|
De Post, uw vriend!
Begin juni bel ik met De Post in België om te vragen hoe wij onze contracten voor de doorzending van onze post kunnen opzeggen. De enige manier is een brief per post of per fax, samen met een kopie van onze identiteitskaart, per mail mag niet. Dus, brave burgers als we zijn, 2 brieven op de post met een kopie van onze identiteitskaarten, met de vraag onze contracten stop te zetten op 1 juli 2010. Eind juni krijgen we allebei een brief ter bevestiging dat onze contracten worden stopgezet op 29 juni (i.p.v. de gevraagde 1 juli) en dat vanaf die datum niets meer van onze post zal worden doorgestuurd naar Praag. Nu ja, die 2 dagen zullen ook het verschil niet maken, we vinden onze briefwisseling wel wanneer we terug in België zijn.
Vandaag, 3 weken na datum, zit er nog altijd niets in onze brievenbus. Raar toch dat niemand ons een factuur zou gestuurd hebben? Het is dan wel vakantieperiode, maar toch
.
Ik bel naar de klantendienst van De Post - rechtstreeks naar een postkantoor bellen kan niet meer - en daar vindt men niets terug van onze opzegbrief, noch van hun bevestiging. Ik had het voelen hangen
. Ze zullen het eens nakijken en mij iets laten weten. Waarom laat mijn vertrouwen in de Belgische ambtenarij me in de steek? Ikke de auto in (ik zou liever de tram nemen, maar dat kan hier spijtig genoeg niet) en naar het postkantoor van Herzele. Mijn vermoeden wordt waarheid, onze briefwisseling wordt tot op de dag van vandaag doorgestuurd naar Praag, in Herzele hebben ze geen opzeg van het contract ontvangen van de klantendienst. De adrenaline stroomt door mijn aderen, maar ik blijf vriendelijk, het lieve kind aan het loket kan er niets aan doen dat de communicatie binnen De Post krom loopt. Onze vriend zal mij laten weten hoe ze onze doorgestuurde post kunnen recupereren. Ik zweer het, indien ik interest moet betalen voor één of andere factuur zal ik de kost verhalen op De Post.
Toen we in Praag arriveerden hadden we een hele berg administratie te verwerken die niet altijd even vlot verliep, maar hier in België is het niet beter.
Bij de dienst bevolking hadden ze ook al een verkeerd adres genoteerd. De wijkagent is er naartoe getrokken, maar op het aangegeven adres staat geen huis. De man is onverrichter zake teruggekeerd naar zijn kantoor, maar heeft niet aan de gemeente laten weten dat het opgegeven adres niet kan kloppen. Wie weet worden we binnenkort als clandestiene burgers het land uitgezet. Gelukkig ziet een collega van Camille dat het adres op onze papieren niet klopt (ja, ik weet het, dat hadden we zelf kunnen zien, maar wie denkt nu dat die ambtenaar een ander adres zou ingeven dan wij hadden opgegeven) en kan ik opnieuw naar het gemeentehuis. Wat een tijdverlies wanneer je zoveel dingen te doen hebt.
|
