Gisteren zat een briefje in de bus dat er een aangetekend schrijven op ons ligt te wachten in het postkantoor . Joepie! Hoogstwaarschijnlijk onze documenten (geboorteakte, overlijdensakte e.d.) die we nodig hebben voor onze trouw. Ikke naar het postkantoor en daar blijkt dat ons aangetekend schrijven zoek is. Het koud zweet breekt me uit. Ik zie ons al herbeginnen aan de administratieve rompslomp en opnieuw betalen voor de apostilles die het ministerie van Buitenlandse Zaken op de documenten heeft aangebracht. Met die 40 kan ik iets leukers doen.
Na ongeveer 5 minuten zoeken komt de envelop dan toch tevoorschijn. De jongen die er naar zocht zweet evenveel als ik. De vele vieze blikken van de wachtenden achter mij kunnen mij niet deren. Ik heb onze papieren en nu kunnen we verder met de voorbereiding.
Nu moeten de documenten nog naar een beëdigd vertaler en van daar naar het stadhuis. Geen Tsjechische vertaling, geen huwelijk.
|