We doen 2 en een half uur sightseeing van de ene tram naar de andere.  We rijden telkens mee tot het eindstation van een tram en nemen daar dan een andere lijn en zo zien we een heel stuk van de stad, ook de minder mooie delen. 
Op zondag zijn er veel clochards die zich komen warmen op de tram.  Waarschijnlijk is de kans op controle die dag kleiner dan in de week.  Het verbaast me nog steeds dat hier zoveel vrouwen dakloos zijn.  Ik vind het raar van mezelf dat ik bijna geen medelijden meer voor hen kan opbrengen.  Eist gewenning zijn tol?

We ontbijten uitgebreid buitenshuis.  Een fijn begin van deze Valentijnsdag.

’s Avonds gaan we naar een pianoconcert.  Prachtig!  Anny en André, bedankt voor dit fantastische geschenk.

Tsjechische les. 

We leren de dagen van de week en ontdekken opnieuw een woord dat begint met 5 medeklinkers : čtvrtek betekent donderdag.  De andere dagen zijn ponděli (ma), úterý (di), středa (woe), pátek (vrij), sobota (za) en neděle (zon).  Eéntje kan ik vast en zeker onthouden, de rest wordt leren.

Het uur (letterlijk vertaald) :
Je jedna hodina : het is 1 uur.

Jsou dvě hodiny : het zijn 2 uur

Jsou tři hodiny : het zijn 3 uur

Jsou čtyři hodiny : het zijn 4 uur

Je pět hodin : het is 5 uur

Bij de cijfers 2, 3 en 4 gebruiken ze altijd de 3° persoon meervoud, bij alle anders cijfers gebruiken ze de 3° persoon enkelvoud.  Dit doen ze ook bij het maken van sommen.  Ze zeggen dus niet 1+1 is 2, maar 1+1 ZIJN 2 en 1+2 ZIJN 3 en 1+3 ZIJN 4.  Vanaf 5 is het dan weer gewoon zoals bij ons “is”; dus 1+4 IS 5.  Rare mannen die Tsjechen.

Als een (bijna) volleerde taxichauffeur rijd ik door Praag op weg naar de luchthaven want mijn zielsmaatje komt straks terug thuis.  Het is bakje vol want hij heeft nog 3 collega’s meegebracht.  Ik ben blij dat Camille hun voorstel om samen nog een glaasje te gaan drinken afslaat want ik heb hem enorm gemist.  Lekker gezellig thuis in de zetel.

Hun vliegtuig, dat meestal te vroeg landt, kwam gisteren met 40 minuten vertraging aan.  Het wachten duurde lang, maar ons geduld werd beloond door het hartelijke weerzien.

We hebben 4 mooie, hartverwarmende dagen samen.  We zien veel, we eten veel en we drinken veel.  En we vieren samen Camille zijn verjaardag die voor de laatste keer mee mag op tram 5.

Maandagmorgen vertrekt Camille naar Madrid en rond de middag vertrekken Anny en André terug naar huis.  De anticlimax is groot, maar gelukkig vind ik het niet erg om alleen te zijn.  Maar ik zal toch blij zijn als ik woensdagavond Camille terugzie op de luchthaven.