Het regent (gelukkig) niet meer en de temperatuur begint beetje bij beetje weer te stijgen.

We gaan naar het Antonin Dvořák (1841 – 1904) museum.  Hij was de eerste Tsjechische componist die een internationale reputatie opbouwde.  Hij was zelfs enkele jaren leider van het conservatorium in New York.  In alle concertzalen en operagebouwen van Praag worden zijn werken nog regelmatig uitgevoerd.

Dvořák ligt begraven in onze achtertuin, Vyšehrad.

  Dvořák museum

  In de tuin





  De begraafplaats van Dvořák

We zijn uitgenodigd bij Tibor, een collega van Camille.  Ik heb gelezen dat Tsjechen bijna nooit iemand thuis uitnodigen, zelfs hun vrienden niet.  Een hele eer dus.

Ik zou doodgraag eens in zo een oud Tsjechisch huis ronddwalen om te zien hoe de mensen hier leven, maar Tibor woont in een nieuwbouwwoning aan de rand van de stad.  Dus echt typisch kan je dit niet noemen.

Het eten is overheerlijk en we hebben een paar heel fijne uren samen.  Ik kan er inkomen dat Camille graag met Tibor samenwerkt.

Van de 30 graden die we gisteren hadden blijven er vandaag nog 15 over.  En regenen….  Dus vandaag enkel een beetje eten in huis halen en de rest van de dag blijven we gezellig thuis.  Lezen en luieren.

Nog een paar foto’s van onderweg tijdens onze uitstapjes.

Gisteren in de les de toekomstige tijd geleerd.  Over het algemeen niet echt moeilijk.  In het Tsjechisch gebruikt men ook zullen + infinitief ‘ja budu číst, ty budeš číst’ (ik zal lezen,…) enz.  Maar er zijn enkele uitzonderingen waarbij ze niet ‘zullen’ gebruiken, maar het werkwoord compleet anders gaan vervoegen.  Hier komt er eentje.  Het werkwoord Jit betekent stappen.  En in de toekomstige tijd wordt dit : ja půjdu, ty půjdeš, on půjde, my půjdeme, vy půjdete, oni půjdou.  Iemand die er ‘jit’ in ziet?

Nog een eigenaardigheidje.  Wij gebruiken altijd hetzelfde voorzetsel om uit te drukken dat we ‘naar’ ergens gaan.  De Tsjechen uiteraard niet, het zou te gemakkelijk zijn.  Wanneer je zegt ‘ik ga naar Frankrijk’ gebruiken zij het voorzetsel DO + genitief.  Maar wanneer je zegt ‘ik ga naar Malta’ dan gebruiken zijn het voorzetsel NA + accusatief.  Kwestie van duidelijk te maken of je naar het vasteland of een eiland gaat.   En om het nog gemakkelijker te maken vinden ze dat je voor Slowakije en Ukraine een uitzondering moet maken, want daar gebruik je dan NA i.p.v. DO.

Verwarrend hé, ja, voor ons ook. 

Ceský Krumlov, in Zuid-Bohemen

Vandaag voor de eerste keer een geldtransport gezien.  Man, man, is dat een vertoning.  Voorop rijden 2 flikkenauto’s met loeiende sirenes, daarna komt het geldtransport en daar achteraan volgen nog eens 2 flikkenauto’s, eveneens met loeiende sirenes, en daarna nog 2 combi’s.  In elk van de 4 flikkenauto’s zitten 4 agenten, 3 daarvan met een machinegeweer uit het raam (ja, ééntje moet rijden natuurlijk).  Kwestie van iedereen aan het werk te hebben kan dit tellen.  Officieel is het communisme verdwenen sedert 1989….

Het is de eerste keer dat ik me niet veilig voel in Praag.

Enkele foto’s van Český ráj, het Boheems paradijs

Charline, de dochter van onze vrienden Pascale en Geert, is sedert vorige week op kamp in Dobřichovice op zo'n 20 km van Praag.  Vandaag komen zij naar Praag, maar de meisjes mogen geen gsm meenemen op kamp en zij kan mij dus niet verwittigen waar ze is, dus dat wordt zoeken.  Iets voor de middag ga ik op stap en na anderhalf uur straatje in straatje uit kan ik mijn ogen niet geloven.  Ik zie haar staan op het oude stadsplein.  Het weerzien is hartelijk.  Haar vriendinnen kijken verbaasd van “hoe kan dat nu, Charline kent hier iemand”.  Zo zie je maar, de wereld is inderdaad klein.  Mijn hartje ook, ik ben ontroerd dat ik haar gezien heb.  Ik maak met tranen in de ogen rechtsomkeer en ga naar huis.