Vandaag gaat Camille terug naar de dokter om de draadjes te laten weghalen.  Het verwondert mij dat het geen pijn doet want die dingen hebben daar 2 weken gezeten en het leek al een paar dagen of die aan het vergroeien waren met zijn huid.  Het resultaat van de laboratoriumonderzoeken krijgt hij niet, daarvoor moet hij terug naar de dermatoloog.  Iedereen moet leven nietwaar, het is hier niet anders dan elders.

Al een paar dagen wordt er druk heen en weer gemaild tussen enkele collega’s van Camille en mij.  Zij willen mijn mening over de ideeën die ze hebben voor een verjaardagscadeau voor hem.  Ik vind het fijn dat ik mee in het complot zit en vertel, zoals me gevraagd wordt, niets aan Camille.  Ja, ik ben een vrouw, maar ik kan dat, zwijgen.

Deze namiddag krijgt Camille een mail dat hij dringend naar een vergadering moet.  Hij ambetant want hij heeft nog zoveel te doen en die ongeplande vergadering komt heel ongelegen.  Eens in de vergaderzaal begint Carlos, een Colombiaan, een wervelende uitleg te geven over een wijziging die ze gaan moeten doorvoeren in één of ander computerprogramma omdat er binnenkort een senior onder hen is.  Een paar vrouwen zit al te gniffelen, maar Camille heeft nog altijd niet door dat het over hem gaat.  Tot Carlos een presentatie start ‘Discounts for seniors’ waarin wordt getoond dat je in Praag als senior 55% korting krijgt op het openbaar vervoer, korting krijgt bij museumbezoek, de 3° leeftijd bijna niets meer moet betalen om naar de universiteit te gaan en tal van die zaken.  Ze hebben er hun werk van gemaakt.  Heel leuk!

Hij krijgt 2 tickets voor de opera - ik mag dus ook mee - en een paar ‘senior’ pantoffels.  Hij is in de wolken en ontroerd wanneer hij thuiskomt, dit had hij duidelijk niet verwacht.

Bij zijn post zit een uitnodiging van de gemeente Merchtem voor het ‘groot seniorenfeest’.  Nu slaan ze er hem toch iets teveel mee om zijn oren!!!  Hij heeft nog 3 dagen te gaan hoor vóór hij 60 wordt.