijn vertrek en vrijwel snellere aankomst dan verwacht, was het dus mijn beurt om te starten, met de fiets terug naar die andere oever. De kids met de schoonouders mee met de wagen en ze zouden me de andere kant terug opwachten.
Terug opgeslorpt in de meute van supporters alleen deze keer (wel nog meer dan genoeg) bekeek ik al mijn voorhangers hoe ze met hun fiets worstelden op de roltrap. Waarom zie ik hier allemaal mannen waar zijn die vrouwen met hun fietsen ?
Met het zweet in de handen had ik op de valreep dé truk gevonden ; voorwiel schuin op de trap en voor de rest op de remmen knijpen tot de draden bijna afknappen maar het lukte toch, geraakte aan de overkant, ik trapte zelfs fier al de voetgangers in de tunnel fiks voorbij naar de overkant om de andere roltrap naar boven te nemen, met een air van ik woon hier en doe dit traject elke dag stopte ik aan de roltrap en sleurde mijn fiets terug naar boven, iets minder galant als het naar beneden komen maar ben er geraakt. Terug aan de auto kwamen de andere supporters me oppikken en we reden naar een plaats waar we de auto nog kwijtgeraakten en waar we Tom een paar keer zouden zien passeren. We slaagden erin om de auto vrij ver van het gebeuren nog reglementair te parkeren en te voet trokken we door de halve stad tot aan de bocht naar de grote markt, aan het stadscafé vonden we nog een goed plaatsje op een terrasje waar we het allemaal goed konden volgen. Aan de helicopters wisten we dat de eersten (lees : belangrijkste deelnemers) eraan kwamen. Tom had zo een paar tijden vooropgesteld waaraan hij waarschijnlijk wel zou voldoen, voor het zwemmen was hij er al wat voor, nu ongeveer uitrekenen wanneer hij zou passeren met de fiets.
Ik stelde me, voor de anderen véééél te vroeg om hem al te verwachten, al recht om een goed plaatsje te bemachtigen om Tom te zien passeren. Ook Tom zijn pa stond al aan de overkant met fototoestel klaar om een mooi shot te maken toen ik plots een soort tumult de andere kant van de straat hoorde, iemand riep nogal vrij verrast mijn naam uit de verte en voor ik het goed en wel besefte zag ik plots Tom zijn achterkant nog. Wie had dat gedacht dat hij nu al zou passeren, een echte verrassing en fierheid alom bij de supporters, dit hadden we echt niet verwacht.
Terug tijden inschatten waarop hij al lopend zou voorbijkomen werd een beetje teleurstellend want daar zat hij blijkbaar plots toch wel wat achter. Hoe kon dit nu ? Zo een goeie zwem- en fietstijd en toch bleef hij maar weg ?! Toen hij eraan kwam stond ik de overkant, kon hem alleen aanmoedigen maar ik had niet gehoord dat hij naar zijn pa iets had geroepen. Al gauw werd ons duidelijk waarom hij later dan verwacht kwam aangelopen hij kreeg een gele kaart omwille van het stayeren. We hadden het er al over gehad hoe je dat kon vermijden als je in zo een bende terechtkomt ; je moet 10 m uit elkaar blijven + dan nog eens 3 m naast elkaar, geen sinecure en daar is hij het slachtoffer van geworden. Een scheidsrechter op motor kwam naast hem rijden en riep zijn nummer met als gevolg ; een extra ronde lopen ttz 1 km erbij.
Hij deed het al bij al héél goed, de laatste ronde nog een redbull gegeven en dat beviel hem blijkbaar goed. Nu moesten we nog een min of meer illegale poging ondernemen om Gilles een paar honderd meters voor de start mee het parcours op te krijgen, het zou toch fantastisch zijn om samen met hem over de finish te gaan. Vake (mijn schoonvader) dus samen met Gilles op het afgesproken punt gaan staan, ik met moeke (mijn schoonmoeder) en Laure-Lise naar de finish waar ik een mooi plaatsje probeerde te bemachtigen om dit moment op een plaatje te krijgen. Mijn schoonma en ik zouden goed staan op de voetbal denk ik we brulden tegen iedereen die het ook maar aandurfde om gauw het parcours over te rennen terwijl er atleten aankwamen, de seingever lachte goedkeurend naar ons omdat we hem hielpen , feitelijk was het omdat ze in de weg liepen voor de foto J
En jawel hoor, hét moment was er plots kwam mijne hubbie hand in hand met zijn fiere zoon naar de finish gelopen, wat een kippevelmoment ! Aan de finish kreeg zelfs ook Gilles een heuse medaille om zijn nek gehangen en ben daar de momenten dat ik me niet zo gelukkig voelde met zijn vele trainingen vergeten want dit was het, mijn endorfines gingen waarschijnlijk ook de hoogte in want het gaf ook mij een zalig goed gevoel om dit te zien.
Resultaat van dit evenement : beslissen in welk land en welke stad we een weekendje gaan doorbrengen voor de volledig ironman ;-)
De week na de halve Ironman in Antwerpen vooral op een wolk geleefd, en geprofiteerd van de tijd die ik thuis was met de vrouw en de kids. Ook het strenge regime van geen frieten, alcohol en andere vettigheid even laten vallen .. Maar dat is nu gedaan. Triatlon heeft voor een verandering van levenstijl gezorgd en die weg moet ik blijven bewandelen, daarom minder excessen in het weekend, gezonde voeding etc. De conditie mag ook niet te veel verslappen met het oog op het najaar en zeker naar volgend jaar toe, daarom ga ik de komende weken goed bezigblijven, maar lage intensiteit, meer kwantiteit dan kwaliteit, techniek in het zwemmen. Voorbije week, 3 trainingen gedaan; 25km gefietst, 1,8km gezwommen en 12 km gelopen. Binnenkort zal ik mijn verder trainingsplan 'posten', alsook bijgestelde doelen voor de toekomst. Eerste groot doel waar ik vanaf nu al kan aan werken is mijn gewicht. Ik weeg nu 80kg, en het doel is om tegen Kerstmis 75kg te wegen. Dat is 1kg per maand, en dat zal haalbaar zijn als ik een gezonde levenstijl aanhoud en mijn trainingen blijf doen.
Hier mijn verslag van het voorbije weekend, het heeft even geduurd om alles wat te ordenen in het hoofd en een deftige weergave van de Ironman 70.3 Antwerpen te geven.
Voorbereiding:
Eigenlijk heb ik een goede voorbereiding achter de rug, ik ben echt systematisch beginnen trainen mbv de trainingschema's van Michel Geerinck op 1 maart 2010, ervoor heb ik vooral de conditie onderhouden na de eerste marathon die ik vorig jaar in oktober liep. Vanaf januari begon ik mijn kilometers te tellen en je kan zien dat ik bijna 75km zwom, bijna 1800 km fietste en ongeveer 670km liep in voorbereiding van deze wedstrijd, naast een kwart in St.Laureins en zelfs een halve in Neerpelt. Geen sinecure als je weet dat ik zowat de helft van de tijd in het buitenland mijn trainingen moet organiseren. Ik denk zelfs dat het trainingsvolume dat ik liet optekenen om 2 halve triatlons in 1 maand te doen, aan de kleine kant te noemen is. De laatste 4 weken , dus na Neerpelt, gingen zeer goed, geen kwetsuur, mooi blijven trainen en vooral redelijk relaxt naar Antwerpen toeleven. De laatste taperweek, wat meer aandacht geschonken aan herstel, en de laatste 3 dagen meer koolhydraten gegeten, iets meer zout op de patatten en wat meer drinken om de voorraden aan te vullen.
Zaterdag zijn we de kinderen gaan afzetten bij mijn ouders omdat ik en Anja naar de Pasta Party wilden gaan om dan 's avonds in een hotelletje op ons gemak te zijn. In het hotel bleek bij het inchecken al dat we niet alleen waren: fietsen in en uit de lift, compressiesokken links en rechts, getrainde kopjes... En ik hoor daar ook bij
We vertrokken dan naar de linkeroever voor de registratie en het afgeven van de loopspullen voor de volgende dag alsook de pasta party, nadat we eerst eens langs de wisselzone 2 gereden zijn ter verkenning. Onmiddellijk bleek de professionele organisatie. Veel atleten waren paraat om spaghetti te komen eten en je kon wat rondkijken op de verschillende standjes met nieuwigheden (Power Balance armbandje !), sportvoeding en Ironman kledij en andere snuisterijtjes. De andere atleten werden gemonsterd en de eigen kansen ingeschat: 'hm die staat precies toch wat vetter dan ik', 'amai dat zal wel ne prof zijn', waren de commentaren, ... Na de spaghetti en de aankoop van een Ironman petje , moesten we nog naar de GB voor mijn race-fuel bij uitstek: Meli wafels !
's avonds nog een terrasje gedaan met Anja en per fiets, tegelijk fietste ik de spieren nog wat los, 12km tegen 15km/u. En dan dodo, en wat was ik blij dat we 's anderendaags niet meer de rit naar Antwerpen moesten doen door in het hotel te zijn.
Zondag 25 juli 2010:
Het ontbijt werd in de kamer genuttigd, maar al snel bleek ik de pannekoeken vergeten te zijn. Soit, dan maar sandwichkes met confituur en sportdrank. Dan met de auto naar de parking aan wisselzone T2, zodat we 's avonds niet te ver meer moesten stappen. Daar de bandjes op druk gezet, alles in de sportzak gedaan en samen met Anja, per fiets naar de overkant via de voetgangerstunnel. Een avontuur op zich. Aangekomen op linkeroever, nummer laten schrijven op beide armen en de wave number op de kuit ( om de concurrentie te herkennen ) en dan naar de zwemstart. Ooow zekers, hier bleek wat dat wil zeggen 1400 deelnemers, wat een massa evenement. En wat een goed gevoel om je tussen al die gelijkgestemden te zijn, 40 nationaliteiten, verschillende maten en gewichten, carbon tijdritfietsen maar ook mountainbikes, ... 1400 deelnemers werden aangekondigd maar op de resulatenpagina staan er 'slechts' 1202. Spijtig genoeg een niet onbelangrijk detail. Later meer hierover.
Mijn ambitie en doeltijden voor de wedstrijd was
1. beter doen dan Neerpelt (5u35) met 20 minuten of meer. 2. zwemmen in minder dan 37 min, wissel minder dan 3 min, dus op de fiets in minder dan 40 min 3. fietsen in ongeveer 2u35 (iets minder snel dan Neerpelt om energie te hebben voor het lopen) 4. lopen in minder dan 2u
De wedstrijd dan:
Zwemmen: 1900m 34min52sec 733e zwemtijd en positie
Het zwemmen ging goed naar mijn gevoel, het water was niet te koud en de gevechten van de 1e 100m bleven uit. Ik voelde dat ik goed op het water lag en ik hield een tempo aan dat comfortabel was. Op het keerpunt wel een keertje kopke onder geduwd en een slok Galgenweels water gedronken maar voor de rest geen problemen. Orientatie bleef ok en ik probeerde op het einde nog iets te versnellen. Dan de trap op en een schuchtere blik naar mijn polar om mijn tijd te bekijken ... 34min en oneffen !!!! Wauw, dat had ik niet verwacht, het zwemmen in de laatste 2 weken heeft dus goed zijn vruchten afgeworpen. Dan een minuutje lopen naar de fiets, alwaar mijn supporters ook mijn zwemprestatie naar waarde wisten te schatten 'ge zijt voor op schema !'. Bij het uittrekken van mijn wetsuit een kleine kramp in de kuit maar gedurende de wedstrijd heb ik daar geen last van gehad.
Wissel T1 3'02'' 473e wissel en cumulatief 687e positie (46 plaatsen opgeschoven)
Fietsen 90km 2u29min18sec 339e fietstijd en opgeschoven naar de 420e positie
Het fietsen begon 'en masse', wat wil je met zoveel atleten. De Waaslandtunnel in en op de 53x11 tegen 65km/u naar beneden.Het naar boven rijden ging vlot, zeer vlot. Daarna vertrokken langs de Metropolis op de Noorderlaan naar de haven en dan noordelijk naar Berendrecht. Direkt een paar bruggen moeten verteren maar dat ging allemaal heel vlot, te vlot. Er waren veel fietsers bij elkaar en het was moeilijk om aan de niet-stayer regel te voledoen. Drinken wederom op commando en eten om de 20 minuten. Bewust wilde ik niet naar mijn gemiddelde zien op de fietscomputer, ik voelde me goed en bleef goed tempo rijden. Ik stak veel mensen voorbij. Aan de overkant de elite atleten met de entourage van helicopters en motards. Zeer motiverend om indezelfde wedstrijd te zitten dan veel van mijn voorbeelden. Bij het keerpunt op 60km was het dan van dat, een fluitsignaal en de stem van de referee: "700, drafting, yellow card !!!", ja lap miljaar toch. Ik kan niet ontkennen dat ik niet te kort zat maar hoe ze mij in een groep van 20 renners op een baantje van 3m breed eruit hebben gepikt, tja daar heb ik toch moeite mee. Mentaal een tikje en eigenlijk toch niet meer vol doorgereden, voor de laatste 30km. Maar ik bleef wel tempo rijden, hoewel er soms wat wind stond en de bruggen op de noorderlaan nu wel hun tol begonnen eisen. Op het laatste toch eens gespiekt naar mijn gemiddelde: 36,4 ! , daar gaat de theorie van wat te temporiseren om energie te sparen. De supporters waren ook 'taken by surprise' want bij mijn doortocht op de kaaien hadden ze geen rekening gehouden dat ik meer dan 5 minuten op mijn schema zou vooruit zijn. Ik bolde de laatste kilometer wat uit om de benen los te gooien.
Wissel T2 2'11'' 431e wissel en opgeschoven naar de 412e positie
Lopen 22km (inclusief strafronde) 1u58min44sec 833e looptijd en teruggevallen naar de 609e positie
Het lopen begon met 2 strafrondes van 500m, 1km in totaal dus, spijtig toch.Ik begon te lopen na een korte blik op de polar was ik 3u08 bezig, mits een 1u52 halve marathon zou de 5u erin zitten, maar met de extra kilometer zou dit moeilijk worden. Ik liet die ambitie dan maar vallen. Na 3u13 kon ik beginnen aan de eigenlijke halve marathon, die was opgedeeld in 3 rondes van 7km met doortocht op de grote markt. De eerste ronde ging goed, ik liep goed tegen iets meer dan 12km/u , bleef drinken en nam een gelleke. De tweede ronde ging iets minder en daar had ik de aanmoedigingen nodig van mijn supporters en de inname van een Red Bull energy shot. De derde ronde ging zowaar beter en ik liep samen met onze Gilles hand-in-hand over de streep in 5u08min8sec op de 609e plaats. 27 minuten beter dan in Neerpelt. Moesten er effectief 1400 starters geweest zijn was ik met de 609e plaats bij de eerste helft, nu val ik net bij de tweede helft. Moest ik niet bestraft zijn geweest zou ik kort bij mijn 5u doel geweest zijn, maar ja dat is de sport en that's life.
Conclusie: ik ben wel nog geen Ironman, maar ben wel geconfimeerd als triatleet. Dat gevoel overheerst, de wedstrijden eerder dit jaar konden nog toeval zijn maar nu is wel duidelijk dat mijn way of life die geworden is van een triatleet.Dat geeft een fantastisch gevoel en moed voor de toekomst. En waarschijnlijk zijn het nog wel de endorfines die de bovenhand hebben nu, maar ik zie de toekomst rooskleurig in. Plannen en ambities zitten klaar in het hoofd. Een kleine greep hieruit, maar later meer in een nieuwe blog-entry:
Voor 2010: - misschien nog een kwartje als ik ingeschreven geraak voor Viersel - marathon op het einde van oktober, begin november ?
Voor 2011: - hoofddoel blijft de Ironman, maar ben nog steeds niet ingeschreven: Lanzarote, Nice en Zwitserland blijven kanshebbers, alsook Neerpelt of Roth indien de Ironman races volzet zouden zijn; - minstens 1 halve waarin boude ambities zullen tentoongespreid worden. - een paar kortere wedstrijden (sprint, kwart) om mijn 'triatleet zijn' te laten zien.
), dan 300 m techniek vooral afslag en slepen, dan 200m benen met rollen. Dan 10 x 100m duurtempo (triestig dat tempo eerlijk gezegd 
) en nog 200meterkes los. Goed voor 2000m en netjes voor de volgende lichting schoolkinderen het bad uit. Efficient.
)
, moesten we nog naar de GB voor mijn race-fuel bij uitstek: Meli wafels !
, daar gaat de theorie van wat te temporiseren om energie te sparen. De supporters waren ook 'taken by surprise' want bij mijn doortocht op de kaaien hadden ze geen rekening gehouden dat ik meer dan 5 minuten op mijn schema zou vooruit zijn. Ik bolde de laatste kilometer wat uit om de benen los te gooien.
