Eén en ander op de agenda vandaag : PC wegbrengen in de hoop dat hij kan hersteld worden, in mijn huisje een paar spullen oppikken die we in Praag niet kunnen vinden, daarna bij Guyken om mijn haar te laten knippen (binnenkort zal ik op zoek moeten gaan naar een andere kapper .).Thuis lijkt het alsof ze mij in geen weken meer gezien hebben.Het weerzien is ontroerend.Ons moeke heeft lekker eten voor me gekookt, het voelt net als toen ik klein was, ik word zalig verwend.
De batterijlader van ons fototoestel heeft het ook laten afweten, dus snel langs bij de fotograaf.Bedankt om ons uit de nood te helpen Paul! En daarna naar Zaventem want Camille komt vanavond terug thuis, of voelt Praag toch al een beetje als thuis?We moeten aan elkaar toegeven dat Praag echt al thuis voelt. Nog snel eventjes langs bij de moeder van Camille.Die is ook al zo blij ons terug te zien.Verhuizen is een echte aanrader, er worden zoveel gevoelens getoond die anders zo doodnormaal lijken.
Een pittig etentje bij de Vietnamees geeft ons de tijd om te mijmeren over onze eerste week Praag.We zien het zitten, het voelt nu al zo goed.
04-12-2008
Donderdag 4 december 2008
Ik vlieg vandaag terug naar België aangezien we zaterdag mogen gaan feesten bij Anny en André, zij zijn samen 100 jaar jong.Anny staat me op te wachten in Zaventem.We huren een autootje en weg zijn we, richting Aalst voor een lekker etentje.Ik ben al een ganse week weg en we hebben dus veel babbel in te halen.
03-12-2008
Woensdag 3 december 2008
Tot nu toe hebben we mooi winterweer gehad.Overdag temperaturen tussen 0 en 4 graden en s nachts vriest het lichtjes.Nog geen druppel regen gezien.Vandaag was zelfs een mooie, zonnige dag.
Gisteren heeft mijn PC de geest gegeven (ik schrijf nu op de PC van Camille) en vandaag doet de vaatwasser het niet meer.Wat heb ik verkeerd gedaan?
We hebben hier een wasmachine en droogkast in één en dezelfde machine. Na een paar keer gebruiken valt mijn frank dat ik nog geen pluisjes uit de droogkast heb gehaald.Geen filter te vinden aan dat ding.In de handleiding niets gevonden.Dus gevraagd of iemand wilt langskomen om me dit te tonen.Deze morgen staat een technieker aan de deur met een handleiding in de hand.Neen, dank u die hebben we al, toon me aub waar de pluisjesfilter zit.Me not know, me look.Na enig zoekwerk komt hij tot de conclusie Not found.Ja, dat had ik ook al gefound.Ondertussen weet ik dus nog altijd niet waar die pluisjes naartoe gaan.Ik maak me er niet meer druk om.
Technieker in huis, dus vraag ik hem om naar de vaatwasser te kijken.Me not know, (prutst dan ergens aan), I put on the machine, when not work you call me.En weg is hij.Ik bel hem na een tijdje en zeg hem dat het probleem niet is opgelost.Me call you later.Ik heb hem nog niet gehoord Morgen dus nog maar eens naar de eigenaar van de appartementen bellen.Wordt vervolgd.
02-12-2008
Dinsdag 2 december 2008
Deze morgen met volle moed en een tolk opnieuw naar de vreemdelingenpolitie.Eerst willen ze onze papieren niet in orde brengen omdat ze een bevestiging nodig hebben dat wij effectief op dit nieuwe adres wonen.Maar na enig aandringen van onze tolk worden mijn papieren dan toch in orde gebracht en heb ik nu een bewijs van de Inspektorát cizinecké policie Praha dat ik hier voor 1 jaar mag wonen.Van Camille willen ze ook nog een copie van zijn contract met zijn werkgever (in het Tsjechisch) eer ze zijn papieren willen in orde maken.Of ze dat ooit zullen krijgen betwijfel ik want het contract is - zoals de Belgische wet het voorschrijft - in het Nederlands.Wie zal daar zijn tijd en geld insteken om dat te vertalen voor die pipos?Camille blijft dus voorlopig een Sans papiers.
Daarna opnieuw naar het werkloosheidsbureau.De enige dame in Praag die mijn documenten mag invullen (en Engels spreekt!!!) is naar de dokter.Wanneer (en of) zij terugkomt weet men niet.Zij zal contact met mij opnemen om een nieuwe afspraak te maken.Ik kan dus nog eens naar de andere kant van deze grootstad om dit in orde te krijgen.
Camille gaat naar kantoor en ik ga naar huis en neem als een groot meisje (voor de eerste keer alleen) de metro en de tram.Goed thuisgekomen.Ik ben fier op mezelf.
01-12-2008
Maandag 1 december 2008
Eerst naar de Belgische ambassade om ons in te schrijven in Tsjechië. De consul himself ontvangt ons.Op het eerste zicht lijkt hij een stuurs, zelfingenomen iemand.Maar enkele minuten later ontdooit hij en komt heel leuk uit de hoek en geeft duidelijk te kennen dat hij de kromme weggetjes van de Belgische wetgeving kent.Wanneer ik hem wil helpen door iets in het Frans te vragen (Frans is duidelijk zijn moedertaal) wordt hij heel eventjes boos.Wij Vlamingen betalen ook zijn maandelijkse kleine toelage en hij wil en zal Nederlands spreken. We krijgen enkele nuttige tips en hij wenst ons veel succes met de andere administratieve zaken die we vandaag nog moeten regelen.Ruik ik daar enig sarcasme?
Nu naar de Vreemdelingenpolitie want hier moeten we ons ook nog eens laten inschrijven.Wanneer we daar aankomen en de massa gekleurde mensen zien die in de lange rij staat te wachten bekijken we mekaar en hebben we hetzelfde gevoel : wij zijn nu ook Sans papiers. Onze eerste kennismaking met de Tsjechische ambtenaren.Zij vertikken het ook maar één woord Engels, Frans, Duits te spreken.Het enige wat we te horen krijgen is Ne.Ook alle aanwijzingen zijn enkel in het Tsjechisch (in een dienst waar enkel vreemdelingen komen!).We zullen op zoek moeten naar een tolk.
Op weg naar hier hebben we 4 keer geprobeerd een bankrekening te openen, zonder succes.Geen Tsjechisch, geen rekening.
De consul gaf ons de raad de ČSOB (dochter van de Belgische KBC) te proberen.Hier hebben we inderdaad meer geluk.1 persoon verstaat Engels en na 45 minuten is onze Tsjechische bankrekening een feit.Indien iemand zich geroepen voelt iets bij te dragen aan onze lijdensweg, ons nummer is 225733029.
Daarna naar het werkloosheidsbureau.En ja, ook hier wil niemand een andere taal spreken.
We spreken af met Eva, de HR manager van Camille, dat wij naar kantoor komen.Zij doet een paar telefoontjes voor ons en regelt een tolk voor morgen.We zullen het dan nog maar eens proberen.
Daarna nog naar de Berlitz school (we waren er zaterdag ook al, maar niemand kon ons helpen).We moeten zo snel mogelijk aan die cursus Tsjechisch beginnen.
30-11-2008
Zondag 30 november 2008
Wij wonen onderaan de heuvel van Vyehrad, wat Burcht op de hoogte betekent.Deze voormiddag slenteren we rond tussen de vestingwallen van de burcht en op de begraafplaats van Tsjechische kunstenaars zoals Smetana en Dvořák.Een prachtig zicht over de stad.Neen, we moeten niet ver gaan om mooie dingen te zien.
Deze namiddag zijn we lui, heel lui.
Rond 5 uur nemen we de tram naar de stad om eventjes de kerstsfeer op te snuiven.Het grootste plein van de stad staat vol stalletjes.In een kerstboom om U tegen te zeggen hangt prachtige verlichting.We zien voor ons totaal onbekende hapjes, we komen nog wel eens terug om te proeven want we hebben nu geen honger.Enkel een glühwein gedronken.Mieke, die van jou is stukken beter!
29-11-2008
Zaterdag 29 november 2008
We gaan te voet naar de oude stad.Ik had op de kaart ingeschat dat we er een 20 minuutjes zouden over doen, maar het werd toch een half uurtje.We gaan met de tandradbaan naar boven op de heuvel.Van hier zou je een prachtig zicht over de stad hebben.Ik vrees dat de reisgidsen die we gekocht of gekregen hebben zullen moeten worden bijgewerkt, want de bomen zijn zo gegroeid dat je de stad door de bomen niet meer ziet.
Ons eerste Tsjechisch biertje Pilsner Urquell gedronken in café Imperial, een statig gebouw met hoge plafonds.Alleen voor de sfeer zou je er nog een tijdje blijven plakken.Nog een aantal biertjes te ontdekken, Staropramen, Cambrinus, Krusoviče, Budvar, Ostravar en nog enkele andere.
De frisse wandeling doet ons deugd.
Ik rijd vanavond voor het eerst met de auto door de stad en ik neem niet 1 keer de verkeerde weg.Gelukkig hebben we Marie (de gps) meegenomen.Ben toch wel fier op mezelf dat het zo vlot gaat, zon grootstad is toch eventjes iets anders dan Ressegem.
28-11-2008
Vrijdag 28 november 2008
Om 9 uur stipt staan de verhuizers voor de deur.Wanneer alle dozen binnen zijn vragen zij of zij moeten uitpakken.Neen, neen, dat doen we zelf wel .Dat hadden we beter niet gezegd.Blijkt dat een deel van ons servies gebroken is.We hebben nu natuurlijk geen verhaal meer tegen de verhuisfirma.Eigen schuld, dikke bult.
We doen boodschappen in de Lidl beneden aan het appartement, wel gemakkelijk zon winkel dichtbij.Heb je ooit geprobeerd een gebruiksaanwijzing in het Tsjechisch te lezen?Lezen lukt nog wel, maar verstaan is een ander paar mouwen.Gelukkig staan op veel verpakkingen tekeningen zodat we verstaan of het product voor het toilet of voor in de keuken is.
Later op de dag naar Ikea om een paar spullen die we niet konden meebrengen.Daarnaast ligt een winkelcomplex om u tegen te zeggen.Als ik eens niet weet wat te doen kom ik zeker hier naartoe.
Bij Tesco kopen we charcuterie in de versafdeling.Met handen en vingers krijgen we uitgelegd wat en hoeveel we willen.Daarna proberen we schuchter ons eerste woordje Tsjechisch tegen de man die ons bediende Děkuji (bedankt).De man bekijkt ons alsof hij het in Praag hoort donderen.We zullen ons toch nog eventjes moeten behelpen met Engels vrees ik.
27-11-2008
Donderdag 27 november 2008
We vertrekken om kwart vóór 4, de GPS geeft 928 km aan.Het moet ons lukken om voor het donker in Praag te zijn.Het weer zit mee.In België en in het eerste stukje van Duitsland valt er motregen, maar daarna klaart het uit en moet ik soms zelfs mijn zonnebril opzetten.
Onderweg krijgen we telefoon van de verhuisfirma dat onze spullen op de luchthaven zijn toegekomen en morgen kunnen geleverd worden.De puzzel valt perfect in mekaar. Om kwart vóór 2 staan we voor ons appartement, 10 uurtjes gereden (stops inbegrepen), niet slecht.
We trekken in ons voorlopig appartementje in en pakken enkele spullen uit, enkel wat we nodig hebben om de komende 2 - misschien 3 - weken gezellig te kunnen leven.Naast de deur wacht ons definitieve appartement, maar er moeten nog een paar kasten gemaakt worden en een laagje verf op de muren gezet worden.
s Avonds uit eten want onze potten en pannen komen pas morgen.Nu ja, alle excuses zijn goed om jezelf lekker te verwennen.Het is vervelend dat we de mensen niet verstaan, zij helpen ons wel verder in het Engels, maar toch.Wanneer je op vakantie bent is dit een ander gevoel, dan ben je er als toerist, maar wij willen ons hier een jaar één van hen voelen.We moeten dringend iets doen aan ons Tsjechisch.Met het CD-rommetje waarmee ik op dit moment de taal probeer te leren zal ik er niet komen. Camille en ik gaan samen op cursus.
We vallen als een blok in slaap.Ik lig s nachts maar 1 uurtje wakker, een hele prestatie.
26-11-2008
Woensdag 26 november 2008
Ik sta super zenuwachtig op.Vandaag moeten we alles wat we nog willen meenemen in de auto krijgen, dat wordt een hele klus.Spijtig genoeg kan ik niet alle kleren meenemen die ik in gedachten had.De vrouwen onder jullie leven nu uiteraard met me mee, bedankt. Tegen de middag is alles ingeladen in Ressegem en nemen we afscheid van mijn huisje.Toch eventjes moeilijk. Nog een paar spullen inpakken in Merchtem en de klus is geklaard.En dan . rust! We zullen proberen morgen rond 4 uur te vertrekken, dus moeten we op tijd onder de wol.
25-11-2008
Dinsdag 25 november 2008
Camille zijn laatste werkdag in België.Het afscheid van collegas valt moeilijk.Hij houdt veel goede, warme herinneringen over aan deze 16 jaar.Een paar vrienden blijven achter .Hij vergeet jullie nooit.Bedankt voor het geschenk.
24-11-2008
Maandag 24 november 2008
Klotedag!Nog zoveel te doen en ik zie plots het bos door de bomen niet meer.Gelukkig is er s avonds mijn rots in de branding (Camille, voor diegenen die het nog niet wisten) en hij brengt me weer tot rust.
23-11-2008
Zondag 23 november 2008
Ik heb mijn auto verkocht aan mijn zus en heb haar beloofd dat ik hem vandaag kom brengen. Onderweg naar Zele fluister ik nog een paar lieve woordjes tegen mijn bakske. Hij heeft me 10 jaar lang overal gebracht waar ik wou en weet heel veel van me.
Daarna nemen we afscheid van mijn ouders en voel ik die bekende krop in de keel opkomen. Hopelijk gaat alles goed met hen terwijl we weg zijn.
22-11-2008
Zaterdag 22 november 2008
Weekend in de Ardennen (in de sneeuw) met de zussen en broers van Camille.Samen genieten, maar in je achterhoofd weet je dat we dit voor een tijdje niet meer zullen kunnen, zo met zn allen samen zijn.
21-11-2008
Vrijdag 21 november 2008
Vanavond geven we een afscheidsdrink voor vrienden en buren.De buren plannen een busreis naar Praag.Ik hoop dat iemand er zijn schouders zal onder steken.Ik wil jullie heel graag opwachten in onze nieuwe thuis. Bedankt voor jullie geschenken en voor jullie lieve woorden.Wij nemen jullie kaartjes mee naar Praag en zullen ze nog dikwijls lezen.
20-11-2008
Donderdag 20 november 2008
Mieke, mijn buurvrouw, komt voor een rondleiding in mijn huisje.Zij zal zich van de zware taak kwijten mijn huis te verzorgen.Het voelt goed te weten dat je op je buren kan rekenen.
19-11-2008
Woensdag 19 november 2008
We geloven er weer volledig in.Ons avontuur zal slagen.
18-11-2008
Dinsdag 18 november 2008
De verhuizers zijn onze spullen komen ophalen.Toch wel een raar gevoel.Alles wordt nu zo definitief.De rest van de dag genieten we van het dagje verlof dat Camille heeft genomen. s Avonds komen Anke en Thierry, de bovenburen van Camille, op bezoek.Zij zullen voor zijn appartement zorgen terwijl we weg zijn.Toffe mensen, we hebben het volste vertrouwen dat zij voor ons nestje zullen zorgen zoals we zelf doen.
17-11-2008
Maandag 17 november 2008
Deze middag gaan Anny en ik uit eten, de laatste keer voor ik naar Praag vertrek.Het valt me op hoe we het onderwerp Praag ontwijken.Neen, we willen nog geen afscheid nemen.Wanneer zij naar huis is ga ik nog hevig aan de slag.Gedachten verzetten, ik wil er niet aan denken dat we binnenkort elkaar niet kunnen zien wanneer we er zin in hebben.
16-11-2008
Week van 10 tot 16 november 2008
Inpakken en elke avond een afscheidsetentje.Fijn dat zoveel mensen afscheid van ons willen nemen, maar wel emotioneel en niet goed voor de lijn.Gelukkig worden volgende week winterbanden op de auto gelegd, zo kan mijn overgewicht dat ik ondertussen heb opgebouwd ook mee naar Praag. Ons vertrek begint nu echt wel dichtbij te komen.Soms slaat de schrik me om de oren.Waarom zijn we aan dit avontuur begonnen?
